Zou je meer kinderen willen als je rijk zou zijn?

Bejaarde moeder?

al is het een stukje geleden: @ ouderwetse moeder:
wat heeft het bejaarde moeder die op de valreep kinderen heeft gekregen er mee te maken?
Die snap ik niet?

@irina

wat een zalige anekdote, ook triest natuurlijk.
Pienter kind heb je

Niet voor een nanny

maar als we meer geld hadden gehad/hebben dan zou er toch meer iets makkelijker zijn. We rijden nu wel 2 auto's, de ene is zelfs kortgeleden vervangen door een pas 3 jaar oude. Badkamer zou dan misschien wel vervangen zijn, dat soort dingen. ( misschien ook niet omdat ik dan echt moet gaan nadenken over wat ik wil en of ik daar wel geld/tijd/energie aan wil uitgeven) Of er zou voor elk kind een duidelijke spaarpot aangelegd worden. Kamers delen hebben ze zo ongeveer altijd gedaan, wel wisselend in samenstelling ivm verhuizing of interne verhuizing. Nu delen de meiden van 13 en 15 een kamer ( 8 bij 5 ofzo + eigen badkamertje) en de tweeling van ruim 17 deelt ook. Of er met meer geld een 8ste kind gekomen zou zijn, nee denk het niet, kinderwens was niet sterk meer na de jongste.

Nanny

Of een nanny niet leuk is, hangt e maar net vanaf of de moeder een moederkloek is of niet. je kunt best wel kinderen willen maar het - net als veel mannen - pas leuk gaan vinden als ze gaan praten, of zo. Niet iedereen is hetzelfde.

Vakanties

Ik vind die vakanties nou juist zo belangrijk voor ons als gezin. Ik zou ook wanneer we meer kinderen zouden hebben zeker op vakantie willen blijven kunnen gaan. Onze kinderen vinden dat ook heel waardevol, of het nou gaat om aanklooien op de camping, een weekje luxe resort of weekend Parijs.
Nu ik erover nadenk vind ik het wel belangrijk mijn kinderen 'alles' te kunnen geven. Onder 'alles' versta ik dan niet merkkleding, maar bijvoorbeeld wel muziekles. Geld heeft trouwens bij ons geen rol gespeeld bij keuze van aantal kinderen.

Tunnelvisie

Sja, nooit leuk als je geacht wordt aan tunnelvisie te lijden

Ik vind dat er heel wat mooie reacties zijn langsgekomen. Ook die van 'de ene kinderwens is de andere niet' - maar dat kun je alleen zelf bekijken. Als er iets is wat iedereen op unieke wijze beleeft, dan is dat ouderschap!

Natuurlijk ben ik ervan overtuigd dat voldoende bestaansmiddelen, energie, tijd, gezondheid een grote rol spelen bij het vormen van je gezin.
Maar er is ook zo veel onvoorzien. Het leven is wat er gebeurt terwijl je andere plannen maakt.

Ik blijf erbij dat je samen (!) moet doen wat je hart je ingeeft. En dat geld, de grootte van het huis (wel de buurt trouwens...) en auto beslist niet doorslaggevend zijn.

Heb een beetje vertrouwen en mix dat met gezond verstand, dan komt het best goed.

Asa

Wat heb jij het mooi gezegd!

Mijn eerste kwam er gewoon, ondanks dat ik op 40m2 woonde en 1 slaapkamer had.

De tweede kwam pas na een lang twijfeltraject, waarin alles een rol ging spelen, ook zeer praktische dingen. Maar ik had ook mijn oudste om rekening mee te houden.

En het is financieel echt een stuk zwaarder en praktisch ook, dus ik vind het niet zo gek dat ik niet zomaar eventjes vanuit gevoel besloot het te doen.

Wat ik wel heb is een licht schuldgevoel dat ik zolang over mijn tweede heb getwijfeld. Soms kijk ik naar hem en denk ik: heb ik over jou nou zo getwijfeld? Dat is natuurlijk niet zo, maar dat vind ik toch een beetje sneu.

Asa, ben benieuwd of jij dat bij jouw derde ook zult hebben! Of misschien is het meer iets dat bij mijn neurotische aard past!

Liora

Ouderwetse moeder: huh?!

"En nee, ik ben geen bejaarde moeder die op de valreep nog kinderen heeft gekregen."

