Mini-enquete: gillen die van jou ook?

Niet alleen op schoolpleinen

Ook in de supermarkt loop ik me iedere keer weer enorm te ergeren aan gillende kinderen. En dan heb ik het over dat hele hoge gillen zonder reden, wat je de hele AH xl door hoort. (En dan liefst ook nog de hele tijd dat je binnen bent ) Die ouders die doen net alsof hun neus bloed, dus soms kijk ik even geërgerd hun kant uit om het signaal af te geven dat dat enorm storend is. Het gaat hier dan overigens wel om écht kleine kinderen, tot een jaar of 3 ofzo.
Mijn eigen kinderen hebben nooit zo lopen gillen, wel lekker kletsen op een normaal volume. (En dat dan wel weer de hele tijd door)

Gr. Poezie.

Wat eraan te doen

In ieder geval niet negeren, dan geef je het signaal af dat het mag.
Daarnaast lijkt mij toch duidelijk dat je dit gedrag consequent zou moeten afkappen, het liefst nog voordat de poging tot gillen wordt ingezet.

Gr. Poezie.

Negeren helpt niet liora

Dat doen die ouders namelijk al, en het houdt niet op. Lekker makkelijk: niets doen.......

Gr. Poezie.

Afstraffen

Ik heb het helemaal niet over afstraffen gehad, "er iets van zeggen" noem ik geen afstraffen hoor.

Gr. Poezie.

Haha liora

Ik vind dit een onnodige veroordeling van de negerende ouder. ===
Nou dát weer! Negeren is niet in elke situatie opvoedkundig verstandig te noemen. Of vind jij van wel?

negeren

Poëzie, misschien helpt er iets van zeggen helemaal niet.
En nee negeren helpt misschien niet meteen maar kan heel effectief zijn.

Ik vind het in ieder geval nou net heel verkeerd om dannouders een blik te gaan toewerpen, anders dan een blik van medeleven.

Gillen om het gillen

Liora, als een kind loopt te gillen om het gillen zelf (dus niet om aandacht te trekken- en dat verschil kun je duidelijk horen-) moet je dat kind duidelijk maken dat dit ongewenst gedrag is. Met negeren maak je dat niet duidelijk, sterker nog: daarmee laat je zien dat dat gillen mag.

Gr. Poezie.

Fluisterdag

Soms helpt het heel even als ik fluister: 'het is fluisterdag vandaag!'
Meestal betekent gegil em andere herrie dat ik Te Laat ben met alertheid. Zondagmiddag bijv., als je gewoon lui en moe bent en wilt hangen en je hoort dat ze elkaar gaan afmaken in de andere kamer.. :/

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Afstraffen is niet nodig, maar er iets van zeggen wel

als ouder dan. Vorige week in de supermarkt, moeder liep ongeveer mijn route. Het kind had een driftaanval van hier tot China. In zo'n geval stoort het kind dus niet alleen de moeder maar nog veel meer mensen. Dan heb ik zoiets: negeren doe je maar thuis, je mag nu best even optreden tegen je peuter/kleuter (baby vind ik een ander verhaal).

En ik ken de andere kant ook, als mijn peuter een driftaanval kreeg temidden van de koffiebonen. Gegil accepteer ik niet, doet pijn aan mijn oren en maakt me zo prikkelbaar dat ik in staat ben om de bonen in het rond te laten vliegen. Dan was het optreden én afleiden.

Liora

Dus jij doorstaat liever iedere keer dodelijke blikken en het ijselijke gegil van je kinderen, in een winkel bijvoorbeeld, in de hoop dat kind op den duur een keertje door krijgt dat gillen geen resultaat oplevert dan dat je er toch maar een eind aan maakt omdat dat op dat moment misschien net even wenselijker is voor de omgeving?

Poezie ik ben het toch met liora eens

Mijn jongste is ook zo'n giller om helemaal niets. Ze is nu bijna 3.

