Moeten kinderen zich leren aanpassen?

Vind ik niet zo ot, pandia

Want ik denk dat deze discussie, los van de vraag of kinderen/gasten zich moeten aanpassen, ook gaat over de vraag in hoeverre een gastvrouw of - heer zich moet kunnen aanpassen. En leren aanvaarden dat andere mensen andere gewoonten hebben, die ze gewoon meenemen naar jouw woning

Starry

Ja,inderdaad,en daarbij,als iemand ergens een bulk ketchup overheen mikt en later heel blij is dat hij/zij bij mij gegeten heeft en me overlaadt met complimenten,zijn we allebei waar we willen zijn.
Bastet

Aanpassen

Aan kunnen passen is handig en dan het liefst van beide kanten. Kinderen moeten leren zich aan te passen, de een leert dat als vanzelf, bij de ander kost het meer moeite. Het is wel heel handig als ze zich aan kunnen passen, want hoe ouder ze worden, hoe vaker dat van hengevraagd zal worden. En als ik logees heb verwacht ik wel dat ze zich een beetje aanpassen. Maar ik pas me ook aan, wij eten niet veel zoetigheid op brood, als er logeetjes komen die dat lekker vinden koop ik het voor hen, geldt ook voor andere dingetjes. Het is van beide kanten een beetje geven en nemen (en als volwassenen is het handig als je een beetje begrip toont). Als ouder heb ik wel geprobeerd mijn kinderen te leren dat ze zich aan moesten passen aan de wensen van een gezin waar ze waren, gelukkig heeft dat nooit problemen opgeleverd, al vonden ze het niet altijd leuk (dat hoorde ik pas veel later )

Pandia

Jouw kids lusten geen pasta? Mijn man ook niet, en ik heb lang gedacht dat hij zo'n beetje de enige aardbewoner was die dat niet lustte, haha. Gelukkig staat hij niet alleen in zijn (in mijn ogen maffe) aversie.
O ja, on topic: bij mij hoeven logeetjes bijna niets. Nou ja, niemand pijn doen, ook niet aan de oren zeg ik er altijd bij (ik heb een schreeuwneefje, maar inmiddels ook een schreeuwdochter, zucht steun kreun). Wat eten betreft ben ik makkelijk: lust je het niet, dan verzinnen we iets anders. Meestal laat ik de loge(e) meedenken, maar dan nog zijn er kinderen die als het eindresultaat van het meedenken op tafel staat, toch mijn pannenkoeken niet blieven. Ik heb daar niet eens echt een mening over, het is niet mijn kind en ik hoef me er dus niet mee bezig te houden. Er is altijd wel iets in huis dat wel gelust wordt, klaar is kees.
Misschien ben ik dan weer te makkelijk. Met eigen dochter ben ik al blij als ze groente eet. Dat daar dan een dotje ketchup naast moet, vind ik geen werelddrama. Ik weet dat dit weer overgaat en dat ze uiteindelijk heel veel dingen zal gaan eten. Zonder ketchup.
Groetjes
Massi (houdt ook al niet van Venz, veeeeel te zoet, alleen de pure hagelslag van Verkade is lekker)

Swaen, ik begrijp je goed

Ik had sommige stukjes die jij schreef over kieskeurige neefjes en met liefde koken ook zo kunnen schrijven. Misschien is het wel iets nederlands waar eetcultuur, eetgewoontes niet zo belangrijk zijn.

Aanpassen

Ik heb het geluk dat zoon een makkelijke eter is. Dus toen wij laatst een week bij familie waren at hij heerlijk met de pot mee. En alle volwassenen genoten zo van hem, dat hij zo lekker at.

Logeetjes zou ik het (binnen de perken) gewoon naar de zin maken, dat is toch voor het "leuke".

Zelf dekbed etc meenemen lijkt mij eigenlijk wel handig, heb je geen was. Maar ik ben wat dat betreft lui.

Wel vind ik dat kinderen kunnen leren dat het niet allemaal om hun gaat. Laatst was ik in Londen met een vriendin en haar dochter lust geen thais/chinees/spaans/italiaans wat ik ook maar voorstelde en we kwamen bij McD terecht. Waarschijnlijk gaan die ouders nooit met haar ergens anders eten. Dat vond ik wel jammer. Als dat mijn kind geweest was dan had ik hem gewoon meegenomen en dan at hij maar een keer wat minder.

Asa

(mosterd weigeren mijn kinderen trouwens categorisch, waar ze ook zijn
Maar het ging dus helemaal niet over kinderen die geen chips/hagelslag/limonade willen, maar over kinderen die die produkten wel willen maar dan pertinent van een bepaald merk.

