Ruggeprik eindelijk een recht in nederland

Nou klinkt geweldig die ruggeprik

Ik heb de boeken van van Beatrijs Smulders gelezen en zwangerschapsyoga gedaan en ben thuisbevallen.

Ik weet nog dat ik bij het persen van de tweede dacht: "Dit zijn wat ze noemen helse pijnen". Bij de derde was ik heel rustig en heb ik mij heel goed geconcentreerd op mijn ademhaling en kreeg ik na de bevalling een compliment van de vk over mijn modelgedrag. Ik weet nog wel dat ik na de bevalling zat te klappertanden omdat ik nogal geschokt was door de enorme pijn.

Heel fijn lijkt het me dus als dit niet meer hoeft.

Precies manda

en ook opvallend dat vrouwen zo streng zijn tegen elkaar. Ik heb pijn gehad dus jij moet ook pijn hebben, zoiets. Of misschien een slachtofferrol die comfortabel past?
Ik mocht bijvoorbeeld van mijn moeder nauwelijks praten over hoe naar ik de bevalling vond. Dat was blijkbaar taboe.
Het lijkt mij dat het jarenlang een groot complot is geweest, in stand gehouden door de vrouwen zelf: kiezen op elkaar, doorbijten, verdringen & nooit meer over praten!
Ik denk niet dat mannen onderling zo raar doen. Typisch dat het ook vooral mannelijke gynaecologen zijn die voorvechters zijn van de ruggeprik. Vanochtend in de krant las ik dat een (mannelijke) gynaecoloog bevallingspijn vergeleek met de pijn van een amputatie.

Ja dat complot

ik moet ook opeens denken aan vrouwenbesnijdenis. Ik heb een keer een documentaire gezien over dit onderwerp in een Afrikaans land, het waren gek genoeg de vrouwen die dit in stand hielden, 'jij moet ook want wij hebben het ook ondergaan'. De mannen werden afzijdig gehouden en als er naar gevraagd werden vonden ze dat vrouwen dat zelf moesten beslissen, voor hen was het in elk geval geen noodzaak.

Het domste wat ik ooit gehoord heb

was van een vrouw die zelf 3 soepele thuisbevallingen had gehad en die vond dat andere vrouwen zich zo aanstelden tijdens de bevalling. Pijnbestrijding was helemaal belachelijk, ach die hysterische vrouwen die nergens tegen kunnen, die verwende modepopjes...

Ja het lijkt op een diep liggende wraak op die vrouwen die verder in het dagelijks leven bedreigend zijn. De 'echte' vrouw de oervrouw de oermoeder versus de nep-vrouw.

Doordraven

Er wordt nu wel héél erg gegeneraliseerd hoor. Van dergelijke wraakgevoelens als "ik heb zo geleden en dus moet jij er ook maar tegen kunnen" heb ik nog nooit iets gemerkt. Wèl van het verschijnsel dat hier ook eerder genoemd werd: Als je zelf nogal meevallende bevallingen gehad hebt, is het soms moeilijk je voor te stellen dat anderen zoveel pijn hebben dat ze om pijnstilling vragen.
Ik ben er zelf zo eentje die werkelijk liever bevalt dan naar de tandarts gaat. Maar ik ben heus wel zo realistisch om mijn ervaringen niet op anderen te projecteren en te stellen dat iedereen maar zonder pijnstilling moet kunnen. (en verder heeft niemand hier het hart te zeggen dat ik me niet moet aanstellen over tandartsen, oké? )

Mening

Vroegah vond ik die ruggeprik ook maar onzin. Amerikaanse toestanden en zo. Belachelijk. Als vrouw ben je toch op een bevalling gemaakt? Nou, daar ben ik na mijn eerste bevalling volledig van terug gekomen. Kijk, als je nou redelijk makkelijk bevalt, niet te lang, niet te veel pijn, dan hoeft het natuurlijk niet. Zonder lijkt me makkelijker (geen kans op vervelende bijwerkingen, je kunt na de bevalling naar huis ipv een nachtje te moeten blijven etc). Maar anders...
Mathilde

