Wat zou jij doen als je een vreemde vader kind ziet slaan

Evanlyn, gigantisch ot

Ik lees uit haar uitspraken dat ze alleen met een ots en aanstellen van een gezinsvoogd bijna altijd jeugdzorg volgt, omdat ze hulp in de thuissituatie niet per definitie schadeljk vindt. Voor een UHP geldt dit natuurlijk niet. We kunnen iig stellen dat we het interview met een verschillende bril op gelezen hebben. Ik begrijp trouwens wel dat je die gewraakte uitspraak heftig vond, ik heb er ook wel gemengde gevoelens bij...In andere rechtszaken, bijv in het strafrecht, is het ook niet ongebruikelijk dat de rechter het oordeel van deskundigen volgt. Hier wordt wel, terecht, steeds kritischer mee omgegaan. Ik weet niet of dat in het 'kinderrchtsspraak' ook geldt. Maar goed, ik heb het draadje lang genoeg gegijzeld en trek me terug.

Evanlyn

Ik wil alleen maar aangeven dat iedereen andere normen en waarden hanteert en dat het dus niet meetbaar is. Ik weet dat ik er zeker iets van zou zeggen. Maar niet veroordelend, maar zoiets van "goh wat u doet daar schrik ik wel heel erg van'. Verder zou ik redelijk sprakeloos zijn en dat nogmaals twee keer zeggen. Zoiets. Maar mijn maag zou me wel omdraaien bij de gedachte dat dit niet een incident hoeft te zijn en dat iemand een kind ook is het uit onmacht, pijn doet.

Jemig margriet

Je lijkt wel een hulpverlener van de categorie waar AnneJ en ik het over hebben. Ik schreef over jouw reactie:

...dit is precies wat ik bedoel. Deze reactie had van een standaard 'hulpverlener' kunnen zijn met een dusdanig bord voor de kop dat hij/zij niet eens meer ziet wat er gebeurt als de hulp verkeerd wordt verleent.

Vervolgens schijf jij:
Emine jou reactie dat het wel een domme hulpverlener zou zijn als je wat feedback krijgt (niet alles wat jij zegt snijdt hout) vind ik van een bedroefend niveau.

Dit is exact hoe in de jeugdbescherming, in ieder geval in mijn geval, dat van AnneJ en Richard de woorden werden verdraaid. Het vervelende is alleen dat dat wat de hulpverlener neerzet in dit soort zaken, als waarheid telt.

Even wat uitspraken van deze rechter...

...die mooi illustreren hoe het gaat, hoe er gedacht wordt.....Je zult er als onschuldig beschuldigde ouder maar mee te maken krijgen. Ik denk persoonlijk niet dat het een verlies is dat deze dame met pensioen is."

"Ik spreek bijna altijd een ondertoezichtstelling uit, als die wordt verzocht. Een paar keer heb ik aan een verzoek geen goed gevoel overgehouden. Later bleek dat een juist gevoel: de verhalen over het bewuste gezin waren zwaar overtrokken. Maar in geval van twijfel zeg ik in de rechtszaal: 'doen'. Laat er bij dat gezin maar iemand over de vloer komen. Als er niks of weinig aan de hand is, is dat na maximaal een jaar voorbij en wordt de zaak teruggedraaid. Dat vertel ik de moeder in de rechtszaal ook: 'Mevrouw, als u niets te verbergen hebt, wat hebt u er dan op tegen?'"

En:

Bij haar afscheid van de rechtbank in Rotterdam oppert kinderrechter Sonja de Pauw Gerlings-Döhrn deze maatregel. In een vraaggesprek met Trouw zegt zij dat onverschillige ouders, die professioneel advies over hun kinderen willens en wetens negeren, in voorkomende gevallen een sanctie mag worden opgelegd.

