Wat zou jij doen als je een vreemde vader kind ziet slaan

Maria

Ik ben mij ervan bewust dat er veel verhalen te vertellen zijn over wat niet goed gaat als instanties zich met een gezin gaan bemoeien. Maar is dat voldoende reden om ze dan maar helemaal niet meer te alarmeren als je getuige bent van misstanden? Stel (want we weten daar niets van) dat het meisje uit het zwembad continu geslagen wordt met 'hulpmiddelen' door haar vader zodra ze niet helemaal reageert zoals hij dat wil. Is Jeugdzorg dan erger?

Maylise

Wat het meisje betreft is het denk ik altijd beter om eerst uit te vissen of de vader er altijd op losslaat of dat dit inderdaad een uitzonderlijk frustratiemomentje was. Maar ik vind het wel terecht dat het zwembadpersoneel daar extra aandacht aan moet geven. Valt meneer in herhaling, dan vind ik het niet onverantwoord om hiervoor hulp van een instantie te vragen. Zwembadpersoneel kan wel signaleren, maar om te verwachten dat ze kunnen corrigeren, is misschien wat teveel gevraagd.
Wij (zeg ik even voor het gemak) komen uit een tijd waarin niet nagedacht werd over onder welke noemer slaan door ouders viel. Slaan door ouders was gewoon en geen vorm van mishandelen. Tenzij het alle perken te buiten ging natuurlijk. Een school, maar ook ouders komen nu echt niet meer weg met een flinke pak rammel voor een kind, als dat naar buiten komt tenminste. Worden ze er al niet door het kind op gewezen "aaah... je mag niet slaan! Dat is mishandelen..." dan wel door buitenstaanders. Toen en nu zijn twee totaal verschillende werelden in dit opzicht.

Zo zeg....

Richard: "We hebben het hier alleen maar over een vader die incidenteel een ongehoorzame dochter een paar tikken geeft en die nog niet weet hoe hij dat op een andere manier kan op lossen. Meer niet!"

Wie zegt dat het incidenteel is?? Ken jij ze dan?? Een vader die hard uithaalt, wiens klappen door de borstel ver in de gang te horen is......de vader weet het inderdaad niet op een andere manier op te lossen en dan zeg jij "Meer niet!" en geef hem een fles anti-klitshampoo??

Dat er téveel té gauw aan de bel wordt getrokken is erg (heb een lieve vriendin die volledig onterecht door Jeugdzorg door de mangel is gehaald, gelukkig is alles op z'n pootjes terecht gekomen - kon ook niet anders - maar het haalt je hele leven overhoop en je vergeet het nooit meer).

Maar hier kun je niét omheen: een vader die op zo'n manier zijn kind bestraft is grandioos fout bezig! Maar omdat Jeugdzorg fouten maakt bagatalliseer jij deze situatie, want stelll je voor dat....

Zoë, ik zou ook niet weten wat ik op DAT moment had gedaan. Ik kan venijnig zijn (vooral in het verkeer, maar in dit geval weet ik niet hoe ik had gereageerd. Tuurlijk had je iéts kunnen zeggen, maar je kind heb je ook bij je, die wil je uit de situatie weghalen.

Maylise,

"Echter slaan is nou eenmaal voor veel mensen wel een normaal deel van de opvoeding."

Dit was niet gewoon slaan wat de vader deed.

Slaan als een vorm van cultuur? Het blijft fout als je je kind op deze manier bestraft.

"Ik vind slaan vervelend en ik zie er ook geen pedagogisch nut in. Ik zal niet zeggen dat ik nooit een tik heb uitgedeeld want dan heb ik heus wel eens gedaan. Het maakt echter geen deel uit van wat ik een prettige manier van opvoeden vind."

Mee eens

Nog even:

"Wie zegt dat het incidenteel is?? Ken jij ze dan??"

En nee, ik weet ook niet of het de "normaalste zaak van de wereld" is dat deze vader zo uithaalt en nee, ik ken ze ook niet

Goeie god,

wat een flutzin!