Zelf controle over de pijn

Als je weet dat als je het echt niet meer houdt, je gewoon een ruggeprik kunt krijgen helpt al een heleboel. Bij mijn eerste was het een thuisbevalling. Op gegeven moment raakte ik behoorlijk uitgeput en vond het wel erg pijnlijk worden. Verloskundige zei toen dat ik wel verdoving van de pijn kon krijgen maar dan moest ik naar het ziekenhuis, dat kon thuis niet. De keuze was aan mij. Het vreemde was dat ik vanaf dat moment de pijn beter kon hanteren. Ik had controle over hoe lang het nog zou duren (want als het me teveel werd kon ik naar het ziekenhuis). Uiteindelijk toch thuis bevallen.

Het feit dat vrouwen een ruggeprik nu kunnen "eisen" wil niet zeggen dat ze dat allemaal gaan doen. Weten dat het kan helpt al een heleboel om de pijn aan te kunnen tot de grens die JIJ bepaalt en niemand anders.

Misschien is dat mijn issue wel

ik kan meestal wel goed voorstellen dat een ander iets heeft ervaren of meegemaakt wat ik niet zo ervaren heb. Ik kan mij dus ook voorstellen dat iemand een andere keuze zou maken, het is mijn lijf en mijn leven niet dus ik hoef er niets van te vinden.

Misschien is dat wel iets wat mij zo verbaasd telkens bij dit soort topics. Het onvermogen om oprecht aan te nemen dat die ander het anders heeft ervaren.

Makkelijke bevalling

punt is, je weet niet van te voren of je een makkelijke of zware bevalling gaat krijgen. Mijn 1e zwangerschap was een eitje, niks geen klachten gehad, dus dat bevallen "zou ik ook wel even doen" yeah right......niet dus......en had ik toen voor een prik mogen kiezen......had ik het zeker gedaan.....toen ik voor de KS werd weggereden en ik nog mocht kiezen voor helemaal weg of ruggenprik, heb ik ruggenprik gevraagd (na zo lang hard werken wilde ik wel meteen weten wat het was!).....toen die gezet werd kreeg ik ineens weer zoveel energie! Geen pijn meer, geen rotgevoel enz.....maar goed, misschien had zoon toch wel niet gepast hoor.....

Natuurlijk is het een generalisatie,

dat van dat complot. Maar ik begrijp gewoon echt niet waarom het in Nederland zo lang heeft moeten duren voordat de ruggeprik een standaardrecht is geworden. En dat heeft dan volgens mij toch te maken met vrouwen als Beatrijs Smulders die propageren dat pijn bij de bevalling hoort. Smulders werd ook weer geciteerd in de krant vanmorgen: 'de veiligste bevalling is nog altijd die zonder medische ingrepen'. Tja, tuurlijk, als het om een goed verlopende bevalling gaat. Maar zonder medische ingrijpen hadden ik en mijn kind het nooit gered. En over alle uitzonderingen op het 'natuurlijke proces' van bevallen hoor je Smulders niet... zij draaft alleen maar door over de nadelen van een ruggeprik.
Individueel zijn de meeste vrouwen waarschijnlijk genuanceerder, maar het rare is dat er toch jarenlang collectief een cultus in stand is gehouden die pijnbestrijding bij bevallingen veroordeelde.
Wat maakt dat je je inderdaad een soort nep-vrouw gaat voelen als het bij jou allemaal tegenzit en het hele natuurlijke proces een soort tegennatuurlijke hel wordt.

Tja

als ik geen spoedsectio had gekregen was ik hartstikke dood gegaan, dat er pas echt werd ingegrepen was toen mijn hartslag en direct die van mijn dochter wegzakte, dat heeft niets meer met wat pijn te maken. Het is een wonder dat mijn dochter er gezond uitgekomen is.

