Zou je meer kinderen willen als je rijk zou zijn?

Lekker veel reacties

Ah, leuk, lekker veel reacties.
Er blijkt trouwens al sinds eeuwen dat er meer kinderen worden geboren als de economische vooruitzichten goed zijn. Komt er een recessie, dan dalen ook de geboortes. Dus natuurlijk is er een verband tussen financieën en kindertal. Je wilt je gezin tenslotte toch een goede basis geven (een woning, genoeg te eten en kleding en liefst nog ietsje meer dan dat).
En de hoeveelheid kinderen die iemand aankan (de "kinder-span-of-control") verschilt natuurlijk per persoon. Stomverbaasd was ik toen onze secretaresse aangaf dat ze mij wel een type vond voor veel kinderen. Stuk of 8, zo'n situatie kon ik op zijn Jan-boeren-fluitjes hanteren dacht zij. Dat ik al genoeg moeite heb met 2 was haar niet opgevallen.
Anyway, natúúrlijk ben ik dit onderwerp mede gestart omdat ik nu weer overal op foto's en in buggy's van die schattige spekkige babysnuitjes zie. En jongste wordt alweer 4 dit jaar (en spekkig heeft hij nooit willen worden). Dus ik dacht: "Oh, als ik toch eens rijk was en 24/7 een nanny ter beschikking had, dan zou ik het wel weten!".
Ik moet er nog eens over nadenken hoe het leven in een kast van een huis met personeel me zou bevallen. En daarna nog even de loterij winnen, stoppen met mijn medicijnen en veel haast maken. Kortom, wij blijven wel gezellig met zijn viertjes.

Guinevere

Ook zonder geld had ik een groter gezin willen hebben en dan maar zien hoe het allemaal geregeld zou worden. Misschien niet de meest verstandige houding, maar het gevoel was er nu eenmaal.

Bloemenvaas

Voor zover je het niet weet, ik weet niet wie er onder Bloemenvaas verstopt zit, ik heb 2 kinderen

Geld is niet alles

Als ik van dat geld een nieuw bekken had kunnen kopen had ik graag nog een kindje gehad als het ons gegeven was. Helaas is niet alles te koop voor geld......
M.

Fiorucci

Ik heb geen idee natuurlijk hoe jullie huis is en hoeveel slaapkamers jullie hebben maar met stapelbedden en onderschuifbedden kun je van een kleine ruimte makkelijk een kamer maken voor meerdere kinderen. In sommige huizen kan je improviseren door een klein extra kamertje te maken van de bijkeuken of door een andere kamer in tweeën te delen.

Jaren geleden was ons huis afgebrand en we kwamen toen tijdelijk in en soort vakantiehuisje terecht totdat alle verzekering gebeuren was afgerond en we een nieuw huis zouden hebben. Dat tijdelijke heeft uiteindelijk meer dan 1 jaar geduurd. Vakantiehuisje had 2 slaapkamers en we hadden toen 5 kinderen. Ik had eerst ook mijn twijfels over hoe dat zou gaan. Echter uiteindelijk ging het best. Het was geen ideale situatie. Man en ik sliepen in de woonkamer bijvoorbeeld. Alleen ondanks dat het niet ideaal was ging het uiteindelijk best. Man en ik vonden het overigens vervelender dan de kinderen. Die zagen vooral de leuke dingen van het huisje.

Maylise

Geld is wel heel belangrijk

Als je 4 kinderen hebt en ons inkomen dan kan je niet in zo'n huis wonen als waar we nu in zitten. Dus wonen kennissen van ons in een groot huis in een rotbuurt, want zo hebben ze genoeg ruimte voor hun 6'en en kunnen ze het toch betalen om in zón groot huis te zitten, nadeel is wel dat de kinderen ver van school wonen en dat het dus een rot buurt is. Verder staan ze chronisch flink rood en is het elk jaar weer een gok of ze op vakantie kunnen.

Ik vind dus dat die kennissen er niet goed aan hebben gedaan om voor die 4e te gaan. Ze hebben toen een ander huis moeten kopen (terwijl ze in dat vorige huis wel gelukkig waren, leuke buurt) andere auto moeten kopen, weer hoge crechekosten, het is nu ook enorm druk daar, geen tijd voor elkaar etc, nu zitten ze dus al een tijd in zo'n gigantische relatiecrisis dat het maar de vraag is of ze het samen gaan redden.

Dus ik denk echt dat die 4e ook al zijn ze er allemaal heel erg gek op de druppel te veel is geweest en financieel de boel over een punt heeft getrokken.

