Smaakvorming bij kinderen en elitair zijn

Wat ik bedoel met krampachtig

Ik ben ook maar een mens die ook vaak te moe of lui is om te leven volgens mijn principes

deze uitspraak zegt mij genoeg,je bent vaak te moe of te lui om te leven volgens je principes.

vanuit deze uitspraak zeg ik: probeer het wat los te laten,mijn ervaring is :opvoeden gaat min of meer vanzelf ( mits kinderen geen al te buitensporige dingen gaan doen)en hoeft echt niet zoveel energie te kosten.
aangezien het jou wel veel energie kost ,komt dat bij mij over als: je zo krampachtig vasthouden aan principes dat je er doodmoe van wordt.
Dat vind ik zo zonde,je eigen kind opvoeden en het zich zien ontwikkelen tot een echt mens ,met eigen normen en waarden ,met een eigen smaak is zo bijzonder,dat geeft meestal energie,in plaats van dat het veel energie kost.

Principes

Hallo,

Als ik terugkijk op mijn eigen opvoeding, werd eigenlijk bijna altijd alles en iedereen op tv afgekraakt, tenzij het echt high-brow was.
Als ik nou een principe heb, is het wel dat ik geen mensen afkraak waar mijn zoon bij is. Dus als ik het junior songfestival zou kijken, en zoon zou iets heel lelijk vinden en ik ook, zou ik dat niet zonder meer zeggen. Ik zou zeggen: maar hij brengt het wel leuk, of: het is wel een lief jongetje (bijvoorbeeld). Want veel belangrijker dan zijn smaakontwikkeling, vind ik dat zoon leert anderen prettig te bejegenen.

Liora

En wat kinderen betreft

Kinderen nemen deels de smaak van hun ouders over en ontwikkelen vervolgens uiteraard ook een eigen smaak. Dat is prima natuurlijk. Alleen ze moeten wel die gelegenheid krijgen en veel ouders nemen hun kinderen niet meer naar de opera/theater/musea enzovoorts. En dat is jammer want juist met de wat minder toegankelijke cultuur uitingen als bijvoorbeeld opera kom je anders moeilijker in aanraking. K3 leren de meeste kleuters vanzelf kennen, daar hoef je als ouder geen moeite voor te doen. Maar vaak is het zo dat als kinderen van huis uit geen klassieke muziek leren kennen bijvoorbeeld ze hier pas mee in aanraking komen als ze een stuk ouder zijn en dan is de kans groot dat ze het minder zullen waarderen door de vooroordelen die ze dan al hebben tegen klassieke muziek bijvoorbeeld. Bovendien zijn zeker sommige vormen van klassieke muziek niet echt heel toegankelijk dus als je enige aanraking ermee de muziek les op de middelbare school is kan ik me voorstellen dat je klassiek niet echt leert waarderen.
Daarom vind ik het wel belangrijk om hun van jongs af aan met juiste de wat meer elitaire cultuurvormingen in aanraking te brengen. Zodat ze het leren kennen en hopelijk ook waarderen. Ik zie het wel degelijk als mijn taak om hun met zoveel mogelijk dingen in aanraking te brengen.
En natuurlijk ontwikkelen ze daarnaast ook hun eigen smaak en leren ze ook meer moderne culturele uitingen waarderen. Alleen dat leren ze vanzelf kennen, daar hoef je als ouder niet veel moeite voor te doen. Want moderne cultuur leren ze kennen via de radio, tv en vrienden dus daar speel je als ouder een veel minder belangrijke rol. En alsnog kan je ook hierbij hun bepaalde vormen leren kennen waar ze anders niet mee in aanraking zouden komen.
Ik zie aan mijn kinderen wel dat ze goed algemeen ontwikkelt zijn. En dat betekent niet dat ze de hele dag alleen maar over filosofische onderwerpen praten of naar Bach luisteren. Ik heb hier de afgelopen jaren een enorme hoeveelheid banale tv programma's voorbij zien trekken bijvoorbeeld. Maar ik merk dat ze wel veel begrijpen doordat ze bepaalde dingen gewoon hebben leren kennen. Het schrikt ze niet af als ze een uitnodiging voor de opera krijgen en ze kunnen deelnemen aan gesprekken over kunst, filosofie en wetenschap. En daarnaast ook over soap series als het nodig is.

