Schop onder mijn kont
Hallo,
Wie wil mij even een schop onder de kont geven?
Ik ben moeder van twee lieve kinderen. Zoals bij meerdere stellen hebben mijn man en ik andere wensen mbt tot hoeveel kinderen we willen.
Man is klaar, tevreden, compleet.
Ik ben ook tevreden, maar voor mij voelt het alsof er nog iets mist. Ik zou graag nog een derde willen en ben er ook heel zeker van dat het dan klaar is.
Maar goed, man wil echt echt echt niet. Daar zal ik me bij neer moeten leggen.
Alleen nu kondigt gisteren een vriendin haar derde aan, en ik kan niet stoppen met erover nadenken. Hoe leuk het voor ze is en hoe graag ik dat zelf ook zou willen. Beetje jaloezie wel. En ook het gevoel dat zij nu als gezin 'verder' gaan dan wij ofzo. Beetje gek uitgelegd misschien, maar weet het even niet zo goed anders p te schrijven.
We hebben veel moeite gehad met kinderen krijgen dus deze gevoelens heb ik in het verleden in het 10000 kwadraat gehad, maar ik had zo gehoopt dat ik er nu niet meer zo'n last van zou hebben.
Iemand tips, of iemand die me eens goed de waarheid kan zeggen. Want hey, natuurlijk weet ik hoe mega fantastisch is het om al twee gezonde kinderen te hebben.
Er moeten meer vrouwen zijn die in dit schuitje gezeten hebben, toch?
Peen schreef op 13-12-2021 om 10:50:
Ik zat in hetzelfde schuitje als jij: Ik wilde zo ontzettend graag een derde, mijn man niet.
Tja, alleen zoiets beslissen gaat niet dus ik moest me er bij neerleggen, maar het is altijd blijven knagen ergens in mijn achterhoofd. Het voelde alsof er iets miste, ik kan het verder ook niet goed omschrijven. Nu ben ik te oud voor nog een kind, nu heb ik er pas eindelijk vrede mee.
Er verder niet over praten leek mij de beste tactiek: alles wat je aandacht geeft groeit enzo, dus als je erover gaat praten wil je het steeds meer. Maar dat is misschien onzin.
Dank je wel voor deze reactie.
Je hebt er nu vrede mee zeg je. Is dat gevoel van missen ook weggegaan? Ik merk dat ik dat gevoel best moeilijk kan verdragen.
Evaluna schreef op 13-12-2021 om 11:08:
Alle rationele beredeneringen zal je zelf ook wel weten.
Het is je gevoel dat geraakt wordt en die laat zich maar lastig sturen door je ratio. Ik zou het er laten zijn. Het is oké dat je die gevoelens hebt, het is zelfs logisch, want er iets gebeurt wat je raakt.
Het zal ook weer over gaan en de volgende keer komt het misschien wel minder binnen, of anders die keer daarna. Ooit in ieder geval.
Ik zou ook graag 3 kinderen hebben, misschien wel 4. Helaas was mijn relatie geen optie meer na 2 kinderen. Was halverwege de 30 dus nog jaren lang hoop gehad op een nieuwe relatie, maar inmiddels te oud en nog geen relatie.
Het heeft even geduurd en soms raakt het nog, maar ben ook echt heel gelukkig met 2 kinderen en mijn leven nu.
Fijn dat jij nu zo gelukkig bent. Voor jou heeft ook de tijd geholpen als ik het goed lees.
MoederBarberin schreef op 13-12-2021 om 10:59:
[..]
Off topic, maar hier ben ik het niet mee eens. Waarom wel baas in eigen buik, maar niet baas in eigen balzak?
Als man echt niet wil heeft hij alle recht op een knoop.
Mijn man is niet gesteriliseerd. Is in ons geval ook wel een ander verhaal. Een ongelukje zit er bij ons 99.9999999999999999% zeker niet in. We gebruiken geen anticonceptie, dus hij weet wel dat als het die 1 op de 10000000000 toch raak zou zijn, dan is het zo en hoeft het ook niet weg.