Natuurlijk/onnatuurlijk

En een spoedkeizersnede wordt dus wel algemeen geaccepteerd . Niemand die zegt 'ach laat moeder en kind maar sterven, dat is wel zo natuurlijk.'
Of bijvoorbeeld: 'laten we die keizersnee maar even zonder verdoving doen, een beetje pijn hoort er nu eenmaal bij.'
Maar dat een slecht verlopende bevalling - bijvoorbeeld met niet vorderende ontsluiting, waar vaak een achterliggende reden voor is - zo pijnlijk kan zijn dat pijnstilling geen luxe maar pure noodzaak is, dat ligt blijkbaar minder voor de hand. Dat wil er maar niet echt in.
Het gekke is dat het vrouwen toch niet aan inlevingsvermogen zou moeten schorten. Dus wat het is het dan? Dat de eigen ervaring toch tot norm wordt verheven?

Noodzaak niet altijd duidelijk voor omstanders

Pas als ik zeg dat ik dood was gegaan zonder die spoedsectio dan geloofden de die-hards (vertegenwoordigd in mijn schoonfamilie) pas dat het wel heel ernstig was. En dan nog de twijfel "echt waar, hebben de artsen dan gezegd dat je dood zou gaan ?".

Nee joh dat verzin ik.

Je kan als mens maar een bepaald aantal uur extreme pijn verdragen, je hersens zorgen er naar een paar uur voor dat je wegzakt en buiten bewustzijn treedt, mijn hart kon het niet meer aan, de klappen die mijn lijf maakten waren te langdurig en te heftig.

Mijn dochter zou eigenlijk op de 18e geboren worden, de vk kwam toen ik al 8 cm ontsluiting had, ik vond het heel soepel gaan en de verloskundige zei opgetogen dat mijn dochtertje er over een half uurtje wel zou zijn. Een groter contrast met een paar uur daarna is eigenlijk ook niet voor te stellen.

Precies (marmar/bastet)

Als van te voren vaststaat dat het een martelgang wordt hoor je mij echt niet hoor.

Wat naar manda

wat een rot ervaring. En fijn dat je je dan nog moet verantwoorden tegenover je schoonfamilie! Die van mij wilden nog wel geloven dat het naar was geweest (moest ook wel met mijn verhaal) maar vonden wel dat ik het na 1 dag alweer vergeten moest zijn: 'je hebt nu een gezonde dochter dus dat maakt alles goed.' Zo werkt het dus niet, ik heb er ruim twee jaar over gedaan om het een beetje te vergeten.

Maar kaaskopje

en als het niet van te voren vaststaat dat het een martelgang wordt dan horen we je wel ?

Waarom is het zo belangrijk dat 'we' van jou horen als het niet om jou zelf gaat, wat doet dat er voor een ander nou toen ?

Het kan mij werkelijk geen biet schelen of iemand het au-naturel wil doen of meteen een ruggenprik, wat gaat mij dat nou aan ik heb er niets mee te maken.

Ja maar kaaskopje

dat weet je dus bijna nooit van tevoren. en daarom moet die spuit wel klaarliggen, niet om standaard te gebruiken, maar voor het geval het een martelgang blijkt te worden.
Door zo'n redenering als de jouwe komt het dat ik bij mijn tweede bevalling wel zonder meer een ruggeprik kreeg, terwijl/omdat de eerste bevalling een martelgang werd zonder verdoving. De gynaecoloog heeft later toegegeven dat hij fout zat en dat ik een ruggeprik had moeten krijgen, maar ja, dat was dus achteraf.

Maar toch

Inderdaad, het feit dat ik het niet gehoord heb, houdt niet in dat het niet gezegd wordt. Maar omgekeerd: het feit dat sommigen het wel gehoord hebben, wil niet zeggen dat half Nederland dat vindt.
Echt, van enige cultus op het gebied van pijnbestrijding bij bevallingen heb ik nog niets gemerkt. Wel dat er soms wat extreme meningen geuit worden, aan beide zijden van het meningenspectrum.