"We leven in een verzorgingsstaat, dan mag je kinderbijslag als middel inzetten", vindt De Pauw Gerlings-Döhrn. "Het is niet helemaal netjes, daarvan ben ik mij bewust. Maar de adviezen die deskundigen over jonge kinderen geven, zijn louter in het belang van deze kinderen en zouden hierom niet genegeerd mogen worden."

"Als het om opvoeding gaat, wordt er in Nederland heel veel geaccepteerd", zegt de kinderrechter. "Op de consultatiebureaus krijgen baby's spuiten in hun bil om allerlei nare ziektes en kwalen te voorkomen. Maar als deskundigen van het consultatiebureau of peuterjuffen ouders erop attent maken dat hun kind vreemd gedrag vertoont, bijvoorbeeld verkeerd reageert op aanrakingen, is het land te klein. Als tegen zulke ouders gezegd zou worden 'U moet voor uw kind een afspraak maken met een psychiater en als u dat niet doet, wordt er gekort op de kinderbijslag' vind ik dat vanuit het belang van het kind best."

Systeem

Lijkt me tamelijk lastig om er een 'gezond' jeugdhulpverleningssysteem van te maken. Alle neuzen wijzen inmiddels naar kindermishandeling. Niet naar ontwikkelingsverschillen, - uitdagingen of handicaps. Waar je een kind en haar ouder mee zou kunnen helpen met deskundige kennis over de zorg voor gehandicapte kinderen maar ook kinderen met autisme, dyslexie, add en dergelijke. Nee, het gaat om het niet-pluisgevoel, dat is leidend voor de vroegsignalering. Maar wel opletten dat de tunnelvisie klopt hoor.
http://www.zorgwelzijn.nl/Jeugdzorg/Opinie/2013/2/Vroegsignaleren-bij-kinderen-1167537W/
Hoe kun je dat nou controleren denk je dan. Er is geen enkel objectief criterium voor. Hopeloos dus.

Ik wil niet jeugdzorg bashen...

Echt, ik zou dolgraag geloven dat kwetsbare kinderen beter af zijn met Jeugdzorg. Iedereen vindt tenslotte dat "iemand er iets aan moet doen". Maar ja, dan zie ik bijvoorbeeld een moeder die speciale kinderen heeft, waar ze keihard voor heeft moeten vechten, voor goede scholing en zo. Dan denkt ze ze te beschermen tegen de losse handjes van hun vader door bij hem weg te gaan. En prompt is ze een alleenstaande moeder die het niet aankan, terwijl de kinderen teruggestuurd worden naar de vader met de losse handjes. Geen hulp.

Ik zou dus niet gauw melden.

Insgelijk

Dat telt voor mij ook. Ik zou alleen melden als een kind echt niets te verliezen heeft. Ik ga dit systeem niet voeden met kindertjes die tot op grote hoogte beter af zijn zonder dit systeem. Ik zeg niet dat er geen kindermishandeling is, maar het systeem staat er wat mij betreft synoniem aan. En doe je een kind mishandeling (door het systeem) aan, door het aan te melden, nog los van de problemen die er zijn. Er moet wat mij betreft toch we zo wat aan de hand zijn en ik moet het wel zo zeker weten, wil ik melden. Dit wat ik hier hoor, zou absoluut te weinig zijn.

Ik persoonlijk ben ervan overtuigd dat over honderd jaar schoolkinderen net zo verbaasd en verontwaardigd luisteren naar wat er in de Nederlandse jeugdzorg gebeurde, als dat ze nu verbaasd luisteren naar de toestanden ten tijde van Stalin in Rusland.

En ik doe echt aan heel dat ***-systeem niet mee. Ik ga het systeem niet voeden door kinderen aan te brengen.

Siobo

Met alle respect, maar ik krijg juist het idee dat als er ergens niet geleerd wordt van fouten en als er ergens niet constructief geprobeerd wordt om de zaken te verbeteren dat bij Jeugdzorg is. Blijkbaar ben ik niet de enige.

