Update amk

Lirik

Tsjor, ik ken de lirik en veel andere wetenschappelijk onderbouwde risicotaxatie-instrumenten. De uitkomst daarvan bepaalt niet of een kind uit huis wordt geplaatst. Dat wordt (ik herhaal mezelf maar) bepaald door een geheel aan factoren. Je kunt ze teruglezen in een eerdere posting van mij.

Dus; ja, er bestaan risico-lijstje (om het woord maar even in te korten), maar nee, die bepalen niet al dan niet uhp.

Verder ben ik wel benieuwd naar wat wordt verstaan onder "effectief" bij het uithuisplaatsen en daarnaast ook hoe je dat VOORAF kan bepalen. Daar zit hem namelijk vaak ook de crux; dat achteraf altijd wel heel goed duidelijk is hoe het had gemoeten, maar dat het vooraf ietsje ingewikkelder ligt.
En ook nog, gaat het dan alleen om gedwongen uithuisplaatsingen? Of ook vrijwillige?

Lang!

Zucht, ik weet niet eens waar ik moet beginnen en of ik hier uberhaupt wel aan had moeten beginnen,
Omdat het niet alleen de strijd en de onmacht jegens jeugdzorg behelst maar ook naar de maatschappij,
je omgeving. De algemene opvatting is toch; waar rook is is vuur. Hier was echter alleen nog maar rook,
het vuur, beter gezegd een onblusbare brand, ontstond door het ingrijpen van jeugdzorg.
Ik kan niet kort samenvatten, en al zeker niet met de heldere bewoordingen van anderen hier zoals Miriam,
Tsjor en AnneJ, wat de gevolgen waren van het ingrijpen van bjz in mijn gezin.
Ik probeer het toch, enkel en alleen omdat ik me verplicht voel om een stem te geven aan degenen
die dat niet (meer) kunnen.

Een stem voor degenen die de kracht en de energie niet meer hebben om uit te leggen, te verdedigen, te
verantwoorden wat de macht en onmacht betekend als je eenmaal in de mazen gevangen zit in de mazen van het apparaat.
Dit kost mij ook heel veel moeite, energie en tranen. Na jarenlang ellende met bjz had ik het afgesloten, dacht ik.
Na dit draadje, wat ik niet had moeten lezen maar toch gelezen heb tegen beter weten in en de docu heb gezien van Nel
het volgende, sorry als het warrig en niet chronologisch is, het is teveel.;

AnneJ; Want daarna is het gewoon met modder gooien op alles wat beweegt, dossiertje bouwen, rook ontwikkelen. Dan gaat het niet meer over de opvoeding maar dan heb je ineens te maken met sexueel misbruik en geweld.
diagnose kind(eren)

Het makkelijkste waar ze mij mee konden en hebben gepakt is mijn verleden, sexueel misbruik. Toen ze de finish zagen naderen en ik aan de (terechte) winnende hand leek te zijn na vele rechtszaken had ik ineens mijn jongste, mijn oogappel, mijn alles, een sprookje van een ongecompliceerd en heerlijk kind dat door het leven danste en waar iedereen gek op was misbruikt. Althans, het vermoeden werdt geuit. Dit was na mijn strijd voor mijn poppekind die in een (onvoldoende/niet gescreend) pleeggezin kwam waarvan later uit kwam dat de pleegmoeder manisch depressief was, dochtertje vond haar onderaan de trap na een zelfmoordpoging met een opengebarsten schedel na een overdosis. Pleegmoeder bleek bij nader inzien al jaren in de psychiatrie te bivakeren, met opnames, zelfmoordpogingen etc, ik maakte me ernstig zorgen maar werd (weer) niet gehoord. Ik heb hemel en aarde bewogen om mijn kind van 7 uit deze onveilige situatie te krijgen. In plaats van er iets mee te doen was ik dus ineens de misbruiker: rookgordijn.

Lalaloopsy: Zo ook een situatie waarin beoordeeld moet worden of een kind wel of niet uhp moet worden. Het gaat niet alleen om wat de ouders doen met hun kind, het gaat ook om heel erg veel andere dingen.
Helemaal gelijk, alleen jammer dat dat blijkbaar alleen opgaat ter bescherming van het handelen van bjz
Dan noem je een lijst op en eindigt met: En dit wordt altijd uitgebreid en meermaals besproken met ouders.

Er is met mij nog nooit iets besproken, ik las alles met verbazing in rapporten terug.
Wat mijn ervaringen zijn wordt duidelijk in Lost Mother. Vierden beoordelen van de rapporten van derden wat door tweeden is vastgesteld. De eerste hand, jijzelf, doet er niet toe. Zaken worden over en onderbelicht, uit zijn context gerukt en jij bent Don Quichot. Reageer je zakelijk dan ben je gestoord, reageer je emotioneel dan nog gestoorder. Self-fulfilling prophecy dus.