Tja ik ben zo'n "bejaarde moeder" die 42 was toen ze haar eerste (en laatste) kind kreeg. Fijn dit soort opmerkingen

En o ja ik ben ook nog blijven werken, kind gaat drie dagen per week naar het kdv en de zorg verdelen vader en moeder gelijk. En één kind vind ik genoeg. Maar daar heeft geld niets mee te maken.

En ik voel me niet bejaard.

Bejaard, ouderwets?

als je dit soort nicks gebruikt is het logisch dat mensen daar inhoudelijk op reageren.

Ik zelf vind het niet prettig en niets toevoegen om jezelf of een andere bejaard of ouderwets te noemen.

Tonny tunnelvisie

jammer dat je nu het gedeelte wat je regelmatig benoemt weg laat in je laatste posting. Mij valt het namelijk wel op dat je vaak refereert naar vroeger en nu, vroeger waren mensen minder verwend, minder gewend aan luxe etc.

Ik en meerdere met mij bestrijdt dat telkens door onze huidige realiteit rondom inkomen en bestedingspatroon uit te leggen. Echter jij gaat daar dan nooit op in. Ik vind dat eenzijdig en jammer van de discussie.

Verder ga je nu ook niet in op de contradictie van je stelling over geld versus grootte van gezin en de eerdere bewering dat mensen te snel uitgaven doen die ze niet kunnen betalen, niet nodig hebben en dat dat dus van deze tijd is.

Ik vind dus dat het krijgen van meer kinderen dan je eigenlijk kan opbrengen vergelijkbaar met het doen van aankopen die mensen niet kunnen betalen. Beide onverantwoord dus.

Trek die redenering eens door, manda

Manda:"Ik vind dus dat het krijgen van meer kinderen dan je eigenlijk kan opbrengen vergelijkbaar met het doen van aankopen die mensen niet kunnen betalen. Beide onverantwoord dus."
Als je die redenering doortrekt betekent dat dus dat mensen die arm zijn helemaal niet aan kinderen zouden moeten beginnen. Dat kunnen ze zich immers niet permitteren. Wie in de bijstand zit moet maar verplicht aan de pil of zo?
De ideeën over wat een kind minimaal nodig heeft veranderen steeds in de tijd. Vroeguh, was het genoeg als je ze te eten kon geven en daarna werd het belangrijk dat ze tenminste een eigen bed hadden. Tegenwoordig moeten ze allemaal een eigen kamer, anderhalf keer per jaar op vakantie, een huis in een fatsoenlijke buurt, twee clubjes en ook nog even het geld voor een eventueel latere studie van hun ouders krijgen. Tja, als je dat als eisen stelt, valt er een groot deel van de bevolking af die nu wel 'onverantwoord' kinderen krijgt.
Groeten Primavera

Da's nou eenmaal de leeftijd

In mijn jeugd was het gewoon stukken soberder. Daarbij ben ik opgegroeid in een low-budget omgeving. En mijn eigen gezin ook.
Een vriendin van me kreeg in dezelfde tijd haar kinderen en woonde in een welgestelder dorp, dat merk je dan al gauw.

Hoezeer je er als mens ook naar streeft jezelf te zijn en eigen keuzes te maken, je ontkomt er niet aan enigszins de kleur van je omgeving aan te nemen. Het maakt uit waar je leeft.
In die zin is 'vroeger' of 'deze tijd' zeker niet een op een vergelijkbaar.

Je hebt gelijk, het krijgen van meer kinderen dan je kunt opbrengen en het doen van aankopen die je niet kunt betalen, is beide onverantwoord. Ik heb de laatste jaren te maken met een familie die met beide te maken heeft en niet inziet hoe mis het gaat; heb er vannacht nog wakker van gelegen.

Precies primavera,

Ik wilde net iets soortgelijks typen.

Zoals zovaak gaat het natuurlijk wel om de gulden middenweg. Ik kan me niet erg goed inleven in ouderparen die blijmoedig aan hun zoveelste kind beginnen terwijl de aanmaningen zich al maanden oopstapelen & er weinig zicht is op een beter financieel perspectief.

Maar aan de andere kant word ik ook niet blij van misschien wel heel gewenste kinderen die er niet komen vanwege obstakels van het genre 'gedeelde slaapkamer' danwel 'kinderzitjes passen niet op de achterbank'. Ik kan er niks aan doen, maar het heeft iets heel mallotigs om een stuk blik met 4 wielen de doorslag te laten geven bij de afweging of je nog een keer zwanger gaat worden of niet. In die zin ga ik wel een stukje met Tonny mee. Je kunt niet alles plannen/voorzien/reguleren. Met wat gezond verstand erbij kun je af en toe best eens je gevoel volgen.

