Merkwaardige zin in brief op ouders.nl (borstvoeding en samen slapen)

Reële nederlandse omstandigheden

De "reeële Nederlandse omstandigheden" zijn volgens mij dat het in Nederland not-done is om zo lang borstvoeding te geven.

Ik persoonlijk vind overigens dat alleen hele domme mensen moeite hebben met langvoeden.

Slimme mensen geven of het kind borstvoeding zolang als het daar behoefte aan heeft of respecteren anderen in de keuzes die zij maken (lees hebben dus geen mening over wat "normaal" is qua langvoeden).

Hombre,

"De connectie met seksueel misbruik die ik eerder legde is misschien niet eens zover gezocht."

"Ik zie geen reden om de 50 maanden dame te beschuldigen van seksueel misbruik (dat deed ik ook niet, gelieve zorgvuldig te lezen)"

Bovenstaande zinnen vind ik mekaar tegenspreken. Je beschuldigt de 50 maanden dame niet, dat klopt (je geeft aan dat het bij-na riekt naar sexueel misbruik). Wanneer is het volgens jou dan abnormaal en creepy? Ik kom er namelijk niet helemaal uit: vind je borstvoeding uberhaupt helemaal niks of alleen tot een bepaalde leeftijd??

Maar rosase, dit is voor mij de eerste keer...

Rosase: "De "reeële Nederlandse omstandigheden" zijn volgens mij dat het in Nederland not-done is om zo lang borstvoeding te geven."

Maar Rosase, vandaag op dit forum is voor mij werkelijk de eerste keer dat ik negatieve opmerkingen over het lang borstvoeden krijg. Ik loop er niet mee te koop en praat er natuurlijk lang niet met iedereen over, maar als men het vraagt geef ik eerlijk antwoord, en ik heb een paar vriendinnen en collega's waarmee ik wel over borstvoeding gesproken heb en ook voor mijn ouders was het geen geheim, ze vroegen er wel eens belangstellend naar. De meeste mensen vragen er natuurlijk niet naar en het interesseert het ook niets denk ik, die vinden dat je dat zelf moet weten, neem ik aan. Ook het consultatiebureau vroeg na 6 maanden niet meer of ik borstvoeding gaf. Huisarts vraagt het ook niet. Mijn partner heeft er trouwens ook geen enkel probleem mee en was positief nieuwsgierig naar hoe het ging en wat ik wilde. Dus werkelijk, ik heb in die vier jaar geen enkele negatieve reactie gekregen. Integendeel, met name het eerste jaar kreeg ik juist positieve reacties, ook/juist op het feit dat ik langer doorging dan zes maanden.

Tot vandaag hier op het forum. Maar dat is ook maar één persoon, die op mij wat vreemd overkomt trouwens.

"Ik denk er meer kinderen onder lijden als ze geen borstvoeding hebben gehad ! Sterker nog; ik weet het wel zeker. En dan gaat het niet alleen om de gezondheidsnadelen van kunstvoeding, maar ook om de emotionele aspecten !"
Jammer G, dit vind ik werkelijk een vreselijke opmerking,alsof mijn kinderen een emotioneel nadeel hebben ondervonden doordat ik geen bv heb gegeven.

Nooit commentaar

Ik geef nu meer dan twee jaar aan de jongste en daarvoor bijna twee jaar aan de oudste, maar ik heb er ook nog nooit commentaar op gehad (moeder en broer uitgezonderd). Ja, op internetfora lees ik wel eens wat in het algemeen gerichte onbenulligheden van mensen die helemaal niemand kennen die langer voedt. Hun enige contact ermee, als ze dat al hebben, is het zien van een onbekende op een terrasje of iets dergelijks. (En dan weet je natuurlijk álles van ze, jaja.)
Ik kan me ook totaal niet voorstellen dat iemand die ons kent zich geroepen voelt om me te melden dat mijn jongens nóg leuker hadden kunnen zijn als ze korter borstvoeding hadden gehad. Als je iemand kent zie namelijk dat het helemaal geen rare dingen oplevert.
Wat betreft de einddatum, daar heb ik geen oordeel over. Ik bén die andere mensen niet. Je moet je ook wel realiseren dat die andere mensen niet begínnen met borstvoeding te geven aan een kind van 4. Voor hen gaat het heel geleidelijk en al 4 jaar lang. Voor een buitenstaander is het echter een momentopname. Net zoals iemand mij een keer zag sporten met 9 maanden zwanger. Die vond dat knap. Niks knap, die buik was niet ineens omgebonden en ik paste me vanzelf aan aan de groei. Waarom zou het met 16 weken nog wel gaan en met 17 weken niet meer, enzovoort?