Maar sowieso, los daarvan, zou ik hem nooit op die manier willen 'verraden'.
Het is natuurlijk ook lastig om hierin een compromis te sluiten, uiteindelijk is zijn 'nee' net zo veel waard als jouw 'ja'.
Ik heb ook ooit een derde gewild, man beslist niet. Blijkbaar was mijn wens niet enorm sterk want na een klein jaar ongeveer had ik daar ook wel weer vrede mee. Achteraf zou het ook wel consequenties hebben gehad, de ruimte in huis had aanzienlijk kleiner geworden, ik heb nu een bedrijf aan huis, had anders niet gepast. Ook zouden we een andere auto moeten hebben kopen, we hadden echt een 4 persoons auto. (allemaal op te lossen natuurlijk, maar toch..)
Wel hebben we toen kittens genomen, niet ter vervanging uiteraard, maar toch ook wel weer leuk voor een 'nieuw iets' in het gezin. Nu zijn wij inmiddels járen verder en nooit meer een knagend gevoel gehad. Dus ja, neem de tijd om hier verdrietig om te zijn, ik denk dat het wel slijten gaat.
Jouw verhaal is precies mijn verhaal. Ik droomde altijd van 3 of 4 kinderen. Maar het zijn er twee geworden. Zwanger worden ging hier ook niet zomaar, duurde bij allebei 3 jaar. En voor man was het daarna genoeg. En rationeel voor mij ook, gezien mijn belastbaarheid. En dat we heel blij mochten zijn met (toen nog) twee gezonde kinderen. En dat was en ben ik natuurlijk ook. Maar toen kregen mijn broers een derde, en schoonzus kreeg ook een derde. Dat was toch even slikken. En man kondigde aan een afspraak te hebben voor een vasectomie, terwijl ik daar toen nog niet helemaal klaar voor was.
Kinderen zijn nu pubers en het is fijn dat we niet meer gebonden zijn aan slaapjes en het basisschoolgedoe achter ons hebben gelaten. En toch droom ik soms nog dat ik zwanger ben. Ook al kan het niet meer, man is gesteriliseerd en ik ben ondertussen ook 48.
Dus ondanks dat dat gevoel er soms nog is, probeer ik dat maar te parkeren. Het is nl. zinloos.
Ik heb dus niet echt een oplossing voor je. Wel herkenning.
Rhonda schreef op 13-12-2021 om 10:26:
[..]
Misschien omdat het een beslissing is die je samen neemt?
Als één van de twee het genoeg vindt is dat de beslissing. Je kunt niet iemand ongewenst met de extra drukte/kosten/energie etc. opzadelen. Dat is het recept voor een scheiding.
Wees blij dat man er twee wilde en dat die twee ook nog 'ns gezond zijn. Je zou maar een 3e erbij krijgen die wat blijkt te mankeren wat een wissel op het hele gezin zou trekken.
Saga schreef op 13-12-2021 om 11:19:
[..]
Mijn man is niet gesteriliseerd. Is in ons geval ook wel een ander verhaal. Een ongelukje zit er bij ons 99.9999999999999999% zeker niet in. We gebruiken geen anticonceptie, dus hij weet wel dat als het die 1 op de 10000000000 toch raak zou zijn, dan is het zo en hoeft het ook niet weg.
Maar sowieso, los daarvan, zou ik hem nooit op die manier willen 'verraden'.
Dat is wel heel dom dat er geen anticonceptie wordt gebruikt als je man geen kind meer wil. Hoe vaak hoor je niet dat iemand die onvruchtbaar leek toch opeens zwanger raakt. Zou het risico toch niet willen lopen, zeker niet met 'n vrouw die een ongelukje niet weg gaat laten halen. Kleine moeite voor de man om even een knipje te gaan halen voor uiteindelijk jullie beider gemoedsrust, want dan kan jij het ook parkeren.
redbulletje schreef op 13-12-2021 om 12:34:
[..]
