Welke vakantieherinneringen/reiservaringen wil jij je kinderen meegeven?

Geen lijstjes

Kinderen zijn vaak van andere dingen onder de indruk dan hun ouders. Je kunt ze wel overal mee naartoe nemen maar uiteindelijk kun je niet bepalen wat hun jeugdherinneringen zullen worden. Mijn ouders hebben mij eens mee naar Artis genomen als klein kind. En weet je wat ik het mooiste vond? De trams in Amsterdam. Die kende ik helemaal niet, dat ritje maakte veel meer indruk op mij dan alle 'wilde' dieren bij elkaar.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app

Mooie dingen meegemaakt

Door schade en schande heb ik geleerd dat mijn kinderen hun eigen ideeën hebben over vakantie. En al gauw heb ik besloten de vakantieplannen in overleg met hen te doen. Om te beginnen is een week meer dan genoeg.

We zijn dus al met het lijstje begonnen...!

Een bungalowvakantie op een vakantiepark was een grote sof. Mijn kinderen zoeken bamelijk geen contact met anderen en animatieteams zijn ook niet voor hen geschikt. De grootste lol hadden ze eigenlijk als ik een stuk wegreed, vervolgens de tomtom op "kortste weg" instelde en over de meest onmodelijke hobbelweggetjes weer terug reed. Heen was het hoogstens 30 minuten rijden, terug kon je uren onderweg zijn. Ze hebben het er nog steeds over!
Een vakantie op een totaal andere lokatie (Terschelling) in exact dezelfde stacaravan was weer wel een enorm succes, omdat we toen erg op elkaar waren aangewezen en ons eigen vertier zochten. We huurden fietsen, maakten wandelingen en hadden de grootste pret.
Ook op Ameland hebben we ons erg vermaakt, maar de kinderen vonden Terschelling het leukst!
Via-via heb ik een goedkoop appartementje in Parijs gevonden, waar ik de kinderen mee naartoe heb genomen. Enkele jaren eerder, toen ze nog 9 en 12 waren, had ik met een forse korting een gezinsreis naar Parijs (downtown, niet Eurodisney) kunnen boeken, omdat oudste met zijn 12 jaar al als volwassene gold en we daarom administratief aan de gezinskorting voldeden We kwamen middenin de rosse buurt van Pigalle terecht Later boekten we het appartementje. De eerste vakantie was in de februarikou (maar wel leuk!), de tweede in de zomerhittegolf, toen we o.a. gingen pootjebaden in de vijvers van de Tuileries en alle dierenwinkels langs de oever van de Seine opzochten.

Een andere topper was die keer dat we op iemands huis moesten passen in een heel ander deel van het land.

Voorlopig zit vakantie er even niet in, omdat ik me voorbereid op een verhuizing, later dit jaar, en op dit moment nogal lowbudget door het leven ga. Maar jongste liet al doorschemeren dat hij binnenkort gráág eens een dagje naar Egmond aan Zee wil. Dat moet wel te realiseren zijn...!

Hun liefste wens: een all-in-vakantie in Turkije of zo, net als pappa ooit met zijn vriendin heeft gedaan. Helaas zit die herinnering er niet in. Maar ach, een mensch kan niet alles hebben

Reizen

Voor de kinderen hoeven verre reizen eigenlijk niet. Niet omdat ze het niet leuk vinden maar omdat ze een vakantie een eindje verder op net zo leuk vinden. Ik vind zelf reizen geweldig en ik heb het geluk gehad dat ik door de jaren heen de gelegenheid heb gehad om heel veel te reizen en heel veel te zien, ook samen met de kinderen. De eerste jaren met alleen de tweeling was ik heel vaak op pad en ook later met alle kinderen hebben we nog kunne reizen. De afgelopen paar jaar was het iets minder vanwege de financiële situatie maar omdat we veel familie in allerlei landen hebben zitten zijn we toch nog regelmatig weggeweest. Onze financiële situatie is nu wat stabieler en ik hoop volgend jaar weer een reis te maken. Dit jaar gaan we ook op vakantie maar niet al te duur. Ik heb ontzettend goede herinneringen aan die reizen en de kinderen ook hoewel misschien hun herinneringen niet altijd dezelfde zijn als die van mij.

