Overlast van kinderen in verhouding tot opvoedingsstijl
Heel opvallend: eerst was er een duidelijke tendens; Kinderen moeten meer ruimte krijgen, mogen niet beperkt worden in hun vrijheid, want oh wee als je ze in hun ontwikkeling beperkt. Tegenwoordig hoor je steeds meer klachten dat kinderen vaak en veel schreeuwen en krijsen op speeltuinen en zie en hoor je langzamerhand dat het steeds vaker voorkomt dat kinderen op bepaalde plekken of feesten o.i.d. helemaal niet of beperkt worden toegestaan. Lees je door over argumenten daarvoor dan is de reden toch dat er overlast ervaren wordt van kinderen. Of van ouders die hun kinderen niet corrigeren: net hoe je het bekijkt...
Waar zijn we door geschoten?
Zien jullie dit ook? Wat vinden jullie daarvan?
Ik heb zelf de indruk dat kinderen veel langer dan vroeger in de buurt moeten blijven en dat daar het grootste verschil zit. Veel kinderen werden naar buiten gestuurd als de volwassen wilde praten. Ik speelde als driejarige alleen buiten zonder toezicht. In de jaren 70 kon dat nog. Vanaf basisschoolleeftijd had de directe omgeving weinig last van ons omdat we lopend of op de fiets de stad verkende. Plekken waar we niet mochten komen waren favoriet zoals bouwplaatsen. Dat moest stiekem dus we waren sowieso vrij stil op dat soort momenten. 'S ochtends stapten we de deur uit en moesten naar huis als de lantaarnpalen aangingen. Ik ben ook wel in onbekende steden kwijtgeraakt omdat ik speelde en uiteindelijk de weg niet terug kon vinden.
Ik vond het vroeger niet beter, ouders waren vooral veel naïever.
Diyer schreef op 16-08-2024 om 22:31:
Ik weet best dat er vanzelf een tijd komt dat het beter zal gaan en het meisje (inmiddels 7) ongetwijfeld zichzelf leert te vermaken. Maar het is maar goed dat er geen broertjes of zusjes zijn, want die zouden totaal ondersneeuwen bij dit claimgedrag. Daar heb je met meerdere kinderen toch helemaal geen tijd voor om elke emotie zoveel aandacht te geven?
Misschien komt het juist wel omdat er geen broertjes of zusjes zijn? Mijn oudste was rond de 3 toen er een tweede kind kwam en die moest toen leren dat hij de aandacht moest delen en erop moest wachten. En dat gaat als je aan een baby vastzit niet altijd met een begripvolle uitleg die te lang is voor een peuter.
Ginevra schreef op 16-08-2024 om 13:14:
[..]
Die ouder vroeger thuis was inderdaad met andere dingen bezig. Die had het te druk voor al die quality time en pedagogische gesprekken. Kinderen moesten hun mond houden en zichzelf vermaken, of iets nuttigs gaan doen (huiswerk, of helpen met huishoudelijke klusjes).
En als de ouders het kind niet corrigeerden, dan deed de buurvrouw of een tante of willekeurige meneer op straat dat wel. Doodgewoon dat een andere volwassene je terechtwees als je papier op straat gooide of herrie maakt. Op dit forum genoeg mensen gelezen die zeggen "als iemand een probleem heeft met mijn kind dan komen ze maar naar mij, niemand heeft zich met mijn kind te bemoeien".
Euhm vertel mij eens wat deden die ouders waar ze zo druk mee waren? En over hoe vroeger hebben we het? Want als ik naar mijn jeugd kijk had de thuisblijvende ouder niet zo heel veel meer te doen als een beetje in huis rommelen en de eigen hobbies uitvoeren.
Decembermamma schreef op 17-08-2024 om 08:22:
[..]
Euhm vertel mij eens wat deden die ouders waar ze zo druk mee waren? En over hoe vroeger hebben we het? Want als ik naar mijn jeugd kijk had de thuisblijvende ouder niet zo heel veel meer te doen als een beetje in huis rommelen en de eigen hobbies uitvoeren.