Het is zeker niet de normaalste zaak van de wereld, ik bedoelde te zeggen (als tegenhanger daarvan): "wie zegt dat het niet incidenteel is??".

Nouja, hoe je het ook wendt of keert: het is hartstikke fout hoe die vader zijn kind bestraft!

Jade

Het is makkelijk om te zeggen wat er allemaal fout is. Ook is het makkelijk om even een telefoontje te plegen naar het amk. Maar uiteindelijk biedt dit allemaal geen oplossing voor dit meisje. Jeugdzorg is geen optie want de dwangmiddelen die zij inzetten zijn voor het meisje erger dan de kwaal van haar vader. Dus dan zul je in zulke gevallen toch met een betere oplossing moeten komen. En als die oplossing er niet is dan is er helaas niets aan te doen. Spijtig voor dit meisje, maar er bestaan wel ergere dingen op de wereld dan een harde tik op je billen met een haarborstel.

Richard

"jeugdzorg is geen optie want de dwangmiddelen die zij inzetten zijn voor het meisje erger dan de kwaal van haar vader"
Ah, jij kent haar vader?

Richard

Weet je wat ik dan denk? Als vader het kennelijk niet kan laten om in het openbaar een kind al op die wijze te slaan, wat gebeurt er dan binnenshuis?

Richard

We weten eigenlijk helemaal niets van het meisje en haar vader. Alleen van wat er in het zwembad gaande was kun je niet hardmaken dat vader kind elke dag slaat of ernstiger mishandelt. Vandaar ook dat ik vind dat Zoë juist gehandeld heeft door het voorval in het zwembad te melden, zodat vader in de gaten gehouden zal worden. Als het niet bij een keer blijft dat vader kind hardhandig slaat (een borstel die duidelijk hoorbaar op de benen gemept wordt, vind ik toch andere koek dan een tik voor de billen, die je bij frustratie kan geven), dan vind ik dat het zwembad aan de bel moet trekken door het gesprek met die man aan te gaan. Als het zwembad dan nog merkt dat hij niet openstaat voor verbetering, dan zou ik toch echt een officiële melding doen bij het amk. Ik ben namelijk van mening dat mishandelen niet beter is dan het kind bij de ouders weg te halen. Met borstels, hangertjes, of wat voor voorwerp dan ook hard slaan ís mishandelen.
Ik ben vroeger ook echt wel eens uitgeschoten hoor toen mijn kinderen dwars of stout waren. We blijven mens, als ouder zijnde. Ik ben nog steeds van mening dat het geen drama is om een kind een keer voelbaar te raken als je het van gedrag wilt laten veranderen. Maar er is een verschil tussen voelbaar, een tik op de vingers bijvoorbeeld, net genoeg om kind te laten schrikken, of bewust pijnigen (harde voorwerpen gebruiken).
Ik vind het om eerlijk te zijn best verontrustend dat jij het slaan met een borstel, zoals die vader luid en duidelijk deed, verdedigt. Die vorm van slaan is namelijk echt niet normaal.

Thuis

Wat er thuis gebeurd kunnen we alleen maar naar gissen. We weten niet meer dan wat er in het zwembad is gebeurt. Het kan zijn dat dit meisje thuis vaker geslagen wordt. Het kan ook zijn dat de vader er spijt van had en het thuis goed heeft gemaakt met zijn dochter.

De enigen die weten wat er thuis gebeurt zijn de vader en zijn dochter. Dus alleen bij hun is er antwoord te krijgen op deze vraag. Mijn ervaring is dat er maar weinig mensen zijn die rechtstreeks hun vragen durven te stellen bij de mensen die er antwoord op kunnen geven. Van de mensen die wel deze vraag stellen vullen de meesten zelf het antwoord in door van te voren een oordeel klaar te hebben liggen. Slechts een enkeling durft zich volledig open te stellen en is vervolgens in staat om bij nood een helpende hand aan te bieden.

