Wat willen ouders van of met de jeugdgezondheidszorg?

Luisteren

Dat je naar me luistert en dat je geen protocol hanteert. Want anders is drie kwart van het gesprek gevuld met uitvogelen waarom het kind (dat noooooit een gemiddeld kind kan zijn) niet voldoet aan het beeld van een gemiddeld kind zoals dat in het protocol staat.

Maar als ik het in 1 woord moet zeggen:

luisteren.

Gewoon

Ik zou willen dat het gewoon ging zoals het moet gaan.

Gewoon een uitnodiging aan de ouders sturen. Daarbij kan een formulier dat de ouders door de leerkracht kunnen laten invullen en dan zelf meenemen naar de afspraak. En dus niet achter de rug van de ouders om gaan vissen bij leerkrachten of er nog narigheid te melden is. (Sommige leerkrachten zijn net mensen en die willen iemand graag blij maken met informatie als daarnaar gevraagd wordt, ook als die informatie er niet echt is.)

Gewoon dat kind onderzoeken. Dus niet over het hoofd van het kind heen tegen moeder zeggen dat kind te dik is, voordat BMI gecheckt is (en prima blijkt, maar kind is er vervolgens moeilijk vanaf te brengen dat het te dik zou zijn).

Gewoon dat kind uitnodigen, via de ouders dus. En niet 14-jarigen op school een vaag briefje geven dat bij het oud papier belandt, zodat het capaciteitsprobleem bij de jgz ook weer opgelost is.

Op deze manier graag mijn vertrouwen terugwinnen. Dan zou ik misschien ook nog wel spontaan contact met de jgz willen opnemen. Tot die tijd ga ik liever naar de huisarts. Die vindt het namelijk niet zo moeilijk respectvol met ons om te gaan.

Bij nader inzien vraag ik me af wat eigenlijk de meerwaarde van de jgz is. Kan de huisarts het niet allemaal overnemen? Die ene keer dat ik een vraag stelde aan de jeugdarts (wat moeten we met de faalangst van mijn dochter?) kwam daar ook geen zinnig antwoord op. Het was de leerkracht die kanjertraining adviseerde.

Wat is de meerwaarde van de jgz?

Rare vragen schrappen

Wat gaat het jullie aan of mijn kind wel 2x per dag fruit eet? Test gewoon gewicht, lengte en ogen.

Behalve dat de vragenlijst me in het verkeerde keelgat schoot, heb ik goede ervaringen: ik mocht gewoon bij het gesprek zijn, het gesprek verliep normaal, en er werd niet betutteld zoals vroeger op het consternatiebureau. Dat kan ook komen doordat ik inmiddels ook minder betuttelbaar ben.

Ervaring

Tevreden was ik over het lichamelijk onderzoek en het in de gaten houden van dingen als mogelijk scoliose. Over dat ik snel langs kon komen toen een leerkracht vond dat mijn kind Cesar therapie moest volgen. Fijn om een secomd opinion te krijgen en tips over de stimulering van de moteriek.
Minder tevreden was ik over de afspraken die al vast stonden en moeilijk (niet) omgezet konden worden (ik wil erbij zijn). Over gekke vragen aan mijn kind die te maken hadden met seksuele intimidatie. En over voor de hand liggende tips over voeding.
Dus voor mij mag het werk van een GGD-arts zich beperken tot het in de gaten houden van de lichamelijke ontwikkeling en als vraagbaak voor ouders. Dus bijv. alleen tips over voeding als een ouder daar om vraagt.

