Overlast van kinderen in verhouding tot opvoedingsstijl
Heel opvallend: eerst was er een duidelijke tendens; Kinderen moeten meer ruimte krijgen, mogen niet beperkt worden in hun vrijheid, want oh wee als je ze in hun ontwikkeling beperkt. Tegenwoordig hoor je steeds meer klachten dat kinderen vaak en veel schreeuwen en krijsen op speeltuinen en zie en hoor je langzamerhand dat het steeds vaker voorkomt dat kinderen op bepaalde plekken of feesten o.i.d. helemaal niet of beperkt worden toegestaan. Lees je door over argumenten daarvoor dan is de reden toch dat er overlast ervaren wordt van kinderen. Of van ouders die hun kinderen niet corrigeren: net hoe je het bekijkt...
Waar zijn we door geschoten?
Zien jullie dit ook? Wat vinden jullie daarvan?
Diyer schreef op 17-08-2024 om 12:04:
[..]
Vraag die nergens op slaat. Dit topic gaat over overlast. Dat wordt gemeld en uitgelegd om welke overlast het gaat en dan kom jij met de vraag wat zij eraan doet om de ander in zo'n situatie te helpen.
Is helpen een verplichting als iemand overlast veroorzaakt? Want? Dan mag je niet reageren in dit topic. Ik ervaar ook wel eens overlast en van bepaalde type mensen met hun kinderen meer dan van anderen. En soms veroorzaak ik zelf overlast. En ben het met je eens dat je eea binnen de perken probeert te houden en dat veel mensen dat vast zullen proberen. Maar dat neemt niet weg dat bepaalde mensen meer dan gemiddeld overlast veroorzaken en dat naar mijn idee een bepaalde stijl in opvoeden ook asocialere (meer ik gerichte kinderen met een lage frustratie tolerantie) kinderen opleveren. Zonder daarmee te zeggen dat we richting een angst cultuur moeten gaan en kinderen erg moeten laten voelen dat ze niks te zeggen hebben. Nederlanders staan gemiddeld genomen om een paar dingen bekend. Een aantal goede dingen, maar ook een aantal dingen die anderen storend vinden. En dat luidruchtige kijk mij eens veel plek innemen en schijt hebben aan jouw regels, is wel iets dat sterk geassocieerd wordt met Nederlanders. Dat mag van mij ook echt wel een tandje minder. Zonder dat ik of de forummer die jij aanspreekt dan zou moeten helpen.
Jij beschouwt iemand die probeert zijn of haar kind uit een driftbui te halen als veroorzaker van overlast? Daar reageerde ik op.
Nigella schreef op 16-08-2024 om 23:39:
[..]
Hoe zie je dit voor je, nog eens over het lawaai heen iets roepen is niet te doen. Ik ben inmiddels zover dat ik me zsm en zo vriendelijk mogelijk uit dit soort situaties verwijder.
"Ik ga hoor, ik zie jullie wel weer, doei!" Veel meer valt er niet tussen te krijgen.
Vind je dat echt zo moeilijk om te bedenken? De ouder een hart onder de riem steken door bijvoorbeeld te zeggen: 'Sterkte! Je kunt het! Ik leef met je mee.' Of een bemoedigende hand op diens arm of schouder.
MMcGonagall schreef op 17-08-2024 om 11:35:
[..]
Het valt mij op dat níemand van zijn kind zegt dat het heel braaf en gehoorzaam is. Als ik eens zoiets zeg, wordt het zelfs als een belediging opgevat. Als je kinderen hebt die na twee keer een driftbui beseffen dat ‘dat niet loont’ en er dan mee stoppen, heb je dus gewoon brave kinderen. Net als kinderen die na wat mild gemopper alsnog doen wat je wilt.
Mijn kinderen waren (en zijn) heel lief en gezeglijk als dingen gaan zoals zij ze voor ogen hebben. Heel behulpzaam, ook als kind al, en als ze een verzoek redelijk vonden deden ze het ook gelijk (ook dingen als, ga eens van de vensterbank af). In die zin dus makkelijke kinderen, maar als ze iets niet wilden, gebeurde het gewoon niet. Ook niet na mild mopperen of een boze bui met gillen en schoppen.
Toevallig maak ik nu vaak een peuter (1,5 mee), wat een verschil met mijn kinderen. Als iets hem niet lukt, probeert hij het tien keer en hij wordt nooit boos. Hij gaat slapen als het tijd is, of niet maar dan haal je hem eruit en speelt hij lief verder. Eten wat hij niet lekker vindt, legt hij naast zijn bord. Zijn moeder vond het dus niet leuk toen ik zei dat ik nog nooit zo’n zoet kind had meegemaakt, terwijl het een compliment was
Mijn kinderen hebben ieder een heel eigen karakter, beiden zou ik niet omschrijven als makkelijk. Driftbuien zijn niet de enige uiting van gedrag dat lastig kan zijn.
