Moeten kinderen zich leren aanpassen?

Lidwientje

Goedemorgen is een merk drinkontbijt uit een pak.
Dat je die door elkaar gooit snap ik nog wel,dat dat kan,zelfde merk,komt allemaal uit een basisdrank waar wat extra aan wordt toegevoegd om het een andere smaak te laten zijn.

Genista

Oh, ik vind ook dat je een aversie tegen iets mag hebben, hoor. En luidkeels roepen dat je iets niet lust, vind ik ook onbeleefd. Maar ik kan me gewoon niet voorstellen dat iemand zoiets gewoons als kaas (in welk land ik ook kom, iets 'kazigs' heb je bijna overal ) niet probeert (dat je geen gebraden kippentenen of gezouten sprinkhanen probeert kan ik me voorstellen, maar kaas ..., wat is daar zo weerzinwekkend aan ?) Ik ken ook mensen die geen kaas eten, maar wel weer over pizza bijv. Ik kook veel met kaas, vooral in salades, ovenschotels etc. Als een kaashater soms bij je eet maakt het niet uit, als zo iemand heel regelmatig hier aan tafel zit vind ik het wel lastig (weet ik uit ervaring )

Mondgevoel

Oesters, mosselen en inktvis hebben een heel apart mondgevoel. En dáár moet je van houden, misschien nog wel meer dan van de smaak. Nee, die smaak is niet uitgesproken pittig maar wel heel uitgesproken ziltig. Zodra je oesters gaat associeren met een drel snot is het ineens een stuk minder smakelijk, echt waar. Probeer maar

Tirza

Geen smaak is misschien niet de goede benaming

Beter is: minder (ontwikkelde) smaakpapillen. Probeer maar uit bij je kroost, is heel eenvoudig. Gewoon wat dingen mengen en kijken of ze de aparte smaken kunnen destilleren. Melk met suiker, melk met vanillesuiker, melk met vanillesuiker en kaneel, melk met enkel kaneel. En dan niks zeggen, kijken of ze "iets" merken.

Tirza

Annet

Ik herken je irritatie. Maar toch. Kijk eens in je kast. Koop jij altijd hetzelfde merk koffie of koop je ook gewoon een goedkoper merk en pas je je smaak aan? Koop je altijd hetzelfde brood, gewoon omdat dat het beste bevalt - of koop je gewoon datgene wat in de actie is en pas je je aan? En zo weet ik er nog wel een paar Vaak doen we zelf ook dingen die we onze kinderen kwalijk nemen. Ik koop van heel veel dingen standaard hetzelfde merk, gewoon omdat ik weet dat dat goed is en het winkelt lekker snel. Hoppetee, rats rats rats klaar. Het enige waar ik me suf in varieer is in thee

Tirza

Tirza

Haha,nee,mijn zoon eet gewoon door van oesters en mosselen,wat wij er ook bij verzinnen..)
Hij is een ware liefhebber,en laat zich door niemand weerhouden.Zijn stelling: tuurlijk is het geen snot,het lijkt er niet eens op.En pakt er weer een.
Bastet

Lidwientje

Ik geloof je, hoor dat het niet om 'niet lekker' gaat, snap ik, want iets wat je nooit gegeten hebt kun je ook 'niet lekker' vinden. Ik denk dat het een trauma uit een vorig leven is of zoiets

Precies lidwientje

Je was gewoon een koe en die eten geen kaas

Net als swaen

Je neus is ook heel belangrijk bij smaak. Ik hou net als Swaen ook van uitgesproken smaken (behalve dan schimmelkaas), maar ik ben hier de persoon die bedorven waar moet herkennen. Is de appelmoes nog goed, is de melk nog goed, de kip, de... Ik ruik het en ik proef het meteen.
Ik heb deze zomer voor het eerst inktvis gegeten en ik vond de textuur inderdaad vreemd in mijn mond. Ik heb niet de behoefte het nogmaals te proberen. Ik vond er echt niets aan.

