Mini-enquete: gillen die van jou ook?

Haha

Ze zijn 18 en 16 en ze gillen (gelukkig!) niet! Ik overweeg juist een hoortest omdat ik ze vaak niet versta )

Nee

Nee, ik hoor het veel om me heen en word gek van kinderpartijtjes. Vreselijk, gillen, ik hou er echt niet van. Het lukte om het beetje gillen af te leren. Ze zijn nu 8 en 9.

Hartstikke.
Soms doe ik mee.

Nee

Ik heb twee jongens, zou dat nog verschil maken?
Jongste is soms wel explosief, maar gillen, nee, dat doet hij niet. Oudste ook niet.

Gillen of schreeuwen

het meeste geschreeuwde/gegilde woord is: mama !!

en dan als 2e, papa.

Vooral de jongste kan dat heel goed in de ochtend, met dat kleine keeltje wat ze gigantisch hard aan kan zetten "mama, papa, komen, wokker, slapuh nee !"

O ja

Zoon, 6, gilt als een keukenmeid als hij in overdrive gaat. Vreselijk.

Nee

Hoi Massi,

Mijn oudste is 8,5 en gilt niet. De jongste van 2,5 gilt ook niet echt, schreeuwt wel als hij erg boos is, en huilen doet hij ook regelmatig en allerlei schakeringen tussen zeuren, schreeuwen en huilen. Maar ik zie een duidelijk stijgende lijn!

Liora

Eens even kijken

Oudste, jongen van bijna zeven: nee, gilt niet echt (kan wel aanstellerig huilen)
Tweede, meisje van vijf: nee, ook geen echte giller, althans ze maakt geen indruk met haar gilpogingen
Derde, meisje van bijna vier: I'm impressed, die zal binnenkort een glas kapot gillen, zo hoog en hard dat zij kan gillen...
Vierde, meisje van net twee: doet niet echt meer onder voor de derde, alhoewel ze de echte finesse van het gillen nog onder de knie moet krijgen
Moeder, meisje van pak hem beet 38: kan tegenwoordig ook gillen, als het echt, echt, echt teveel wordt.

Hoe ouder, hoe minder gegil

Dat is tenminste mijn persoonlijke ervaring. Zou het kunnen dat het gegil afneemt naarmate een kind beter leert praten? Natúúrlijk wordt er wel eens een stem verheven (ja, ook die van mij) maar in tegenstelling tot een aantal jaren geleden kunnen veel conflicten nu worden uitgepraat, al dan niet met boos gemopper, in plaats van te vervallen in machteloos getier.

Nee

Hier is nooit echt gegild.
Ik kom uit een gezin waar meer dan praatniveau-volume als lawaai gezien werd. Voor mijn eigen kinderen wilde ik wel dat ze zich iets vrijer zouden voelen bij geluid maken, dus zat ik er niet mee als ze bijvoorbeeld eens van de ene kant naar de andere kant van de kamer riepen, maar puur gillen had ik toch echt in de kiem gesmoord. Ik woon naast een schoolplein en de kleuters hebben hun stukje plein meteen naast ons. Er zijn altijd wel een paar kinderen die er op los gillen en daar verbaas ik me toch nog steeds over. Wordt thuis niet aangeleerd dat keihard gillen om het keiharde gillen best vreselijk klinkt voor anderen? Of valt dit gillen onder 'hij of zij moet zich kunnen uiten?'.

Hekel aan

Als ik ergens een hekel aan heb, is het wel als mijn kinderen gillen.
Ikzet ze altijd zonder pardon op de gang. Ik weet niet of het daar door komt, of doordat ik er verschrikkelijk chagrijnig door wordt, maar ze gillen gelukkig bijna nooit.

Tetteren

Die van mij gilt niet zozeer, maar tettert wel, hoge schrille manier van praten, doet zeer aan mijn oren, vooral rond 15u word ik er gestoord van
Misschien de jongensvariant van gillen.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Kaaskopje

Als kinderen op een schoolplein gillen, wil dat nog niet zeggen dat thuis niet wordt aangeleerd dat gillen niet fijn voor anderen is.

Kobalt

Als mijn dochter het op een gillen zet, belandt ze ook in de gang. Maakt alleen geen indruk op haar

Sorry

Vroeg je wat? Ik begin een beetje doof te worden...

Bij Spruitje is het meer schreeuwen dan gillen, dus niet dat hele hoge schrille. En dan vooral als hij moe is en voor zijn gevoel teveel moet. IK WIL DAT NIEIEIEIEIET! komt er dan uit.

Maar mijn neefje van bijna vijf... Oeioeioei, dat gegil van hem tart alle natuurkundige wetten en kan door geen decibelmeter gemeten worden. Mijn lenzen springen spontaan uit mijn ogen en dat ik na het oppassen geen bloederige watjes uit mijn oren hoef te plukken is een klein wonder. Het is een heel effectief soort marteling.

groet, Valkyre

Anti-gil

Ik ben een tikkie getraumatiseerd geraakt )) door een exgenoot die al een forse 60 dB bereikte als hij fluisterde, en "ik praat normáál" uitsprak op straaljagersterkte.
Ik heb nu twee puberzonen, waarvan de oudste bijna griezelig op zijn vader lijkt (ook in de positieve dingen gelukkig maar oei, dat stemvolume...). Maar hij wéét dat ik schreeuwen en gillen in mijn huis niet tolereer. En ik moet zeggen: hij doet echt zijn best om dat te respecteren!
Jongste heeft net als ik een gil-allergie ontwikkeld en als hij het ab-so-luut niet met de situatie eens is, gaat hij mokken of loopt hij weg. Heeft ook zijn nadelen :/ maar ik heb liever dat, dan gillen.