Hombre en fio

Hombre, wat is er precies zo afstotelijk aan het idee van lang voeden? Waaruit leid jij af dat het een vorm van manipulatie is om een kind lang aan de borst te hebben? Als je dan toch een vergelijking wilt maken met seks, dan vind ik een vergelijking met homoseks beter op zijn plaats. Het is doodnormaal en gebeurt achter gesloten deuren, niemand heeft er last van, de betrokkenen vinden het prettig en toch vinden sommige buitenstaanders dat er een raar smaakje aan zit. Wiens probleem is dat?
Fio, ik heb mijn dochter door omstandigheden maar heel kort bv kunnen geven en heb mijn zoon nu ruim negen maanden aan de borst, en hoe akelig het ook is voor mijn oudste, G. heeft wel een punt. Er zijn emotionele aspecten aan borstvoeding waarvan ik het bestaan niet kon vermoeden tot ik ze ervoer (ervaarde?). Ik vind het sindsdien dubbel jammer en verdrietig dat de bv bij mijn oudste niet gelukt is.
Natuurlijk houd ik van haar niet minder, dat is niet wat G. bedoelt (denk ik). Maar we hebben samen wel een prachtige ervaring gemist.
Groetjes
Massi

Massi

Natuurlijk bedoelt G niet dat je minder van je kind houdt als je geen bv geeft. Maar het scheppen van mooie ervaringen kan ook met kv. En ik neem zonder meer van je aan dat het geven van bv kan zorgen voor een mooie ervaring, maar stellen dat een kind ook emotioneel lijdt onder het niet krijgen van bv, is toch een heel ander uiterste, vindt je niet?

Hombre, je vraag

Je vraagt wat 'we' hier normaal vinden als leeftijdsgrens. Om te beginnen is die we er niet, ookal lijkt het nu een blok. Ten tweede is wat normaal is juist niet aan te wijzen. Zoals wiebe nik al schreef, heeft het kind zelf een grens, en die lijkt me per definitie normaal. Bv is een wisselwerking, geen opgelegde dwangvoeding. Ik ben te gehecht aan mijn borsten om te wagen ze een onwillige vierjarige in de mond te geven. Normaal is dus, bij benadering, wanneer het moeder-kind-team de meerwaarde niet meer ziet. Voor mij en zoon was dat anderhalf jaar, voor een ander kan dat vier of vijf jaar zijn.km
Dat jij je daar niets bij kunt voorstellen, kan ik me heel goed voorstellen, maar jouw voorstellingsvermogen is geen betrouwbare norm.

Ik snap het niet

Wat is er nou echt zo vreselijk erg als je kind geen borstvoeding heeft gehad. Ik heb mijn dochter ook maar heel kort borstvoeding gegeven en mijn zoon zelfs helemaal niet. Een weldoordachte beslissing en w.s. was ik als ik wel borstvoeding had gegeven veranderd in een zeer gestresste en overspannen moeder. Tja, dat leek me niet zo goed voor mijn kinderen.
Het enige argument om borstvoeding te geven was voor mij dat het gezonder was, dat woog voor mij niet meer op tegen de rest.
En verder vind ik dat ieder voor zich mag weten of en hoe lang ze borstvoeding geeft, maar ga elkaar niet afkatten als een ander het anders doet. Lang borstvoeding geven vergelijken met seksueel misbruik is natuurlijk onzin, maar andersom zeggen dat kinderen psychische of sociaal emotionele problemen hebben doordat ze geen borstvoeding hebben gekregen net zo goed.