Tot op zekere hoogte snap ik het

Eerst hadden we hagelslag,vruchtenhagel en vlokken van de Aldi. Was altijd goed genoeg. Maar op een gegeven moment gaven beide kinderen aan dat die van De Ruyter veel lekkerder was. Ze hebben ook nog keurig de prijzen opgezocht en het verschil viel best mee. Dus voortaan De Ruyter.
Met dat soort dingen heb ik geen moeite, dat doen wij inderdaad ook. We kiezen de merken uit die wij lekker vinden, beginnen bij goedkoop en gaan duurder als we het nodig vinden qua smaak.

Maar dochter lustte eerst meerdere smaken limonadesiroop (allemaal van hetzelfde dure merk). Nu is er nog maar één smaak over die ze lekker vindt. Tja, dan drinkt ze maar water als we toevallig niet de goede smaak in huis hebben.
En zo gaat dat met meer smaken bij haar.

Nat versus droog eten

Hier hebben man en ik een enorme voedselkloof moeten overwinnen toen we gingen samenwonen: hij houdt van 'nat' eten en ik van 'droog'. Bij man moet alles in een sausje zwemmen; ik wil juist droge of krokante dingen naast elkaar. Ik houd ook niet van veel dressing over de sla. Sausjes zijn lekker, maar niet altijd en niet teveel. Man is in staat om hele klodders vietnamese loempiasaus over mijn rauwe-andijvie-stamp te smijten omdat de stamppot te droog is. Eh... moet het soep zijn dan?
Het gekke is dan weer dat man GEEN vuilnisbak is (heel merktrouw, vooral met koffie, melk en kaas, lust geen pasta om de textuur, lust diverse groentes niet omdat ze raar aanvoelen in je mond) en ik wel. Ik lust (helaas) bijna alles. Gelukkig heb ik nog een lijstje dat ik kan afratelen als mij gevraagd wordt wat ik echt niet lust: rauwe gember, oesters, slakken, maiskolven. En ook daar denk ik: misschien heb ik het wel nooit goed klaargemaakt gegeten, haha.
Wat kaas betreft: dat is een rare. Mijn schoonzus moet ook geen kaas. Onder geen beding. Ooit. Ook niet goed verstopt, of maar een heel klein beetje. Wat dat betreft lijkt kaas op alcohol: beide kennen rasechte verslaafden en aficionados EN mensen die het nooit zullen aanraken, een bijna instinctieve afkeer. Grappig.
Groetjes
Massi (heeft nog steeds een knuffeldekentje, dus waar hebben we het over?)

Kaaskopje ot

Verse goed klaargemaakte inktvis vind ik zo verschrikkelijk lekker! Dus niet die diepvriesinktvisringen die in de frituur worden gegooid en waar je vervolgens in stikt als je een te grote hap neemt en niet goed kauwt, neeeeeeh, echte octopus, gestoofd met rijst mjammie!!!

Mashumi (ot)

Hier zijn 'calamaris' al jaren een gewaardeerde lekkernij, sinds de kinderen het ooit, ze waren nog klein, bestelden in Joegoslavie. Maar 2 jaar geleden bestelde mijn man in Baskenland inktvis en toen kreeg hij een drillerig geheel op zijn bord, hij heeft het opgegeten, maar of het met smaak was ....? En de textuur was echt heel anders dan we gewend waren. Dus er is inktvis en inktvis

Verstopt aversiefje

Wat ik me wel eens afvraag, is waar die drang tot bekeren toch vandaan kan komen. Als iemand in z'n algemeenheid veel lust, maar een overduidelijke aversie tegen een bepaald voedingsmiddel heeft, waar komt dan toch die neiging bij veel mensen vandaan om het gewraakte spul dan te "verstoppen" in het eten? Smeerkaas onder lekker beleg, hoe kómt iemand erop? Verstopt in saus, verstopt onder salade, blijkbaar gaat de kok in kwestie er dan vanuit dat diegene het licht wel zal zien als hij/zij het "per ongeluk" eet? Mijn moeder houdt absoluut niet van knoflook. Mijn zus heeft een keertje knoflook door de pastasaus gedaan toen mijn ouders daar aten. Na het toetjes zei zus triomfantelijk: "Ha, er zat knoflook in de saus en je hebt het niet eens geproefd!" Mijn moeder antwoordde: "Ik ben niet zo onbeleefd dat ik daarom de saus zou laten liggen of zou klagen... Zo heb ik jou ook niet opgevoed."
Mijn moeder is oud en wijs genoeg om te weten dat ze echt geen knoflook lust. En hoewel wij er liefhebbers van zijn, zal ik het weglaten uit het eten als mijn ouders hier aan tafel schuiven. Ik ben zelf ook oud en wijs genoeg om te weten dat ik echt geen melk lust. Ik heb geprobeerd om het te leren drinken, omdat ik toen vond dat zoveel praktischer is. Maar nu niet meer - ik lust het gewoon echt niet.