Een aantal jaar geleden hebben we een ontzettend mooie reis gemaakt naar Turkije. Niet aan de kust all inclusive maar echt door het land gereisd, Istanbul, Zwarte zeekust, helemaal naar het oosten geweest en heel veel mooie dingen gezien, leuke mensen ontmoet en allerlei leuke activiteiten gedaan en op hele mooie plekjes gezwommen. We vlogen op Duitsland en daar hadden we onze auto ook staan. We kwamen 's avonds vrij laat weer aan in Duitsland na deze prachtige reis. Op weg naar huis besloten om wat te gaan eten in een wegrestaurant met een lopend buffet. "mogen we zelf weten wat bestellen?" vroegen de kinderen. Ja zei ik. "ook twee toetjes?" vroeg mijn toen 7 jarige zoon. "ja prima" zei ik. Kinderen hadden de grootste lol met zelfstandig daar met een dienblad te lopen en dat vol te laden met wat zij wilden. Na het eten liepen we terug naar de auto. Mijn man wilde nog even sigaretten halen bij het winkeltje daar, de jongere kinderen liepen mee. Je kon daar van die plastic figuurtjes krijgen in de vorm van een trol met lang zacht haar. Ik weet niet of jullie ze kennen maar dat was een poosje een rage. Man in een gulle bui liet de kinderen zo'n figuurtje uitzoeken en daarna reden we naar huis.

Volgende dag komt mijn moeder om alle vakantie verhalen te horen. Ze vraagt aan Ilyas wat nu het leukst was in de vakantie. Hij bedenkt zich geen seconde en zegt " gisteren was het heel laat, al bijna 12 uur en toen gingen we eten in een restaurant en toen mocht ik en patat en ijs en pudding en daarna kreeg ik nog een trol van de benzine pomp, dat was zoooo leuk"

Nou, daar doe je het dus voor die dure reizen

Viridantia

Nou, je hebt reisdoelen genoeg voor de rest van de jeugd van je kinderen. Reizen kunnen een enorme impact hebben, zelf ben ik als kind veel in Spanje geweest, dat land heeft diepe indruk op me gemaakt en inmiddels woon ik er zelf. Het waren strandvakanties gecombineerd met cultuur, het bezoeken van kathedralen e.d. vond ik niets maar mijn ouders wel, het strand boeide hen niet, maar ja, dat vinden kinderen nou eenmaal het leukst. Afwisselen is dus een goed idee, dan kunnen ze verschillende sferen proeven.

Niet te veel

Van mij mogen de vakanties voorlopig vooral simpel zijn. En ik ga vooral voor mijn eigen reisbestemmingen, omdat ik het zelf leuk vind. Al die dingen die de kinderen willen zien en ontdekken zijn prima, kunnen ze zelf gaan doen als ze 20 jaar zijn ofzo. Dan blijft er tenminste iets te ontdekken in dit leven.
Hier dus geen lijstje voor vakantieherinneringen van de kinderen, alleen voor mezelf. Dat die lijst deels overeenkomt met de wensen van de kinderen is mooi meegenomen.

Overigens

Overigens betekent dat niet dat ik geen rekening met de kinderen houd in de vakantie!
En er zijn natuurlijk wel zaken die ik ze wil meegeven, die los staan van de bestemmingen. Bijvoorbeeld dat je met weinig luxe ook gelukkig kunt zijn, dat je in het buitenland lekker kunt eten, dat er mooie natuur en cultuur is, dat mensen in andere landen andere gewoonten hebben, dat je op een berg kunt klimmen, etc.

Vakantie is genieten

en dan maakt de bestemming niet zo heel veel uit. Ik heb mijn kinderen meegegeven dat vakantie vooral ontspanning en tijd met elkaar is, met een vleug cultuur, culinair genot en natuur.
Dit jaar maken we een verre reis naar Thailand, met ons vieren, geen vriendinnen mee, nog 1 keer echt tijd voor en met elkaar als gezin.

