Gepest rtl4

Effect

Ik kan me voorstellen dat je ook als leerkracht weleens moedeloos wordt van het gepest. Toch denk ik dat de leerkracht er wel een centrale rol in speelt. En niet alleen de leerkracht, ook de directeur, alle ouders, de concierge, de kantinejuffrouw. Elk incident moet direct in de kiem gesmoord. De volwassenen moeten uitstralen dat ze dat niet pikken en dat het consequenties heeft. Dat slappe gedoe van een gesprekje in de klas, dat dat niet helpt, dat is wel duidelijk. Maar te vaak mankeert het omstanders die erover gaan aan motivatie, kennis en doorzetting. Op de school van mijn zoon heb ik gezien hoe het wel kan en daar spelen de volwassenen een doorslaggevende rol. Maar ook is er sprake van dialoog, er wordt open met alle betrokken jongeren gesproken, zonder dat ze direct een oordeel opgedrongen worden, maar ook serieus genomen. En dan is het soms net even anders als iedereen veronderstelt. En kun je uit de kennis die je in die gesprekken met de betrokken jongeren de oplossing construeren, voor het individu en voor de groep. En anders schors je de pesters. Al is het maar voor een dag.

Leraren peponi

"Als leerkracht heb je de neiging zo'n kind te gaan beschermen in de klas" Ik denk dat je daar uit je eigen ervaring spreekt want dat is mijn ervaring met leerkrachten helemaal niet.
Ik heb altijd het idee gehad dat er door leerkrachten veel gedaan had kunnen worden. Ze waren ziende blind. Of gingen mee in de door school geprezen jaren zeventig hippie achtige tijdgeest van alles moet kunnen. Een andere school was er in eerste instantie niet. En om later van school te wisselen durfde ik niet. Zie alle verhalen bij ouders en school, hoe die twijfelen, ook al is de situatie nog zo erg.

Door te zeggen dat het gepeste kind maar hulp moet zoeken om weerbaarder te worden, wordt weer alle schuld bij het kind gelegd.

Singel lady

Nee ik bagataliseer niks, maar ik wéét van dit meisje (van haar zelf, al eens eerder) dat ze dat incident met die worm vréselijk vondt (dat mij overkwam) omdat ze me daar als eens op heeft aangesproken.........En toen zei ze dat ze blij was dat het háár niet was overkomen. Dat ook zij de pineut was, maar zoiets ergs als dát was haar gelukkig niet overkomen.
Dus zij zelf vond mijn 'ervaring' érger dan haar eigen ervaringen.
Tóch heeft ze er blijkbaar onder geleden. Dat ze alleen al de 'behoefte' heeft om erover te praten en ze te confronteren op t.v. geeft dat al aan denk ik.
Dus niks dat ik het bagataliseer, maar ze heeft het gewoon als 'erger' of 'zwaarder' zélf ervaren, níet de incidenten want die waren ongeveer overeenkomend (nou ja, die van mij waren iets erger, zij was tenminste nog groot en sterker, ikke niet). Maar tóch heeft het haar méér aangegrepen dan mij.
Ik vind het ook 'raar' dat je daar dan niet over kan praten of discussiéren. Dat er dan áltijd mensen zijn die zeggen : 'Zie je wel, je gelooft het niet...'.
Nee ik geloof inderdaad niét dat haar incidenten erger zijn dan die mij overkwamen. Sterker nog ze waren zélfs minder erg. Dat ik er niet onder geleden heb en zij wel, maakt dat écht niet anders (de waarheid qua incidenten). Zij kan wel angstiger zijn geweest (ikke niet, ik durfde alles), wat minder sociaal en allemansvriend als ik en wat minder 'open'als mij, wat minder qua thuisfront waar je over alles kon praten...(ik noem maar wat)
Ik heb géén idee.
Maar zeer zeker was het niét erger.
Wél zeker is dat het háár hééel veel meer heeft gedaan dan mij.
groeten albana

Pineut

Bij mij bv was ik er dag en nacht 4 jaar lang mee bezig, altijd. Bijna iedereen in de klas was er bij betrokken, direct, indirect of passief. Leraren deden niets. Niks toch nog leuke schooltijd.

