Reacties op de gevonden broertjes
Nee, ik heb er niets nieuws over te melden. Ben ondanks dat het te verwachten was, shocked dat ze echt niet meer leven. De vragen hoe hun laatste momenten zijn geweest, of ze geleden hebben en bang zijn geweest, hoe de moeder hier ooit overheen moet komen en hoe je als ouder het over je hart kunt verkrijgen je eigen kind om te brengen, laten me niet los. Ik vind dat het onderwerp over Julian en Ruben niet mag ondergaan in andere discussies, en dacht: ik zet een nieuwe topic neer, voor iedereen die wil reageren.
Condoleanceregister
Ik heb het condoleance register getekend met de volgende tekst:
Rust zacht Ruben en Julian.
Voor de moeder en verdere nabestaanden is een woord van sterkte feitelijk niet genoeg om dit verlies en de manier waarop te helpen dragen. Woorden hiervoor schieten te kort.
Ontdaan
Toen ik gisteren het nieuws hoorde, heb ik zitten huilen. Ik vind het zo pijnlijk dat een vader vergeet wat het leven van zijn kinderen waard is omdat hij gekrenkt is. Die kinderen hadden nergens om gevraagd, zijn door hun vader als middel ingezet. Ik vind het niet te verteren. Ik weet dat het de realiteit is dat dit gewoon gebeurt en dat de man chronisch in de war moet zijn geweest en dat je er geen controle over hebt en blablabla, maar wat is het hard en rauw. Ik hoop voor hun moeder dat ze veel liefde en kracht mag krijgen om hiermee te leren leven.
Groet, Jo Hanna
Emine
Er was al een draadje in O.T. waarin er heerlijk op los gespeculeerd kan worden. Dit draadje is dus volkomen onnodig.
Jemig berber
Dit is iets wat heel veel mensen enorm raakt. Mensen willen daar over praten en willen dat delen. Iedereen gaat daar op zijn eigen manier mee om. Daar kun je van vinden wat je wilt, maar misschien moet jij eens ophouden om daar steeds maar weer zo over te oordelen.
Jippox
Je hebt gelijk. Ik wilde eigenlijk alleen maar even laten weten dat er al een draadje is dat dit draadje overbodig maakt. Mijn persoonlijke mening had ik daar natuurlijk best even buiten kunnen laten.
Ik vind
Dit een heel ander draadje, juist omdat er in dat andere draadje zo op los gespeculeerd werd dat ik er niet meer op gereageerd heb.
Ik vind het dan ook fijn dat Emine er een nieuw draadje over opent en hoewel ik het meestal totaal niet met Emine eens ben, waardeer ik dit echt.
Ook mij laat dit verhaal niet los. Ik heb ook zitten huilen voor de tv gisteravond. De jongetjes zijn van de leeftijd van mijn eigen zoon. Je kunt je gewoon niet voorstellen hoe je je dan voelt als je op zo'n manier je kinderen verliest. Vreselijk, daar zijn echt geen woorden voor. Hoe kan deze moeder verder met haar leven?
Opluchting
Ik had een hele andere reactie: gelukkig zijn ze gevonden. Nu kunnen ze op een rustplek komen en kan de moeder en familie ook rust krijgen en beginnen met de verwerking (voor zover dat ooit gaat lukken). Meer opluchting dus. Dus ik vind dan ook dat nu verder de (social) media de boel met rust moeten laten. Dat gun ik die jongetjes en hun moeder en familie zo heel erg.
Las net een bericht uit andere hoek
Ik las net een bericht over de rol van de moeder in de scheidingzaak, wat vinden jullie hiervan:
Ik weet niet goed wat ik ervan moet vinden, het is in ieder geval een zaak met alleen maar verliezers, óók aan de vaders kant.
Inderdaad
Ik ben blij voor de moeder dat er een einde is gekomen aan de onzekerheid, dat die rust er nu is. Ik wens hen ook rust in de breedste zin van het woord, ivm media aandacht en dergelijke.
