Zou je meer kinderen willen als je rijk zou zijn?

He vervelend screen

Excuses voor de spelfouten, het blijft onhandig zo'n klein toetsenbord van mijn telefoon. Ergens op het eind schrijf ik 'ingelukkig' wat 'ongelukkig' had moeten zijn.

Nanny

Ik heb wel jaren een oppas aan huis gehad, die voor de kinderen zorgde, maar ook voor het huis, zodat ik in een opgeruimd huis thuiskwam. Soort nanny dus Mijn nanny's waren altijd type oma, verveel me anders dood thuis, zoek dagstructuur/regelmaat, te werven bij de plaatselijke bridgeclub.

Goeie vraag

Ik zou het niet weten. Denk het niet. Lijkt me wel dat het veel makkelijker is om dan veel kinderen te hebben (hulp/ nanny/ veel geld). Valt me wel altijd op dat de moeders die 4 kids hebben zelf wel handig, gemakkelijk/ actief/ gek op kids en regelaars zijn.

Guinevere,in nederland geen nannies

IN Nederland is de 'nanny' vaak een au -pair. Kan varieren van een 19-jarige die meeleeft in het gezin, de kinderen uit school haalt en ook nog een leuke (taal)cursus doet tot een Filipijnse inwonende huishoudster die voor 600 euro per maand de hele kinderopvang regelt en het huis schoonhoudt. Tel uit je winst!, De echte professionele nanny moet je hier echt zoeken. Ons Hollanders ben zuunig.

Mijn gedroomde nanny

Mijn gedroomde nanny is zo'n soort Nanny McPhee. Dus geen au pair, maar een dame of heer met ervaring en pedagogisch inzicht. Ik ben dan niet voor niets heel erg rijk!
En Pelle, herkenbaar wat jij schrijft over kiezen met het hart. Ik kies zelf meestal met mijn hoofd als het belangrijke zaken betreft, en mijn man is helemaal iemand die altijd zijn hoofd erbij houdt. Toen echter nr 2 zich min of meer ongepland aandiende heb ik wel mijn hart gevolgd, overigens wel wetende dat de financieën op dat moment op orde waren. Met 2 tamelijk bewerkelijke kinderen is wel mijn span-of-control bereikt, dus voor meer moet écht die nanny er komen. Mijn kop kan het niet aan, meer dan 2 kinderen tegelijk behappen. Bij mijn pupillentrainingen zijn er ook altijd een paar kinderen die gebruik maken van de situatie en een loopje met mij nemen omdat ik het niet volledig overzie.

Nanny

Er is al een nannyschool in nederland, het schijnt wel in opkomst te zijn.

Jessica

"Je kunt ook niet voorzien als je aan een derde,vierde,vijfde..... begint dat het fynancieel een paar jaar minder gaat. Je kon ook niet voorzien dat die studiefinan er misschien wel af gaat. Je kon ook niet voorzien dat die O.V-studentenkaart er misschien wel uit gaat. Je kon ook niet voorzien dat misschien die kinderbijslag wel inkomsten afgankelijk wordt (en je misschien wel net naast de pot piest). Je kon ook niet voorzien dat misschien(hoop het niet) de hyphotheek aftrek er over een aantal jaren niet meer zal zijn. Je kon ook niet voorzien dat die kinderopvang zo duur zou worden dat je net zo goed niet kunt gaan partime werken. En zo kunnen we nog wel even doorgaan. "