Izar

Waarom zou ik mijn liefde voor koken niet ook met kinderen delen? Waarom vooral met volwassenen? Eten vind ik bij uitstek iets voor het gezin en familie.

Starry

Ik weet het, het ging me alleen even om hoe je 'normaal' kunt lezen in haar tekst. In elk geval niet zo als het werd gelezen, dat Hennah zou vinden dat hagelslag etc. abnormaal zijn om aan je kind te geven.
Overigens, als zo'n kind dan alleen een bepaald merk lust en de hagelslag anders overslaat lijkt het me geen ramp. Maar zoals met zoveel van deze dingen gaat het - zo blijkt uit de verdere info die swaen geeft - vooral om het hele plaatje wat je van een ander gezin hebt. Het ene venz-weigerende kind is daarmee dus het andere niet.

Haha, berber

Ik zie hem denken: "Wat doe ik NOU weer niet normaal...!?"

Ja en nee

Als een kind thuis niet met hartig moet beginnen ga ik zo'n kind niet heropvoeden. Als kind zo eet...prima. Als kind zijn eigen beddengoed mee wil nemen zou ik daar totaal geen probleem mee hebben. Het zou mij te ver gaan om speciaal broodbeleg van een A merk te kopen als ik dat normaal niet in huis heb. Je kunt dat natuurlijk oplossen door het in een mooi strooibusje of zoiets te doen en staalhard te zeggen dat het van Venz (of zo) is.
Ik wil best rekening houden met hun smaak. Als ze geen boerenkool lusten maak ik niet uitgerekend boerenkool. Het zijn logees tenslotte, ze gaan weer weg en ik wil dat het plezierig is voor ze. Ik zou bijvoorbeeld ook best bereid zijn om ananassap te halen als ik weet dat ze dat lekker vinden of een bepaald soort chips. Niet in het gekke, maar om te laten merken dat ik ze ken. Dat doe ik voor mijn schoonouders ook. Maar dan moeten ze verder wel accepteren dat niet alles is zoals thuis. Er zijn grenzen. Als ze thuis op de bank mogen staan met hun schoenen wil dat niet zeggen dat het bij mij mag. Ik ga niet de héle inhoud van mijn kast aanpassen omdat logees dat willen. Stel dat wij altijd aan tafel eten en kind eist dat we bij de tv moeten eten omdat hij dat gewend is, dan zou kind pech hebben. Wij doen het anders.
Ik vind het dus een beetje geven en nemen bij een logé. Het is een tijdelijke situatie en dan moet je niet als opvoeder optreden, maar als gastvrouw die bepaalde regels heeft. Het is niet aan jou om vreemde kinderen te leren om zich aan te passen, maar je mag wel verwachten dat kind zich bij jóu aanpast. Als kind dat niet wil of kan is het dus niet toe aan een logeerpartij. Dat is niet jouw probleem.

Oh ja

Stel dat de logé gewend is aan een lampje in of bij de slaapkamer zou ik dat ook doen. Ik zou het belangrijker vinden dat de logé lekker slaapt dan aan mijn gewoontes vast te houden.

Ik verbaas me ook zo vaak over het verwende gedrag van mensen. Ik ben al snel blij met wat ik meemaak buiten de deur. Een restaurant of hotel moet het echt grijs maken wil ik daar stampij over maken. Man en ik stellen ons liever te bescheiden op dan als een blaaskaak tekeer te gaan.
Ik ga wel ver in 'aanpassen' misschien Zondag kreeg mijn dochter haar fris niet naar binnen bij oma en opa. "Vies" fluisterde ze. Ik ken oma en ik weet dat het inderdaad vies kan zijn. Goedbedoeld dat wel. Ik heb het glas van haar overgenomen en naar binnen geklokt. Man deed dat met het glas van de andere dochter. Beter dat dan schoonmoeder voor het hoofd te stoten. Het was overigens echt vies. 2 Soorten niet mixbare frisdranken bij elkaar gekieperd, omdat dat de laatste restjes waren.

Mayo, maggi, aromat

Wij aten vroeger regelmatig bij een klein restaurantje in de stad. Wij kenden de eigenaar van het restaurant doordat hij ook vaak bij 'ons' café kwam. Hij vertelde een keer dat hij het vreselijk vond als gasten zonder het eten nog maar aangeraakt te hebben om mayonaise vroegen. Hij had tenslotte geen cafetaria.
En ik begrijp dat heel goed. Ik vind het heel erg respectloos om eten wat met zorg is bereid te 'overstemmen' met smaakmakers als maggi of aromat, of met appelmoes of ketchup. Dat doe je thuis maar als je dat wilt, maar bij een ander vind ik het raar. Kijk, thuis maak ik echt geen probleem van een lik mayo bij de gebakken aardappels hoor, maar als ik in een restaurant zit, met een mooi opgemaakt bord, groente en aardappeltjes die net even meer 'culinair' zijn dat thuis, komt het niet eens in me op om er een klodder mayonaise overheen te doen. En als gasten bij mij eten en meteen, zonder proeven en uit gewoonte, naar de maggi of aromat vragen vind ik dat niet leuk. Wat is er mis met mijn eten?