De oudste liep op die leeftijd in zeven sloten tegelijk en kon je absoluut geen moment zelfstandig iets laten doen. Langer dan 5 minuten met een activiteit bezig zijn ging niet. Daar waren we dus enorm intensief mee bezig en een strikte opvoeding was noodzakelijk alleen al voor zijn veiligheid.
De jongste stelde al op zeer jonge leeftijd vragen over de dood, het sterrenstelsel, het ontstaan van de mensheid, hoe ziekten ontstaan en dat soort onderwerpen en is angstiger ingesteld. Slapen gaat daardoor niet altijd goed omdat er nog te veel in haar koppie omgaat.
Zo heeft iedereen iets, maar zoals ik al eerder zei, het maakt een groot verschil hoe je ermee omgaat als ouder en daar zit wel degelijk veel verschil in en het heeft effect op kinderen, dat kun je onmogelijk ontkennen.
felija schreef op 17-08-2024 om 12:27:
[..]
Vind je dat echt zo moeilijk om te bedenken? De ouder een hart onder de riem steken door bijvoorbeeld te zeggen: 'Sterkte! Je kunt het! Ik leef met je mee.' Of een bemoedigende hand op diens arm of schouder.
Daar is op dat moment geen ruimte voor. Ouder is alleen maar met kind bezig en heeft absoluut geen aandacht meer voor de rest van de wereld. Kind schreeuwt zo hard dat iets zeggen onmogelijk wordt gemaakt.
Vaak zit een ouder er overigens niet op te wachten om op zo'n moment geholpen te worden. Ik kom er dan liever op een rustig moment op terug als we bij elkaar koffie zitten te drinken.
felija schreef op 17-08-2024 om 12:24:
[..]
Jij beschouwt iemand die probeert zijn of haar kind uit een driftbui te halen als veroorzaker van overlast? Daar reageerde ik op.
Dat is feitelijk zo. Een kind dat keihard loopt te schreeuwen veroorzaakt overlast. Je kan niet van andere mensen verwachten dat zij dat niet zo ervaren alleen maar omdat het gaat om jouw prinsje/prinsesje dat er toch ook niks aan kan doen.
felija schreef op 17-08-2024 om 12:01:
[..]
Leestip: 'De omwenteling, de eeuw van de vrouw.' Van Suzanna Jansen.
Bedankt! Ga ik lezen.
Yumi schreef op 17-08-2024 om 11:37:
Samen met een vriendin hadden we het een tijdje geleden over luidruchtige kinderen. Ze wees me op onderstaand artikel en het geeft misschien een positieve draai aan dit topic
In punt 1 van het overzicht van alle positieve kanten van luidruchtige kinderen, zie ik mijn kleinkind. Die overigens zelden boos is maar af en toe van enthousiasme en blijdschap een gil laat horen en luid schaterlachen is haar ook niet vreemd.
1. Gelukkig
Je kind is gelukkig. Een luidruchtig kind maakt namelijk niet alleen herrie als hij boos is, maar hij maakt ook herrie als hij vrolijk is.
Dit zijn de positieve kanten van een luidruchtig kind (jmouders.nl)
Maar dit is toch iets heel anders? Mijn kinderen lachen heel veel, maar dat is iets anders dan keihard krijsen omdat je je zin niet krijgt.
Nigella schreef op 17-08-2024 om 14:26:
[..]
Daar is op dat moment geen ruimte voor. Ouder is alleen maar met kind bezig en heeft absoluut geen aandacht meer voor de rest van de wereld. Kind schreeuwt zo hard dat iets zeggen onmogelijk wordt gemaakt.
Vaak zit een ouder er overigens niet op te wachten om op zo'n moment geholpen te worden. Ik kom er dan liever op een rustig moment op terug als we bij elkaar koffie zitten te drinken.
Ik vond het bemoedingend woord precies het juiste woord op het juiste moment toen mijn dochter in een driftbui op de grond lag te brullen, en de persoon die het uitsprak kende ik niet, dus onmogelijk om op de koffie te vragen.
Nigella schreef op 17-08-2024 om 14:28:
[..]
Dat is feitelijk zo. Een kind dat keihard loopt te schreeuwen veroorzaakt overlast. Je kan niet van andere mensen verwachten dat zij dat niet zo ervaren alleen maar omdat het gaat om jouw prinsje/prinsesje dat er toch ook niks aan kan doen.
De discussie zou een stuk soepeler verlopen als men er niet vanuit gaat dat een kind dat ligt te brullen uiteraard opgevoed wordt als "prinsje/prinsesje".
Diyer schreef op 17-08-2024 om 12:04:
[..]
Vraag die nergens op slaat. Dit topic gaat over overlast. Dat wordt gemeld en uitgelegd om welke overlast het gaat en dan kom jij met de vraag wat zij eraan doet om de ander in zo'n situatie te helpen.