Sinilind

Het valt me op dat iedere keer als je het hebt over "moderne dingen" die je wel goed vindt, het nog steeds gaat over mensen van een generatie of nog verder terug. Is er wel iets van de huidige generatie dat je wel goed vindt?

De beatles en the rollingstones?sini?

hoe kijk jij dan aan tegen de beatles of de rolling stones? die bestaan toch ook al heel lang? hebben die volgens jou nu meer waarde dan vroeger?

Kijk uit met oordelen

Ik heb het als kind erg moeilijk gehad, vooral toen ik jonger was doordat ik de oordelen van mijn vader rechtstreeks ventileerde bij ouders van klasgenootjes.
Die ouders waren niet blij met de kwalificaties 'apengejoel' voor popmuziek, 'kattengegil' voor de Zangeres zonder naam of 'oridinair gedoe' voor André van Duin. En dan noem ik nu nog de wat nettere kwalificaties.

Op zich geef ik de voorkeur aan klassiek, aan musea en noem maar op, ik zal niet snel naar een K3-concert rennen. Maar zoonlief van 9 meenemen naar de Mattheus, wat mijn ouders deden (en wat ik fantastisch vond!) zal ik denk ik niet zo snel doen. Moet me toch ook aanpassen aan de smaak van mijn man, en die is meer van de opera.

Waarde

Je hoeft bij zo'n songfestival toch ook niet te zeggen dat je het geweldig vindt? Maar je kunt je kind hierbij wel leren om iedereen in zijn waarde te laten. In plaats van te zeggen dat een kind beweegt als een paard, kun je ook iets zeggen over de leuke tekst van het liedje, de choreografie of wat dan ook. Een kind zo afkraken vind ik niet echt het goede voorbeeld geven. Ik zou het erg vinden als mijn kind zo over andere kinderen praat die hun best op iets doen. En als je er al iets over wil zeggen kan dat ook wel op een andere manier. Dit zijn geen normen en waarden die ik mijn kind mee zou willen geven. En dat weegt voor mij heel wat zwaarder dan klassieke muziek of boeken.
Roos

Goh

door dit draadje realiseer ik me weer eens dat ik echt heel onbewust opvoed wat dit soort dingen betreft. Miriam Lavell schreef in ouders en school eens over thuis je kinderen dingen leren, dat dit juist grotendeels bestaat uit de dingen die ongemerkt gaan. Zoals je kind op de kaart laten zien waar de vakantie heen gaat, dus uitleggen wat een kaart is, etc. Daar houd ik me dan maar aan vast. (Helemaal vanzelf vind ik dit trouwens niet eens gaan want ik zeg ook graag 'nu even niet'... een stuk minder vaak sinds ik deze opmerking las, overigens).
Voor een deel is dit 'vanzelf laten gaan' wel luiheid, zo moeten we wel actief iets gaan doen wbt. muziek want zelf luisteren we eigenlijk nauwelijks muziek. Vaker wat opzetten (wat wij mooi vinden) lijkt me wel goed voor de kinderen en dit moeten we dus al bewust gaan doen.
Maar grotendeels is het beleid, want ik ben het eens met voorgaande posters, dat al te nadrukkelijk de ene cultuuruiting toejuichen en de andere afkraken niet de bedoeling is. En dat praten over smaak, en eigen smaak ontwikkelen, het belangrijkste is.
Heb van huis uit ook wel een aardig voorbeeld van mislukte pogingen tot culturele opvoeding overigens... mijn moeder nam ons regelmatig mee naar een klassiek concert, en de laatste keer dat mijn jongste broertje nog mee wilde was met veel gezeur en na de belofte dat hij zijn speelgoed mocht meenemen... na het hele concert van het KGKG KGKGGGG van de transformer-robot genoten te hebben, heeft mijn moeder dit deel van de opvoeding opgegeven. Boeken leren lezen is bij mijn beide broers ook al niet gelukt, en bij mijzelf ook eigenlijk niet meer als je een detectiveverslaving niet meerekent. En vriend heeft zelfs heel slechte herinneringen aan onder dwang op pianoles moeten, en zo zijn onze eigen ervaringen dus ook geen aanleiding om sturend opvoeden als een succes te zien.