Nee, ga ik niet in mee
Ik heb het bericht net gelezen en vind het wel heel makkelijk. Ja, het is gruwelijk als je je kinderen niet mag zien. Als moeder ze weghoudt. Maar als de kinderen ouder worden, dan hou je ze niet meer tegen. Vanaf twaalf mogen ze kiezen. Je hebt een heel leven om de dingen recht te zetten en ze te laten weten dat je van ze houdt.
Ik weet dat er vaders zijn die dit doen. Die werkelijk het belang van hun kinderen voor laten gaan, die met pijn in hun hart wachten tot de juiste tijd en intussen de beetjes die ze krijgen aangrijpen om kracht uit te putten.
Maar dit? Je eigen kinderen vermoorden? En dan de lichamen verstoppen zodat moeder maar flink zal lijden? Bewust zo gepland? Nee, ik denk dat moeder gelijk had. Vader was gevaarlijk, voor vader kwamen zijn kinderen nièt op de eerste plaats.
Familie vader
Uiteraard neemt dit niet weg dat ook de familie van vader een enorm verlies lijdt en ik ook hen toewens dat zij gesteund worden. Ik ben er overigens niet van overtuigd dat hierboven werkelijk namens de familie van vader gesproken wordt.
Smakeloos
Ik vind dat de familie van de dader cq verdachte (nee, Jeroen Denis is geen slachtoffer) zich terughoudend moet opstellen in het uiten van hun gevoelens over de dood van de dader. Dat ze op deze manier 'tegengas' willen geven en de integriteit van de moeder in twijfel willen trekken vind ik smakeloos.
Berber en merel
Ik ga even naar Off Topic omdat ik in dit draadje geen discussie wil voeren en ik toch iets over jullie bijdragen wil zeggen.
Groet, Jo Hanna
Johanna
Ik heb hier al gereageerd op jouw opmerking daar (zie mijn bericht aan Jippox). Het wordt zo wel erg ingewikkeld, vind je niet? Als we twee draadjes door elkaar gaan halen?
Misschien had 1 draadje dus toch voldoende geweest. Ik zie iig echt niet waarin dit draadje wezenlijk verschilt van het draadje in o.t. en ik dacht dat dubbele draadjes niet de bedoeling waren op dit forum.
Hoe ga je om met dit soort informatie?
Hoi allemaal,
voor mij is het de vraag hoe je omgaat met alle informatie en details die je krijgt over zo'n drama
Ik wil natuurlijk meedoen met een Amber Alert etc, maar op een of andere manier voel ik me dan ook meer betrokken.
Dus raakt het je dieper, denk ik.
En dan moet ik me beheersen om niet op internet naar nog meer informatie te gaan zoeken, moet je helemaal niet willen natuurlijk.
Het zijn prive-zaken, afblijven!
En je weet dat je via internet nooit een volledig beeld zult krijgen, dus het slaat nergens op.
En je helpt er niemand mee.
Maar ik voel de 'zuigende' werking ook heel sterk
Dihanne
Ik vind
Het redelijk smakeloos om hier een discussie (of hoe deze thread dan ook wordt genoemd) op dit moment over te voeren.
Nou margriet
Dan doe je dat toch niet?
Je leest anderen in alle draadjes de les. Blijf dan toch weg.
En toch... wat een hype
vraag ik me een beetje af: hoe komt het toch dat dit zo'n enorme impact heeft op heel Nederland? Met all respect; maar er verdwijnen vaker kinderen en er worden ook vaker kinderen vermoord. Zelfs door hun vader. Hoe komt het dat iedereen zo hier mee bezig is?
Volgens mij niet
Stella, volgens mij werd er altijd al massaal aandacht besteed aan de vermissing van een jong kind. Als het nu massaler lijkt dan pakweg 15 jaar geleden dan komt dat denk ik alleen maar doordat er nu meer zendtijd is(meer zenders met meer nieuwsbulletins die er allemaal aandacht aan besteden) en de sociale media erbij gekomen zijn.