Nogmaals genista

hoe bepaal jij wat een extreme mening is als het om een persoonlijke ervaring gaat ?

Extreem

maar wat vind jij dan extreem genista? Manda en ik roepen toch niet: hup bij iedereen de spuit erin? dat is nou juist iets waar tegenstanders van pijnbestrijding steeds weer mee aankomen, dat het zo erg zou zijn als de ruggeprik standaard werd. Nou daar is geen sprake van en dat zal ook niet zo worden, bovendien heeft niemand hier die extreme mening (dat iedereen aan de ruggeprik zou moeten) geuit.

En dat jij niets van een cultus hebt gemerkt, nou fijn. Maar hoe komt het dan dat het tot nog toe in heel veel ziekenhuizen in nederland niet mogelijk was om een ruggeprik te krijgen bij extreme bevallingspijn (bijvoorbeeld s nachts of in het weekend). en dat het standaard werd afgeraden door veel verloskundigen. en dat anesthesisten voor een bevallende vrouw hun bed niet wilden uitkomen. of dat er zelfs geen ruggeprik werd gegeven als het wel mogelijk was, gewoon omdat baringspijn niet serieus werd genomen. Noem jij dat dan een pro-pijnbestrijdingsklimaat?

Ho!

Ik zeg niet dat Manda of Hemuul of iemand anders in deze draad een extreme mening heeft. Maar ik bespeur hier dat mensen zich gestoten hebben aan extreme meningen. Wat ik extremen vind (en die heb ik allebei wel eens gehoord): Aan de ene kant de opvatting dat iedereen maar standaard een ruggeprik moet krijgen (of zelfs standaard een keizersnede, dat kan ik voor je opzoeken hier in het archief). Het andere extreem vind ik dat je verplicht tegen alles in natuurlijk zou moeten bevallen.
Als baringspijn niet serieus wordt genomen, is dat om te huilen. Dat vind ik echt erg. Ik moet zeggen dat ik me nooit echt heb verdiept in de voors en tegens van de ruggeprik, ook omdat ik het zelf nooit nodig gehad heb en omdat de moeders in mijn omgeving hem wel kregen als ze daarom vroegen, voor zover ik weet. Dat is niet helemaal maatgevend, geef ik toe. Maar ik vond nu dat er wel heel erg gegeneraliseerd werd over een "cultus". Alsof half Nederland vindt dat jullie flink pijn moeten lijden, om welke duistere reden dan ook.

Manda... zucht

Ik sta toch niet letterlijk bij jouw bevalling? Dan hoor je mij niet is dus 'bij wijze van spreken'

Hemuul

Van mij 'mag' de spuit bijvoorbaat klaarliggen. Het zou van pas kunnen komen. Nogmaals zoals ik het bedoel: ik zou het jammer vinden als niet meer afgewacht wordt óf het van pas komt.

Okee genista

..dan hebben wij dus echt andere ervaringen. Ik hoor tegenwoordig ook wel eens dat vrouwen die erom vragen een ruggeprik krijgen, maar dat is echt iets van de laatste jaren. En daar ben ik heel blij om. Wat die 'cultus' betreft had ik het nadrukkelijk over iets van het verleden, waar nu eindelijk steeds meer van wordt afgestapt. (dat goede nieuws is toch ook de aanleiding van dit draadje?) De voorbeelden daarvan heb ik in mijn vorige bericht geschreven. Die zijn niet te ontkennen, want er is met deze nieuwe richtlijn pas (hopelijk echt) een einde gekomen aan wat ik beschreef.
We zijn het niet oneens denk ik. Alleen onze ervaringen staan lichtjaren uit elkaar... ik kan het echt nog steeds nauwelijks bevatten dat jij liever gaat bevallen dan naar de tandarts! (dat was jij toch?) En ik heb echt geen goed gebit..