Is helpen een verplichting als iemand overlast veroorzaakt? Want? Dan mag je niet reageren in dit topic. Ik ervaar ook wel eens overlast en van bepaalde type mensen met hun kinderen meer dan van anderen. En soms veroorzaak ik zelf overlast. En ben het met je eens dat je eea binnen de perken probeert te houden en dat veel mensen dat vast zullen proberen. Maar dat neemt niet weg dat bepaalde mensen meer dan gemiddeld overlast veroorzaken en dat naar mijn idee een bepaalde stijl in opvoeden ook asocialere (meer ik gerichte kinderen met een lage frustratie tolerantie) kinderen opleveren. Zonder daarmee te zeggen dat we richting een angst cultuur moeten gaan en kinderen erg moeten laten voelen dat ze niks te zeggen hebben. Nederlanders staan gemiddeld genomen om een paar dingen bekend. Een aantal goede dingen, maar ook een aantal dingen die anderen storend vinden. En dat luidruchtige kijk mij eens veel plek innemen en schijt hebben aan jouw regels, is wel iets dat sterk geassocieerd wordt met Nederlanders. Dat mag van mij ook echt wel een tandje minder. Zonder dat ik of de forummer die jij aanspreekt dan zou moeten helpen.
Ja, dit merk ik op vakantie ook heel sterk. Je hoor de Nederlanders altijd het hardste schreeuwen en roepen in het zwembad. Het valt gelijk op. Daarbij houden ze totaal geen rekening met anderen, dus bijvoorbeeld een kind omhoog gooien vanaf je schouders en dan niet kijken of daar iemand zwemt. Of kinderen die duiken en daarbij half op anderen springen en ouders die dit gedrag niet corrigeren.
Alles bij elkaar wordt er weinig rekening gehouden met anderen. Het idee dat anderen jou moeten helpen, terwijl je zelf overlast veroorzaakt, gaat nog een stap verder. Niet alleen moeten anderen het storende gedrag tolereren, je verwacht ook nog dat ze hun eigen leven pauzeren om jou te ondersteunen. Wat mij betreft kun je dit echt niet van mensen vragen.
Auwereel schreef op 17-08-2024 om 14:31:
[..]
Ik vond het bemoedingend woord precies het juiste woord op het juiste moment toen mijn dochter in een driftbui op de grond lag te brullen, en de persoon die het uitsprak kende ik niet, dus onmogelijk om op de koffie te vragen.
Je kan alleen niet verwachten dat iedereen exact het goede woord gebruikt en de juiste hulp biedt als jouw kind ligt te brullen. Dat is echt veel te veel gevraagd en te veel vanuit jezelf geredeneerd. Ik zou eerder verwachten dat jij iets tegen mij zegt, bijvoorbeeld sorry voor het lawaai, ik zie je wel weer, nu eerst dit oplossen, zoiets.
Nigella schreef op 17-08-2024 om 14:37:
[..]
Je kan alleen niet verwachten dat iedereen exact het goede woord gebruikt en de juiste hulp biedt als jouw kind ligt te brullen. Dat is echt veel te veel gevraagd en te veel vanuit jezelf geredeneerd. Ik zou eerder verwachten dat jij iets tegen mij zegt, bijvoorbeeld sorry voor het lawaai, ik zie je wel weer, nu eerst dit oplossen, zoiets.
Ja hoor, ga ik boven het geschreeuw van mijn kind in een winkelcentrum uitroepen, "SORRY VOOR DE OVERLAST!!" En is het zo schokkend om "sterkte!" te horen?
Nigella schreef op 17-08-2024 om 14:30:
[..]
Maar dit is toch iets heel anders? Mijn kinderen lachen heel veel, maar dat is iets anders dan keihard krijsen omdat je je zin niet krijgt.
Dat gaat inderdaad niet over krijsen omdat je je zin niet krijgt. Het artikel gaat wel over luidruchtige kinderen en hoe je daar naar kunt kijken.
Druk, schreeuwerig, lawaaierig, hysterisch, overdreven, ongeremd, het zijn allemaal termen die we linken aan luidruchtigheid. Maar die termen kunnen we ook omgooien. Wat dacht je van enthousiast, uitbundig, hartstochtelijk en levendig?
Yumi schreef op 17-08-2024 om 14:52:
[..]
Dat gaat inderdaad niet over krijsen omdat je je zin niet krijgt. Het artikel gaat wel over luidruchtige kinderen en hoe je daar naar kunt kijken.
Druk, schreeuwerig, lawaaierig, hysterisch, overdreven, ongeremd, het zijn allemaal termen die we linken aan luidruchtigheid. Maar die termen kunnen we ook omgooien. Wat dacht je van enthousiast, uitbundig, hartstochtelijk en levendig?
Ik vind het twee heel verschillende dingen. Mijn kinderen zijn enorm levendig enthousiast en lachen veel, dat is echt iets anders dan hysterisch schreeuwen. Hopelijk zie je zelf het verschil?
Auwereel schreef op 17-08-2024 om 14:41:
[..]
Ja hoor, ga ik boven het geschreeuw van mijn kind in een winkelcentrum uitroepen, "SORRY VOOR DE OVERLAST!!" En is het zo schokkend om "sterkte!" te horen?
Op zich logisch dat als je overlast veroorzaakt in de publieke ruimte dat je je verontschuldigt?