En uitnodigingen

Graag rúim van te voren en niet 5 dagen ervoor!!!
Dat is van een andere tijd, van vroeger toen de vaders nog alleen het vlees kwamen snijden op zondag!
Gggrrr ik heb héél wat robbertjes erom gevochten met de JGZ én de GGD. Tegenwoordig is trouwens de 'smoes' dat mensen dan niet komen als het lang van tevoren is afgesproken! Dan 'vergeten' ze het.......Kom nou zeg! In deze wereld met mobieltjes en zakagenda's en ipods? Maar niet op elke werkplek is 'zomaar' even wat te regelen om binnen zo korte tijd vrij te nemen. Ja misschien voor jezelf of voor een noodgeval, maar zéker niet voor een periodieke controle van je kind!
Als laatste kreeg ik de uitnodiging voor de 12-jarigen prik. Weer (nog steeds) hetzelfde, nu wel 7 dagen vantevoren!!!(Wauw, dat is al 2 dagen sneller)
Toen ik belde werd aangegeven dat ik naar een andere locatie kon, maar dan moest ik de rest oók daar doen. Na veel gepuzzel bleek dat de enige keer dát ik alle datakon op 40 km afstand te liggen. Want al die dagdelen zijn op 1 bepaalde dag op al die locaties. Als je dus die dagen werkt moet je hoe dan ook al die keren vrij nemen! Dat betekent dus 3 vrije middagen! En ik moet zelf nog vervanging regelen ook want ons rooster is nú al klaar t/m eind sept! Nou de kans is niet erg groot dat dat lukt op zó korte termijn!
Dus van armoe sloeg ik gewoon afspraken over. Niet omdat ik niet wilde? Maar puur om dat logge gedoe rondom afspraken. Maak met mensen afspraken zoals zíj dat willen en niet 1 protocol en zo doen we het met iedereen! En die prikken dat zou ook bij een huisarts moeten kunnen.
groeten albana

Context

Waarom stel je deze vragen? Doe je onderzoek? Waarvoor wil je het weten? Graag wat meer uitleg zodat we weten waar we aan meewerken.

Duidelijk doel

"Wat zou je direct schrappen of onmiddelijk oprichten als je nu een JGZ mocht verzinnen? "
JGZ zelf misschien wel.
Ik ben ondertussen een beetje kwijt waar die voor is. Ik snap best dat in batches vaccineren goedkoper is dan per stuk bij de HA, maar met de introductie van de HAP kan er daar prima in batches gevaccineerd worden.
Ik snap ook dat een groei en ontwikkelingsonderzoek goedkoper is aan de lopende band, maar ook dat kan gewoon bij de HAP.
Ik wil zelfs mee in het nut van het landelijk verzamelen van kerngegevens over opgroeiende kinderen, maar ook dat kan gewoon vanuit de HAP georganiseerd worden. Laten we wel wezen: ook van huisartsen worden gegevens gevraagd voor de statistieken. De logistiek ligt er al.
Er is één ding wat ondenkbaar is bij een HAP en dat is dat allerlei partijen daar hun voet tussen de deur zetten om hun eigen ideetjes met kinderen, of één kind, handen en voeten te geven.
Stel je voor dat de school de HA (of de post) belt om informatie of het verzoek om tot een oproep (van kind met naam en toenaam) over te gaan, of om bevindingen over dat kind in het medisch dossier op te nemen.
Dat gaat niet gebeuren.
En dat is eigenlijk precies wat er mis gaat met de huidige JGZ. Die doet dat allemaal wel. Het is volkomen zoek voor wie die jeugdarts er nu eigenlijk is en in wiens belang kleine Kareltje piemelnaakt voor hem of haar komt te staan.
Het belang van Kareltje lijkt er bij ingeschoten.
Groet,
Miriam Lavell

Helemaal eens

met Miriam.
Ik vind het helemaal niets, heb er niets aan gehad. Heeft ons tijdgekost.. En ik schrik wat JGZ zorg doet itt HAP.. daar moet en wil ik wat meer over weten.

