Gepest rtl4

Geen impact

Zo'n confrontatie tussen slachtoffer en pester is ook wel eens bij de Reünie geweest. De meest simpele verklaring dat een pester het zich niet realiseert dat het voor hem/haar niet iets belangrijks was en geen impact heeft. Iets onbelangrijks vergeet je snel, iets wat je heel erg heeft beïnvloed zal je veel langer bijblijven.
Ook kan het zijn dat een slachtoffer iets als pesten ervaart wat een pester helemaal niet als pesten ziet maar als een onschuldig plagerijtje ofzo.

Geen idee

geen idee, maar het verbaasde mij wel, en ik heb er ook best wel mijn twijfels bij,hoor....

Volgens mij

is het al eerder in dit programma aan de orde geweest dat de pesters het vergeten.
Ik vermoed dat mensen dat blokken. Omdat het niet leuk is van jezelf en je jezelf toch graag als prettig sociaal persoon ziet past een pestkopstukje daar niet in. Dus vergeten die gebeurtenissen: en gauw!

Eens met koentje

En ik denk dat er ook een aantal het gewoon ontkennen maar het zich best nog wel kunnen herinneren en het niet zeggen. Nog steeds achterbaks dus.

Gisteren

Ik had gisteren nou net de indruk dat deze 3 dames het juist helemaal niet waren vergeten maar dat ze hadden afgesproken het vergeten te zijn. Ik had wel heel erg de indruk dat 1 van de 3 op een gegeven moment net er iets over wilde zeggen maar toen kwam er iets anders tussen. Het pesetn werd bevestigd door de directeur in hun bijzijn maar ze konden zich er helemaal niets bij voor stellen. Ik vond het wel 3 types, zeg.
De week ervoor (met Mari van Rijn) had ik wel het gevoel dat de pesters het echt oprecht niet door hebben gehad. Het kwam over op mij dat Mari niet altijd even handig was in de communicatie en dat het 'gewoon' niet liep tussen hem en zijn klasgenoten. Een van de pesters gaf aan dat Mari op een hele onhandige manier steeds op dezelfde manier toenadering zocht en dat hij op een gegeven moment zoiets had van rot op, zeg nou wat je bedoelt. En 1 van de pesters werd zelf ook gepest.

Nog simpeler

Als een kind pest denkt het toch niet bij zichzelf "ik ga nu pesten?". Het maakt gewoon een opmerking/zegt iets/duwt iemand/verdedigt zijn positie/pakt iemand terug....

Ik vind het dus heel geloofwaardig dat ze het niet meer weten. Even afgezien van dat 1-2-3-tje, ik bedoel meer in zijn algemeen.

Wel vermoed ik dat ze zich meer zouden kunnen herinneren als ze een rustig gesprek zouden aangaan.

Schokkend

Die pesters vond ik een stelletje (lelijke en onderontwikkelde) horken bij elkaar. Zelfs al kun je je het niet meer herinneren (wat ik me wel kan voorstellen), dan nog kun je wel excuses aanbieden voor hoe het heeft uitgepakt voor het slachtoffer.

Linzel

"vervolgens zegt hij dat het vast in haar ogen veel erger over kwam dan het in werkelijkheid was"

Weet je dat ik dat veel erger vind dan een stel leugenaars die, om hun gezicht te redden, net doet of ze alles vergeten zijn? Dat laatste vind ik namelijk nog wel menselijk (ze schamen zich dus, anders hoef je dat niet te veinzen), het eerste is van een gekmakende gemakzucht. Zolang leraren pesten op zo'n manier bagatelliseren en als overgevoeligheid bij het slachtoffer neerleggen, gebeurt er nooit wat.

Wat een enge meiden.

Ik heb maar even gekeken, maar die pesters weten het nog heel goed en hebben afgesproken om alles te ontkennen, bah wat een nare meiden en wat een akelige uitstraling. Die had ik niet graag bij mij in de klas gehad.
Wat mij verbaasd is dat ze meedoen aan dat programma.

Kop op tv

De reden daarvoor lijkt me dat sommige mensen alles doen om met hun kop op tv te komen. Ik ben benieuwd hoe hun omgeving heirmee omgaat, die vermoedt vast wel dat ze liegen (aangezien ze de dames kennen). Die leraar vind ik ik idd ongelooflijk, zo zie je precies waar het mis gaat op de scholen.

In ieder geval....

... hebben ze geen goeie beurt gemaakt. Zag dat het onderwerp gisteren trending was op Twitter en de berichten die ik las waren niet direct positief.

