Ziek jeugdzorgsysteem en rol pleegouders daarin

Tja

Wat moet ik hier van zeggen?

Ja het systeem sucks, het nut van dit draadje, jeugdzorg bashen, zie ik dan ook niet.

Het verhaal van Annej is schokkend en zij is helaas niet de enige die dit overkomt.

Moet je mensen daarvoor waarschuwen met dit draadje en bang maken voor jeugdzorg? Dat ook weer niet, overigens vindt ik wel dat annej haar verhaal moet blijven vertellen in draadjes waar het nut heeft, zonder erin door te slaan, want dat is de vuilkuil van annej

Reactie van emine vind ik onbeschoft, vooral iemand erbij betrekken die je niet kent en conclusies trekken op basis van een paar uitspraken op papier, ze zou beter moeten weten, want ze doet precies hetzelfde als jeugdzorg inderdaad.

En ja jeugdzorg doet ook veel goed:
Een meisje van 5 wat een wit bolletje niet kan eten omdat zij een associatie heeft met witte drugs bolletjes,
Brusjes die opgesloten zijn in huis en moe is 2 weken op vakantie,
Kinderen die gevonden worden in drugspanden,
Moeders die werken op de tippelzone en de kinderen alleen thuis laten en alleen maar willen scoren

Deze kinderen horen niet thuis, mogen deze moeders nooit meer opvoeden? Nee dat niet, maar ze hebben wel een hoop problemen op te lossen voor dat er überhaupt sprake kan zijn van terugkeer en vaak zijn die kinderen dan al jaren thuis in hun pleeggezin.

zelf woon ik naast een project voor verstandelijk beperkte moeders met kinderen. Moeders worden 'begeleid bij de opvoeding'. Wat daar gebeurd is zo triest, sommige moeders zijn niet te begeleiden, de kinderen groeien op, worden amper opgevoed en missen een fijne jeugd, wij horen alles in de zomer in de tuin, het is zo triest en dan hup weer zwanger.... Ik denk dat veel van die kinderen echt beter af zijn in een pleeggezin, de andere optie is een leefgroep en dat is toch echt nog erger!!

Emine en annej

Hierboven staat een draadje van Linda, op haar site preferenso.nl kun je allerlei bedrijven en instellingen beoordelen op service en klantgerichtheid. Misschien een leuke kans om een review te schrijven (ik weet dat er jaarlijks een 'prijs' voor de slechtste service uitgereikt wordt, zou best een stunt zijn als die naar bjz zou gaan).

Tango

Godzijdank zonder onderzoek, weet je wel wat dat inhoudt voor een gezin? En wat voor criteria zou je dan willen hanteren? Het geneuzel is meestal niet van de lucht, het duurt lang en al die tijd moeten ze kind missen en dan wordt er gespeculeerd of het gaat lukken maar ondertussen zijn de ouders al hevig van de kook door het machtsvertoon en de roddels en geruchten.
Niets mis met teruggeven en je hulp aanbieden voor als er iets is. Hulp is beter dan oordelen.
Deze mensen lijken wel twijfels te hebben gehad omdat ze hun kind hebben afgestaan en pas later beter hebben kunnen bedenken hoe ze het wel zouden kunnen doen.
En ik kan me goed voorstellen dat je daar ook weleens zorgelijk naar kunt kijken en er zijn ook vast grenzen.