Laatste keer hoor voor vanavond)

Ik schreef bij het eerste: maar je mag wel verwachten dat kind zich bij jóu aanpast

Daar moet eigenlijk bij '... voor zover dat redelijk is'.

Swaen: koken voor deze familie...

Swaen: "Wat een minder fijne eigenschap is dat ik goed kan koken maar er zwaar de pest over in krijg als daar iets mee gedaan wordt wat mijn inziens niet hoort. Dus geen maggi, slasaus, mayo etc over eten dat ik met liefde heb gekookt en waar ik veel tijd en aandacht aan besteed. Ik heb expres pasta gekookt omdat kinderen dat over het algemeen lekker vinden. Maar bij dit gerecht hoort de saus door de pasta."

Swaen, je kent deze familie toch nu wel langer dan vandaag? Ik denk dat je je kookambities of -verwachtingen bij hen gewoon naar beneden moet schroeven. 't Is niet anders. Als je dan uitgebreid kookt, doe het dan voor je/jullie zelf maar verwacht/hoop niet dat ze het waarderen. Er zullen toch vast wel andere mensen zijn die je kookkunsten waarderen? En lach er eens hard om, als ze weg zijn...

Swaen: wat is nou het probleem?

"Om me toch even tot een discussie te laten verleiden: ik heb nergens geschreven dat de neefjes bij ons vanalles moeten eten. Feit is dat ze maar een zeer beperkte range hebben wat ze uberhaubt eten. Ze eten dus alleen maar hagelslag op brood. Maar niet die van Venz ben ik nu achter..."

Swaen, maar wat is nu toch het probleem dat die neefjes je hagelslag niet willen eten? Dan eten ze dat toch niet? Waren ze misschien boos of sacherijnig daardoor? Hebben ze de hele tijd honger geleden omdat ze ook niets anders wilden eten? Waren ze lastig? Wilden ze geen boterham met ander beleg of een droge boterham? Wat is het probleem voor jou als ze niets zouden eten? Of had je die hagelslag speciaal voor hen gekocht en vind je het zonde dat ze het toch niet aten?

Ik vind bij "aanpassen" of beleefd zijn niet horen dat iemand iets tegen zijn zin eet. Van een volwassene kan je dat nog tot op zekere hoogte verwachten, maar van kinderen niet. Bij "aanpassen" hoort wel dat er dan niet over gezeurd wordt en dat bijv. als het beleg je niet bevalt, dat je dan zonder morren een droge boterham eet (als je honger hebt). En als je de limonade niet wilt drinken maar toch dorst hebt, dat je dan om een glas water vraagt.

Tja

Iemand schreef:
"Ik vind het nogal extreem, deze reaktie van de neefjes. Maar blijkbaar werken de ouders het in de hand, gezien de meegegeven deken/handdoek etc.

Jammer als je kinderen zo beperkt in het opdoen van nieuwe ervaringen."

Er zijn meer van dit soort reacties.. alsof in de opvoeding er geen factor kind is. En dat is er wel. Soms zijn kinderen (voor de ouders) heel makkelijk omdat ze dat van nature zijn. Wat ben je dan gezegend als jij en je kind zo prima op elkaar afgestemd zijn dat niets moeite kost. Soms zijn ouders heel dwingend en weet een kind dat een kik geven betekent dat er flink de druk op 'm gezet zal worden en kiest ie ervoor om maar niets te zeggen. En dan maar beweren dat het de positieve opvoeding was die ervoor zorgt dat je kind vanalles kan. Welke prijs betaal je als kind daarvoor. Alsof alles maakbaar is, opvoedbaar.

Juist als je kind moeite heeft met uit logeren gaan (mag dat nog eigenlijk wel, iets moeilijk vinden) kan zoiets als een dekentje ed helpen om die ervaring wel aan te durven.

Ik mis in heel veel van die reacties dat kinderen serieus genomen worden, dat kinderen met behulp wat wat ondersteuning iets wel kunnen of durven. Je krijgt geen flexibele kinderen die lekker in hun vel zitten als je keer op keer zegt, zeur niet, zo doen we dit, basta. En naar je kind luisteren is ook niet hetzelfde als een kind verwennen. Luisteren is meer dan alleen verbale input.