Ook gezien

ik vond het meisjes die duidelijk uit gezinnen kwamen waar het volgens mij niet al te gezellig was. Een puber die iemand van een trap duwt en dan de fiets erachter aan gooit kan toch niet uit een leuk gezin komen. Maar misschien ben ik daar te naief in.

Als volwassen vrouwen vond ik ze ook niet prettig, dat constante kijken naar elkaar vond ik zo onvolwassen, en waarom zei die ene met dat korte haar helemaal niets (weggeknipt of nog steeds een volger ?).

Gezien de types kan ik mij wel goed voorstellen dat diegene die gepest was er nu zich beter over voelt, want zo leuk zat dat 3 tal er niet bij. Trouwens ik herkende mijn ex buurvrouw er heel erg in !!

Ook gezien

Ik heb het ook gezien en heb er nog flink aangedacht. Dat komt omdat ik ook jarenlang tot op het bot vernederd ben geweest ben op school.
Misschiek logen ze. Of ze leefden zo oppervlakkig, dom, zo egocentrisch, zonder enige zelfreflectie, dat het gewist is. Misschien ook wel omdat ze dit gedrag wel zo vaak vertoond hebben dat ze een spoor van slachtoffers achter zich gelaten hebben. En dan was Barbara maar een van de vele.
Die directeur. die moest zich doodschamen. Ook van de kwaliteit van het programma was ik niet onder de indruk, blijft toch amusement voor RTL. Dat stomme lachen van die interviewer, het niet doorvragen, bleh. Zou er nooit aan meedoen.
De vrouwen doen doen mij helaas denken aan mijn huidige buurvrouw.

Wat ik mij afvraag (ot)

als ik nou zou horen dat mijn kind iemand voor de lol van een trap af gooit en dan nog even een fiets er achter aan duwt ? Of als ik zou horen dat mijn kind erbij had gestaan en niets had gedaan ?

Ik vond dat zo'n beroerd stukje, echt vreselijk, ze had haar nek kunnen breken !

Ik zou echt woedend zijn en mij kapot schamen, kind in het nekvel pakken en excuses gaan aanbieden, jemig zeg.

vroeger hebben we ooit een jongen gepest in de klas, die zat altijd op te scheppen over zijn seksgedrag, vreselijk vervelend type vonden we dat, maar hij had een overbite en toen hebben we heel vreselijk elke dag een suikerklontje voor hem mee genomen en dan legde we die lachend op zijn tafel, elke dag een week lang. Dat is toch ook afschuwelijk dat ik daar aan mee gedaan heb, ok het was een eikel maar toch. Ik heb ook wel eens afgegeven op iemands omvang, ook zo vervelend vooral omdat het iemand was die mij eens een heel mooi compliment had gegeven, ik kan het mij dus echt nog wel herinneren al die keren dat ik heb gekwetst.

God zeg

nu wil ik even oprecht mijn excuses aanbieden voor alle keren dat ik tijdens de middelbare school mensen heb getreiterd.

Ik was geen pester zoals in deze serie, ben ook wel eens opgekomen voor een kind wat altijd gepest werd, dan ging ik er in de pauze naast zitten als statement. maar ik heb wel echt een paar keer flink vervelend gedaan. God misschien heeft iemand wel jarenlang daar nog last van gehad, oh dat vind ik een vreselijk idee, dan moeten ze maar contact met mij opnemen en dan kom ik ook onscreen mijn oprechte excuses aanbieden, voor al dat gekat.

Pineut ot

laat ik nou heel toevallig net denken aan de nieuwe buren van mijn ex aso buren, oh ik vind het erg voor die mensen dat ze die van ons hebben gekregen. Ze zijn vast al bezig met het uitbouwen zonder vergunning en het 'verschuiven' van de erfgrenzen. Heel vervelend zo'n buurvrouw, oh zo'n akelig sneu simpel vervelend type was dat.

Manda

Ondanks al die jaren therapie is er bij mij maar weinig nodig om het op te rakelen. Gelukkig heb ik ooit een oprechtere ontmoeting gehad met een pester en met leraren.
Een queenbee van vroeger werd ooit nog eens in het programma de Reunie de hemel ingeprezen. Wat een onrecht.
En mijn buren, die zijn inderdaad illegaal bezig...

Pelle

ik ben echt oprecht geen pester geweest zoals hier te zien is in de aflevering van gisteren (anderen heb ik niet gezien), ik zocht niet de zwakste op, dat was ook niet de bezigheid van mijn groepje vrienden en vriendinnen, ik was ook geen kind wat vaak bij een decaan zat, zelden. Wel heb ik terug gebeten op het moment dat ik getreiterd werd. Dus in die zin voel ik mij niet geroepen om die 2 mensen die ik mij nu herinner op te zoeken, dat was redelijk gelijkwaardig denk ik, maar getreiterd heb ik wel.