De topman van BJZ schrijft columns in het tijdschrijft Binnenlands Bestuur, een vaktijdschrift voor beleidsmakers van gemeenten, provincies etc. En het blijkt dat kritiek op zijn columns gewoon weggecensureerd wordt (ik wist niet wat ik las, geloofde het eerst niet. Maar ja, de belangen zijn groot).

Even een quote van Jeugdzorg Dark horse:"Denk ook aan de bevindingen van de commissie Samson, nog even los van dat er elke week volgens de Veiligheidsraad een kind overlijdt. Vaak is jeugdzorg daar dus bij betroken en uit onderzoek van de Inspectie blijkt dat jeugdzorgorganisaties daar he-le-maal niets van leren.

Men is voortdurend bezig meten 'scoren' en met 'successen' en met 'doen alsof kinderen veilig zijn'. Maar elke manier om dat te meten ontbreekt. De manier die Gerritsen nu voorstelt, professionals die lijstjes invullen is die van slagers die hun eigen vlees keuren. En dat terwijl de maatschappelijke discussie nou juist erover gaat, dat dat vlees verrot en ziekmakend is."

Het hele uitgebreide artikel is hier te lezen: http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.nl/

En on topic: ik zou inderdaad er zeker van willen zijn dat het kind niets te verliezen zou hebben.

Hoppa

Vandaag op de website van de Provinciale Zeeuwse Courant (www.pzc.nl). We zijn niet alleen AnneJ, Richard etc. Maar hoeveel moet er nog mis gaan voordat het BEDRIJF dat Bureau Jeugdzorg heet haar deuren moet sluiten?

Inspectie tikt Bureau Jeugdzorg Zeeland op de vingers

TERNEUZEN - Bureau Jeugdzorg Zeeland (BJZ) is door de Inspectie Jeugdzorg van het Ministerie van Volksgezondheid op de vingers getikt over de manier waarop zij met de rechten van een 35-jarige moeder uit Terneuzen en haar twee onder toezicht gestelde kinderen is omgegaan.

De rechter beëindigde vorige week de ondertoezichtstelling van de twee kinderen, ook al wilde BJZ de termijn verlengen. "Daarmee komt een einde aan vijf jaar angst en dreigementen van Bureau Jeugdzorg om mijn kinderen bij mij weg te halen", vertelt hun moeder.

De inspectie onderzocht een waslijst aan klachten, die de moeder haar in kopie had gestuurd. De onafhankelijke klachtencommissie van Bureau Jeugdzorg ging over de inhoudelijke behandeling van de klachten, maar de inspectie stelde zelf ook een onderzoek in. Daaruit bleek dat BJZ in de rechten van de drie cliënten (moeder en kinderen) onvoldoende heeft gewaarborgd.

De directie van BJZ heeft een verbetertraject ingezet, dat vanaf dit jaar zijn vruchten moet afwerpen. De Inspectie Jeugdzorg ziet daar op toe.

Neoliberalisme leidt tot repressie

Door de nadruk op de vrije markt gaat repressie zwaarder wegen dan hulp. Column van Pieter Hilhorst.
Dat is volgens mij ook de reden dat een overheidsinstelling als Jeugdzorg, onder invloed van de publieke opinie en het beleid van overheden en instellingen geld en repressie laat overheersen. Ze blijven zich echter achter een rethoriek van hulpverlening verschuilen. En dat past niet, dat geeft de werkelijkheid niet weer.
http://www.pieterhilhorst.nl/index.php/Artikelen/Interviews
"
'Ik heb veel geleerd van Pierre Bourdieu, met wie ik veel heb mogen samenwerken. Hij maakt een onderscheid tussen de linker- en de rechterhand van de staat. De linkerhand is de verzorgende hand. Het is de hand die burgers op weg helpt. Daaronder valt bijvoorbeeld ook het onderwijs. De rechterhand is meer een vuist. Die corrigeert burgers als ze de fout in gaan. De linkerhand is steeds zwakker geworden. Daarom is de rechterhand steeds belangrijker geworden. De staat ontleent zijn legitimiteit steeds meer aan zijn repressieve optreden.'
Is dat repressieve optreden niet gewoon een antwoord op de groei van de criminaliteit?
'Nee, want de criminaliteit groeit in westerse democratieën al jaren niet meer. De criminaliteit neemt er af, maar de repressie neemt toe"