Mijn moeder was TBM, was in die tijd zo'n beetje normaal. Wij hadden een eigen bedrijf en mijn vader werkte daarnaast nog ergens anders dus die was bijna nooit thuis. Alles wat thuis gedaan moest worden deed mijn moeder maar dat heeft ze nooit als zwaar ervaren.
Andere vriendinnen hadden bijvoorbeeld een boerenbedrijf en daar werkte de moeder mee in de boerderij. Dat was dus totaal anders dan wat jij schetst.
Overigens vind ik het best denigrerend wat je nu zegt. Zou je dat ook zeggen over de moeders die nu niet buitenshuis werken? Of diegenen die 2 dagen of 3 dagen werken? Dan is dit forum (terecht) te klein.
Decembermamma schreef op 17-08-2024 om 08:22:
[..]
Euhm vertel mij eens wat deden die ouders waar ze zo druk mee waren? En over hoe vroeger hebben we het? Want als ik naar mijn jeugd kijk had de thuisblijvende ouder niet zo heel veel meer te doen als een beetje in huis rommelen en de eigen hobbies uitvoeren.
Mijn moeder werd moeder eind jaren 60. Toen ik naar school ging in 71 deed ze het huishouden wat wat arbeidsintensiever was dan vandaag de dag.
Een wasmachine en een losse centrifuge. Alles buiten aan de lijn, wasdroger bestond nog niet. Geen hoeslakens maar rechte lakens die om de bedden moesten. Een stofzuiger die het minder goed deed en zwaarder was dan de huidige dingen.
Voorgesneden groenten bestonden nog niet. Zelfs op de jampotten zat statiegeld dat terug gehaald moest worden om rond te kunnen komen. En alles op de fiets of lopend mijn vader ging met de auto werken.
Als kind bleven wij niet over op school we werden gehaald om 12.00 en om 13.15 waren we weer terug op school met een warme maaltijd achter de kiezen. Geen vaatwasser dus moeder snelde naar huis om in haar eentje de afwas te doen, kleine zus even in bed en om 15.15 stond ze weer bij school.
En 2 middagen in de week ging ze bij haar moeder helpen als oudste meisje. Weer waren nog 4 broers en zussen thuis daar. Maar die werkten en hadden geen tijd om moeder te helpen.
Nicole123 schreef op 16-08-2024 om 23:42:
[..]
Mijn punt komt niet bij je aan. Jij schreef dat jouw aanpak bij een schreeuwend kind is om er rustig bij te blijven staan en niks te doen. Jij zou in dat geval net zo goed de ouder kunnen zijn waar andere ouders - van het type oordelen over anderen - schande van spreken en denken. Wat een softe ouder zeg, die er maar naast blijft staan en niks doet! Terwijl ze maar een momentopname zien van jouw hele opvoeding, van jouw kind, van wat je verder al dan niet doet. Ze missen de hele context, ze zien je alleen staan en niks doen.
Zo is het andersom ook. Jij weet op jouw beurt ook niet alles van andere kinderen en hun ouders, dus wat minder oordelen zou je niet misstaan. Waarom je begint over bemoeienis als ik het over compassie heb is me een raadsel. Natuurlijk ga je een kind niet op zijn geschreeuw aanspreken als de ouder ernaast staat, dat zeg ik helemaal niet. Maar wat empathie in plaats van betweterig invullen hoe die ouder het verkeerd doet zou wel fijn zijn.
Het is nogal een verschil over welke leeftijd het gaat. De situatie die ik omschreef was een voorbeeld van gedrag van mijn eigen kind toen hij 2 was. Zo'n meltdown is 2-3x gebeurd, daarna wist hij dat het niet het gewenste effect opleverde.
In het voorbeeld van school gaat het om kinderen van 6-7 soms zelfs 9-10 jaar oud. Ik ken de kinderen goed, ik ken de ouders goed en weet hoe zij consistent met hun kinderen omgaan. En ik zie dus na 10 jaar patronen van ouders met bepaalde opvoedingsstijlen en welk effect dit heeft op de kinderen. Niet alleen op school, maar ook bij vrienden en familie waarmee we veel gezamenlijk doen en ook samen op vakantie gaan.