Kaaskopje

Dat slaan is ook niet mijn ding. En ik kan er ook niet tegen als er geweld wordt uitgeoefend op een kind. Maar blijkbaar zijn er mensen op de wereld die dat wel doen. Ik probeer mij in te leven hoe mensen hier toe in staat zijn. En ik vraag mij af hoe erg het kan zijn in de belevingswereld van een kind. Er is toch ook zoiets als een ouder kind relatie. Als dit meisje tegen haar wil wordt weggehaald bij haar ouders dan is dat heel traumatisch voor haar. Je kunt best wel die vader in de gaten houden. Maar vergeet niet dat als je op zoek gaat naar kindermishandeling dan kijk je alleen naar de signalen die je vermoeden bevestigen en dat is een inkleuring van de werkelijkheid. Zo zit de mens nou eenmaal in elkaar. Als ik er mee zat dan zou ik toch op de man afvragen in plaats van stiekem op ze gaan zitten letten.

Stiekem

Ik ben met je eens dat het beter is om open en eerlijk met zo'n man om te gaan, maar misschien denk ik teveel vooruit, want wat ik bij zo'n open en eerlijke benadering meteen als risico zie is dat áls de man zijn kind mishandelt, hij die open en eerlijke benadering als bedreigend zal ervaren en voortaan wegblijft. Dan ben je ze allebei kwijt dus. Eerst observeren, voor je slapende honden wakker maakt kán beter zijn.
Ik ben met je eens dat iedere blauwe plek opeens verdacht is als je in die richting wilt denken. Ik hoop dus dat het zwembadpersoneel hier verstandig mee omgaat.

Prima gedaan

Nogmaals, ik vind dat Zoe het prima heeft opgelost. Het zwembadpersoneel waarschuwen is geen melding bij het amk. Beetje overdreven om meteen bang te zijn voor uithuisplaatsing. Een vader die zijn kind zo slaat mag best in de gaten gehouden worden. Als het eenmalig was dan zal dat snel duidelijk zijn.

Spijt (lang)

Vorig jaar , bij een recreatieplas, we zijn onze spullen aan het inpakken om weg te gaan, Opeens een enorm geschreeuw. We zien dat een jongen (jaar of 10/11) wordt geslagen door een man (zijn vader??). We hadden eerst de neiging om snel in te stappen en weg te rijden, maar toen ik zag dat de jongen op de grond lag terwijl de man hem aan het trappen was, ben ik met knikkende knieen uit de auto gestapt en heb de man aangesproken. Hij werd niet eens boos op me , maar vertelde dat de jongen niet luisterde. Ik heb hem gezegd dat het lastig is om kinderen op te voeden maar dat dit niet de manier was. Dat er instanties waren waar hij terecht kon voor hulp(HA). Ik heb spijt van het feit dat ik zijn kenteken niet heb genoteerd zodat ik het AMK kon bellen. Temeer omdat al die tijd er nog een vrouw (de moeder?) stond toe te kijken zonder ook maar iets te zeggen of in te grijpen.

Goed gedaan

Ik vindt het erg goed dat je het zwembadpersoneel hebt ingelicht.

De opmerkingen dat er jeugdzorg o.i.d. om de hoek komt kijken, doet er niet toe. Als je als kind al klappen krijgt waar anderen bij zijn, dan krijg je die thuis ook. Een wijkagent/recherche inlichten? Denk je dat die de melding aan jeugdzorg o.i.d. ook niet doorgeven?

Je hbt juist gehandeld en als jij er nog steeds mee zit, dan kun je alsnog een melding doen bij het AMK.