Maylise

Ik heb drie kleine slaapkamers en een zolder.
Op zolder bivakkeert oudste studerende zoon, die met vaste vriendin privacy wil, en terecht, hij is ruim 18.
Dan drie kleine slaapkamers, de een voor ons, en dan en hele kleine, waar mijn dochter van bijna 11 al te weinig ruimte heeft, en de ander waar mijn zoon van 13 bivakkeert. Ik vind dat pubers een eigen plekje moeten kunnen hebben. Dus zolang kinderen klein zijn is het vast reuze knus, al hoor ik ook vaak zat dat het een gedoe is,en tijdelijk, ook al is het een jaar, is anders dan altijd!
De zolder kan hier in tweeen ,maar dat vraagt wel om financieen,want er moet dan een muur komen en een extra deur,en een van de twee kamers heeft dan geen raam of verwarming. Bijkeukens omtoveren? Ik woon in een doodgewoon rijtjeshuis, er is geen meter extra en zeker geen bijkeuken.

Ja dat vind ik ook

zuiniger leven kan bij mij maar tot een bepaalde grens. We leven nu zuiniger dan toen we in het oude huis zaten en de jongste er nog niet was. Ik verdien nu weer beter dus het wordt ook weer wat leuker en makkelijker met geld en dat vind ik heel erg fijn, we kunnen nu ook weer het huis een stukje verder af maken (laatst een nieuwe kast gekocht, ik ben er zo blij mee !).

Zoals die mensen die ik hierboven omschreef, chronisch rood staan en maar afwachten of je wel op vakantie kan vind ik het gewoonweg niet waard, ja dat klinkt raar - en ik heb er maar 2 - maar een 4e kindje dus niet waard. Omdat wat je al hebt het dus zwaar te verduren kan krijgen, dat zie ik dus bij die mensen, hun leven is er slechter op geworden.

Speelt wel mee

geld speelt wel mee in onze beslissing over het aantal kinderen. Net als heel veel andere zaken maar het speelt dus wel een rol. Heb je heel veel geld dan speelt geld hierin geen rol maar de andere zaken blijven wel mee spelen. Ook dan hadden we misschien wel bij twee gelaten maar misschien was er dan wel een derde gekomen.

Nou is het wel zo dat als beide persé een derde of vierde of vijfde wil men zich niet laat tegenhouden door wel/geen geld. Dan zet je je teering naar de nering.

Echter voor ons is het wel zo dat wij naast kinderen ook een bepaalde levensbasis willen hebben en dit ook voor de kinderen willen. Dus beperkt geld (=ruimte in je huis en de auto) speelt voor ons in ieder geval wel een rol. Wij hoeven niet persé koste wat het kost een derde of een vierde maar liever twee en financieel goed te behappen dan drie en krapper. De drang naar een derde is dus bij ons minder groot dus weegt geld zeker mee in onze afweging.

Fiorucci

Die situatie in dat hele kleine huis was inderdaad tijdelijk. Echter ik heb nog nooit in een huis gewoond met 9 slaapkamers dus onze kinderen hebben altijd moeten delen. Dat doen ze nog steeds want ook nu de oudsten het huis uit zijn hebben we nog altijd meer mensen dan kamers. Ze zijn natuurlijk wel gewend te delen van kleins af aan en ik heb altijd geprobeerd om onze oudste kinderen wel een eigen kamer te geven. Dat is echter lang niet altijd gelukt en onze kinderen delen ook een kamer als ze ouder zijn. Natuurlijk zouden ze het liefst een eigen slaapkamer en liefst ook nog een eigen badkamer hebben maar dat zit er nu eenmaal niet in.

Ik lees hier voor het eerst dat mensen het echt heel belangrijk vinden dat kinderen een eigen kamer hebben. Ik heb er zelfs nooit bij stilgestaan. Dit is voor mij gewoon nooit een punt geweest. Ik heb zelf ook altijd mijn kamer gedeeld als kind dus voor mij is het volkomen normaal.

Maylise

Daarnaast

worden kinderen naarmate ze ouder worden alleen maar duurder, iets wat mensen volgens mij ook niet altijd voor ogen houden als ze voor een kindje gaan.