Hoge hoed

"En ik schrik wat JGZ zorg doet itt HAP.. daar moet en wil ik wat meer over weten."
Bijvoorbeeld die prachtige vragenlijsten. Die dingen (en de manier waarop ze worden afgenomen) verschillen ook nog eens per regio. Geheel afhankelijk van de 'onderzoekers' die lokaal belangstelling hebben in de gegevens van kinderen.
De taak van de GGD is gegevens verzamelen, zo is in de taakomschrijving te lezen. Die gegevens lijken steeds minder een te bewaren bijproduct van onderzoek dat in het belang van het kind zelf (het kind als enkelvoud) gedaan wordt. Het is steeds meer "wie wil er nog wat weten, gooi maar in de hoge hoed!"
En dan zijn er nog de Zat-teams, de singaleringsdossiers, etc. Jeugdartsen laten zich makkelijk sturen in andere belangen. Ook die van opsporing bijvoorbeeld (leerplichtambtenaar).
Niet in de laatste plaats hebben jeugdartsen zelf nogal eens een eigen invulling van de taak. Ouder komt niet opdagen met kind, of wil niet ingaan op het via school gespeelde verzoek om te verschijnen.
Ik heb op een directe vraag aan een Jeugdarts hierover als antwoord gekregen:"maar juist _die_ ouders en kinderen wil ik toch wel graag zien"
Het waarom bleef magisch onduidelijk (ik moest niet zo negatief doen), maar het laat zich raden dat dit ver af staat van de oorsprong: het vaccinatieprogramma, het ontwikkelings- en groeionderzoek:kijken of de oogjes en de oortjes het doen.
De professionele wereld in de hoek waar JGZ nu zit, is helemaal blij met die verschuiving. Maar wat doet het voor Kareltje? En wat hebben ouders eraan?
Groet,
Miriam Lavell

Eerste reacties, dank!

Beste ouders,
Dank voor zo snel al zoveel reacties.
Hele goede tips ook, zoals de vragenlijst voor de leerkracht meesturen met de uitnodiging (en die graag veel meer op tijd en flexibeler).

Om meteen zoveel mogelijk helderheid te geven: mijn vraag komt voort uit persoonlijke professionele interesse. Oftewel: ik werk als jeugdarts, ik hoor en lees veel kritiek op de JGZ. Zelf geloof ik wel sterk in het nut van Publieke Gezondheidszorg of -dienst, en zeker voor kinderen. Ik heb Code Oranje uiteraard met veel interesse gelezen, en Justine horen spreken op het congres in december. Wat ik vervolgens zie gebeuren is dat van daaruit (vanuit wat er niet goed gaat), bedacht wordt hoe we kunnen zorgen dat aankomt of geaccepteerd wordt wat wij (JGZers) zouden willen. Er wordt daarmee nog steeds ingevuld wat ouders willen. Er wordt niet gevraagd wat jullie zouden willen.

In mijn dagelijks werk kom ik natuurlijk dagelijks ouders tegen. Sommigen komen gewoon 'omdat het erbij hoort', sommigen omdat ze bang zijn dat er anders iets negatiefs in een dossier komt te staan, sommigen omdat ze daadwerkelijk een vraag of zorg hebben en die graag met mij willen bespreken, sommigen komen omdat ik ze uitnodig maar komen met veel tegenzin. Voor mijn gevoel gaan ze allemaal tevreden weg. En komen daarna soms toch met tegenzin terug.
En natuurlijk kan ik het hen vragen: wat had je graag gehad. Sterker nog, dat is zo'n beetje de enige standaard vraag die ik er bij heb zitten. Maar ik kan 'm niet stellen aan mensen die niet komen, én iedereen weet dat face-to-face praten lastiger tot kritiek leidt dan bijvoorbeeld hier op het forum van OO.

Maar ik wil dus verder dan de kritiek: ik wil de fantasie in, de ongebonden ideeën, buiten de kaders van fte's, dataverzamelingen en risicogroepen waar ik in mijn werk tegen aanloop. Niemand hoort bij een risicogroep, niemand komt naar mijn spreekuur om de dataverzameling van de gemeente te spekken en niemand boeit het dat de HAP veel duurder is dan de jeugdarts en de huisarts bijna geen kinderen ziet tussen de 4 en de 20 jaar.

Wat wil je er (en waar? op school, bij de GGD, in een CJG, toch bij de huisarts?) halen, wat zou nut hebben? Dan kunnen we dat toch combineren met wat ik zou willen aanbieden omdat ik denk dat goed is voor de volksgezondheid?

