Overlast van kinderen in verhouding tot opvoedingsstijl

Valeria schreef op 17-08-2024 om 07:40:

[..]

Misschien komt het juist wel omdat er geen broertjes of zusjes zijn? Mijn oudste was rond de 3 toen er een tweede kind kwam en die moest toen leren dat hij de aandacht moest delen en erop moest wachten. En dat gaat als je aan een baby vastzit niet altijd met een begripvolle uitleg die te lang is voor een peuter.

Dit denk ik ook. Het klinkt als typisch gedrag van een kind dat alle ruimte krijgt om het ongewenste gedrag te vertonen. Het wordt daarbij niet afgeremd door de moeder en hoeft met niemand rekening te houden. Er wordt ruim de tijd genomen om steeds alles door te spreken met het kind zonder daarbij na te denken over hoe dit voor de omgeving is (bijvoorbeeld de vriendin van moeder die maar zit te wachten tot het volwassen gesprek kan worden hervat). 

Dit meisje leert niet om na te denken over hoe haar gedrag overkomt op anderen en om passend gedrag te vertonen voor de sociale context en daar heeft ze thuis weinig reden toe want er zijn geen broertjes of zusjes die aandacht vragen. 

bieb1963 schreef op 15-08-2024 om 12:12:

Tja, ik vind dat kinderen in een speeltuin gewoon moeten kunnen schreeuwen. Dat doen kinderen nou eenmaal. Binnenshuis, bij anderen enz lijkt het mij normaal dat dat niet gebeurt en ze gecorrigeerd worden als er teveel wordt geschreeuwd. M.i. niet perse iets van nu toch?

nou, tussen schreeuwen en SCHREEUWEN zit nog een heel verschil. Ik woon vlakbij een lagere school, en ja dat wist ik toen ik er kwam wonen en meestal geen overlast, maar soms hoor ik een of twee kinderen langer dan 5 min gewoon keihard gillen. En dan denk ik, daar mag gerust iets van gezegd worden. 

Sowieso vind ik dat kinderen te weinig worden aangesproken op gedrag die niet wenselijk is. Kinderen mogen idd alles, want oh wee als ze tegen gesproken worden. Alle prinsjes en prinsesjes moeten alles mogen en vooral moet het hele leven 'leuk' zijn. Nou ja, het leven is nou eenmaal niet altijd leuk. Ook voor kinderen niet. 

Het is een feit dat ouders tegenwoordig gemiddeld meer tijd aan hun kinderen besteden dan vroeger. Ik heb hier de link gedeeld naar het wetenschappelijk onderzoek hierover. Wie welke apparaten vroeger en nu al dan niet had en in hoeverre het huishouden wel of niet lichter is geworden doet daarbij verder niet meer ter zake, want dat feit blijft staan.

Nicole123 schreef op 17-08-2024 om 10:22:

[..]

En je kunt je niet voorstellen dat die ouders dat al geprobeerd hebben, maar dat er ook kinderen zijn die niet zo makkelijk zijn dat na 2 of 3 keer hun geschreeuw negeren het daarna voor altijd stopt? Waarbij negeren zelfs averechts werkt of waarbij kinderen zichzelf of anderen er schade bij toebrengen, zodat negeren helemaal niet kan?

En jij toont compassie vind je, met deze houding naar andere ouders? Jij bent tijdens zo'n vakantie meelevend met je vriendin? Ik geloof er niks van. Je oordeel spat er zo vanaf, dat merkt die vriendin ook wel. Leuke vakantie voor haar. Heb je al een kind dat vreselijk moeilijk slaapt en doe je er alles aan, heb je ook nog eens een vriendin die je maar een slechte moeder vindt.

Ik vind het zo kortzichtig om te oordelen dat andere ouders geen rekening met jou zouden houden. Welke opvoedstijl dan ook, iedereen vindt het vervelend als zijn kind zich niet goed gedraagt en anderen en jezelf last bezorgt. Of je moet in een wel heel bijzondere omgeving zitten, met allemaal onbeschofte horken om je heen. Alleen werkt jouw manier niet bij alle kinderen even goed en pakken ouders dingen verschillend aan. Dat die ouders geen compassie hebben met hun omgeving en lekker expres niks aan het gedrag van hun kind zouden doen vind ik een heel grove beschuldiging en een behoorlijke rothouding naar anderen in je omgeving.

Elk kind is anders. Ik heb genoeg te stellen met mijn kinderen, het zijn geen heel makkelijke kinderen. 

