Wat vinden jullie hier nou van? (zwakbegaafden krijgen kind, jeugdzorg neemt hem af)

Tsjor

"Ik zou geen maximale doelstellingen zoeken, maar minimale eisen opstellen en ervan uitgaan dat kinderen in vrijwel elke situatie kansen zien/krijgen om zich op een eigen manier te ontwikkelen."

Maar wat is dan goed genoeg. Dat is normerend. Wanneer stel je dat een kind goed genoeg wordt opgevoed? Hoeveel discussie gaan daar wel niet over op dit forum? En wie stelt die eisen, moet je dan eerst een ouderschapstest doen. Dat is het probleem het is zo niet meetbaar!!!

Als je minimale eisen stelt zal de een het wel redden de ander niet. Hoe bepaal je dan wat in het ene geval genoeg is en in het andere geval toch niet genoeg bleek te zijn. En als je achteraf beter tot iets anders had kunnen besluiten. Nog meer dilemma's! Is thuis met minimale eisen beter dan uithuis in een (bij voorkeur) pleeggezin of langduriger leefgroep (bij meestal oudere kinderen).

Stuurlui en wal

Margriet, ik hoef niet te weten hoe een vak moet worden uitgeoefend om iets schokkend te vinden. Jij zegt: "Ik keur het systeem daarmee niet goed, verre van dat. Het is wat cru gesteld om te zeggen dat de beste stuurlui aan wal staan, maar het is soms wel erg makkelijk om te zeggen dat een systeem niet deugd." Ik vind het dus schokkend dat jij in je posting vervolgens volmondig erkent dat het systeem niet deugt, maar dat je je daar niettemin bij neerlegt. We hebben het hier over kinderen die bij ouders worden weggehaald. Over beslissingen die de levens van mensen verregaand beïnvloeden en soms verwoesten. Wat zou je ervan zeggen als een arts een fout maakt omdat hij te weinig informatie had ingewonnen, veroordeelt wordt door het tuchtcollege en zich vervolgens verongelijkt verdedigt met:"de beste stuurlui staan aan wal" en "de tuchtrechter beslist nu eenmaal". Dat kan dus niet. Jij zegt dat de rechter beslist maar die vaart dus net als de rest op te weinig informatie. En baseert zich misschien op verkeerde informatie vanwege de tijdsdruk waarmee e.e.a. verzameld moest worden. Verschrikkelijk, ik heb er geen ander woord voor.
groet,

? marsy? wat doe jij eraan?

Nou, aan de bel trekken natuurlijk. Als jij bij Jeugdzorg werkt, en 'zo verschrikkelijk veel fout hebt zien gaan', dan maak je daar netjes een verslag van en geeft dat door aan je meerdere, of aan de Kinderbescherming, weet ik veel! Dat ben je verplicht. Het gaat hier idd om ouders en kinderen die onnoemelijk leed wordt aangedaan als er verkeerde of alleen maar te snelle beslissingen worden genomen. Je kunt zoiets toch niet maar laten gebeuren...!
groet, Mirjam

Margriet, thuis beter dan uit huis?

Margriet, dat je dat nog moet vragen? Tuurlijk is thuis beter, het moet heel, heel erg zijn eer een kind er echt op vooruit gaat met uit huis geplaatst te worden.
Ik heb idd kleinere kinderen (vanaf 8 jaar) in een leefgroep met vooral oudere kinderen meegemaakt, en dit is bv. dieptriest. Geen warmte, geen extra aandacht, alleen maar hysterie en woedeuitbarstingen van de oudere pubers (die ook allemaal doodongelukkig zijn) die de kleinere kinderen ondersneeuwen. De begeleiders zitten de helft van de tijd in hun kamertje de administratie te doen, en die kleintjes... ach..
Ik blijf erbij, ga die hele hulpverlening nou eens anders zien. Zie ouders en kinderen als een onverbrekelijk geheel, en pak de hulpverlening integraal aan. Ik was de EKC's alweer vergeten, ik heb vrij veel gezien in mijn omgeving, omdat mijn stiefdochter jarenlang 'in de zorg' heeft vertoefd, maar ik heb nog nooit gehoord dat iemand een EKC heeft meegemaakt. Dus er valt nog veel te winnen...