Voor de rest toon ik compassie in al deze situaties, ik ben er alleen mee gestopt om er een kwartier bij te blijven staan. Het heeft geen enkele zin dat ik daar sta en ik besteed mijn tijd graag anders dan totaal overprikkeld raken. Dat is misschien wat ik mis bij deze ouders: compassie voor de omgeving die het gedrag moet aanhoren en zien, waarom wordt daar geen rekening mee gehouden? Waarom leer je je kind niet dat schreeuwen en krijsen erg vervelend is voor andere mensen?
Bakblik schreef op 17-08-2024 om 08:32:
[..]
Mijn moeder werd moeder eind jaren 60. Toen ik naar school ging in 71 deed ze het huishouden wat wat arbeidsintensiever was dan vandaag de dag.
Een wasmachine en een losse centrifuge. Alles buiten aan de lijn, wasdroger bestond nog niet. Geen hoeslakens maar rechte lakens die om de bedden moesten. Een stofzuiger die het minder goed deed en zwaarder was dan de huidige dingen.
Voorgesneden groenten bestonden nog niet. Zelfs op de jampotten zat statiegeld dat terug gehaald moest worden om rond te kunnen komen. En alles op de fiets of lopend mijn vader ging met de auto werken.
Als kind bleven wij niet over op school we werden gehaald om 12.00 en om 13.15 waren we weer terug op school met een warme maaltijd achter de kiezen. Geen vaatwasser dus moeder snelde naar huis om in haar eentje de afwas te doen, kleine zus even in bed en om 15.15 stond ze weer bij school.
En 2 middagen in de week ging ze bij haar moeder helpen als oudste meisje. Weer waren nog 4 broers en zussen thuis daar. Maar die werken en hadden geen tijd om moeder te helpen.
En anderen deden dit allemaal terwijl ze er ook nog bij werkten. Mijn moeder bijvoorbeeld deed het huishouden alleen, ze werkte fulltime en had 3 kinderen. Ze was trouwens nog heel veel thuis met ons en ze had genoeg tijd om aandacht aan ons te besteden, dus ik zou echt niet weten waarom dat niet zou kunnen in die tijd. Ik denk eerder dat mensen er minder mee bezig waren, kinderen hoorden er gewoon bij en waren geen project van de ouders die ze heel bewust invulden.
Ik hoor thuisblijfmoeders ook vaak zo'n hele riedel opnoemen van wat de allemaal doen op een dag. Ze denken dan enorm veel taken op te noemen, maar het zijn allemaal zaken die werkende ouders nog naast hun baan doen. Hier in huis lopen echt geen kaboutertjes rond die tijdens mijn werk het huishouden doen, boodschappen doen, eten koken, de was doen, net als in ieder ander huis. Ook de mantelzorg wordt niet door iemand anders overgenomen, omdat ik werk.
Bakblik schreef op 17-08-2024 om 08:32:
[..]
Mijn moeder werd moeder eind jaren 60. Toen ik naar school ging in 71 deed ze het huishouden wat wat arbeidsintensiever was dan vandaag de dag.
Een wasmachine en een losse centrifuge. Alles buiten aan de lijn, wasdroger bestond nog niet. Geen hoeslakens maar rechte lakens die om de bedden moesten. Een stofzuiger die het minder goed deed en zwaarder was dan de huidige dingen.
Voorgesneden groenten bestonden nog niet. Zelfs op de jampotten zat statiegeld dat terug gehaald moest worden om rond te kunnen komen. En alles op de fiets of lopend mijn vader ging met de auto werken.
Als kind bleven wij niet over op school we werden gehaald om 12.00 en om 13.15 waren we weer terug op school met een warme maaltijd achter de kiezen. Geen vaatwasser dus moeder snelde naar huis om in haar eentje de afwas te doen, kleine zus even in bed en om 15.15 stond ze weer bij school.
En 2 middagen in de week ging ze bij haar moeder helpen als oudste meisje. Weer waren nog 4 broers en zussen thuis daar. Maar die werken en hadden geen tijd om moeder te helpen.
