Ouderverstoting: Iets aan te doen?
Zijn er hier mensen die ervaring hebben met ouderverstoting door een kind na de scheiding? Kwam de relatie met je kind ooit nog goed?
In mijn directe omgeving lijkt sprake van een vorm van ouderverstoting vandaar dat we zoeken naar ervaringen.
Vader_van_drie_zonen schreef op 24-02-2022 om 07:29:
[..]
Ga je jezelf er niet in verdiepen en kennis erin vergaren, dan blijf je hangen in je eigen aannames die, op gebieden waar je kennisveld niet ligt, met grote zekerheid verre van volledig en vaak niet correct zijn... het blijven dan aannames..... en we weten allemaal wat het gevaar is van aannames: Assumption is the mother of all fuck ups....... En ja, deze wetenschap gaf aan dat het inderdaad niet bij mij lag.En daarom vindt het gretig aftrek bij een heleboel mensen. Die voelen zich allemaal gevalideerd, want 'de wetenschap' zegt hier dat het niet aan hen lag!
En die kopen dan allemaal het boek of de boeken die die man schrijft, want daar vinden ze bevestiging. Ik vind één Amerikaan met boeken een verdienmodel, niet per se een autoriteit over het onderwerp.
Veel ouders, die slachtoffer zijn geworden van ouderverstoting en niet weten wat ze dan fout hebben gedaan, eindigen in een totaal ontredderde en radeloze toestand wat in sommige gevallen zelfs leidt tot extreme situaties.
Ja, dat zal best. Ik vind dat te eenzijdig. Sommigen willen het niet weten (al dan niet tegenover de buitenwereld). Sommigen kunnen het niet weten, want die missen iets in hun persoonlijkheid (wat nou net de reden was dat de relatie verbroken is). Sommigen proberen door de kinderen te raken, de ex te raken (niks radeloos, puur koelbloedig).
Ik denk dat het deel mannen waarbij de kinderen pas een ego of statusdingetje werden na een scheiding groter is dan het deel mannen met een geschifte ex. Maar het komt ze allebei wel goed uit dat iemand ze als slachtoffer neerzet.
En ik ben geen ex, maar een kind. De enige slachtoffers zijn de kinderen, niet die ene ouder....
Vader_van_drie_zonen schreef op 24-02-2022 om 08:06:
[..]
Voor veel mensen, en ogenschijnlijk ook hier, geeft de wetenschap niet het gewenste antwoord. Dat geeft dan zelfs ineens aanleiding tot ridiculisering. Dat zegt iets. De kennis komt overigens niet van Google. ISBN 978-0996114509, zoek het maar eens op........en lees het eens....
Ja, dat bedoel ik. 1 bron. 1 auteur. Kassa voor die man. Bevestiging voor jou.
Ik stond best open voor je argumentatie Vader, tot je Ruben en Julian erbij haalde. Daarmee bewijs je als het ware het gelijk van mensen die zeggen: de verstoten ouder is zelf niet in orde. Als een ouder op ernstige krenking reageert door zijn kinderen om te brengen, bewijst dat dat er reden was om hem/haar uit het leven van de kinderen te weren. Als jij op de een of andere manier denkt dat een dergelijke daad logisch voortvloeit uit gemis van je kinderen of haat tegen je ex, ben je mij kwijt. In mijn beleving heb je dan dringend hulp nodig.
Decenbermama, waarom maak je niet zelf een afspraak met die dagbesteding? Of de eerste keer met je moeder en als je er dan bent bespreek je met de leiding wanneer jij de volgende keer op bezoek kan komen?
Kinderen van gescheiden ouders hebben een keuze mogelijkheid. Kinderen van niet gescheiden ouders zullen zich ook soms ergeren aan een ouder maar ze moeten het ermee doen. Kinderen van gescheiden ouders kunnen wel kiezen. En soms doen ze dat ook. Soms hebben ze geen zin meer in verschillende regels bij ouders, in twee huizen wonen, in ouders die elkaar afvallen en kiezen ze voor 1 ouder. Rust en geen gedoe meer.