Verdoving

Ik heb me altijd wat verbaasd over het gemak waarmee in Amerika om verdoving wordt gevraagd. Wat mij betreft heeft het niks met afgunst te maken of met dat ik vind dat anderen maar net zo hard voor zichzelf moeten zijn als ik (valt wel mee met dat harde overigens).
Ik heb bevallingen meegemaakt die alledrie anders waren. Een vroeggeboorte die met allerlei opwekkingsmiddelen pas na een week lukte, als we het over traumatisch hebben dan komt die wel in de buurt, een bevalling in het ziekenhuis met flink wat rugpijn en een thuisbevalling die zo soepel verliep dat ik iedereen zo'n bevalling gun. Die vroeggeboorte had ook via een keizersnee gekund, maar de arts en ikzelf achtten de nasleep van een keizersnee onnodig zwaar als je er geen levend kind aan overhoudt. Toen heb ik ook verdoving gekregen tijdens de weeën. Waarom zou je pijn hebben bij een bevalling waarbij je met lege handen achterblijft, was de mening van de arts. Voor die gelegenheid was ik blij met verdoving, maar bij mijn andere bevallingen had ik het helemaal niet prettig gevonden. Pijn of niet. Als het kon zou ik onder gelijke omstandigheden het weer zo doen omdat ik het erbij vind horen om pijn te voelen. Wederom... tot op zekere hoogte. Ik snap echt wel dat het ergens ophoudt en dat je dan sméékt om verdoving.

Kaaskopje

Maar waarom moet je afwachten tot je eventueel de pijn niet meer aankan? Als ik graag een ruggenprik wil en er is geen medische contra indicatie waarom dat niet mogelijk is waarom mag ik dan niet van te voren dit overleggen met de medici, op het moment dat de bevalling serieus begint naar het ziekenhuis gaan en daar de pijnbestrijding krijgen nog voor dat ik de pijn te erg vind worden?
Waarom moet er gewacht worden tot het echt pijnlijk wordt en mag niet gewoon de pijn van althans de eerste fase worden overgeslagen?
Ik vond de pijn bij mijn bevallingen zonder pijnbestrijding best te overleven. Ik kroop niet tegen de muren op en het ging uiteindelijk best. toch zou ik nu bij een hypothetische volgende bevalling zeker weer voor pijnbestrijding gaan, en dan niet afwachten maar gewoon gelijk. Gewoon omdat ik het prettiger en ontspannender vind.

Bij de twee oudste twee (tweeling) had ik een ruggenprik gekregen en dat was heel fijn want het was een vrije lange bevalling. de bevalling van de derde ging vlotter en ik was later in het ziekenhuis en door miscommunicatie heb ik toen geen pijnbestrijding gehad. Het was voor mij prima vol te houden en heb dan ook geen traumatische herinneringen aan die bevalling. Ondanks dat heb ik bij de bevalling van de vierde toch weer gekozen voor een ruggenprik, zonder verder af te wachten hoe die bevallingen zou lopen. En waarom niet? Ik kan ook best mijn arm laten zetten zonder verdoving, overleef ik heus wel en brengt geen risico's met zich mee maar toch wil ik die pijn wel heel graag vermijden als het enigzins kan. Er is al genoeg lichamelijke pijn in het leven zonder bewust op zoek te gaan naar meer

Ik zie werkelijk niet in waarom een bevalling eerst een hel moet zijn voordat je voor pijnbestrijding kiest. Uiteindelijk moet de keuzevrijheid van de vrouw vooropstaan en niemand moet om een keuze voor wel of geen pijnbestrijding veroordeeld worden.

Maylise

Kaaskopje

je mist het punt, natuurlijk is het bij wijze van spreken, zo gaat het doorgaans altijd in een discussie hier.

Hemuul

We zijn het inderdaad niet oneens. Mijn standpunt is in principe dat het een keuze moet zijn van de vrouw. Maar ik zeg erbij dat ik dus niet goed op de hoogte ben van de tegens van een ruggeprik.
En ja, ik beval liever dan naar de tandarts te gaan. Toch jammer dat bevallen niet speciaal goed voor je gebit is en zóveel kinderen hoef ik nu ook weer niet