Emotie

In feite zijn Galaxis en Hombre allebei een andere kant van dezelfde medaille. Galaxias en Hombre dichten allebei allerlei zware emotionele aspecten aan borstvoeding toe. In het geval van G positieve dingen en in het geval van H negatieve dingen. De een beweert dat je emotionele problemen kan krijgen als je geen borstvoeding gehad hebt en de ander beweert dat je die problemen juist wel kan krijgen als je te lang borstvoeding krijgt.

Zolang pro langvoedsters zich beroepen op de emotionele voordelen vind ik het logisch dat mensen die hier sceptisch over zijn of tegen emotionele nadelen gaan verzinnen.

Het blijft allemaal in de sfeer van de emotie en dat is waar het wat mij betreft misgaat.

Borstvoeding is voeding. Niet meer en niet minder. Het is de voeding die het meest is aangepast voor het voeden van een baby. Het is heel mooi dat het lichaam van zoogdieren in staat is om voeding te produceren die zo aangepast is aan het voeden van de jongen. Borstvoeding is dus zeker iets moois. Maar het is ook niet meer dan dat; het is gewoon voeding. Verder niks.

Naar mate de baby groter wordt heeft hij deze voeding steeds minder nodig en dus stop je er op een gegeven moment mee. Wanneer zal per persoon verschillen. Ik heb daar persoonlijk wel een idee over maar dat kan verder ieder voor zich bepalen.

Reële omstandigheden

Reële omstandigheden zijn natuurlijk een flutargument.

De reële omstandigheden in Haiti zijn dat je meestal de 40 niet haalt. Dus waarom zou je daar pensioenen uitbetalen?
De reële omstandigheden in Thailand momenteel zijn dat je er met natte voeten rondloopt.
De reële omstandigheden in Nederland zijn dat er meer dan wereldwijd gemiddeld vrouwen met borstkanker rondlopen.

Maar omdat reële omstandigheden reële omstandigheden zijn moet je er vooral niets aandoen, en vooral ook geen dingen doen die de reéle omstandigheden zouden kunnen beïnvloeden?

Wat borstvoeding betreft: wat mij betreft ligt na 2 jaar de grens bij het moment die het kind aangeeft. Mijn kinderen trokken zich in elk geval niets aan van 50 of 60 maanden of zo, die gingen gewoon door.
En ook nadat ze schoenen droegen mochten ze wat mij betreft in het openbaar drinken mocht dan nodig zijn. Wat boeien mij de reële omstandigheden nou? Ik kijk naar wat mijn gezin nodig heeft, niet wat de publieke opinie nodig vindt.

Wat de sexuele lading betreft: a dirt mind is a joy forever. Oftewel, jouw probleem, niet het mijne.

Hombre

Los van alles speelt hier mee dat jij een man bent en niet kunt weten hoe je een kind draagt baart en hoe bv voelt/werkt..
Ja, dat maakt uit

Gr vertigo (12 en 10 maanden bv gegeven)

app-sent

Galax.

net zo'n afschuwelijke opmerking en het maakt me niet uit hoe je het bedoelt.

Borstvoeding is idd gewoon voeding en over het "mooi" heb ik het nooit zo. Deed onwijs veel pijn die borstvoeding en na ontstekingen, kuren, borsten die liepen als kranen waardoor mn kinderen niet voldaan waren met zuigen was ik de hemel dankbaar voor de ándere voeding: poeder;wordt ook gewoon in je armen, tegen je aan gegeven.
Alsjeblieft...niks moois of missen van emotionele aspecten, mensen die dit soort dingen roepen lijken een schuldgevoel bij moeders op te willen roepen. En als je graag wilt maar het niet lukt, dan hakt dat er nog extra in. Ik vind dat een oh zo'n verkeerde manier.