Tsjor

Ik zie voor jou een goede, productieve toekomst als ombudsvrouw of beleidsbepaler voor de jeugdzorg! Heb je plannen in die richting? Je lijkt me keigoed! Gaat er misschien eindelijk iets veranderen.
groet, Mirjam

Marsy

"Maar wat doe ik er aan?" Ja, dat snap ik. Ik verwacht ook niet dat jullie het even beter kunnen regelen. Het ging mij erom dat het roepen tegen lieden die kritiek hebben dat ze niet snappen hoe moeilijk het is, ook niet opschiet. Enige wat jij kunt doen lijkt me is blijven signaleren wat er mis gaat, tenminste voor zover je daar tegenop loopt. Ik heb de indruk dat er ook veel scheef loopt omdat er simpelweg geen voorzieningen worden gemaakt. Ik zie de overheid nu al minstens dertig jaar aan de voorkant ingrijpen en nooit aan de achterkant. Dus de signalering wordt almaar uitgebreid, burgers worden almaar verder achtervolgd en intussen verdwijnen de echte probleemgevallen bij wijze van spreken nog steeds in de detentie in plaats van in de behandeling. Ze screenen zich suf, zagen over allerlei bijzaken (zie de nota van Rouvoet nou weer) en als er echt problemen zijn is er eigenlijk geen antwoord. Ik zou bijvoorbeeld willen dat er eerst eens rechtshulp wordt geregeld voor die mensen die in de onvrijwilligheid belanden. Dat soort dingen. Dat kun je als individuele hulpverlener inderdaad niet organiseren.
groet,

ik zie wat je bedoelt met die golfbeweging. Politici en met hen ministeries zijn nogal eens fans van de waan van de dag. Het moet inderdaad rottig zijn om dat met lede ogen aan te zien en ermee te moeten werken. Wat dat betreft zijn de huidige uitglijers natuurlijk evengoed vervelend voor degenen die in de branche ook al is het niet BJZ, werken.
groet,

Misvatting jose

"Ik vind het dus schokkend dat jij in je posting vervolgens volmondig erkent dat het systeem niet deugt, maar dat je je daar niettemin bij neerlegt."

Waar schrijf ik dat ik mij daarbij neerleg??!!! Ik kan me niet herinneren dat ergens te hebben geschreven. Het is niet hoe ik denk, dus je moet me daar ook niet op aanvallen. Dat wij/zij denken houd daarmee op. Ik schrijf juist over de dilemma's in de jeugdzorg, ik als werker zie juist ook hoeveel er misgaat.....
Zie http://www.ack.vu.nl/, ook in de jeugdzorg is dit ter discussie.

Mirreke

"Margriet, dat je dat nog moet vragen? Tuurlijk is thuis beter, het moet heel, heel erg zijn eer een kind er echt op vooruit gaat met uit huis geplaatst te worden."

Ik vraag mij het niet af. Ik reageer feitelijk. Soms is het heel heel erg! Vb. Ouders zwaar psychiatrisch, geen ondersteunend netwerk, ouders zwaar drugsverslaafd, kinderen die bij de geboorte worden afgestaan.

Generalisaties en preventie

Nog even naar aanleiding van Margriet: 'De risico's die Pelle beschrijft en bijvoorbeeld de reactie van Josephine over haar lvg buurvrouw vind ik veelzeggend. Niet als generalisatie maar als het wel misgaat ondanks proberen van de ouders wie geef je dan de schuld, de hulpverlening die niet genoeg zijn best heeft gedaan/genoeg heeft ondersteund/verkeerde inschatting heeft gemaakt? Is dat fair?

Twee punten daaruit: juist de steeds sterker wordende wil om preventief in te grijpen en mogelijke misstanden te voorkomen maakt het noodzakelijk om aan generalisaties te gaan doen: als de buurvrouw van Josephine zo met haar kind om gaat, dan zal mevr. X in Y. dat ook gaan doen, of erger. Die generalisaties en alle risico-analyses die daarbij horen maken, dat er dus groepen mensen in beeld komen. Niet omdat zij iets fouts doen (deze mensen hadden de kans nog niet) maar omdat zij tot een groep behoren waarvan uit de statistieken is gebleken dat.... En dan kom je toch bij de zwaksten van de samenleving uit.

