Reacties op de gevonden broertjes

Tsjor

Je is: wij allemaal, iets is: de betreffende kinderen en hun ouders helpen zodat het weer veilig is.

Walgelijk

Even googelen leert dat het Internet is volgeplempt door gefrustreerde vaders die allerhande beweringen doen over de zaak Ruben&Julian. Zonder andere kennis dan wat we allemaal in de kranten konden lezen, beweren ze dat moeder Iris het er wel naar gemaakt zal hebben, dat ze wel verschrikkelijk naar en oneerlijk zich gedragen zal hebben in de "vechtscheiding" met als doel dat de vader zijn kinderen niet meer zou zien. Walgelijke beweringen. Hoewel ik vroeger in principe (zonder ervaring, zonder verstand van zaken) wel sympathie had voor dat soort vaders, is nu al die sympathie vervlogen. Ze lijken me gestoord.

Wie schetst mijn verbazing dat ik hier op dit forum Tsjor een zelfde soort beweringen zie doen! Ongelooflijk.

We weten niet veel van deze zaak. Maar dit is wat je kunt opmaken uit de krantenberichten:

- er was geen sprake van dat deze vader zijn kinderen niet meer zou zien, maar wel dat hij ze misschien in de toekomst minder zou zien (een weekend in de twee weken, evenveel als vroeger de standaardregeling was voor vaders dus); er was een 50/50 co-ouderschap;

"Beide ouders houden wel het gezag over de broers, maar de Raad adviseert ook een andere omgangsregeling: in plaats van de helft van de tijd zouden de kinderen nog maar een weekend per twee weken bij hun vader moeten zijn."

- moeder is mishandeld door vader; zij is daarvoor enkele keren bij huisarts en politie geweest, politie heeft foto's gemaakt van blauwe plekken op armen;

- moeder gaf aan dat kinderen vertelden mishandeld te worden door vader, maar volgens AMK was daar geen "hard bewijs" voor; moeder heeft aangifte gedaan van mishandeling oudste zoon in 2009 en 2013; en er was een melding bij het AMK in 2012;

- moeder was bang dat vader de kinderen iets aan zou doen en heeft dit aangegeven bij de betrokken instanties;

"Het AMK rapporteert dat de moeder in eerste instantie niet wil dat contact wordt opgenomen met de vader, omdat hij weleens zou hebben gedreigd met "familiedrama’s in de media"." "De kinderen vertellen bij moeder thuis verhalen dat vader hun fysiek en emotioneel mishandelt", schrijft Bureau Jeugdzorg aan de Raad voor de Kinderbescherming. En: "Moeder geeft een paar keer in een mail aan bang te zijn voor vader. Zij is bang voor geweld, maar vooral bang voor emotionele bedreigingen naar haar en de kinderen."

" In het ‘verzoek tot onderzoek’ van Bureau Jeugdzorg aan de Raad voor de Kinderbescherming wordt de vraag gesteld of de melding spoedeisend is. "Nee", luidt het antwoord. Maar als de Kinderbescherming Timon Ambulante Spoedhulp consulteert, krijgt het een rapport toegezonden waarin staat dat er "sprake is van een acute bedreiging van de veiligheid van een of meer gezinsleden". De politie neemt de aangifte van de moeder serieus. De Kinderbescherming krijgt in april van de politie te horen dat zij "binnen twee weken vader zullen gaan oproepen om te worden gehoord als verdachte". En: "Zoals de zaak nu ligt, zal het dossier uiteindelijk worden ingestuurd aan justitie.""

- helaas heeft moeder gelijk gekregen;

- vader is zeer berekenend te werk gegaan bij het vermoorden en verstoppen van zijn kinderen en bij zijn eigen zelfmoord; motief lijkt wraak te zijn, en gekwetste trots; van liefde voor de kinderen is geen spoor;

- vader was een sociaal aangepaste man, "sociaal" volgens oppervlakkige contacten zoals de buren.