Als je inkomen niet meestijgt heb je dus tzt een probleem, daar moet je zeker wel over nadenken vind ik. Of je moet het acceptabel vinden dat die kinderen alles er zelf bij verdienen als ze van de middelbare af gaan en gaan studeren (reiskosten, studiekosten, verzkeringen, laatst nog een draad over geweest, ga maar van 10.000 per kind per jaar uit als ze aan het studeren zijn) en dat leg je dus dan bij de kinderen neer. Wij willen voor beide kinderen alle studiekosten, reiskosten en verzekeringen ed betalen en dan ga ik uit van de situatie dat ze niet op kamers gaan.

Maylise

Ik begrijp je beweegredenen,maar onze kamers zijn klein, en ik heb ook voor ogen gehouden dat ik het vroeger echt niet zo geweldig kon vinden met mijn zus.
Ik moet er niet aan denken dat ik met haar op een kamer zou liggen, ik ga ook echt niet met haar op vakantie..
Mijn man heeft dezelfde ervaring met een van zijn broers.

Manda

Klopt hoor, studeren is erg duur, mijn zoon moet ook een deel zelf bij elkaar werken. Ik had dat ook liever zelf betaald.

Hoezo rijk?

Wij zijn rijk met twee zonen en twee dochters. Zonder nanny's en in een gewoon rijtjeshuis. En met een gewone auto.

Ik snap de vraag niet zo, geloof ik.

Het gaat in de allereerste plaats om wat je hart je ingeeft, niet om je portemonnee. Natuurlijk, ik ben niet onrealistisch, kinderen kosten geld, maar onze portemonnee was niet bepalend voor onze gezinsgrootte.

Het lijkt me trouwens wezensvreemd, nanny's over de vloer die je kinderen voor je opvoeden en door wier inzet je je leven zo 'kinderloos' mogelijk kunt voortzetten.

Door niemand word je zo gevormd dan door je kinderen!

Manda rijn

Tegen de tijd dat jouw kinderen gaan studeren zal het inderdaad vast wel zulke bedragen per jaar kosten gezien het huidige kabinet. Nog een paar rechtse kabinetten en we zitten wel op dat bedrag en dan natuurlijk ook geen studiefinanciering meer.

Op dit moment valt het nog wel mee. Ik heb één dochter die nu studeert in Nederland en zij heeft studiefinanciering en daarnaast werkt ze. Daar bekostigt ze haar boeken van + persoonlijke uitgaven. Ik betaal alleen college geld voor haar en dat is gelukkig nog lang geen 10000 euro per jaar. Omdat wij nu niet meer in de buurt wonen maak ik maandelijks ook wat extra geld aan haar over omdat ik het een vervelend idee vind dat ze misschien tekort komt. In totaal ben ik aan haar hoogstens 3000 euro kwijt voor dit jaar. Dat is natuurlijk alsnog zeer veel maar 10000 is wel een enorm bedrag. Vorig jaar toen we nog in één huis woonden heb ik alleen college geld voor haar betaald. Collegegeld is op dit moment 1600 euro.

Maar je hebt absoluut gelijk dat over 10 jaar de situatie wat dat betreft waarschijnlijk zeer verslechterd zal zijn.

Maylise

Tijden veranderen steeds

dat is altijd al zo geweest en dat zal zo blijven. Als er minder is, zullen we wat spullen en verbruik betreft kalmer aan moeten doen. Is dat zo erg? Mensen zijn flexibel.

Verder gaat lang niet iedereen studeren. Niet iedereen heeft die hersens.
Vroeger deden mensen een avondstudie na hun dagelijks werk; dat klinkt nu spartaans, maar dat was toen dé manier om verder te komen. We zijn als samenleving te gewend geraakt aan leuk en luxe. Dat zal veranderen. Niks aan te doen. Maar of het echt erg is?

Ik kan heel wat ergere dingen verzinnen dan een of twee jaar niet met vakantie kunnen hoor - jullie niet?
Studies duren niet eindeloos.

Inderdaad tonny

Ik ben het helemaal met je eens. Het is in Nederland ook heel goed mogelijk om een studie te doen zonder hulp van je ouders. Genoeg mogelijkheden tot bijbanen en je kan altijd geld lenen bij het IBG/DUO. Mijn oudste dochter heeft ook een studie schuld. Natuurlijk is het jammer dat ze die schuld heeft maar het is ook zeker niet het eind van de wereld. Zelf zit ze er helemaal niet mee. Ze zal vast wel af en toe balen als ze moet beginnen met afbetalen maar hierdoor heeft ze wel bepaalde dingen op studie gebied kunnen doen die ze graag wil. Ze hoeft nu nog niet af te betalen omdat ze officieel nog steeds student is en niet genoeg verdiend.