Kwalificaties

Overigens vind ik dat er tussen 'ze doen allemaal hun best' en 'beweegt als een paard' nog best een ruimte zit waarin je wel een duidelijk waardeoordeel kunt geven. Als het echt zo is dat de kinderen bij het juniorsongfestival allemaal vals zingen, vind ik wel dat je daar als ouder iets over kunt zeggen. En dat negatief mag vinden. Zoals iemand al zei, vakmanschap. Dat mag je best verwachten.

En wat vinden jullie eigenlijk cultuuruitingen?

Ik zie toch wel vooral muziek en literatuur en filosofie voorbijkomen hierboven. Zelf ben ik beta, vriend ook, en verder ben ik meer op beeld dan op geluid gericht. Een natuurhistorisch museum of een fototentoonstelling zal dan ook wel sneller bezocht worden dan een concert.
Ik vraag me af of degene die totaal niets met natuurwetenschappen heeft, er ook aan denkt om zijn/haar kind hiermee wel in aanraking te brengen als deel van algemene ontwikkeling? Of wordt dit toch snel vergeten? (dit noem ik niet om mijn eigen lacune op muziekgebied te verexcuseren overigens).
Mijn moeder, die frans en sociologie heeft gestudeerd, deed er in elk geval niets aan. Mijn vader is wel een beta maar was weer niet bewust bezig met een 'programma' om ons met dingen in aanraking te brengen. Ik heb het ook niet gemist, maar nu ik er over nadenk valt de onevenwichtigheid me wel op.

Iemand van jouw niveau

Dat kon mijn vader zo minachtend zeggen, brrrrrrrr. Hij had mij (na een IQtest) enorm hoog zitten en kon niet verkroppen dat ik lachte om iets plats als Andre van Duin.
De goeie man (hij is al jaren dood) kon toen natuurlijk niet bevroeden dat ik gewoon al heel jong in de gaten had dat dhr. AvD één van de grootsten in zijn vak zou worden.
Ik heb een klassieke, christelijke, beperkte opvoeding gehad met veel do"s en don"t"s. Eeuwig zonde.

Tirza

Waarom ik ernst, bobby en de rest zo goed vind

Interessante discussie. Tja... wij zijn hier thuis niet zo van de hogere kunsten, eerder van de "underground". Ik zie het allemaal graag een beetje rafelig, hoewel ik ook echt erg kan genieten van mooi en knap en vakmanschap enzo, zolang het maar niet gekunsteld of overdreven serieus gebracht wordt, of moeilijk gemaakt wordt.
Stoffer en Blik krijgen kunst hier wel met de paplepel ingegoten, gewoon omdat ze vanaf nul geregeld in galeries en musea komen en vooral omdat ze zien dat hun vader dingen maakt. "Dasse pappagemaak" zei Stoffer over zijn vaders kunst.
Maar goed, waarom ik Ernst, Bobby en de rest zo goed vind. Stoffer heeft toen hij 4 was ongeveer 124 keer de video van Ernst Bobby en de rest op vakantie gezien. Heel erg. Flauwe grappen, slecht gespeeld, niet kloppende verhaallijnen, waardeloze liedjes met slecht rijmende teksten enzovoorts. Nou genoot hij er heel erg van, dus dat is voor mij voldoende. Maar er is nog een reden waarom ik het eigenlijk geweldige televisie vind. Ik vind dat het enorm uitnodigt tot Zelf Doen. Het straalt uit: een toneelstukje maken, dat kan ik ook! Als ik zo kijk en zo loop, dan ben ik een boef! Als je twee zinnen op elkaar laat rijmen, dan is het een liedje!
Ik vind dat alle televisie die een kind 'aan'zet, heel prima is. Prima dus, E,B en de rest. Absoluut geen kunst en zo plat als een dubbeltje, maar wel "activerend"... meer dan menig mooi gemaakt jeugddrama. Ik weet niet hoe het met het kindersongfestival zat, maar als het gewoon door z'n eenvoud een wat mindere kwaliteit liet zien, dan ben ik daar erg vóór. Het gaat immers om kinderen, die toch vooral mogen genieten van zingen en dansen.
Ik erger mij juist aan kinderzangeresjes die als een volleerd artiest over een podium stappen, die ingewikkeld "knap" aan het zingen zijn. Niet dat ik ze dat succes en dat talent niet gun, maar ik zie en hoor gewoon graag het 'leven' in de muziek en niet dat het zo 'knap' is. Het mag rammelen van mij, als het plezier ervan afstraalt. Vals vind ik niet erg, als het maar met "eigen energie" gebracht wordt.
Groeten, Maw.

