Mini-enquete: gillen die van jou ook?

De allerbemoedigendste opmerking ooit

toen mijn dochter in de supermarkt een scene maakte kwam van een antiliaanse moeder met dochter (kunnen jullie het accent erbij denken) die ook languit krijsend in het winkelwagentje zat:

Ik denk altijd maar: Het is beter dan een dochter die geen nee kan zeggen!

De herinnering alleen al heeft me door heel wat driftbuien heen geholpen..

Mijk

Haha

Die is echt goed! Girl power

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Roxette

Nog iemand een bepaald liedje in het hoofd hierbij?

Ik word steeds recalcitranter als ik in de winkel wordt 'neergestaard', ik begin het te leren!

Vanmiddag was zoon vervelend bij de kassa en de cassiere.... Gaf hem een chocolaatje! De schat - de blik vd vrouw achter mij werd nog venijniger!
Ik denk dat de cassiere een moe ventje zag en die vrouw een verwend mormel.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Reacties van anderen

Het is natuurlijk heel sympathiek en leuk als anderen door een verrassende reactie een giller stil krijgen en uiteraard is dat aardig (denk ik), maar of ik die begripvolle opmerkingen nou altijd geslaagd vind... ik weet het niet. Het blijft een signaal dat je kind opvalt door vervelend gedrag. Ik vind het altijd een beetje geforceerd overkomen. Die begripvolle mensen geven er op hun manier een positieve draai aan, maar voelen dus wel de behoefte om er iets van te zeggen. nou... dan maar door een grapje, hè! Dat komt leuker over dan 'de blik'. Maar met al die goedbedoelde vriendelijkheid kun je de moeder/vader evengoed net zo'n ongemakkelijk gevoel gevan als met 'de blik'. Die ander geeft tenslotte aan het varkentje wel even te kunnen wassen, terwijl jij als moeder hebt gefaald.

Ben ik het niet eens mee kaaskopje

Volgens mij maak je het te zwaar. Die ander wil helemaal niet het varkentje wassen. Die snapt dat door het gedrag te doorbreken het soms stopt. Dat zijn gewoon mensen met ervaring, precies zoals hierook het beschrijft. Ik kan dat ook waarderen. De fronsende blikken, wel van alles non-verbaal laten zien en dus van alles vinden, die vind ik nou minder.
Ik zou in het geval van hiero ook denken fijn, een beetje hulp en helemaal niet dat ik zou hebben gefaald. Het ligt er erg aan wie en hoe er wordt 'ingegrepen'.

Hier een dochter van 9 die als ze moe is en boos wordt of onterecht wordt bejegend nog weleens zit te gillen (vroeger veel minder overigens). De twee jongens gaan hard roepen, die gillen niet, hebben ze ook nooit gedaan. Gillen = echt een meiden ding.

On topic

Voor je mini-enquete: Nee Massi, ik heb twee niet-gillers. Heerlijk.
Aangezien wij het bij twee kinderen laten, kan ik mijzelf heerlijk verbeelden dat dit door onze zeer verfijnde opvoedgewoontes komt.
Groetjes, Maw.

Hm... margriet

En ok... het zijn jongens.

Liora

Stel jij hebt een gezin naast je wonen met vreselijk luidruchtige kinderen. Jij stapt er na dagen overlast flink geagiteerd op af voor een goed gesprek. Je geeft aan dat je echt hebt geprobeerd om het gegil van de kinderen niet erg te vinden, maar het is zo hard dat jij het geluid van je radio (of zoiets) er amper door kunt horen. Buurvrouw antwoordt: "ik bepaalde normen en daarbinnen mogen mijn kinderen zich gedragen. Wat een ander ervan vindt, vind ik minder belangrijk."
"En ik vind mensen 'de blik' geven dan weer heel irritant, dus ik zou dan denk ik mijn kinderen aanmoedigen om extra hard te gaan gillen, of zelf meegillen in het gezicht van 'de blik'-gever."
Zooo, ja vooral doen! Negatieve aandacht uitlokken is zoveel beter dan zo'n blik maar gewoon te laten voor wat het is.

De blik

het blik, het blik hak sperzieboontjes.

het blik met sardientjes, ja de blik terug, het blik terug.

als blikken konden doden dan gooide ik toch maar niet dat blik sperzieboontjes naar die trut van 'de blik' maar doe ik lekker 'ja ik krijg ook hoofdpijn er van, maar zo boos fronzen daar krijg je rimpels van'

welnee, ik zeg niets, ik grijp niet in, ik help niet, ik doe alsof het de normaalste zaak van de wereld is en loop ongestoord compleet gefocused verder. Want het is de normaalste zaak van de wereld !

Mijn jongste zegt dan nog wel iets "kindje huilt, speentje geven" en dan zeg ik wel eens, 'misschien gaat de mama straks ook wel huilen, speentje geven'.

ach leuk, ik vind kinderen gewoon in zo'n bui ook wel leuk, zo oer en simpel. Wat ik al zei, ik heb dan zin om mee te doen, he he dat lucht op.

Het mooiste woord ter wereld

is nee. In mijn optiek. Het is alleen jammer dat de leercurve bij mijn kroost nogal luidruchtig was. Maar goed, ze zijn nu een eind opgeleverd en het gillen is er uit. Het nee zeggen heeft standgehouden. Pfjoei.