Jeugdzorg

Van het schoolplein ken ik een gezinsvoogd, een heel normale en integere moeder die dit werk met name goed kan doen doordat ze zelf moeder is en ook wel haar ervaringen met consternatiebureaus en dergelijke heeft, en scholen die kinderen een stempel willen geven omdat het kind net niet helemaal in het stramien past. Deze moeder is al een paar keer in de problemen gekomen doordat zij als gezinsvoogd de OTS van enkele gezinnen op wilde heffen omdat dat gezin zo'n OTS niet verdiende, volgens haar was er niets anders aan de hand dan een niet helemaal standaard kind en waren de ouders juist prima bezig om het kind zo goed mogelijk te begeleiden. Zij heeft het voor elkaar gekregen om die OTS op te laten heffen door de rechter ondanks dat haar collega's daar zo hun bedenkingen tegen hadden (argument van haar: ik ken die mensen, ik ben daar geweest, jij hebt alleen de papieren gezien).
Misschien is zij een witte olifant, maar ze is de enige gezinsvoogd die ik ken, en ik weet dat zij haar eigen foutmarge in de gaten houdt en niet van de stempeltjes is. Ik heb haar wel vanmiddag eens gevraagd of zij wel eens op uithuisplaatsing aangestuurd had. Dat had ze wel eens gedaan, omdat het kind bont en blauw geslagen werd door de aan alcohol verslaafde vader en de moeder zo angstig was dat zij niets meer kon doen. Ze heeft toen hulp voor de moeder geregeld in samenspraak met de huisarts (herstellingsoord), hulp aan vader aangeboden (geweigerd) en het kind tijdelijk bij een oom en tante in de buurt ondergebracht zodat het bij zijn eigen familie kon blijven, naar zijn eigen school kon blijven gaan en wel veilig was. Het kind is uiteindelijk teruggegaan naar zijn moeder, moeder is gescheiden van vader, oom en tante hebben het kind wel vreselijk gemist, maar zien het nog heel vaak en het kind heeft een veilige haven erbij gekregen.
Ik geloof heus wel dat er gezinsvoogden zijn die hun werk niet goed doen en dat er pleegouders zijn die niet de ideale veilige haven zijn voor het kind, maar ik vertik het om iedereen over een kam te scheren. Emine, jouw hele stellige opening strijkt mij dusdanig tegen de haren in dat ik nu bureau jeugdzorg loop te verdedigen terwijl ik een enorme afkeer van die organisatie heb en hoop er nooit mee te maken te krijgen.

Ondanks

Ik zie ook een hoop geweldige hulpverleners die ondanks dit systeem hun werk doen maar soms wel moeten duiken voor hun collega's en de stupiditeiten in die trajecten. En die soms net als ouders maar mooi weer spelen en meepraten maar ondertussen proberen zo goed mogelijk ouders en kinderen te helpen. Als ouder ook niet altijd makkelijk want als ze openlijk voor je opkomen kan het weer ten koste van hun reputatie gaan.
En waarom zou je jeugdzorg verdedigen? Die organisatie moet nodig opnieuw uitgevonden worden en we zitten er maar mooi mee want het is blijkbaar een onmogelijke zaak.

Bureaucratie bestrijden met ...

Wat ik bij ons op het werk (grote it-organisatie binnen een nog groter bedrijf) heb meegemaakt is dat er zo nu en dan sommige afdelingen niet echt soepeltjes samenwerken. Om dit op te lossen is er een tasforce in het leven geroepen en worden er lean-six sigma consultants bij gehaald om de boel opnieuw op te zetten. Resultaat: een hoop bureaucratie en schuttingen erbij waardoor er nog minder samengewerkt wordt, veel meer procedures, veel meer gedoe voor alles wat niet in het stramien past. Eindresultaat: project geslaagd, patient overleden.
Soms denk ik wel eens dat het bij jeugdzorg ongeveer net zo moet zijn, al die regels, procedures, checklists, targets etc vervangen het gezonde verstand. Er is nu zoveel ophef en oproer over de misstanden die aan het licht gekomen zijn, zoveel mensen die (terecht!) roepen dat dat niet mogelijk moet zijn en in ieder geval niet meer voor mag komen, dat ik bang ben dat de toch al bureaucratische en starre jeugdzorgorganisatie alleen maar meer in de stramienen gaat denken, het kind als product gaat zien en nog onwerkbaarder gaat worden. Aan de andere kant wil ik me er ook niet bij neerleggen dat de organisatie zulke ontsporingen van recht en welzijn kan toelaten (of zelfs op aan kan sturen). Maar realistisch gezien is het erg moeilijk om met de bestaande mensen een hele cultuuromslag te maken, de organisatie te veranderen en waarborgen voor ouders en kinderen in te bouwen zonder te verzeilen in bureaucratie met alle ellende van dien. Hoe zie jij dit voor je. En bureau jeugdzorg opheffen zal niet haalbaar zijn politiek en sociaal ben ik bang.

Toch nuttig

Deze draad draait wel steeds om hetzelfde, maar is toch nuttig. Allereerst is het nuttig als waarschuwing voor ouders die overwegen hulp te vragen bij jeugdzorg.

Ten tweede hoop ik dat ergens een beleidsmaker deze discussie oppikt. Want het moet toch mogelijk zijn zo'n organisatie zo in te richten dat er wel echte hulp geboden wordt, met checks and balances zodat er niet teveel macht in handen van een groot conglomeraat komt. Macht corrumpeert nu eenmaal altijd als er geen check op is.