Ik blijf meelezen en zal op tijden antwoorden of reageren. Maar ik wil hier vooral luisteren.
Groet,
de jeugdarts van de GGD (JGZ voor kinderen van 4 jaar tot 19 jaar)

Vertel ook eens wat

Niet alleen luisteren, maar ook bevindingen vertellen. Als je allemaal testen met m'n kind doet, geef mij dan ook je conclusies (is bijvoorbeeld z'n motoriek goed? Ik stond me buiten heel verbaasd te bedenken dat ik dat nou nog steeds niet wist)
Zet in de uitnodiging ook correct hoe lang de afspraak duurt. Dus niet 60 minuten terwijl het standaard maar 30 minuten duurt. Daarvoor had ik voor m'n dochter niet moeizaam oppas hoeven regelen.
En zet een kind van 5 met een ouder niet 10 minuten in een kleedhokje van 1 bij 1 meter met alleen 1 krukje erin, om te wachten op de arts na het gesprek bij de verpleegkundige. Dat vindt zo'n kind niet echt leuk...

Ik zal je wel verkeerd begrijpen hoor, maar wat bedoel je met: en de huisarts bijna geen kinderen ziet tussen de 4 en de 20 jaar.
Als er iets is met mijn kinderen, ga ik naar de huisarts, niet naar de jeugdarts. En gezien de populatie in de wachtkamer ben ik daarin niet uniek.

Verschillende ervaringen

wat ik graag wil;
dat een arts zich van te voren inleest, wat voor een kind er binen komt; toen ik met zoon binnenkwam en na alle testen mijn kind toch erg magertjes werd bevonden qua grove/fijne motoriek etc er helemaal geen lichtje bij de arts ging branden bij het megalitteken op zijn borst..tja dan vraag ik me af waar ze mee bezig zijn!Pas toen ik een heel duidelijke hint gaf was t ; ojaaa.....
Terwijl ik met dochter bij een andere arts een heel andere ervaring heb; het kan dus wel, iemand die zegt; je hoeft helemaal niet vaker te komen voor je lengte, het klopt gewoon in jouw eìgen lijn! Dàt was prettig na jaren gedoe.
Kortom; het staat of valtr met degene die er zit en die zich inleest en luistert.

Kortere lijnen

Mijn bezwaar tegen JGZ (en ook de CB's) is dat het allemaal te groot, te log en te eenheidsworst is.

Ik ben voor meer kleinschalighied. Buurt-CB's, i.p.v. grote centra voor meerdere dorpen of wijken.
En voor oudere kinderen het systeem dat je in andere landen ziet, met een vaste aan school verboden schoolnurse die alle kinderen gewoon kent, de achtergronden weet, en die als het nodig blijkt hulp zoekt.

Denken

Ik ben er al een hele tijd over aan het denken. Maar ik kan de waarde van de JGZ echt niet zien.
Wat Drommels schrijft, dat vind ik wel mooi.

Nadat school een wazige gegevensuitwisseling, achter onze rug om, met de plaatselijke JGZ heeft gevoerd, is mijn vertrouwen naar het nulpunt gezakt.
Ik speel steeds meer met de gedachte om helemaal niet meer te gaan, met al mijn kinderen. Maar ik ben bang voor de gevolgen die dat zal hebben voor ons gezin. Hoe zal dat staan in ons dossier, als we later met een ZAT-team te maken gaan krijgen? Schaadt het mijn kinderen, als wij te boek komen als 'moeilijke ouders'. Bah, ik krijg altijd het gevoel dat die JGZ heel verkeerd omgaat met mijn privacy en dat ze uit stompzinnigheid, denkend in het belang van mijn kind te handelen, mij en mijn kinderen zullen schaden. Nu, of in de toekomst.
Ik heb het een keertje meegemaakt, hoe snel het 'mis' kan gaan met een kind. Echt in een paar weken kun je van 'geen probleem op school' in enorme ellende zitten. En voor je het weet staat je kind te boek als een kind met 'gedragsproblemen en een agressieve stoornis', (tot overmaat van ramp wilde hij niet meer naar school en dan komt die JGZ als snel in beeld). Dan werkt een dossier met een vlekje bij de schoolarts niet mee.
Ik ben bang dat mijn kinderen braaf zullen gaan, met een sociaal wenselijke moeder, die uitsluitend wenselijke antwoorden geeft. 'Twee stuks fruit? Uiteraard! Twee ons groente? Natuurlijk! Tv-kijken? Maximaal twee uur per dag natuurlijk! Slapen? Goed! Moeilijke buien? Ach ze hebben een eigen willetje he? Haha, maar ja, gelukkig maar zullen we zeggen! Nee, dat gaat prima!'
En dan snel richting de Jamin om een ijsje te kopen voor mezelf en mijn kind, om mijn kaakspieren die pijn doen van het glimlachen wat te koelen.
In mijn opinie moet de JGZ erg oppassen voor het iatrogene effect. Ik vraag me af of de schade die erdoor veroorzaakt wordt, niet groter is dan de gezondheidswinst. Zijn daar cijfers over, jeugdarts GGD? Is er wetenschappelijk aangetoond dat de JGZ nu nog gezondheidswinst oplevert?