De hele klas was er niet bij betrokken...dat weet ik zeker, ikke b.v. trok wél met haar op en anderen zeer zeker ook (dat groepje waar ik ook mee omging). Ook waren onze leraren ondertussen heus wel op de hoogte van deze jongens, daarvoor waren er écht al véél te veel incidenten geweest.

Die ander kan ondanks dat jij denkt dat er bij haar niet echt veel meer gebeurde toch veel meer getroffen zijn dan jij weet. Nu komt het een beetje over alsof jij haar slap vindt. Dat klinkt een beetje als die directeur van die Barbara.

Ik weet wel zeker dat ze méér is getroffen dan ik, daarom zeg ik ook waarom ervaarde ik het niet zo????? Nee ik vind haar niet slap, ik vraag alleen waarom, en dat is puur interesse........Ik denk meer trouwens aan achterliggende oorzaken (karakter, thuisfront, etc.etc.)

Je kunt het ook als dapper zien, zij is degene die "ze" tot verantwoording wil roepen. Misschien komt er juist wel naar voren dat er heel veel slachtoffers zijn.

Ja hoor ik vind het dapper, maar juist dát ze het doet geeft de impact die het op haar gehad heeft weer. Ik heb die behoefte helemaal niet, ik heb helemaal 'niks' verder met die 2. Ik word er niet meer koud of warm van. Alleen dat enigzins gevoel van euforie als ik hoor dat het slecht met ze gaat, heb ik überhaupt geen gevoelens meer voor ze, niet boos, geen angst, niets niemendal. Ik zou ook zo zonder problemen zowel met haar alsook met die jongens van toen geconfronteerd kunnen worden en er amper koud of warm van worden. Ja dat wáren die etterbakken, nou ja, so what??? Dát heb ik meer. Tot verantwoording??? Waarom zou ik dat doen?
Voor mij persoonlijk zou het dus ook niet dapper zijn, meer een fluitje van een cent.
Dát zij dat wél doet is daarom voor mij al een bewijs dat het voor haar dus 'erger' was dan voor mij. En juist omdát het erger was en zij er dus anders instaat vind ik het dapper.
groeten albana

Schuld

Docenten en een schooldirectie moeten een klimaat op een school scheppen waarin ieder kind zich veilig voelt. Dat willen docenten en schooldirecties ook graag. De realiteit is dat dat vaak niet lukt. Je kan docenten trainen, als schooldirectie cursussen volgen en van alles proberen, er zullen toch altijd leerlingen zijn die buiten de boot vallen en gepest worden. Dat is in werksituaties ook. Daar worden misschien geen tassen meer in de prullenbak gegooid maar waar groepen mensen zijn, wordt buitengesloten, gemeen geroddeld, gepest.
Dan kan je heel hard gaan roepen dat het niet de schuld van de gepeste is (waar je dan ook nog gelijk in hebt) maar voor concreet resultaat kan je het best de gepeste trainen om niet meer in zo'n situatie te komen.

Single lady

Pesten is niet altijd even erg, maar het gebeurt overal waar groepen bij elkaar zijn. Het zou een prachtige wereld zijn als jij gelijk had.

Albana

Je kunt ellende niet vergelijken. Als ik naar mezelf kijk: ik heb veeeel in het ziekenhuis gelegen, meer dan 20 operaties ondergaan als jong kind - als mensen dat horen/zien vinden ze dat altijd enorm zielig. Ik vind dat helemaal niet zielig. Er zijn mensen die het veel slechter hebben. Als ik naar Karin Spaink kijk (publiciste, heeft MS en kanker) dan denk ik: jemig. Wat zielig voor die vrouw. Toch vindt ze zichzelf absoluut niet zielig.
Mijn man, bijvoorbeeld, heeft vandaag een beetje last van zijn nek. Een soort spierpijn ofzo. Men men men, wat is die man zielig. Echt, je zou bijna een rolstoel voor hem gaan halen - de stumper. Hij is zielig met de hoofdletter Z.
Waar zit hem dat nou in? Mijn man is een rustige, gelijkmatige, intelligente man met een stijlvol karakter uit een leuk, warm gezin. Zeg het maar.
Het gaat niet om hoe het is. Het gaat om hoe je het vindt. Feiten zijn er nou eenmaal niet gevoel.