Hier

Ik hou niet echt van vakantie, ook vroeger niet. Sinds ik moeder ben heb ik grappig genoeg het meest genoten van drie dagen Disneyland met oudste: het was spektakel, spannend, hij had de tijd van zijn leven en ik hoefde niet te koken en niets op te ruimen!

En we hebben een leuke vakantie op Texel gehad met familie. Verder vind ik het vooral hard werken. Heb vorig jaar goede tips gehad hier die ik de komende jaren ga uittesten.

Liora

Precies guinevere

Een soort overkoepelend gevoel van: overal op de wereld zijn er mensen die wat zíj doen volstrekt normaal vinden, wat zíj eten volstrekt normaal vinden enzovoort. Of dat nou in een cafe in Belgie is of een uptown-restaurant in NewYork: overal zijn mensen die hun eigen wereld normaal vinden. Dus is het niet zo gek dat het wel eens botst

Tirza

Tja...

Ambitieus hoor, zo'n lijstje. Staan overigens wel leuke dingen tussen

Ik denk inderdaad dat de bestemming niet allesbepalend is voor de herinneringen. Wij gingen vroeger meestal wel op vakantie, de bestemmingen waren niet echt exotisch. Ik denk dat ik de leukste herinneringen heb aan de vakantie in Dalfsen. Daar hebben mijn broertje en ik heerlijk gespeeld in maïsvelden.
We zijn ook naar Italië geweest. Het allerleukst vond ik daar....de draaimolen in het dorp waar we in die vakantie heel vaak in mochten. Terwijl we ook echt veel gezien hebben, maar ja, die draaimolen vonden we toch het leukst.

Wij gaan zelf de laatste jaren vaker niet dan wel op vakantie. Niet omdat we niet willen, maar ons bedget werkt vaak niet mee. En als we gaan gaan we meestal in Nederland. Ook heel leuk. Vorig jaar zijn we in Frankrijk geweest en ik moet eerlijk zeggen dat ik het ook erg leuk vond om de kinderen een echt andere omgeving te laten zien. Watervallen enz. Maar het meest enthousiast waren ze over een autorit, een beetje à la fladder. We zijn een eind gaan rijden en een van de kinderen mocht steeds zeggen waar we heen moesten, rechts, links, rechtdoor. Het was een spannende middag

Luna

Gevraagd aan dochter en eigen ervaring

Aan 16-jarige dochter gevraagd welke vakanties haar het meest zijn bijgebleven en zij somt de vakanties op waarin ze leuke vriendinnen had op de camping(!) en de vakanties naar New York en naar Rusland.

De vakantie met mijn ouders die op mij het meeste indruk heeft gemaakt was de keer dat we met de auto naar Turkije zijn gegaan. Onderweg overnachtten we in pensions in dorpjes waar ze sinds de tweede wereldoorlog geen buitenlanders meer hadden gezien. In Joegoslavië liepen we eens door een straatje met allemaal zilversmeden en bij elke deur kreeg ik een sieraad met zo'n blauw oog om me te beschermen tegen het kwade oog; mijn broertje en ik, blond en blauwogig, baarden er nogal wat opzien. Op de achterbank leerde ik opeens lezen, uit een Duits Mickey Mouse boekje. De oneindig lange brug over de Bosporus, de fantastische Aya Sofia en Blauwe Moskee. Istanbul, zo'n unieke wereldstad met grote glimmende hotels en markten met eindeloze gangetjes waar druk onderhandeld werd. Ja, dat was een prachtige reis, maar ik denk niet dat je je kinderen in deze eeuw nog mee kunt nemen naar een plek waar ze geen buitenlanders gewend zijn. Al kreeg ik bij het zien van de serie Op weg naar het avondland toch wel zin om met de auto naar Georgië te gaan. Helaas kunnen wij in de zomer niet zes weken weg, wat onze ouders wel met ons deden. O ja, in Turkije zijn we ook naar Troje geweest, dat vond ik ook erg indrukwekkend.