Ongebonden

"Maar ik wil dus verder dan de kritiek: ik wil de fantasie in, de ongebonden ideeën,"
Dat lijkt me leuk en enig, maar je stelt je vraag in een gebonden context. Op zijn best "hoe wordt de jeugdarts een fijne plek om te komen?"
"Dan kunnen we dat toch combineren met wat ik zou willen aanbieden omdat ik denk dat goed is voor de volksgezondheid? "
Er spelen twee belangen tegelijk. Er is het belang van de ouders en hun kind(eren). Ja, ze willen gezondheidszorg. Ja, nut en noodzaak van periodiek onderzoek en vaccinatie wordt ingezien. Maar als het aan ouders en hun kinderen lag, dan kun je daarvoor gewoon naar de huisarts, of naar de HAP, of afspraak desnoods zoals je dat ook bij de tandarts doet (oproepkaart).
Er is dat andere belang, de volksgezondheid, en dat gaat over het totaal. Hoe meer kinderen, hoe meer beoordeling, verzameling van gegevens, etc., hoe beter. De ervaring met _al die_ kinderen bij elkaar en op een hoop, heeft waarde voor de volksgezondheid.
De crux is dat het voorheen zinnig was om het meten en wegen op een centrale plaats te doen om zo die gegevens bij elkaar te krijgen. Nu, de kaartenbak is digitaal, hoeft dat niet meer.
Het effect van die digitalisering is niet het afschaffen van de jeugdarts geweest, maar het nog verder oppompen van de verzamelplek als vindplaats van informatie.
Daarmee is de jeugdarts geworden wat Drommels beschrijft: een vragende organisatie (we willen alles van u weten). Geen leverende.
"niemand komt naar mijn spreekuur om de dataverzameling van de gemeente te spekken en niemand boeit het dat de HAP veel duurder is dan de jeugdarts en de huisarts bijna geen kinderen ziet tussen de 4 en de 20 jaar."
Precies. Niemand die dat gelooft Het is allemaal bij elkaar vooral ook een nogal negatieve insteek om het bestaansrecht van die Jeugdarts omhoog te houden.
Maar misschien zien we wat over het hoofd.
Kun je vrij, creatief en ongebonden uitleggen wat precies het nut van de jeugdarts is voor Kareltje? Wat heeft die eraan? Wat mist hij als hij niet gaat? Wat is bij de jeugdarts te halen wat nergens anders is?
Ik weet het echt niet.
Groet,
Miriam Lavell

Inderdaad miriam

Wat is bij de jeugdarts te halen wat nergens anders is?
Inderdaad, ik doe het al 19 jaar zonder.

Tja

Ik heb twee zorgenkinderen. Voor ons is op het kennisgebied van de zorgen van onze kinderen, te weinig kennis bij de JGGD. Wij lichten hen in.. kom je de volgende keer.. vertel je opnieuw dat verhaal van de vorige keer. De kennis is te beperkt en daarbij heb ik het idee dat een groot deel van de artsen die er werken, de baan hebben gekozen om die te kunnen combineren met hun eigen kinderen, gezin. En dat levert -in mijn bescheiden mening- nu niet de basis voor carrièrejagers. Tijgers die wel alles mbt kinderen, leerproblemen etc willen weten.. al is het om adequaat te kunnen verwijzen. Er is minder kennis te halen dan bij mijn eigen huisarts, alleen al. Daarbij, als ik niet als moeder wist dat mijn kinderen zorgenkinderen zijn, waren ze er nooit als zodanig uitgepikt. Onbegrijpelijk. Voor mij zijn al die bezoekjes bedoeld om de ergste gevallen (mishandeling of problemen mbt gedrag, leren) er uit te halen.. en meer niet. En het ergste is: ze zeggen niet als ze iets niet weten. Dan zeggen ze niets. Hoeveel ouders zullen dan niet denken dat ze 'overbezorgd' zijn ipv bij een arts te zitten die geen idee heeft?