Maar vanaf jonge leeftijd vertel ik haar al dat gillen niet mag, EN.... wat gebeurd er dan??

Wanneer ik zeg dat het niet mag, gaat ze alleen maar harder en meer gillen.
Dus ja ik ben ook zo'n moeder die het in een winkel negeer. En ja dat heeft echt meer effect. Ookal zullen andere er misschien anders over denken.
Maar ik ben me dan wel weer het type die zich er niets van aantrek wat een ander er van vind.

Whoehahaha!!! aida

"Dus ja ik ben ook zo\'n moeder die het in een winkel negeer. En ja dat heeft echt meer effect. Ookal zullen andere er misschien anders over denken."
Waarom zullen anderen er misschien anders over denken? Omdat het gillen sowieso niet ophoudt, zowel als je er niets van zegt als wanneer je er wel wat van zegt?
Verder, wat doe jij als je dochter alleen maar harder gaat gillen als je er wat van zegt? Hiermee laat je dochter zien dat ze geen respect voor jou heeft.

Gr. Poezie.

Aida

waarom negeer je het als zoveel mensen er last van hebben?
En wat is dan jouw manier van zeggen dat iets niet mag? Ferm of zacht?
En waarom vind je het dan prettig/trots op dat jij je niets van anderen aantrekt? Ik vind dat grofgezegd wat asociaal overkomen. Ik ben zelf vroeger echt wel eens een winkel uitgelopen met een krijsend kind; dan maar naar huis maar geen haar op mn hoofd die er aandenkt om zoveel mensen zo lang lastig te vallen met een krijsend kind. Als een kind na 3 kwartier krijsen in een supermarkt het snaveltje niet wil houden, dan heeft negeren schijnbaar ook geen effect gehad.

Precies mix

Daarnaast kun je, als je zeker weet dat je kind weer gaat gillen in het openbaar, je kind voorbereiden op dat winkelbezoek. Als het goed gaat blijf je, als het niet goed gaat, ga je onmiddelijk weer naar huis.

Gr. Poezie.

Wat misschien kan helpen

is dit als het gegil dreigt op te treden dit lekker te conserveren.

dus dan mag iedereen in huis die zin heeft om te gillen, tetteren of schreeuwen dat even lekker ongecontroleerd doen.

Hier hebben we ook een tijdje dit gedaan met vieze woorden, kind op salontafel oid zetten en aanmoedigen om alle vieze woorden op te roepen die ze kent. Dit was in de fase dat er veel poep gezegd moest worden. POEP PLAS PLASSER SNOT BILLEN POEP PIEMEL POEP !

zo, hehe dat lucht op, nou morgen nog maar weer als het nodig is. En als er dan nog een keer gegilt wordt die dag streng zeggen "hebben we al gedaan, wachten tot morgen dan mag je weer".

Wonderlijk

Dat wanneer je schrijf dat je bepaald gedrag op sommige momenten negeer, dat er dan gelijk gedacht word dat je kinderen totaal geen opvoeding genoten. Dat ze mij niet respecteren, en dat het dus wel een lekker zooitje bij je thuis is waar iedereen maar gilt en schreeuwt wanneer hij/zij er zin in heeft.

Hier gaat jongste op de trap wanneer ze gilt, dreint, of nergens om huilt.
In de winkel negeer ik gillen, maar lijd haar af, door haar boodschappen te laten pakken, een liedje met haar te zingen enz..

En NEE ik ben heus niet TROTS erop, maar blikken of opmerkingen van andere kunnen mij niet bekoren..
Ik zie soms moeders in winkels hun kind ter verantwoording roepen op een manier dat ik dus niet doe, maar ik ga niet afkeurend kijken of er mee bemoeien.
Iedereen voed haar kinderen op zijn/haar manier op..
En ja dan gebeurt het dat je het niet altijd met elkaar eens bent, maar gelukkig hoeft dat ook niet.

En trouwens

waar staat dat MIJN kind 3 kwartier lang gilt??