Luna

Wat een leuk idee om te kinderen te laten bepalen waar je heen rijdt!

Biene (beetje o.t.)

Op regenachtige, saaie zondagen laten we onze dochter ook wel eens bepalen waar we naartoe rijden. Is meestal erg leuk, en verrassend genoeg komen we meestal "toevallig" net langs een Mac Donalds...
Op deze manier komen we soms op plekken in de buurt of ook wel verder weg waar we het bestaan niet van wisten.
Op vakantie doen we het trouwens ook wel eens.

Vakantie is vooral anders

Met mijn ouders en vele broers en zussen gingen we elk jaar in hetzelfde dorpje bij Winterswijk in hetzelfde huis logeren. Het was een huis met een enorme tuin en een schommel die heel hoog ging. We maakten veel uitstapjes: lokale zwemgelegenheden, markten, een sprookjesbos in Duitsland, pyriet hakken in de steengroeve, van alles. Wat ik me nog het duidelijkst herinner is het gevoel dat op vakantie alles anders was, en dat vond ik als kind fijn. Vakanties waren bijzonder, ook al zaten we elk jaar in hetzelfde huis. In mijn herinnering scheen de zon onafgebroken tijdens die vakanties en we deden elke dag iets geweldigs. Dat kan natuurlijk niet , maar doet niets af aan de mooie -deels dus ietwat vervormde- herinneringen. Buitenlandse reizen (nou ja, verder dan Brugge of Munster, zeg maar) maakte ik pas toen ik zelf volwassen was. Ik vind het totaal geen gemis dat mijn ouders ons niet meenamen naar Zuid-Vietnam of New York. Ze gaven ons heerlijke zomers buiten op het platteland.
Overigens, Maylise: ik moest erg lachen om het verhaal over je zoon Ilyas (wat bijna de naam van onze zoon is geworden, het was nummer twee op ons lijstje). Zo gaat dat precies. Ik herinner me nog een kort verhaal van Annie M.G. Schmidt waarin ze beschrijft hoe ze met haar peuterzoontje op weg ging naar Artis. Onderweg namen ze de tram, liepen langs een bouwplaats met hijskraan en zo nog wat dingen. Zoontje was zo onder de indruk van wat hij allemaal had gezien dat Annie besloot om Artis maar af te blazen. Dat zou niets meer hebben toegevoegd aan een volmaakte morgen.
Groetjes
Massi

De camping

Zoon heeft goede herinneringen aan de camping in het bos waar we een aantal jaren zonder electra fijn gecampeerd hebben. Dat had ook alles, vriendjes en vriendinnetjes, kinderboerderij, huttenbos, bessen zoeken en skelteren. Vooral de rust onder de bomen spreekt hem aan. Ook dit jaar gaan we naar de camping maar met meer vermaak voor pubers. En vriendjes en vriendinnen van vorige jaren die er ook met hun ouders staan.
Ik heb het idee opgegeven om met ze door europa te zwerven met de tent. Iets voorspelbaarder is tot nu toe prettig gebleken. Komt mischien nog wel.
Ze zijn nu zo groot dat ze zelf ook wensen hebben. We plannen dus voor het eerst voor volgend jaar wintersport. Niet mijn ding maar afijn, wil ik best een keer met de kinderen doen. En het uitzicht en de sneeuw lijken me inderdaad fantastisch.

Geen lijstje, plus enige ontnuchtering

en ik ben genezen van de illusie dat je je kinderen 'mooie herinneringen kunt meegeven.' Helaas, dat is niet zo. Iedereen herinnert zich iets anders en vaak blijven tegenslagen en irritante momenten hardnekkiger hangen dan de mooie herinneringsplannen die je als ouder hebt. Helaas.

Wat leuk, mooi, herinneringswaardig is - da's enorm subjectief! Elk kind (= elk mens) is anders, wat de één fantastisch vindt, vindt de ander oersaai; en zelden vindt het hele gezin hetzelfde mooi en boeiend.