Zo he dat is een verandering in 10 jaar tijd, mijn moeder (werd moeder in 1975) had een wasmachine met centrifuge, elke week aten we doperwten uit pot met appelmoes uit pot dus pot en blikgroente was er toen wel. Toen ik 5 was kregen we een wasdroger. De afwas werd vanaf mijn 7e door mij en mijn zus gedaan. De strijk werd vanaf mijn 10e door mij gedaan. Elke week moest ik 1 tot 2 keer stofzuigen, elke week moest ik 1 keer stoffen, om de week moest ik de keuken en gang dweilen. Als ik terugkijk en naar wat wij nu doen deed mijn moeder niet zo heel veel, verklaarde ook dat mijn met mijn krantenwijk opgespaarde game Boy na een schooldag standaard leeg was.
Lieveheersbeest schreef op 16-08-2024 om 13:44:
[..]
Grappig, ik zie dit in de echte wereld juist ook veel gebeuren. Managers die op zalvende toon maandenlang bila's voeren, om mensen die niet goed meekomen in een team of onderpresteren maar mee proberen te krijgen.
Met het doel om aan dossieropbouw te doen en de werknemer er daarna uit te werken.
Nigella schreef op 17-08-2024 om 09:10:
[..]
En anderen deden dit allemaal terwijl ze er ook nog bij werkten. Mijn moeder bijvoorbeeld deed het huishouden alleen, ze werkte fulltime en had 3 kinderen. Ze was trouwens nog heel veel thuis met ons en ze had genoeg tijd om aandacht aan ons te besteden, dus ik zou echt niet weten waarom dat niet zou kunnen in die tijd. Ik denk eerder dat mensen er minder mee bezig waren, kinderen hoorden er gewoon bij en waren geen project van de ouders die ze heel bewust invulden.
Ik hoor thuisblijfmoeders ook vaak zo'n hele riedel opnoemen van wat de allemaal doen op een dag. Ze denken dan enorm veel taken op te noemen, maar het zijn allemaal zaken die werkende ouders nog naast hun baan doen. Hier in huis lopen echt geen kaboutertjes rond die tijdens mijn werk het huishouden doen, boodschappen doen, eten koken, de was doen, net als in ieder ander huis. Ook de mantelzorg wordt niet door iemand anders overgenomen, omdat ik werk.
Mijn moeder werd ontslagen toen ze ging trouwen in 1966. Ze verzorgde ons en ondersteunde mijn vader met zijn eigen bedrijf. Het huishouden was toen gewoon echt arbeidsintensiever. Ik weet van buurvrouwen die iedere week met de was naar de wasserette moesten, omdat ze zelf geen wasmachine hadden. Dan waren wij nog "rijk" dat we er wel een hadden.
Lieveheersbeest schreef op 16-08-2024 om 13:44:
[..]
Grappig, ik zie dit in de echte wereld juist ook veel gebeuren. Managers die op zalvende toon maandenlang bila's voeren, om mensen die niet goed meekomen in een team of onderpresteren maar mee proberen te krijgen.
Jeps ik zie het ook. Collega nu bijna 2 jaar in dienst, overal zie je haar gebrek aan het nemen van verantwoordelijkheid. Elke maandag horen we weer in wat voor belachelijke situaties ze terecht is gekomen in haar vrije tijd, soms door de weeks ook nog even, of is ze plots een hele dag van de aardbodem verdwenen en bleek ze in verhoor te zitten.
Qua werk hebben we niets aan haar, dit al diverse malen gecommuniceerd met directie maar die houden haar maar aan. Al het werk moeten we integraal door en dan halen we er bergen fouten uit.
Bakblik schreef op 17-08-2024 om 08:32:
[..]
Mijn moeder werd moeder eind jaren 60. Toen ik naar school ging in 71 deed ze het huishouden wat wat arbeidsintensiever was dan vandaag de dag.
Een wasmachine en een losse centrifuge. Alles buiten aan de lijn, wasdroger bestond nog niet. Geen hoeslakens maar rechte lakens die om de bedden moesten. Een stofzuiger die het minder goed deed en zwaarder was dan de huidige dingen.
Voorgesneden groenten bestonden nog niet. Zelfs op de jampotten zat statiegeld dat terug gehaald moest worden om rond te kunnen komen. En alles op de fiets of lopend mijn vader ging met de auto werken.
Als kind bleven wij niet over op school we werden gehaald om 12.00 en om 13.15 waren we weer terug op school met een warme maaltijd achter de kiezen. Geen vaatwasser dus moeder snelde naar huis om in haar eentje de afwas te doen, kleine zus even in bed en om 15.15 stond ze weer bij school.
