Update amk

Niet-pluis

Daar krijg ik nou een vreselijk niet-pluis gevoel van.

Annej

Als je iets wil bestrijden moet je weten hoe het zit. Wat mevr. Quick beschrijft is hoe de redenering aan de andere kant van de tafel werkt. Boosheid daarover is niet genoeg. Je moet ook weten hoe het zit en nadenken over waarom het zo is en wat het alternatief kan zijn.
Er zijn een paar ontwikkelingen die een andere kant op gaan, bijvoorbeeld de 'oproep' om aangifte te doen bij de politie als iemand (ook jeugdzorg) denkt dat er sprake is van kindermishandeling. De politie doet wel aan waarheidsvinding. Maar sommige ouders vinden dat dit weer te zwaar geschut is.
Ik zou zelf willen dat er eventueel (als het dan moet) OTS-en komen die aan concrete doelstelling en termijnen gekoppeld zijn, bijvoorbeeld: ouder moet een jaar lang van de alcohol af zijn en dan komt het kind terug. die doelstellingen moeten dan duidelijk zijn, ook voor de ouders. Nu zijn het vaak vage verhalen 'een veilige omgeving...etc., zonder dat duidelijk is waar die onveiligheid dan in zat.
Maar er zijn nog wel meer alternatieven te verzinnen.
Het blijft lastig, want ouders die geen hulp vragen, maar waarbij het toch niet goed gaat met kinderen zullen geen duidelijke signalen afgeven en de deur niet open zetten. En je kunt niet wachten tot er echt iets ergs gebeurt.
Het Savanna-effect zal ondertussen wel wegebben, vorig jaar is de groei (NB!) van het aantal uithuisplaatsingen minder geworden (dus wel nog groei). Men weet ook binnen de sector dat OTS en UHP meestal geen goede oplossing is, alhoewel systematisch onderzoek daarnaar nog steeds niet bestaat (behalve het oude onderzoek, dat uitkomt op een 1/3 verdeling).
In de toekomst zijn er minder kinderen en er is minder geld. Dat laatste kan leiden tot een drastische sanering van de sector en andere, goedkopere oplossingen, meer reële levensperspectieven (een kind kán in zijn/haar leven wel eens tegen een steen aanlopen) en meer vertrouwen op eigen kracht en mogelijkheden van ouders zelf en de directe omgeving. Het omgekeerde kan ook: de sector maakt nog duidelijker dat het allemaal zeer ernstig gesteld is met de kinderen en die paar kinderen die er zijn worden nog meer beschermd door de overheid, zodat de sector zelf ook kan blijven bestaan.
Ik gok op het eerste.

Tsjor

Tsjor,anne

"Het blijft lastig, want ouders die geen hulp vragen, maar waarbij het toch niet goed gaat met kinderen zullen geen duidelijke signalen afgeven en de deur niet open zetten. En je kunt niet wachten tot er echt iets ergs gebeurt."
In dit geval mag je toch hopen op juist wel die "anonieme" melding!.
"Het Savanna-effect zal ondertussen wel wegebben, vorig jaar is de groei (NB!) van het aantal uithuisplaatsingen minder geworden (dus wel nog groei). Men weet ook binnen de sector dat OTS en UHP meestal geen goede oplossing is, alhoewel systematisch onderzoek daarnaar nog steeds niet bestaat (behalve het oude onderzoek, dat uitkomt op een 1/3 verdeling).".
De uithuisplaatsingen zijn niet minder geworden doordat het gezien wordt als minder goede oplossing. Het trieste is gewoon dat er geen plaats is voor deze kinderen en dat er voor gekozen wordt om ze dan thuis maar te behandelen. We moeten nog maar zien wat daar van komt. Of dit goed gaat uitpakken voor deze kinderen,kunnen we pas over een paar jaar zien.
"In de toekomst zijn er minder kinderen en er is minder geld. Dat laatste kan leiden tot een drastische sanering van de sector en andere, goedkopere oplossingen, meer reële levensperspectieven (een kind kán in zijn/haar leven wel eens tegen een steen aanlopen) en meer vertrouwen op eigen kracht en mogelijkheden van ouders zelf en de directe omgeving. Het omgekeerde kan ook: de sector maakt nog duidelijker dat het allemaal zeer ernstig gesteld is met de kinderen en die paar kinderen die er zijn worden nog meer beschermd door de overheid, zodat de sector zelf ook kan blijven bestaan."
Nou Tsjor, er zullen misschien wel minder kinderen zijn,maar ik denk niet dat er helaas minder kinderen zijn die hulp nodig hebben. Ook de scholen hebben te maken met deze problematiek. Als deze sector niet meer zou bestaan over een een jaar of tien,hoe zie jij dat dan voor je?. Ouders lossen het met school wel op?.
Werk al jaren in de jeugd hulpverlening. En zie dat er alleen maar meer vraag is naar plaatsing. Per week komen hier wel 30 verzoeken binnen om een plaatsing. De kinderen die hier zitten,zitten er niets voor niets. Vaak denk ik ook gewoon te laat!. Hebben genoeg al "schit" meegemaakt,het had al jaren eerder gemoeten.
Baal ook van die verzoeken,dat er gewoon geen plaats is.
Dat is de andere kant van het verhaal.
Voor June was het niet nodig en er zullen vele anderen zijn waar het niet voor nodig zal zijn. Dat is triest. maar voor de kinderen waar het wel nodig is, is er gewoon geen plaats. Daar kan ik dan weer om "janken".

Maartje

Het zou fijn zijn als je meer kinderen met hulp voor het gezin thuis kunt laten, dan is er meer plaats voor de kinderen die het echt nodig hebben dat iemand anders voor ze zorgt. Maar ook dan hoop je dat de ouders niet uit beeld verdwijnen doordat ze niet opgewassen zijn tegen de intimidatie van de beschuldigende verhalen.
Het is namelijk goedkoper om mensen thuis te helpen en effectiever dan ze naar instellingen en tehuizen te verplaatsen. Tenminste als er echt iets te bieden valt.
Maar ik kan me goed voorstellen dat je er vanuit een ander perspectief tegenaan kijkt. En ik begrijp dat je ook niet veel ouders ziet.