Heb toen de kinderen opgroeiden geregeld een-op-een uitstapjes gemaakt. Da's soms leuker dan met z'n allen.

Leuke vraag

Leuke vraag Viridantia.
Zelf heb ik heel goede jeugdherinneringen aan de camping in de Ardèche, waar wij zeker vijf jaar achter elkaar zijn geweest. Veel andere Nederlandse kinderen, met z'n allen op het strandje aan de rivier en 's avonds naar de campingdisco. Fantastisch. En dan komt de paradox: dit soort herinneringen gaan wij niet aan onze eigen kinderen meegeven. We hebben helemaal geen zin in zo'n soort camping, laat staan drie weken op dezelfde camping. En een paar jaar achter elkaar, pfoe, moet er niet meer aan denken, ha ha.
Onze kinderen zijn opgegroeid met fietsvakanties. We hebben veel in Nederland gefietst (we willen ze ook bewust veel van hun eigen land laten zien), maar ook in veel andere landen. We komen zelden twee keer op dezelfde plek; de wereld heeft zoveel te bieden! Tijdens de vakantie zijn we vrijwel iedere dag op andere plekken en zien dus veel en maken veel mee. Inmiddels hebben we met de kinderen ook een wandelvakantie (met lange huttentrektocht) in Oostenrijk gemaakt, hebben we een maand door Namibië getrokken en zijn in Egypte geweest. Deze zomer gaan we een maand fietsen in Oostelijk Afrika.
Ik zie het als een enorme luxe dat we dit soort dingen met de kinderen kunnen doen. Ik hoop vooral dat ze door de diversiteit in reizen meekrijgen dat er niet één werkelijkheid is. Dat er overal andere mensen zijn, met een andere manier van leven, met verschillende mogelijkheden, en dat iedereen er wat van maakt. Zoiets.
Maar ik heb zojuist even aan jongste zoon (9) gevraagd welke vakantie het leukste was. De boot naar Engeland scoort goed. Vooral het kaartje waarmee je de deur van de hut kon openmaken. En het vliegtuig naar Afrika, want daar had je je eigen beeldscherm met films en games. De laatste overnachting in Egypte scoort ook hoog: in het Novotel. Wij vonden er niets aan, maar voor hem het toppunt van luxe (grote TV, bad). En de camping in Voorthuizen, waar we tijdens een weekje fietsen ooit waren, vond hij ook helemaal top vanwege het zwembad.
Van het lijstje van Viridantia hebben wij trouwens al
behoorlijk wat gedaan... Parijs, primitief kamperen, Wadden-eilanden, kanoën, safari in Afrika, de Alpenpassen een beetje (op de fiets), Oost-Europa (ook op de fiets).

Lijstjes zat

we gaan komende jaren nog heel vaak naar Z-Frankrijk, op kleine kneuterige campings met natuurlijk zwemwater, heerlijk. Verder wil ik nog met zijn allen een paar keer naar Italie, steden maar ook de kust.

En natuurlijk als de bak met geld hier in de tuin valt met zijn allen naar Korea.

En misschien als we met pensioen zijn of de kinderen niet meer zoveel kosten naar Japan, China, Indonesie, Thailand, Vietnam. Afrika wil ik ook een keer zien, Cuba, Argentinie, Egypte. Ja eigenlijk de hele wereld

Tonny

"Iedereen herinnert zich iets anders en vaak blijven tegenslagen en irritante momenten hardnekkiger hangen dan de mooie herinneringsplannen die je als ouder hebt. Helaas."

Gelukkig, dan zijn wij positieve uitzonderingen

Da's mooi!

Het staat net even wat zuurder dan ik bedoelde, zo gaat dat soms als je zit te schrijven.