Ik las ooit een interview met een kinderrechter die met pensioen ging. Daar liepen echt de rillingen van over mijn lijf. Ze zei gewoon dat ze vrijwel altijd de aanbevelingen van jeugdzorg volgde, want waar rook was, daar zou wel vuur zijn. En ach, als er niks aan de hand bleek te zijn kreeg je je kinderen op termijn wel weer terug, dus waar zeurden we dan eigenlijk nog over.

Dat lijkt me dus een eerste vereiste: zorg dat de rechterlijke macht echt onafhankelijk is en de feiten toetst aan de wet. Daar zijn ze tenslotte rechter voor. En ook als een kind eenmaal onder toezicht staat, moeten er checks and balances ingebouwd worden. Het verbieden van contact met ouders hoort te allen tijde uit den boze te zijn. En Jeugdzorg moet aan dezelfde voorwaarden voldoen als een ouder, of misschien nog wel strengere, juist omdat ze de ouders niet zijn en dus moeten kunnen bewijzen dat ze echt iets beters te bieden hebben. Klokkenluiders moeten beschermd worden. Hulp hoort praktisch te zijn en gericht op de behoeften van dit gezin, in plaats van one size fits all en als dat niet werkt doen we maar een UHP.

Nou ja, zo zijn er vast nog veel meer zaken te bedenken.

Emine

Ja, dat is precies waar de schoen wringt. Deze moeder is in de eerste plaats moeder en ervaren genoeg om te weten dat een niet-standaard kind het behoorlijk lastig kan hebben, en dat je daar als ouder niet 1-2-3 een goede oplossing voor hebt, maar dat je als ouder wel de beste deskundige op het gebied van het kind bent. De uitzonderingen daarop heeft ze ook wel gezien, jammer genoeg bestaan er volgens haar ouders die het niet eens kan schelen dat hun kind uit huis geplaatst wordt.
Niet al haar collega's zijn van haar kaliber, er zitten er genoeg tussen met alleen maar boekenwijsheid en teveel eigenwijsheid. Maar hoe kun je een organisatie omvormen zonder in bureaucratie te verzanden. Ik wil ook wel dat alle gezinsvoogden zelf kinderen hebben en een hoop ervaring met niet-standaard kinderen, maar dat is een onrealistische functie-eis die voor een rechter geen stand zal houden (discriminatie). Bovendien zijn er ook gezinsvoogden die wel moeder zijn maar niet open staan voor andere manieren van opvoeden, die zien hun eigen manier als de enige/beste en iedereen die worstelt met een kind die z'n draai/plek niet goed vindt en niet op hun manier wil opvoeden veroordelen. Kortom, je werkt ook binnen jeugdzorg met mensen, en net als in ieder bedrijf zijn er goede en minder goede werknemers. Hoe kun je de boel zo inrichten dat door ons als goede werknemers geziene gezinsvoogden de overhand krijgen en dat hun gedrags als goed gezien wordt. Vergeet niet dat de samenleving maar bar weinig invloed heeft op dit soort logge organisaties. Maar wat voor constructieve voorstellen kunnen we aandragen zodat we iets nuttigs kunnen doen. Dit draadje ontaard mij teveel in moddergooien en mopperen en dat vind ik zonde van mijn energie.
Overigens, om op de beginpost terug te komen, ik vind niet dat pleegouders meewerken aan misdaden. Als er geen pleegouders waren, kwamen de kinderen in instellingen en dat is een veel slechtere plaats voor ze.

Tja

"Deze draad draait wel steeds om hetzelfde, maar is toch nuttig. Allereerst is het nuttig als waarschuwing voor ouders die overwegen hulp te vragen bij jeugdzorg."

Welke waarschuwing wil je dan precies geven? Volgens mij is de boodschap wel duidelijk ondertussen en zijn deze discussies meer van hetzelfde. Ik heb de discussies nog niet zien 'ontwikkelen'. Ik zie vooral een enorme generalisatie. Zou het nou echt bij de 377.000 'jeugdzorg gebruikers' in 2009 zo misgaan? Over welke percentages hebben we het nu eigenlijk? Veel mensen zijn helaas meer gericht om wat er mis gaat dan om wat er goed gaat.
Goede dingen worden als vanzelfsprekend aangenomen terwijl de negatieve zaken hinder en ongemak veroorzaken. Gemakkelijk om daar meer aandacht aan te besteden. Maar 1. wat levert het op en 2. is het constructief?