Het tweede punt is het wijzen naar de hulpverlening dat zo driftig gedaan zou worden. Let wel, er zijn enkele familiedrama's waarbij hulpverlening helemaal niet in beeld was en niemand neemt hen dat kwalijk hoor.
Waar wel met de vinger gewezen werd was niet eens zozeer door de media als wel door o.a. de inspectie voor de jeugdzorg die enkele calamiteiten onderzocht en zich afvroeg hoe het kon dat zoiets gebeurde, terwijl er zo ontzettend veel hulpverleners omheen stonden. Als de hulpverlening daar een helder verhaal over had (inclusief: sommige drama's kon je niet voorkomen, zo'n samenleving zou je niet willen) dan was dat nog te verteren. Maar er waren geen duidelijke verhalen. Als je ooit zo'n rapport leest, dan trekken je tenen krom: hoe is het mogelijk dat er zo gewerkt wordt.
Ik denk dat je wat daar aan het licht komt niet kunt oplossen met protocollen, inventarisatie-instrumenten of objectievere maatstaven. Ik denk dat de eerste oplossing komt van iets als beroepseer: weten waar je zelf voor staat, doen wat je denkt dat je moet doen en dat ten alle tijde transparant kunnen en willen verdedigen/uitleggen, waarbij je de risico's en de eventuele gevolgen accepteert. Met voldoende ruimte voor andere visies, zoals de visie van de ouders.

Tsjor

Mirreke

Ik ben te huur als interimmer voor een marktconform salaris! Maar niemand die me wil hebben.

Ondertussen stuur ik waar mogelijk en zo af en toe nog wat bij. Met veel te weinig tijd natuurlijk.

Tsjor

Lekker, tjsor

wat jij zegt over beroepseer: weten waar je zelf voor staat, doen wat je denkt dat je moet doen en dat ten alle tijde transparant kunnen en willen verdedigen/uitleggen, waarbij je de risico\'s en de eventuele gevolgen accepteert.
Mooi niet, ik wil mij heel erg inspannen voor een gezin en de eerste drie stukken van de zin gaan op, maar mijn beroepseer gaat niet zo ver dat ik het risico ga lopen voor de rechter of tuchtraad te komen. Zelfs al word je in het gelijk gesteld dat kost je jaren van je leven, zien gebeuren bij collega's.

Snap iets niet

"voor de rechter of tuchtraad te komen. Zelfs al word je in het gelijk gesteld dat kost je jaren van je leven, zien gebeuren bij collega\'s." Is er een tuchtraad voor jeugdhulpverlening dan??? Ik ken 1 geval van voor de rechter komen, dat was de gezinsvoogd van Savannah toch?
En wat betreft het wij/zij denken: ik werk zelf niet bij jeugdzorg. Maar ik ben een ouder. En ik heb in het verleden in de psychiatrie gewerkt. In die laatste hoedanigheid heb ik gezien hoe de toenmalige jeugdzorg 15-16jarigen op een acute afdeling psychiatrie dumpten. Onder het motto: ik MOET onderdak hebben voor dit kind, echt het is maar voor 3 dagen. Waarna je kon meemaken dat een psycholoog van de afdeling twee maanden later tegen zo'n gezinsvoogd zag te tieren dat we hier niet in Oost-Europa waren en dat zij nu toch ECHT uit haar stoel moest komen om een betere plaats te regelen. Zo'n betreffende jongere was dan inmiddels een stuk verder achterop geholpen, want hoorde daar niet. Dit zijn hele oude koeien en wat mij nu zo treurig stemt is dat er na al die tijd niets veranderd lijkt te zijn. En nu heb ik zelf kinderen, stel dat ze in handen van jeugdzorg komen! Ja inderdaad, ik doe hevig aan wij/zij denken. Jeugdzorg en aanverwante instanties dat zijn zij. En ouders en kinderen die daar het slachtoffer van worden, dat zijn wij. Zo is het.
groet,

Jose/ werkvelder

Jose: het erge is dat dergelijke verhalen nog steeds bestaan, ik heb een aantal jaar in een crisis gewerkt, daar ging het op precies dezelfde wijze: BJZ dumpte een kind en verdween weer, kon verbaasd reageren als er gezegd werd dat een kind niet langer dan 13 weken kan blijven...

Werkvelder: je moet zeker wel transparant willen en durven werken, als je dat niet doet ga je juist de fout in. Juist door het transparante werken is er bij een zeer ernstige zaak duidelijk geworden dat de stichting waar ik voor werk geen fouten heeft gemaakt, maar jeugdzorg/ voogd wel. Daarbij wel de aanvulling dat de werkers niet voor de rechter stonden, maar de directie van de stichting, die is namelijk eindverantwoordelijk.