Ik zag dat Pelle mijn naam hier gebruikte, dus ik werd nieuwsgierig. Ik ben echt helemaal verbaasd. Ik hou al sinds 1997 rekening met het afschaffen van de hra, want toen is men al begonnen met het afschaffen van de aftrek van consumptief krediet. De logische vervolgstap was dan de hra.
Ik hou al rekening met afschaffen van de studiefinanciering sinds de invoering in 1985. Het was namelijk te mooi om waar te zijn, dus dan is het een kwestie van tijd voor het afgeschaft wordt.
Ik hou al rekening met het afschaffen van de OV-kaart sinds hij in 1991 ingevoerd werd. Ik herinner me de verbazing van de beleidsmakers dat ze niet verwacht hadden dat studenten er massaal misbruik van gingen maken (feesten in de trein, koeriersdiensten). Ik was in die tijd zelf student en ik had dit plaatje al bedacht.
Ik hou al rekening met de afschaffing van de kinderopvangtoeslag sinds ik voor de eerste keer zwanger werd. Met machten vanuit de christelijke hoek moet je er immers altijd rekening mee houden dat ze vrouwen weer naar het aanrecht willen.
Hoe komt het dat jij dit soort dingen niet beseft hebt?

Ik ben er steeds vanuit gegaan dat wij alles vanuit onze eigen verdiencapaciteit moeten doen. Daarnaast weten man en ik uit eigen ervaring dat als je kiest voor een zware betastudie je een stuk minder tijd overhoudt voor bijbaantjes dan bij sommige andere studies. Wij gaan er daarom ook vanuit dat wij onze kinderen (die vermoedelijk onze erfelijke aanleg voor betastudie zouden kunnen hebben) zoveel mogelijk financieel zullen moeten ondersteunen. Is dat niet zo, dan is het meegenomen.

Dus ik ben oprecht verbaasd: ben ik nu zo achterlijk druk bezig met het doordenken van de toekomst?

Tihama

Tihama, het b-woord

Ik ben het met je eens Tihama, ik reken zelf ook op onze eigen verdienkracht en niet op toelagen, uitkeringen en aftrekposten vanuit de staat. En natuurlijk hebben wij een b*ff#r. Om dat woord maar eens even terloops te laten vallen. Ik ga niet op het randje van mijn financiele mogelijkheden balanceren namelijk. En met kinderen al helemaal niet.

Tihama

Ieder zijn eigen hobby

Verbazing

Weet je, Jessica. Ik ben om 2 redenen verbaasd. De ene is dat ik niet begrijp dat je al die dingen niet voorzien hebt. De tweede is dat je je nu, achteraf, niet afvraagt waarom je ze niet voorzien hebt. Je brengt het namelijk alsof het vanzelfsprekend is dat je dit soort dingen niet kúnt voorzien.

Dat betekent namelijk dat je nog vaker verrast zult worden en dat lijkt mij heel vervelend.

Tihama

Oja: bijbaan naast je studie

Om dit soort dingen te bedenken hoef je helemaal niet briljant te zijn, hoor . De reden dat ik die betastudie noemde is dat ik er af en toe van schrik hoe gemakkelijk ouders aannemen dat je er best een flinke baan naast kunt hebben. Vorige week nog zo'n gesprek met een collega hier. Hij had volop tijd voor allerlei bijbanen naast zijn studie rechten. Hij ging er ook vanuit dat zijn kinderen dan ook prima een baan naast hun studie konden hebben.
Ik beschreef toen vol mijn studie zat met hoorcolleges, werkcolleges, practica en talloze verslagen. Ik kon me dus niet voorstellen dat je zoveel tijd over zou hebben voor bijbanen.

Tihama

Jessica

Ik heb mijn eerste posting misschien was zwaar geformuleerd door mijn grote verbazing. Ik realiseer me dat dit wat arrogant over kan komen nu. Sorry, dat was niet mijn bedoeling.

Tihama

Ach

Je moet mij zeker niet als lichtend voorbeeld nemen. Mijn neiging om zeker te stellen dat mijn kinds kinderen nog aan de kost komen is ook niet bepaald de meest relaxte noch efficiënte manier om in het leven te staan

Elke medaille heeft twee zijden.....

Tihama

Wat ook helpt

..naast de vooruitziende blik dat die voorzieningen allemaal niet eeuwig blijven bestaan..

..is het hebben van een heel duidelijk lijstje prioriteiten. Wat vind je belangrijk in je eigen leven en wat vind je belangrijk om je kinderen mee te geven. Als je het eenmaal op een rijtje heb gezet, echt met nummers erbij, dan weet je vanzelf wat je gaat doen als je minder geld hebt. Dan concentreer je je op de top 3.

