Smaakvorming bij kinderen en elitair zijn

Mirreke

je bent toch niet jaloers ? Nu heb je het weer over die 4 ton ! En je sleept mijn burenconflict erbij en maakt het daarmee erg persoonlijk.

Ja je wijkt gigantisch van het onderwerp af.

Ik vind de discussie over elitair zijn zoals jij die definieert totaal niet interessant. Ik heb -en daar ging het onderwerp wel over- het constant gehad over elitair gedragen.

Heel duidelijk sini

je probleem is heel duidelijk.
alleen: probeer het niet als probleem te zien.
laat je kinderen meegenieten van wat jij mooi vind,laat ze genieten van wat zij mooi vinden( ook al is dat Andre hazes).
en geef ze het vertrouwen dat zij zelf het onderscheid gaan maken naar wat zij willen horen of zien.
want echt ,ze gaan heus zelf die smaak ontwikkelen,ze gaan heus zelf kiezen wat bij hen past.naar waar ze zich goed bij voelen.
en verder ,geniet van het feit dat jij als moeder je kinderen ziet opgroeien tot mensen met een geheel eigen unieke smaak.
dus zit er niet bovenop,geef ze de ruimte, laat het los.
en lig er vooral niet wakker van!

Sini

Ik vind opvoeden van kinderen eigenlijk geen goed woord,ik voel meer voor: voorleven.Je kinderen krijgen zoveel mee door wat je als ouder doet,beleeft,meemaakt,luistert,leest,noem maar op.Kinderen beleven veel zaken heel anders dan een volwassene.Voorbeeld:als kind mocht ik altijd met mijn oma mee naar Holiday on ice.Ik vond dat zo geweldig,de schaatsers,de muziek,een sprookje vond ik het!!Nu,als volwassene,zie ik gewoon schaatsers,matig geluid,in een sfeerloze zaal.Maar mijn dochter neem ik elk jaar mee,zij vindt het zo fantastisch.Ze merkt later zelf wel dat het niet is wat het lijkt.Maar dat is vroeg genoeg.Ik gun haar die droom.
Mijn zoon kijkt André van Duin,en geniet hier zo enorm van.Ik laat hem,hij kijkt weleens mee als wij naar een goede cabaretier kijken,ach,ik maak mij niet zo'n zorgen hoor!Ik gun kinderen hun beleving,wat er verder allemaal is,ontdekken ze wel.Komt wel goed.Muziek: ze komen hier met van alles in aanraking,Zappa,rock,blues,een vleugje klassiek.Hun smaak zal zich ontwikkelen,daar ben ik van overtuigd.
Groetjes,Bastet

Fladderbeestje

ik snap je posting niet, misschien zijn het de smilies want ik weet nu niet wat je wel of niet serieus bedoeld.

Neem je mij nu kwalijk dat ik mijn mening op het woord "elitair" geef en dat Sini het over "kwaliteit" heeft en ik niet?? HUH ik draag in vrijwel elke posting iets aan wat kwaliteit heeft, allemaal mooie inspirerende dingen, toch ? Of snapt echt helemaal niemand wat ik aandraag !? Het kan aan mijn dyslectie liggen natuurlijk maar dat is wat ik er nu uit moet halen ? Nou ja, laat maar dan.

Kwaliteit of niet

bovendien,als jouw kinderen een doek van Herman brood als kwaliteit beschouwen en jij beschouwt een doek van Van Gogh als kwaliteit?daar is toch niks mis mee? het gaat er toch om dat je van kunst,eten,en muziek geniet,dat het wat met je doet?dat je er plezier aan beleeft?

Bastet, amen

Ik heb dit draadje deels gevolgd en het bleef kriebelen om te reageren maar ik wist niet hoe. Bastet jij verwoordt wat ik dacht.
De smaak van een kind ontwikkelt zich constant, ik heb hier een dochter die van de kinderliedjes en K3 via Tokio Hotel nu doorschiet naar een veel bredere smaak (al blijft TH veruit favoriet). Zo zal het ook wel gaan met bijvoorbeeld de humor die ze leuk vinden. Van de wat 'plattere' simpele humor naar de meer subtiele dingen. Vroeger heb ik ook dubbelgelegen om Dik Voormekaar, ik zie er nu de lol niet meer zo van.
Zelf ben ik opgevoed met enkel en alleen klassieke muziek (Mozart, Beethoven, Haydn) omdat mijn vader al het andere bagger vond. Toen ik 10 was ontdekte ik dat er nog heel andere muziek bestond en toen was het hek natuurlijk van de dam . Ook in de popmuziek bestaan 'klassiekers' om het zo maar te noemen.
En álles leren kennen zal toch nooit lukken, ik lees in bv. de postings van Manda en ook Sini namen waar ik nog nóóit van gehoord heb. Heb ik daarom een slechte(re) smaak dan zij? Denk het niet... alleen een ANDERE.
Wie schreef dat het gaat om de beleving, om geraakt worden? Ook helemaal mee eens!