Lang niet altijd ligt dat het gedrag van de krijgende ouder. Oh, en ik vind het wel opvalend dat ook in dit draadje ouders het weer hebben over regels en dat zei wel opvoeden en het kind dat blijkbaar niet wil. De andere ouder voedt ook op maar dan anders.
Hopelijk nemen de kinderen als ze ouder worden weer contact op.
Valeria schreef op 24-02-2022 om 08:20:
[..]
Ja, dat zal best. Ik vind dat te eenzijdig. Sommigen willen het niet weten (al dan niet tegenover de buitenwereld). Sommigen kunnen het niet weten, want die missen iets in hun persoonlijkheid (wat nou net de reden was dat de relatie verbroken is). Sommigen proberen door de kinderen te raken, de ex te raken (niks radeloos, puur koelbloedig).
Ik denk dat het deel mannen waarbij de kinderen pas een ego of statusdingetje werden na een scheiding groter is dan het deel mannen met een geschifte ex. Maar het komt ze allebei wel goed uit dat iemand ze als slachtoffer neerzet.
En ik ben geen ex, maar een kind. De enige slachtoffers zijn de kinderen, niet die ene ouder....
Ik denk dat dit beiden evenveel voorkomt maar de vader wordt vaak toch de boeman. Dat is op het forum ook.
Suusje. schreef op 24-02-2022 om 08:29:
Decenbermama, waarom maak je niet zelf een afspraak met die dagbesteding? Of de eerste keer met je moeder en als je er dan bent bespreek je met de leiding wanneer jij de volgende keer op bezoek kan komen?
Dat heb ik gedaan en raad eens wie daar ineens ook was ?
Fruitijsje schreef op 23-02-2022 om 08:28:
Klopt! Ouderverstoting heeft een reden: de andere ouder manipuleert en stookt, zet het kind in als wapen om de ouder die verstoten wordt zo hard mogelijk te raken.
Als je als volwassene ervoor kiest om je ouders niet meer te zien is het per definitie geen ouderverstoting.
Maar zoals ik mijn voorbeeld gaf ligt de reden van ouderverstoting dus niet bij de andere ouder maar bij de verstote ouder zelf!
Decembermamma schreef op 24-02-2022 om 08:55:
[..]
Maar zoals ik mijn voorbeeld gaf ligt de reden van ouderverstoting dus niet bij de andere ouder maar bij de verstote ouder zelf!
Dat het in jouw voorbeeld zo is, betekent nog niet dat het altijd zo is. Natuurlijk kan een verstoten ouder dusdanig slecht gedrag hebben vertoond dat kinderen zich van hem/haar afkeren. Een ouder kan ook manipulatief en destructief gedrag vertonen waarmee hij/zij de andere ouder verdacht maakt in de ogen van kinderen en erop aanstuurt dat het contact geminimaliseerd of verbroken wordt. Dat gebeurt allebei.
Als jij het slechte gedrag van je eigen ouder onder ogen kunt ziet, is het toch eigenlijk niet zo heel moeilijk in te zien dat dat wangedrag zich ook heel anders zou kunnen richten, bijvoorbeeld tegen (het ouderschap van) de andere ouder? En dus tegen het kind, dat dan geïsoleerd wordt, geclaimd wordt. Maar als een kind erg jong is en het is de verzorgende ouder die dat doet, is dat voor het kind moeilijk om te zien wat er echt aan de hand is.
Vrouw85 schreef op 23-02-2022 om 08:57:
[..]
Nou dit. En in de situatie bij kennis gebeurt het allemaal heel subtiel maar is het verstoten al bijna 10 jaar aan de gang waardoor contact nu zeer minimaal is en nog minimale zou moeten volgens ex partner. De stap naar geen contact wordt zo steeds kleiner vreest hij.
Als er echt sprake is van ouderverstoting (wij weten hier hoegenaamd niets van de situatie) heeft de verstoten ouder daar maar beperkt invloed op. Lees bijvoorbeeld eens iets over gaslighting.