Ook ik heb net als moeder Els van de docu Lost Mother meegemaakt dat een dochter thuis woonde. Met de anderen mocht ik alleen gereguleerd contact. Toen de kinderen elkaar troffen op een verjaardag zeiden 2 van mijn kinderen tegen thuiswonende dochter; mama houdt alleen van jou he? Ons wilt ze niet. Heartbreaking. Daarop schreef ik ze een kaart met de volgende tekst; Lieve....mama houdt heel erg veel van je maar van jeugdzorg mag ik niet op bezoek met de volgende (op inet gevonden) tekst;

Wanneer ik jou het meeste mis
Als men dat vragen zou
Zeg ik : “wanneer ik ’s ochtends wakker word maar
ook ’s middags mis ik jou
en ’s avonds als ik slapen ga, veel meer dan ik had verwacht, mis ik je tot het ochtend wordt;
Ik mis je dag en nacht”

Daarop mocht ik helemaal geen contact meer met ze. Mijn hart bloedde, ze dachten dat hun moeder ze opgegeven had.
Uiteindelijk, na veel rechtszaken, heb ik de strijd opgegeven en heb ik me niet verzet tegen ontheffing van ouderlijke macht, Ik was te strijdvaardig en dus lastig, met elk onderzoek was mijn toestemming nodig. Mijn naasten begrepen dit niet, wie gaf nou de ouderlijke macht op? Ik dus omdat het in theorie niks inhield en ik er ruim 800 euro per maand extra in de schuld kwam.

Op een gegeven moment heb ik besloten tot zelfbehoud in het belang van mijn kinderen. Ik moest er hoe dan ook zijn als ze 18 waren en bjz zijn handen er vanaf zou trekken. Ze hebben hoe dan ook recht op antwoorden, recht om te weten hoe het zat. Het enigste wat ik nog kon en kan doen is ervoor zorgen dat ik tegen die tijd een basis heb en veerkracht om ze op te vangen. Punt.
Ik ben ervan overtuigd dat menigeen een dikke boterham hebben gegeten van onze ellende. Ook ben ik ervan overtuigd dat als "ze" 1/3 van het weggegooide geld daadwerkelijk aan de problemen in ons gezin hadden besteed op praktisch gebied er veel meer goeds uit was gekomen. Ik kan nu stuk voor stuk op hun 18e, als bjz de "hulpverlening"staakt de shit op gaan ruimen. Ik denk dat dat het geheim is van bjz, ze zorgen voor werk voor hun komende generatie's van hulpverlening, een soort van geheim vennootschap. Wat kan anders de theorie zijn achter hun keer op keer bewezen wantoestanden?

Als je na de docu van Nel en haar gezin te hebben nog met droge ogen je drogredenen staande probeeert te houden zoals bv anders dan zit je echt op de verkeerde stoel. Jemig, je zou zo'n iemand krijgen in je hulpbehoevende en vragende gezin. Gewoon stuitend tekenend die starheid van bjz of de vervanmijnbed waarrookisisvuur show.Ik kan hier nog uren over doorgaan maar weet dat het nutteloos is, verspilde energie. Ik bouw mijn leven rondom de 18e verjaardag van mijn jongste. Dan moet en wil ik er voor ze zijn, om de schade te beperken, om ze de waarheid te vertellen. Om er te zijn wanneer bjz eindelijk los laat en ze op straat staan. Om de kracht te hebben om de brokken te lijmen. Daarom moet ik ze voor nu los laten. Ik verafschuw het leed dat jeugdzorg heet. Hier laat ik het maar bij, zal jullie de details besparen van mijn gesloten geplaatse dochter omdat er niks anders was en haar "ontwikkeling"gewaarborgd moest worden. Ze zat er een jaar, kreeg geen behandeling, maakte zelfmoord mee van haar "celgenoot"legde diverse criminele contacten en ageert nu tegen de maatschappij. Ik begrijp haar zo!Nel haar verhaal staat niet op zichzelf, dit is bjz ten voeten uit.

Fijn, je redt er een en richt in ruil daarvoor tientallen levens ten gronde.De werkverschaffing van de jaren 20 is er heilig en transparant bij. Kortom, ik kots van jeugdzorg. En jaaajaaa er waren ook goede bij, maar die waren zo weg omdat ze niet met het beleid van bjz konden leven.