Tirza

Liedjes (ot) en jongens gillen ook

Na Vertigo's bijdrage moet ik ook denken aan een liedje:

"Toen ik laatst ging wand'len met mijn broertje Brem
Gooide er iemand tomaten naar hem
Maar tomaten zijn zacht, dus heb maar geen schrik
Alleen deze tomaten, die zaten nog in blik..."

Bij al die "oh jee, wat vinden de andere shoppers ervan" bijdragen moet ik enorm denken aan het prachtige lied Mensch, Durf te Leven!

"Je leeft maar heel kort, maar een enkele keer
En als je straks anders wilt, kun je niet meer
Mens durf te leven
Vraag niet elke dag van je korte bestaan:
Hoe hebben m'n pa en m'n grootpa gedaan?
Hoe doet er m'n neef en hoe doet er m'n vrind?
En wie weet, hoe of dat nou m'n buurman weer vindt?
En - wat heeft 'Het Fatsoen' voorgeschreven?
Mens, durf te leven!
De mensen bepalen de kleur van je das
De vorm van je hoed, en de snit van je jas
En - van je leven
Ze wijzen de paadjes, waarlangs je mag gaan
En roepen 'o foei!' als je even blijft staan
Ze kiezen je toekomst en kiezen je werk
Ze zoeken een kroeg voor je uit en een kerk
En wat j'aan de armen moet geven
Mens, is dat leven?
De mensen - ze schrijven je leefregels voor
Ze geven je raad en ze roepen in koor:
Zo moet je leven!
Met die mag je omgaan, maar die is te min
Met die moet je trouwen - al heb je geen zin
En daar moet je wonen, dat eist je fatsoen
En je wordt genegeerd als je 't anders zou doen
Alsof je iets ergs had misdreven
Mens, is dat leven?
Het leven is heerlijk, het leven is mooi
Maar - vlieg uit in de lucht en kruip niet in een kooi
Mens, durf te leven
Je kop in de hoogte, je neus in de wind
En lap aan je laars hoe een ander het vindt
Hou een hart vol van warmte en van liefde in je borst
Maar wees op je vierkante meter een Vorst!
Wat je zoekt, kan geen ander je geven
Mens, durf te leven!
Uit 1919, en nog steeds actueel.

Tuurlijk leer ik mijn kind rekening te houden met anderen, maar als de ontploffing al gebeurd is, heeft bij Spruitje waarschuwen geen zin meer, sterker nog, dan wordt de dwarse bui erger. Dus om ergere herrie te voorkomen negeer ik het gegil weleens ja. Hoe kan iemand die ons niet kent daar nou een oordeel over vormen? (Dat leer ik Spruitje trouwens ook: niet te snel je oordeel klaar hebben over anderen).

Tot slot: ook jongetjes kunnen gillen hoor! Mijn neefje kan hoger dan de gemiddelde hoge sopraan - daar kunnen ze bij de Tiende van Tijl nog een puntje aan zuigen...

groet, Valkyre

Valkyre! (off topic)

Ah, mijn favoriete lied, geschreven door Dirk Witte, en dan liefst in de uitvoering van de grote Pissuise (1918 of zo)! Shaffy deed het ook mooi maar het arrangement van die versie vind ik minder. De uitvoering van Pissuise heb ik op mp3 en mogen ze HARD op mijn uitvaart draaien

Hier

Dochter (4) gilt wel eens flink hard, zie ook off-topic. Dat is dan meestal wel om uiting te geven aan een of ander negatief gevoel, of op zijn minst 'ouder uitdagen nadat die er wat van gezegd heeft'. Niet zo maar voor de lol. En vaak (zeker 20x per dag) gilt ze niet heel hard maar wel irritant zeurderig 'Nouhou' als haar broer iets doet wat haar niet zint.
Zoons (7 resp. 2 maanden) gillen niet maar oudste praat wel vaak heel hard, vooral na school/bso. En boos schreeuwen kan hij ook erg goed.

Boze blikken

Boze blikken en opmerkingen van anderen hielpen altijd mijn kinderen stil te krijgen. Niet boze blikken naar mij gericht maar wel naar hun toe. Mijn zoon had een keer een enorme driftbui op straat en zei iets dat iedereen stom was. Kwam er een meneer aan van middelbare leeftijd die hem streng toesprak en zei dat je zulke dingen niet mag zeggen en dat hij respect moest hebben voor zijn moeder en niet zo moest gillen. Nu was hij 3 dus hij zal niet gesnapt hebben wat die meneer zei maar hij schrok zo dat hij prompt stil was.

Vreemde ogen dwingen soms beter en daar was ik altijd wel dankbaar voor. Daarnaast kregen mijn kinderen op die manier door dat andere mensen ook nog eens last kon hebben van hun gedrag en dat het niet alleen mama was die er wat van zei. Zeer leerzaam.

Boze blikken naar mij toe hielpen dan weer niet. Overigens heb ik die zelden gekregen. De meeste mensen zijn echt niet zo intolerant tegenover een schreeuwend kind, zeker niet als je als ouder er wat aan doet, ook al heeft dat (nog) geen succes.

Haha, hij is goed! (deze is ook leuk)

Ik ben dus die blonde vrouw die bij de tijdschriften staat

Gr. Poezie.

Hahaha poëzie

Ik heb hardop zitten lachen, vooral omdat ik net weer een glimp opving van de 'hoe jonger moeder hoe beter' beweging. Even tegenwicht

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Ely

Dan werkt zo'n reclame inderdaad niet echt mee

Gr. Poezie.