Smaak ontwikkeling

Sus-anne: maar je hebt dus wel een deel van die ontwikkeling thuis aangeboden waarna je kinderen zelf verder op onderzoek uit zijn gegaan. In elk geval heb je thuis dus wel wat aangeboden. Er zijn ook veel ouders die helemaal niets van cultuur thuis aanbrengen en die kinderen zijn dus aangewezen op school en vrienden. En daardoor zullen ze automatisch eerder met toegankelijke en populaire cultuur in aanraking komen. Natuurlijk kunnen ze zelf verder gaan zoeken maar in de praktijk gebeurd dat gewoon niet veel. Uitzonderingen daargelaten. Daarom is het wel belangrijk om als ouder dat aan te bieden.

En natuurlijk is het niet zo dat kinderen dan vervolgens altijd een hele geweldige smaak er op na zullen houden. En ach dat ontwikkelt zich ook. Zo is mijn dochter van 12 dol op de franse versie van het rad van fortuin. De nederlandse versie is al een poos gestopt en was al een vrij flauw programma maar de franse versie is oneindig veel flauwer. Ik vraag haar dan waarom ze het leuk vindt. De presentator is zo grappig volgens mijn dochter. Nee, lieverd hij is helemaal niet grappig, het is iemand die elke avond hetzelfde kunstje opvoert,er duidelijk allang geen zin meer in heeft en elke avond zijn gebruikelijke sexistische grapjes rouleert en flauwe toespelingen maakt. Maar dat ziet mijn dochter dus niet in. Volgens haar is hij grappig. En is het een leuk programma.
Of die verschrikkelijke zouteloze comedy's die mijn oudste dochters vroeger keken. Ook Frans trouwens. Mijn oudste dochter die mij in paniek aankeek of we nog wel op tijd thuis zouden zijn voor aflevering honderd zoveel. En in aflevering honderd zoveel gebeuren precies dezelfde dingen als in al die afleveringen daarvoor en deden de personnages precies hetzelfde als altijd en ze in al die afleveringen daarna zouden doen. Maar mam, zei ze dan het is zo leuk. En waarom heb ik nooit echt begrepen want het was niet spannend, niet grappig, niet dramatisch. Ja, smaken verschillen. En toen gingen al die acteurs ook nog zingen. Wat ze niet konden. Nou ja, volgens mijn dochter wel dus moesten we dat gekweel de hele tijd aanhoren. En er kwamen vervolgen op die comedies en spin offs waardoor we het nog vaker moesten zien. Of die hele Beverly Hills/Melrose Place fase. Dat was ook erg. Of Fullhouse, ook zo erg maar volgens de kinderen leuk. Joey is zo grappig. Nee, Joey is niet grappig. Joey is iemand die in zijn ontwikkeling ergens in zijn kindertijd is blijven steken en zich nu bijzonder bedenkelijk gedraagt. Dus nee, zelfs veel aandacht voor mooie cultuur brengt niet persé succes met zich mee. Ik heb door de jaren heen echt heel wat bedenkelijke cultuur gezien.