Wel zou ik in zijn algemeenheid zeggen: probeer zoveel mogelijk buiten het frame van de concurrentie met de andere ouder te blijven. Een ouder moet zich ‘onderscheiden’ van de andere ouder, zichzelf zijn, niet proberen ruimte van de andere ouder af te snoepen. Hoe logisch dat strijden om tijd of aandacht in een gegeven situatie ook is of lijkt, het zal kinderen een ongemakkelijk gevoel geven en voor het blok zetten. Kinderen een rotgevoel geven over hun liefde en loyaliteit naar de andere ouder pakt voor de niet verzorgende ouder waarschijnlijk niet vaak goed uit: de kinderen zijn immers afhankelijk van de verzorgende ouder en helemaal in die invloedssfeer.
Ik denk dat het enige wat erop zit in de tijd dat je kennis de kinderen ziet positieve ervaringen opdoen die als het ware ‘uniek’ zijn: dit is ZIJN tijd met de kinderen, niet de tijd dat hij probeert ze los te weken van hun moeder of ze probeert te laten inzien dat hij, in tegenstelling tot wat hun moeder zegt, wel een fijne vader is. Dat klinkt eenvoudig maar is het natuurlijk niet per se, dat begrijp ik ook wel. Je kunt de (invloed van) de andere ouder niet uitgummen. Het is moeilijk de ‘aanwezigheid’ van de andere ouder mentaal niet teveel ruimte te geven als de kinderen bij jou zijn, omdat er zo’n grote invloed vanuit gaat. En toch denk ik dat dat de enige kans is om op de langere termijn de band met de kinderen te behouden of op een laag pitje brandend te houden. Als je meegaat in het frame van de strijd, verlies je hem. Die ander is immers tot veel meer bereid.
Maar nogmaals: we weten echt te weinig van de situatie af om te beoordelen of bovenstaande zinnig is. Misschien doet de man dat allemaal allang.
Valeria schreef op 24-02-2022 om 08:20:
[..]
Ja, dat zal best. Ik vind dat te eenzijdig. Sommigen willen het niet weten (al dan niet tegenover de buitenwereld). Sommigen kunnen het niet weten, want die missen iets in hun persoonlijkheid (wat nou net de reden was dat de relatie verbroken is). Sommigen proberen door de kinderen te raken, de ex te raken (niks radeloos, puur koelbloedig).
Ik denk dat het deel mannen waarbij de kinderen pas een ego of statusdingetje werden na een scheiding groter is dan het deel mannen met een geschifte ex. Maar het komt ze allebei wel goed uit dat iemand ze als slachtoffer neerzet.
En ik ben geen ex, maar een kind. De enige slachtoffers zijn de kinderen, niet die ene ouder....
Het is niet maar één wetenschapper. Er zijn er veel meer. Ik kan hier een lijst oppennen maar ik denk dat met uw kijk naar de kwestie de lijst nooit lang genoeg is. Het op deze manier ontkennen van de situatie en aanleidingen lijkt heel erg op een ingepland waanbeeld (delusion) zoals dat bij AB-PA door een pathogene ouder gedaan wordt......
Daarnaast is het diagnostiseerbaar middels de "Diagnostic and
Statistical Manual of Mental Disorders". De DSM is niet door maar één
Amerikaan geschreven... Het is hét wereldwijd geaccepteerde en gebruikte
diagnoseboek voor mentale stoornissen.
Ik kan alleen uit mijn eigen situatie spreken en ik weet dat ik, zowel binnen de relatie met mijn ex-partner als ook daarna, altijd zielsveel van mijn kinderen heb gehouden. Dat ga ik naar niemand verdedigen, dat is een feit. Veronderstellingen anderzins kan ik alleen naar de prullenbak verwijzen. Er is tot op de dag van vandaag niemand die mij kan laten zien waar ik de fout in ben gegaan op een wijze welke een reden zou kunnen zijn waarom een kind diens ouder verstoot.