En 2 middagen in de week ging ze bij haar moeder helpen als oudste meisje. Weer waren nog 4 broers en zussen thuis daar. Maar die werkten en hadden geen tijd om moeder te helpen.
Nou, heel eerlijk gezegd vind ik mijn eerste huishouden begin jaren 80 versus nu nou niet zo heel veel verschillen hoor.
Diyer schreef op 16-08-2024 om 22:34:
[..]
Ben dan stiekem wel benieuwd hoe zo'n kind opdroogt als volwassene. Klinkt ook een beetje als het kind van die vriendin van mij. Hoelang zij haar willetje kan volhouden, dwingt bijna respect af. Maar denk niet dat het een makkelijke tante zal zijn als volwassene als ze dit niet ergens kwijtraakt onderweg.
Een kind van een collega was ook zo. Ouders hebben ontzettend veel drama's beleefd en kind wilde alleen wat ze zelf wilde. Geen stempeltje. Als volwassene is ze zelfstandig ondernemer geworden, onder een baas kon ze niet werken. Het is nog steeds een pittige dame, maar verder wel een redelijk mens.
bieb1963 schreef op 17-08-2024 om 09:24:
[..]
Nou, heel eerlijk gezegd vind ik mijn eerste huishouden begin jaren 80 versus nu nou niet zo heel veel verschillen hoor.
Klopt ook! Nagenoeg alle huishoudelijke apparatuur dat er nu was was er toen ook al. Ik heb overigens geen afwasmachine en ook geen droger. Bij ons gaat dat nog met het handje en aan de lijn. Mijn moeder gooide alles in de droger en liet het mij strijken. De afwas was ook voor de kids.
Nigella schreef op 17-08-2024 om 09:04:
[..]
Het is nogal een verschil over welke leeftijd het gaat. De situatie die ik omschreef was een voorbeeld van gedrag van mijn eigen kind toen hij 2 was. Zo'n meltdown is 2-3x gebeurd, daarna wist hij dat het niet het gewenste effect opleverde.
(...)
Voor de rest toon ik compassie in al deze situaties, ik ben er alleen mee gestopt om er een kwartier bij te blijven staan. Het heeft geen enkele zin dat ik daar sta en ik besteed mijn tijd graag anders dan totaal overprikkeld raken. Dat is misschien wat ik mis bij deze ouders: compassie voor de omgeving die het gedrag moet aanhoren en zien, waarom wordt daar geen rekening mee gehouden? Waarom leer je je kind niet dat schreeuwen en krijsen erg vervelend is voor andere mensen?
En je kunt je niet voorstellen dat die ouders dat al geprobeerd hebben, maar dat er ook kinderen zijn die niet zo makkelijk zijn dat na 2 of 3 keer hun geschreeuw negeren het daarna voor altijd stopt? Waarbij negeren zelfs averechts werkt of waarbij kinderen zichzelf of anderen er schade bij toebrengen, zodat negeren helemaal niet kan?
En jij toont compassie vind je, met deze houding naar andere ouders? Jij bent tijdens zo'n vakantie meelevend met je vriendin? Ik geloof er niks van. Je oordeel spat er zo vanaf, dat merkt die vriendin ook wel. Leuke vakantie voor haar. Heb je al een kind dat vreselijk moeilijk slaapt en doe je er alles aan, heb je ook nog eens een vriendin die je maar een slechte moeder vindt.
Ik vind het zo kortzichtig om te oordelen dat andere ouders geen rekening met jou zouden houden. Welke opvoedstijl dan ook, iedereen vindt het vervelend als zijn kind zich niet goed gedraagt en anderen en jezelf last bezorgt. Of je moet in een wel heel bijzondere omgeving zitten, met allemaal onbeschofte horken om je heen. Alleen werkt jouw manier niet bij alle kinderen even goed en pakken ouders dingen verschillend aan. Dat die ouders geen compassie hebben met hun omgeving en lekker expres niks aan het gedrag van hun kind zouden doen vind ik een heel grove beschuldiging en een behoorlijke rothouding naar anderen in je omgeving.