Margje, hier dito

Van de meeste klassieke stukken weet ik ook niet wat het is, het werd er niet bij verteld, dat vind ik wel eens jammer.

Sini

Ik heb boven in een draadje iets geschreven over de Koorschool in Haarlem. Mijn dochters hebben daar namelijk gezeten. Zij hebben in die jaren meegezongen in o.a. de Matthäus Passion, de Nicholas Cantate, Mahler 8, de Carmina Burana, van alles eigenlijk. Ze zijn op die school met klassieke muziek opgegroeid en hebben dat echt leren waarderen.
Nu draait mijn oudste dochter het liefst keiharde stampmuziek en ze gaat naar hardcore feesten, maar als ze de Matthäus hoort of iets van Bach, draait ze de volumeknop hoog omdat ze dat óók geweldig vindt. Je kunt dus best van allerlei soorten muziek houden (gelukkig maar).
Carina

Houding

Hoewel ik hierboven nog beweerd heb dat je best mag zeggen als iets niet goed is, wil ik toch juist nog even iets tegenovergestelds noemen... volgens mij moet je heel erg opletten om niet in Sini's geval in een gezinscultuur te belanden waar je oordelen m.n. negatief zijn ipv. positief. Dat er zo'n negatieve grondhouding ontstaat. Ik zie zo'n cultuur wel eens op bepaalde werkplekken en het is enorm besmettelijk, iedereen in zo'n groep krijgt dan iets zuurs.
En afkraken is ook nog eens veel makkelijker dan juist iets positiefs benoemen en uitleggen. Dus ik zou toch bewust proberen, vooral kwaliteit te benoemen ipv. gebrek aan kwaliteit af te kraken (in meer of minder nette bewoordingen).
Dit nog eens los van Fladderbeestjes posting over de vraag wat wel of niet kwaliteit is, waar ik het 100% mee eens ben.
Overigens Sini, ik zeg niet dat jij dit dus zo doet, alleen dat het mij een valkuil lijkt als je sturend wilt opvoeden mbt. cultuur.

Smaak ontwikkelen

Ik kom uit een arbeidersgezin. Mijn beide ouders zijn zeer intelligent, maar hebben nooit de kans gekregen om 'door te leren'. Beiden lazen/lezen ontzettend veel en zijn breed geinteresseerd. Zij hebben in de loop der jaren ook veel opgestoken van hun kinderen. Op mijn beurt heb ik mijn leeshonger direct van mijn ouders overgenomen.
Mijn algemene ontwikkeling kwam op de universiteit in een stroomversnelling, omdat een vriend bouwkunde studeerde, een vriendin kunstgeschiedenis, enzovoort. Ik heb vooral van vrienden ontzettend veel geleerd (ik heb er ook vrienden van 70+ tussen zitten, trouwens). Ik bestook die vrienden dan weer met boeken en gedichten.
De hoogste kunstvorm is voor mij verbaal/literair. Ik geniet van woordkunst (van T.S. Eliot tot goede hedendaagse rap). Vormgeving vind ik razend knap, maar ik begrijp er weinig van. Ik zie veel kunst, design of architectuur waarvan ik diep onder de indruk raak zonder in woorden te kunnen vangen waarOM het in mijn ogen zo prachtig is. Bij een goed gedicht kan ik redelijk precies analyseren waarom het een uitzonderlijk gedicht is: metrum, ritmiek, allerlei soorten rijm, stijlvormen en ga zo maar door. Bij beeldende kunst heb ik dat vocabulaire niet.
Ik zal onze dochter dus ongetwijfeld (proberen te) beinvloeden met mijn liefde voor het woord, ik lees haar nu al veelvuldig voor en leer haar grappige liedjes, rijmpjes en versjes.
Is niet de hele opvoeding een bewust of onbewust doorgeven van de eigen normen en waarden? Je laat, of je dat wilt of niet, echt wel merken wat je ergens van vindt. De mening van hun ouders pikken kinderen doorgaans feilloos op. Wat ze daar later mee doen is heel verschillend, maar ik denk dat Sini's kinderen sowieso meekrijgen wat zij mooi en belangrijk vindt, of zij dat nu actief propageert of niet.
Iemand iets opleggen (zoals Manda's klarinetlessen) lijkt me niet zo handig, het kweekt aversie. Ik ben mede atheist geworden door verplichte cathechisatielessen - waarvoor ik zinnen moest leren als: "Dat ik niet mijn, maar mijns getrouwen zaligmakers eigen ben, die met zijn dierbaar bloed voor al mijn zonden volkomenlijk betaald en mij uit de klauwen des duivels verlost heeft." Alstublieft, dank u wel, wilt u er een zakje bij?
En hoe je ook tegen de pop-versus-high-culture kwestie aankijkt (en die speelt al sinds de jaren zestig), wat je nu wel of niet in "de" canon vindt passen, het aanbod moet in elk geval rijk en gevarieerd zijn. En er is niets mis mee om zoals Sini en anderen er een eigen esthetische visie op na te houden die je doorgeeft aan de kinderen. Kinderen zijn geen passieve sponzen, ze zullen jouw kennis en visie zeker in zich opnemen, maar dat is nog iets heel anders als naadloos overnemen.
Groetjes
Marieke