Hier is de top drie opleiding, muziek, en gezinstijd. Ja, ik denk dat ik dat wel zo absoluut kan stellen. Zaken als een mooie woning, eigen kamer, grote tuin, verre vakanties, veel tijd voor vrienden... die zullen dus moeten wijken als de middelen beperkter zijn.

En om niet te veel te moeten missen bufferen wij ondertussen zoveel we kunnen.
Ik ben nogal rigoureus in deze zaken. Misschien wel door het oorlogsverleden van mijn moeder. Die is echt alles kwijtgeraakt, huis, familie, veiligheid, gezondheid. Dat dwingt je om keuzes te maken als je vanuit armoede je leven weer gaat opbouwen. In hun gezin was denk ik dezelfde prioriteitenlijst als die van mij. Alleen stonden er nog een paar dingen boven de opleiding, zoals genoeg te eten en een dak boven je hoofd, die hier in vredestijd in de westerse wereld vanzelfsprekend zijn inmiddels.

Opleiding, muziek en een stevige basis in je gezin kan niemand je afpakken. Ookal raak je alles kwijt. Ja sorry, als ik zoiets vreemds als de oorlog erbij haal, dat kan je weer vergeten. Maar die prioriteiten, die wapenen je tegen onzekere toekomstige ontwikkelingen. Ook als het veel mildere zaken zijn in vredestijd.

Mijn oma

zei altijd: "kind, leer zoveel als je kunt, want wat je geleerd hebt kan niemand je ooit nog afpakken." Zelf had ze alleen 2,5 jaar school gehad, maar ze was haar hele leven bezig met bijleren. Geboren in 1901 en gestorven op haar 98e. Toch leuk om te beseffen dat haar gevleugelde uitspraak nog steeds voortleeft.

Het is een gedachte die nog vaak bij me naar boven komt. Naast die van mijn vader die altijd zegt: "Zit je weer te piekeren hoe je kinds kinderen aan de kost moeten komen?".

RV: hier het lijstje grotendeels hetzelfde minus de muziek

Tihama

Tihama

Ik vind het oprecht knap dat je daar zo uitgebreid over na hebt gedacht en daar rekening mee hebt gehouden. Ik denk dat de meeste mensen dat niet in die mate doen.

Ik ben het met je eens dat je er altijd rekening mee moet houden dat subsidies kunnen worden afgeschaft. Het is inderdaad niet wijs om langdurige financiële plichten als een hypotheek aan te gaan op basis van subsidies of andere voordelen als je geen enkele manier hebt op die plichten op te vangen als de subsidies wegvallen.

Toch ben ik het met Jessica eens dat je dingen vaak gewoon niet kunt plannen. Ik had nooit kunnen voorspellen hoe mijn leven was gelopen. Tussen mijn eerste en laatste zwangerschap zit iets meer dan 16 jaar. In die 16 jaar zijn de vader van mijn oudste kinderen en ik uit elkaar gegaan, ben ik opnieuw getrouwd, ben ik 3x maal geëmigreerd naar een ander land en ben ik zeker 5x van werk gewisseld. Dat patroon heeft zich daarna alleen maar doorgezet.

Onze financiële situatie is in die jaren behoorlijk fluctuerend geweest. Ik heb bijna niks tot behoorlijk wat verdiend door de jaren heen.

Ik heb een paar jaar thuis gezeten wat ik van te voren nooit had willen doen maar wat op een gegeven moment toch door de omstandigheden is gebeurd.

Met studiekosten rekening houden had van te voren ook weinig zin gehad. Toen ik mijn oudste kinderen kreeg woonden we in Frankrijk waar studeren bijna gratis is maar toen die oudste kinderen bijna twee decennia later ook echt gingen studeren woonden we in Nederland waar studeren geld kost. Was de bal anders gerold hadden we ook in de VS kunnen zitten waar studeren nog veel duurder is. Ik had dat allemaal onmogelijk kunnen voorzien.