De term "vechtscheiding" vind ik hier misplaatst. Dit suggereert "waar twee vechten, hebben er twee schuld". Het ging hier om feitelijke en vermoedelijke mishanding van ex en kinderen door vader, en een moeder die haar kinderen daarvoor probeerde te beschermen. Of die vermoedelijke mishandeling terecht was, daar is moeilijk, zo niet onmogelijk, achter te komen.

Kinderen worden wel eens vermoord uit liefde, omdat de ouder denkt dat het leven hier ondraaglijk voor ze zal zijn. Maar dan zijn daar duidelijke redenen voor (al dan niet terecht), duidelijke problemen, en dan worden de kinderen "liefdevol" vermoord en wordt er liefdevol met de dode lichamen omgegaan (bijv. begraven). Daarvan is hier geen sprake.

Ik zie niet waarom deze man "door wanhoop gedreven" zou zijn. Het was geen impuls-handeling, geen passiionele daad, maar minimaal een maand lang heel goed, minitieus voorbereid.

De enige drijfveer van deze man lijkt wraak en gekrenkte trots te zijn. De koele planning roept bij mij de associatie op met een psychopaat. Evenals de berichten van de buren etc. dat het zo'n "aardige, sociale man" was. Daar zijn psychopaten heel goed in, sociaal wenselijk gedrag. Mogelijk dat alleen mensen die hem heel goed kennen, zoals zijn ex-partner, dit doorzagen.

Vermoedelijk is er niet heel veel aan te doen om dit te voorkomen, en gelukkig komt het maar heel weinig voor.

Wel is het heel erg dat de zorgen van de moeder kennelijk niet geloofd werden, maar dat zij wel gelijk bleek te hebben.

(De citaten zijn uit het NRC: http://www.nrc.nl/nieuws/2013/05/19/reconstructie-nrc-veiligheid-ruben-en-julian-al-vier-jaar-in-het-geding/)

Zeg

Heeft dit enig nut? al dit gespeculeer? Eerder vonden mensen reacties over deze zaak onsmakelijk. Ik vind het nu inmiddels heel wat meer dan onsmakelijk worden. En blijkbaar maakt het ook niet meer uit voor wie dit allemaal na te lezen is. Dead and buried: dan mag alles weer gezegd worden, zoiets?

Forumbeheer

Ik ben het eens met Jippox. Was dit nou de bedoeling van het (dubbele) draadje? Totaal overbodig, lijkt me.

Emine

"De gezinsmanager (een soort casemanger, gezinsvoogd en reclasseringsmedewerker in 1) maakt dat nog eens pijnlijk duidelijk: deze heeft uit het oog van 'kwaliteits-en-kostenbewaking' ook nog eens de bevoegdheid te oordelen over de geschiktheid van de andere door hem/haar ingeschakelde hulpverleners. Niet-functioneren kan leiden tot het stoppen van opdrachten aan de betreffende instantie. Wie spreekt de gezinsmanager nog tegen? Al wil een individueel hulpverlener dat misschien, denk je dan dat de organisatie van de hulpverlener daarmee akkoord gaat?"

Dit berust weer op aannames (iets wat jij nu juist jeugdzorg verwijt te doen... ) en je stelt causale verbanden. Stoppen van opdrachten aan de betreffende instanties... ze hebben die instanties en anderen hard nodig om juist tot resultaten te komen (- produktie = financiering). Zelf biedt BJZ namelijk geen hulpverlening... Kort gezegd veel geklets, weinig inhoud...
Stel je mening eens op deugdelijke onderbouwingen bij, echt het kan.. Ik ervaar dagelijks anders!

Nou buitenstaander

lekker zeg om te zeggen dat die vaders gestoord zijn. Je zou je moeten schamen. Er zijn genoeg liefdevolle vaders die door hun ex getreiterd worden.