Kortom: ik heb weinig te klagen

Aha

Ik ontwaar patronen. Volgens mij zit het zo:
- Jongens gillen minder, die schreeuwen.
- Hoe ouder ze worden, hoe minder ze gillen.
- Pubers mompelen onverstaanbaar.
- Veel kinderen die niet gillen, zijn op andere geluidstechnische manieren zeer nadrukkelijk aanwezig (tetteren, roepen etc.).
Ik hoop het nog mee te maken dat mijn dochter van bijna vijf onverstaanbaar gaat mompelen. Gelukkig gilt ze inmiddels niet meer zo vaak (ze moet bij ons naar haar kamer, dus doet ze het nu vooral buitenshuis, heel fijn).
Groetjes
Massi

3x nee

Mijn kinderen gillen niet en aangezien ik erg slecht tegen herrie kan, ben ik daar heel blij om.

Nee

hier ook niet, gelukkig
ze zijn nu 7 en 9 maar hebben voorheen ook nooit gegild.

Net als bij berber

Ze maken gewoon heel veel geluid. Gillen zit daar ook tussen, met name de jongste.

De oudste schreeuwt heel erg, maar die is sowieso non-stop de hele dag aanwezig met een stroom van woorden.
Ik kijk af en toe naar hem (vaak) als hij slaapt en dat is zo hemels. Een peuter die zijn mond houdt

En gillen ze niet, dan gooien ze wel met dingen of maken in hun spel zulke opstijggeluiden dat ik elk moment verwacht dat er een echt vliegtuig in mijn woonkamer landt.

O, ze zijn 3 en 2 trouwens

Jongste vooral toen ze een maand of 7 was. Hoge harde gillen, gewoon als ze gelukkig was of wat leuks zag of zo. Nu gilt ze niet meer, praat vaak wel wat hard en hoog en vooral continu. Oudste heeft niet echt gegild maar heeft wel een stemvolume waarmee ze makkelijk over een hele klas heen komt. Gelukkig praat ze in het normale leven niet meer te hard.

Oh en...

toen ik met jongste als baby bij een vriendin op visite ging vroegen de kinderen van haar of "die gilbaby" ook mee kwam... Dat gillen duurde trouwens niet zo lang, hooguit een paar maanden. Of misschien ben ik sinds die tijd doof en gilt ze nog zo.

Lol thursday

Ja, dat kan natuurlijk ook. Dat mijn kinderen eigenlijk heel veel gillen en dat ik dat door de inmiddels opgelopen gehoorsbeschadiging niet hoor.

Sascha

Ik probeer het echt te begrijpen Ik woon inmiddels 21 jaar naast het schoolplein en ieder jaar zijn er dus een paar gillers tussen de kleuters. Ik zie er nooit een goede reden voor. Het is echt zomaar om dat harde geluid voort te brengen volgens mij. Als eentje heel hard roept 'wie wil mij duwen' heeft het volume een functie en dat begrijp ik. Maar zomaar om jezelf lawaai te horen maken... is er een psycholoog in de zaal?

Gillen of tetteren?

Mijn jongste heeft als dreumes wel een fase gehad waarbij ze gilde om het gillen. Daar kwam ook weinig zinnigs uit en het was echt alleen maar 'waahahaaa'. Dat heb ik er vrij snel uit gekregen, maar het kind heeft nog steeds een volume waar je u tegen zegt. Als ik haar niet een beetje begrens, loopt ze de hele dag te tetteren. 'Gewoon' iets zeggen gaat al met een flink aantal decibellen, en ik moet haar er regelmatig op wijzen dat ik naast haar sta dus dat ze niet hoeft te schreeuwen. En er komt altijd geluid uit, ook als ze rustig aan het spelen is. Ik kan me daar goed voor afsluiten maar oudste ergert zich er regelmatig aan, waardoor ze daar weer iets bots over moet zeggen, en het tussen de dames weer explosief tettert. Best functioneel dus, maar uiterst irritant. Als er nog iemand een oplossing heeft, hoor ik het graag.

Nee

Jongens van 5 en net 2, en ze gillen niet. De jongste kan wel hard huilen als ik hem optil als hij niet mijn kant uit wil lopen, maar volgens mij niet abnormaal hard en dus ook niet zonder reden.

Gisteren zijn ze nog heel zachtjes aanwezig geweest bij een lezing in een klein kamertje. Dat hielden ze toch een half uur vol voor de jongste hardop begon te brabbelen.

Vreselijk kaaskopje

Dat gillen, ik vind het ronduit vreselijk. Ik zie ook het nut er niet van in. Mijn kinderen mogen dat dan ook niet. Tja, bij de derde en vierde maakt mijn verbod vrij weinig indruk nog. Wie weet over een tijdje wel, I'll keep my fingers crossed. Mijn oudste twee gillen dus niet. Maar op het schoolplein komt het zeker wel voor dat er gegild wordt, ook door mijn nageslacht. Ook al mag het niet van mij. Eigenlijk zou er een afstandsbediening moeten zijn, waarmee ik ze op afstand kan programmeren

Oef

de jongens van 10, 7 en 4 gillen niet (niet meer, hebben ze in hun peutertijd wel gedaan). Al kan die van 7 wel erg hard praten! dochter van 3 gilt echter niet te stuitten veel en hard. En nog zo vaak ook.... ik hoop dat dat over gaat (massi, werk je er even bij uit of er nog verschil is tussen jongens en meisjes??)