Nu wonen we weer in Frankrijk en een van onze zoons studeert nu ook hier. Dat is mooi voor ons financieel gezien maar het plan om naar Frankrijk te verhuizen is pas iets meer dan één jaar geleden concreet geworden. In dit geval dus een financieel mazzeltje wat betreft studie kosten maar wederom niet iets wat ik had aan kunnen zien komen ver van te voren.

Kortom als ik zie hoe mijn leven is verlopen had ik onmogelijk kunnen voorspellen hoe onze financiële situatie zich zou ontwikkelen door de jaren heen en of we bijvoorbeeld wel genoeg geld zouden hebben om de kinderen te laten studeren.

Maylise

Op zijn tihama's....

Grappig. Ik heb het nooit zo expliciet op een rijtje zien staan, maar ik weet wel dat wij (man/ik) er nooit vanuit zijn gegaan dat je 'overheidskadootjes' (al zijn het natuurlijk indirect sigaren uit eigen doos) for granted kunt nemen. En ik vind het idd wel een beetje naief als je ervanuit gaat dat dingen als studiefinanciering of OV kaarten over 20 jaar nog net zo 'bestaan' als vandaag.

Overigens ben ik al zo oud dat ik me de invoering van de OV jaarkaart nog kan herinneren. Iedereen schreeuwde moorde en brand. Wat een afzetterij, werd er 60 gulden (of zo) van je beurs afgetrokken, voor die stomme kaart die je helemaal niet wilde. Want fietsen en liften was gratis, en daar kwam je overal mee. En nu schreeuwt iedereen wederom moord en brand als het ding wordt afgeschaft (maar wsch worden de beurzen niet weer opgehoogd met het inflatie-gecorrigeerde euro equivalent van 60 gulden? Ik volg het niet eens tot in detail. Duurt nog 5 jaar voor er een kind gaat studeren, en we zijn op het ergste voorbereid)

Ingrid

Ja, ik zou meer kinderen willen hebben als ik erg veel geld had. Niet persé eigen kinderen, maar bijvoorbeeld een paar pleegkinderen erbij. Vind ik nu niet verantwoord, maar met een huishoudster en onbeperkte ruimte lag dat beslist anders. Een nanny hoef ik niet, de leuke dingen kan ik wel zelf. Maar opruimen, schoonmaken, de was, boodschappen, de hele huishouding zou ik uitbesteden. Voor de rest, zo duur zijn kinderen nou ook weer niet. Ik heb geen hele goedkope exemplaren maar het is te overzien. Je moet alleen niet ook nog zelf dingen willen En dat werken, dat kan ook tijdens de middelbare school al. Scheelt een hoop geld als ze belkosten, kleding, uitjes, rijlessen etc. zelf betalen. Kunnen ze ook vast sparen voor als ze later een beta studie willen doen

Overigens, als je graag een vierde kind wilt en je weet nu al dat je dan dingen als een vakantie/ een auto/ een betere buurt daarvoor moet schrappen, niks aan de hand. Wat kan jou die vakantie nou schelen? Ik zou bijvoorbeeld liever een vierde kind hebben. Dat is niet onverantwoordelijk, dat is een andere prioritering.

Jessica

Ik had er ook ter dege rekening mee gehouden dat de verzorgingsstaat wordt afgebroken. Toen wij onze oudste kregen had ik geen werk, ook geen uitkering. We hebben toen heel zuinig geleefd en dat zijn we blijven doen toen we het breder kregen.

Weer een kwestie van prioriteiten; het belangrijkste vond ik dat we altijd konden blijven wonen waar we zaten, ook als er dingen tegenzaten. We hebben dus lang gespaard voordat we een huis kochten. Zaten in een huurappartement van 35 m2 met ons eerste kind.