Tirza

Ook hoe je het beleeft

De een wordt gepest en denkt er niet meer aan terug, vaak uiteindelijk een sterkere persoonlijkheid. En je hebt mensen die gepest worden, die als kind en ook als volwassene altijd de kwetsbare zijn.
Weet niet of jullie de allereerste aflevering gezien hebben? Ze gaf aan als kind veel gepest te zijn en er erg onder geleden te hebben, maar ze kon het nog steeds niet vertellen zonder in huilen uit te barsten. Zij is nog steeds een onzeker iemand, en misschien is ze dat geworden door het pesten maar ik denk dat het in iemand zit...
Het klinkt wat lullig maar sommige mensen trekken dingen gewoon aan, die zijn altijd de gebeten hond. Gewoon door hoe ze reageren op bepaalde dingen..

Goh pizza

ik heb even op mijn handen gezeten.. wat jij zegt vind ik idd erg lullig klinken.

Vooral omdat je zo generaliseert denk ik. Zonder verdere achtergrondkennis zet jij gewoon neer dat gepeste kinderen kwetsbaarder zijn, en er klinkt een beetje in door dat je pesten over jezelf afroept. Bijna alsof er ook niets aan gedaan hoeft te worden, die kinderen zijn nou eenmaal onzeker.

Ik kan dat helemaal niet rijmen met de goede resultaten die worden verkregen wanneer er veel aandacht is voor de sfeer, bijvoorbeeld met het programma 'vreedzame school'. Maar ja, dat komt dan volgens jou wschl ook alleen maar omdat de kwetsbare kinderen dan minder te verduren hebben...

Pelle

Ik heb niets geschreven over wat er wordt gedaan aan pesters en hun ouders, maar het lijkt me duidelijk dat een school de pester aanpakt en de ouders van de pester inlicht. Ik kan me niet voorstellen dat er een school is die een pester zomaar laat rondlopen, zonder hem/haar aan te pakken of de ouders in te lichten.
Zowel de pester als de gepeste hebben een probleem.

En die maatregelen

De maatregelen die jij noemt werden 15 jaar geleden ook al genomen op de middelbare school. Ouders op school laten komen van de pester, pester laten nablijven zodat de gepeste naar huis kan gaan, enz enz. En het pesten is nog steeds een issue. Helaas.
Goede weerbaarheidstrainingen hebben wél zin.

Single lady

Ik kan niet over alle scholen praten, want ik kén niet alle scholen. Maar in het algemeen wordt een pester wél aangepakt. Nakomen, ouders inlichten, gesprekken, schorsen etc. Meer kan een school niet doen. Je kan een pester niet van school verwijderen, want dat kan zomaar niet. Al zou je het willen. Bovendien moet de pester ook geholpen worden. Met "aanpakken" leer je het pestgedrag niet af, soms levert dat alleen maar meer status op voor de pester. Ouders van een kind dat pest, zouden dat kind sociaal vaardiger kunnen maken via een training. Net zoals een gepest kind vaardigheden aangeleerd kan krijgen om niet meer altijd het mikpunt te zijn, is het mogelijk een pester vaardigheden aan te leren om zich op een andere manier staande te houden in de groep.

Tirza ja!

Met die omschrijving van je man geef je preciés weer wat ik bedoel....
Zo ís het ook denk ik met pesten gepest worden.
Natuurlijk vind ik dat die acties van die jongens totaal niet door de beugel konden en kunnen....maar ik ben bang dat ondanks dat (de meeste)scholen er nu toch écht hun best voor doen je zulk 'gedrag'altijd tegen zult komen.
Wat moét een school dan ook met zulke jongens en dan nog wel een basisschool....? De ouders van die jongens waren niet voor rede vatbaar en ontkenden gewoon alles (weet ik van mijn moeder die zich er járen later nog boos om kon maken, vooral over die dure nieuwe jas...). Kan je zulke jongens om 'pesten' van school sturen?
Nee toch? Een jongen van mijn meiden hun basisschool vertoonde ook zulk gedrag en die deed een keer iets écht gevaarlijks...(laxeermiddel in het drinken van iemand die erdoor opgenomen moest worden in z.h.) en toen heeft school dat écht geprobeerd, maar verder dan een schorsing kon het niet komen (3 dagen) óf ze moesten zélf een andere baisschool bereid vinden hem te nemen. En welke school staat je juigen bij zo'n aanmelding?
Dat het niet zou mógen staat vast.
En dat alle volwassenen zich ten volle moeten inzetten het tegen te gaan ook.
Ik denk ook dat er genoeg volwassensituaties zijn waarin 'pesten' veelvuldig voorkomt ondanks dat de meesten dan volmondig zullen zeggen er erg op tegen te zijn. Dus of het ook uit te bannen is???
Dat waag ik te betwijfelen. En ik ben bang dat de gepesten grote kans hebben altijd en overal in zulke situaties verzeild te raken...en dat vind ik eigenlijk best erg....
Dus vandaar dat ik (ook voor mezelf, nu het zo erg mijzelf betreft en mijn jeugdherinneringen/beleving) probeer te beredeneren : 'waar zit 't 'm nu in?' Dat verschil in beleving?
groeten albana