Ik heb de kinderbescherming bij mij over de vloer gehad, omdat ik dit zelf wilde. Ik werd beschuldigd van allerlei dingen, oke ook ik heb fouten gemaakt, maar de beschuldigingen die werden geuit gingen mij véél te ver. Ze zijn 3 maanden bezig geweest met allerlei gesprekken en onderzoeken, ze zijn altijd erg duidelijk en open geweest in wat ze gingen doen etc. Uiteindelijk kwam er uit dat ik idd vals beschuldigd werd. Ik heb nog gevraagd of ze 200% zeker waren, dat ik straks niet weer de hele tijd me zorgen hoefde te maken. Ja ze waren 200% zeker en hebben diegene die mij beschuldigd hebben een brief gestuurd met daarin duidelijkheid over het hele onderzoek.

Ik was blij met de kinderbescherming,maar ik ken ook mensen die er minder blij mee zijn geweest. Als ik hetzelfde zou hebben meegemaakt als jij bij de zwemles, dan zou ik ook aan de bel hebben getrokken. Kinderen zijn weerloos tegen een volwassene, leven met angst en wie weet met een levenslang trauma. Want jij weet niet wat er thuis nog gebeurd...

Denk ik ook

Ik denk dat áls je al eens je kind een mep geeft, je dan normaliter niet zo gauw in het openbaar doet. Als je dat wel doet, dan weet ik zeker, dat die persoon regelmatig z'n handen laat wapperen.
Gr. Bibi

Hmmm

"Kinderen zijn weerloos tegen een volwassene, leven met angst en wie weet met een levenslang trauma."

Vervang volwassene door Jeugdzorg en je krijgt exact de situatie zoals Richard, AnneJ en ik hebben meegemaakt. Allen uiteindelijk gerehabiliteerd, echter met aanzienlijke schade voor onze gezinnen.

"Want jij weet niet wat er thuis nog gebeurd..."
Exact. Precies om die reden dien je er uiterst voorzichtig mee te zijn om vanalles over deze mensen heen te trekken.

Ik ben ervan overtuigd dat niet-functionerende-instanties die miljarden krijgen voor hun knoeiwerk zoveel spanning en ellende teweeg brengen, dat alleen dat al een vorm van kindermishandeling is. En dan heb ik het nog niet eens over het gezin zelf. Stressfactoren brengen een groot risico op (verergerende) kindermishandeling met zihc mee. Opmerkelijk vind ik dat die instanties in hun checklijstjes voor risicofatoren kindermishandeling wel iets simpels als een verhuizing als stressfactor noemen, maar niet zichzelf......

Rare vergelijking

Natuurlijk wordt een onderzoek door jeugdzorg altijd als bedreigend ervaren, ook als de beschuldigingen wel terecht zijn overigens. Het gaat me echter veel te ver deze periode van onderzoek en de nasleep hiervan te vergelijken met een jeugd die gekenmerkt wordt door verwaarlozing en fysieke, mentale en sexuele mishandeling (of een combinatie hiervan).

Mishandeld

Een vriendinnetje uit mijn kinderjaren is, samen met haar broers en zusjes door haar vader dagelijks geslagen, verbaal vernederd en getreiterd. Hij was een ontzettend nare en dominante man. Veel mensen uit de omgeving wisten van de situatie, het gebeurde dan ook niet echt heel erg stiekum, maar niemand greep echt in. Veel mensen waren bang voor haar vader, je moest geen ruzie met hem krijgen.
Mijn vriendin heeft nog dagelijks last van de gevolgen, en is vooral heel erg kwaad op al die volwassenen uit haar jeugd (de leerkrachten, de vriendinnen van haar moeder, moeders van vriendinnetjes) die niet, of niet genoeg (in haar ogen) hebben ondernomen. Ze heeft zich met terugwerkende kracht heel erg in de steek gelaten gevoeld, niet de moeite waard om je druk over te maken.