Nutteloos

Het rucksichtloos op valse gronden ingrijpen in gezinnen is blijkbaar een wereldwijd probleem en schijnbaar onuitroeibaar.
Als je googlet op 'stolen children' komt je deze zaken tegen.
http://www.opendemocracy.net/wajahat-qazi/case-of-stolen-children-notes-on-scandinavian-state-and-society
"the dark side of Norway’s approach is the power and control that it gives the agents of the state or those in a position of power. They can destroy the lives of people on the basis of a whim, fantasy and other forms of arbitrariness and pettiness."
Naadloos van toepassing op de Nederlandse situatie. Het is een pandemie.

Emine

Ik ben het geheel met je eens dat als mensen fouten maken zij daar op aangesproken dienen te worden. Tuchtrecht zoiets.
Een van de zaken die moeten worden ingevoerd is dat er een wettelijke verplichting tot beroepsregistratie in de jeugdzorg moeten komen, iets dat er wel is in de medische sector. Hopelijke wordt dit snel ingevoerd (planning is nu begin 2014). Alle mitsen en maren kun je teruglezen in: http://www.nji.nl/nji/dossierDownloads/Op_Het_Goede_Spoor.pdf.

Aan ouders worden veel hogere eisen gesteld dan pleegouders

Dit draadje wil ik wel wat nuanceren. Ik zie dat nog niet alles benoemd is.

Wat ik voorop wil stellen is dat pleegouders hard nodig zijn. Niet elke ouder kan de opvoeding aan. Als je dan geen familie, vrienden of buren hebt waar je op kun steunen dan is het fijn dat er mensen zijn die je graag willen helpen.

Bij pleegouderschap vind ik het dan ook belangrijk dat het initiatief van de ouders af komt. Voor het kind moet er een heel nauw contact mogelijk zijn tussen de ouders en de pleegouders. Het kind moet er ook altijd voor kunnen kiezen om weer bij de ouders terug te keren. Dit is tevens een internationaal recht van het kind.

Waar het bij Jeugdzorg mank loopt is dat kinderen tegen hun wil gedwongen worden om uit huis te worden gehaald. Zogenaamd is dit in het belang van het kind. Echter er wordt niet goed genoeg gekeken hoe het kind zich eronder voelt. Een kind voelt zich thuis vertrouwd. Ook al gebeuren er in de ogen van buitenstaander hele erge dingen. Dan wil dat nog geen maatstaf zijn voor hoe het kind deze gebeurtenissen ervaart.

Mogelijk zijn er bedreigingen in de belevingswereld van het kind. Dan kun je proberen die bedreigingen weg te nemen. Maar naast bedreigingen zijn er in de omgeving van het kind ook heel veel beschermende factoren waar Jeugdzorg geen rekening mee houd.

Het weghalen van een kind uit de vertrouwde omgeving werkt zeer traumatiserend voor het kind. Dit weghalen gaat van de een op de andere dag gepaard met veel politiegeweld. Het kind kan daarna niet meer terugvallen op die plekken waar het kind zich beschermd en veilig voelde. Dit kind zit plotsklaps in een totaal vreemde omgeving.

Een kind gedwongen uit huis halen zou eigenlijk een allerlaatste redmiddel moeten zijn. Ik kan niet geloven dat er 20.000 kinderen in Nederland zijn die het thuis dermate slecht hebben dat een dergelijke ingrijpende maatregel nodig is.

Jeugdzorg grijpt te vaak in voor het geval dat. Maar de schade die een kind hiervan ondervind is immens groot. Laat staan de schade die de ouders en de rest van de familie overkomt.

Het zal best wel rot zijn dat er kinderen zijn die het slecht getroffen hebben. En het is prachtig als je zo'n kind kunt redden. Ik wil alleen niet dat het beschermen van kinderen zo ver door slaat dat mijn kind er de dupe van wordt.

De meeste kinderen bij pleegouders, of in instellingen, horen naar mijn optiek gewoon thuis te zijn. Het zal thuis dan wel niet helemaal volgens de normen zijn. Maar so wath, wie weet dan wel wat de perfecte manier is om kinderen op te voeden. Kinderen zijn al eeuwenlang onder de meest erbarmelijk omstandigheden groot geworden. Dus dat zal in zo'n gezin ook wel goed gaan. Maar ik vind, van andermans kinderen blijf je gewoon met je poten vanaf!