Anne

"Het zou fijn zijn als je meer kinderen met hulp voor het gezin thuis kunt laten"
Het begint het ook met thuishulp. Alleen in acute gevallen worden kinderen direct uit huis geplaatst. De kinderen die hier zitten zijn de meeste begonnen met die thuis hulp. Wat voor deze kinderen en ouders op een mislukking uitliep. Tja en door wie dat nu komt????. Dat is verschillend,ouders en of kinderen die zich niet aan de afspraken houden die er vaak gemaakt zijn door de thuishulp. Of de instanties die de hulp geven vaak niet thuis geven?. Of dat er te veel hulp verleners in een gezin zijn en dat ze van elkaar niet meer weten wat ze doen en wat de afspraken zijn?. Die hele "shit" komt hier voor.
Uiteindelijk worden de kinderen de dupe.
"Maar ook dan hoop je dat de ouders niet uit beeld verdwijnen doordat ze niet opgewassen zijn tegen de intimidatie van de beschuldigende verhalen"
Ik heb meestal wel goed contact met de ouders. Kinderen gaan in het weekend en in de vakantie als de thuissituatie stabiel is ook naar huis. De meeste kinderen vinden het fijn om naar huis te gaan. Maar er zijn ook ouders die ons bellen om het even niet te doen.
Vooral op de pubergroep escaleert het nog wel eens als ze naar huis gaan. Ze houden zich niet aan de regels thuis of er wordt niet naar ze omgekeken. Krijgen we ze helemaal overstuur terug of ouders die gaan bellen dat het kind het komende weekend niet meer welkom is door misdragingen e.d.
De hele week weer gesprekken voeren met die puber over hoe en wat. Wat denk je als ze thuis hulp krijgen?. Nou deze kinderen gaan dus niet naar school,als ze hier zijn wel. Als ouders geen grip meer hebben op hun kinderen is die thuishulp zinloos. Je kunt er wel 20 hulp verleners op gaan zetten,maar dat werkt gewoon niet.
Hier moeten ze naar school en wij krijgen direct te horen van school als er kinderen spijbelen. Ik pluk ze helaas regelmatig uit het winkelcentrum en zet ze persoonlijk af op school,met een pittig gesprek natuurlijk. Wat we hier doen is vooral laten blijken dat je het doet voor hun toekomst. School is daar een belangrijk onderdeel van. Ze willen allemaal veel geld gaan verdienen later, de kunst is wel om deze kinderen er van te overtuigen dat ze een diploma gaan halen om later veel geld te kunnen verdienen.
Dit speelt ook op vele scholen,kinderen motiveren om hun diploma te gaan halen. Helaas lopen de scholen nu steeds meer tegen die ontspoorde pubers aan waar de ouders ook geen grip meer op hebben. Dus ik weet het niet hoor of het nu echt wel effectiever is om juist deze steeds grotere groep thuis te helpen!.
Ik hoop dan ook dat de pubers op mijn groep in ieder geval hun diploma gaan halen en dat ik ze genoeg bagage kan meegeven voor hun toekomst. Ik doe mijn best,maar weet ook wel na 20 jaar dat er velen zijn die niet goed terecht komen na het verlaten van onze groep. Een uithuisplaatsing garandeert niets voor de toekomst van een kind. Maar ja was hij/zij thuis gebleven was het dan beter gegaan?.
Je zal nu wel denken waar doe je het dan voor?. Ik denk maar zo elk kind wat uit huis geplaatst is er een te veel. Maar was het nodig?. Ja ter bescherming van het kind was het nodig!.

Zo valt er niet te praten

MaanV, natuurlijk vind je dat alle kinderen die jij op je werk onder je hoede hebt, terecht uhp zijn. Natuurlijk vind je dat jullie je werk goed doen. Natuurlijk zie je dit als de beste oplossing.
Het is vanzelfsprekend dat jij en je collega's je werk doen met een welgemeend verantwoordelijkheidsgevoel. Alles wat jullie doen met specifiek die kinderen, je hebt bij elke uitspraak die je doet waarschijnlijk een naam of gezicht in je hoofd, is wellicht niet wat ik of een ander zou doen, maar met opvoeden is dat nu eenmaal zo.
We doen het allemaal een beetje anders en we hebben allemaal stevige kritiek op elkaar (85% van de ouders vindt dat 85% van de ouders niet goed opvoedt, we hebben het over onszelf!). Dat die kritiek zich kan samenballen in een hoos als het over professionele opvoeders gaat, is alleen maar logisch. Aan professionals worden door iedereen hogere eisen gesteld.
Maar ondertussen doen jullie met die kinderen gewoon je stinkende best binnen een stramien waarvan de beroepsgroep geholpen door beleidskaders, meent dat ie goed is. In dit soort discussies met voorbeelden van kinderen komen, slaat de discussie dood. We kunnen er niks van zeggen. We kennen die kinderen niet.
Er zijn wel vraagtekens te zetten bij het stramien waarnaar de beroepsgroep handelt.
Over dat stramien gaat het. Is het wel zo zinnig om 'voor de zekerheid' te melden?
In dit geval heeft een gebeurtenis in het buitenland tot een melding geleid. Analyseer dat eens en pas dat toe op alle kinderen; Kind verschijnt vol blauwe plekken in het zwembad; kind zit twee uur heftig krijsend in een tent (moeder zit er voor en doet niks); kind verschijnt in blote kont in campingwinkel; ouder haalt uit, kind valt, bloed op de kop.
Het zijn, bij uitstek in het buitenland, snapshots. Het ziet er vervelend uit, duidt in een enkel geval misschien inderdaad wel op het laten vallen van een opvoedsteek, maar jeetje. Ouders zijn ook maar mensen en niet elke dag in topvorm.
Stel je voor dat dit soort observaties leidend moeten zijn voor het alleen maar doen van onderzoek naar opvoedsituaties en je kunt op je vingers natellen dat alle ouders zoiets te wachten staat. Vooral ook: dat het budget voor werkelijke problemen op is voordat die problemen tussen de enorme berg gevonden zijn.
Los daarvan doet het systeem alsof het onderzoek zelf geen schade doet. En dat doet het wel. Bij ouders en vanzelfsprekend daardoor ook bij kinderen. Daar is die ene mep op de camping niks bij.
Kortom: de kans dat het middel erger is dan de kwaal, neemt naarmate er meer gemeld wordt exponentieel toe.
En dat is ook terug te vinden in jouw reactie.
"Of de instanties die de hulp geven vaak niet thuis geven?. Of dat er te veel hulp verleners in een gezin zijn en dat ze van elkaar niet meer weten wat ze doen en wat de afspraken zijn?. Die hele "shit" komt hier voor. "
Het is bureaucratisch wel te begrijpen waarom dit soort gevallen toch in uhp belanden, maar of dat middel ook past bij de kwaal van het kind/het gezin, is daarmee niet gezegd.
Daar komt nog bij dat het beleid zich steeds fijnzinniger op opvoeddoelen richt die zich steeds verder los zingen van het werkelijke belang: het welzijn van het kind.
Dat blijkt ook uit:"Wat we hier doen is vooral laten blijken dat je het doet voor hun toekomst. School is daar een belangrijk onderdeel van."
Dat is een contradictie. Kinderbescherming gaat niet over een toekomst als volwassene. Het gaat over nu. Over vandaag. Over de vraag of het kind nu voldoende waarborgen heeft om veilig op te groeien.
Naar school gaan is daarbij in beeld als tegenhanger van het omgekeerde: te werk gesteld worden.
En ja, er zijn in Nederland kinderen die te werk gesteld worden. Zelfs in de prostitutie. Ken je er een in jouw groep?
Het beleidssysteem kinderbescherming richt zich echter niet op hen (het zijn meestal illegale kinderen). Het richt zich op kinderen die dat leed juist niet te vrezen hebben.
En zo schiet het systeem van melden en opvangen het werkelijke doel voorbij.
Je vraagt "Een uithuisplaatsing garandeert niets voor de toekomst van een kind. Maar ja was hij/zij thuis gebleven was het dan beter gegaan?."
En daar zit de kern van de systeemfout. Er wordt bij een beslissing uhp helemaal niet afgewogen of dat wat professionals het kind te bieden hebben inderdaad beter is dan dat wat het thuis heeft. Er zijn er legio die van de drup in de regen belanden.
"Bij ons gaat het tenminste naar school" is absoluut onvoldoende als argument.
Groet,
Miriam Lavell