De cijfers

http://www.mobiel-pleegzorg.nl/2012/12/seksueel-misbruik-in-pleegzorg-komt-te-vaak-voor/
"In de algemene Nederlandse bevolking vindt bij 0,8 per 1000 kinderen seksueel misbruik plaats. In 2010 vond er bij kinderen in pleeggezinnen bij 1,7 per 1000 kinderen seksueel misbruik plaats, terwijl het in de residentiële jeugdzorg 4,3 per 1000 kinderen betrof. Voor licht verstandelijk beperkten (IQ tussen 70 en 85) waren die getallen respectievelijk 10,1 in pleeggezinnen en 9,5 in residentiële instellingen. Misbruik komt dus veel vaker voor in de jeugdzorg dan in de algemene bevolking, met name in residentiële instellingen en bij licht verstandelijk beperkte kinderen."
Overigens zijn de cijfers niet eenduidig.
http://levennaseksueelmisbruik.nl/seksueel-misbruik-in-jeugdzorg/
"Uit het onderzoek blijkt dat 1 op de 5 kinderen seksueel misbruikt is."
Residentiele instellingen 4x zo hoog en kinderen met beperkingen wel 10x zo hoog.
Je moet je steeds afvragen of het middel niet erger is dan de kwaal, met name omdat er 2 kanten uit foute uitslagen zijn. Kinderen die echt mishandeld worden, ja echt geslagen en sexueel misbruikt, worden niet gevonden of wel gevonden maar niet geholpen en kinderen die echt niet mishandeld worden of misbruikt worden onterecht uit huis gehaald. Er is geen duidelijk criterium en de inschattingen zijn gebaseerd op gebakken lucht. Het zal je kind maar wezen.
Dan is er het trauma van het kwijtraken van je ouders. Het gebrek aan deskundigheid in instellingen en bij pleeggezinnen op het gebied van het omgaan met kinderen die psychisch iets mankeren, echt waar zijn er kinderen die autistisch zijn, of depressief, of andere problemen hebben waar ze hulp bij nodig hebben en niet ontdaan moeten worden van hun ouders, omdat ze zonder die ouders nog steeds hetzelfde probleem hebben.
Het is vreselijk als een kind mishandeld wordt en het wordt niet opgemerkt en geholpen. Ook vreselijk is dat er geen deskundige hulp is voor ouders en kinderen die niet bezig zijn met mishandelen maar met een hulpvraag komen en van de wal in de sloot geholpen worden. Door de kokervisie van de kindermishandeling en de ouders zijn de schuld. Allemaal achterlijkheid. En daar wil je een kind mee 'redden'.

Ef: "Mijn vriendin heeft nog dagelijks last van de gevolgen, en is vooral heel erg kwaad op al die volwassenen uit haar jeugd (de leerkrachten, de vriendinnen van haar moeder, moeders van vriendinnetjes) die niet, of niet genoeg (in haar ogen) hebben ondernomen."

Ef, met alle respect, het is echt maar de vraag of een AMK zoals dat thans functioneert je vriendin had kunnen helpen. Het AMK en Jeugdzorg wordt gezien als een kolonie aan reddende engelen, maar precies zoals Anne zegt: de mishandelde kinderen worden over het hoofd gezien of niet geholpen. Als de man echt iemand was om beter geen ruzie mee te krijgen, dan vraag ik me oprecht af of een gezinsvoogd van tegenwoordig zich hierin zou mengen. Ik ervaar in ieder geval dat een gezin waar vanalles speelt en welk door de buurt gevreesd wordt schromelijk met rust gelaten wordt, terwijl de alleenstaande moeder die in een poging overwciht te hebben op puberzoon tegen hem schreeuwt, keihard wordt aangepakt. En daarmee de zoon, die van moeder houdt en niet meer ongehoorzaam is dan een andere puber, ook.

Siobo

"Natuurlijk wordt een onderzoek door jeugdzorg altijd als bedreigend ervaren, ook als de beschuldigingen wel terecht zijn overigens. Het gaat me echter veel te ver deze periode van onderzoek en de nasleep hiervan te vergelijken met een jeugd die gekenmerkt wordt door verwaarlozing en fysieke, mentale en sexuele mishandeling (of een combinatie hiervan)."