Ik vind het erg om te lezen dat jij wel echt gepest bent maar voel mij nu niet geroepen om driftig op schoolbank te zoeken naar die 2 mensen die nu in mijn herinnering terug komen.

1 x zelf meegedaan

Ik was vroeger nou niet bepaald het type wat pestte. Je zou eerder verwachten dat ik gepest werd en in lichte mate gebeurde dat ook wel eens, er is wel eens naar mij gescholden naar aanleiding van lichamelijke 'onvolkomenheden' e.d., maar ik heb daar niet zwaar onder geleden. Het zal op de een of andere manier wel ergens invloed op gehad hebben, maar er is wel meer dat invloed op mijn ontwikkeling gehad heeft. Ik kan me echter nog haarfijn het moment herinneren dat ik zelf de fout inging. Ik ging wel eens met de bus naar de lagere school. In die bus zaten meer schoolgenoten. Ik zat er met een buurmeisje die een klas lager zat dan ik en er zat ook een Indiase jongen uit haar klas. Op de een of andere manier liep het mis waardoor mijn vriendinnetje begon te schelden en op een gegeven moment ging het van 'en jouw vader is bruin' en heel dapper voegde ik toe 'ja jouw vader is bruin'. Ik weet nog dat het heel raar in mijn eigen oren klonk, maar ja... ik had het al gezegd. Het arme joch heeft zich dat blijkbaar toch heel erg aangetrokken, want tot onze schrik werden wij later bij de directeur geroepen. Hij heeft ons in de bezemkast gecommandeerd en hééft ons toch staan uitfoeteren! Ik deed het letterlijk bijna in mijn broek van schrik. Hoe we het in ons hoofd haalden! Wat voelde ik mij dom en ellendig. Door die ervaring weet ik dus wel dat het heel erg makkelijk is om méé te pesten. Als de een begint, ach... dan zijn ze toch al bezig. Ik heb nooit meer iets dergelijks gedaan. De eerste en laatste keer dus. Het zit ook echt niet in mij. Waarom zou je in vredesnaam iemand bewust willen kleineren en pijn willen doen? Ik kan daar met mijn pet niet bij.
Wat die trienen van "Pesten" betreft.. mijn hemel, ik vond de vrouw die gepest was er nu een stuk appetijtelijker uitzien dan die 3. En dat ze zich konden voorstellen dat DAT gepest werd... schándelijk! Je zou toch zeggen dat ze als volwassen vrouwen nu zouden kunnen erkennen dat het nóóit voor te stellen is dat iemand om wat voor reden dan ook gepest wordt?
Die directeur vond ik ook een aanfluiting, wat een jan boeren l.l. Daar heeft ze niks aan gehad en nu nog steeds niet.
Ik vond het programma heel wat duidelijk maken en naar mijn gevoel, ondanks het gebrek aan excuses en dergelijke, toch een enorme genoegdoening voor wat de gepeste ooit is aangedaan. De trienen staan nu te kijk, zij niet.

Pelle

Ik denk dat die echt nare pesters dat deden omdat ze een gebrek hadden aan focus, op interesses, diepgang, positieve dingen in hun leven, alles was voor de pesters op mijn vo gericht op negativiteit.

Daarom denk ik dat echte pesters ook niet succesvol later worden als ze dat niet ontwikkelen (zoals die vrouw gisteren die neits wist en ook geen excses wou aanbieden) omdat ze zo bezig zijn met die ander.

Hoe het ook zit

ik vind als iemand zijn hele leven onzeker is gebleven door jouw gedrag ,ook al kan jij je dat niet herinneren,dan is het minste wat je kan doen je excuus aanbieden.
ik vond het ronduit grof ,a sociaal en keihard om te horen dat deze pesters dat niet eens uit hun mond kregen.
Als je niet gepest hebt,hoef je geen excuus te maken,maar ze kunnen niet ontkennen dat het gebeurt is ,want ook de directeur wees hen aan als de pesters.

