Goede voornemens in de opvoeding
Als opvoeder bevind je jezelf regelmatig in de reflectie-modus; je laat je misstappen, fouten en tekortkomingen de revue passeren en vraagt je af hoe je een gegeven situatie beter had kunnen aanpakken. Van daar uit kun je opvoeddoelen formuleren die als handvat fungeren voor een aanpak die beter bij je waarden past.
Ik ben nieuwsgierig naar andervrouws goede voornemens in de opvoeding. Om een startsignaal te geven, zal ik jullie vertellen in welke richting ik mijn één van mijn voornemens wil formuleren: TV kijken.
Graag put ik uit mijn eigen opvoeding om tot een vergelijk te komen met de opvoeding die ik geef. Zo herinner ik me de televisie uit mijn jeugd -tot in mijn vroege tienerjaren zwart/wit overigens- als vrij overzichtelijk. Mijn ouders gebruikten een tv-gids waarin elk gezinslid aanstrepen kon waar diens voorkeur naar uit ging. We keken voornamelijk in gezinsverband; elke vrijdagavond kwam er een film, waar we dan met een bakje chips en een glas cola resp. wijn en kaas (voor de ouders) naar keken. Die film bespraken we ook, soms tijdens en altijd na de film. Er waren verscheidene Nederlandse series waar we ook als gezin naar keken (Herenstraat 10 bv., of 'De fabriek'). Slechts op woensdagmiddag, na het zwembad (waar ik dan met een vriendinnetje heen was geweest) werden er kinderprogramma's uitgezonden. Wie herinnert zich nog 'De dieren van het groene woud' of 'Maya de Bij' of de serie van 'Erik of het klein insectenboek'? Daarnaast was er doordeweek natuurlijk Sesamstraat of de Fabeltjeskrant voor mij en voor mijn broer en zus was er Toppop.
En daar hield het wel zo'n beetje op. Later pas kwamen de commerciële zenders in opmars, maar tot die tijd keken we eigenlijk alleen de 2 en later 3 Nederlandse zenders.
Maar hoe is diezelfde televisiecultuur verworden in mijn eigen huishouden? We hebben natuurlijk nu een overstelpend aanbod van merendeels Amerikaanse pulp-zenders. Ook zijn er kindernetten die de hele dag uitzenden, zoals Nickolodeon, Jetix en Disney 
. Wat daar getoond wordt vind ik om te janken; het geweld, de ijdelheid en de schuttingtaal van de commerciële zenders, maar dan in tekenfilmvorm gegoten.
Mijn ouders keken nooit alleen tv waar wij bij waren -deels omdat dat ook overdag niet werd uitgezonden. Mijn man daarentegen gaat in het weekend overdag regelmatig zitten zappen. Dat hebben onze kinderen overgenomen; zodra ze zich dreigen te gaan vervelen vragen ze of de tv aanmag.
Nu wil ik heel graag hun kijkgedrag kwalitatief verbeteren door
a) de tv alleen op vaste tijden aan te bieden
b) de keuze voor het programma te beperken door die pulpzenders van ons menu te verwijderen
c) hun persoonlijke voorkeuren te laten aanstrepen in de gids.
Daarmee hoop ik te bereiken dat ze gerichter tv gaan kijken en dat ze er iets van opsteken, in plaats van zich passief te laten amuseren. Jullie moeten namelijk even weten dat wanneer ik ze midden in één van die schreeuwerige tekenfimpjes onderbreek om te vragen waar het over gaat, ze meestal geen flauw idee hebben!
Ik hoop dat jullie willen meedenken over de Nederlandse televisie-cultuur voor kinderen en jullie eigen opvoeddoelen willen formleren betreffende dit onderwerp!
Valkyre
"Heb je weleens een momentje dat je even achterover leunt en denkt: "dat gaat lekker"? Die zijn bij mij namelijk heel schaars..."
Voor dat achterover leunen heb ik niet genoeg rust in m`n kont, maar ik heb bijna elke dag wel dat we om iets moeten lachen. En wat mij betreft, zolang we met elkaar lol kunnen hebben, dan gaat het goed.
Tirza, valkyre & de zelfreflectie
@Tirza: Ik heb me de afgelopen dagen beziggehouden met de opvoedpraktijk, ik had geen tijd om elke dag achter de PC te gaan zitten. Maar om je kritiek op mijn alcoholconsumptie te beantwoorden: Als ik een volmaakte ouder zou zijn, had ik geen goede voornemens nodig 
Matiger zijn in mijn gewoonten (bv. zelf op tijd naar bed gaan i.p.v. wel de kinderen instoppen maar zelf te laat opblijven) dat is één van de voornemens!
Een andere is om de kinderen meer te helpen bij hun huiswerk. De juf van de jongste heeft vorig jaar steeds gevraagd of we wel genoeg oefenen met de tafels van vermenigvuldiging. Ja, we oefenen wel, maar genoeg? De oudste vind het moeilijk zelfstandig te leren, daarvoor heeft hij zijn ouders nodig. En ook al doe ik mijn best, ik zie nog geen resultaat; hij kan nog geen 5 minuten alléén leren en ook niet zelf toetsen of hij de stof erin heeft zitten.
Meer discipline om hun kamertjes netjes te houden, is er ook één. De oudste maakt niet zoveel zooi en kan zelf heel goed opruimen, maar de jongste creëert in no time een soepzootje op haar bureau, in haar bedje, op de vloer, op de kast, overal! En het lijkt maar niet vooruit te gaan, terwijl de oudste op haar leeftijd het zelf al goed kon bijhouden (met af en toe wat hulp van mij).
@ Valkyre: Nee, de momentjes dat ik met tevredenheid achterover leun, zijn voor mij ook schaars. Er blijven zo veel dingen over die ik beter wil doen dan ik nu doe. Maar als ik even rustig nadenk, kan ik wèl heel tevreden zijn over hun karakter; ze gebruiken bijvoorbeeld allebei nette taal, nooit vloeken of scheldwoorden of schuttingtaal en als er al een onvertogen woord valt, blozen ze zelf al zodra ze het eruit gooien.
Ze zijn vriendelijk, meegaand, zoeken vriendjes uit die ook aardig zijn voor hun èn voor anderen. Ze houden geen van beiden van de kliekgeest, andere kinderen zijn altijd welkom om mee te spelen. Ze geven graag lekkers en cadeautjes aan hun vriendjes en buurkinderen, en ook aan elkaar. Wat al die dingen betreft, heb ik dus beslist geen zorgen!
Peenvogel
Zoek via google even op tafeltrainer, dan vindt je leuke sites om te oefenen. Elke dag even tien minuutjes zal zeker helpen. En je door de juf een schuldgevoel laten aanpraten doe je zelf hoor! 