Kunnen en willen

niet "lusten" bestaat volgens mij niet; dat heeft uiteindelijk te maken met niet willen. De moeder die geen knoflook "lust" ging echt niet over haar nek door haar beleefdheid. Ze zou ook zomaar aan die smaak kunnen wennen, als ze zich er voor open stelde. Iets niet "kunnen" eten is een ander chapiter, bijvoorbeeld bij lactose-intolerantie.

Pluk

Mis.Al van jongsafaan lust ik geen zuurkool,voor de lucth alleen ging en ga ik op de loop.Moest het ooit verplicht opeten,en spuugde het gelijk weer uit.Niet lusten bestaat wel degelijk.
Bastet

In zekere mate

Er zijn veel dingen die ik niet lekker vind, maar wel kan eten als ik ze toevallig voorgeschoteld krijg. Toen ik voor het eerst bij de ouders van mijn toenmalige vriend ging eten, kreeg ik rode kool. Tja, ben ik niet dol op (understatement) maar toch dapper dooreten. Zo ook met bijvoorbeeld bloemkool of bietjes. Mijn aversie tegen boter en mosterd valt niet onderuit te komen. Er is wel eens een grapjas geweest die op een broodje zalmsalade stiekem toch boter had gedaan, want 'dat merk je niet onder een laag salade'. Dat broodje kwam er dus net zo hard weer uit, heel vervelend en genant.

Bastet

ik geloof direct dat je jezelf zo geconditioneerd hebt, dat je over je nek gaat van zuurkool. Het is natuurlijk niet de inspanning waard, maar ik ben ervan overtuigd dat er een trainingsprogramma op te zetten is waardoor jij na afloop met smaak zuurkool eet. Is het de structuur die je tegenstaat, het (melk)zuur?

Koffie, chocolade, alcohol

Dat lust ik dus echt niet. En ik heb echt m'n best gedaan om het te leren waarderen: koffie onder dwang van m'n ouders , chocolade en alcohol omdat het gewoon praktisch en leuk is om het wel lekker te vinden. (dat maakt de keuze van een dessert in een restaurant een stuk ruimer) Maar het is niet gelukt.
Ik ga er gelukkig niet van overgeven of kokhalzen, het heeft ook niets met de mondbeleving te maken, (witte chocolade lust is wel, dat voelt net zo, water ipv van wijn of koffie vind ik ook prima).
Alcohol haal ik echt overal uit, ook als er maar een heel klein beetje van in een gerecht zit. Overigens vind ik gekookte alcohol wel erg lekker (bv kaasfondue, rode wijn saus), maar ook dan proef ik nog dat er alcohol in gezeten heeft.
Met koffie en chocolade vind ik de gematigde versies soms wel lekker: een enkele keer een mokka-gebakje, of wat hazelnootpasta of cacao-fantasie-zwart-witte vlokken op m'n brood gaan er ook wel in.

Ach pluk

Wie zou jou in dezen van je ongelijk kunnen overtuigen? Echt, ik lust geen melk. En dat is van een heel andere orde dan "ik houd niet zo van melk" of "ik vind melk niet lekker". Zoals gezegd, ik heb geprobeerd het te leren drinken. Maar ik krijg het niet doorgeslikt.