Nog een welgemeend advies

Om 'andersdenkenden' van het falen van jeugdzorg te overtuigen, zou ik meer vanuit feiten en wat minder vanuit emotie gaan redeneren.
- vergelijkingen met de SU onder Stalin vind ik buitengewoon ongepast (over respect geproken...) en zullen hoogstwaarschijnlijk niet alleen bij mij irritatie oproepen. Als de werkeljkheid al erg genoeg is hou het daar dan bij: dat komt de overtuigingskracht alleen maar ten goede.
- probeer mensen met een andere mening niet monddood te maken door te stellen dat je pas mee kunt praten als 'je het zelf hebt meegemaakt' en dus 'niet weet waar je het over hebt'. De ervaringen van anderen zijn niet van minder waarde.
- ik zou iemand die heel boos is op jeugdzorg en graag met de frustraties van anderen, met bijhorend taalgebruik (nogmaals, over respect gesproken...) in aanraking komt doorverwijzen naar een site als Dark Horse. Ik denk dat je mensen die een andere mening hebben alleen maar afstoot met een benadering die op dit blog gekozen wordt.

Hoewel ik wel inzie dat deze bijdrage kritisch is, is de bedoeling opbouwend.

Wat wel voor ander inzicht zorgt

is bijvoorbeeld een verwijzing naar een interview met de kinderrechter. Ik schrok wel van wat ze zei over onder toezichtstellingen. Zo een uitspraak spreekt voor zich, om anderen te overtuigen heb je daar niet allerlei emoties bij nodig.

Emoties

Het spreekt nogal vanzelf dat zo'n rechteloze situatie, die bedreigend is voor jou en je kinderen, heftige emoties oproept. Dat is een feit.

Annej

Zodra ik met een nuancering of kritisch noot kom, reageer jij met emoties, niet op inhoud. Dit mag je doen hoor, maar ik vind het niet sterk en al helemaal niet overtuigend over komen.

Zelf ervaring, toch met siobo eens

Ook ik heb een heel nare ervaring met Jeugdzorg gehad. Ook ik weet wat het is om getraumatiseerd te worden als ze dreigen met een OTS of erger nog terwijl er van het hele rapport niks klopt. Ook ik heb nog elke keer opnieuw de zenuwen als ik het PGB van mijn kind weer moet verlengen (de enige reden waarom ik ooit bij BJZ terecht ben gekomen: zij doen de indicaties).

En toch ben ik het met Siobo eens. Als ik de verhalen van Dark Horse lees, kan ik het niet helpen maar dan denk ik: waar rook is, kan ook wel eens vuur zijn. Zelfs ondanks het feit dat er bij ons nog geen vonkje vuur was! Als ik zoveel (verbale) agressie en veel te overtrokken vergelijkingen lees vraag ik me af hoe die mensen in het echt zijn en of er misschien toch een béétje gelijk bij BJZ zit... (terwijl ik zelf zo diep in de ellende heb gezeten!)

Ik zeg altijd: het is niet heel de jeugdzorg die verrot is. Het zijn sommige medewerkers die werken vanuit vooroordelen en aannames die het verrot maken. Daar staan heel veel bevlogen, goed functionerende medewerkers tegenover, maar als je eenmaal zo'n kwade treft heb je een probleem.

Ik heb, vanwege dat PGB, nog vaak contact gehad met BJZ. En nu wel elke keer een heel goede medewerker getroffen, dus het aantal goede ervaringen is inmiddels méér dan die ene slechte akelige.