Pelle

Al die prachtige aanpakken zijn geprobeerd op de ex-basisschool van mijn kinderen, conseguent en zelfs zeer streng. Ouders deden niets (ze bestaan!!!) en het interesseerde ze ook niet.
Jongen is na dat incident geschorst en ouders gezegd een andere school te zoeken. Na 3 dagen stond jongen weer op schoolplein en liep doodleuk de klas in.
Geen énkele andere school was bereid die jongen op te nemen. Dat is daadwerkelijk geprobeerd en lukte dus niet.
Theorie is prachtig, maar de praktijk is stukken weerbarstiger.
Ik denk dat de maatregelen in sommige (minder extreme) gevallen helpen, maar dat er ook gevallen zijn waar gewoon niets aan te doen is. Dan néém je wel de maatregelen (straffen etc.etc.) maar komt het iedere keer weer terug.
En dan?
Daarom denk ik ook dat het goed is dat er een discussie op gang komt waarin het mogelijk is om te praten over waaróm ervaart de een het als pesten en de ander niet?
Als we dát nu eens wisten en er wat aan konden doen dan kon er veel meer worden opgelost.
Nee ik denk ook niet dat het alleen aan 'weerbaarheid' ligt. Het ligt aan veel meer denk ik.
groeten albana

Maar wat

Ik ben het in theorie wel met Pelle eens, maar hoe doe het in de praktijk? Je kunt kinderen uit elkaar halen en de pester na laten blijven en hem door zijn ouders op laten halen. En dan? De volgende dag? Wat als die ouders bij de derde keer niet komen? Dan zit je er als school mee. Wat 'gepeste' hier boven ook ergens beschrijft: je zult een pester moeten leren hoe hij zich moet gedragen. Door alleen maar te straffen leer je hem dat niet. Door 'doe effe normaal' te roepen ook niet. Wat dán? Stel ouders komen hem ophalen en slaan hem thuis total-loss. Jij Mag Niet Pesten. Wat doet dat met dat kind? Zal hij daarvan opknappen en nooit meer pesten? Ik geloof er geen hout van. Het is geen eenvoudig probleem en met een woord als 'aanpakken' lijkt het allemaal wel heel wat, maar wat ís dat dan in de praktijk, dat aanpakken?

Tirza

Pelle

Ik heb zelf meerdere malen meegemaakt dat ouders (op een middelbare school) geen idee hadden hoe erg hun kind gepest werd. Kinderen houden dat verborgen voor ouders omdat ze hun ouders geen verdriet willen doen.
Maar jij mag jouw strategie erop los laten hoor. Maar alles wat jij noemt wordt al geprobeerd. En als een weerbaarheidtraining niet werkt omdat een kind te onzeker is, dan zal je daar toch echt iets aan moeten doen.

Klopt

"Ik heb zelf meerdere malen meegemaakt dat ouders (op een middelbare school) geen idee hadden hoe erg hun kind gepest werd. Kinderen houden dat verborgen voor ouders omdat ze hun ouders geen verdriet willen doen."
Mijn ouders hadden al genoeg zorgen over mijn zus, en ik was het kind waar het altijd goed mee ging. Ze zaten dus echt niet te wachten op gedoe met mij. Een vriendin van mij heeft mijn ouders eens verteld over het pesten op school en daar ben ik zo kwaad over geworden. Heb het ook flink gebagatelliseerd zodat mijn ouders er geen werk van zouden maken. Uiteindelijk heb ik er zelf iets aan kunnen doen door in 3 vwo een van de pestkoppen terug te slaan (flink). Dat was met voorbedachte rade, ik heb weken zitten wachten op een aanleiding juist van dat meisje, omdat ik wist dat ik geen partij was voor de andere pesters Daarna hebben ze me vooral genegeerd, maar dat was beter dan pesten. De harde kern van de pesters bleef zitten in de 4e, of ging naar de havo. Het werd direct een stuk gezelliger in de klas (ik was niet het enige slachtoffer).