Groeten,
Temet
Stella
Stella, ik denk dat dat komt omdat ze niet meteen gevonden waren. Dus er kwam een soort hoop voor in de plaats. Hopelijk leven ze nog, hopelijk worden ze gevonden... dat soort gedachtes.
Als het anders was gelopen en ze gelijk met de vader gevonden waren, had het denk ik (hoe onaardig dit ook klinkt) denk ik een minder groot impact gehad, omdat men er dan minder lang mee bezig is geweest.
Smakeloos?
Ik denk dat de familie van de vader wel degelijk ook slachtoffer zijn, op een gruwelijke manier: je hebt enorm verdriet maar je mag het niet tonen. Omdat er altijd mensen zijn die vinden dat je daar geen recht op hebt, omdat je schijnbaar een soort medeverantwoordelijk bent, alleen maar omdat je familie bent, guilty by association... Hoe gruwelijk moet het zijn, je kind kwijt te zijn en tegelijkertijd niet te mogen rouwen omdat hij het zelf gedaan heeft, en dan ook nog zijn kinderen heeft meegenomen. Iedereen praat over hoe erg het is voor de moeder van de jongetjes (en terecht, dat is zo onvoorstelbaar erg), maar ik vind het voor bv. ouders of broers/zussen van de vader net zo erg.
Ik heb in dergelijke situaties ook altijd enorm te doen met deze mensen, de familie van...
En die jongetjes, ach die jongetjes, zo zonde, wat een ellende dit...
Mirreke
ik ben zeer begaan met de naasten van Jeroen. Zij hebben een geliefde verlorene, zij hebben hem zien afglijden. Dat is droevig en ik begrijp dat ze rouwen. Maar waarom de verantwoordelijkheid voor Jeroens moet wprden afgeschoven is mij volstrekt vreemd.
Merel
Ik heb eigenlijk spijt dat ik die link van jou heb gelezen. Ik vind het vaag en met een dubbele bodem. Dit gespeculeer van mensen die niet in het bezit zijn van de feiten is pijnlijk voor alle partijen.
Stella
Volgens mij hebben alle kindermoorden en -vermissingen grote impact.
Een kindermoord, daar kan bijna niemand met zijn verstand bij. Het gebeurt en vaak in een acute vlaag van ontiegelijke psychische nood. Combi zelfmoord ouder en moord kinderen komt vaker voor. Min of meer onder het motto: samen op weg naar een nieuw, beter leven zonder problemen na de dood. Ik weet niet hoe ik het moet omschrijven, maar ik denk dat een ieder precies begrijpt wat ik bedoel. Ik kan het me niet voorstellen maar ergens probeer je een klein stukje te begrijpen van zo'n wanhoopsdaad.
Wat me in deze zaak enorm heeft geraakt is de extra dimensei: het was een vooropgezet, goed voorbereid plan waarbij er van alles aan lijkt gedaan te zijn dat de kinderen niet zouden worden gevonden. Hoe kun je zo met de lichamen van je eigen kinderen omgaan? Waarom verbergen? Is de haat richting moeder groter dan de liefde voor de kinderen? Nee, dat is het ook niet want de liefde voor zijn kinderen lijkt juist de trigger te zijn geweest om zo hard te strijden. Dat stuk is voor mij echt helemaal ongrijpbaar...
Inderdaad anneke
daar loopt het bij mij ook op stuk.
Don't shoot the messenger
Tja,ik weet ook niet wat ik van de link moet vinden, maar spijt heb ik er niet van dat ik het gelezen heb. Het zou anders zo'n beetje zijn alsof je maar een kant van de situatie belicht wilt zien, maar ieder verhaal heeft natuurlijk meerdere kanten.