Verkeerde naam

Ik heb het weer gedaan. Ik bedoel natuurlijk Maartje V
Groet,
Miriam Lavell

Oostblok

Zie overigens ook http://www.nu.nl/binnenland/2633069/broertjes-van-haagse-jeugdbendeleden-huis-gezet.html
Het doel van deze maatregel is helemaal niet om kinderen uit een ontwrichtende gezinssituatie te halen. De vraag of deze kinderen gelukkig opgroeien wordt helemaal niet gesteld.
Het is staatsopvoeding ter bescherming van de maatschappij. Of die kinderen er beter van worden is niet eens een kwestie.
Groet,
Miriam Lavell

Inderdaad miriam

Ik ben geen perfect opvoeder. ik was op de camping soms gestressd en had soms een kort lontje jegens mijn kinderen. Er was een hoop te regelen, kinderen vroegen veel aandacht, en ik voelde me alleen op een eenoudervakantie waar ik geen aansluiting vond bij " de groep" ( die, zo besef ik nu, stevig over mij heeft geroddeld). Er is niemand naar mij toe gekomen om te vragen of alles wel goed ging. En die mep, die is er niet geweest, het slaan heeft de melder er maar bij verzonnen: ze heeft dat "gehoord" terwijl we in de tent waren. Eigenlijk zoals jij zegt, al duurde het zeker geen twee uur: mijn zoontje kan nogal eens wat jammeren.

Kinderen vonden het overigens een prima vakantie, hebben overal aan meegedaan en fijn gespeeld met andere kinderen. Maar ja, de melder vond dat ook de kinderen geen plezier leken te hebben.

Dat is dan genoeg voor zo 'n onderzoek. Goed afgelopen, maar ik kan niet vertellen wat een impact het heeft.

Weest dus allen gewaarschuwd.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Fijn

Goed, dit was dus een gevalletje roddelen en mensen die het allemaal beter doen dan...
Ik sluit echt niet uit dat er gevallen zijn waarbij kinderen in de knel zitten en waarbij het goed is dat er ingegrepen wordt, maar het geklik zonder eerst te proberen te helpen, dat vind ik niet kunnen.
Vorig jaar heb ik, mede door die campagne van BJZ, er over nagedacht of ik een gezin waar het echt niet goed ging moest gaan melden. Ik was al bij het gezin betrokken om de kinderen op taal en rekenen bij te spijkeren, maar kon daar niet voldoende bijsturen. (even concreet: twee kinderen met flinke taalachterstand en daardoor problemen op school, ouders spreken nauwelijks nederlands, moeder heeft veel last van migraine, dusdanig dat ze het echt niet meer zag zitten, en wordt continu door vader in de opvoeding ondermijnd, vader zit in een slachtofferrol, vindt dat iedereen zijn problemen moet oplossen en dat een ander ervoor moet zorgen dat hij een goed betaalde baan krijgt met aanzien en op zijn voorwaarden, en anders is hij gediscrimineerd, achtergesteld, noem het maar op. Oudste, jongen van 12, is het prinsje en mag alles. Moeder heeft als disciplinerende maatregel, hij had zijn zusje geslagen) zijn Nintendo voor de rest van de middag afgepakt. Hij heeft zijn moeder vol in het gezicht gestompt. Vader doet het af met 'ach, moeder had hem wel erg overstuur gemaakt'. Jongste, meisje van 9, knapt 3/4 van het huishouden op, is erg braaf en ijverig en haalt veel betere cijfers dan haar broer op school, maar heeft geen idee van sociale omgangsvormen, is bij een vriendinnetje voor het eten uitgenodigd en roept bij de aanblik van witlof met kaassaus 'bah, dat is vies, dat lust ik niet'.) Bij dit gezin heb ik de huisarts het signaal gegeven dat moeder erg leidt onder migraine, dusdanig dat dochter wel eens naar mij toe gekomen is omdat ze bang was dat moeder zelfmoord ging plegen. De huisarts is een paar keer op huisbezoek gegaan en heeft kritisch gekeken naar wat er met moeder aan de hand kon zijn, ipv alleen op de klachten af te gaan. Op school heb ik het gebrek aan omgangsvormen van beide kinderen ter sprake gebracht, ik had toch al regelmatig overleg met de juffen, en die hebben het opgepakt met voorbeelden als dat boeren na het eten in Griekenland heel beleefd is (klas in een deuk) en vervolgens ieder kind laten uitleggen wat volgens hem/haar beleefd is en een paar voorbeelden te geven van heel erg onbeleefde dingen en zo langzaam naar de grijstinten toe te werken. Volgens 1 van de juffen was het iets dat wel meer kinderen in haar klas konden gebruiken. Ik zou als afsluiter willen zeggen dat het helemaal goed gekomen is met dit gezin. Helaas, dat is het niet. Oudste zoon is een enorme puber op dit moment en gaat naar de brugklas, vader wijt alle problemen weer aan iedereen behalve hem of zoonlief, maar ook daar is een mentor betrokken. Met moeder en dochter gaat het stukken beter, moeder kan weer meer en voelt zich daardoor beter, dochter heeft haar achterstand zo goed als ingelopen en begint wat grip te krijgen op wat beleefd is en wat niet. Ik vraag me af of hulpverlening in dit gezin meer had kunnen doen of bereiken.