Nou tonny

"Vroeger deden mensen een avondstudie na hun dagelijks werk; dat klinkt nu spartaans, maar dat was toen dé manier om verder te komen."

Ach dat is heel gebruikelijk in mijn kringen, dus ik zie dat niet als iets van vroeger. En ik ben het totaal niet met je eens dat het nu minder spartaans is dan vroeger, vroeger in jouw tijd zoals jij vaak aan haalt zat de sociale onderklasse onderklasse er veel beter bij, waren studies toegankelijk voor iedereen, kon je gratis lenen, kon je 6 jaar over een studie doen, waren huizen nog betaalbaar.

Ik vind echt dat jij wat dat betreft aan tunnelvisie leidt.

Oh ja en 2 jaar niet op vakantie gaan hebben wij ook gedaan, zelfs met ons inkomen van toen was dat 2 jaar nodig en ook dat zie ik hier in de straat ook wel gebeuren.

Geld

Volgens mij is het hebben van geld relatief onbelangrijk als je een kinderwens hebt. Ik kan me voorstellen dat mensen besluiten niet nog een kind te krijgen als ze het niet ruim hebben, maar als de wens maar groot genoeg is vind je vanzelf een manier. Zoals het er nu naar uitziet, heb ik over 6 jaar niet voldoende financiële middelen om de gehele studie van mijn dochter te bekostigen. Ik weet niet of mijn ex van plan is iets bij te dragen, maar afgezien daarvan was het toch al niet mijn plan om alles voor haar te betalen. Ik heb zelf 1 jaar collegegeld van mijn ouders gekregen, en alle overige kosten zelf betaald, terwijl ik uitwonend was. Dat vind ik dan wel weer wat karig Voor mijn zus, die thuis heeft gewoond totdat haar opleiding was afgerond, hebben ze vziw wel het meeste betaald. Ze heeft tenminste nooit een bijbaan gehad (volgens mij wel geld geleend).

Dat vind ik naief

kijk als het moet dan moet het en dan lukt het vast wel. Maar als je van te voren dus totaal niet stil staat bij dit soort relevante zaken dan kom je op mij wel behoorlijk naief en wereldvreemd over als je straks met die 3 of 4 kinderen opeens niet meer rond komt of goedkoper moet gaan wonen.

ik vind dit net zo naief als mensen die maar blijven kopen terwijl ze er geen inkomen voor hebben, alleen verschilt het dat ze hun kinderen dan laten lenen voor die studie.

De beslissing

Een stel dat ik ken had samen het plan om een groot gezin te krijgen, met minimaal 4 kinderen. Na de geboorte van de eerste heeft zij zich ontpopt als ware moederkloek, ze vind alles geweldig. Inmiddels hebben ze 2 kinderen, met 13 maanden verschil, en is er hevige onenigheid ontstaan over gezinsuitbreiding. De jongste is nu bijna 1, dus zij vindt het tijd voor het derde kind. Hij wil dat op dit moment nog niet, en weet niet hoe dat over twee jaar is. Hij mist tijd voor zichzelf, werkt 5 dagen en zorgt in het weekend voor de kinderen (als zij werkt). Zij is van mening dat je beter die kinderen heel snel achter elkaar kunt krijgen, want dan heb je des te sneller weer tijd voor jezelf. Zit wat in (nou ja, alsof het echt makkelijker wordt als ze eenmaal kleuters zijn). Ik volg het vanaf de zijlijn, maar kijk wel beter uit dan te adviseren. Inmiddels is ze met de pil gestopt en heeft hem verantwoordelijk gemaakt voor de anticonceptie.
Maar meer on-topic. Hun gezinsinkomen is best aardig, maar niet overdreven hoog. Omdat ze geen kinderopvang nodig hebben, zouden ze prima rondkomen met 3, 4 of 5 kinderen. En hoe dat in de studietijd gaat, dat zien ze dan wel weer. Duurt ook nog zo lang, en misschien gaan ze wel gewoon MBO doen en daarnaast werken.

Niet dat

ik het vanzelfsprekend vind dat je alles voor je kinderen betaald maar ik reageer op de stelling dat het niet van je inkomen moet afhangen of er nog een volgend kind komt. Nog een 3e/4e/etc kind erbij willen als je al niet goed rond komt vind ik absurd.

Ik heb vrienden die net hun 3e hebben gekregen met dezelfde insteek, daarnaast willen ze nu een groter huis en het type huis wat ze willen kunnen ze niet betalen, dus daar zijn nu ergernissen over.