Asa torell

Ik vind kennis van de natuurwetenschappen en dergelijke ook zeker tot de algemene ontwikkeling behoren. Ik zelf heb daar thuis helaas weinig van mee gekregen maar probeer zelf die lacunes wat aan te vullen. Ik ben meer een Alfa maar juist daarom ben ik me zeer van het belang van wetenschappen berust.

Berust = bewust

Zie titel...

Ja maylise

natuurlijk hebben mijn kinderen ook een stukje meegekregen van cultuur ,klassieke muziek e.d
we nemen ze af en toe mee naar musea ,we luisteren weleens klassieke muziek,gewoon omdat we dat zelf graag willen,maar we zijn daar niet bewust mee omgegaan,het is er omdat wij het zelf mooi vinden,we doen het niet speciaal omdat het voor ons zo belangrijk is om het de kinderen mee te geven,die ontwikkelen zelf hun eigen smaak,zonder dat wij oordelen of hun smaak wel of niet in ons straatje past.
ik heb in het geval van Sini zo erg het gevoel dat het allemaal zo verschrikkelijk belangrijk is om dit vooral je kind bij te brengen.
zo voel ik dat totaal niet,als mijn kind zich ontspant bij een lekkere nietovernadenken soap ,prima,voelt hij zich meer ontspannen bij optreden van een stevige metalband,ook goed,of wil mijn kind liever naar Bach luisteren en daar van genieten? ik vind het allemaal best,zolang het maar zijn keuze is,zijn smaak en zijn mening.

Asa...

... daar heb je een punt. Vriend en ik zijn ook duidelijk beta en beiden meer op beeld dan op geluid gericht. En dan ook beiden vnl. op 'ontwerpen, creatief zijn, bouwkunde, beeldbewerken, design'.... En dat zie ik in beide dochters terug. Zou er dan toch ook iets in de genen zitten waardoor ze meer plezier beleven in 'creëren/voelen' dan bijvoorbeeld muziek maken/luisteren (wij zijn beiden nogal a-musicaal)?

Margriet

"Wat is er tegen op voetbal, is dat dan ordinair of zo?"

Dat zijn jouw woorden en die neem ik niet voor mijn rekening. Maar de voetbalclub in mijn stadje is niet eentje waar ik mijn zoon met veel plezier zou laten spelen. Ik ken iets te veel jongens van bekenden en vrienden die zijn overgestapt naar het hockey om de slechte sfeer en de scheldende ouders. Niet de types waar ik op zaterdagmorgen (in mijn vrije tijd) naast zou willen staan. Ik heb geen mening over andere voetbalclubs, er zal best veel verschil in zitten.

De wereld begrijpen

Ik snap niet waarom je de wereld beter zou begrijpen als je een klassieke opvoeding hebt gehad. Misschien dat je dan een klein stukje van de wereld beter begrijpt, maar echt streetwise word je er niet van. En ook dat kan erg handig zijn in je latere leven.
Iemand schreef ook nog dat ze vroeger de klassieke muziek vreselijk vond die ze uren en dagen moest aanhoren. Maar nu kon ze dan wel gezellig samen met haar vader naar een concert, en was zijn opvoeding dan toch aangekomen. Maar was dat het waard vraag ik me dan af? Is het nodig om je kinderen jarenlang te frustreren en al klassieke muziek luisterend naar Zuid-Spanje te rijden zodat ze er later dan toch maar van kunnen genieten? Waarom is het zo erg als je niet van klassieke muziek houdt?
Net als bijvoorbeeld Shakespeare. Ik heb het (moeten) lezen, maar zijn er nou echt mensen die dat voor hun lol lezen? Niet om door te komen, ik lees liever een roman. Waarom is dat erg?
Roos

Ja hallo zeg appels met peren vergelijken

Ja hallo we leven in een weggooimaatschappij die er heel anders uitziet dan 20/30 jaar terug.
Toen had je geen Nickolodeon, Jetix, internet, WII's, nintendo's, de ganze dag tv, plenty keuze overal in.