Maar fransien

Ik vind het goed dat je het gezin niet hebt aangegeven, maar vraag me wel af waarom je dat zelfs maar hebt overwogen? Het Amk is bedoeld voor de signalering van kindermishandeling. Zo word je dus ook tegemoetgetreden door het Amk: als iemand die mogelijk mishandelt. Waar zat hem de mishandeling in dit gezin?

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Verwaarlozing is kindermishandeling

http://www.zorgwelzijn.nl/web/Actueel/Nieuws/Meer-meldingen-van-verwaarlozing-kinderen.htm

Niet genoeg aandacht besteden aan de hobbies van je kind tot aan het zien van huiselijk geweld, allemaal even erg!?
Moeder die een stomp krijgt van zoon valt onder huiselijk geweld. OTS of UHP lijkt me hier dan ook wel de oplossing maar niet heus.
Het is pretentieus om te denken dat met de verplaatsing van een kind of het inzetten van een gezinsvoogd dit soort problemen op te lossen is voor het kind. Een ander gezin en een onmachtige, leugenachtige, machtsbelustte of snel wisselende gezinsvoogd hebben ook zo hun beperkingen.

Liedje

Joyeux, je doet allemaal veronderstellingen. Ik weet niet waar je het over hebt. Ik ken er wel een liedje op.

Uhp en ouders

Als mijn kinderen met het vooropgezette plan uit huis waren geplaatst had ik er ook een probleem bij gekregen als ze de weekenden thuis zouden zijn. Door de week zouden ze met een enorme inspanning zich goed houden in een voor hen, met autistische uitdaging, onveilige omgeving. En dan in het weekend om elk gevalletje flippen? Ik weet zelf ook niet of ik dat had aangekund. En ik was ook absoluut zo boos en teleurgesteld geweest dat ik er geen vertrouwen in had gehad dat iets over dat gedrag zou landen bij groepsleiding. Het landde ook al niet bij de autismedeskundigen.
Ik heb mijn kinderen dan ook voortdurend gewaarschuwd om weg te lopen in het geval zich dit zou voordoen. Met een procedure om mij te bereiken.

Aanvulling joyeux

Joyeux:
"Maar Mirjam, je wilt toch niet beweren dat opgroeien in en bij een bende een stabiele omgeving voor kinderen is? Het gaat om broertjes en zusjes van jognelui die aantoonbaar bij een bende zitten. En waarvan de ouders blijkbaar niet ingegrepen hebben. Ouders die geweld, diefstal, inbraak en bedreigingen normaal vinden, of ouders die zo bang zijn voor hun eigen kinderen dat ze de bende-leden niet op andere gedachten kunnen brengen of opvoeden. Zo'n kind kan dan toch bijna niet gelukkig opgroeien, als het opgroeit in een omgeving waarin geweld normaal is?"
Los van de factor-geluk: Er is grote kans dat brusjes ook crimineel worden. En dat is juist een traditionele reden om over te gaan tot kinderbeschermingsmaatregelen.

Welke traditie

tinus:"Er is grote kans dat brusjes ook crimineel worden. "
Dat zegt het risicoprofiel inderdaad. Aan waarheidsvinding wordt niet gedaan.
tinus:"En dat is juist een traditionele reden om over te gaan tot kinderbeschermingsmaatregelen. "
Wiens traditie? Waar? Link?
Groet,
Miriam Lavell

June

Bij het gezin wat ik omschreef was/is er grote kans dat in ieder geval de oudste niet goed terecht komt. De reclame destijds riep behoorlijk op tot melden, er was zelfs een soort testje op internet om te kijken of je moest melden of niet, bij dit gezin stonden bij die test alle lichtjes op rood. Dus ja, ik heb het overwogen, maar ik heb ook de consequenties voor het gezin overwogen, en gekeken of maatregelen van verplicht maatschappelijk werk (zou nog steeds een goede zijn voor de vader in deze, kon hij eens uit zijn verongelijkte slachtoffershouding komen) tot uithuisplaatsing of wat dan ook beter zou zijn dan zonder gedoe met bjz of amk proberen hulp in het gezin te krijgen. Dat antwoord was vrij makkelijk.

Onduidelijk

Joyeux:"ik doe geen veronderstellingen, ik vraag aan jou of je serieus denkt dat kinderen goed af zijn in een gezin dat in de ban is van een straatbende."
Je bent toch niet duidelijk. Over welk gezin heb je het nu? Over het gezin waarvan iemand lid is van een straatbende, of het gezin dat wordt bedreigd door een straatbende?
De politie Haaglanden is duidelijker. Het gaat niet om kinderbescherming, maar om straf. "Dit is een van de 'keiharde' maatregelen die de politie met onder meer het Openbaar Ministerie en Jeugdzorg gaat nemen om de overlast van jeugdbendes aan te pakken."
Of de kinderen in kwestie er beter van worden is niet aan de orde, want daar gaat het ingrijpen niet over.
Groet,
Miriam Lavell

Miriam

"En ja, er zijn in Nederland kinderen die te werk gesteld worden. Zelfs in de prostitutie. Ken je er een in jouw groep?"
Er is daar speciale opvang met gemeentelijk beleid (mensenhandel). Het klopt dus niet wat je stelt dat deze kinderen niet in beeld zouden zijn.

Niet te snel veronderstellen als je de praktijk eigenlijk niet kent...