Het belangrijkste vind ik dus dat de kinderen niet merken of het nou mee of tegen zit. Dus rust in de tent, duidelijkheid, voorspelbaarheid. Ook als het buitenshuis even tegenzit. Vaste rituelen voor familiefeesten bijvoorbeeld, die 'm niet zitten in dure dingen maar in herhaling, ieder jaar hetzelfde doen.

Wat die voorzieningen betreft: ons huis is gekocht op 1 inkomen en toen konden we de renteaftrek niet missen, dat was een paar jaar, maar later zijn we meer gaan verdienen en dus niet gaan verhuizen. Zo kunnen we de kinderen rust bieden. Dan maar in een kleiner huis. Ik verwacht ook niet dat die aftrek in 1 keer wordt afgeschaft hoor.

Nee hoor jessica

Ik ben ook heel blij met kinderbijslag, zijn toch krenten in de pap. Niet veel,maar toch. Huursubsidie, kindgebonden toeslag, zorgtoeslag, daar verdienen we net iets teveel voor, maar daardoor is het dus wel enorm oppassen, want ik kan die dus niet gebruiken om eindjes aan elkaar te knopen.

Hier vier kinderen en geen nanny

De keuze wel of geen vierde kind is echt wel even een financiële beslissing geweest. Wij waren eindelijk van bijna van de kinderopvangkosten af (onze derde van 3,5 jaar toen nummer vier geboren werd). En kinderopvang is echt heel duur. Maar het is ook maar tijdelijk. In huis past het best. Wij hebben onze te kleine auto ingeruild voor een veel oudere Chrysler Voyager. Wij konden zo onze auto één op één inruilen.

Verder sparen wij maandelijks een klein bedrag voor al onze kinderen. Dat storten wij op vier verschillende rekeningen. De bedoeling is dat wij dat geld kunnen gebruiken om later een eventuele studie voor de kinderen te betalen. En wij hebben onze hypotheek zo aangepast dat het grootste deel afgelost is tegen de tijd dat onze oudste 18 jaar is.

En ja, wij houden er ook rekening mee dat t.z.t. de renteaftrek aangepast wordt. Wij hebben daarom een ontzettend ouderwetse annuïteitenhypotheek afgesloten. Weten wij tenminste voor 100% zeker dat de hypotheek op tijd afgelost is.

En die nanny? Hebben wij niet en hoeven wij ook niet. Onze jongste gaat naar het kinderdagverblijf op de dagen waarop ik werk. Omdat ik onder schooltijden werk kan ik nu nog zelf de kinderen ophalen. En dat zal ook zo blijven tot onze school het continurooster invoert. Daarna zullen wij gebruik moeten gaan maken van BSO.

Verder zorg ik ervoor dat alle clubjes, sportverenigingen op loopafstand zijn. Is dat niet het geval dan kan het helaas niet doorgaan. Niet erg aardig misschien maar ik moet nou eenmaal schipperen met mijn tijd en aandacht voor alle kinderen. En ik heb geen tijd om een kind een uur door de stad te rijden op weg naar een bepaalde sport. Het moet dus altijd dichtbij zijn. En dat lukt gelukkig prima.

Tja overzien

als je van veel potentieel variabele extra's denkt dat die in de eeuwigheid doorblijven gaan dan sta je dus telkens verbaasd en in paniek naar je bankrekening te kijken, dat vind ik naief.

Toen de oudste op kdv zat was het duur, een groot deel van ons inkomen ging er aan op, bovendien verdiende we toen veel minder dan nu. Toen werd het opeens heel goedkoop en hadden elke een leuk bedrag over. En ik vond die beleidsvoering ronduit te rooskleurig voorgespiegeld, je kon een run verwachten en dat is ook gebeurd. En nu wordt de kinderopvang dus natuurlijk weer duurder, logisch dat kon je wel verwachten.

En als de kinderbijslag straks inkomensafhankelijk wordt (wat met een links kabinet gaat gebeuren) dan gaan we dat wel merken maar dat is dan nog wel op te vangen.