Risico's

Ik bedoel niet de transparantie, natuurlijk moet dat. Ik bedoel weten waar je zelf voor staat, doen wat je denkt dat je moet doen en *waarbij je de risico\'s en de eventuele gevolgen accepteert.* Daar kun je maar beter voorzichtig in zijn als er risico's van een klacht oid aanzitten, ook al is het onterecht en krijg je later gelijk en is het in het belang van het kind om het wel te doen. Werkers doen dat niet meer altijd uit voorzichtigheid, je nek uitsteken in het belang van een kind. Mooi voor de ouders dan toch? Tenminste geen gezeur meer aan hun kop. Want de ouders hebben toch altijd gelijk en jeugdzorg is gek.(cynisch)
Jammer van de beroepseer, en vast weer een mooi argument om alle kotsers op jeugdzorg hier weer gelijk te geven.
Ik doe verder net als Xara en ik vind Margriet dapper.

Jee

'Want de ouders hebben toch altijd gelijk en jeugdzorg is gek.(cynisch)' Waarom zou die advocaat die zaak dan niet aangenomen hebben? Was kat-in-het-bakkie toch?

Tsjor

Ja hoor eens even

*waarbij je de risico\'s en de eventuele gevolgen accepteert.* De inspectie jeugdzorg klaagt in een recent persbericht: "Het gaat om de toetsing van beslissingen die de veiligheid van kinderen direct aangaan. Beide partijen, Bureau Jeugdzorg en de Raad laten steken vallen:" Einde citaat. Ik ben als ouder toch geen knip voor de neus waard als ik mijn kind -vrijwillig- zou toevertrouwen aan een instantie waar de inspectie zulke dingen over zegt?
Of is de inspectie soms ook een kotser op jeugdzorg?
Let wel: ik zeg niet dat alle medewerkers bij jeugdzorg niet deugen. Ik griezel alleen van wat ik hoor en zie omdat het overeen komt met eigen ervaringen en er dus echt het nodige aan lijkt te schorten.
groet,