Swaen

Voorbeeld.
Opa en oma hebben bij al hun kleinkinderen de (vervelende) gewoonte gehad, ze te willen opvoeden. Terwijl opvoeden, gebeurt door op een flexibele manier consequent te zijn, uitleg en begeleiding, helder zijn.. dat kan je niet in 1 logeerpartijtje veranderen, ook niet met een bezoek van elke week. Dan leer je een kind een kunstje aan voor als jij over de vloer komt. Het levert irritatie op van de kinderen en bij opa en oma. En bij ouders! Zoiets kan voelen alsof opa en oma de kleinkinderen niet goed genoeg vinden en hun kinderen ook niet.. en daarbij komt vaak ook nog een eis om waardering van opa en oma in de moeder of vaderrol. Tja.. dat kom je tussen kind en ouders en bij elke rechtgeaarde ouder, kan je vertrekken.

Wat opa en oma het meeste oplevert is opa en oma te zijn: lekker verwennen, gekke dingen doen.. wel met regels, hun regels (eetmanieren en sociale regels) en dan is het ontspannen..

Van kinderen krijg je haast nooit complimenten over je kookkunst.. behalve als je patat eet of pannenkoeken of .. of pasta (bij die ene van mij). Kinderen houden van simpel en ongecompliceerd. Voel je niet alsof je mogelijk tekort komt.. als die kinderen thuis zijn gekomen op een alerte en rustige manier dan heb jij het prima gedaan.. of ze gegeten hebben of niet.. wel of niet in bad zijn geweest, geboerd hebben en geen pardon willen zeggen ..

Onaardig als je niet eerlijk bent

Ik zou het als gastvrouw echt heel erg vervelend en beledigend vinden, als mensen die ik hier uitnodig, iets gaan eten of drinken wat ze niet lekker vinden.
Zelf doe ik dat als ik bij mensen ben, waar ik me niet op mijn gemak voel en waar ik 'op visite' zit.
Bij familie en vrienden, en al helemaal als je ergens gaat logeren, vind ik het veel aardiger, beleefder en respectvoller om eerlijk te zijn.
Anders krijg je toch een soort 'raden maar' spelletje? Gastvrouw wil haar gasten een plezier doen door iets te maken wat ze lekker vinden. Gasten doen net alsof ze het lekker vinden, maar vinden het eigenlijk niet te eten en zouden graag een flinke dot ketchup erover heen storten. Smaken verschillen nu eenmaal.
Dat probeer ik mijn kinderen overigens ook te leren.
Ze zeggen dan: 'Het spijt me, maar ik hoef het niet.' Dat is in mijn ogen iets heel anders dan zeuren. Als er hier kinderen komen spelen, eten of logeren, zeg ik altijd direct dat ze niet iets hoeven te eten wat ze niet lusten.
Dat wil niet zeggen dat ik speciale hagelslag voor ze ga kopen of zo, dan kiezen ze maar wat anders of eten ze maar niets. Maar dat betekent wel dat ik, als ik pizza ga maken bijv., wel even van te voren vraag of ze dat wel lusten en welke toppings ze lekker vinden.

Ja, leren aanpassen

Ja, als je je hebt leren aanpassen als kind is dat zeker weten bijzonder handig in je latere leven. Maar bij sommige kinderen vergt dat gewoon wat meer tijd en geduld, want iedereen is anders van karakter.

Ik vind dus wel dat je hierin als ouder een taak hebt en niet altijd en overal moet toegeven aan mieperigheid en gezeur anders leert hij het nooit (dus bij saus van sliertjes pasta slurpen leg ik wel de grens, dan eten ze maar helemaal niet).

Als gastvrouw probeer ik altijd flexibel te zijn bij kinderen die komen logeren of komen eten, maar ik haal er niks speciaals voor in huis.

Chris

Aflebberen

"Wat ik wel raar vind is dat ouders (de ouders van mn neefjes in dit geval) de saus van de pasta gaan lebberen zodat hun kinderen alsnog de pasta zonder saus kunnen eten. Zouden jullie dat doen? Reikt dat niet ver?"
Ik vind dat je dat als gast inderdaad niet kunt maken, dat reikt naar mijn mening veel te ver. Maar je kunt ze niet opvoeden, schrap deze mensen maar van je lijstje als je nog eens je best doet. Kom jullie eens bij mij eten, komen wij bij jou ?

Toevoeging

Vergeten te zeggen: ik vind het ook erg onbeschoft richting de gastvrouw als je als ouder de saus van de sliertjes pasta van je kinderen gaat slurpen.

Chris