Kijk, als er een links kabinet komt dan gaan de hoge inkomens gewoon meer belasting betalen en wordt de hra verder beperkt. Daar heb ik ook voor gestemd, over een verkiezing of 2 verder gaan we inleveren, dat is bijna een feit.

Ik moet nu komende 2 jaar op een paar punten aantoonbaar ervaring op doen en aantoonbare resultaten boeken qua werk. Dan kan ik zodra de jongste naar school gaat makkelijker die baan krijgen die ik voor ogen heb, met dito inhoud en dito salaris, dat is leuk en dus ook nogal verstandig, ik ga dus wel uit van 80.000 euro voor 2 studerende kinderen die er allebei maar 4 jaar over doen zonder op kamers te gaan. Geen idee of het zo gaat verlopen maar het lange termijn plan ligt er. En misschien lukt het niet op 1 of andere manier, maar verbaasd zal ik straks niet zijn.

Rekening houden

Op het eerste gezicht klinkt het heel logisch om rekening te houden met het afschaffen van allerlei toeslagen en aftrekposten. Je weet inderdaad maar nooit.
Aan de andere kant, hoe doe je dat dan? Bij iets als kinderopvangtoeslag en HRA kan het zo maar om duizenden euro's per maand gaan. Als je dat bedrag over wilt houden op je budget moet je algauw heel veel geld verdienen en/of goedkoop wonen. En de huizenmarkt is op die HRA gebaseerd dus goedkoop betekent algauw (erg) klein. Straks heb je dan twintig jaar lang kinderen op 1 kamer die daar niks aan vinden (zoals sommige ouders over hun jeugd beschrijven in deze draad), al die tijd voor het geval dat. En is die aftrek nog altijd niet afgeschaft.
Of de studiefinanciering, allicht kon je verwachten dat die weer werd afgeschaft maar wanneer en hoe? En hoeveel het collegegeld zal bedragen als onze kinderen groot zijn, wie zal het zeggen? En wat doen de belastingtarieven over zoveel jaar?
Kortom ik ben ook een grote aanhangster van de b****r maar ik kan me goed voorstellen dat niet iedereen zomaar probleemloos zonder al die toeslagen kan. Daarvoor is het veel te verweven met het dagelijks leven.

Fornuis en abortus

Ik kom een beetje als spuit 11, maar ik ben net thuis van mijn werk:
Pelle: Geen idee of die gepland was (abortus is een woord wat ze niet kennen) maar ik heb het nooit begrepen. Al 20 jaar koken op een niet normaal werkend fornuis begrijp ik bijvoorbeeld al niet ===
Ik word niet vrolijk van deze zin. Het zijn jóuw ideeën over hoe je hoort te denken, waardoor je de leefwijze van die familie van je verkeerd vindt. Zij vinden dat fornuis blijkbaar niet erg genoeg om het te vervangen. En de opmerking 'abortus is een woord wat ze niet kennen' vind ik tenenkrommend. Als ik per ongeluk zwanger zou raken in een tijd waarin het niet zo rooskleurig gaat, dan zou ik er niet over péinzen om abortus te plegen.
En over dat mensen teveel met hun hart denken... kinderen krijgen is een kwestie van het hart. Ik vind het raar om het planmatig te bekijken.

80.000 euro

Manda, ik ben niet bekend met de kosten van de universiteit, maar kost een jaar studeren 10.000 euro? Ik zou dat hoe dan ook niet kunnen ophoesten, ook niet met 1 kind.

Ingridt (ot)

"Overigens ben ik al zo oud dat ik me de invoering van de OV jaarkaart nog kan herinneren. Iedereen schreeuwde moord en brand. Wat een afzetterij, werd er 60 gulden (of zo) van je beurs afgetrokken, voor die stomme kaart die je helemaal niet wilde."
Nuancering: ik heb indertijd óók op de barricaden gestaan, maar dat was niet zozeer tegen die kaart an sich, maar tegen de verplichte invoering voor iederéén. Er waren studenten die die 60 piek echt beter konden gebruiken. En idd, er waren er zat (ik ook) die er veel voordeel van hadden. De demonstraties onstonden uit het feit dat er geen keuze was.