"Je vraagt "Een uithuisplaatsing garandeert niets voor de toekomst van een kind. Maar ja was hij/zij thuis gebleven was het dan beter gegaan?. En daar zit de kern van de systeemfout. Er wordt bij een beslissing uhp helemaal niet afgewogen of dat wat professionals het kind te bieden hebben inderdaad beter is dan dat wat het thuis heeft. Er zijn er legio die van de drup in de regen belanden."

Redeneer is andersom, hoeveel kinderen zitten er in een zeer niet gewenste situatie thuis? Heb je zicht op welke situatie sommige kinderen verkeren? Wetenschappelijk onderzoek hiernaar laat zien dat er wel afwegingen gemaakt worden maar dat de kans op vals negatieven en vals positieven enorm is. Er is geen genormeerd instrument hiervoor en dat is ook niet raar. Vertel eens hoe zou je het wel willen wegen?
Ik weet uit de praktijk dat iemand die vaak beslissingen moet nemen om een kind wel of niet uithuis moet worden geplaatst de hele dag naar een bord kijkt waarop staat 'oost west, thuis best'. Veronderstellen dat er zomaar uithuis wordt geplaatst kan best bij een beperkt percentage spelen maar over welk percentage hebben we het dan eigenlijk welk percentage kinderen wordt dan wel terecht uit huis geplaast. Wie het weet mag het zeggen.....

Een AMK melding is trouwens geen vergelijking met de beslissing of een kind uithuis moet worden geplaatst....

Tsjor en maartje v

"Het Savanna-effect zal ondertussen wel wegebben, vorig jaar is de groei (NB!) van het aantal uithuisplaatsingen minder geworden (dus wel nog groei). Men weet ook binnen de sector dat OTS en UHP meestal geen goede oplossing is, alhoewel systematisch onderzoek daarnaar nog steeds niet bestaat (behalve het oude onderzoek, dat uitkomt op een 1/3 verdeling)."

De reden dat het aantal uithuisplaatsingen is afgenomen heeft ook te maken met de invoering van de Deltamethodiek bij BJAA en de verbeterde werkwijze hierdoor.
http://www.nji.nl/nji/dossierDownloads/Deltamethode.pdf,zie pagina 7

De feiten

Margriet:"Er is daar speciale opvang met gemeentelijk beleid (mensenhandel). Het klopt dus niet wat je stelt dat deze kinderen niet in beeld zouden zijn. Niet te snel veronderstellen als je de praktijk eigenlijk niet kent... "
Als je zo van de toren blaast zou het fijn zijn als je de feiten juist hebt. Er zijn wat gemeentes met (proeftuinen voor) mensenhandelbeleid, maar dat richt zich niet (specifiek) op kinderen.
Margriet:"De reden dat het aantal uithuisplaatsingen is afgenomen...."
Het is niet afgenomen. Het neemt minder snel toe. Dat is iets anders. http://www.nieuws.nl/661816
Margriet:"Redeneer is andersom, hoeveel kinderen zitten er in een zeer niet gewenste situatie thuis?"
Ik zou niet weten waarom ik daar naar zou moeten raden. Het gaat om de omgang met concrete gevallen en wat er in die concrete gevallen het beste gedaan kan worden. Nogmaals: er zijn legio kinderen die door uhp (of andere bemoeizorg) van de drup in de regen belanden. Dat zijn kinderen die wel beslag leggen op de voorziening waardoor er minder ruimte is voor anderen, maar er zelf geen baat bij hebben.
Margriet:"Wetenschappelijk onderzoek hiernaar laat zien dat er wel afwegingen gemaakt worden maar dat de kans op vals negatieven en vals positieven enorm is. Er is geen genormeerd instrument hiervoor en dat is ook niet raar. "
Ik weet niet waarom je het zo ingewikkeld wilt maken. De lijstjes van gebreken bij dit soort gezinnen zijn tamelijk simpel: te weinig tijd, te weinig ruimte, te weinig geld, te weinig capabel.
Dan volgt een verzoek om gebemoei of zelfs uhp zonder te checken of er vanuit de professionele hoek meer tijd, meer ruimte, meer geld of meer kennis beschikbaar is.
Zo worden er kinderen uhp geplaatst terwijl er geen tijd, geen plaats, geen geld en geen kennis of behandeling voor ze beschikbaar is. Die worden door de kat en de hond tegelijk gebeten: én uhp én geen verbetering van de situatie.
Margriet:"Ik weet uit de praktijk dat iemand die vaak beslissingen moet nemen om een kind wel of niet uithuis moet worden geplaatst de hele dag naar een bord kijkt waarop staat \'oost west, thuis best\'. "
Jezus! Als die kinderen het daarvan moeten hebben dan is elke hoop vervlogen.
Margriet:"Veronderstellen dat er zomaar uithuis wordt geplaatst kan best bij een beperkt percentage spelen maar over welk percentage hebben we het dan eigenlijk welk percentage kinderen wordt dan wel terecht uit huis geplaast. Wie het weet mag het zeggen..... "
Je snapt het probleem kennelijk niet. Elk onderzoek (ook nav een melding), elke procedure, elke uhp kost geld en mankracht. Elk kind dat onterecht in zo'n traject belandt, gebruikt budget op. Er blijft minder geld over voor wie het wel en echt nodig heeft. Voor wie het wel en echt wat kan betekenen.
Ondertussen is elk onterecht onderzoek (ook nav een melding) op zichzelf een bedreiging van de veiligheid van het gezin. Het is het paard achter de wagen spannen.
Margriet:"Een AMK melding is trouwens geen vergelijking met de beslissing of een kind uithuis moet worden geplaatst...."
Een amk onderzoek nav een melding kost geld en gaat ten koste van kinderen die het echt nodig hebben.
Groet,
Miriam Lavell

Veronderstelling

Joyeux, je stelt geen vraag. Je doet een veronderstelling.
"Maar Mirjam, je wilt toch niet beweren dat opgroeien in en bij een bende een stabiele omgeving voor kinderen is? Het gaat om broertjes en zusjes van jognelui die aantoonbaar bij een bende zitten."
Leg eens uit welke consequentie er is voor broertjes of zusjes van een bendelid. Welk plaatje zie je voor je in de huiskamer?
Wat te doen met huiskamers die er vredig uitzien? Of denk je dat het onmogelijk is dat er maar één kind uit een gezin ontspoort?
Groet,
Miriam Lavell

Miriam

Je veronderstelt zelf juist telkens van alles (Verwarring zaaien is daarbij inderdaad het juiste naam).