Om terug te komen op de pleegouders geloof ik heus wel dat de meeste dit met de beste bedoelingen doen. Echter niet bij elke pleegouders is een kind beter af dan thuis. De eisen die aan een pleegouder worden gesteld liggen vele malen lager dan de eisen waar de ouders aan moeten voldoen.

Als je bijvoorbeeld in de bijstand zit dan mag je een pleegkind nemen. Dat is vreemd, want vaak worden kinderen uit huis gehaald omdat de ouders het financieel niet zo breed hebben.

Een pleegouder krijgt €504,- tot €620,- netto per maand per kind aan pleegvergoeding. Plus €100,- als ze het kind een stoornis wisten aan te praten.

Wanneer je via marktplaats wat kinderspulletjes bij elkaar weet te scharrelen dan kun je aan het pleegkind een leuk zakcentje voor jezelf overhouden. Nu ga ik niet beweren dat de pleegouders op dit forum dit doen. Maar het roept wel bedenkingen bij mij op hoeveel serieuze pleegouders er zullen zijn. Immers, wanneer je een te lastig kind in huis krijgt dan sta je dit toch gewoon weer af.

De eisen om een pleegkind te nemen liggen helaas niet zo hoog. Als je bedenkt dat je dag en nacht een getraumatiseerd kind in huis krijgt met een verleden vind ik dat merkwaardig. Zeker wanneer je dit vergelijkt met het gastouderschap waar je over diploma's moet beschikken voor een paar uurtjes opvang van een gewoon kind. Wanneer je eigen kinderen onder toezicht staan bij Jeugdzorg dan kun je geen gastouder zijn. Daarentegen zijn er moeders, waarvan de kinderen uit huis werden gehaald, die ter compensatie een pleegkindje wisten te bemachtigen.

Zelf denk ik dat er genoeg goede pleegouders zijn om alle kinderen op te kunnen vangen die het echt nodig hebben. Voor de rest is het een en al chaos wat er allemaal heerst.

Angst bij jeugdzorgmedewerker?

Hoe zit het met de angstcultuur bij de jz-medewerker. Er zijn natuurlijk 'gevallen' (naar woord, het gaat om kinderen) geweest waar het helemaal mis ging, waar het kind verwaarlozing/ mishandeling niet overleefde. Het eerste wat de maatschappij dan doet is kijken: hoe had dit voorkomen kunnen worden, wie is de verantwoordelijke jz-medewerker, wat heeft de voogd gedaan? Dat is natuurlijk de nachtmerrie van iedere jz-medewerker en daarom plaatsen ze wellicht te snel uit huis? Geen excuus maar wel een verklaring.

Meer eisen

Tuchtrecht inderdaad. Maar wat mij betreft zijn er meer eisen.
De kinderbescherming zal onafhankelijk onderzoek moeten doen. In ons geval gedroegen de onderzoekers van de kinderbeschermings zich als handlangers van de 3e lijns instelling. Dan neem je ouders niet meer serieus. Tijdens de rechtzaak is er een andere medewerker van de Raad dan degene die het onderzoek heeft gedaan. Dat is een probleem. Ik vind dat raadsonderzoekers beedigd moeten worden en dat kan niet bij vertegenwoordiging.
Ook hoort in zo'n onderzoeksrapport niet alleen gerapporteerd te worden over bedreigingen maar ook over beschermende factoren. Bovendien is het integer voeren van zo'n dossier niet gebaat met de constructies die er nu gemaakt worden die soms ronduit liegen zijn en het vals interpreteren en aanbieden van zaken. Zonder mij daarover te horen werden er enormiteiten geconcludeerd uit volstrekt logische zaken. Mij werden zaken verweten die volkomen duidelijk bij anderen lagen. Dat hoort nagevraagd te worden wat mijn reactie daarop is.
Ook is het volstrekt ontoelaatbaar dat de raadsonderzoekers in de rechtszaak naast de kinderrechter zitten. In onze zaak werd de vertegenwoordiger van de raad tot het laatste moment op de gang ingesproken door de raadsonderzoeker in onze zaak. Het was volslagen duidelijk aan welke kant zij stonden, namelijk aan de kant van de instelling. En bij voortduring zat deze vertegenwoordiger, tijdens de zitting, de aandacht van de rechter te trekken waarna er gefluisterd werd. Een kinderrechter hoort de raad zowel als de ouders als partij tegenover zich te zien, beiden te horen, openlijk waarneembaar, en dan te beslissen.
Door dit soort zaken is volkomen duidelijk dat de opzet is om de ouder in diskrediet te brengen.
Aan de andere kant was dit wel zo duidelijk. Alles wees overduidelijk een kant op en het was aan mij om me te verweren tegen de raad. Het niet meenemen van de ouderlijke positie lijkt me niet geschikt om te beoordelen of het kind een OTS danwel een UHP nodig heeft. Daar komen dan ook al die vals positieven vandaan. Niet iedereen is in staat zich passend te verweren. Maar bovendien heb je niet altijd een onafhankelijke kinderrechter. En al zeker niet als die alleen maar gevoerd wordt door de raad met uitvergrote en verdraaide leugens.
Ook dat jargon moet verdwijnen. Als een kind een ander kind omverduwt is dat geen huiselijk geweld en dat hoort ook niet zo benoemd te worden. Dat is niet realistisch. Een rits van een kind dat per ongeluk open staat is geen aanwijzing voor sexueel misbruik. Dat is niet realistisch.
Gelukkig hadden we zoveel enormiteiten in het dossier en bovendien een kinderrechter die dat snapte dat we dans ontsprongen zijn. Maar wat een afschuwelijke tijd dat geweest is, en hoeveel gemeenschapsgeld dat allemaal gekost heeft en wat een enorme moeite het mij gekost heeft om als verdachte toch maar zelf de hulp te krijgen die mijn kinderen nodig hadden, dat duizelt mij nog steeds. Als dat langer had geduurd dan had ik het bijltje er bij neer moeten leggen. Je meldt je niet voor niets bij de hulpverlening, zo'n gezin is al zwaar genoeg, zo'n kb-traject daar bovenop is dan zeer schadelijk.