Anders dan

Zucht...

Manda?

Eh, in de titel van het draadje staat toch echt elitair zijn. En een discussie gaat vaak scheef als de betrokkenen ieder zo hun eigen definitie gebruiken. Vandaar dat ik de gegevens die jij gaf ook weer als voorbeeld gebruikte om, dacht ik, duidelijkheid te verschaffen. Ik ben nl. iemand van de woorden, vind ik erg interessant.
Verder ben ik een beetje verbaasd over je reactie, ik had totaal niet het gevoel een vervelend gesprek te voeren. Jammer, het was niet mijn bedoeling.
En nee, ik ben niet jaloers, ik ken het gevoel niet.

Nee, sini

jouw reactie op Carina over de koorschool zegt zo veel:

*Leuk dat je dochters nog steeds van de muziek genieten! Het werd blijkbaar op een goede manier bijgebracht dan *

Nee Sini, zo werkt het niet,het is niet zo dat als je jouw smaak maar op de *goede manier* bij brengt dat je kinderen dan ook die smaak gaan ontwikkelen!je kinderen zijn geen robotjes die je zelf kan programmeren tot in jouw ogen perfecte kinderen,met de juiste smaak en kwaliteiten .
Jouw kinderen zijn eigen persoontjes ,met hun eigen smaakontwikkeling ,en je kan ze van alles *op de goede manier* willen bijbrengen,maar uiteindelijk pikken zij er uit wat zij belangrijk vinden,of je dat nu kan waarderen of niet.
al hoop ik wel voor je kinderen dat zij van jou die ruimte krijgen.

Eens met suzanne

ik ben het volledig eens met suzanne, ik vindt het ook belangrijk dat kinderen een éigen smaak ontwikkelen. ik denk dat dat ook bijdraagt aan een positief zelfbeeld, zelfvertrouwen etc.
waarom vindt je dat mooi?? eeeuuh omdat mijn ouders dat zeggen??