Misschien zit het ook meer in mijn eigen hoofd dan bij de kinderen. Als we de hele club bijeen hebben, zal ik eens wat positieve vakantieherinneringen genereren

Geen vaste voornemens

Mijn eigen beste vakantieherinneringen zijn óf aan vaste plekken, waar we vaker heen gingen, óf aan het gevoel overal heen te kunnen en uit de tijd te raken, van vakanties waar we rondtrokken. Het dikke vette cliché geldt wat mij betreft voor vakanties en de bijbehorende herinneringen: het gaat om de reis, niet om de bestemming. Om het weg zijn, en het thuiszijn waar je bent. Mooi weer, goede sfeer, uitgerust zijn/worden zijn dan de belangrijkste ingrediënten.
En de mooiste verhalen kun je niet plannen. Zoals toen ik klein was en we op weg naar Frankrijk onderweg ons tentje hadden opgeslagen, weg van de snelweg, in het donker, en de volgende ochtend werden wakker gemaakt door de boer die er met zijn tractor door wilde. Oeps.
Neemt niet weg dat er nog plekken zijn waar ik heen wil, zoals de VS (Big Sur springs to mind , IJsland, Mongolië. Maar wat zoon daar aan overhoudt, mochten we er ooit geraken, daar ga ik denk ik niet over.
Wat hem betreft blijft hij thuis, vooralsnog, of zit hij twee weken op een camping met lekker weer en een zwembad en wat speeltoestellen en een boel andere kinderen die hij kan verstaan.

Tonny

Ik zag het niet als zuur, want er zit best wel iets in. Zelf heb ik (niet als kind) ook een vakantie (nog voor de kinderen er waren) die ik liever vergeten wil. Twee weken baggerweer, opgesloten zitten in een Alpenhotel in the middle of nowhere en geen mooie Alp te zien vanwege de laaghangende bewolking, intense verveling want we wilden zo graag de omgeving bekijken, het ongelooflijke drankgebruik van de medehotelgangers en het feit dat wij ook elke dag een uur eerder aan de Schnapps zaten vanwege de verveling. En als icing on the cake kreeg knetterende ruzie met onze reisgenoten toen we op die ene mooie dag op pad gingen en ik verkeerd de kaart had gelezen...

Ook andere vakanties incl mijn vakanties als kind hadden ook minder leuke kantjes, maar daar wogen de leuke herinneringen zwaarder dan de slechte.

Maar die Alpenvakantie, nee, dat was in alle opzichten zonde. Zonde tijd, zonde geld, zonde moeite

Herinneringen

Gevraagd aan dochter wat haar leukste herinneringen zijn aan vakanties.
Dat jij bij me was mamma.
Natuurlijk is dochter mijn grootste fan. Maar wordt ook niet erg blij van te grote veranderingen in haar dagprogramma.

Leeftijd kinderen

Het hangt denk ik ook erg af van de leeftijd die de kinderen op dat moment hebben, om cultuurreizen te apriceren is het handiger als het al tieners zijn. Alleen moet ik eerlijk zeggen dat de leukste stedentrips die ik vroeger gedaan heb degenen zijn geweest die ik zonder ouders heb gedaan maar met een vriend of vriendin zelf ondekken. Van jongere leeftijd heb ik hele goede herinnerinngen van huisje/hotel op de waddeneilanden, waar helemaal niks bijzonders werd gedaan. Naar het strand, beetje fietsen, een keertje op een pony en toch vond ik die vakanties leuker dan andere die duurder en verderweg waren.
Onze kinderen vinden het fantastisch als we in een hotel zijn waar ze zelf het ontbijt bij elkaar mogen kiezen. Op die manier zijn zelfs zakenreizen waarbij zij mee waren een feestelijke vakantie voor ze geworden.
Verder denk ik dat je niet kan sturen welke vakantieherinneringen je aan je kinderen mee kan geven, maar wel welke gezinsherinneringen je voor jezelf creeert om later aan terug te denken. Op de leeftijd die onze kinderen nu hebben zijn de leukste vakanties degene waarbij er samen met het hele gezin gezwommen kan worden, we lekker op onszelf zijn, geen georganiseerd gedoe en het liefst nog iedere dag stralend mooi weer.
Groeten Primavera

Schiet me opeens te binnen...

...over de vakanties toen ik een kind was...