Neen, driewerf neen

Ik ben dolblij dat ik nooit meer zwanger hoef te zijn en dat ik nooit meer voor baby's en peuters hoef te zorgen, al had ik een miljoen

Echt, ik heb het met liefde gedaan hoor, maar wat ben ik blij dat die kinderen intussen groot genoeg zijn om zichzelf behoorlijk te kunnen redden. Ik zie echt niet met weemoed op die tijd terug. Ik ben blij dat het voorbij is!

Natuurlijk ben ik wel heel blij met de drie mannen die ze nu zijn, en had ik om mijn nieuwsgierigheid te bevredigen nog best wel een heleboel andere combinaties van man en mijn genetisch materiaal rond de tafel willen zien zitten, maar nee, ik heb het er niet nog een keer voor over.

Man wel, die had met liefde acht kinderen opgevoed.

Overigens hadden wij laatstelijk een gesprek met onze financiële man, en die stelde ons de vraag hoe we dat straks voor ons zien als die mannen gaan studeren. Gaan we ze dan proberen volledig te ondersteunen, of krijgen ze een minimum bijlage en moeten ze de rest er zelf bij verdienen, of wat? Hardop denkend over hoeveel dat per maand zou gaan kosten was het toch wel confronterend om te voorzien dat wij inderdaad gedurende enige tijd DRIE studerende kinderen zullen hebben, die dan alledrie bijstand van ons behoeven, en om welke bedragen dat dan wel niet gaat. Je kunt als ouders een bepaald bedrag opbrengen en daar moeten zij het mee doen, of je het nou voorzien had of niet.

Natuurlijk wist ik dat, natuurlijk had ik het van tevoren bedacht, maar de realiteit is toch gewoon behoorlijk confronterend. In dat opzicht ben ik ook opgelucht dat ze de buit t.z.t. met z'n drieen kunnen verdelen, en niet met z'n achten.

Ik zit mezelf wel eens te kwellen met de gedachte: stel dat ze nou alledrie zouden omkomen bij een ongeluk of zo, zou ik dan opnieuw kinderen willen baren? (Gelukkig haalt de tijd me intussen in, zodat ik mezelf weer kan verlossen van deze doemdenkerij). Maar toch kwam ik regelmatig tot de conclusie: nee, ik geloof het niet, ik geloof dat ik het echt met deze drie kinderen wil doen. Dit zijn mijn kinderen, dit is mijn hele hebben en houden in dit leven, meer gaat het niet zijn, of ze nou kort of lang leven.

Margje

Nog nooit over nagedacht

wat ik zou willen als mijn kinderen dood gaan. Nou ik denk dat ik dan van de burg af spring met een molensteen om mijn nek omdat ik ook zonder dit soort vreselijk verdriet al niet de gelukkigste en stabielste persoon op aarde ben dus dat wordt zelfmoord.

Wel denk ik dat ik altijd huisdieren zal hebben. En behoorlijk voorbarig zit ik mij al enigzins te verheugen op een setje jonge kittens. Mijn oudste dochter heeft het ook regelmatig over de nieuwe poesjes die zij neemt als onze bejaarde poes dood gaat. Oh ja en hamsters, en als we nog een keer een flink stukje grond krijgen ook nog wel een pony.

Of ik adopteer hib'je die ouders gaan ook scheiden (ook ongepland een 3e gekregen zonder financiele, energie en fysieke ruimte, verbaasde mij dus niets en hib is blij want het was thuis toch rot, daarom zat ze zo vaak bij mij) en ze gaan dus verhuizen en dan ben ik haar kwijt en dat doet pijn.

Manda(ot)

Dat denken veel mensen, maar geloof me, in elk mens zit een sterke drang tot overleven, je doet het echt niet als het zover komt. En hoe zwaar ook, ook als je kind overlijdt is op gegeven moment je leven waard geleefd te worden.