Verder schrokken ze zich wild toen ik opmerktte dat ik uit kwam op 10.000 per jaar per kind als die oudsten van ons van de middelbare af gaan (de oudste is 8), daar hadden ze totaal niet bij stil gestaan want dat moest niet uitmaken maar nu het kindje er is en het huis toch te klein is geworden (terwijl ze daarvoor al klaagde over dat ze meer ruimte wilde) zijn die kwesties opeens wel belangrijk.

Ik vind opmerkingen zoals 'dat hoort niet af te hangen van je financiele welbevinden' dus onverantwoord, alsof met de komst van dat kindje het inkomen ook direct breder wordt uit liefde ofzo.

Ik ga even uit van de situatie dat over een aantal kabinetten de studies inderdaad zelf betaald moeten worden, dat er geen beurs en ov kaart meer is, ziektekostenverzekeringen voor kinderen weer door de ouders betaald moeten worden en kinderbijslag inkomensafhankelijk wordt. Dat in combi met het inkrimpen van de hra vind ik het dus nogal naief alleen met je hart te kiezen voor het aantal kinderen.

De hele nanny situatie is helemaal niet relevant gezien de reacties hier.

Maar misschien ben ik

ook wel te beperkt om mij in te leven in die zin dat ik niet kan voorstellen waarom mensen een 4e willen, als je er 3 hebt dan heb je al minstens 2 dakkapellen en dan is je achterbank toch al vol

Gebrek aan geld kan wel veel invloed hebben

Ik ken mensen die beiden niet werken. Ze moeten rondkomen van een bijstandsuitkering. En hebben bewust gekozen om vier kinderen te krijgen (ze hebben die bijstand al vele jaren, vanaf de geboorte van de eerste). Ze wonen met zijn zessen op een driekamerflat in een buurt die in de top vijf staat van rottigste wijken van Nederland en hebben nergens geld voor. Ik heb zielsmedelijden met die kinderen, ze groeien op in een omgeving die zo treurig en lelijk en uitzichtloos is, ik word na twee uur bij die mensen thuis al helemaal verdrietig van de urinegeur in het trappenhuis, de verf die van de muren afbladdert, de groepjes hangpubers overal, het straatvuil, de krapte van de kamers binnenshuis, alles. Ik heb zo vaak gedacht: wat als ze nu eens twee in plaats van vier kinderen hadden gehad, en ze hadden allebei een baan in de schoonmaak gezocht (ofzo, ik noem maar een dwarsstraat, er zijn echt wel branches waarin je iets gemakkelijker aan het werk komt). Dan hadden ze kunnen verhuizen naar een wat betere buurt, de kinderen hadden misschien fatsoenlijk Nederlands geleerd op school, etc.
Nee, mij maak je niet wijs dat *gebrek* aan geld geen invloed heeft op het welzijn van een kind. Natuurlijk zijn liefde en aandacht belangrijk, natuurlijk is het heel erg handig als je ouders hoogopgeleid zijn, maar geld speelt wel degelijk een rol als je het hebt over je kind voldoende kansen bieden. En nee, dan bedoel ik niet zozeer allemaal een eigen kamer met internetaansluiting. Ik bedoel wel een omgeving die het kind kansen biedt.
Groetjes
Massi

O ja

natuurlijk heeft het invloed op hoe je voor je kinderen kunt zorgen of je meer of minder geld hebt.

Als je als ouders heel veel moet werken om de touwtjes aan elkaar te knopen dan worden de kinderen echt wel groot. Maar ze hebben misschien wel heel veel gemist. En dan bedoel ik geen dingen als dure kleren, studie en vakanties. Je kunt heel goed gelukkig zijn zonder die dingen. Volgens mij is echt bepalend voor je kindergeluk of je ouders voldoende rust en energie hebben om jou echt te zien en de aandacht te geven die jij nodig hebt. ALs ik alleenstaande moeder zou zijn en 40 uur in de week moest werken om de kost te betalen, zou ik die energie niet op kunnen brengen. Eén kind zou dan misschien al te veel voor me zijn. Voor mij, hè. Gelukkig zijn de meeste alleenstaande moeders op wonderbaarlijke wijze in staat die energie wel op te brengen.

Gelukkig ben ik geen alleenstaande moeder en kunnen we goed rondkomen zolang ik partime werk. Nu is twee kinderen het maximum. Meer energie heb ik gewoon niet.