"Als je zo van de toren blaast zou het fijn zijn als je de feiten juist hebt. Er zijn wat gemeentes met (proeftuinen voor) mensenhandelbeleid, maar dat richt zich niet (specifiek) op kinderen."

Wellis 18- is toch kinderen. Je weet echt niet wat er speelt binnen instellingen en dat maak ik weer op uit je antwoord.

"Het is niet afgenomen. Het neemt minder snel toe. Dat is iets anders. http://www.nieuws.nl/661816"

Is nieuws.nl je bron, redelijk beperkt zou ik zeggen. Bekijk eens het onderzoek. afgenomen, ja door Deltamethodiek toe te passen. Is een onderzoek naar geweest. Zie verder NJI!!!!!!

"Ik zou niet weten waarom ik daar naar zou moeten raden. Het gaat om de omgang met concrete gevallen en wat er in die concrete gevallen het beste gedaan kan worden. Nogmaals: er zijn legio kinderen die door uhp (of andere bemoeizorg) van de drup in de regen belanden. Dat zijn kinderen die wel beslag leggen op de voorziening waardoor er minder ruimte is voor anderen, maar er zelf geen baat bij hebben."

Je valt in herhaling. En je geeft inderdaad zoals eerder is gesteld antwoord in je eigen straatje, door het om te keren. Vermoeiend zo discussieren.

"Ik weet niet waarom je het zo ingewikkeld wilt maken. De lijstjes van gebreken bij dit soort gezinnen zijn tamelijk simpel: te weinig tijd, te weinig ruimte, te weinig geld, te weinig capabel.

Dan volgt een verzoek om gebemoei of zelfs uhp zonder te checken of er vanuit de professionele hoek meer tijd, meer ruimte, meer geld of meer kennis beschikbaar is."

Dit is een subjectieve mening en dom om dingen te veronderstellen zonder het te toetsen. Dan krijg je dit soort geblaat. Je weet echt niets van de praktijk..... Zucht....

Zo worden er kinderen uhp geplaatst terwijl er geen tijd, geen plaats, geen geld en geen kennis of behandeling voor ze beschikbaar is. Die worden door de kat en de hond tegelijk gebeten: én uhp én geen verbetering van de situatie. --> Ook niet waar.... Zucht...

"Jezus! Als die kinderen het daarvan moeten hebben dan is elke hoop vervlogen.

Ja dat is jouw visie. Ën heb jij een goed idee. Of is het alleen maar afschieten zonder onderbouwing...

"Je snapt het probleem kennelijk niet. Elk onderzoek (ook nav een melding), elke procedure, elke uhp kost geld en mankracht. Elk kind dat onterecht in zo'n traject belandt, gebruikt budget op. Er blijft minder geld over voor wie het wel en echt nodig heeft. Voor wie het wel en echt wat kan betekenen."

Heb je wel eens doorberekend wat kinderen die onterecht blijven zitten kosten... (neem het dan gelijk op de lange termijn, multiproblem gezinnen, generatie op generatie etc.....

"Ondertussen is elk onterecht onderzoek (ook nav een melding) op zichzelf een bedreiging van de veiligheid van het gezin. Het is het paard achter de wagen spannen."

Zo we zijn het eens, maar ja wanneer is het nou terecht en wanneer niet? That's the question. En volgens mij heb jij daar nou echt geen kijk op. Bij jouw zou iedereen thuis mogen wonen, ik zeg maar weer zo de beste stuurlui staan aan wal.

Geplaatst of gezet?

Het artikeltje op Nu.nl munt niet echt uit door helderheid. Worden er nou mensen (kinderen) uit huis geplaatst (kinderbeschermingsmaatregel) of uit huis gezet (kennelijk m.b.v. de woningbouwvereniging of als ordemaatregel van de burgemeester of zo, neem ik aan).
Of allebei?

Terzijde: er wordt gekort op de uitkering van jongeren die bijverdienen met criminele activiteiten. Tjonge. Tenzij voornoemde jongeren een wajonguitkering hebben worden bijverdiensten, crimineel of legaal, altijd gekort. Maar nogmaals, dat terzijde.

Maar inderdaad, kennelijk in elk geval een uhp'tje. Waarbij ik niet uitsluit dat de politie het als straf (en vooral als dreigement) bedoelt, en de jeugdhulpverleners het als hulp ervaren.

Maar toch. bekijk deze link ook eens:
http://www.advocatenorde.nl/consumenten/vind-uw-advocaat?dofind=1&name=holleeder&city=&keywords=&zipcode=&distance=alle+afstanden...&lawbranches_input=&fal_submit=Vind+Advocaten+%2F+Kantoren

Mw mr A.A. Holleeder, strafadvocaat. Zus van, heb ik vernomen. En naar ik begrepen heb van mensen die daar wel een tikje kijk op hebben een volledig koshere mevrouw die behalve haar achternaam niets met haar beruchte broer gemeen heeft.
Kennelijk toch heel aardig terechtgekomen, ondanks de carrière van broerlief. Wat zou daarvan geworden zijn als die preventief uithuisgeplaatst was, met het idee dat het toch niet goed kan zijn voor jouw opvoeding als je broer crimineel is? of is het alleen maar erg als broer in een straatbende zit, en niet als hij zich met echte grote zaken bezighoudt? Hoewel, ook Willem H is geloof ik als kleine krabbelaar begonnen.

Ik ben het met Miriam eens. Er zijn wel meer landen waar familieleden van criminelen door de autoriteiten extra worden aangepakt, maar die hebben meestal niet de meest frisse regimes, za'k maar zeggen.