Je weet echt niet waar je over praat. Ik vind het zeer respectloos naar mensen als Richard, AnneJ en mijzelf wat jij hier schrifjt. Wij hebben allen een strijd geleverd die met geen pen te beschrijven is. Onze gezinnen hebben daar zeer onder geleden. Moeten we dat dan maar accepteren als colleteral damage? Ik neem even de vrijheid om ook voor Richard en Anne te spreken: Ook wij zijn tegen kindermishandeling. Het werk wordt alleen op een foute manier uitgevoerd.

Over respect

Ik zou liever terugkijken op een geweldloze jeugd met liefhebbende ouders, maar met een angstige periode van onderzoek door jeugdzorg dan moeten verwerken dat ik elke dag in elkaar getimmerd was. Dat heeft niets met een gebrek aan respect voor jouw ervaring te maken. Tegenover jouw ervaring staan bovendien vele andere ervaringen die net zo goed mijn visie bepalen. Ik zie niet in waarom die ervaringen minder zwaar zouden moeten wegen, ze zijn echt niet minder schrijnend. Ik vind het goed dat kinderen ook rechten to van hun ouders hebben en dat de overheid die bewaakt. Ik ben helemaal geen voorstander van uit huis plaatsingen. Sterker nog ik heb als vrijwilliger vervuilde huizen / flatjes schoongeboend van, met name, alleenstaande moeders die door de bomen het bos niet meer zagen. Ik ben echt geen ongevoelig onmens, maar vind wel dat tegen geweld opgetreden moet worden.

Siobo

Roerend met jou eens.

Tegen

Iedereen is tegen kindermishandeling. Lekker makkelijk. Kost niets. Dat er om kindermishandeling tegen te gaan een systeem op poten gehouden wordt dat alle ouders en kinderen bedreigd met rechteloze procedures en het elkaar kwijtraken in pleeggezinnen, tehuizen en instellingen, dat moet dan maar?
Dat systeem is schadelijk. Door de kokervisie op kindermishandeling, als je hulp vraagt als ouder heb je al gefaald en ben je een kindermishandelaar, daardoor dus wordt er meer geld uitgegeven aan justitie dan aan deskundige hulp voor ouders en kinderen.
Omdat de definitie van kindermishandeling zo opgerekt is met niet bewijsbare zaken is het gebruikelijk dat bij een beschuldiging er een dossiertje opgebouwd wordt tegen ouders waarin alles wat beweegt negatief onderbouwd wordt. Door het gebrek aan goede criteria, ook al doen we of die signaleringslijsten valide zijn, worden er linksom en rechtsom kinderen onterecht niet dan wel van hun ouders afgeholpen. Dat kan niet waar zijn en als je er in zit ervaar je met een schok dat je gewoon vogelvrij bent, het is een heksenproces. Daar komt die woede van ouders vandaan.
Ouders die zo'n valse beschuldiging meemaken, vaak verraden door hulpverleners waar ze juist om hulp kwamen, raken vaak in een vrije val, kinderen kwijt, baan kwijt, huwelijk stuk, schulden, door die heksenprocessen en de schock en de angst om elkaar kwijt te raken.
Ik kan me voorstellen dat het je niets zegt als je het zelf niet (van nabij) hebt meegemaakt. Maar het is ook dwaas om te ontkennen dat het iets betekent. Ook mishandelde kinderen zijn hier niet mee geholpen. Eerst wordt je gezin vernietigd en dan mag je door de instituties naar een leven waarin je je net niet of net wel staande kunt houden. Daar is over geschreven, daar wordt steeds meer over bekend.
Maar je hoeft maar te roepen: tegen kindermishandeling! of men begint blind potten met geld uit te geven aan een systeem dat gezinnen linksom en rechtsom vernietigd. En dat ten kostte gaat aan het helpen van kinderen en gezinnen. Door de kokervisie op kindermishandeling, en een kortzichtige publieke opinie, worden kinderen waar wat mee is, niet goed gediagnosticeerd, laat staan dat daar passende voorzieningen voor zijn. Afijn, de voorbeelden daarvan liggen voor het oprapen voor wie daar op let. Er wordt ook regelmatig over bericht in de media, maar dat beschouwen voor het gemak maar allemaal als incidenten.
Ik zit in de hoek van ouders met kinderen met autisme. Je wilt niet weten hoeveel van die ouders ook voor de kinderrechter hebben gestaan. Gewoon omdat zo'n manier van functioneren door veel hulpverleners en omstanders niet begrepen wordt en we hebben nou eenmaal het kindermishandelingsparadigma en dat is leidend. Altijd wel een pannekoek gebakken lucht van te maken van zo'n gezin met een kind dat iets mankeert. Voor van die ouders. Slecht! Kindermishandelaars! Wat een farce.