We gingen vaak naar de Zwitsers-Italiaanse meren. Mijn ouders wilden graag dagtripjes doen, wij wilden alleen maar op het strandje Compromis: de ene dag strand, de andere dag tripje.
Ik moet bekennen dat ik altijd zonder mokken, maar wel met frisse tegenzin mee ging. En het gekke is: juist aan die uitstapjes denk ik nu met de meeste plezier terug en als ik het geld ooit heb wil ik daar graag weer eens heen!

Eens met primavera

Als tiener ben ik wel heel blij geweest met speciale vakanties: de Rocky Mountains in Canada, voor het eerst naar Italie en daar prachtige Toscaanse vestingstadjes bekijken, dat werk. Als jonger kind maakte het me minder uit, als er maar lekker buiten gerommeld kon worden.
Wijzelf hebben dan ook de komende jaren niet zulke wilde plannen, een geslaagde vakantie met lekker buitenweer en zonder al te veel stress en gedoe is al mooi. Maar over een aantal jaar hoop ik wel op een lange reis door de VS, eigenlijk meer voor mezelf dan voor de kinderen . Maar ik verwacht dat die daar ook wel van zullen genieten, als ze een beetje oud genoeg zijn.

Lol

Ik ga op vakantie voor mezelf en de kinderen mogen mee
Hun leuke vakantieherinneringen zijn mooi meegenomen, maar ik ga primair omdat ik dingen wil zien en ik wil reizen.

Maar je weet ook niet wat uiteindelijk het leukst wordt gevonden. Mijn zoontje heeft het nog steeds over de metro en de dubbeldekkers in Londen en niet over de London Zoo, Madame Tussead en het transportmuseum wat we toch echt voor hun deden.
Hij vond de zingende elfjes van de Efteling het allermooist en de prullenbak van Hollebolle Gijs en droomvlucht maar eng.

Het leukste van het spoorwegmuseum vindt hij een pop die roept "Jaha, ik ben wakker!" Daar heeft hij het constant over en niet over het treintje waar hij in zijn eentje een rondje mag rijden.

In Scandinavië vorig jaar heeft hij het niet meer over Legoland, maar over de fontein met de zwanen in Stockholm.

Dit jaar gaan we naar Amerika. We gaan voor hun een dagje naar Sea World en naar Disney en naar het kindermuseum.
De rest van de vakantie is voor ons.

Wel in een slakkentempo, met veel pauzes in speeltuintjes en parkjes en stranden waar ze rond kunnen rennen.

Maar wel voor ons.

Hmmm

We zijn sinds zoon (bijna 4) geboren is welgeteld 1x op vakantie geweest, naar Tenerife. Met zus, zwager, neefje en nichtje, en
mijn moeder. Zoonlief weet 't niet meer (hij was toen net aan 't kruipen) maar wij vonden 't vooral fijn om bij te slapen, haha! En samen uit eten (oma paste op).

Als kind gingen we eindeloze zomers naar Frankrijk - zwemmen en kanoeën in de rivier, en boeken lezen. We mochten ieder zes boeken mee, en na zes weken vakantie had ik mijn boeken uit, en ook de zes van m'n drie jaar oudere zus.. Goeie herinneringen.

Maar in de zomer dat ik acht werd, werd mijn vader ziek op vakantie. In allerijl terug naar Nederland (ik weet nog hoe bang mijn moeder was). In november van datzelfde jaar overleed hij.

We zijn nog wel gaan kamperen (mijn dappere moeder met haar (bijna) puberdochters) maar het werd nooit meer zoals toen - vooral door onze leeftijd. Daarna zijn we nog naar een dorp aan een meer in Joegoslavië geweest, waar we vrienden maakten en jarenlang terugkwamen. Dat dorp is voor altijd verbonden met mijn pubertijd, en jongens ontdekken

Voor mijn zoon is alles fantastisch wat we met z'n drieën doen. Een dagje strand, of de kermis of de kinderboerderij... Gelukkig maar, want budgettechnisch zit vakantie er deze zomer weer niet in. Gelukkig hebben we een tuin en vriendjes in de buurt...