Twee

Lalaloopsy, je kunt zomaar lid zijn van twee beroepsverenigingen. Dat bijt elkaar niet. Dus het verhaal van die andere beroepsverenigingen die er zijn vind ik echt ongeloofwaardig. Nogmaals, het is iets wat de beroepsgroep zelf in handen heeft. Het zou (al lang, zeker al lang na al die tranen over de gezinsvoogd die zich voor de rechter moest verantwoorden) een erezaak moeten zijn, van mensen die respect hebben voor het werk dat ze doen.

Tsjor

Opgestuurde rapportages

Ja hoor, de rapportages worden opgestuurd en soms zelfs nog een keer besproken. Maar zeker in het begin van het hele proces denken mensen vaak, laat maar, als er nu maar hulp komt )of ze worden heel boos'. Het is zelden een open gesprek over draagkracht etc. Een van de grootste klachten van ouders betreffen juist de rapportages, de onwaarheden die erin staan, het beschadigende effect ervan op ouders, de vergaande gevolgen ervan voor kinderen. Dat komt niet uit de lucht vallen, het zijn ook geen incidenten. Het is echt een van de structurele kritische punten, waarmee heel erg veel verloren wordt.

Tsjor

Lirik

Grappig, want daarvoor zijn die taxatie/instrumenten wel ontwikkeld. Er zit wel altijd nog een individuele afweging bij (dat zei ik al). Maar oplopende kleurtjes betekent zeker wel dat de bereidheid om naar de zwaarste middelen te grijpen groeit.

Tsjor

Effectief

Deze vraag ligt er nog: 'Verder ben ik wel benieuwd naar wat wordt verstaan onder "effectief" bij het uithuisplaatsen en daarnaast ook hoe je dat VOORAF kan bepalen. Daar zit hem namelijk vaak ook de crux; dat achteraf altijd wel heel goed duidelijk is hoe het had gemoeten, maar dat het vooraf ietsje ingewikkelder ligt.
Effectief is dat de situatie van het kind verbetert. Dat kun je vooraf voor een groot gedeelte bepalen door het middel alleen in te zetten in de allerergste situaties (besteed dan maar wat tijd aan 'waarheidsvinding') en dat af te zetten tegen de reële situatie van een uithuisplaatsing. Reëel is bijvoorbeeld: hoeveel verplaatsingen gaat het kind hierna krijgen, verlies van kontakt met ouders, maar ook met andere familieleden en sociale omgeving; een vriendennetwerk opbouwen van andere kinderen die in de jeugdzorg zitten, geen opbouw/vangnet voor als het kind 18 wordt (bijvoorbeeld: financiële overbrugging voor de eerste maanden als je ziektekosten zelf moet gaan betalen), ouders die overbelast worden doordat ze veel tijd moeten besteden aan alle hulpverleners, beschadigende opmerkingen in dossiers over ouders (en kinderen) die het kind op een dag zal lezen, ouders die financieel aan de grond komen te zitten door de LBIO etc., beschadigd vertrouwen van kinderen in volwassenen, broertjes en zusjes die vrezen dat ze ook uit huis geplaatst worden (als dat al niet direkt gebeurt) etc. Je moet dan voorbij het romantische gevoel gaan dat je een kind gered hebt. Het drama wat daarna komt moet minder erg zijn dan het drama waar ze nu in zitten. Dat vraagt dat je goed zicht hebt op de feitelijke situatie, zowel van de thuissituatie als van de situatie na een uithuisplaatsing.

Bij een vrijwillige uithuisplaatsing zonder dat er een OTS is is de situatie anders.
Een vrijwillige uithuisplaatsing met OTS levert vaak ook een hoop frustraties op voor ouders, al is het maar omdat ze denken dat een gezinsvoogd iets voor hen kan betekenen, terwijl de praktijk is dat de gezinsvoogd geen hulpverlener is, nauwelijks kontakt heeft met het kind of de ouders en eventueel een vrijwillige plaatsing om kan laten zetten in een gedwongen uithuisplaatsing als de ouder denkt dat het niet goed gaat met het kind.

Tsjor

Tsjor

"Waar het mij omgaat is dat een zware maatregel als UHP gebruikt zou moeten worden voor de echt ernstige sitauties. En dat gebeurt nu niet. Eén van de belangrijkste redenen om dat wel te willen is dat alelen in die situaties een UHP effectief is. Globaal gesproken gaat het dan om 1/3 van de situaties."