Dit topic gaat over opvoedstijlen en het effect op het gedrag van kinderen en ja, ik zie daar een duidelijk verband tussen. Dat wil niet zeggen dat ik mijn vrienden en familie minder aardig vind, of minder respect voor ze heb, maar wel dat ik zie dat hun manier van opvoeden (of niet opvoeden) vaak averechts werkt. 

Nicole123 schreef op 17-08-2024 om 11:08:

Het is een feit dat ouders tegenwoordig gemiddeld meer tijd aan hun kinderen besteden dan vroeger. Ik heb hier de link gedeeld naar het wetenschappelijk onderzoek hierover. Wie welke apparaten vroeger en nu al dan niet had en in hoeverre het huishouden wel of niet lichter is geworden doet daarbij verder niet meer ter zake, want dat feit blijft staan.

De vraag is hoe dit komt. Waarom besteedden al die huisvrouwen die thuis waren met hun kinderen zo weinig tijd en aandacht aan hun kinderen? Wat deden ze dan met hun zeeën aan tijd?

Nigella schreef op 16-08-2024 om 23:02:

[..]

7 vind ik al heel oud voor dit soort gedrag. Toen ik je verhaal las dacht ik dat het over een kind van 4-5 jaar zou gaan.

Dat oeverloze dooremmeren met zo'n kind en maar eindeloos alternatieven bieden en tegemoet komen, dat klinkt als een typisch geval van een curlingouder die met haar gedrag het ongewenste gedrag faciliteert.

De volgende keer zou ik vragen of jullie afspraak zonder kind erbij kan, zodat jullie echt kunnen bijpraten in plaats van bezig zijn met haar dochter.

De laatste keer dat ik er was, was ze 6,5 jaar. Misschien dat het nu beter gaat.
En inmiddels heb ik deze vriendschap al verwezen naar het land der kennissen. Want zonder dochter kan ze amper afspreken, ondanks dat er een vader in beeld is. En vind ik deze vriendschap al jaren geen kwaliteit meer hebben, helaas. Maar dat is een ander topic.

Nigella schreef op 17-08-2024 om 11:19:

[..]

De vraag is hoe dit komt. Waarom besteedden al die huisvrouwen die thuis waren met hun kinderen zo weinig tijd en aandacht aan hun kinderen? Wat deden ze dan met hun zeeën aan tijd?

Mijn moeder (ik was kind in de jaren 70): zelf kleding maken, zelf jam maken, groenten inmaken, eigen brood bakken, vrijwilligerswerk, vier keer per dag heen en weer rijden naar school want mijn broertje zat in een rolstoel en kon niet met de fiets, schoonmaken, wassen. En ze had ook meer tijd voor zichzelf dan ik nu heb. De keerzijde: mijn moeder is een intelligente vrouw die moest stoppen met werken toen ze moeder werd en ze zegt nu dat ze zich behoorlijk voelde afstompen in die tijd.

Nigella schreef op 17-08-2024 om 11:18:

[..]

Elk kind is anders. Ik heb genoeg te stellen met mijn kinderen, het zijn geen heel makkelijke kinderen.

Dit topic gaat over opvoedstijlen en het effect op het gedrag van kinderen en ja, ik zie daar een duidelijk verband tussen. Dat wil niet zeggen dat ik mijn vrienden en familie minder aardig vind, of minder respect voor ze heb, maar wel dat ik zie dat hun manier van opvoeden (of niet opvoeden) vaak averechts werkt.

Het valt mij op dat níemand van zijn kind zegt dat het heel braaf en gehoorzaam is. Als ik eens zoiets zeg, wordt het zelfs als een belediging opgevat. Als je kinderen hebt die na twee keer een driftbui beseffen dat ‘dat niet loont’ en er dan mee stoppen, heb je dus gewoon brave kinderen. Net als kinderen die na wat mild gemopper alsnog doen wat je wilt.

Mijn kinderen waren (en zijn) heel lief en gezeglijk als dingen gaan zoals zij ze voor ogen hebben. Heel behulpzaam, ook als kind al, en als ze een verzoek redelijk vonden deden ze het ook gelijk (ook dingen als, ga eens van de vensterbank af). In die zin dus makkelijke kinderen, maar als ze iets niet wilden, gebeurde het gewoon niet. Ook niet na mild mopperen of een boze bui met gillen en schoppen.