Wat niet wegneemt dat die ene nare ervaring nog steeds terugkomt in mijn nachtmerries en dat je voorzichtig moet zijn in je communicatie (zeg bijvoorbeeld niet te snel dat je "doodmoe" bent vanwege de handicap van je kind want je bent voor sommige medewerkers dan meteen een labiele overbelaste moeder waar ingegrepen moet worden) maar toch probeer ik het niet al te emotioneel en zwartwit te benaderen. Daarmee doe ik namelijk een heleboel medewerkers onrecht. Medewerkers die wél goed hun werk doen en ook geconfronteerd worden met ouders die wél een gevaar voor hun kind zijn!

AnneJ, ik erken en herken je verhaal en dat geldt ook voor Richard. Maar met deze houding bereik je alleen maar het tegenovergestelde, plus het idee bij velen dat er misschien toch meer is dan alleen rook, omdat iedereen wel "dat soort mensen" kent dat alleen maar naar anderen wijst zonder naar zichzelf te kijken. Ik zeg niet dat dat zo is bij jou! Maar met deze houding wek je wel snel die indruk. Pas daarmee op!

Daarbij vind ik het beledigend voor de vele mensen binnen de jeugdzorg die wel heel goed hun best doen. Ik geef toe: zodra het mis gaat ben je goed de sigaar. Maar vergelijkingen met Sovjetregimes en dergelijke vind ik te ver gaan. Dit soort misstanden gelden niet alleen voor jeugdzorg, maar voor alle instanties zoals banken, uitkeringsinstanties, de overheid, de belasting, noem maar op. Jeugdzorg is daar maar een onderdeeltje van. Je bent echt flink zuur als het bij zo'n instantie mis gaat. Maar meestal gaat het gelukkig goed, vergeet dat niet in jullie (wel begrijpelijke) heksenjacht en pas op voor te emotioneel zwartwitdenken want daarmee win je echt geen zieltjes, maar trek je vooral de verkeerde mensen (het type dat wél fout is maar graag naar anderen wijst).

Overtuigen

Ik hoef denk ik niemand meer te overtuigen. Ik waarschuw alleen maar.

Overigens

Net zo min als de plank misslaan bij ouders en kinderen een incident is, is dat het gegeven dat er incidenteel slechte medewerkers zijn. Dat zijn geen incidenten. Dat is de manier waarop de jeugdhulpverlening nou eenmaal werkt. De macht die ingebouwd is in een systeem waar iemand om eigen redenen jou gezin veel kwaad kan doen, gewoon omdat je dan in een rechteloze situatie blijkt te zijn. Wat jij zegt telt niet meer want je bent verdachte zonder bewijs, geholpen door de tijdgeest (neoliberalisme), de publieke opinie (pak ze maar aan die ouders) en professionele werkers die aangemoedigd worden hun onderbuik de voorkeur te geven boven de feiten.

Waarschuwen

Maar waarschuw je in dit draadje dan tegen? Vooral maar niets doen als je ziet dan een kind geslagen wordt?
Ik vind de oplossing van de draadjesstarter goed en begrijpelijk. Het zwembadpersoneel is het amk niet hoor.

Ja fay

Dat vind ik ook een goede oplossing. Er zijn nog betere, bijvoorbeeld de familie waarschuwen goed op te letten en vader te helpen zijn handen thuis te houden. Zelf was ik ook nog wel bereid om naar de wijkrechercheur te gaan. Je doel is dat een kind geholpen wordt maar niet van de wal in de sloot. En die meldingsspotjes suggereren dat de situatie door te melden opgelost wordt, terwijl er dan juist een hele traumatiserende, lastige, situatie gaat ontstaan waarvan je niet weet of een kind er nog wel goed uitkomt. Dat weeg je af.

Emine

Leg dat eens uit wat je wel bedoeld? Wat is eigenlijk een standaard hulpverlener (ik lees: dat dat niet goed is) met een bord voor zijn kop (ik lees: die niets ziet en die niet meer ziet dat de hulp verkeerd wordt verleend).