Ingrid

Nee primavera

het gaat erom of je rond komt van het bedrag wat je hebt. Ik zeg niet dat dus mensen met bijstand geen kinderen moeten krijgen, geen idee hoe mensen kunnen toveren met een klein bedrag. In ieder geval ken ik dus wel een situatie waarbij er door toch nog een kind te krijgen (gepland) de financiele druppel was tot chronisch rood staan en andere financiele ellende als gevolg.

Wel zeg ik dus dat als je nu niet goed kan rondkomen en geen inkomensstijging ziet het onverantwoord is om een kind te krijgen.

Liora

Ja, ik heb de afgelopen tijd met regelmaat aan jouw twijfelmails lopen denken. Een overweging 'wat wil ik over 10 jaar' die oa. de doorslag gaf, kan ik me nog goed herinneren en die heb ik hier ook gebruikt!
Jammer van het schuldgevoel. Ik vind het juist zo mooi hoe enorm blij je met de tweede bent! Dat is ook weer een voorbeeld voor mij, haha. Ik ga er gewoon van uit dat ik dat straks ook heb en het voortraject geen echte rol meer speelt. Andersom vind ik het ook met de 'oerdrang'-kinderen die hier nu rondlopen niet altijd makkelijk .

Nuancering

Nog een nuancering bij mijn post van gister over kinderwensen: de ene praktische overweging is ook de andere niet. Soms kan de kinderwens heel sterk zijn maar de praktische situatie (financieel/gezondheid/etc) echt zo moeilijk dat men er toch van af ziet - ook met de gedachte aan de kinderen die er al zijn. Ik vond dat mijn posting aan die situatie geen recht deed.

Tja.....

Was het maar zo dat het alleen maar ging om zitjes op de achterbank. Dan wil ik er ook wel zes. Maar als kinderen allemaal in de puberleeftijd komen en er komen studiekosten, is het toch anders. Nee, ik hoef geen twee sportclubjes per kind, maar een is wenselijk. Nee, ik hoef geen twee keer per jaar op vakantie, maar een keer in de paar jaar zou leuk zijn.
In die zin zijn drie kinderen erg duur voor ons. Ik wil ze voor geen goud missen, maar onderschat wordt het wel, zeker door mensen die alleen kleintjes hebben.

Definitieprobleempje

Maar Manda,
Iemand die in de bijstand zit kan per definitie niet rondkomen van wat hij/zij heeft en verdient, anders zouden ze ook geen bijstand nodig hebben.
Het is niet zo zwart/wit te stellen. Er zijn ook een hele hoop mensen die niet goed rondkomen, hopen op beter en mogen kiezen tussen de keus kind nu krijgen met kans op armoede of kind uitstellen met kans dat het daardoor niet meer lukt.
Ik ken een aantal stellen die in de tweede categorie vallen. Ze wilden pas beginnen met kinderen als ze er helemaal klaar voor waren, eigen huis hadden, carrière goed op poten en bij wijze van spreke het studiegeld voor de toekomstige spruit al verzekerd hadden. Helaas, die kwam niet meer omdat de vruchtbaarheid met de jaren er niet beter op wordt.
Ik vraag me verder af hoe een baby erbij, vooral als het niet het eerste kind is, nu de druppel kan zijn tot financiële ellende, die er anders niet geweest zou zijn. Je hebt alles nog van de oudste en zo'n kind heeft voorlopig niet meer dan luiers nodig. Het duurt echt jaren voordat ze zoveel eten dat het een kostenpost wordt, kleding en schoenen krijg je vaak en een aftands driewielertje is ook wel via via aan te komen. Bovendien krijg je in Nederland ook nog kinderbijslag.
De kosten sluipen er meer in naarmate ze ouder worden en niet zomaar ineens bij de geboorte.
Is een arme jeugd zo erg dat je dan maar beter helemaal niet geboren kan worden? Dan zouden alleen iedereen die zonder hulp rond kan komen kinderen mogen hebben. Heb je ook geen gezeur mee na scheidingen van met name moeders die niet rond kunnen komen. Kinderen gaan automatisch naar de partner die het financieel kan dragen. Het kan immers net de druppel zijn waardoor zo'n vrouw met een part-time baan wel alleen rond kan komen, maar niet als ze ook huisvesting en zorg voor haar kinderen moet bekostigen.