Vroeguh draaide mijn ouders op zondag ook veel klassiek (de ouderwetse lp's kennen jullie die nog) ging ik mee naar concerten (vreselijke zondagmiddagen). Het enige wat is blijven hangen zijn de leuke museumbezoeken en wat muzikale vorming was ook handig. Maar er was ook nite zoveel meer..
Zo aan klassieke muziek blijven hangen, niet-kunnen-programma's op tv afkraken etc etc etc verafschuwen is gewoon niet 2008 meer!
Meer weet ik er niet meer over te zeggen, klassenverschillen van vroeg nu met elkaar vergelijken wat heeft het voor zin. Je kind leeft nu niet vroeguh.

Maar als je zelf vindt

dat je het goed doet op deze manier waarom dan deze draad ?

Wat is de intentie ? Ben je nu echt bang dat je zoon buiten de boot valt (de boot waar je hem toch niet in wil hebben) omdat hij liever Bach speelt ?

En hoe weet je dat hij liever Bach speelt ? Heb je hem al eens een stuk bladmuziek gegeven van Coltrane of Coldplay ?

Kinderen willen vooral goedkeuring van hun ouders, dat je zichtbaar trots op ze bent. Als zij dus Bach spelen en kritisch zijn over foxkids krijgen ze een goedkeurende reactie. Als je zegt dat die kinderen vals zingen dan twijfelt je kind direct aan zijn eigen oordelendvermogen, 'ik mag het niet leuk vinden'. Vol vertrouwen in de ouder volgt hij/haar dan jouw smaak en visie. Op heel veel vlakken is dat een positief werkend 'sturingsmechanisme' echter ik vraag mij af of je die zo vaak van stal moet halen als het om smaakontwikkeling gaat.

Wat je allemaal wel had kunnen zeggen, tja legio dingen natuurlijk. Naast dat ze vals zongen deden ze wel erg hun best, hebben vast hard geoefend. Ik heb met name gezegd dat ik het zo knap van die kinderen vond dat ze dat durfde. Zo dapper om dan ook nog je performance te laten beoordelen door die jury want dat is heel knap op die leeftijd, trouwens ook op latere leeftijd weet ik van de huilende 40+ die ik een onvoldoende heb gegeven.

Het gekke van dit soort discussies vind ik altijd dat als je een flink stukje mee kan praten over kunst, muziek, architectuur je snel als intellectueel beschouwt wordt, zeker met mensen die niet in het vak zitten, ons soort mensen. Zodra je het echter over kleding (meerendeel van de mensen lopen en slecht gekleed bij en hebben geen duidelijk afgestemde smaak in deze) hebt met gewone consumenten/mensen die niet in het vak zitten dan word je al snel als oppervlakkig gezien, dsm.

Ja ik vind het ruiken naar onderscheidt maken tussen osm en dsm (ons soort mensen v dat soort mensen). Dat kan, daar kan je achter staan, geeft duidelijkheid ook voor je kind en kan zeker positief uitpakken.

Echter ik hou er niet van. Overigens meerendeel van de mensen die zelf een creatief scheppend vak hebben houden er niet van. Osm kijken gek genoeg redelijk vaak zeer oppervlakkig naar 'dat wat in de norm valt'. Scoren doe ik met het museumproject wat ik gedaan heb, dat klinkt blijkbaar lekker 'binnen de norm', zonder te weten wat de diepgang (nauwelijks) was in dat project is het een bron van goedkeurende knikjes.