Richard

Je gaat wel erg kort door de bocht. Het kan best mogelijk zijn dat mensen met een bijstandsuitkering kinderen opvangen. Vaak is er sprake van netwerkpleegzorg. Wat wil je liever, bij rijke mensen een kind laten verblijven die hij niet kent, of bij familie maar met wat minder geld?
Verder lijkt mij het erg onwaarschijnlijk dat er mensen zijn die kinderen opvangen die zelf een kind hebben gehad die een OTS hebben gehad, hoewel het zou kunnen. Neem een oma die toen ze 17 was een kind kreeg en op dat moment niet goed voor het kind kon zorgen. Ondertussen is ze 55 en wordt er gevraagd te zorgen voor het kind van haar dochter. Oma heeft zich ook vast ontwikkeld in de afgelopen 38 jaar en blijkt een prima netwerkpleegouder te kunnen zijn. Zo zie je maar oordelen om wat feiten (zonder compleet te zijn) kan een enorm vertekend beeld geven. Je kunt het helaas niet zo zwart/wit zien.
Verder dien je ook onderscheid te maken tussen mensen die besluiten en die hulp uitvoeren. Daar zit nog al een grooooooooot verschil in..... Het is niet een brij, het is veel genuanceerder.
Om deze discussie goed te kunnen voeren moet je ook kennis hebben hoe de jeugdzorg in elkaar steekt. Dat gaat in deze discussie nog wel eens mis....

Pleegouder

Mrgriet, ik ken wel een situatie waarbij het zo is, dat een ouder waarbij het kind ooit uit huis geplaatst is later zelf pleegouder wordt (geen netwerkplaatsing). Terwijl het uithuisgeplaatste kind later zelf geen pleegouder mocht worden (wilde ze graag, omdat ze zelf geen kinderen kon krijgen), met als reden dat het kind een instellingsachtergrond had. Blijkbaar is het vertrouwen in de instellingen binnen eigen gelederen zo laag, dat men ervan uit gaat dat daar geen goede ouders uit voortkomen (en het kind is uitstekend opgevangen indertijd, door een zeer bijzondere kinderpsychiater, is uitgegroeid naar een zeer evenwichtige persoonlijkheid). Overigens is deze geschiedenis al heel erg lang geleden, dus ik zou het wel als vraag willen stellen: kan een kind dat zelf ooit uit huis geplaatst is en opgegroeid is in een instelling dan wel in een pleeggezin pleegouder worden?

Tsjor

Jeugdzorg is een dictatuur binnen een rechtstaat

Van het tuchtrecht zou ik niet zo veel verwachten. Dat is meer een zoethoudertje om nog meer ouderlijk gezag beperkende maatregelen er doorheen te kunnen drukken.