en wat is kwaliteit? voor mij is kwaliteit dat het 'gevoel' oproept, uitstraalt of overbrengt. laatst waren we bij een opera (ben even kwijt welke) maar het was écht niets. het was zuiver, dat wel, maar zó op de automatische piloot dat we halverwege vertrokken zijn (zonde geld). maar we gingen niet lang daar na naar kim hoorweg (15 jaar beginnend jazzzangeres) en hebben genoten terwijl we daar niets van hadden verwacht. zelfs een supergoed muziekstuk kan makkelijk om zeep worden geholpen als het zonder gevoel gebracht wordt. een meesterlijk volgens alle technieken gemaakt kunstwerk kan 'niks' uitstralen en dus flut zijn, terwijl een krabbeltje van een ander (zijn schetsboek) zo met gevoel gemaakt kan zijn dat het je tot tranen toe ontroert.
ik luister liever naar paul de leeuw die niet eens zo goed zingt (kwalitatief) maar dat met zó veel gevoel doet dan naar geschoolde superstem die alleen maar z'n 'ding' doet.
jullie hebben het de hele tijd maar over bach, maar ik heb helemaal niet zoveel met bach, geef mij maar verdi ofzo. ik wordt somber van bach, het geeft me een naar benauwd gevoel alsof de wereld morgen kan vergaan, ik zie dan nergens niks positiefs meer in. voor mij dus geen bach maar het roépt gevoel op (zei het dan voor mij negatief) en dat maakt het voor mij van hoge kwaliteit. ik houd zowiezo eigenlijk alleen van klassiek als het 'live' is. op c.d. of andere manier.....nee, dank je daar geniet ik écht niet van. het roept op zo'n manier gebracht amper 'gevoel' bij me op. terwijl menig popsong dat weer wel kan als het niet live is. dat is dan weer de kwaliteit van modernere muziek (voor mij).
en omdat 'gevoel' in muziek/kunst/architectuur/boeken e.d. voor een ieder anders voelt zal ook iedereen een ander iets als 'kwaliteit' ervaren.
er zijn genoeg mensen die tot tranen toe geroerd zijn bij het horen van andre hazes, terwijl ik alleen een te oude, afgeleefde stem hoor, met een gemaakt snikje erin.
voor mij hoeven mijn kinderen helemaal niet een smaak te ontwikkelen zoals ons. zowiezo zie ik nu al dat beide kinderen een totaal ándere smaak hebben. prima dat zijn zij en zo zijn ze en zo moeten ze blijven. uniek.
groeten albana

Maar sini

Om als volwassene naar de mattheus passion te kunnen luisteren hoef je toch niet als kind hem eerst helemaal gehoord te hebben. Dat mag toch in delen? Of in flarden. Of helemaal niet. Ik hou nu bv. erg van die moderne klassiek, maar die heb ik vroeger thuis helemaal niet gehoord, mijn vader hield vooral van Mozart en Beethoven.
En ja, ik ben degene van de definities , maar ik geloof niet zo erin dat iets 'dom' is. Hooguit dat jij (of ik, of een willekeurig iemand) iets 'dom' vindt.
Ik mag dan niet van Andre Hazes houden maar ik kan niet zeggen dat dat dom is, want er zijn mensen zat die er wel van houden.
Maar ik zou je nogmaals willen zeggen wat ik al eerder heb gezegd (ik dacht in 'maaiveld' ergens hierboven): vertrouw op jezelf, op je eigen opvoeding en op je eigen smaak. Kinderen leren van wat je ze voorleeft. Als jij ergens diep van geniet merken je kinderen dat. Dat steekt aan. Heus. Dat ze daarnaast ook hun eigen inbreng hebben, dat geeft toch niet?

Fladderbeestje, natuur!

Voor mij ook heel belangrijk, dieren maar ook een mooie lucht, spectaculaire regenwolken, een knoestige boom.
Ik blijf merken dat kinderen zich meestal vanzelf gaan interesseren voor de dingen die waarde hebben voor de ouders. Ik blijf altijd staan om te kijken als ik iets zie wat ik mooi of interessant vind. En dat is niet gedwongen, dat is gewoon omdat ik spontaan roep, oh, wat mooi (bv. mooie zonnestralen als we op de snelweg rijden). Nu doen ze het zelf ook.

Bescheidenheid

past hier, denk ik. Kinderen gaan hun eigen smaak ontwikkelen en zo hoort het ook. Wij hebben steeds getracht de onze zoveel mogelijk "verantwoords" aan te bieden en geven terloops onze mening ten beste over zaken die niet in ons straatje passen. Regelrechte censuur plegen we niet meer, (hooguit indoctrineren we nog een heel klein beetje).
Mijn moeder had bijv. zonder opgaaf van redenen een vreselijke hekel aan het circus, dus ik ben er nooit naartoe geweest. Hetzelfde lot trof bepaalde schrijvers en kunstenaars. Pas onlangs heb ik me gerealiseerd dat je invloed als ouder in dit opzicht dus ook weleens te ver kan reiken.
"Onderzoekt alle dingen en behoud het goede", zullen we maar zeggen (vrij naar Prediker).