Pelle

Pas nadat ik de tegenaanval had ingezet heb ik het op school verteld. We zijn door een leerkracht uit elkaar gehaald en ondervraagd door de conrector. Toen heb ik alles verteld, ook over de andere pesters. Die zijn vervolgens aangesproken door de conrector, ouders erbij, een heel gedoe. De leerkrachten moeten het wel geweten hebben, omdat er in de klas ook heel vervelend werd gedaan. Waarschijnlijk hebben die het ook opgevat als geklier onderling.

Nogmaals pelle

Pelle, ik zekere zin doe jij hetzelfde als sommige ouders van pesters doen. Die zeggen ook dat ze geprobeerd hebben het kind het pesten af te leren, maar dat het niet werkt en het kind gewoon doorgaat.
Dus even chargeren: aan de ene kant hebben we dan de ouders van de gepeste kinderen die zeggen dat de school er iets aan moet doen en de ouders van de pesters, aan de andere kant staan de ouders van de pesters en die zeggen ook dat ze er niets aan kunnen doen, het gepeste kind maar weerbaarder moet worden en de school het maar op school in de hand moet houden. Blijft over dat alleen de school er dus iets aan kan doen. En ik denk dat het zo niet werkt.

En zelfs nog een keer

Want Pelle, dat voorbeeld van je zoon op sport, dat is toch ook een manier om je kind weerbaarder te maken? Het hoeft echt niet altijd een Marietje Kessels training te zijn.

Samenwerking en pizza

Ik geloof dat het bestrijden van pesten een gezamenlijke inspanning moet zijn van alle opvoeders van kinderen. Ook, of misschien juist, de ouders van kinderen die niet pesten en niet gepest worden, kunnen een belangrijke rol spelen in bewustwording en zo onderlinge correctie in de kindergroep. Niet alleen als er een 'pestsituatie' aanwezig is, maar gewoon als vanzelfsprekend deel van de opvoeding. Zoals ik mijn kinderen vanzelfsprekend leer dat ze iemand moeten feliciteren bij een verjaardag, en wat condooms zijn, leer ik ze over pesten en gepest worden. De impact ervan en wat je eraan kunt doen als je ermee te maken krijgt.
Het zou mooi zijn, als 'de oplossing' gevonden kan worden. Maar dat is een illusie. We kunnen niet anders dan in de gegeven omstandigheden, zoveel mogelijk te doen.
Eén methode is hier nog niet aan bod geweest. Het is voor scholen ook mogelijk om een klas te laten coachen, om zo het pesten te verminderen. Ik heb daar goede resultaten van gehoord. Doordat de meelopers bewust werden van de impact van het gepest, was pesten niet meer stoer en hielden de pesters op.

Het is net als met al het andere moeilijk gedrag bij kinderen. Makkelijk over te oordelen, maar er zit meestal een complex verhaal achter, wat veel aandacht verdiend. Veel scholen hebben daar geen zin in, in dat verhaal, dus die blijven hangen in doekjes voor het bloeden aanbieden.
Meestal (vaak) zijn de pesters ook kinderen met een laag zelfbeeld, een onveilige thuissituatie, psychische problemen en veel frustraties. Daar helpt schorsen niet tegen.

Pizza, maak je je geen zorgen over de vrouw waar de eerste uitzending over ging (die ik toevallig zijdelings ken). Het feit dat zij op tv moest huilen toen zij over een nare situatie in haar verleden vertelde, betekent niet dat zij een onzeker persoon is. Een gevoelig persoon, dat is ze wel, maar dat maakt haar juist ontzettend goed in het doen van de dingen die zij doet. De ene persoon is nu eenmaal gevoeliger dan de ander. Net als dat de ene persoon nu eenmaal langer is dan de ander.