Het zal aan mij liggen maar ik lees hier dat jij vindt dat een standaard hulpverlener (lees gemiddeld) niets ziet (nooit) en alles verkeerd doet. En dat als reactie op mij.

Jij vindt mijn reactie dom (mijn interpretatie) en alle hulpverleners die niet kunnen hulpverlenen, iets anders lees ik hier niet uit. Generaliserend. Precies goed benoemd door Siobo, vanuit emotie ga je slaan ....en het gaat totaal niet over inhoud.....

Ouders mogen niet zo weg worden gezet want dan neem je ze niet serieus, jij doet dat vv ook. Hoor je ook als iemand anders iets anders zegt of vindt?

Ik wacht overigens nog steeds op uitleg van jou, maar die volgt maar niet. Vertel eens, hoe zou jij een risicotaxatie doen?

Anne de pijnlijke plek

"en professionele werkers die aangemoedigd worden hun onderbuik de voorkeur te geven boven de feiten."

Maar hoe meet jij die feiten? Je hebt veel kritiek (en vanuit emotie begrijpelijk) maar dat punt is wel gemaakt. Waarschuwen doe je hier dagelijks. Je hebt ondertussen genoeg medestanders, maar jullie blijven hangen......
Hoe vind jij dan dat je de feiten boven tafel krijgt? Denk je dat iedereen graag zijn vuile was buitenhangt? Gegeven dat ouders dat wel doen, dan heb je nog een percentage die dat niet doet. En dan?? Niets doen met een zeker risico? Wel wat doen maar met een zeker risico? Vanuit gaande dat de beste stuurlui in dit geval de ouders zijn hoe moet je dan wel handelen?
Als ik jou verhalen lees moet de GGZ en de huisarts het vooral doen. Maar je zal toch maar net een beroerde huisarts hebben of je kind heeft toch geen stoornis? En dan? Niet alle oplossingen die jij aandraagt zijn voor iedereen passend.

Afsluitend denk ik dat je teveel vanuit je eigen referentiekader (en emotie) blijft praten met wat quotes van BJZ medewerkers (directeuren met te grote ego's)die niet goed fuctioneren/wat passende krantenartikels, een kinderrechter die ook maar flauwekul praat. Alles wordt afgeschoten en dark horse is heilig.
Mwahhh ik denk dat de waarheid ergens in het midden ligt maar zeker niet alleen bij de ouders....

Vb anne

"Er zijn nog betere, bijvoorbeeld de familie waarschuwen goed op te letten en vader te helpen zijn handen thuis te houden."

En nu even praktisch. Ken jij alle ouders en familie van de kinderen op zwemles. Ga je de oma bellen en vragen of ze goed wil opletten als ze haar wekelijkse bezoekje doet of vader dan zijn handen thuis houdt. Ga je de juf opbellen op school (welke school? of ze kan opletten. Ken je uberhaupt de mensen om dit kind?

Onvermogen

Margriet er zijn ondergrenzen. Als er geen feiten zijn om wat voor reden dan ook dan kun je een situatie niet naar je hand zetten met interpretaties, leugens en bedrog. Je wilt wel dat het hier een rechtstaat blijft en je wilt geen heksenprocessen. Dat is schadelijk.
En inderdaad kun je sommige situaties gewoon niet oplossen, dat is onvermogen.

Ggz

Overigens zijn wij zelf gemeld door een zogenaamde 3e lijns autisme poli. Helaas niet toevallig hulpverleners die alleen in naam deskundig zouden moeten zijn op het gebied van autisme. Dat bleek een eitje, de onzin spatte van de pagina's. Desondanks ga je dan nog steeds de lange weg door justitie en roddelprocedures. Ernstig. En je wordt nog steeds niet geloofd laat staan geholpen door je aanklagers, dat zijn het dan ook gewoon, aanklagers. En ze doen wat ze opgedragen is, namelijk alles wat beweegt gebruiken om jou aan te klagen. Goede help, wie is daar nou mee geholpen. Mijn kinderen in elk geval niet.
Dus ja, ik geloof ook dat het zin heeft om in te zetten op deskundigheid in de hulpverlening. Helaas gaat alle focus en geld naar kindermishandeling, ten kosten van hulp en deskundigheid. Slechte zaak, is niet anders. Dat verdient een waarschuwing.