Niet prettig sini

je vindt mijn reactie niet prettig ,Sini,dat kan,dat mag ook maar ik wil je de les niet lezen.Dat is zeker niet mijn opzet.
ik geef echter slechts mijn eigen mening in deze discussie,en die is geheel tegengesteld aan jouw mening,ook dat kan en dat mag,zoveel mensen zoveel meningen.
ik krijg echter zo,n vervelend gevoel bij jouw mening in deze,alsof je je kinderen wil vormen naar een kopie van hun ouders,van jezelf,alsof je kinderen pas *gelukt zijn* als ze van jouw soort muziek,kunst, eten kunnen genieten,en dat vind ik zo zonde,juist omdat ook jouw kinderen ,een eigen uniek persoonlijkheid zijn,en ik het zo jammer zou vinden om dat * af te pakken*,hen niet in hun waarde te laten wat betreft hun eigen unieke smaakontwikkeling,dat stuit me tegen de borst,dat raakt me,ik zeg niet dat het goed of fout is,ik zeg alleen dat ik er een heel vervelend gevoel bij krijg.

Dan toch maar

Wat zijn velen onder jullie actieve cultuurminnende mensen. Ik sta hier toch echt van versteld. Het lijkt wel of jullie voortdurend van het ene naar het andere museum gaan, van concert naar concert, tussendoor nog tijd hebben om alles uitgebreid te bespreken met collega’s, vrienden en familie (doet mij denken aan de typische voorwoorden in tijdschriften over trendy ditjes en datjes die je echt gezien/gelezen/bezocht hebben).

Ik moet wel bekennen dat ik het erg knap vind dat jullie al jullie tijd steken in het uitzoeken van wat je wanneer gaat aanbieden aan je kinderen, of mss. is het allemaal ‘vanzelf’. Vooreerst heb ik daar geen tijd voor, maar al moest ik tijd hebben, eerlijk gezegd zou ik er geen zin in hebben. Ik vrees dat mijn kinderen het allemaal zelf zullen moeten uitzoeken (ajaj).

Soms denk ik, “zal ik eens dit of dat met ze doen” (zeg maar een ‘betere activiteit’) maar denk er dan snel achter, laat maar, waarom zou ik? Mijn kinderen hebben zo al genoeg te doen, vervelen zich zelden, en ik zie het niet zitten om te gaan sleuren met mijn kinderen op zondagochtend naar een of andere cultuurzaal. En dat terwijl mijn man uit een cultureelminnende familie komt en dus ja Grieks en Latijn gestudeerd, hele hopen musea afgelopen vroeger, tijdens diner werd/wordt steevast politieke kwesties besproken. Ik zie echter niet dat mijn man dat wil doorgeven aan onze kinderen.

Ik luister op de radio naar wat ik leuk vind [heb zelf jaren een klassiek instrument bespeeld en muziekschool gelopen] bijgevolg is dat toevallig wel klassiek muziek maar evengoed meer uitheemse muziek en veel songwriter muziek maar ook erg commerciële muziek. En mijn kinderen vinden alles prima –al is zoon vooral voor klassiek. Maar ik ga echt niet uitwijden over het leven van componist x of y, kunstdoeken ed. gaan bespreken... (dat is voor zover ik al op de hoogte ben). In jullie ogen doe ik mijn kinderen dus echt tekort.

Een klein voorbeeldje: dochter heeft al hard moeten zeuren om bv. een wereldbol te krijgen. Ze is 5, waarom moet ze weten waar alle landen liggen? Ik laat ze liever kind zijn, en daar horen voldoende kinderlijke activiteiten bij, hoe idioot ik die ook zou vinden, liever wat kinderlijk dan ernstig. Of, gisteren hadden mijn kinderen geen school en heeft mijn dochter naar een Barbie-DVD gekeken. Volstrekt niets te maken met de een idee over de echte wereld, of cultuur (nou ja, ballet en wat klassieke muziek). Maar net daarom vind ik dat goed, laat die kinderen toch kinderdromen hebben, de harde wereld staat al te wachten, dat serieus komt nog wel.