Als één van de twee het genoeg vindt is dat de beslissing. Je kunt niet iemand ongewenst met de extra drukte/kosten/energie etc. opzadelen. Dat is het recept voor een scheiding.
Wees blij dat man er twee wilde en dat die twee ook nog 'ns gezond zijn. Je zou maar een 3e erbij krijgen die wat blijkt te mankeren wat een wissel op het hele gezin zou trekken.
Eens.
MoederBarberin schreef op 13-12-2021 om 10:59:
[..]
Off topic, maar hier ben ik het niet mee eens. Waarom wel baas in eigen buik, maar niet baas in eigen balzak?
Als man echt niet wil heeft hij alle recht op een knoop.
Uiteindelijk is dat natuurlijk zo. Maar net als met een abortus is het natuurlijk beter voor een liefdesrelatie om er beide vrede mee te hebben. Zo'n definitieve beslissing afdwingen, doe je alleen als het echt niet anders kan. Bij een abortus zit daar veel meer tijdsdruk op dan bij een sterilisatie.
En als reactie op de OP: ik ben sinds een tijdje enorm fan van 'gedachten laten gaan'. Ik heb me gerealiseerd dat lang blijven nadenken over een onderwerp nooit oplossingen biedt en meer spanningen oplevert. Ik heb ook ontdekt dat ik er vrij aardig invloed op kan uitoefenen of ik wel of niet helemaal losga met de gedachten. Er ontstaat dan rust in het hoofd en uiteindelijk ook wel een keer een oplossing, linksom of rechtsom: iets doen, iets laten, loslaten, het leven, zeg maar.
Het boek 'leef meer, denk minder' is mijn inspiratiebron geworden. Wat mij erg heeft geholpen zijn aandachtsoefeningen (attention training technique) op youtube (kanaal heet afternoon break). Zo'n oefening helpt tegen malende gedachten, vrij snel zelfs.
redbulletje schreef op 13-12-2021 om 12:38:
[..]
Dat is wel heel dom dat er geen anticonceptie wordt gebruikt als je man geen kind meer wil. Hoe vaak hoor je niet dat iemand die onvruchtbaar leek toch opeens zwanger raakt. Zou het risico toch niet willen lopen, zeker niet met 'n vrouw die een ongelukje niet weg gaat laten halen. Kleine moeite voor de man om even een knipje te gaan halen voor uiteindelijk jullie beider gemoedsrust, want dan kan jij het ook parkeren.
Dat is zijn risico (heel piepklein, of eigenlijk niet bestaand, maar ivm herkenbaarheid zal ik het hierbij laten). Het is niet zo alsof ik hem erin luis ofzo.
Het is overigens niet zo dat ik nu iedere maand stiekem zit te hopen hoor.
Bedankt voor de reacties over de herkenbaarheid.
In mijn omgeving wordt hier niet zoveel over gesproken, dus het lijkt altijd of het uiteindelijke kindertal de wens was van beide partijen.
Mija schreef op 13-12-2021 om 12:52:
Wat mij erg heeft geholpen zijn aandachtsoefeningen (attention training technique) op youtube (kanaal heet afternoon break). Zo'n oefening helpt tegen malende gedachten, vrij snel zelfs.
Dank je wel. Ik ga eens kijken.
misschien nu de knoop doorhakken
Knoop erin
Of voor een derde gaan
Die onduidelijk lijkt mij heel vervelend
Het wordt vaak kinderwens genoemd of verlangen. Er wordt vaak gezegd dat je gevoel niet kunt sturen, maar dat is niet waar. Wat wel eens vergeten wordt is dat dat ‘gevoel’ die ‘wens’ en dat ‘verlangen’ voor een heel erg groot deel bepaald wordt door de biologie. Met andere woorden : je hormonen en je voortplantingsdrift spelen je parten en dat zorgt voor dat verlangen dat je hebt. Het is zeker niet zo dat dat gevoel er nu eenmaal is en dat je daar machteloos in bent. Als je er op die manier naar kunt kijken dan zul je merken dat je dat gevoel best kunt verdragen en uiteindelijk uitschakelen.