Groeten,

Temet

Dezelfde maat

Ik:". Er zijn wat gemeentes met (proeftuinen voor) mensenhandelbeleid, maar dat richt zich niet (specifiek) op kinderen."
Margriet:"Wellis 18- is toch kinderen. Je weet echt niet wat er speelt binnen instellingen en dat maak ik weer op uit je antwoord."
Nou Margriet, dan mag je met de billen bloot. Geef maar een link van dit soort proeftuinen (niet eens in alle gemeentes aanwezig) die zich specifiek richten op mensenhandel van 18-ers.
Overigens is dat dan wel weer een zijpad van deze discussie. Ter herinnering mijn bewering:"En ja, er zijn in Nederland kinderen die te werk gesteld worden. Zelfs in de prostitutie. Ken je er een in jouw groep? Het beleidssysteem kinderbescherming richt zich echter niet op hen (het zijn meestal illegale kinderen)."
Je hebt wel wild geroepen maar die bewering niet onderuit gehaald.
Margriet:"Is nieuws.nl je bron, redelijk beperkt zou ik zeggen. Bekijk eens het onderzoek. afgenomen, ja door Deltamethodiek toe te passen. Is een onderzoek naar geweest. Zie verder NJI!!!!!! "
Ach, het is er een. Je kunt ook gewoon cbs raadplegen of een andere krant. Jij vermeldt geen bron. Je roept wild met uitroeptekens maar het is volstrekt onduidelijk waar je het over hebt. Feit: het aantal uhp's is niet afgenomen. Het neemt wel snel minder toe.
Margriet:"En je geeft inderdaad zoals eerder is gesteld antwoord in je eigen straatje, door het om te keren. "
Dat vind ik een ernstig verwijt. Ik hoop niet dat je in die sector werkt. Als je dat wel doet, dan zou je direct ontslagen moeten worden. Wat je feitelijk beweert is dat de jeugdzorgers lukraak het recht hebben kinderen uit huis te halen, tenzij bewezen is dat er niets met ze aan de hand is.
Dat is een mentaliteit die tot vals positieven leidt.
Feitelijk bestaat dat recht niet op die manier. Feitelijk hebben kinderen er recht op in hun eigen gezin op te groeien, tenzij bewezen wordt dat dat slecht voor ze is.
Niet ik keer de zaak om, maar jij. Niet die ouders hoeven zich te verantwoorden, maar het bemoeizorgcircuit. Ik ben niet de enige die dat vind. Weer een voorbeeld.
http://www.trouw.nl/tr/nl/4656/Jeugdzorg/article/detail/2929704/2011/09/27/Kind-uit-huis-niet-altijd-beter-af.dhtml
Margriet:"Dit is een subjectieve mening en dom om dingen te veronderstellen zonder het te toetsen. "
Aha, dan ben je kennelijk met mij eens dat die check wel plaats zou moeten hebben. Wijs maar aan waar in de procedure dat feitelijk gebeurt dan.
Ondertussen kun je wel boos worden, maar niet ontkennen dat er een chronisch tekort is aan plaats, geld en deskundigheid om kinderen in de knoop te helpen. Of wilde je beweren dat er geen wachtlijsten zijn en dat voogden alle tijd hebben voor hun pupillen?
Margriet:"Heb je wel eens doorberekend wat kinderen die onterecht blijven zitten kosten... "
Waar blijven zitten? Enneh... wat doet dit ertoe in deze discussie?
Margriet:"Zo we zijn het eens, maar ja wanneer is het nou terecht en wanneer niet? "
Nog een keer: Dat is bijzonder eenvoudig. Gezinnen wordt namelijk ook de maat genomen (zie de Deltamethodiek). Daar zijn checklists en procedures voor. Die maat, dezelfde maat dus, kun je toepassen op dat wat hulpverlening te bieden heeft.
Is dat tehuis/pleeggezin veiliger, stabieler, beter toegerust, deskundiger, etc.
Lees alle 153 pagina's er maar op na. Die check wordt niet gedaan. En dat is dom.
Groet,
Miriam Lavell

June

Ik vind het voor jou vreselijk wat je hebt doorgemaakt. En wat ik nu lees vind ik echt nog veel erger. Die melding kwam dus van iemand die daar ook op vakantie was en het nodig vond om daar een melding van te maken. Het ergste vind ik dat er niemand naar je toe gekomen is,wat zal jij je eenzaam hebben gevoeld!. Ik hoop dat het nu weer goed gaat met je. Een knuffel van mij.

Miriam

"Je hebt bij elke uitspraak die je doet waarschijnlijk een naam of gezicht in je hoofd, is wellicht niet wat ik of een ander zou doen, maar met opvoeden is dat nu eenmaal zo."
Nou namen en gezichten niet meer maar wel ervaring. De rest volg ik niet wat je schrijft.
"Maar ondertussen doen jullie met die kinderen gewoon je stinkende best binnen een stramien waarvan de beroepsgroep geholpen door beleidskaders, meent dat ie goed is."
En Mw de deskundige wat is er volgens jou dan mis met die beleids- kaders? En vertel jij dan maar eens hoe het volgen jou zou moeten gaan en wel in de praktijk dan he!. Je praat nu alleen maar in theorie!. Hoe zie jij dat dan in mijn geval nu met een huis vol met uit huisge plaatste pubers?. Hoe zou jij dat dan aanpakken als hulpverlener in de thuis situatie?. Je moet wel met iets komen waar de hulpverlening nog niet op gekomen is natuurlijk. Maar misschien onderschat ik je wel en kom je met DE OPLOSSING. Nou ik hoor het graag van je.
" In dit soort discussies met voorbeelden van kinderen komen, slaat de discussie dood. We kunnen er niks van zeggen. We kennen die kinderen niet".
Nou daar zeg je al wat wij kennen die kinderen niet, maar ik wel!. Jij werkt daar toch niet? . Je kijk alleen maar naar onderzoeken enz. De praktijk is echt wel anders. En als er iemand uit de praktijk hier geageerd dan wordt ze door jou aangevallen met allerlei onderzoeken enz.
Ik werk op een groep kinderen die IK niet geïndiceerd heb. En ja wij doen ons stinkende best om deze kinderen een toekomst te geven. Je hebt geen idee hoe kinderen hier binnen komen. Voor velen is een dak boven hun hoofd en gewoon eten al genoeg om mee te beginnen. Er zijn er veel die al een tijd niet meer thuis wonen en gewoon van adres naar adres zwierven.
Scholing id wel degelijk belangrijk!. Wat te denken van al die vroegtijdige schoolverlaters?. Wat gaan die doen dan?. Nou volgens mij weet je dat zelf ook wel.
"Er zijn er legio die van de drup in de regen belanden."
Waar haal jij dat dan vandaan?. Ik had hier ook al geschreven dat ik niet weet hoe het zou zijn gegaan als ze niet uit huis waren geplaatst.
En wat te denken van al die aanvragen die hier binnen komen?. Waar denk je nu dat die kinderen zijn ?. Nou ik weet het wel niet op een plek waar jij jou kinderen zou willen hebben!.
We hebben het hier nog niet eens gehad over het vervolg op onze groep de kamer training. Deze werkt beter dan het weer naar huis terug keren. Deze kinderen doen het over het algemeen beter dan de kinderen die weer terug naar huis gaan.
Baal gewoon van jou theoretische reactie.