Pelle

Volgens mij is uit onderzoek wel eens gebleken, dat pesters juist vaak kinderen zijn die geen andere manieren hebben aangeleerd gekregen om met mensen om te gaan dan machtsverhoudingen en intimidatie. En waar leer je dat? Juist, thuis. Een kind wat geslagen wordt, zal slaan zien als een middel om iets te bereiken.

Tirza

Sbo

Toen mijn zoon gepest werd, vond de school dat hij maar naar het SBO moest. Daar zou meer aandacht voor hem zijn. Toen ik tegenwierp dat hij wel een hoog IQ heeft, zeiden zowel de eigen school als het SBO dat ze heel goed waren in kinderen met een hoog IQ. Nou, in dat geval vond ik dat de pesters er mooi heen konden. Dan kon er stevig gewerkt worden aan hun sociaal-emotionele ontwikkeling. Daar moest iedereen om lachen, maar waarom eigenlijk? Zou het geen idee zijn om speciale scholen te hebben voor gewoonte-pesters die het leven steeds weer onmogelijk maken voor andere kinderen? Dan kunnen scholen wel van zulke kinderen af, de pesters worden gericht geholpen, en het is meteen een mooie stok achter de deur voor ouders die het niets kan schelen.

'zielige' pestkop

Mijn dochter heeft ook te kampen gehad met (drie) pestkoppen, die eigenlijk de hele klas terroriseerden. De school heeft een externe adviseur ingehuurd, extra kanjerlessen georganiseerd, kinderen apart laten buiten spelen. Ook is er een heel goede leraar voor de klas gezet en de sfeer is heel erg verbeterd. Afgelopen week tijdens het fietsexamen kwam een van de (voormalig) pesters met een krakkemikkige oude fiets die afgekeurd werd. Dochter vond dat 'net goed', en dan ben ik geneigd om die jongen te verdedigen. Heel lastig om daarmee om te gaan. Ik kan ook niet zo goed inschatten of dochter het gevoel krijg dat ik haar afval als ik medeleven toon met de pestkop.
Hoe zouden jullie dat aanpakken?

Waarom de een wel en de ander niet?

Ik snap ook niet altijd waarom de een wel gepest wordt en de ander niet. Ik denk dat je absoluut moet stellen dat gepest worden nóóit de schuld van de gepeste is, maar ik denk dat het wel aan het kind zelf kan liggen dat het gepest wordt. Ik kan me niet voorstellen dat een kind overal opnieuw gepest wordt als zo'n kind geen bepaalde 'pestfactor' heeft. Onbewust uiteraard. En dat hoeft niet persé iets uiterlijks zijn, hoewel dat de zaak wel kan bevorderen. Ik denk dat gepeste kinderen vaak niet erg sociaal vaardig zijn. Een kind wat wel in staat is om vriendjes om zich heen te verzamelen, maar daarnaast door ándere kinderen gepest wordt, zal zich waarschijnlijk minder ongelukkig voelen dan een kind wat om wat voor reden weinig aansluiting kan vinden.
Als ik mijzelf neem dan denk ik dat ik het geluk heb dat ik sociaal gezien geen probleem heb. Ik vind altijd wel aansluiting met iemand, dat is altijd zo geweest. Ik hobbel wel achter anderen aan en wordt altijd wel in een groep opgenomen. De situaties waarin ik last had van bepaalde kinderen, omdat ze lelijke dingen riepen of iets van mij stuk maakten, hadden daar geen invloed op. Zo is er een keer een splinternieuwe pop van mij gesloopt terwijl ik naar school liep. Héél erg natuurlijk, ik was er heel verdrietig om, maar ik heb het niet heel zwaar op mijzelf betrokken. Het waren rotkinderen, lekker makkelijk om mij te grazen te nemen.
Factoren waarom iemand dus beter tegen pestgedrag kunnen is denk ik: sociaal vaardiger, dikkere huid en grotere mate van geliefd voelen.
Wat ook in mij opkomt is dat er mogelijk ook kinderen zijn die gevoeliger voor pesten zijn door overbescherming en mee'huilen' door de ouders. Als een ouder totaal meegaat in wat er gebeurt met een kind kan het kind zich hulpelozer voelen dan wanneer een ouder het kind serieus neemt maar samen met het kind oplossingen bedenkt. Een kind bijvoorbeeld steeds van school laten wisselen als het gepest wordt, lijkt mij niet onder alle omstandigheden de beste oplossing. Als het op een tweede school net zo hard gebeurd, dan is er iets anders nodig om het tij te keren. Een kind moet leren dat het er net zo goed mag zijn als die pesters, borst naar voren, schouders naar achteren en kin omhoog. Misschien is weerbaarheidstraining alleen hier niet het antwoord op, het gaat om meer.