Primavera en anderen

Hoe een derde kind in de jonge jaren de druppel kan zijn snap ik ook niet helemaal. Eigenlijk zijn jonge kinderen helemaal niet zo duur. Pas als ze 18 zijn en alle kosten op de ouders terecht komen, voor wat er niet met toeslagen in mindering gebracht kan worden, dán ga je merken dat meer kinderen heel erg duur zijn. In dat opzicht ben ik nu wel 'blij' dat we er 'maar' 2 hebben, maar dat is dankzij een stel miskramen en een kind wat niet levend ter wereld gekomen is en dat had ik liever anders gezien uiteraard.
Toen we de kinderen kregen was de financiële situatie verhoudingsgewijs beter dan nu. De inschatting op hoe betaalbaar het voor ons zou worden was toen dus gunstiger. We hadden toen werkelijk niet kunnen weten dat we 10 jaar later dik in de problemen zouden zitten. Als je dus echt moet redeneren dat je het 'verstandig' moet houden, zou iedereen het bij 2 moeten houden, want stel je voor dat je het ooit niet meer kunt betalen. Dat vind ik geen prettige instelling bij dit onderwerp.

Correctie

Bij mijn opmerking dat jonge kinderen niet duur zijn, vergat ik dat bij jonge kinderen veel mensen afhankelijk zijn van betaalde opvang. En dat is natuurlijk wel duur (of zoals wij zeggen: veel geld).

Primavera

Wat dacht je van kosten voor kinderopvang? En mijn zoon van anderhalf eet echt mee! Hij eet echt flinke porties en dat merk ik bij de boodschappen.

Kleding krijgen is heel leuk, maar ja als het heel koud is en je hebt gevoerde broeken nodig, kont er niet altijd net toevallig iemand langs met een tas vol broeken. Of de muts die je oudste zo goed zat, zit gek bij jongste en hij trekt hem steeds van zijn hoofd: dan ga je dus op zoek naar een muts die hij niet van zijn hoofd kan trekken. Dus ja, een tweede kind is duur.

Liora

Asa (beetje ot)

Jaaaa! Zo zielsgelukkig ben ik ook met tweede dat ik het bijna niet bevatten kan. Hij is zo lief, zo geweldig, zo leuk en gezellig.

Ook heel fijn is het om nu van die twijfel afcte zijn en lekker vooruit te kijken.

En ook geweldig is de verschillende combinaties van contact die nu mogelijk zijn. Dat is met een gezin van vijf natuurlijk vele malen groter nog, maar voor mij is dat in sociale zin het grootste verschil tussen een of twee kinderen.

Liora

Heeft hier dan niemand een nanny?

Ik geloof dus dat er hier niemand is die echt een nanny heeft? Geen prinsessen die stiekum meeschrijven op dit forum?
Voor mij heeft het niet hebben van een hele kinderschare beslist te maken met het niet aan kunnen van zoveel kinderen tegelijk. Dus ik zou dan toch echt aan de nanny moeten, en die kan ik vermoedelijk niet betalen. Zo'n kind op zich kunnen we financieel best hebben, op de lange termijn ook. Maar de extra drukte die erbij komt kijken zou ons volledig opbreken, we balanceren nu al op het randje van wat wij nog relaxed ouderschap kunnen noemen.

Hé ik zeg toch telkens 4e kind?

ik heb het dus telkens in mijn voorbeeld over een 4e kind in de siutatie van kennissen.

Een 4e kind past soms niet meer in een normaal rijtjes huis (dit herhaalt Fiorucci al een aantal keren) ook als er al 2 dakkappellen gebouwd zijn. En dan moet je groter gaan wonen, in een rotbuurt met een hogere hypotheek en al het spaargeld ging op aan de verbouwing die toch veel duurder uitviel dan gedacht, "beetje pech gehad". En dan moet je een andere auto kopen, dat geld moet je dan wel op je rekening hebben staan want anders moet je lenen, dus zij begonnen fijn de 4e met een grote lening.

En als je inkomen dan niet meestijgt onverwachts (dat kan gebeuren ook al doe je erg je best, teleurstellingen alom) dan moet je dus flink bezuinigen terwijl je net rond kwam elke maand met 3 kinderen.

En wat gebeurt er dan: dan heb je een probleem, dan moet je dus drastisch anders gaan leven. Meer uren werken, meer kinderopvang, meer stress want er is gewoon nog een mens bij gekomen en geen geld om af te lossen dus die lening stijgt en dan gaat de wasmachine stuk en andere dingen die achter elkaar vervangen moeten worden, de kringloop biedt niet voor alles een uitkomst.