Ik denk dat deze vader inderdaad tot wanhoop gedreven werd. Dat hij dit gedaan heeft is natuurlijk hartstikke fout. Maar moeder kan natuurlijk ook vanalles geroepen hebben en gezegd wat niet waar was.Alles wat vader gedaan heeft komt van haar af....ik heb nog niet gelezen dat anderen dit staven.... Ook dat hij een mediadrama heeft voorspeld hoeft niet eens waar te zijn. Wie weet wilde ze op deze manier de kinderen wel 100 % krijgen en heeft vader gedacht dat het haar ging lukken ook en toen overging tot deze daad. Dat wil niet zeggen dat ik dat goedkeur, maar ik kan me voorstellen dat een vader wanhopig is en denkt dat zijn kinderen dood beter af zijn, als bij hun moeder....Kortom je weet het niet, mijn inziens is moeder ook niet zuiver....moeders kunnen veel roepen, en vaak wordt er nog naar geluisterd ook, blauwe plekken kun je zelf ook maken....

Er staat bv nergens dat vader ze mishandeld heeft, dat zegt zij....maar het amk en de ha zien dit niet....Ik ben ook temperamentvol, niks mis mee...maar als je zo getreiterd wordt door je ex kan je idd erg boos worden...kan zijn ex wel hebben gezegd...zie je wel..ik zei het toch dat ie snel boos werd.........

Ze schreef zelf op fb... dat ie gewonnen heeft...logisch hoor als je net hoort dat je kinderen er niet meer zijn....meteen even aan heel nederland melden dat je ex gewonnen heeft.....nee....ik denk echt waar twee vechten twee schuld, en wat er is gebeurd is verschrikkelijk...triest dat deze jongetjes daar de dupe van zijn geworden.

Scenario's

Als je ooit wil nadenken over de vraag: hoe kunnen 'we' (in de betekenis van Liora) dit voorkomen, dan moet je open oog houden voor verschillende mogelijke scenario's.

Op basis van informatie uit de krant kan niemand met volle zekerheid zeggen dat het een of het andere scenario waarheid is.

Je kunt de andere geluiden allemaal wegzetten als 'gestoord'. Dat zou inderdaad pleiten voor een verplicht psychiatrisch onderzoek naar al die 'gestoorden'. Ik stel me vrijwillig beschikbaar.

Je kunt ook bedenken dat al die 'gestoorden' een andere kant van een mogelijke waarheid belichten en dat serieus nemen door na te denken over de vraag: hoe voorkom je dat het zover komt.

Mij verbaast het verzet tegen het openhouden van verschillende scenario's en daardoor ook het openhouden van nadenken over verschillende richtingen waarin je oplossingen kunt gaan zoeken.

Tsjor

Inderdaad bizar

Siobo, ik ben het van harte met je eens. Verbazingwekkend hoe hier maar geprobeerd wordt om moeder van alles in de schoenen te schuiven op basis van louter aannames.

De enige harde feiten zijn dat vader zijn kinderen vermoord heeft, de lichamen verborgen en het spoor zo moeilijk mogelijk gemaakt zodat ze niet gevonden zouden worden. En er zijn genoeg aanwijzingen dat hij dit ruim van te voren beraamd heeft.

Maar de vingers moeten en zullen hier naar moeder wijzen...

Bizar

Eigenlijk zijn we in dit draadje bezig met reacties van omstanders, van onszelf als buitenstaander. Ja, bewezen is dat vader zijn kinderen en zichzelf heeft omgebracht en dat hij dat gepland heeft gedaan. Veel meer feiten zijn er niet. Moeder heeft terecht de angst gehad dat dit zou gebeuren, niet de zekerheid maar een zekere mate van waarschijnlijkheid. Maar hoe kan zij aan de omgeving duidelijk maken dat deze angst zeer terecht was. En wat had zij en wat hadden omstanders en hulpverleners dan kunnen doen om deze tragedie te voorkomen?