Wij versus zij

Helaas blijkt het wel zo te werken. Ik ben van iemand die op het vlak van Jeugdzorg geloofde in het goede en welwillende in de mens, met een Jeugdzorg-is-er-om-je-te-helpen instelling, enz. enz., veranderd van een achterdochtige, cynische ouder die Jeugdzorg gewoon-niet-vertrouwt. En dat komt niet persé door de mensen die er werken maar door het systeem, dat hele logge orgaan, die vreemde protocollen, en vooral ook heb ik het gevoel door die vreemde gedachte die door de maatschappij lijkt gevaren, nl. dat ouders per definitie kwaadwillend zijn, dat kinderen met ouders per definitie risico lopen, dat alle ouders in principe in hun diepste wezen hun kinderen haten en kwaad willen doen als een ander het niet ziet zijn tenzij zij kunnen bewijzen dat het niet zo is. Kijk ook maar naar de reacties hier op draadjes met voorbeelden van schrijnende gevallen van ouders die hun kinderen kwijtraken. De teneur is meestal: waar rook is zal ook wel vuur zijn... Deze houding wordt ook mede opgeroepen door die enge reclamecampagnes van postbus 51 waarin wordt gesteld dat gemiddeld 1 op de 10 kinderen wordt mishandeld, zoiets, want het meeste blijft ongerapporteerd en daarom moeten alle huisartsen al argwanend naar ouders kijken die om wat voor reden dan ook met hun kind bij de arts komen. Ik ben nog steeds benieuwd naar goede onderbouwde rapporten met werkelijke cijfers. Trouwens, ik geloof direct dat er veel problemen in gezinnen zijn, dat het leven voor veel mensen niet makkelijk is, maar problemen zijn er om opgelost te worden, en daar moet hulp bij komen. Vaak houdt eventuele mishandeling dan ook op, het is vaak gewoon afreageren en machteloosheid.
In die sfeer van het beeld van de kwaadaardige ouder kan ook de gedachte dat kinderen snel gered moeten worden van hun ouders gemakkelijker postvatten.
Enfin, ons eigen geval. Wij kwamen om hulp voor mijn stiefdochter bij jeugdzorg en waren binnen minder dan twee maanden bij de kinderbescherming aangemeld als mishandelende en niet meewerkende ouders. Door heel, heel hard te vechten hebben wij OTS kunnen voorkomen, maar moesten we in goed overleg kind helaas wel uit huis plaatsen (wat o.a. kwam omdat wij en dochterlief geen hulp kregen aangeboden) en heb ik in de jaren die volgden heel wat leed gezien. Het deed gewoon pijn om dochter te bezoeken, niet alleen om haar pijn maar ook om het verdriet van die kinderen.
Ik denk serieus dat je na zo'n traject alleen maar onthechte kinderen overhoudt, en dus dat jeugdzorg in feite onthechte kinderen maakt. Mijn stiefdochter is nu bijna 20 en krijgt met steeds meer medebewoners van vroeger (ze heeft in zo'n acht verschillende instellingen gezeten) weer contact, zodat je goed kunt zien hoe het nu met die jongeren gaat. Met mijn stiefdochter gaat het nu heel erg goed, maar zij was wel vrijwel de enige die in die tijd contact met haar ouders had. Wij zijn ook letterlijk tegengewerkt door instellingen, omdat ouders veel lastiger blijken te zijn dan voogden (ra, ra, hoe zou dat nou toch komen?) en eisen stellen waar je ook nog aan moet voldoen, omdat ze een week later komen kijken of het wel wordt uitgevoerd. Ik heb bij zeker vier instellingen aanbevelingen gelezen in de rapportages ed (ook zo lastig, dat je daar als ouder om vraagt) dat het contact met ons maar wat minder moest worden, lees eens in de drie maanden of zo. Gelukkig maar weer zat onze dochter daar zonder OTS en konden ze niet van ons af.
Enfin, met dochterlief gaat het nu goed, maar de kinderen van vroeger... Redelijk veel van hen hebben een kindje, eentje aan de drugs, eentje in een relatie met een slaande vent (en dus ook een kindje), en allemaal zo hartverscheurend aandoenlijk kwetsbaar en gekwetst.
En ik zit inmiddels overtuigd in het kamp wij (ouders) tegen zij (Jeugdzorg en overheid).
Klein voorbeeldje nog: wij kregen hulp van Families First aangeboden. Nou hartstikke fijn, ik bellen om te overleggen hoe en wat het dan zou gaan lopen. Dochter woonde de ene week bij ons, en de andere week bij haar moeder, al jaaaaren, vanaf haar tweede. Tja, dat moest wel even veranderen, want Families first kon alleen maar bij één gezin plaatsvinden. Aangezien wij juist die co-ouderschap situatie zo belangrijk vonden wilden wij dat niet veranderen. En toen waren wij niet meewerkende ouders. Oh ja, en er was ook per direct een plek voor haar, op de crisisopvang voor volwassenen...!!! Dat hebben we natuurlijk ook geweigerd, dan modderen we liever door, terwijl het toen heel erg slecht ging, zowel met dochter als - door alle stress - met ons. Enfin, natuurlijk waren we toen ook weer weigerende en niet-meewerkende ouders, en werden we aangemeld bij de Kinderbescherming. Heb ik later heel fijn allemaal kunnen teruglezen toen we eindelijke het dossier kregen en konden laten vernietigen.
Je staat erbij en je kijkt ernaar en het gebeurt je gewoon.
Ooit, in een naïef verleden klopten we aan om hulp. We zijn nu zo'n negen jaar verder, en ik zou wel willen roepen: GA NOOIT NAAR JEUGDZORG!!!
Groet, Mirjam

Tsjor

Ook jij generaliseert vanuit een bepaald blikveld.

"Als de hulpverlening daar een helder verhaal over had (inclusief: sommige drama's kon je niet voorkomen, zo'n samenleving zou je niet willen) dan was dat nog te verteren. Maar er waren geen duidelijke verhalen. Als je ooit zo'n rapport leest, dan trekken je tenen krom: hoe is het mogelijk dat er zo gewerkt wordt."

Ik weet uit de praktijk dat er soms wel duidelijke verhalen zijn na onderzoek, helaas die krijg jij niet onder ogen.. Het laat zien dat óók jij maar een deel weet.....

Jose

"Maar ik ben een ouder."

Ja ik ook!