Zelfs voor de vaccineren (ik had de eerste, twee maanden later willen hebben laten doen) had ik ze liever niet willen hebben. Te rigide, te beperkt.

Zorgenkinderen

Judith: Daarbij, als ik niet als moeder wist dat mijn kinderen zorgenkinderen zijn, waren ze er nooit als zodanig uitgepikt. Idem hier.
WHO 2001: contrary to popular believe, mental and behavioural disorders are common during childhood and adolescence. Inadequate attention is paid to this area of mental health. According to the report 1 in 10 young people suffers from mental illness severe enough to cause some level of impairment, yet fewer than one in five receives the needed treatment.
Maar misschien is dat maar goed ook. Van het behandelen van kinderen is nog helemaal weinig bekend, we tasten in het duister. Het zou fijn zijn als artsen dan toch naast de ouders kunnen staan en niet erboven.
Die kennis dat mijn zoon door zijn bijzondere karakter depressief werd tot aan suïcidale gedachten aan toe leeft niet erg. Dat mijn dochter angstig leeft doordat ze de wereld niet begrijpt en dat die wereld te hard binnenkomt moet blijkbaar de deskundigheid van de ouders zijn. So be it.
Overigens een goed gesprek gehad met de schoolarts voor zoon toen het daar fout ging. Maar die kon ook niet meer bedenken dan ikzelf al had gedaan. Tegen de tijd dat de zaak gierend uit de bocht vloog zat er alweer een ander. Waar ik toch maar even ging kennismaken met dochter omdat die in het ZATteam zat dat buiten mij om ging confereren over dochter en mij. Terwijl ik inmiddels mijn waardigheid kwijt was door een zorgmelding.
Deskundigheid denk ik en relativeringsvermogen. De ene ouder is de andere niet en elk kind is uniek. Het komt erop aan wat je aan practische kennis en ondersteuning kunt bieden zonder betutteling of het onderschatten van ouders. Bij de opvoeding van mijn kinderen werkt het ook beter als ik in kansen denk en practische oplossingen met een eindeloos geduld.

Tweeling groeicurve en vaccinaties

O ja, en vertel de collega's van het consternatiebureau dat er een tweeling-groeicurve beschikbaar is. Daarmee kunnen ze ophouden ouders in de gordijnen te jagen omdat hun kind te snel aankomt in het begin. Gelukkig was ik eigenwijs genoeg om te denken: ik laat mijn kind niet huilen van de honger, ze zien maar.

En de vaccinaties graag niet geven op een plek die alleen per auto bereikbaar is, zonder alternatieve plaats of dag.

Pelle ouderwets is

prik op school, dat herinner ik me nog.

Kennis op peil

In ieder geval zorgen dat de kennis op peil is van min of meer standaardzaken, zoals bijvoorbeeld borstvoeding. Verder ken ik iemand die volledig werd doorgezaagd door de cb-arts omdat haar kind (met aziatisch bloed) een mongolenvlek had, daar had deze arts nog nooit van gehoord. Verder vind ik het het heel eng overkomen dat je kind bij de schoolarts alleen moet komen. Wat heeft dat te betekenen? Probeert die arts je kind uitspraken te ontlokken, zodat je weer een ouder kunt betrappen op mishandeling ofzo? Of is de arts zelf een viespeuk die alleen met zo'n kind in een kamertje even ongestoord aan je kind kan gaan friemelen of vieze foto's maken? Wat is het protocol om misbruik te voorkomen? Is dat er? En waarom zit dat niet bij de brief aan de ouders?