Ouders hebben nu ook het recht om klachten in te dienen. Ze hebben het recht om bezwaren aan te gaan tegen beslissingen van de gezinsvoogd. Ouders hebben het recht om hun mening te uiten en ze hebben het recht om te demonstreren. Maar wat komt daar allemaal van terecht? Ook al staan de ouders in hun gelijk. Dan nog worden ze van een ander kant wel weer terug gepakt.

Bij Jeugdzorg vinden ze het maar lastig dat er wetten zijn. Het liefst zouden ze de hele rechtspraak willen opdoeken - in hun belang van het kind. Zo ook las ik in een artikel over een gezinsvoogd die maar niet kon begrijpen waarom ouders een advocaat in de arm namen.

Wanneer je bij een advocaat komt dan is het eerste wat deze zegt: werk maar mee met Jeugdzorg, want als je er tegenin gaat dan wordt je kind uit huis gehaald en dan komt je kind niet zomaar meer terug.

Op het moment dat Jeugdzorg in je gezin komt ben je vogelvrij verklaard. Er wordt door ieder over je gezin geluld waar je niet eens bij bent. Men verzint ter plekke allerlei zorgen met elkaar. Een heel team van deskundigen wordt het unaniem met elkaar eens dat er hulp op gang moet komen. Ga je daar niet in mee dan kom je te boek te staan als zorgmijdend. Alleen op grond daarvan al worden er vele kinderen uit huis gesleurd.

Ouders die dit doorhebben zeggen ook: we werken maar mee want er is toch niets tegen te beginnen. Die laten de hulpverlening dan maar toe onder het mom van: het zal wel. Dit soort gezinnen komt er met de minste schade vanaf.

Maar dan nog moet je bedenken dat een kind wat onder toezicht staat van Jeugdzorg altijd beschadigd zal raken. Doordat Jeugdzorg zich met het gezin bemoeid ontstaat er heel veel stress. Dit wordt nog eens verhoogd doordat zo'n gezin sociaal geïsoleerd raakt. De meeste mensen willen niets meer met ze te maken hebben want het is een probleemgezin. Deze denken vaak: er zal wel wat aan de hand zijn want zoiets doen ze niet voor niets.

De druk die een gezin door toedoen van Jeugdzorg nodeloos ondergaat moet men niet onderschatten. Je weet dat alles wat je doet verkeert wordt uitgelegd. Je beseft dat je kind op elk willekeurig moment bij je vandaan kan worden gehaald. Daarbij krijg je een zooi aantijgingen naar je hoofd geslingerd waar elk normaal mens een inzinking van krijgt. Dus je probeert naar de buitenwereld toe een utopisch perfecte opvoedingssituatie te creëren.

De situatie waar je dan in verkeerd is heel erg drukkend. Onder stress is het niet makkelijk om kinderen op te voeden. Oprechte hulp is moeilijk te krijgen omdat de omgeving zich van je afkeert alsof je een smet bent geworden. Je kind gaat zich ook anders gedragen. En nu kun je ze helemaal wel achter het behang plakken.

Ik kan mij heel goed indenken dat een ouder dan doorslaat en alle frustraties wanhopig uitoefent op zijn/haar eigen kind. Met vreselijke gevolgen van dien. Als je de rapporten over deze kinderen leest dan valt het mij op dat ze meestal om het leven kwamen vlak nadat er een onderzoek was gestart om het kind uit huis te halen.

Het verbaasd mij hoe lichtzinnig mensen hierover kunnen zijn. En hoe gemakkelijk ze met hun vingertje naar de ouders wijzen. Maar als je de pech hebt om er in verzeild te raken dan is je leven helemaal niet leuk meer.

De enige manier om van Jeugdzorg af te komen is door deze mensen de illusie te geven dat je hun hulp nodig hebt. Helaas, want daar houdt dit systeem zich wel mee in stand.

Zelf een ots gehad en toch pleegouder

Helaas het kan gewoon. Hier in de directe omgeving meegemaakt. Moeder had 2 jaar lang een OTS voor al haar kinderen. Na afloop OTS is ze het traject ingegaan om pleegmoeder te worden. Ik had zelf toen het idee dat dat (zeer terecht) kansloos zou zijn. Tot mijn verbazing was dat niet het geval. Zonder problemen werd ze crisispleegouder. Helaas voor de geplaatste kinderen. Heb nu geen contact meer met het gezin, maar in elk geval bij het eerste pleegkind heeft ze contacten met de bio-ouders heel bewust tegengewerkt (bijvoorbeeld niet thuis zijn om het moment dat er een belmoment afgesproken was, en tegen voogd beweren dat moeder zich niet aan de afspraken hield). Deze bio-Moeder is inmiddels ontzet uit de ouderlijke macht, onder meer vanwege niet nakomen afspraken. Pleegouder is nog steeds pleegouder, vangt nog steeds kinderen op. Mijn vertrouwen in het systeem is daardoor geschokt.