Indrukwekkend: over de streep

Mijn jongste dochter vertelde dat op haar oude school 'Challenge Day' was gehouden. Ze had gewild dat dit op haar huidige school gedaan werd. Ze had er graag aan mee gedaan, zei ze In deze korte documentaire wordt getoond wat dat is:
http://player.omroep.nl/?aflID=11009069
Ik weet eigenlijk niet vanaf welke leeftijd kinderen dit aankunnen, maar omdat iedereen zich kwetsbaar op moet stellen, iedereen wel iets heeft meegemaakt heeft het met elkaar delen daarvan een hele goede invloed op het groepsgevoel en blijft er opeens weinig over van negatief gedrag. Ik vond het een ontroerende film.

Correctie op 'korte'

Het is geen korte documentaire... Gewoon een klein uur.

Pester

Vaag vind ik dat zoeken naar kenmerken waardoor een kind wel gepest moet worden. Iets wat ze bijzonder maakt, of een ouder zonder ruggegraat. Eerlijk gezegd denk ik niet dat je daar veel handvaten voor verbetering voor zult vinden. Alleen maar meer excuses om niets aan het pesten te doen. Lekker makkelijk. Net zo vaag als dat ik niet kan begrijpen waarom iemand gaat pesten behalve als die zo gepest is dat die denkt dat het normaal gedrag is om terug te pesten omdat ze bijvoorbeeld zelf chronisch niet begrepen worden of genegeerd of negatief benaderd door ouders of leerkrachten en dat als pesten ervaren. Ook een pester kan bijzonder in elkaar zitten. Sinds ik weet dat mijn kinderen autistisch zijn zie ik hoe slecht ze soms uit onwetendheid bejegend worden en dat benoem ik dan ook. En ik moedig ze aan om concreet te benoemen wat ze nodig hebben en daar bij te blijven zich niet te laten negeren of wegblaffen. Daarom vind ik de aanpak van de school van mijn kinderen bijzonder. Bij elk kind wordt beoordeeld of ze de situatie wel goed inschatten en daar passend mee om gaan en of ze wel echt gepest worden of dat ze onhandig gedrag vertonen dat niet goed valt bij andere kinderen en hoe ze dat dan kunnen veranderen. Pesters en gepeste. En dan insteken op het aanleren van goed gedrag, een goed repertoire in diverse situaties te beginnen met de situatie waarin het fout gegaan is. Het aanreiken van gereedschap dus. Concreet en dan opvolgen. Een dun laagje beschaving aanbrengen dus. Ter plaatse. En situaties waar gepest kan worden voorkomen tot het ophoudt. Te vaak is de algemene mening dat kinderen vanzelf leren hoe ze met elkaar om kunnen gaan, door het te doen, maar dat is niet alle kinderen gegeven. Soms moet je veel concreter zijn en in stapjes uitleggen en controleren of ze het wel begrijpen.

Pesten

Ik heb niet alles gelezen (ga ik nog doen) maar ik merk, bij voorbeeld Kaaskopje in haar bericht, dat er allelei redenen worden bedacht waarom kinderen worden gepest maar ik lees nergens waarom een kind gaat pesten en daar ligt echt het probleem en dat moet worden aangepakt vind ik. In Nederland vind ik het zowiezo een wat omgekeerde wereld. Kinderen moeten van zich afbijten, leren voor zichzelf op te komen. Assertief zijn. Kinderen die verlegen en bescheiden zijn hebben een probleem. Daar moet middels trainingen aan worden gewerkt om met de pester om te leren en niet andersom. Ok, ik chageer en ik weet dat tegenwoordig ook de pester doormiddel van een kanjertrainier wordt geholpen maar dat gebeurt veel minder.