Schop onder mijn kont

Waarom zou je niet de twee die je hebt een wat onbezorgdere jeugd/start bezorgen dan nog een grote kostenpost erbij nemen? Bovendien, waar moeten ze straks allemaal wonen? 
En je man is klaar schrijf je, waarom heeft hij zich nog niet laten steriliseren? Dat is voor een man de enige optie om zich er van te verzekeren dat er niet nog eentje bij komt. 

Eerlijk gezegd, ik heb dat niet gevoeld. Ik wilde heel graag 2 kinderen, zodat zij later elkaar nog hebben.

Wat is de reden dat jij graag nog een kind wil? Wat maakt dat jouw gezin nu niet compleet voelt? 

De wens voor een derde kan net zo sterk zijn als de wens voor een eerste of tweede kind. Het besef dat die er niet komt kan best voor rouw zorgen. 

Hoe oud zijn je andere kinderen?

Vroeger wilde ik er altijd 3, mijn man 2. Door kind uit eerdere relatie heeft man er nu totaal 3 waarvan 2 samen. Maar in alle opzichten is ons gezin compleet nu.

Ik begrijp de titel van je topic niet. De uitdrukking 'een schop onder je kont krijgen/geven', wie heeft ooit zoiets belachelijks verzonnen?
Iedereen heeft zijn eigen gevoelens, verlangens en gedachten. Om daar een schop voor te krijgen is heel raar.

Ik herken het wel het gevoel dat je gezin nog niet compleet is. Na een probleemloze zwangerschap en bevalling van een gezonde zoon is het bij ons nooit gelukt om een tweede kind te krijgen. Ik kreeg ineens problemen met zwanger worden en als ik zwanger was dan eindigde dat in een miskraam tot 5 keer toe. Wij zijn voor een tweede kind blijven proberen tot ik 35 was, daar lag voor ons de uiterste grens. Helaas niet gelukt en daar hebben wij wel verdriet van gehad. Om het echt uit ons hoofd te kunnen zetten heeft mijn man zich toen laten steriliseren. Gelukkig zijn wij allebei positief ingesteld en we zijn het van de zonnige kant gaan bekijken. Financieel hadden we nu veel meer ruimte. We zijn veel luxer gaan leven en gingen vaak op vakantie en weekendjes weg. Achteraf gezien was het echt goed zo. Zoon is inmiddels bijna 29 en heeft ook nooit een broer of zus gemist. Hij heeft een hele leuke jeugd gehad.

yette schreef op 13-12-2021 om 10:43:

Trap onder je kont van een moeder van 4:

Elk kind dat erbij komt, beperkt je mogelijkheden. Niet alleen financieel, maar ook wat betreft de dingen die je kan met je gezin. Van zwemmen tot uit eten, van klimbos tot stedentrip, van op tijd naar huis tot welke film je kijkt. Je hele gezin zal rekening moeten houden met wat leuk is voor de jongste. Dus veel dingen doe je pas later, terwijl de oudsten er wel aan toe zijn en hun klasgenootjes het wel doen, of je splitst op.

Daarnaast zit je zelf een paar jaar langer in elke fase vast wat betreft je mogelijkheden mbt het indelen van je werk, je bezigheden thuis en vrije tijd. Elke stap die je zelf kan zetten, wordt beïnvloed door de leeftijd van je jongste. Dat is niet altijd leuk.

Ik denk dat dit een hele mooie, eerlijke kijk op de situaties is. En dat is iets wat je voor jezelf en je gezin moet afwegen: wil je dat? 

Ik zat in hetzelfde schuitje als jij: Ik wilde zo ontzettend graag een derde, mijn man niet. 

Tja, alleen zoiets beslissen gaat niet dus ik moest me er bij neerleggen,  maar het is altijd blijven knagen ergens in mijn achterhoofd. Het voelde alsof er iets miste, ik kan het verder ook niet goed omschrijven. Nu ben ik te oud voor nog een kind, nu heb ik er pas eindelijk vrede mee. 

Er verder niet over praten leek mij de beste tactiek: alles wat je aandacht geeft groeit enzo, dus als je erover gaat praten wil je het steeds meer. Maar dat is misschien onzin. 

Ik denk dat je geen schop onder je kunt nodig hebt. Het zijn gevoelens die je niet met een knop uit kunt zetten.  Acceptatie heeft tijd nodig. Je kunt alles rationaliseren maar daar heb je niets aan. Ik kan veel opnoemen: slecht voor milieu, geld, tijd enzo maar waarom mag je niet rouwen om iets wat je niet gaat krijgen?

Je mag best verdrietig zijn om een kind dat er niet meer gaat komen. Ook al zou het wel kunnen. En dat verdriet is soms even hevig, zoals bij zwangerschappen in de omgeving en soms misschien ook heel erg op de achtergrond aanwezig. 
Geef jezelf ook die ruimte om dat verdriet te voelen. 

Hoe oud zijn je andere kinderen? Want wat yette schrijft klopt natuurlijk ook wel. Als er een groot leeftijdsverschil zit tussen de oudste twee en een eventuele derde is het misschien toch ook anders dan je in gedachten had.

Rhonda schreef op 13-12-2021 om 10:26:

[..]

Misschien omdat het een beslissing is die je samen neemt?

Off topic, maar hier ben ik het niet mee eens. Waarom wel baas in eigen buik, maar niet baas in eigen balzak?

Als man echt niet wil heeft hij alle recht op een knoop. 

Alle rationele beredeneringen zal je zelf ook wel weten.
Het is je gevoel dat geraakt wordt en die laat zich maar lastig sturen door je ratio. Ik zou het er laten zijn. Het is oké dat je die gevoelens hebt, het is zelfs logisch, want er iets gebeurt wat je raakt.
Het zal ook weer over gaan en de volgende keer komt het misschien wel minder binnen, of anders die keer daarna. Ooit in ieder geval.

Ik zou ook graag 3 kinderen hebben, misschien wel 4. Helaas was mijn relatie geen optie meer na 2 kinderen. Was halverwege de 30 dus nog jaren lang hoop gehad op een nieuwe relatie, maar inmiddels te oud en nog geen relatie. 
Het heeft even geduurd en soms raakt het nog, maar ben ook echt heel gelukkig met 2 kinderen en mijn leven nu.