Waarom maakt dat uit of hombre een man is?

vrouwen die een kind adopteren dan? Die mogen ook geen mening hebben?
Je kunt ook zonder ervaring ergens een mening over hebben. En ook mensen die de ervaring wél hebben (ik) kunnen een heel andere mening hebben (ik) over langvoeden of mensen die borstvoeden zo de hemel inprijzen.

Ik zei niets

Over mensen die wel ervaring hebben/ wat ik er zelf van vind. En ja, misschien geldt dat ook voor mensen die er uberhaupt geen ervaring mee hebben. Ik dus misschien ook niet want ik ben ook niet zo lang doorgegaan..
Maar beetje kort door de bocht was het wel. Niet mijn bedoeling om adoptiemoeders buiten spel te zetten oid..

app-sent

Melktanden

Dit is een ouderwets woord om aan te geven dat het om de tanden gaat die je hebt in de periode dat je moedermelk krijgt. Rond de tijd dat ze worden vervangen door je definitieve tanden, wordt borstvoeding overbodig. Zo heeft de natuur dat geregeld. De westerse wereld is er sinds de opkomst van poedermelk andere normen op na gaan houden. Prima, maar dat er mensen zijn die vinden dat je je kind sociale schade toebrengt als je lang borstvoeding geeft, vind ik bedenkelijk.

En ja, ook ik heb mijn dochter lang borstvoeding gegeven, iets van 40 maanden. Een van de redenen dat ik ermee ben opgehouden was trouwens de druk van de buitenwereld, ik begon me er een beetje te schamen. Heb het ook nooit opgedrongen, het was mijn dochter die zo graag wilde en ik vond het wel best. Lekker makkelijk ook, geen gedoe met hygiëne, poeder afmeten, flesjes verwarmen, thermosflessen warm water meesjouwen.

P, je snapt het niet.

Okee, na het eerste jaar gaat het flesjesgedoe niet meer op. Maar wie zegt dat de langvoedsters met een kleuter aan de borst in een parkje gaan zitten? Een enkele fanatiekeling misschien. Bij mij werd de regel: thuis de borst, buiten koeiemelk. En thuis dan alleen als er niet toevallig bezoek was ofzo. Het voordeel van borstvoeding is trouwens dat het bewezen is dat het gezonder is, denk aan betere weerstand, betere ontwikkeling van de hersenen. Niet dat niet-langgevoede kinderen significant ongezonder of dommer zijn, maar wat is ertegen een kind net dat extraatje mee te geven?

Openbaar

Ik heb tot 1 jaar openlijk overal(indien mogelijk) overal BV gegeven, daarna ben ik iets voorzichtiger daarmee geworden, vanwege de vooroordelen tegen lang voeden. met een maand of 25 wilde ze niet meer, ook goed. Ik heb van te vroen niet geplanned tot hoelang ik zou voeden, in het begin was ik blij met elke week, later met elke maand dat het lukte. Na een jaar had ik zoiets van zolang zij het wil en ik voeding heb is het goed............ Op een gegeven moment wilde ze niet meer, prima dus gestopt. Daarna heb ik het best weleens gemist.
Tgerfeet

Lucky you wiebe nik

Mijn reactie was een beetje gechargeerd, dat geef ik toe.
Maar toch is dat wel een beetje het idee dat ik krijg.

Geen openlijke afkeuring, maar ik ken eigenlijk ook niemand die het echt normaal en vanzelfsprekend vindt om lang te voeden. Dat is dus wat ik bedoelde met de reële Nederlandse omstandigheden.

En dat is denk ik toch ook wat jij ervaart. Was jouw huisarts er bij het voorschrijven van medicatie bijvoorbeeld nog bedacht op dat je nog bv zou kunnen geven? De mijne in ieder geval niet. Het zit namelijk zo niet in het Nederlandse systeem. Dat is tenminste wat ik ervaar.