(en ja ook hier ken ik echt wel pleegouders die het wèl goed doen, waar pleegkinderen echt goed af zijn, maar de screening deugt gewoon niet, anders zouden dat soort gevallen als boven beschreven er niet doorheen komen).

Eigen rechter

Dat men zich niet aan de wet of genomen besluiten houdt, laat staan hoe wetteloos die besluiten soms tot stand komen is natuurlijk geen goede zaak. Maar mogelijk dat je hier met tuchtrecht wel wat kunt betekenen.
Verder zou ik nooit meewerken want in dat meewerken worden alleen maar meer argumenten gevonden om door te gaan met bedenkelijke zaken. Die dan alsnog tot een UHP kunnen leiden. Dat red je niet.
Je kunt onrecht niet accepteren. Uiteraard waar nodig wel zelf hulp regelen voor je kinderen en dat laten zien. Want jij gaat erover.

Andere kant

Ik ga niet zeggen dat jeugdzorg nooit een verkeerde blik heeft. Maar er is ook een andere kant.
Je kind wordt niet ieder moment zomaar bij je weggehaald als jeugdzorg in je gezin zit. Dat gaat via de rechter en die luistert echt niet altijd naar jeugdzorg. Weten jullie nog dat jongetje dat anderhalf jaar geleden in utrecht werd doodgeschopt? Daar zit ik iets dichterbij dan alleen maar uit de krant. Toen hij geboren werd waren er in het ziekenhuis al zorgen of zijn moeder wel goed voor hem kon zorgen, de rechter sprak een VOTS uit. Na 3 maanden waren er bij de mensen rond het gezinnetje en ja ook bij jeugdzorg nog grote zorgen en jeugdzorg adviseerde OTS. De rechter vond van niet, VOTS opgheven, moeder kon met het kind doen wat ze wilde.
In zijn leven zijn er van veel kanten aldoor signalen geweest, AMK betrokken de hele rataplan. In het ziekenhuis geweest met verschijnselen van verwaarlozing. Op een keer heeft AMK bij de rechter weer om OTS verzocht want moeder wilde met niets meewerken en sja hulp is vrijwillig.
2 dagen na zijn dood kwam de uitspraak van de rechter, OTS niet nodig...
Dat zijn andere kanten die ook gebeuren. Als je een maximale hoeveelheid kinderen veilig wilt houden dan wordt er ook wel eens teveel ingezet dat kan niet anders. Het is een afweging. Als we met z'n allen koste wat kost willen voorkomen dat er wel eens jeugdzorg ingezet wordt waarbij dat niet nodig zou zijn, en daar een zwaartepunt leggen, dan zijn er ook meer kinderen die in een slechte thuissituatie blijven zitten zonder dat iemand voor ze opkomt.

Utrechtse

Dat is niet de andere kant, dat is een verkeerde opvatting van zaken. Het kan niet waar zijn dat je ouders en kinderen in de zorgen stort omdat er ook kinderen echt mishandeld worden.
Iedereen zal moeten accepteren dat je altijd een zeker risico loopt hoeveel risicolijsten je ook los laat op mensen. Ik denk wel, dat wat Richard zegt, dat mensen van die hele inmenging zo radeloos en wanhopig kunnen worden dat je juist kindermishandeling en zelfs kindermoord kunt krijgen.
Dus nee, niet de andere kant
Kindermishandeling is niet te voorkomen door bij elk gerucht kinderen UHP te doen, dat leidt juist tot kindermishandeling

De bakker

MarSy:"Een meisje van 5 wat een wit bolletje niet kan eten omdat zij een associatie heeft met witte drugs bolletjes,"
Een tip: Cokebolletjes lijken in niks op witte bolletjes van de bakker. Ze zijn vaak niet eens wit en zeker niet zo groot. Die associatie kan dus niet bestaan. Dat kind lust misschien wel gewoon geen witte bolletjes (die van de bakker)?
Groet,
Miriam Lavell