Programma

Ik weet dat iemand uit mijn lagere schooltijd zich ook heeft opgegeven voor dit programma (via,via) als gepeste.
Zij werd gepest door 2 jongens. Diezelfde jongens hebben mij ook meermalen belaagd. En écht vreselijke dingen gedaan óók mét anderen (nog anderen dus). O.a. hebben ze mijn gloednieuwe jas kapot getrokken en ze hebben geprobeerd mij een worm te laten eten (niet gelukt) door me vast te houden en mijn neus dicht te knijpen.
Ik (toen zeer klein en dun meisje dus makkelijk doelwit) heb dat zelf toen niet als 'pesten' ervaren....Het waren voor mij 'incidenten' waar ik dan naderhand om huilde (thuis) en waar mijn moeder dan naar school toog om verhaal te halen.....En daarna 'klaar'. 'Ze' hadden mij te 'pakken' genomen...oke en nu gaan we weer verder. Zoiets. 'Ze' waren gewoon enorme klieren van jongens die eigenlijk altijd rottigheid uithaalden en zich gesterkt voelden door de 'goede positie' van hun ouders die hen op hun woord geloofden en altijd achter hen stonden als ze ontkenden (ondanks alle getuigen). Die rottigheid haalden ze uit met héél véél kinderen, niet met 1 kind specefiek. Ze hadden vooral voorkeur voor kinderen die ze goed aan konden.
Als ik oudklas/school-genoten tref uit die tijd zijn 'ze' vaak gespreksonderwerp. Iedereen herinnert zich deze jongens. Hele klassen. Ook op schoolbank staan herinneringen aan 'ze'.
Het programma 'gepest' is langs geweest bij deze meldster. En zij zegt ze werd 'gepest' door deze 2 jongens stelsematig, altijd.En ze heeft daar vreselijk onder geleden.
In mijn beleving werd ze door deze 2 jongens niet meer of minder gespest dan ik of 1 van die talloze anderen die de pineut waren. Natuurlijk waren dit vreselijke jongens en ze verdienen het vollop dat ze zo in de belangstelling komen....(ik weet niet of het wordt uitgezonden) maar eigenlijk snap ik er niks van.
Waarom in hemelsnaam heb ik het niet zo ervaren en zij wel? En waarom ook niet al deze talloze anderen die de pineut waren toendertijd? En de dingen die ze met háár (de gepeste dus) hebben gedaan waren zelfs lang niet zo erg en intimiderend als dat intermetzo met die worm midden op het schoolplein dat mij overkwam.
Dat intermetzo met die worm was zelfs zó extreem dat anderen die het gezien hebben het nu nog weten.
Ik heb buiten die intermetzo's best een leuke lagere schooltijd gehad. Er zaten natuurlijk nog meer kinderen in de klas en op school en ik heb er niet onder 'geleden' behalve dat ik altijd enigzins op mijn hoede ben voor blaaskakende heren.
Ik was écht stomverbaasd over deze melding en medewerking aan het programma en ergens vind ik het ook niet kloppen want 'ze' waren weliswaar stelsematig aan het pesten, maar bepaald niet 1 persoon. Ze hadden wel 50 slachtoffers! En w.s. 'lijkt' het zo nu wel.
Ik vind het ook raar dat de meldster en zulke trauma's aan heeft overgehouden en al die 49 anderen niet.....snappen jullie?
Kan iémand mij dat uitleggen hoe dat zit?
Wel moet ik eerlijk zeggen dat als ik nu hoor hoe het gaat met deze heren (niet goed) dat ik een gevoel van euforie niet kan onderdrukken.....Daar word ik altijd toch enigzins 'blij' van. Zo van 'eigen schuld, dikke bult' ofzoiets.
Ik weet niet of 'ze' hebben meegewerkt aan het programma. Ik kan het me bijna niet voorstellen. 1 van de heren zit nogal in het 'zicht' van mijn broer en die heeft geen programma of presentator gezien. Ook staat ons oude schoolgebouw er niet meer en leven de meeste leerkrachten niet meer (waren toen al ouder). En 'ze' ontkenden vroeger al,laat staan nu.
groeten albana

Albana

Ik ben geen psycholoog, dus dit is psychologie van de koude grond, maar ik kan me voorstellen dat het heel veel uitmaakt uit wat voor gezin je komt en of je vrienden hebt e.d. Als je je altijd alleen voelt en thuis niet begrepen, dan komt dat gepest vast veel harder aan, dan als je zeker van jezelf bent en je verhaal thuis en bij vrienden kwijt kunt.
Je ziet dit ook bij andere dingen in het leven: waarom ontworstelt zich iemand aan zijn beroerde jeugd en waarom kan een ander, soms zelfs uit hetzelfde gezin, dat niet? Daar zijn vast allerlei wetenschappelijke onderzoeken op los gelaten.