Tsjor

erover nadenken is 1, maar twijfels naar iemand toe hardop uitspreken is iets anders. Het is mij gelukkig nog nooit overkomen, maar als men je onschuld in twijfel trekt, dan is dat al genoeg om kapot aan te gaan. Zolang je iemand dus niet beter kent, de behandelaar of advocaat niet bent, wat weet je er dan vanaf?
Oh ja, het is me wel een keer overkomen. In het klein. Mijn man zei dat ik iets gezegd had terwijl ik zeker wist dat dat niet zo was. Ik vond dat echt erg. En dan ging dit dus om een woord...

Inderdaad

Kaaskopje, maar dat geldt ook voor aanhoudende verhalen over mogelijke mishandeling etc. Als dat blijft aanhouden en je kunt je onschuld niet bewijzen...

Verder deel ik de vraag van AnneJ; wat kunnen we doen om zoiets te voorkomen?
Alleen maar afgaan op uitspraken van één van de twee partijen is onvoldoende. Het levert één partij teveel 'macht' op (je hoeft maar te roepen en....) en maakt de andere partij machteloos (wat dus erg is).
Alle onderzoeken die hier hebben plaatsgevonden leverden geen eenduidig beeld op.
Ik heb in andere draadjes mogelijke suggesties gedaan. Maar het zou fijn zijn als er meer suggesties kwamen.

Tsjor

Pien: "gestoord"

Pien, met "dat soort vaders" bedoelde ik natuurlijk niet alle gescheiden vaders. Ik bedoelde de op Internet strijdende vaders, die nu hun eigen ervaringen projecteren op de zaak Ruben&Julian en heel onaangename aantijgingen tegen de moeder uit hun duim zuigen. En met "gestoord" bedoelde ik in die context dat ik deze niet serieus kan nemen.

Zie bijvoorbeeld de commentaren van "Alessandro" en "Harry" hier: http://www.welingelichtekringen.nl/samenleving/183709/vader-van-de-broertjes-door-het-lint-door-versoberde-omgangsregeling.html

Tsjor: mijn vraag

Tsjor, beantwoord je mijn vraag nog?

Waar heb jij vandaan dat moeder de rechtszaken heeft aangespannen? En waar heb jij vandaan dat moeder rechtszaken over boedelscheiding en alimentatie heeft aangespannen? Wat is je bron?

Of is dit jouw interpretatie?

Tsjor: "gestoord"

Tsjor, zie mijn uitleg aan Pien over mijn opmerking over "gestoord".

Ik wil natuurlijk niet alle andere geluiden wegzetten. Maar die reacties waar ik op doelde (ik heb een link gegeven naar een voorbeeld, maar het Internet leek laatst vol te staan met dit soort reacties, en complottheorieën) zijn in mijn ogen echt niet serieus te nemen, maar wel verontrustend.

En, ook wat betreft jouw standpunten: Ik vind het bizar dat zonder enige feitelijke basis de schuld van de moord op de twee jongens min of meer op de moeder wordt afgeschoven. Dat vind ik nu iets om eens goed over na te denken. Het roept associaties op met aloude gevaarlijke mechanismes zoals "blaming the victim", "mother bashing" en misogynie.

En, relevant voor de vraag 'hoe kunnen we dit voorkomen', deze tendensen lijken ook al eerder gespeeld te hebben (zie artikel NRC): het niet geloven/serieus nemen van de zorgen van de moeder en de verhalen van de kinderen en het afdoen van mishandeling met de term vechtscheiding, met de suggestie 'waar er twee vechten hebben er twee schuld'.

Andere buitenstaander

je schrijft " Ik vind het bizar dat zonder enige feitelijke basis de schuld van de moord op de twee jongens min of meer op de moeder wordt afgeschoven. Dat vind ik nu iets om eens goed over na te denken."
Ik ben het daar erg mee eens. Dat is iets om over na te denken. Zonder uit het oog te verliezen dat vrouwen ook hele nare dingen kunnen doen binnen relaties en bij een scheiding, zijn deze reacties bij deze zaak heel bijzonder te noemen. Mensen die er op voorhand maar vanuit gaan dat moeder de vader gek gemaakt zou hebben. En ook omgekeerd krijgt moeder toch nog de schuld "ja als je toch weet dat vader gevaarlijk is voor de kinderen, geef je ze toch niet mee, dan draag je ook schuld" las ik ergens. Maar wat waren de reacties geweest als zij ze daarom bij zich had gehouden? ... precies
De een verwoordt het wat eloquenter dan de ander maar zegt hetzelfde. Interessant is ons af te vragen waarom dit mechanisme in werking treedt.