En sterkte/zwakke smaak

Over wat Tirza ergens in het weekend zei: ik houd wel van sterke smaken, alle soorten kazen, olijven etc. Pittig heb ik liever niet (hoewel m'n schoonmoeder, omdat ik van olijven=pittig houd graag extra pikant voor me kookt. Dat ik verschil niet uitleg is weer een lang verhaal, dus ik eet 't maar braaf op
Maar voor sommige dingen heb ik toch juist een behoorlijk gevoelige smaak: Spa blauw (zacht water) vind ik erg lekker, Sourcy of Evian (hard water) laat ik liever staan. Ook als ik het niet weet proef ik het verschil. Gelukkig vind ik kraanwater ook erg lekker, dus dat is makkelijk op te lossen (en ik heb in een restaurant dus wel eens de Sourcy-prijs betaald voor een fles kraanwater, maar dat vond ik echt veel lekkerder) Vooral het kraanwater bij m'n ouders is erg lekker, bijna zo zacht als Spa blauw.

Genista

Ik heb iemand in een vergelijkbare situatie wel eens horen zeggen dat ze er allergisch voor was, veel makkelijker, hoef je je niet meer te verdedigen.

Tijgeroog

Goeie Maar ik vind het werkelijk een lastig item. Als Pluk vindt dat iemand zichzelf geconditioneerd heeft om iets niet te lusten, ben je ieder argument kwijt. Ik kan niet bewijzen dat ik het werkelijk niet lust of dat ik geconditioneerd ben. Voor Lidwientje dito. Aan de andere kant vraag ik me af of het van belang is. Als Lidwientje geen kaas naar binnen krijgt, ze komt bij me eten en ik weet het, waarom zou ik haar dan kaas voorschotelen? Waarom zou ik kaas verstoppen? Alleen om iets te bewijzen? Welnee, ik probeer gewoon een maaltijd op tafel te zetten waarmee ik iedere eter die aanschuift een plezier doe.

Terug naar de basis

ben het helemaal met jullie eens dat ieder recht heeft op zijn afwijking, en dat daar rekening mee gehouden dient te worden door een gastvrouw/heer.
Maar ik ben dus voorstander van het "leren eten" van verschillende smaken en zaken op jonge leeftijd.

Niet "lusten" bestaat volgens mij wel

Niet "lusten" bestaat volgens mij zeker wel.

Ik heb een aantal dingen die ik 'niet lekker' vind, en een aantal dingen die ik 'niet lust' daar zit echt een verschil in. Ik ga er niet van over m'n nek (al moet ik me inhouden), maar zal na 1 hap m'n bestek neerleggen en niet meer verder eten. Ook als dat betekent dat ik verder helemaal niets meer eet.

Dat ik aan die smaken zou kunnen wennen als ik me er voor open stel betwijfel ik. Ik heb jaren geprobeerd om dingen die ik niet lust/lekker vind te leren eten. Voor veel dingen is het gelukt, voor deze dingen niet. Erg jammer, vooral omdat het een aantal veel gebruikte producten zijn die ook nog vaak worden gecombineerd met dingen die ik wel heerlijk vind.

Pluk

Als er iemand gevarieerd te eten heeft gekregen als kind,ben ik het wel.Eten en smaken uit alle windstreken,en mijn moeder kan nog goed koken ook.Je theorie van het leren eten van verschillende smaken en zaken op jonge leeftijd gaat zeker op.Maar zuurkool,alleen al de lucht vind ik niet lekker.Gelukkig was mijn moeder minder aanmatigend en mocht ik een shortlist hebben.Die is tot op de dag van vandaag van kracht,terwijl ik het heus geprobeerd heb,ook als volwassene.Zuurkool,oesters,orgaanvlees.
Overigens,zoals ik al schreef,ik heb een zoon die wel zuurkool en oesters eet,maar dat heeft hij bij niet leren eten..
Dus wederom,de theorie van iets leren eten op jonge leeftijd is niet zaligmakend en noodzakelijk,kennelijk.

Leren eten

Ja hoor, daar ben ik ook een voorstander van. Met dien verstande dat ik een kind niet ga dwingen om te eten wat het niet lust - en dat ik geen dingen in eten ga "verstoppen" om kinderen of volwassenen te bewijzen dat ze het best wel kunnen leren eten, want kijk zelf maar... Dan accepteer ik gewoon dat ze het niet eten en schotel het ze niet voor.