Ik ben het met je eens dat het kind slachtoffer is en daarbij, het slachtoffer dat er het minst aan kan doen. Ik ben het niet met je eens dat het kind het enige slachtoffer is. Dat een volwassene, de ouder beter is toegerust om de last te dragen klopt. Maar deze ouder is nog steeds een slachtoffer van psychisch ex-partner geweld.
Mija schreef op 24-02-2022 om 09:48:
[..]
Als er echt sprake is van ouderverstoting (wij weten hier hoegenaamd niets van de situatie) heeft de verstoten ouder daar maar beperkt invloed op. Lees bijvoorbeeld eens iets over gaslighting.
Wel zou ik in zijn algemeenheid zeggen: probeer zoveel mogelijk buiten het frame van de concurrentie met de andere ouder te blijven. Een ouder moet zich ‘onderscheiden’ van de andere ouder, zichzelf zijn, niet proberen ruimte van de andere ouder af te snoepen. Hoe logisch dat strijden om tijd of aandacht in een gegeven situatie ook is of lijkt, het zal kinderen een ongemakkelijk gevoel geven en voor het blok zetten. Kinderen een rotgevoel geven over hun liefde en loyaliteit naar de andere ouder pakt voor de niet verzorgende ouder waarschijnlijk niet vaak goed uit: de kinderen zijn immers afhankelijk van de verzorgende ouder en helemaal in die invloedssfeer.
Ik denk dat het enige wat erop zit in de tijd dat je kennis de kinderen ziet positieve ervaringen opdoen die als het ware ‘uniek’ zijn: dit is ZIJN tijd met de kinderen, niet de tijd dat hij probeert ze los te weken van hun moeder of ze probeert te laten inzien dat hij, in tegenstelling tot wat hun moeder zegt, wel een fijne vader is. Dat klinkt eenvoudig maar is het natuurlijk niet per se, dat begrijp ik ook wel. Je kunt de (invloed van) de andere ouder niet uitgummen. Het is moeilijk de ‘aanwezigheid’ van de andere ouder mentaal niet teveel ruimte te geven als de kinderen bij jou zijn, omdat er zo’n grote invloed vanuit gaat. En toch denk ik dat dat de enige kans is om op de langere termijn de band met de kinderen te behouden of op een laag pitje brandend te houden. Als je meegaat in het frame van de strijd, verlies je hem. Die ander is immers tot veel meer bereid.
Maar nogmaals: we weten echt te weinig van de situatie af om te beoordelen of bovenstaande zinnig is. Misschien doet de man dat allemaal allang.
Ik ben niet religieus / gelovig... maar "amen" is hier op zijn plaats. Het klopt.
PristinePorpoise22 schreef op 23-02-2022 om 09:52:
[..]
Hoeft niet, ons pap heeft nooit echt slecht over onze moeder gesproken maar toch besloot ik zelf eigenhandig om het contact met haar te beperken nadat ze gescheiden waren, tot ik vanaf mn 14e helemaal niet meer heenging.
Waar ik dan benieuwd naar ben: Wat is dan wél de reden waarom je het contact met haar verbrak?
Peen schreef op 23-02-2022 om 11:41:
och ja, elke ex heeft toch borderline of is een narcist
Nee.... dat wordt nergens beweerd.... Ken er zelf zat die dat niet hebben....
Vader_van_drie_zonen schreef op 24-02-2022 om 09:52:
[..]
Ik kan alleen uit mijn eigen situatie spreken en ik weet dat ik, zowel binnen de relatie met mijn ex-partner als ook daarna, altijd zielsveel van mijn kinderen heb gehouden. Dat ga ik naar niemand verdedigen, dat is een feit. Veronderstellingen anderzins kan ik alleen naar de prullenbak verwijzen. Er is tot op de dag van vandaag niemand die mij kan laten zien waar ik de fout in ben gegaan op een wijze welke een reden zou kunnen zijn waarom een kind diens ouder verstoot.
Wat geven je kinderen als reden dan?