Limi: inderdaad, geleidelijk

Limi: "Wat betreft de einddatum, daar heb ik geen oordeel over. Ik bén die andere mensen niet. Je moet je ook wel realiseren dat die andere mensen niet begínnen met borstvoeding te geven aan een kind van 4. Voor hen gaat het heel geleidelijk en al 4 jaar lang."

Inderdaad Limi, zo is het ook bij mij gegaan. Vier jaar geleden leek het mij eigenlijk ook een raar gezicht, een kleuter aan de borst. Maar het gaat geleidelijk, je groeit er in mee. En ik merkte aan mijn kind hoe belangrijk het voor hem was en hoe goed het hem deed. Dat was voor mij een belangrijke reden om door te gaan. Bovendien, hoe het er uit ziet blijkt er helemaal niet toe te doen want je ziet jezelf niet en niemand kijkt er naar.
En ik merkte ook dat kind er geleidelijk "uit groeide", en toen begon het voor mij ook geleidelijk steeds onaangenamer te worden, alsof hij zijn drinktechniek begon te verliezen. Er was dus op een gegeven moment sprake van geleidelijke wederzijdse ontmoediging. En ik kan me heel goed voorstellen dat dat voor ieder moeder-kind-paar op een ander moment gebeurt.

Voeden

Mijn zoon heeft een jaar borstvoeding gehad. Eerlijk gezegd waren hij en ik er toen wel klaar mee. Zo`n kind van 10 kilo wat aan je borst hangt wordt ook wat troosteloos gelebber. Hij at intussen brood, warm eten en dronk uit een beker dus als voedingsbron werd de borst langzamerhand overbodig.
Ik heb op t.v. eens een programma gezien over kleuters en nog oudere kinderen die aan de borst "dronken". Dit had niets meer te maken met voeden,hoogstens wat gesabbel als troost.Er werd een handje op de blote borst gelegd en het kind sabbelde tevreden aan de borst.
Ik zag niet een kind dat nog "gevoed" moest worden, de borst was meer een vervanging van een knuffel.

Galaxia

Ik besef dat ik niets nieuws meer zeg maar jeetje galaxia, wat een nare kwetsende opmerking. Iedereen weet dat bv beter is, maar om nou te stellen dat geen bv geven schade doet. Dat is nog eens een trap na... Zo stel je je echt niet veel beter op dan hombre.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

P: verborgen afkeuring, openbaar voeden, etc.

P: "Wiebe Nik: vind je het niet logisch dat niemand negatief tegen jou \'durft te zijn\'? Ga jij, als je iemand met een (in jouw ogen) lelijke trui ziet, zeggen dat het een lelijke trui is? Ik zou dat nooit doen, op een forum is dat anders."

Tja P, al zouden er mensen zijn die stiekem mij veroordelen, als ik daar helemaal geen last van heb en er niets van merk, dan doet dat er toch niet toe voor mij? Verder denk ik dat de meeste mensen uit mijn omgeving die het zouden kunnen afkeuren, niet eens weten dat ik nog borstvoeding gaf. Je voelt natuurlijk wel aan aan wie je zoiets wilt vertellen, en bovendien, dat "lang voeden" doe je toch bijna uitsluitend thuis, niemand ziet het.

P: "Verder zeg je dat je na de tweede verjaardag alleen bv op verzoek van kind gaf. Deed je kind dat ook in het openbaar? Zo nee: had je geweigerd als je kind in het openbaar bv had gewild?"

Ja, naarmate kind ouder werd (ik kan me niet meer herinneren vanaf welke leeftijd precies), werd ik steeds selectiever en deed ik het niet als het mij niet uitkwam. Dus toen kind ouder was en niet meer vaak moest drinken, voedde ik alleen bij hoge uitzondering buitenshuis. Ik kan me niet meer herinneren bij welke leeftijd het omslagpunt was, maar het was toen ik merkte dat kind het niet meer zo nodig had, dat het niet meer zo dringend was, en dat ik er zelf niet meer zo'n zin had om moeilijk te doen. Het ging dus geleidelijk: eerst meer van "nee nu niet, we gaan zo naar huis en dan doen we het daar". of "nee nu niet ik heb onhandige kleding aan", of "nee nu niet ik heb net een glas wijn op", tot in principe niet meer buitenshuis. In ieder geval ben ik vanaf twee jaar veel selectiever geworden, niet meer aangemoedigd, en makkelijker nee gezegd als het mij niet uitkwam.