HAha nee hoor wanneer je mij tegen zou komen in de winkel, heb je echt geen 3 kwartier lang last van mijn kind. Hoog uit dat ze 2, 3, of 4 keer een gil geeft, en wanneer ik erop reageer, dan is het 5 of 6 keer.
Dus ik negeer en dan is ze zo stil, want die gillen zijn alleen maar om aandacht te trekken, met een gezicht van kijk eens wat ik durf.

En poezie

hoe haal jij dan je boodschappen als je elke keer weer naar huis gaat??

Maar dat is wat anders

dan moet nog ff de definitie van ieders gillen erbij genoemd worden denk ik.
Ik kan heel goed tegen kindergeluiden, maar niet tegen hard, hoog en vooral (door correctie/afleiden)te voorkomen geluid. Heb ooit in de kinderopvang gewerkt een aantal jaren en ben echt wat gewend.

Ik heb ook niet gezegd dat JOUW kind 3 kwartier gilde, dat was het kind uit MIJN voorbeeld. En grote pech wilde dat ze ook nog eens naar de drogist moest waar ik net moest zijn en waar ik advies nodig had dat ik enerzijds amper kon verstaan en anderzijds werd ik enorm afgeleid.

Ik versta onder gillen als kinderen bijna onafgebroken over de zeik in een driftbui schieten. Of wanneer ze boos zijn en dat zó luidruchtig en lang kenbaar maken dat ik er zelf een kurkje of heel groot koekje in wil stoppen. Rondrennen en gillen als tarzan vind ik daar af en toe ook bijhoren, zeker op plaatsen waar het niet gepast/gewenst is.
En dan heb ik het niet over af en toe kreetje slaken uiteraard en ook niet als een kind zich pijn heeft gedaan.

Heet geen poezie maar

als je in het bezit van een partner bent: helemaal alleen in het weekend/avond. Of als ze op het dagverblijf/opvang zitten enz. Vaak hoef je de winkels niet zo vaak te verlaten eer het kwartje valt en ook bij een winkel kun je tevoren een "stoutplekje" creeren. En afleiden vóórdat ze over de rooie gaan. Dan hoeft het helemaal niet elke keer zover te komen

Kaaskopje

Lees even terug: mijn kinderen gillen niet. Ik heb alleen wel begrip voor ouders die negeren. Dat kan heel goed werken.
Blijkbaar denken poezie en jij dat als je er iets van zegt het probleem is opgelost.
Dus iedereen in deze draad met gillende kinderen: gewoon er iets van zeggen! Dat hadden jullie zeker nog niet bedacht hè!!!

Zeg lieve dames

Mag ik u erop wijzen dat het onderwerp vrij eenvoudig is: 1) Gillen jouw kinderen? en 2) Hoe oud zijn ze? Of andersom, daar wil ik vanaf zijn. Het is een poll en dit keer dus geen (lees: geen) discussiedraadje. Hihi.
Groetjes
Massi

Haha

Juist moeders van gillende kinderen, luister naar Poezie en je kinderen zullen nooit meer gillen! Dat jullie niet eerder om advies hebben gevraagd

Voor de enquete: de mijne gillen niet. Maar als ze het wel zouden doen, zou ik zeker niet de strijd aan gaan in een volle winkel.

Massi

heb je toestemming van forumbeheer?

Supermarkt

Hoe zouden jullie dit oplossen?
Moeder en kind doen boodschappen. Kind wil koek/snoep/banaan/in het wagentje/uit het wagentje. Moeder vind dat niet goed, hup even naar de kassa en dan naar huis. Kind gaat in de krijsmodus. Moeder probeert manmoedig stand te houden, en wil hup naar de kassa en afrekenen, klaar. En moeder geeft ook heus niet toe, het zal gerust lijken dat het kind normaal gesproken zijn zin krijgt en daarom nu blijft krijsen tot het zijn zin krijgt, maar dat is echt niet zo.
Dus, hoe los je dat op? Je kunt niet midden in een supermarkt je kind slaan. Schreeuwen ook niet. En het koekje/snoepje/banaan geven ook niet. En een enthousiast 'kom we gaan de boodschappen afrekenen, zullen we doen wie het eerst naar de kassa is gehuppeld' of 'ik heb nog melk nodig, weet jij waar die staat?' werkt ook niet.