Rechtszaken

Andere buitenstaander, een rechtszaak wordt pas een rechtszaak als de een iets wil en de ander niet. En als ze dar samen niet uitkomen.
Stel: vader was een psychopaat. Is goed mogelijk: aardig en sociaal naar buiten toe, thuis een sadistische tiran. En niemand die het gelooft. Ook dat scenario is goed mogelijk. Als je dan met zo iemand getrouwd bent, dan is scheiden een oplossing, maar vooral als je zorgt dat je daarna echt niets meer met hem te maken hebt. Alles was je dan nog bindt is een probleem. Maakt het dan nog uit wie het kastje krijgt? Of hoeveel geld je krijgt? Helemaal niet.
Nogmaals: rechtszaken komen er alleen als je conflicten laat bestaan.

Tsjor

Individueel

Siobo, als het in dit draadje alleen maar mag gaan over de individuele zaak, dan is er niet veel meer te zeggen dan: wat erg, wat verschrikkelijk erg. En dat is het ook echt.
Dan heeft het voor de nabestaanden helemaal geen zin meer om t denken: hoe had dit voorkomen kunnen worden. Het feit is er, het is keihard en dieptriest. Ongelooflijk zwaar en heel erg.

Maar vervolgens is er een samenleving, vol met buitenstaanders, die zich wel moeten afvragen: hoe kun je dit voorkomen. En dan moet je een idee krijgen van wát je moet voorkomen. Dan zijn de verschillende scenario's niet eens zozeer van belang als analyse van deze ene situatie als wel als mogelijkheden van een probleem of problemen waarvan je je moet afvragen of er iets mogelijk is van een oplossing.

Jij stelt bijvoorbeeld dat dit niet gaat over een vechtscheiding etc. Maar ook dat is een interpretatie, gebaseerd op, ja op wat eigenlijk.

Wat mij betreft gaat het niet over schuldvraag, maar over mogelijke scenario's, onderliggende problemen die eventueel als het kan mogelijk oplosbaar zouden kunnen zijn. Bijvoorbeeld: de mogelijkheid moeten krijgen om een onafhankelijke burger in te schakelen, die na een verblijf/bezoek aan de gevreesde ouder praat met de kinderen om te horen hoe zij het ervaren hebben.

Bepaalde echt individuele of incidentele aspecten zijn helemaal niet oplosbaar. En sommige zaken ook echt niet. Zoals de vrouw waar niets mee aan de hand was, gewoon een collega, zus, buurvrouw. Die op een dag zelfmoord pleegt. Alles tot in detail keurig voorbereid, maanden moet ze daarmee bezig zijn geweest. Nergens een briefje of een verklaring. Waarschijnlijk ooit in haar hoofd gezet dat die dag het einde moest zijn. En dat was het dan. Zoiets krijg je nooit opgelost. Maar alles wat wel mogelijk anders aangepakt kan worden, daar zouden we voor moeten gaan.

Of dat nu hier in dit draadje is, of onder relaties, dat maakt mij niets uit.