Hmm pelle....'zo vaak'?

Ik ben ook anti ouderloze-schoolartsbezoekjes, maar niet vanwege 'zo vaak moeten opdraven' Jemig, waar hebben we het over? 3 keer in 8 jaar of zo?

Ingrid

Pelle

Alhier ben je als ouders wel bij het groep 2 onderzoek, en moeten tijdens dat onderzoek kinderen wel degelijk in hun ondergoed het onderzoek ondergaan. Overigens, mijn kinderen vonden het in groep 7 vreselijk om vragen te beantwoorden over ongesteld zijn en ingedaalde ballen.

Tja pelle

Als ik me íets afvraagd, dan is het wel waarom er zo veel verschillen zijn in den lande in iets dat juist overal hetzelfde zou moeten zijn. Ik bedoel maar, ik kan hier wel neerleggen dat ik me erger aan het feit dat de schoolarts niet luistert naar je ("ik wil Pietje/Marietje nog even terugzien want dat-en-dat klopt niet" - "daarvoor lopen we al bij de specialist, volgende week weer een afspraak" - "komt u dan over een maand maar weer hier" , gesprekken van dat kaliber komen hier veel voor), maar ik heb het sterke gevoel dat de hier postende jeugdarts niet bij ons werkzaam is. Maar het is wel één van de redenen waarom ik het met jgz hier wel gehad heb. Ik ga ze niet wijzer maken dan ze zijn en als we hier een probleem hebben, ga ik naar de huisarts.

Geheimzinnigheid

Die geheimzinnigheid vind ik ook raar. Na het invullen van een vragenlijst van de GGD op de middelbare school door mijn dochter moest ik op gesprek komen bij de GGD jeugdarts. Het lukte echter niet om een afspraak te maken omdat betreffende arts op tijden werkte waarop ik geen vrij kon krijgen. Telefonisch wou ik weten wat er aan de hand was maar daar kreeg ik geen antwoord op. De afspraak is er nooit van gekomen maar toch denk ik soms zou er iets ernstigs zijn geweest? We zijn jaren verder en ze is jong volwassen en alles gaat prima.
Mijn kinderen bijten nagels en ik zelf ook. Ik zie het probleem niet zo maar de jeugdarts van de jgz ervaarde dat anders. Op een vermanend toontje werden ons de meest afgrijselijk infecties in het vooruitzicht gesteld. We bijten gewoon onverstoorbaar door hoor ha ha!

Pelle

Nee, vreemd genoeg kun je zulke precaire vragen nou weer niet op het formulier invullen. (Er zijn natuurlijk heel veel zaken die op gemeentelijk niveau functioneren en dat zorgt dan voor grote verschillen, neem nou zoiets als een sociale dienst.)

Ps pelle ot

Het kan trouwens nog gekker: vriendin en ik kregen beiden een baby in de zomer, en kwamen bij hetzelfde cb. Maar allebei bij een andere verpleegkundige. Beiden hadden wij het type wakkere baby, die niet meer sliep dan nodig en overal graag bij wilde zijn. Vriendin kreeg bij het eerste bezoek thuis,toen baby tien dagen oud was, echt op haar falie, want wat deed baby uit bed? Rust reinheid en regelmaat was het devies, hup, het bed in met die knul!
Ik kreeg haar collega, die letterlijk met geitenwollen sokken aan mij bezocht, en die zoiets had van: Oh ja, een wakkere baby, laat maar gaan hoor, als ie moe wordt slaapt ie wel, waar dan ook.
Snap je dat ik niet verbaasd ben op de verschillen die jij noemt? En dat vriendin en ik toen al besloten onze eigen keuzes te maken?

Huisarts 2.0

Weer allemaal kritiek. Nou ja, dan toch maar een poging tot een positiever antwoord: Bezoek aan de jeugdarts zou naar tevredenheid zijn als
- het makkelijker is dan naar de ha gaan
- het verder net zo goed is (geen expertise-problemen)
- de afspraak snel en goed te maken is en in de eigen planning is te voegen.
Kortom: als de jeugdarts een huisarts 2.0 zou zijn, dan... ja dan....
Groet,
Miriam Lavell