Zou ik dus zo rijk zijn dat ik niet hoefde te werken dan zou ik graag meer kinderen hebben. Heb altijd het gevoel gehad dat vier een mooi aantal zou zijn. Hoop altijd dat zich nog eens twee pleegkinderen met een zak met geld zullen aandienen.

Ik denk

Dat het willen krijgen van kinderen een soort van oergevoel is. Je wilt het graag, in je hart, en dan kijk je of het mogelijk is: is mijn partner geschikt genoeg, is mijn woonsituatie geschikt en dus ook je financiele situatie.
Ik heb 3 kinderen, om gezondheids redenen niet meer.
Maar als ik er nog meer zou willen, en de consequentie zou zijn, niet meer op vakantie, NOU EN? wij gingen vroeger nooit op vakantie, ongetwijfeld wel eens van gebaalt maar ben er niet slechter van geworden. Hoe belangrijk is die vakantie nou helemaal. hmmm moeilijk keuze hoor, of ieder jaar 2 weken op vakantie, of een kind om een heel leven van te kunnen en mogen houden...!

In mijn kringen gaat het om de liefde.

Ja hes@

2 is de limit precies om wat jij schrijft, meer energie heb ik niet en meer uren zijn er niet op een dag. Meer druk om meer te verdienen zou ik ook niet prettig vinden na afgelopen uitbreiding en extra werk wat ik heb aangenomen.

Al weet ik wel dat ik over 1 a 1,5 jaar weer verder ga solliciteren om meer geld te harken voor het spekken van de spaarpot.

Energie, tijd en geld, precies. En samen moet je het ook leuk houden, dat schiet er ook vaak bij in als je het zo druk hebt met kids en werk.

De ene kinderwens is de andere niet

zo simpel is het gewoon. Ik dacht vroeger altijd dat je het of heel graag wilde, of helemaal niet. Zelf behoorde ik tot de eerste categorie. Tot ik er achter kwam dat heel veel vriendinnen eindeloos twijfelden en dat dat blijkbaar heel gewoon is, om hier geen rotsvast gevoel over te hebben. (over mannen dacht ik blijkbaar niet zo na, anders had ik die twijfelcategorie wel eerder gesignaleerd).
En nu heb ik dat getwijfel zelf met de wens voor de derde ook meegemaakt. Lange tijd wilde ik het niet, maar ik wilde het wel willen . Een jaar terug dacht ik nog wel: als ik PWA en Maxima was had ik er ook allang drie! Nu ben ik PWA en Maxima nog steeds niet en we hebben de staatsloterij nog niet gewonnen... maar de balans is toch wel naar Ja doorgeslagen. Over twee jaar kom ik klagen bij Manda net als die kennissen, als we hier dan nog steeds te klein wonen . (Ik ben zeer voor het onder ogen zien van de consequenties van je keuzes, dus daar mogen jullie me indien nodig tzt. nog eens op wijzen ). Al hoop ik over een paar jaar groter te wonen, en als ik die verwachting niet had zou de keus waarschijnlijk nog steeds Nee geweest zijn. (voorgoed dan waarschijnlijk).
Enfin, bij zo'n twijfelkinderwens maken praktische overwegingen algauw meer uit dan als het zo'n hele sterke oerdrang is. Andere argumenten leggen dan ook gewicht in de schaal ipv. alleen die grote wens.
Wat kamers delen betreft, ik ben wel verbaasd dat dat jou zo verbaast, Maylise. Ik woon in een nieuwbouwwijk (helemaal niet zo'n dure) en ik denk dat onze kinderen de enige zijn in de kennissenkring die een kamer delen. Af en toe vervult me dat al met een vaag schuldgevoel. Dat komt dus alleen door die vergelijking met anderen, en met onze eigen jeugd waar zowel man als ik altijd een eigen kamer hadden (wat we beiden regelmatig heel eng vonden zodat we tijdenlang bij jongere broers of zussen op de kamer bivakkeerden ).

Anekdote (licht o.t.)

Vriendje van mijn zoon (van 8 jaar) komt uit een gezin met vier kinderen. Pa heeft fulltime baan en ma is medisch specialist. Verder uiteraard de nanny (au-pair) en een mooi huis met voldoende slaapkamers. Zegt mijn zoon: 'Ik denk dat ze bij Kees arm zijn'. Ik vraag 'waarom?'. 'Nou die ouders moeten zo veel werken. Misschien moet zijn moeder maar eens een andere baan zoeken waar ze beter wordt betaald. Kees ziet haar nooit.'