P.: "Ik heb exact 2 jaar bv gegeven (op de minuut af) maar het laatste jaar heb ik dat maar 1x in het openbaar gedaan (buitenzwembad, hoekje van het veld omdat kind niet in slaap kon vallen). Ik vind dat je bv moet geven zolang je kind dat wil maar na het eerste jaar hoeft dat van mij niet in het openbaar."

Nogmaals, ik ben de leeftijdsgrenzen vergeten, en het ging bij mij geleidelijk, het was een afweging van verschillende belangen: hoe belangrijk is het nu voor kind, hoe lastig/makkelijk is het nu voor mij, hoezeer past het (niet) in deze omgeving. Vanaf een bepaalde leeftijd was er ook goed met kind over te praten en was het sowieso steeds makkelijker om dingen even uit te stellen als dat zo uitkwam. Kind wilde vanaf een bepaalde leeftijd eigenlijk ook alleen nog maar de borst 's ochtends bij het wakker worden en 's avonds voor het slapen, en later alleen 's avonds voor het slapen. Maar net zoals jij hebt ervaren, heb ik ook een paar keer gehad dat "openbaar" voeden van een ouder kind een redding betekende van de situatie. Dat waren dan van die ongeplande situaties waarin dingen misliepen: te laat, kind moe, geen drinken/eten aanwezig, kind gevallen, kind overstuur, etc. - en dan had ik de keuze: 1) een onhandelbare keihard krijsende overspannen peuter, of 2) eventjes onopvallend peuter aan de borst en daarna een rustig, prettig, makkelijk kind. Nou, dan wist ik wel wat het minst aanstoot zou geven! Het bleek trouwens dat men dan niet eens doorhad dat kind aan de borst was geweest. "Hoe komt hij opeens weer zo rustig?" was dan de vraag, en dan bleek dat men het niet gezien had dat hij even aan de borst was geweest. Maar nogmaals, dat was dan bij uitzondering, en een afweging die ik zelf op dat moment maakte.

Wil40: huh?!

wil40: "Ik heb op t.v. eens een programma gezien over kleuters en nog oudere kinderen die aan de borst "dronken". Dit had niets meer te maken met voeden,hoogstens wat gesabbel als troost.Er werd een handje op de blote borst gelegd en het kind sabbelde tevreden aan de borst."

Ja en? Natuurlijk is de borstvoeding geen hoofdvoeding meer op die leeftijd, maar een aanvulling. En natuurlijk is het lichamelijke contact en het genot een belangrijk bestanddeel van de borstvoeding. Hoeveel melk dat kind binnen kreeg kon jij trouwens niet zien, oudere kinderen kunnen heel efficient drinken.

wil40: "Ik zag niet een kind dat nog "gevoed" moest worden, de borst was meer een vervanging van een knuffel."

Huh?! Een knuffel is toch een vervanging van moeder/borst/lichamelijk contact met verzorger, niet andersom toch? Kinderen worden toch niet met een knuffel geboren?

Serwe: meer dan voeding

Serwe: "Borstvoeding is voeding. Niet meer en niet minder. [...] Borstvoeding is dus zeker iets moois. Maar het is ook niet meer dan dat; het is gewoon voeding. Verder niks."

Serwe, borstvoeding is wel degelijk meer dan voeding. Het is ook lichamelijk contact, emotionele geruststelling, en de bevrediging van een primaire drift.

Daarmee zeg ik niet dat die aspecten niet op een andere manier opgevangen/gecompenseerd kunnen worden; net als dat het voedingsaspect van borstvoeding ook vervangen kan worden door een substituut (kunstvoeding).

