Ouderverstoting: Iets aan te doen?

Allereerst:    Dit is vreselijk om mee te maken van nabij.

Ja, ik ken er een voorbeeld van. Dat betreft een ouder die het kind naar een ver land heeft meegenomen. De andere ouder kan daar wel af en toe op bezoek komen, maar dat is bijzonder duur, was de afgelopen twee jaar bijna onmogelijk en gaat ook steeds moeizamer. Het is een heel verdrietig verhaal.

Verder: ken je deze documentaire over het onderwerp? Misschien helpend.
https://www.2doc.nl/documentaires/series/2doc/2020/maart/verstoten-vaders.html

Zou het niet erg liggen aan de reden? Als papa losse handjes had en kind en moeder jarenlang heeft geslagen lijkt het me een andere situatie dan wanneer moeder kind ontvoert naar het buitenland of wanneer moeder vooral slecht over vader praat en kind er op een gegeven moment achter komt dat dat wel een erg gekleurd verhaal is?

Ik ken een geval met twee kinderen, inmiddels ruim volwassen. Met de ene kwam het tot de dag van vandaag niet goed, geen enkel contact. De ander kwam vanaf een jaar of 15 weer sporadisch bij de ouder. Na overlijden van dit kind heeft diens partner het bijgelegd met de ouders en die passen nu veel op hun kleindochter.

Ik ken meerdere gevallen van ouderverstoting. Bij de broer van mijn beste vriendin omdat zijn ex ineens vond dat ie niet meer voldeed als vader omdat ie in een weekend dat dochter er niet was had geblowd met een vriend. 
Hij heeft toen zijn dochter 3 jaar eigenlijk niet gezien, de rechter oordeelde meermalen dat er niets aan de hand was en dat zijn dochter gewoon recht had om haar vader te zien en Vv. Hij is altijd blijven vechten voor het meisje. Maar dit is geen ouderverstoting door het kind zelf, want die was nog een baby destijds. 
De buurvrouw ziet haar kinderen niet meer doordat na een scheiding zij een depressie kreeg, had ook te maken met de psychische mishandeling van die man naar haar toe -niet naar de kids trouwens- en hij heeft die kinderen, die destijds puber waren, van alles wijsgemaakt over de moeder. Aangezien moeder toen even niet voor ze kon zorgen hebben ze dat voor waar aangenomen. Ze heeft toen niet de energie gehad het aanhangig te maken bij de rechter. Wat natuurlijk koren op de molen was van de vader. 
Mijn zoon ziet zijn vader ook niet echt meer sinds ie 19 is en door hem uit huis is gezet. Zijn stiefmoeder onderhoudt nog wel contact met hem en sporadisch zien ze elkaar wel maar dat komt niet vanuit mijn zoon, hij zegt dat als zijn stiefmoeder en broertjes er niet waren hij zijn vader niet meer hoeft te zien. Ik probeer hem te bewegen om, nu ie ouder is (22) eens goed met elkaar in gesprek te gaan olv een neutraal persoon. Er zitten veel misverstanden. Mijn ex is een fijne vader. Zoon staat er nu niet meer onwillig tegenover gelukkig. 
Ik zou in het geval van minderjarige kinderen echt blijven proberen regelingen af te dwingen via de rechter. 

Ik ken ook een voorbeeld van kennissen . Het is pas na 10 jaar goedgekomen.

Bij familielid hebben we lang gedacht dat moeder slecht over vader praatte. Uiteindelijk viel vader flink door de mand qua agressie.  Het is nu zelfs zo dat wij wel contact hebben met ex en kinderen en de vader niet. En de vader is mijn broer....het is niet altijd wat het lijkt.

Met vader willen de kinderen geen contact,  maar met ons wel. Blij mee❤️. We zien onze neefjes en nichtje opgroeien.

Mijn ex zal ook zeggen dat hij het slachtoffer is van ouderverstoting.
Echter, als je het mijn kinderen vraagt heeft hij het zelf verknalt door haar en haar kind in alles voor te trekken en totaal geen aandacht te besteden aan zijn eigen kinderen.
Het komt voor, dat weet ik heel goed, maar aan iedere verhaal zit twee kanten

Het is niet altijd wat het lijkt, dus als je de situatie niet goed kent moet je niet oordelen, wees daar voorzichtig mee. 

Mijn ex heeft enorm zitten stoken en vertelde vreselijke verhalen en leugens over mij tegen de kinderen. Met als doel dat ze daar zouden gaan wonen. De kinderen hadden het op tijd in de gaten en wilden daardoor niks meer met hun vader te maken hebben. Vader vertelde daarna overal dat ik de gemene ex was die zijn kinderen bij hem weg hield.

Tja, iedereen gelooft dat, omdat het nou eenmaal vaak wel zo gaat, maar ik vond het enorm kwetsend, om over het trauma hierover bij de kinderen maar niet te spreken.  Dat heeft er enorm ingehakt bij ze. 

Granny71 schreef op 22-02-2022 om 10:11:

Mijn ex zal ook zeggen dat hij het slachtoffer is van ouderverstoting.
Echter, als je het mijn kinderen vraagt heeft hij het zelf verknalt door haar en haar kind in alles voor te trekken en totaal geen aandacht te besteden aan zijn eigen kinderen.
Het komt voor, dat weet ik heel goed, maar aan iedere verhaal zit twee kanten

Ja dat vind ik altijd zo moeilijk bij deze verhalen. Je hebt vaders die zich weinig, lees heel weinig gelegen laten liggen aan hun kinderen zolang ze met de moeder zijn en eenmaal gescheiden gaan klagen over ouderverstoting. Of puur de kinderen wel geregeld willen hebben om de moeder dwars te zitten en hen dan laten opvangen door het volgende nieuwe modelletje of hun moeder. 

Er zullen ook hele nare situaties van oprechte ouderverstoting zijn maar ik ben altijd benieuwd naar het verhaal erachter. lastige materie. 

Vrouw85 schreef op 22-02-2022 om 10:45:

[..]

Ik ken de situatie heel goed.

Oké. Sterkte ermee! 

Ik ken voorbeelden van oudervervreemding. Een (vaak verzorgende) ouder die dingen doet om de relatie tussen het kind en de andere ouder te verstoren. Ik kan ook benoemen wat die gedragingen zijn.

Ik ken ook mensen die op tienerleeftijd of volwassen leeftijd het contact met één van hen ouders verbroken hebben. Ik gebruik daarvoor liever niet de term "ouderverstoting", want die term is diep vervlochten geraakt met een duiding van het probleem waarin het alleen maar de schuld kan zijn van de andere ouder.

Wil je je kennis helpen, zoek dan uit welke vervreemdende gedragingen de andere ouder doet, en welke andere oorzaken er kunnen zijn voor een verstoorde relatie. Vooral als er sprake is van een nieuwe partner hebben mensen soms een blinde vlek voor hoe ze hun kind tekort doen en de relatie verstoren. Wees terughoudend met hulp zoeken bij mensen die zichzelf slachtoffers van "ouderverstoting" noemen, want hun hulp is vaak vooral troost en niet heel oplossingsgericht. 

Ik ken wel 2, inmiddels volwassenen, die geen contact hebben met een ouder. Zij vinden dat ze hier een goede reden voor hebben. Wellicht denken de desbetreffende ouders daar anders over.