Tel daarbij even op dat die 4e nu net een huilbaby is en dat de oudste opeens de kont flink tegen de krib gooit, de 2e echt getalenteerd is en op muziekles moet blijven (want zeg eens nee tegen een kind wat echt heel graag iets wil en daar alles voor over heeft) en de 3e die moet ook aandacht want die valt nu overal buiten en is een keer alleen op straat aangetroffen door de buurvrouw.

En dan werk je dus allebei bijna fulltime, zodra er iemand ziek wordt ben je het haasje, vooral als de oudste en pa opeens het ziekenhuis in moeten en ma nog aan het herstellen is van zware bekkeninstabiliteit van die 4e dan kan je je voorstellen dat die 4e achteraf (en achter daar heb je niets aan) toch iets te veel aan gedoe met zich heeft mee gebracht.

Dat is even de situatie die ik direct in mijn omgeving mee maak. En ze gaan scheiden na jaren langs elkaar heen leven en stress, dus zodra ze de centen er voor hebben (of wanneer ze elkaar echt niet meer kunnen luchten) fijn hè voor de kinderen die er al waren dat er persé nog een 4e moest komen.

Soms is de rek er al uit en dan kan je wel heel graag nog iets willen maar dan moet je soms dus gewoon redelijk zijn en zeggen "pech maar het is niet verstandig".

Nee geen nanny

hier in de straat een stel die een straat verderop een onogelijk bouwsel aan het bouwen is voor de nanny, ja een huis speciaal voor de nanny.

Nou wordt dat dus een heel lelijk pand in een prachtig kneuterig jaren 30 straatje dus de rapen zijn gaar, de buurt-roddel-machine werkt op volle toeren.

Verder vind ik persoonlijk die kinderen totaal niet gelukkig ogen. Ze slaan, gedragen zich heel a-relaxt, gaan staan schreeuwen tegen volwassenen en dan staat die nanny er stilletjes bij en doet niets en als ik dan ingrijp door te zeggen "hé hou eens op met dat rare geschreeuw daar ben je veel te oud voor, gedraag je eens" dan slaat hij vervolgens zijn kleine broertje een gat in de kop tegen het muurtje aan. En dan druipen ze met een wit weg getrokken nanny richting huis af.

argh, geef die nanny ook de instructie mee de kinderen echt op te voeden !!

Manda rijn

In de situatie van de mensen waar je hebt over hebt gaat het ook over keuzes maken. Deze mensen wilden blijkbaar graag een vierde kind maar wilden vervolgens niet inleveren op luxe. Ik lees in het verhaal niet zozeer dat de keuze voor een vierde kind verkeerd was maar wel de financiële keuzes die ze hebben gemaakt.

Ze wilden perse groter wonen. Misschien omdat ze alle kinderen een eigen kamer wilden geven of omdat ze hun huis om een andere reden te klein vonden. Ze hadden er ook kunnen kiezen om in hun oude huis te blijven en wat ruimte betreft wat in te schikken. Ze hadden dus helemaal geen hogere hypotheek hoeven te hebben en ze hadden ook niet dat geld aan de verbouwing uit hoeven te geven. Hoe klein het huis ook is ik weet zeker dat als er 3 kinderen in pasten er ook 4 kinderen in pasten.

De grotere auto hadden ze waarschijnlijk makkelijk kunnen betalen als ze niet die dure verhuizing en verbouwing hadden gehad. Was dat niet zo geweest dan hadden ze alsnog die auto niet aan hoeven te schaffen. Ze hadden ook eerst een jaar voor die auto kunnen sparen. Dat is dan dus wel improviseren en dit is vooral lastig met familie uitstapjes in het weekend. Doordeweeks zal het zeer zelden voorkomen dat het hele gezin met elkaar in de auto zit. Je kan dus ook best het wat langer doen met een auto die eigenlijk te klein is voor het gezin. Genoeg mensen die helemaal geen auto hebben.

Kortom de financiële problemen van dit gezin hadden op basis van de situatie die jij schetst een stuk minder hoeven te zijn als ze andere keuzes hadden gemaakt.