Essentieel voor een baby en klein kind is juist dat de verschillende behoeften en de bevrediging daarvan heel erg met elkaar verknoopt zijn. Dus eten=lichamelijk contact=emotionele bevrediging=geruststelling=veiligheid=hechting etc. Juist door de koppeling, nemen deze aspecten elkaar als het ware mee: dus de voeding draagt ook bij aan de hechting, etc.

Hiermee wil ik trouwens helemaal niet beweren dat een kind emotionele problemen krijgt als het geen borstvoeding krijgt. Nogmaals, er zijn verschillende manieren om voldoende in deze behoeften te voorzien.

En voor volwassenen...

En voor volwassenen is eten ook niet slechts het binnenkrijgen van voedingsmiddelen. Ook voor volwassenen zijn er allerlei emotionele en sociale aspecten aan eten. Het "kerstdiner" is daar natuurlijk een uitstekend voorbeeld van.

Mix

mix: "over het "mooi" heb ik het nooit zo. Deed onwijs veel pijn die borstvoeding en na ontstekingen, kuren, borsten die liepen als kranen waardoor mn kinderen niet voldaan waren met zuigen was ik de hemel dankbaar voor de ándere voeding: poeder;wordt ook gewoon in je armen, tegen je aan gegeven. Alsjeblieft...niks moois of missen van emotionele aspecten, mensen die dit soort dingen roepen lijken een schuldgevoel bij moeders op te willen roepen. En als je graag wilt maar het niet lukt, dan hakt dat er nog extra in. Ik vind dat een oh zo\'n verkeerde manier."

Mix, het is mij tot mijn grote spijt vanwege medische omstandigheden niet gelukt om de eerste zes maanden uitsluitend borstvoeding te geven: ik heb flink moeten bijvoeden met kunstvoeden, hoewel ik enorm mijn best voor de borstvoeding heb gedaan. Ik werd in die periode ook behoorlijk ongelukkig en kwaad van de "borstvoedingspropaganda", vooral dat ik bijv. steeds weer las "vrijwel alle moeders kunnen borstvoeding geven". Tja ik behoorde dus bij de uitzonderingen, en daar zijn er veel meer van. En wat dan? Daar zou meer en betere aandacht voor moeten zijn!

Wat mij betreft zou de voorlichting over borstvoeding veel zakelijker moeten zijn. Er is wetenschappelijke consensus dat borstvoeding beter is dan kunstvoeding. Over hoeveel beter en op welke vlakken, daar is nog geen consensus over. Wel is er wetenschappelijke consensus dat goede kunstvoeding, gegeven volgens de richtlijnen (dus geen extra schepje er bij en zo), niet slecht is en goed genoeg voor een kind om op te groeien; het is een goede tweede optie. Dit zou wat mij betreft enerzijds stelliger uitgedragen moeten worden (dus geen vaag gedoe over "keuzevrijheid", maar gewoon: het een is beter dan het ander). En er zou veel meer aandacht moeten zijn voor de "moeilijke gevallen", als de borstvoeding niet lukt of moeizaam gaat: wat dan? En erkenning van het feit dat het gewoon best vaak voorkomt dat het niet lukt of moeilijk gaat. En dat we in die gevallen blij mogen zijn dat er zulke goede kunstvoeding bestaat! Maar dat het ook gewoon rot en verdrietig is dat het niet lukte... En het is voor iedere moeder een persoonlijke afweging hoever ze gaat met "moeite doen" voor de borstvoeding en hoe dat opweegt tegen de voordelen - als ze al keuze heeft daarin, want sommige moeders hebben geen keuze, bij hen gaat het gewoon mis, waardoor dan ook.

Ik denk dat aandacht voor de emotionele aspecten van borstvoeding juist goed is, want dat houdt ook in dat als je geen borstvoeding geeft, je bij kunstvoeding wel in de gaten moet houden dat je ook zorgt voor vervanging van die emotionele/lichamelijke aspecten. Zo te lezen heb jij dat uit jezelf al gedaan; en veel moeders zullen dat uit zichzelf wel doen. Maar toch lijkt het me goed als dit voor iedereen een aandachtspunt is en blijft. Dit heeft niets met schuldgevoel oproepen te maken.