Tsjor

Dus

Als ik het goed begrijp moet je zo dankbaar zijn als je na jarenlang mishandeling bent ontsnapt uit een huwelijk dat je vooral geen rechtszaken aanspant om financiele ondersteuning te krijgen voor jezelf of je kinderen? Ondersteuning die bitter noodzakelijk kan zijn als je bijvoorbeeld zelf geen werk hebt en ook niet in een positie zit dat je makkelijk een baan kan krijgen?
Want als je dus wel alimentatie wil voor je kinderen of voor jezelf (waar je gewoon recht op hebt) dan zet je het conflict van het huwelijk door?
Ik vind het een zeer vreemde redenatie. Tenslotte zul je ook na een ongelukkig huwelijk ook gewoon je huur moeten betalen en brood op tafel moeten zetten. De kinderen (die ook van hem zijn) hebben ook gewoon recht op een geldelijke bijdrage.

Subjectieve beoordeling

Vader heeft de moorden gepleegd en is de dader. Dat is klip en klaar voor iedereen. Voor de rest kun je geen dader aanwijzen, die is er niet. Wel heeft iedereen een subjectieve inschatting gemaakt vanuit het eigen perspectief. Hoe kun je mensen nu verwijten dat de zeer moeilijke inschatting die ze gemaakt hebben fataal is gebleken? Je kunt alleen maar kijken waar je mogelijk kan bijdragen om zaken te voorkomen. In die zin hoop je dat de hulpverlening leerbaar is en met deskundige ervaren mensen werkt zodat dit soort inschattingen zo trefzeker mogelijk zijn. Voor ouders is dit meestal een nieuwe zaak waar ze ook maar het wiel uitvinden. Je hoopt dat ervaren mensen, en ja die heb je natuurlijk ook soms onder omstanders en familie, trefzeker advies kunnen geven.
Maar zekerheid is hier niet te krijgen en de vader is de dader. Maar ik zou niet durven beweren dat ik zelf, onder de juiste omstandigheden niet tot moord of zelfmoord in staat ben. Dat dwingt tot nederigheid en compassie.

Maylise

Waar haal je dat 'dankbaar' nu weer vandaan?
Als je niets hebt heb je de sociale dienst en dan moet je wel achter je ex aan, want de sociale dienst gaat dan niet alles betalen. Nog verstandiger is om te zorgen dat je niet zo financieel afhankelijk wordt (andere discussie).

Maar natuurlijk kun je er ook voor kiezen om met een mishandelende partner nog jarenlang in een vechtscheiding te zijn verwikkeld.

Tsjor

Tsjor, rechtzaak

Wat andere buitenstaander, volgens mij dan, bedoelde was: Misschien heeft de vader die rechtzaken wel aangespannen, omdat hij het niet eens was met de boedelscheiding en andere zaken. Niet de moeder. Jij gaat zonder meer van de moeder uit.

Moeder

Ook als moeder de rechtzaken heeft aangespannen kan ik dat begrijpen. Je denkt ook dat voor je recht en dat van je kinderen moet opkomen en als alles moeilijk is dan is dat ook moeilijk. Je zal ze de kost geven, de omstanders die jou dan nog verwijten dat je niet genoeg je best hebt gedaan en je recht gehaald. Hier was het zogenaamd mijn 'eigen keuze' dat ik geen kinderalimentatie bedongen heb. Het is niet zo zwart wit. Het kan ook misschien juist goed zijn als je wel rechtzaken aangaat om zaken eerlijk rond te krijgen. Het is allemaal losse polswerk om daar consequenties aan te verbinden als de dood van je kinderen. Het blijft een inschatting. En uiteindelijk kun je zelf ook niet geloven dat iemand echt zijn kinderen ombrengt ook al droom je er s'nachts van. Het kan leven tussen angst en vreze zijn maar dat wil niet zeggen dat je dan een deurmat hoeft te worden. Je maakt inschattingen en dat is per definitie subjectief.

Isn't it a pity

Ja sorry

als ik op wat tenen sta. Ik kan het allemaal niet zo mooi schrijven. Feit is dat vader ze vermoord heeft, maar ik vind (en dat is mijn mening) dat moeder medeverantwoordelijk is doordat....(vul maar in..) ik heb mijn interpretatie er aan gegeven maar dat is ook maar gokken, net zoals jullie doen. We weten het gewoon niet. Het is mij te simpel dat vader een psychopaat is en een gewetenloze moordenaar. Ik zie op dit moment van heel erg dichtbij hoe een vrouw (moeder) haar ex tot wanhoop drijft. Om gek van te worden....