Mix

Nee, geen toestemming . Moet zeggen dat ik in spanning afwacht wat het antwoord wordt op de buitengewoon heldere situatieschets van Vic.
Groetjes
Massi

Vreselijk

ik vind gillende kinderen echt heel erg en dan bedoel ik dat gekrijs. Heb zelf 2 beginnende pubers en deze gillen wel eens sporadisch maar worden dan meteen gecorrigeerd door mij. Ik woon in een buurt waar het schijnbaar normaal is dat de kinderen gillen. Afgelopen week zaten we met z'n allen rechtop in bed omdat het buurtmeisje het om 6 uur 's-ochtends nodig vond om tegen haar vader te gillen dat zij de baas van haar kamer was.... het excuses van "het zijn maar kinderen" gaat wat mij betreft niet op. Het is een kwestie van opvoeden
Mijn moeder zei vroeger altijd dat spelen prima was, plezier ook, maar dat de buren geen overlast moesten hebben van ons gegil. terecht. het lijkt wel of er steeds minder wordt gecorrigeerd tegenwoordig....

Vic

ik heb wel eens mijn karretje in de supermarkt geparkeerd en ben er uit gegaan tot madam weer bij zinnen was. Soms is een keuze geven voldoende, soms werkt dit, soms werkt dat, helemaal afhankelijk van het kind en de situatie. Voorkomen en afleiden, de kop indrukken, corrigeren, weggaan uit de situatie, op een ander tijdstip boodschappen gaan doen voor een tijdje.
Ook ik heb wel eens het idee dat corrigeren uit den boze lijkt te zijn.
Een kennis van mij probeert het a la: niet doen schatje, lieverdje doe eens niet, ach meisje toch dit is toch niet leuk? En is dan oprecht verbaasd als het duifje op de tafel zit en moeders er onder.
Ja....dán kun je nog beter negeren vrees ik.

Zo he

Whow, in al die haren dat ik kinderen heb, heb ik het schijnbaar wisselend aangepakt. De een schreeuwt niet, de ander wel. Met een zelfde opvoeding. Die zelfs gelijk is aan die van P: heel consequent zijn en blijven. En toch he, toch presteert de helft van mijn kinderen het om af en toe driftig te worden. Poezie, wat mij verbaast is dat je aan de ene kant zegt dat jouw kinderen dat niet doen, maar aan de andere kant heel stellig weet hoe ouders met schreeuwende kinderen om zouden moeten gaan. Een gevalletje van beste stuurlui en wal, zo komt het op mij over. Echt, je mag mijn derde best een paar keer lenen om uit te testen of het inderdaad zo makkelijk is als jij schrijft. En dan leen je mijn vierde het weekeinde erna, eens kijken of de methode een standaard succesnummer is, of toch niet. Zoveel kinderen, zoveel karakters, zoveel methoden, lijkt mij.
Liora, ik vind hetzelfde als jij: nogal schrijnend om boos te gaan kijken naar een ouder met een driftig kind. Tjonge, dat helpt echt.
Voor de poll: bij mijn tweede hielp het om haar kort en krachtig aan te spreken als ze driftig werd, dan hield ze al snel op. Bij mijn derde verergert het juist als ik dat doe, bij haar werkt negeren het beste. De winkel uitlopen klinkt leuk, kan soms, maar is niet standaard een oplossing.
Het is niet zwart/wit en volgens mij vind geen enkele ouder het een lolletje om een gillend kind te hebben. Maar dat het aan de opvoeding ligt, dat vind ik veel te gemakkelijk geredeneerd.