Overigens

Ken ik ook situaties waar hulpverleners het beste van zichzelf laten zien. Daar ben ik trots op en dat hoop ik voor iedere ouder en ieder kind. Maar ik zie ook te vaak dat hulpverleners die wel deskundig zijn het pleit verliezen in hun team tegenover flinksige types die hun vooroordelen laten spreken ten koste van de hulp aan ouders en kinderen. Ik zie soms staaltjes van goed gedrag waar ik echt bewondering voor heb. Daar zou meer ruimte voor moeten zijn.

Het geld

Het is ook gewoon een keerzijde van de manier waarop we inmiddels met geld omgaan. Kaalslag in de thuiszorg, niet investeren in kwaliteit in de verpleeg- en verzorgingshuizen, maar zoveel mogelijk jonge kinderen aanstellen rechtstreeks van een ROC, dat is de tendens. Vroeguh had zijn eigen problemen, maar vaak meer mensen, met name vrouwen, aan het bed die een wat bredere algemene ontwikkeling hadden en in deze tijd de kans krijgen om een hogere opleiding te volgen. Er wordt effectiever met menselijk kapitaal omgegaan, maar door de afstemming van minimumeisen versus zo laag mogelijke kosten wordt het allemaal erg zorgelijk.
Ik ga er vanuit dat dat in de jeugdhulpverlening niet anders is.

Margriet

Margriet, moet je dan geen waarde of aandacht hebben voor feiten omdat sommige feiten lastig te achterhalen zijn? Ik als leek zou verwachten dat iemand daar professional voor was. Opgeleid om juist te weten hoe je die lastige feiten boven tafel krijgt. Maar blijkbaar is dat niet zo?

Een aantal feiten lijkt me overigens heel makkelijk. Als er deskundige rapporten liggen dat kind wel of geen stoornis heeft, dat ouders wel of geen stoornis of psychiatrisch verleden hebben. Zo zijn er wel meer feiten die toch best te achterhalen moeten wezen.
Het zal soms zeker heel moeilijk zijn. Maar is dat een reden om het niet te proberen?

Ik ben het met je eens dat JDH soms behoorlijk uitschiet en dat stoot me ook af. Maar er staat ook informatie op waar ik als leek behoorlijk buikpijn van krijg. Zodat er zoveel rapporten zijn van wetenschappers die keer op keer vermelden dat UHP of OT niet helpen. En toch blijven de aantallen maar stijgen.

Dat een filmpje van een UHZ in de Doema vertoond is en daar zware kritiek heeft gekregen. Dat een zaak voor een commissie van het Europees Parlement is geweest (dezelfde). Dat lijkt me vooral duiden op een instantie die niet kan leren van fouten, die niet bezig is met herstellen van foute beslissingen. Ik geloof zeker dat er heel veel betrokken, goede mensen werken. Maar er is ook teveel kritiek en er zijn teveel onderzoeken waar steeds opnieuw uitkomt dat anders beter is. Maar toch moet er meer geld komen voor meer UHP's en OT's?