Toevallig maak ik nu vaak een peuter (1,5 mee), wat een verschil met mijn kinderen. Als iets hem niet lukt, probeert hij het tien keer en hij wordt nooit boos. Hij gaat slapen als het tijd is, of niet maar dan haal je hem eruit en speelt hij lief verder. Eten wat hij niet lekker vindt, legt hij naast zijn bord. Zijn moeder vond het dus niet leuk toen ik zei dat ik nog nooit zo’n zoet kind had meegemaakt, terwijl het een compliment was

Samen met een vriendin hadden we het een tijdje geleden over luidruchtige kinderen. Ze wees me op onderstaand artikel en het geeft misschien een positieve draai aan dit topic  

In punt 1 van het overzicht van alle positieve kanten van luidruchtige kinderen, zie ik mijn kleinkind. Die overigens zelden boos is maar af en toe van enthousiasme en blijdschap een gil laat horen en luid schaterlachen is haar ook niet vreemd.

1. Gelukkig
Je kind is gelukkig. Een luidruchtig kind maakt namelijk niet alleen herrie als hij boos is, maar hij maakt ook herrie als hij vrolijk is.
Dit zijn de positieve kanten van een luidruchtig kind (jmouders.nl)

Nigella schreef op 17-08-2024 om 10:28:

[..]

Het lijkt mij juist tijdbesparend en luxe om al mijn was naar een wasserette te kunnen brengen.

Heb je enig idee wat een wasserette vroeger was?  Dat was een rij wasmachines op een locatie waar je zelf je was in deed. Na het gedraaide programma naam je de natte was me naar huis om het daar te drogen en te strijken/vouwen. Je zat in een rijtje om op je beurt te wachten tot er een wasmachine vrij was.  

Dus luxe? Tijdsbesparing? Echt niet! 

Vroeger had je wasserijen daar werd de was voor je gedaan inclusief drogen en strijken maar dat was wel voor de echte rijken. De notabelen van het dorp hadden meestal een meisje in dienst die het huishouden deed inclusief de was. 

Nigella schreef op 17-08-2024 om 11:19:

[..]

De vraag is hoe dit komt. Waarom besteedden al die huisvrouwen die thuis waren met hun kinderen zo weinig tijd en aandacht aan hun kinderen? Wat deden ze dan met hun zeeën aan tijd?

Leestip: 'De omwenteling, de eeuw van de vrouw.' Van Suzanna Jansen. 

felija schreef op 16-08-2024 om 23:09:

[..]

Wat doe jij om de ander in zo'n situatie te helpen? Hoe hou jij rekening met een ander, hoe geef jij dat je kinderen mee?

Vraag die nergens op slaat. Dit topic gaat over overlast. Dat wordt gemeld en uitgelegd om welke overlast het gaat en dan kom jij met de vraag wat zij eraan doet om de ander in zo'n situatie te helpen.

Is helpen een verplichting als iemand overlast veroorzaakt? Want? Dan mag je niet reageren in dit topic. Ik ervaar ook wel eens overlast en van bepaalde type mensen met hun kinderen meer dan van anderen. En soms veroorzaak ik zelf overlast. En ben het met je eens dat je eea binnen de perken probeert te houden en dat veel mensen dat vast zullen proberen. Maar dat neemt niet weg dat bepaalde mensen meer dan gemiddeld overlast veroorzaken en dat naar mijn idee een bepaalde stijl in opvoeden ook asocialere (meer ik gerichte kinderen met een lage frustratie tolerantie) kinderen opleveren. Zonder daarmee te zeggen dat we richting een angst cultuur moeten gaan en kinderen erg moeten laten voelen dat ze niks te zeggen hebben. Nederlanders staan gemiddeld genomen om een paar dingen bekend. Een aantal goede dingen, maar ook een aantal dingen die anderen storend vinden. En dat luidruchtige kijk mij eens veel plek innemen en schijt hebben aan jouw regels, is wel iets dat sterk geassocieerd wordt met Nederlanders. Dat mag van mij ook echt wel een tandje minder. Zonder dat ik of de forummer die jij aanspreekt dan zou moeten helpen.

felija schreef op 17-08-2024 om 12:01:

[..]

Leestip: 'De omwenteling, de eeuw van de vrouw.' Van Suzanna Jansen.

Ook te beluisteren als podcast op diverse platforms.

Nigella schreef op 17-08-2024 om 10:28:

[..]

Het lijkt mij juist tijdbesparend en luxe om al mijn was naar een wasserette te kunnen brengen.

Tijdbesparend ja? In een wasserette moet je er bij blijven hè. Kost alleen maar tijd dus.