Ik word altijd nieuwsgierig naar cijfers, mag ik vragen waar je dit op baseert? Ik wil het graag aannemen, maar onderzoek naar deze gegevens is heel ingewikkeld omdat je geen controle groep hebt die niet uithuis geplaatst wordt. Bovendien is er weinig zicht op lange termijn. Als het nu een UHP kan voorkomen, dan geeft dit geen garanties voor de toekomst. En wanneer is het ernstig. Zegt zo'n LIRIK daar nu iets over? Is dat een instrument om UHP te meten?
Er bestaat ook UHP met als doel terug te keren naar huis. Er zijn zelfs hulpvormen die ouders tijdelijk ondersteunen (zie het als een time-out) maar waarin het doel is wel terug naar huis. Helaas weet ik uit ervaring dat daar jongeren zitten die niet meer terug naar huis kunnen..... (geen familie, geen netwerk, niets......). Dan krijg je situaties waarbij je jongeren toch na een EKC en UHP ergens in de familie (of via via) wordt opgevangen maar waarbij je nou niet direct een goed gevoel krijgt. Maar ja zo'n jongere is dan al 18 en zou op eigen benen moeten leren gaan staan. Of ze staan een tijd op de wachtlijst voor pleegzorg of wachten op een andere schaarse plek in de jeugdzorg...
Dit klinkt wat zwaar: er gaan gelukkig ook genoeg jongeren wel prima terug naar huis.
Een UHP kan ook ondersteunend zijn en is niet altijd beschadigend of meer beschadigend dan thuis blijven en daarbij wil ik dan ook graag kijken naar de langere termijn........

Tsjor

"Dat kun je vooraf voor een groot gedeelte bepalen door het middel alleen in te zetten in de allerergste situaties (besteed dan maar wat tijd aan 'waarheidsvinding') en dat af te zetten tegen de reële situatie van een uithuisplaatsing"

Waar ligt de grens dan, wat is erg en wat niet. Dat is toch enorm subjectief? Wat is waarheidsbevinding? Wat vader vindt is wel waar, wat moeder vindt niet of vv? Wat ouders vinden is wel waar, wat kind van 14 vindt niet of vv? Wat school ziet is wel waar, wat ouders vinden niet of vv. Wat jeugdzorg signaleert is niet waar wat buren signaleren en ouders vertellen wel of vv.
Welke feiten geven dan waarheid aan (de wet, juridisch kader, meningen en info van betrokkenen, jeugdzorg, school, kind, netwerk, familie, vrienden, buren etc)? Vertel:

Onderzoek

Het onderzoek is 909 zorgen, een onderzoek naar de doelmatigheid van de ots, VU Amsterdam, januari 2002. Het staat op naam van Wim Slot. Naar dit onderzoek werd nog gerefereerd door de Raad van State in hun advies over herziening van allerlei wetten die te maken hebben met kinderbescherming. Eén voorstel was om de term 'ernstig' uit de wet te halen. Dat voorstel heeft het (gelukkig) niet gehaald. Voor meer, zie de officiële Tweede Kamerstukken onder nummer 32015.
Het onderzoek zelf is helaas niet op internet te vinden, het is wel gepubliceerd.
Uiteraard is alles subjectief, dat is ook de grote zorg van ouders, dat het zo subjectief is.
Vreemd niet waar, dat er zo weinig onderzoeksgegevens bekend zijn over effectiviteit van zo'n ingrijpende maatregel als een OTS en een UHP.

Tsjor

Tsjor

Er is nog een veel recenter onderzoek wat ik al eerder hier neerzette http://www.kohnstamminstituut.uva.nl/rapporten/pdf/ki844.pdf
Uit de conclusie:
"Concrete opvoedingsdoelen in het Plan van Aanpak en elk jaar meer werker-varing met de Deltamethode Gezinsvoogdij van de gezinsvoogd hangen samen met een verkorting van de duur van de OTS met respectievelijk 8 en 3 maanden. Verder betekent een Plan van Aanpak dat is opgesteld volgens de Deltamethode een halvering van de kans op een uithuisplaatsing. Wanneer er in het Plan van Aanpak bovendien concrete opvoedingsdoelen worden gesteld, kan de duur van de uithuis-plaatsing met 14 maanden worden verkort."

Prachtig

En toch neemt het aantal uithuisplaatsingen nog steeds toe. Hoe kan dat dan?

Tsjor

Trouw

Gisteren in Trouw het artikel gelezen over een Somalisch gezin waarvan de kinderen uit huis geplaatst werden? Het verhaal stond in de krant omdat de politie zo hard had opgetreden tegen protesterende buurtbewoners (zoals de allochtone buurman die geprobeerd had om de kinderen te laten vluchten). Er komt een onderzoek naar het politie-optreden.

Tsjor

Brief?

En June, is de brief er al? Ik zie dat je bericht alweer van 30 september was. Hopelijk laten ze je niet al te lang wachten.

Anne

Nee, brief is er nog steeds niet. En het voelt toch pas echt afgesloten als die er is.

Woensdag gaan we een paar dagen weg. Hoop dus maar dat hij morgen komt. ik zal het in elk geval laten weten als de brief binnen is.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

June

Geniet vooral van je vakantie!