Klassieke muziek

Er wordt vind ik zo gehamerd op het belang van klassieke muziek in de opvoeding. Nou had ik al eerder vermeld dat onze kinderen (3 en 6) daar nauwelijks mee in aanraking komen omdat wij er zelf ook weinig naar luisteren. Daarentegen komt Britney Spears hier overigens ook niet aan bod. Voor wat betreft de kunst moeten ze het helaas ook al niet van ons hebben. Ik kan echt wel genieten van mooie kunst (maar dan gaat het in mijn geval over zeer toegankelijke kunst als een mooie Monet in het Musee d'Orsay. Gisteren was ik toevallig in het Groninger museum en ik bekeek de ' Go China" tentoonstelling. Ik vond er geen klap aan en hetgeen er hing en te zien was, deed me niets. Ik twijfelde aan mezelf; lag het aan misschien aan mij, aan mijn opvoeding waar het aanbod kunst non-existent was? Maar..... mijn ouders waren politiek zeer bewust, breed geinteresseerd en bespraken veel met ons (over maatschappij, geschiedenis, samenleving.....). En dat vind ik eigenlijk misschien nog wel veel belangrijker dan liefde voor klassieke muziek (mijn ouders waren Beatles-fans of interesse in diverse kunsten.

Voor marith

http://www.musee-orangerie.fr/

Prachtig, werkelijk een ervaring als je van Monet houdt. Zeker aan te raden als je weer eens in Parijs bent.

Ik ben trouwens wel een beetje jaloers op je, ik ben groot fan van het Gronings Museum, geweldige expo's en tentoonstellingen, ik mis dat aanbod van moderne kunst hier in Haarlem. Met lef presenteren ze de ene na de andere geweldig inspirerende kunstenaar en zetten ze het ene na het andere unieke thema neer. Ik had Go China liever niet willen missen, helaas het is te ver weg om even heen en weer te rijden.

Voor sini

http://www.robodock.org/2007/

Ik weet het niet zo snel maar ik geloof dat het volgend jaar weer opgevoerd wordt.

En je zoon is inderdaad heel bijzonder, vooral ontzettend lief (weet je nog dat hij een 2e koekje pakte bij de bakker in de straat, die had hij gepakt voor mijn dochtertje en niet voor hem zelf).

Lekker laten zijn wie hij is, komt alleen maar 'moois' uit.

Trouwens, wij moeten nog naar Museum het Schip, Art deco en Amsterdamsche school weet je nog wel. Is het niet meer van gekomen en ik was het vergeten. Ik ga deze maand !

Natuurhistorisch

we zijn met dochter (en de logeerbeer van school) naar Naturalis geweest, was erg leuk (toen was ze 4 jaar). Je hebt daar ook een klein stukje doe'tentoonstelling war je dieren (poppen) kan voeren met houten vruchten.

Verder ben ik in New York naar de national museum of history geweest, in had daar voorkeur naar en ben toen niet naar het Moma geweest (had er ook geen zin in). Ik vond de resten van vroege oermensen heel erg bijzonder om te mogen zien. Ben blij dat ik die keuze heb gemaakt, volgende keer ga ik wel naar het Moma, ook vanwege het gebouw.

Ik wil binnenkort naar Leiden met ons gezin, ik denk dat ze dat ook wel interessant vindt, die tombe en mummies.

Tate Modern in Londen is trouwens ook super, dat is dan moderne kunst. Het gebouw is bijzonder, mijn dochter was 4 en vond dat erg boeiend. Het is gratis en ze hebben vrijwel altijd wel een kindertentoonstelling.

Sini

Hoi Sini,

Nog even over je twijfels of je je zoon niet te anders maakt: ik denk niet dat wij onze kinderen zo sterk vormen. Kinderen zijn een combi van hun genen, hun persoonlijkheid, hun opvoeding, de omstandigheden waarin ze opgroeien, dat wat ze meemaken.
Het is niet zo simpel dat je er iets in stopt en er dan vervolgens iets uitkomt wat je beoogt.

Liora

Het gaat om kennis

(Eindelijk weer eens een leuk onderwerp).