Mag ik je wat vragen sini?

ik maak even een sprong in de tijd,je dochter is nu 28,woont op zichzelf,werkt bij de hema op de broodafdeling,heeft een knus flatje ,Waar ze samenwoont met haar grote liefde die timmerman is,ze hebben posters van ikea aan de muur ,luisteren en genieten samen graag naar andre hazes,en gaan als ze uit eten gaan naar mac donalds of de pizzeria.( dit alles niet uit geld gebrek ,maar uit eigen keuze ,omdat ze het mooi,goed of lekker vinden)
ze is zielsgelukkig ,ze straalt,ze zit goed in haar vel en staat met beide benen stevig in de wereld.

mijn vraag: wat denk jij als je je dit voorsteld?
denk je dan: wat fijn dat mijn dochter zich zo heeft ontwikkelt,dat ze zo,n gelukkig ,tevreden mens is geworden.?
of denk je bij jezelf: waar heb ik het fout gedaan?wat jammer dat ze niet van ( voor jou)waardevole kunst houdt,dat ze mc donalds prefereert boven een 3 sterrenrestaurant,en dat ze niet van Bach houdt?

ik hoop dat je mijn vraag eerlijk wil beantwoorden.

Ik zou

denken, wat fijn dat ze gelukkig is en wat jammer dat ze zo weinig heeft gedaan met die talenten en wat vreselijk dat ze kiest voor ongezond eten. Ja ik zou het regelrecht zonde vinden.

Ik zou

Ik zou blij zijn dat ze gezond en gelukkig is.
Groetjes,Bastet

Mijn idee

ik zou ook denken,wat heerlijk dat mijn kind gelukkig is.
maar ik wil zo graag weten wat Sini denkt.

Manda

ook bij mc donalds en de pizzeria kan je voor redelijk gezond eten kiezen.
en de dochter in mijn voorbeeld heeft haar talenten benut,zij heeft bewust gekozen voor dit leven,dit is waar zij op uit kwam en hier voelt zij zich goed bij.

Sini

fijn dat je de tijd hebt genomen om een berichtje terug te schrijven.
al heb ik inderdaad nog niet echt een anwtwoord nu.

Mee laten genieten?

Ik ben dus wel iemand die erg vaak naar musea gaat ('s winters denk wel wekelijks) en ook heel regelmatig naar het theater, al jaren! De museumjaarkaart is dan ook een heel goede uitvinding voor ons! Niet elitaitr ofzo, ik vind het gewoon heel leuk!
Maar is het niet zo dat we zo graag onze smaak op onze kinderen overbrengen omdat we graag willen dat ze ook zo genieten van datgene waar we zelf zo van genieten, je gunt hen die lol ook! Ik ben dol op lezen, vind het zo jammer dat mijn man geen lezer is en dat hij niet net als ik enorm kan genieten van een boek! Ik ben ervan overtuigd dat je je kinderen wel van alles aan kunt bieden, maar dat ze zelf echt hun keuzes maken. Mijn kinderen hebben hetzelfde aanbod gehad, om zo maar te zeggen, maar ze houden nu van verschillende muzielstijlen; de een gaat veel naar musea, de ander niet; de een geniet van cultuurreizen, de ander kiest vooral van de natuur. Van lekker eten en goed uit eten gaan houden ze allebei (beiden een horeca-opleiding), maar degene die het meest luxe eten gewend is ( en zelf regelmatig voor de rich and famous gekookt heeft) houdt ook van een hamburger (en dat heeft hij thuis erg weinig gekregen), terwijl de ander helemaal geen vleesliefhebber is. De een is een filmhuisfilmfan, de ander houdt daar helemaal niet van etc. etc. Gelukkig ontwikkelt ieder zijn eigen smaak, je kunt dingen aandragen en hen ermee in aanraking brengen, maar meer ook niet, volgens mij.

Emma b

Daar heb je gelijk in,hij hoeft niet gelukkig te blijven,en misschien over tien jaar leeft hij dan als vuilnisman of onderwijzer omdat de Hema niet meer beviel,of misschien wil hij dan wel een wereldreis gaan maken van zijn eigen gespaarde geld.OF...OF...OF.....
maar het gaat er toch niet om HOE je kind gelukkig is? het is toch niet belangrijk op welke manier hij zijn leven invult,het gaat toch om het feit Dat hij gelukkig is?
wat ik mij afvraag ,waarom verwacht jij dan een verandering? omdat jij vindt dat het niet bij hem past? of omdat hij toevallig vwo heeft gedaan?

Sini

je zegtat ze niet van Bach houdt staat nu toch al vast, ze houdt gewoon niet van Bach. Gelukkig houden we samen van veel andere soorten muziek .

moet ik dit lezen als:ik ben al teleurgesteld dat ze niet van Bach houdt,maar er is nog hoop want gelukkig houden we samen wel van andere goede muziek?
of bedoel je het anders?