Hoe theorie praktijk wordt

Maartje, ik kan je niet helpen. Je vindt het kennelijk moeilijk om jouw praktijk los te laten en in wat abstractere termen te denken.
Dat maakt voor je dagelijkse werk niet uit, je reddert met die kinderen wat je kunt. Het maakt wel uit voor het kunnen hebben van een oordeel over de vraag hoe die kinderen daar nou gekomen zijn, of dat echt nodig was en of het in alle gevallen wel zo'n verbetering is.
Ik heb me bij het verhaal van June wel meteen kunnen voorstellen hoe zoiets ontstaat. Jij hebt er mijn theoretische benadering en bevestiging van June voor nodig.
En nu vind je het extra erg wat June is overkomen.
Ik vond dat al. Ik kan namelijk wel bedenken hoe theorie praktijk wordt. Ik hoef daar niemand voor te zien of aan te raken.
Maartje:"Wat te denken van al die vroegtijdige schoolverlaters?. Wat gaan die doen dan?. Nou volgens mij weet je dat zelf ook wel. "
Daar hoort theorie bij. Ken je die ook? In de praktijk keert het gros uit zichzelf gewoon weer terug naar de schoolbanken (Ecbo april 2011). De rest vindt meestal werk (onderwijsraad 2008). Ik weet niet welke dreiging je precies wilt uiten met het niet noemen van wat je bedoelt, maar het aantal uitvallers ligt jaarlijks rond de 60.000. Je hoeft alleen maar te kunnen rekenen om te weten dat die niet allemaal in de goot belanden. Zoveel liggen er niet.
Kortom: de theorie die je bij je geuite dreiging hebt, klopt in de praktijk niet.
Maar goed, jij hebt die kinderen niet geindiceerd inderdaad. Je kunt je wel afvragen of die indicatie in alle gevallen wel zo terecht is.
Maartje:"Waar haal jij dat dan vandaan?"
Voor kennis moet je toch in de theoretische hoek zijn en het lef hebben afstand te nemen van de stinkende best die jij op je eigen eiland doet. Lees eens een boek. Tip: Het pedagogisch quotiënt: pedagogische kwaliteit in opvoeding, hulpverlening Door H.T.A. Amsing,H. lutje Spelberg,A.E.M.G. Minnaert
Maarjte:"Ik had hier ook al geschreven dat ik niet weet hoe het zou zijn gegaan als ze niet uit huis waren geplaatst."
Precies. Misschien is uhp helemaal geen verbetering voor deze kinderen. De kwestie is nu juist dat die afweging niet betrokken wordt in de indicatie. Er is nauwelijks onderzoek naar de effectiviteit van maatregelen als uhp.
Maartje:"We hebben het hier nog niet eens gehad over het vervolg op onze groep de kamer training. Deze werkt beter dan het weer naar huis terug keren."
En dat is onderzocht door wie of wat?
Maartje:"Baal gewoon van jou theoretische reactie."
Het spijt me. Maar zoals ik al aangaf is er niet te praten als je het bij jouw praktijk wilt houden. Die kennen we niet. Bovendien is jouw praktijk maar zo'n klein onderdeeltje van het geheel. Hoe geweldig je jouw eiland ook vindt, je kunt niet beloven dat kinderen nav een melding bij jou belanden.
Groet,
Miriam Lavell

Schrijnend

Maartje, iedereen zal het met je eens zijn dat er kinderen zijn van wie de situatie schrijnend is. En natuurlijk ben ik blij dat er mensen zijn die gemotiveerd voor het kind van een ander willen zorgen en hun best doen ze een toekomst te bieden.
Daar mankeert het niet aan.
Waar het aan mankeert is het gebrek aan hulp en deskundigheid in het voortraject. En de verelendung van gezinnen DOOR de juridisering van de ' hulp'.
En ja, ik kan je nog adviseren om je eens te verdiepen in de pedagogiek bij zaken als autisme en adhd en andere persoonlijke variaties. Bed, bad en brood, zijn natuurlijk een minimum, maar sommige mensen hebben ook gewoon deskundige hulp en steun nodig bij het in balans krijgen van hun contact met zichzelf en de omgeving. En dat is een wezenlijke hulpverlening die vaak node gemist wordt.
Gisteren op tv weer een gesloten jeugdinrichting waar de jongeren muiten omdat ze wel opgesloten zitten maar niemand helpt ze op weg. En een gesprekje is niet genoeg. Wat voor zin heeft het om jongeren op te sluiten als je verder niets voor ze kunt betekenen?
Net als veel hulpverleners zie je vaak alleen de buitenkant en de incidenten. Je moet je afvragen hoe het komt dat ouders en kinderen in de problemen raken en dan of je daar bij kunt helpen om er iets aan te doen.
Het hele concept autisme was mij, zelf hulpverlener, totaal onbekend. Had iemand dat mij aangereikt in een stadium dat de zaak thuis nog beheersbaar was dan was het met mij, mijn partner en de kinderen heel anders gelopen. Maar vooral ook zonder vooroordelen en oordelen leren hoe daar mee om te gaan heeft mij en de kinderen vooruit geholpen. En ja, dat heb ik zelf moeten vinden en betalen in een situatie waar ik ernstig geintimideerd werd en zich een leger aan hulpverleners aan de kant stond te kijken hoe ik dat deed. Raar dat dat niet standaard is dat soort kennis. En raar dat dat zo taboe is of onderhevig aan publieke praatjes.
Gelukkig had ik vrienden en familie want ik bezweek bijna onder de last van de problemen met mijn kinderen, mijn ex-man, mijn werk, mijn gezondheid en de intimidatie van het kinderbeschermingstraject. Hoe denk je dan dat het met mijn kinderen gaat?
Zo zul je ook kinderen aantreffen in je tehuis. De ouders zijn bezweken onder de ' hulp'. Ik snap nog niet dat ik daar zelfstandig uitgekomen ben. Op mijn woede blijkbaar.