Kijk , ik heb het hier niet eerder verteld, maar ik heb ook wat ervaring van nabijheid. Een vriendin van me heeft een melding gehad. Reden: zoontje had zijn been gebroken en papa was niet liefdevol genoeg in het ziekenhuis vonden ze op de EHBO. Als ze nou even gepraat hadden met papa, dan hadden ze geweten dat ze als vanaf dat zoontje baby is op een ander afdeling komen omdat het kind zwaar allergisch was voor van alles en nog wat. En dus al heel wat onderzoeken, prikken etc gehad heeft. Papa weet inmiddels dus wel wat bij zoontje het beste werkt, en dat is niet zeuren, nu op je tanden bijten en doorzetten als er een onderzoek moet gebeuren dat niet prettig is. Maar ja, de EHBO interpreteerde dat anders en hup melding. Dat op zich was natuurlijk al pijnlijk genoeg.
Maar ze hoorde van juf op school ook hoe de onderzoekster bezig was. Mama is van de duidelijke kaders met daarbinnen vrijheid.
En ze helpt ook nogal eens op school, dus juf had daar een goed beeld van. Vertelde ze dat aan de AMK onderzoekster. Reactie: oh, moeder is dus rigide. Juf: "Nee, duidelijk." Juf vertelde dat de onderzoekster allesbehalve neutraal was, en vooral bezig was om haar eigen ideeën te bevestigen hoorde ik van moeder.

Ja, in dit geval liep het goed af. Maar het heeft het gezin wèl beschadigd. En waarom? Om iets dat met een simpel gesprekje en even verifiëren bij de collega's van de andere afdeling uit de wereld geholpen zou zijn.
En wat vooral schade heeft aangericht is hoe het onderzoek zelf niet bezig was om de waarheid boven tafel te krijgen, maar subjectief was, om vuile was te vinden, of die was nou met mishandeling te maken heeft of niet. Echt ik vond het zo schokkend.

Kijk

Met de bijdrage van Anne o'Neeme komt er iets meer evenwicht in dit draadje. Tot nu toe is het de felle tegenstand naar AMK en Jeugdzorg toe en anderszijds de opvatting dat je soms beter kan waarschuwen, ook al weet je niet wat de consequenties daarvan zullen zijn. Nogal zwart/wit.
Ik ben zo'n typische buitenstaander en ik geef Anne gelijk dat de toon naar AMK en Jeugdzorg toe op mij het tegenovergestelde effect heeft. En de naam Dark Horse heeft dat effect ook op mij.
Ik ken sinds kort ook een situatie waarvan je kunt vinden dat Jeugdzorg daar veel schade aanricht. Moeder wordt al langer in de gaten gehouden en uithuisplaatsing dreigde al een flinke tijd. En nu is het gebeurd. Uiteraard door een JZ hulpverlener die er niets van snapt en uiteraard had moeder het met een beetje hulp best kunnen redden. Wie weet had dat inderdaad gekund, maar dan ben je wel afhankelijk van de mensen die die hulp moeten verlenen. Als kind nooit op tijd op school is en de buurvrouw moet dat oplossen, dat is nogal wat. Moeder is niet zo kou en regenbestendig, dus als het koud en nat is gaat kind niet naar school. Ik vind de uhp ook dramatisch, maar wat is een oplossing? Ze gaan moeder nu testen om te zien wat haar niveau is. Of ze wel begrijpt wat er van haar gevraagd wordt en wat haar kind nodig heeft. Oma vindt dat haar dochter het prima doet, op de school na dan. De verzorging op zich, schijnt het probleem ook niet zo te zijn. Oma woont te ver bij dochter vandaan om te kunnen helpen.

Maria

Zo plat op het scherm komen dingen natuurlijk heel anders over, maar waarom zou een kind wat al heel wat in het ziekenhuis is geweest niet mogen zeuren en de tanden op elkaar moeten zetten? Het kan zijn dat de zoon hier netjes op reageert, maar is dat het beste?
Ik ben een keer enorm uitgekafferd door een arts. Ik zat met mijn een half jaar oude dochter bij hem en mijn dochter moest hartverscheurend huilen, waardoor het best moeilijk was om haar te onderzoeken. Dochter was nogal angstig van aard en vond alles bij de dokter eng. De arts vond mij maar een slappe hap, dat ik mijn dochter niet tot bedaren kon brengen. "jij bent de moeder! Jij moet haar stil krijgen!"
Na dit voorval ben ik vaker met dochter in het ziekenhuis geweest en het is niet bij mij opgekomen om mijn dochter te trainen in 'niet zeuren en tanden op elkaar'.