Ik vind zelf dat lyrische gedoe over dat borstvoeding zo mooi en puur is vreselijk. Het was voor mij de eerste zes maanden vooral hard werken en ook frustratie. Maar dat neemt niet weg dat ik later merkte aan mijn kind hoe fijn hij het vond en hoe goed het hem deed. Het is naar als je dat niet hebt kunnen meemaken maar het is ook geen ramp. Er zijn zoveel verschillende manieren om goed voor je kind te zorgen!

Rosase

Ik persoonlijk vind overigens dat alleen hele domme mensen moeite hebben met langvoeden.===
En een opmerking als dit is precies de reden waarom ik mij niet in dit soort discussies meng. Ik wilde gister al in het algemeen op dit draadje reageren, omdat ik het zo'n eigenaardig fenomeen vind dat het altijd op over en weer beschuldigingen uitdraait. Je durft als vrouw-zijnde toch amper op te biechten dat je ook sceptisch tegenover langvoeden staat? Ik ben vroeger bij een paar bijeenkomsten geweest van La Leche League en Borstvoeding Natuurlijk. Ik was echt verbijsterd toen kleuters bij hun moeder (dat was bij LLL) op schoot kropen voor de borst. Het is echt niet mijn 'cup of tea'. Ik zeg dat hier omdat we onze meningen hier vertellen. Stel dat ik weer in zo'n situatie zou komen zou ik er niets van zeggen. Ik mag er dan een mening over hebben, maar dat wil niet zeggen dat ik zo'n vrouw daar mee zou willen kwetsen. Als ze er gelukkig mee is moet ze dat vooral doen. Als ik mij in stilte maar mag verwonderen.

Rosase: huisarts

Rosase: "Was jouw huisarts er bij het voorschrijven van medicatie bijvoorbeeld nog bedacht op dat je nog bv zou kunnen geven? De mijne in ieder geval niet. Het zit namelijk zo niet in het Nederlandse systeem. Dat is tenminste wat ik ervaar."

Rosase, met die huisarts betreft heb je een goed punt. Ik twijfelde er over of ik dat zou noemen. Ik heb de afgelopen jaren een paar keer lichte medicatie voorgeschreven gekregen en toen is mij inderdaad niet gevraagd of ik borstvoeding gaf. Ook niet of ik zwanger was trouwens. Ik vraag me af of de huisarts (vervanger) überhaupt wel voor ogen had of ik wel of geen kind had en hoe oud etc. In ieder geval vind ik dat ik zelf had moeten beginnen over de borstvoeding. Maar ik was dat ook vergeten.... Thuis dacht ik er wel aan. In de bijsluiter staat altijd dat je medicijnen niet met borstvoeding mag combineren, omdat de fabrikant geen risico wil lopen. Maar op borstvoeding.com staat een lijst met de borstvoedingsveiligheid van medicijnen en volgens die lijst was er geen probleem. Dus misschien dat de huisarts er daarom niet om gevraagd had, dat zou ook nog kunnen... En dan maakt het natuurlijk ook nog uit of je een pasgeboren baby hebt die alleen jouw melk drinkt, of een stevige peuter die af en toe een slokje neemt en verder vooral gewoon eten en drinken binnenkrijgt. Maar ik vind dus wel dat je hiermee een goed punt hebt.

Rosase: "Geen openlijke afkeuring, maar ik ken eigenlijk ook niemand die het echt normaal en vanzelfsprekend vindt om lang te voeden."

Overigens heb ik wel vriendinnen die het wel goed vinden om lang te voeden en dat ook zelf gedaan hebben. Dat heeft mij trouwens wel enorm geholpen. Niet dat we het er nou zoveel over hadden, helemaal niet, maar op de achtergrond is dat een steun.