De andere problemen die je noemt zijn niet zozeer financieel (huilbaby, oudste in moeilijke fase, ziektes) hoewel ik me kan voorstellen dat de stress hierdoor groter is door de stress rondom de financiële situatie. Alleen dat zijn geen dingen die met geld te verhelpen zijn. Het is ontzettend vervelend voor deze mensen dat het allemaal tegelijk zou moest komen en dat ze hierdoor ook nog uit elkaar gegroeid zijn en misschien was dat inderdaad niet gebeurd als ze het 4de kindje nooit gehad hadden. Dat is alleen achteraf praat, dat kan je gewoon niet zeggen. Misschien waren ze dan alsnog uit elkaar gegroeid, misschien ook niet.

Het grappige is dat jij duidelijk de komst van het 4de kind als moment ziet waarop het (financieel) misging en ik zie dat veel meer bij een niet nodige verhuizing die veel te duur heeft uitgepakt en voor duurdere maandlasten heeft gezorgd waardoor er meer moet worden gewerkt. De andere problemen zijn een ontzettend ongelukkig samenval van dingen. Gelukkig zijn dat soort problemen (bekkeninstabiliteit, huilbaby, nieuwe gezinssituatie waar iedereen aan moet wennen) vaak maar tijdelijk.

Een 4de kind erbij is niet perse een enorme financiële last maar het is wel zo dat je inderdaad je zult moeten realiseren dat een 4e kind geld en ruimte kost. Je kan er echter ook op kiezen om je bestedingspatroon op het kind aan te passen ipv andersom.

4de kind zou ook de 1ste kunnen zijn

In het voorbeeld van Manda gaat het over het 4de kind (dat naar mijn smaak wel erg veel ellende in de schoenen geschoven krijgt) maar dat kan bij een anders stel, in de werkelijkheid waar zij in leven, natuurlijk ook het eerste kind zijn. Of de tweede.

Als de lat wat minder hoog ligt is er best een hoop mogelijk. Meer kinderen op 1 kamer, een huis in een wat minder goeie buurt en de kinderen vanaf hun 16de gewoon op zaterdag een bijbaantje laten zoeken. Lijkt me werkelijk niets mis mee.

Zelf heb ik maar 1 kind. Wel getwijfeld over een tweede maar dan moest ik inderdaad verhuizen. Nog een kind past gewoonweg niet in ons huis. Denk inderdaad dat de wens niet sterk genoeg was anders had ik inderdaad de keus wel gemaakt een ander huis te zoeken.

Ach

Hier werd besloten om het bij drie te laten, vanwege twee zware zwangerschappen met ellendige nasleep. Een dag na de eerste verjaardag van de derde bleek nr. vier uit zichzelf besloten te hebben om te komen. Schrik alom want hoe moest dat nu. Uiteindelijk hebben we alle beren van de weg geschoten, want je weet niet wat de toekomst brengt. Dolgelukkig zijn we met ons grote gezin, de vierde past er helemaal bij. We wonen in hetzelfde huis, twee kinderen slapen op een kamer, maar dat deden ze voor de komst van de vierde ook al. We hebben een grote auto moeten kopen en hebben een tweede kleine auto. Allebei zijn we zelfs minder gaan werken (halleluja wat een boel ouderschapsverlofrechten hebben we met vier kinderen) en ja het is duur, maar ook geweldig.
Je weet gewoonweg niet hoede toekomst eruot ziet. Ik ben eigenlijk heel blij dat wij nooit hebbem gedubd over de vraag of er een vierde zou kunnen komen of niet, ze kwam gewoon. Het verhaal dat Manda schetst is zeer triest. Ik kan alleen net plaatsen dat dit alleen maar door de komst vam de vierde is gekomen. Erg sneu trouwens, de cynische opmerking dat het fijn is voor de andere kinderen dat er per se een vierde moest komen. Ik hoop van harte dat het vierde kind een dergelijke opmerking nooit te horen krijgt. Ik sluit me aan bij Maylisse voor wat betreft het lezen van de oorzaak: niet zozeer in het aantal kinderen maar wel in de ingelukkige keuzes.
Zou ik ineens stervensrijk zijn dan zou er geen nanny komen, ook geen vijfde kind. Maar het leven zal een stuk makkelijker kunnen worden.

Ach vergeet

ook wat ik allemaal heb gezegd, misschien is het in hun hoofden wel echt heel anders. Ik heb het altijd gezien als het hart wat sterker was dan het verstand, alle lampjes gingen bij ons allemaal iig rinkelen, maar wie zijn wij...

Ik zit wekelijks mij gigantisch zorgen te maken over de kinderen, slaat ook nergens op. Ach je doet er niets aan en ik al helemaal niet, maar ja ik vind het zo dom/stom en vooral zo sneu. Hopelijk komen ze er nog uit, bluh blubber.