Wij weten niet wat zijn ex heeft gedaan of gezegd. En nogmaals we zullen nooit weten wat hij heeft gedacht. Maar ik word een beetje moe dat de vader wordt weggezet als een een kille man die niet van zijn kinderen zou houden....

Het lijkt mij ook erg moeilijk voor Jeugdzorg om "de waarheid" te achterhalen, want beide ouders hebben hun eigen waarheid, ook nu zie ik van heel dichtbij dat kinderen bij moeder zijn ondervraagd en dat ze hele andere dingen vertellen als ze bij vader zijn....ze zijn dus loyaal en vertellen wat ze denken wat de ouders willen horen....erg triest.....

Soms is er geen oplossing

http://www.volkskrant.nl/vk/nl/3184/opinie/article/detail/3444817/2013/05/22/Wat-ons-overkwam-lag-niet-aan-Jeugdzorg.dhtml
"Lege handen
Mijn antwoord is nee. Dit was niet te vermijden. Daar helpt geen Jeugdzorg aan. Alle familie en vrienden en een lange rij van andere hulpverleners stonden net zo goed met lege handen. De rechter die oordeelde over wat de moeder van mijn kinderen had gedaan, stelde vast dat zij leed aan een persoonlijkheidsstoornis met narcistische trekken en acting out -gedrag. Tegen het gedrag dat eigen is aan haar kwaal was Jeugdzorg niet opgewassen. Familie, vrienden en hulpverlening waren daar niet tegen bestand. Ik ook niet."
"Maar het is óns proces, het is geen gevolg van het falend professionalisme van Jeugdzorg of van de zorgplicht van onze staat. Veel beter dan te wijzen naar de tekortkomingen van de instanties is dat wij inzien dat definitieve oplossingen soms niet bestaan en dat wij leren omgaan met de onvermijdelijkheid van de ramp die ons trof."

Uit betrouwbare bron

Even een andere nick. Moeder is een vriendin van een studiegenoot van mij. Moeder werd mishandeld door haar man, hier is bewijs van (aangifte en veroordeling). Moeder had vermoeden dat vader steeds fysieker met de jongens omging en wilde dit stoppen door de bezoekregeling te beperken. Als de jongens bij vader waren zat zij ongerust thuis, de zorgen werden steeds groter.

Helaas had moeder gelijk en had er eerder ingegrepen moeten worden, maar ze hadden co-ouderschap en dan krijg je de regelingen niet zo maar ongedaan. Maar ja, als.. als.. als... wat koopt ze daar nu nog voor.

Emine

Al dat gespeculeer en dan je eigen ervaringen er nog bij zeggen, dat leidt tot niets. Tsjor heeft het over oplossingen,lijkt me meer to the point... Met mijn eigen ervaringen draag ik in ieder geval niets bij met speculeren. Ik zou niet durven en ik vind het ongepast. ík zie dat ik niet de enige ben...

Ik zie dat het dagenlijks ook anders kan, niet altijd beter, niet pers definitie slechter, niet altijd goed en niet nav wat jij ervaren hebt. Waarom zou ik dat naast elkaar willen leggen?

"Zo zonde dat de jeugdzorg nou nooit eens iets met dat commentaar doet, maar slechts roept dat ze hun werk zo goed doen"

We doen helemaal niet altijd ons werk zo goed, is ook jouw invulling. Ik stel dat ik ook anders zie, niet meer en niet minder.
Iets minder gebruik van "altijd" en "allemaal" nuanceert de boel gelijk. Het is niet zwart/wit, het is grijs....

Eigen ervaringen

Reageren op deze afschuwelijke situatie doe je vanuit je eigen perspectief en uiteraard met eigen ervaringen die dat oproept. Anders valt er niet te reageren.