Blijft over dat er natuurlijk alleen maar verliezers zijn in dit verhaal....
Om meer inzicht te krijgen...
kijk eens naar Toon Verheugt. Forensisch psycholoog die onderzoek gedaan heeft naar ouders die kinderen hebben vermoord.
http://www.eenvandaag.nl/binnenland/45909/vermiste_broertjes_ruben_en_julian_gevonden
Interessant
Ik heb het gezien. Nogal een stellig verhaal. Volgens deze psycholoog heeft 90% van de ouders die hun kinderen vermoorden een ernstige persoonlijke stoornis. Dat vind ik een opmerkelijke conclusie. Is dat omdat je achteraf concludeert dat iemand wel ernstig gestoord moet zijn? Hoe concreet is zo'n cijfer? Juist ouders die hun kinderen vermoorden zijn niet altijd in beeld bij de hulpverlening en als ze dat al zijn werken ze zeker niet altijd mee met een persoonlijkheidsonderzoek behalve dat er achteraf door omstanders werkenderwijs conclusies getrokken worden over hun persoonlijkheid.
Ik zou ook weleens willen weten hoeveel ouders met een vergelijkbare stoornis in een wanhopige echtscheidingssituatie ook in staat blijken te zijn hun kinderen om te brengen. Lijkt me moeilijk te onderzoeken. Meer een soort educated guess. Ik hoop niet dat dat nu betekent dat ouders die zich tot de hulpverlening wenden, waar ze geholpen worden met een ernstige persoonlijkheidsstoornis voortaan verdacht worden van mogelijke kindermoord. Ook die ouders kunnen dan beter de hulpverlening gaan mijden.
Meer dwang
http://digitaleeditie.nrc.nl/losseverkoop/NH/2013/4/20130524___/1_01/
"Doordat Bureau Jeugdzorg ouders in probleemgezinnen niet kan verplichten zich psychologisch te laten onderzoeken, is niet goed vast te stellen hoeveel gevaar kinderen in zo'n gezin lopen."
Sprokkereef pleit voor gedwongen psychologisch onderzoek.
Zelfs criminelen kunnen nog niet verplicht worden mee te werken aan een TBS door een onderzoek te ondergaan in een forensische kliniek. En dan moet je je voorstellen hoe dat dan gaat. Er zijn wachtlijsten, er is onenigheid over wie dat onderzoek dan moet doen, de diagnoses zijn meer werkhypothesen dan harde feiten, bovendien kan het lang duren voor er helderheid, en ook zijn hulpverleners terecht vaak niet bereid om zo'n onderzoek te doen vanwege de harde conclusies die dan getrokken gaan worden uit boterzachte en nog nader uit te werken diagnoses die uit zo'n onderzoek komen.
Emine heeft gelijk. De hulpverlening krijgt er alleen nog maar meer bevoegdheden bij als we niet uitkijken.
Ook zoon hier vond dat als er 10 hulpverleners bij dit gezin betrokken waren dat er dan misschien beter samengewerkt moet worden. Allemaal dus te kort door de bocht, niet erg effectief. Als 10 hulpverleners tekort geschoten zijn dan zijn er teveel mensen met hun eigen kader bezig, dat is teveel voor een gezin. Als dat ook nog 'beter' gaat samenwerken, buiten de ouders om dus, dan is het leed helemaal niet meer te overzien. Minder is gewoon meer. Minder dwang, minder hulpverleners, maar meer deskundigheid en geduld. En het aanvaarden van een risico, hoe vreselijk ook. 10 hulpverleners en een dreigtraject bij kinderbescherming en justitie kan de zaak juist hebben laten ontsporen bij vader.
De relatie
Tussen het hebben van een persoonlijkheidsstoornis en het ombrengen of in gevaar brengen van je kinderen omtoveren in een 1 op 1 relatie en dan op grond daarvan ouders niet meer serieus nemen is gevaarlijk.