Weinigen

Ik refereerde aan de onderzoeken die de inspectie instelde naar aanleiding van enkele calamiteiten. En ik noemde de inspectie omdat ik vermoed dat die boven een eventueel wij-zij-debat staan. Zij hadden geen belang bij het onderzoek of de resultaten ervan, behalve dan dat ze helder wilden krijgen wat er was gebeurd.

Maar goed, ook de inspectie weet dus niet alles, en ik weet niet alles en eigenlijk kent niemand de realiteit, behalve dan die kleine incrowdgroep die de echte realiteit kent. For members only.

Overigens weet en lees ik weer meer dan jij denkt.

Tsjor

Beter lezen xsara

en beter quoten. Ík vind dat niet, 'men' lijkt dat te vinden. En ik chargeer natuurlijk altijd wat.

Margriet

Als er wat is met je kind(eren?) ga je dan naar bureau Jeugdzorg? Zo ja, wil je dan invloed op welke collega de zaak gaat opnemen of maakt dat jou niet uit? Zou je bij alle instanties van BJZ (want het is een samenwerkingsverband van allerlei instanties) je kind met een gerust hart in zorg laten nemen?
Kun je tips geven hoe je als ouder kunt voorkomen dat je kind bij gebrek aan plaatsen in jeugddetentie en/of de volwassenenzorg terecht komt?
Dat soort informatie, daar hebben we wat aan.
groet,

Nee

"Als er wat is met je kind(eren?) ga je dan naar bureau Jeugdzorg? Zo ja, wil je dan invloed op welke collega de zaak gaat opnemen of maakt dat jou niet uit? Zou je bij alle instanties van BJZ (want het is een samenwerkingsverband van allerlei instanties) je kind met een gerust hart in zorg laten nemen?"

Nee ik dus niet, ik heb ook op alle mogelijke manieren ervoor gezorgd dat mijn kind niet in handen van jeugdzorg valt bij het eventueel overlijden van ouder(s) Ik ben niet getrouwd namelijk. Ik zou bij problemen wel mijn directe collega's inschakelen, maar niet BJZ. Maar zoals Fladderbeestje zegt: soms heb je geen keuze en dan mag je maar hopen dat het goed gaat.

Het ging mij

even om Margriet die zegt dat ze ook ouder is en dat er dus geen sprake is van wij versus zij. Vandaar mijn vraag. Daarmee wil ik niet gezegd hebben dat ouders die naar BJZ moeten slechte ouders zijn. Het is met dit soort hulpverlening vaker zo dat je ze met veel geld kunt ontwijken. Fladder, als jij kapitaalkrachtig genoeg geweest was had je particulier hulp kunnen inhuren. En had je BJZ niet nodig gehad voor indicatiestelling. En als het echt uit de klauwen loopt schijnen er zelfs mensen te zijn die vlak over de grens gaan wonen om een OTS te ontwijken. Allemaal zaken die alleen mensen met genoeg geld zich kunnen veroorloven.
Dus mijn vraag aan Margriet blijft staan: wat zou je doen? Particulier hulp inhuren of toch naar BJZ? Of hoor je ook bij degenen die geen keus hebben en zo ja, vervoeg je je dan vol vertrouwen bij BJZ?
groet,

Jose

Waarom stel je zo een prive vraag direct aan mij? Hoe kan ik oordelen over een situatie waar ik nu niet in zit.
Het ligt er maar net aan wat er met mijn kinderen aan de hand is lijkt mij zo.

Jose 2

"Kun je tips geven hoe je als ouder kunt voorkomen dat je kind bij gebrek aan plaatsen in jeugddetentie en/of de volwassenenzorg terecht komt?"

Geen idee, ligt het aan de ouder dan?

Waarom denk je dat ik antwoord op dat soort vragen heb?

Margriet

"Het ligt er maar net aan wat er met mijn kinderen aan de hand is lijkt mij zo."
Ja, dat lijkt mij ook. Helaas is er niet zoveel keus. Ongeacht wat er met je kinderen aan de hand is, er is maar één adres tenzij je dus particuliere hulp kunt betalen. En wat betreft je bericht met Jose2: jij suggereert dat je weet hoe het eraan toe gaat bij Jeugdzorg. En dat van daaruit duidelijk is dat wij te kritisch zijn. Ik wil wel graag van iemand horen die beter dan ik bekend is bij jeugdzorg hoe je te werk moet gaan als je dat dreigt te overkomen. Gewoon benieuwd. Kan iedereen wat aan hebben, aan dat soort info.
groet,