Criminaliseren

Je ziet het al aan het taalgebruik bijvoorbeeld in de meldplicht voor ouders die verslaaf zijn, in de war of zich zelf van het leven hebben trachten te beroven. Dat zijn ONTSPOORDE ouders. Hak die kop er maar af.
We leven blijkbaar in een tijd dat je perfect moet presteren en anders ben je een loser, een ontspoorde ouder, en mag je gecriminaliseerd worden, niet geholpen. Helpen is soft. Aanpakken die ouders.
Alsof dat helpt.
Kindermishandelaar is langzamerhand een geuzennaam. Het staat voor een ouder die met een beetje hulp geweldig geholpen zou zijn maar die door de kindermishandelingshysterie in de goot geholpen wordt tenzij je keihard terug kunt vechten.

Erg

dat een beschaafd land als Nederland niet in staat is goede laag drempelige hulp te bieden aan kinderen en ouders die er niet uitkomen, die hulp nodig hebben en daar misschien zelf om vragen en dan in een totaal niet op hen afgestemde slecht lopende machine terecht komen van eenheidsworst met verkeerde kaders en doelstellingen.

Ik denk dat het goed is dat de mensen die hier uit ervaring spreken eens hun bevindingen op papier zetten en aan desbetreffende minister sturen.

Criteria

16.000 kinderen zitten thuis. De leerplicht heeft in de kleine lettertjes een soort van relatief verzuim. Verder staat het vol met spijbelen en dergelijke. Alsof die kinderen zonder reden thuis zitten. Voor het gemak noemen we het maar spijbelen en we doen ze rechtszaken aan, zoals bij de jongens met dyslexie.
Dat is een voortdurende vervorming van de werkelijkheid.
Die signaleringslijsten hebben onderaan in de kleine lettertjes staan dat signalen ook gewoon verklaarbaar kunnen zijn. Geen mens leest dat. Als mijn zoon als door een speld gestoken reageert op aanraking dan is hij gestresst maar ook gewoon moet je hem altijd voorspelbaar benaderen. In het kindermishandelingsparadigma is hij dan mishandeld.
Onvoorstelbaar hoe je dan nog hulp moet zien te krijgen voor zo'n kind en voor jezelf, want je snapt er ook niet vanzelf wat van als ouder.
Voortdurend worden hier publieke opinie en zelfs hulpverleners op het verkeerde been gezet. Er worden zoveel kinderen mishandeld dus kijk daar naar.
Hysterie.
Tot het je zelf treft blijkbaar, dan zie je hoe gewelddadig dat is. Maar ook dat je niet alleen bent. Het is alleen wel heel moeilijk om daarin als ouders samen op te trekken. Vandaag is er een poging. Er gaan een aantal ouders naar Brussel om Ilja te steunen in zijn klacht over het Nederlandse familierecht bij een commissie van het Europese Parlement. Tja, Nederland kan weer veroordeeld worden dat ze mensenrechten en kinderrechten aan haar laars lapt, en dan gaat men gewoon over tot de orde van de dag. En elke gek in het parlement die weer 'Kindermishandeling!' roept krijgt weer een pot met geld. Gewoon stompzinnig.