Er is cultuur met de kleine en Grote C. Ik wil van allebei voldoende meegeven omdat dit de communicatie in zekere kringen makkelijker maakt. Dit heeft niets met smaak te maken maar met kennis. Ik denk dat dit voor VMBO-ers belangrijker is dan voor gymnasiasten. Die zijn al beperkter gedetermineerd Dus Frans Bauer en Chopin kennen.

Ik vind het belangrijk dat mijn kinderen weten dat er stedenbouw, natuur, architectuur, museum, concertzaal, theater, bibliotheek enz bestaan.

"Dit kan je ook nog doen" behalve al dat instant vermaak. Dat wil ik meegeven en het lukt. Want ze vragen zelf om dit soort activiteiten. Wat ze er van vinden is aan hen.

Een paar keer kwam klassieke muziek als voorbeeld voorbij. Toen ik zwanger was van de eerste heb ik in een opwelling ("ik moet gaan opvoeden") bij de kringloopwinkel een Music for the Millions LP gekocht met alle klassieke meedeiners. Het is een van de favoriete bandjes van mijn kinderen in de auto. Music for the millions, de titel zegt genoeg. Maar wel klassiek , dus met cultuur met de grote C?

Aan de andere kant, ik bestelde vandaag kaartjes voor Tosca en vroeg de kids of ze mee wilden. Dat mocht van mij, de prijs was schappelijk genoeg voor zo'n degelijke stoot Cultuur. Maar geen van allen wilden. Eigenlijk viel met dat best wel tegen, vooral van de jongste want bij hem op school komt elke week Opera Pietje langs.

Museum het Schip is echt de moeite waard. De dakconstructie is bijzonder. De jongste heeft er op los staan fantaseren en bedacht dat er een heks in die toren woonde. Als we er langs fietsen, heeft hij het nog steeds over die heks. Tijd voor een herhalingsbezoekje. Het is hard werken, zo'n opvoeding meegeven

Ik laat mijn kinderen vrij in hun keuzes

Ik bemoei me niet met wat mijn dochters leuk vinden. Nou ja, dat is ook niet helemaal waar. Een kind wat laat merken van het genre van Frans Bauer te houden krijgt te horen dat ze vast geen kind van ons is. (Uiteraard duidelijk als humor bedoeld) En vooral vaderlief kan zich nog wel eens afkeurend uitlaten over wat hij op tv ziet. Maar we verbieden niets en leggen ook niets op. Gelukkig bestaan er koptelefoons.
Mijn oudste dochter is haar muzieksmaak nu heel duidelijk aan het ontwikkelen. Het ligt meer in mijn smaak dan wat mijn jongste dochter leuk vindt. We kunnen er dan ook smakelijk over praten. Ik moet ook vaak luisteren naar wat zij leuk vindt en mijn mening erover geven. Ik zeg wel eerlijk als ik het echt niet mooi vind maar dat is een kwestie van smaak. Ze gaat nu ook naar concerten. Ik kan daar echt van genieten. Dit is haar tijd en het maakt me daarbij niet zo heel erg uit naar wat voor concert ze gaat.
Ik ben totaal niet muzikaal opgevoed door mijn ouders. In mijn kleine kinderjaren hadden we een radio in de kamer en die stond aan als we naar school gingen. We zijn verhuisd toen ik 9 was en toen was er helemaal geen muziek meer in de kamer. De enige muziek in huis was de muziek in de kamers van mijn zussen en wat toevallig op de tv kwam. Toppop was een wekelijks hoogtepunt. Wat ik in mijn jeugd meegekregen heb van muziek is vooral van mijn zussen. Zij zijn ouder dan ik, 4 en 6 jaar, en hadden daardoor eerder lp's. Dat heeft wel invloed gehad, maar ik heb mijn eigen ontwikkeling ook doorgemaakt. Het resultaat is dat ik een heel erg brede muzieksmaak heb.
Je kinderen leren dat er niets boven klassiek gaat geeft een wat beperkt beeld. Er is zoveel wat mooi is. Pop kan ook mooi zijn.