Last van

ALbana, het feit dat jij de behandeling door deze jongens niet alspesten hebt ervaren, komt waarschijnlijk omdat je als slachtoffer niet alleen stond. Op dat moment wel natuurlijk, maar naderhand kon je het overduidelijk delen met andere slachtoffers.
Het kan natuurlijk zijn dat dat voor deze meldster niet gold. Je kunt nooit beoordelen of jouw situatie volledig gelijk was aan die van haar. Mensen die tot in volwassenheid aan toe lijden onder pesterijen als kind, hebben volgens mij m.n. last van het feit dat alleen stonden, in de steek werden gelaten, zoals ik al zei: geïsoleerd werden. Kennelijk geldt dat voor het slachtoffer dat jij beschrijft, zonder dat jij dat wist.
Bovendien: als je euforisch bent over het feit dat het slecht gaat met mensen, dan heeft het voorval je kennelijk toch niet geheel en al onberoerd gelaten

Albana

Ik denk dat er meerdere reden zijn hoe het kan dat jij het als incidenten hebt ervaren en degene die zich nu voor dit programma heeft opgegeven heeft als traumatisch.
Je hebt haar niet zelf gesproken. Je kunt dus niet weten wat er precies met haar is gebeurd. Je was niet overal bij. Je kunt niet weten hoe ze toen al in het leven stond, misschien speelden er andere dingen, misschien was ze daarvoor ook al gepest.
Als je schrijft dat je dingen als een incident ziet en daarna "klaar", als ze schrijft dat je de schooltijd best leuk vond, er nog andere kinderen kinderen in de klas waren die wel aardig waren, dan geeft het wel aan dat het bij jou niet veel schade heeft gegeven.
Bij mij bv was ik er dag en nacht 4 jaar lang mee bezig, altijd. Bijna iedereen in de klas was er bij betrokken, direct, indirect of passief. Leraren deden niets. Niks toch nog leuke schooltijd.

Die ander kan ondanks dat jij denkt dat er bij haar niet echt veel meer gebeurde toch veel meer getroffen zijn dan jij weet. Nu komt het een beetje over alsof jij haar slap vindt. Dat klinkt een beetje als die directeur van die Barbara.

Je kunt het ook als dapper zien, zij is degene die "ze" tot verantwoording wil roepen. Misschien komt er juist wel naar voren dat er heel veel slachtoffers zijn.

Albana

Ik begrijp je reactie wel: waarom kan jij het makkelijk van je af laten glijden en een ander niet?

Ik kan vanuit mijn eigen ervaring (anoniem) een reactie proberen te geven. Ook ik ben gepest. Ik hoefde geen wormen te eten, maar ik werd gepest om wie ik was. ze noemden me dik, hoewel ik op oude foto's een meisje terugdie dat vooral wat stevig is, maar zeker niet dik. En ze lachten me uit om mijn kleding, die door mijn moeder zelf werden gemaakt. Dat deed ze heel mooi, maar het was het in de ogen van mijn leeftijdgenoten altijd net niet. In die tijd waren vale spijkerbroeken de mode, maar dat mocht niet van mijn moeder, want dat deed haar denken aan de afdankertjes die zij vroeger altijd kreeg. Dat zou haar dochter nooit overkomen, vond ze!
Ik leerde aan alle kanten dat ik niet goed was zoals ik was. Mijn kinderen vonden mij een kaktrut, dat was hun woord voor "je bent niet goed genoeg voor ons". Opsluiten en enge dingen eten was niet aan de orde, wel nadrukkelijk buitengesloten worden, niet mee mogen doen, nooit uitgenodigd worden, uitgelachen worden, ook als je in de stad loopt voor een boodschapje en je komt klasgenoten tegen. Te kleine dingen om uitgenodigd te worden door RTL4, en daar heb ik ook geen enkele behoefte aan, maar het heeft er wel heel doep ingehakt.
Ook thuis kreeg ik uitsluitend te horen: zit rechtop, hou je buik in, je haar is weer vet, je rok hangt scheef, je kan er nooit eens leuk uitzien, ik schaam me voor je. Want ik ben helaas niet het kind geworden dat mijn moeder zo graag had gehad: een leuk, vlot meisje. Helaas voor haar was ik een plomp, onhandige gansje. En in plaats van mijn sterke kanten te benadrukken, bleef ze zo lang wijzen op mijn minpunten dat ik daarin ging geloven. En mijn leeftijdgenoten benadrukten dat ik dus weinig waard was. Er waren zelfs leerkrachten die hieraan meededen.
Ik denk dat ik veel beter in staat was geweest een lange neus te maken naar mijn leeftijdgenoten als ik een betere basis had gehad. Want er waren echt wel meer meisjes met een stevig postuur en kleren die niet van Foxy Fashion of Max en Maggy kwamen, en wél mee konden doen.
Maar als ik oude foto's van mezelf terug zie, zie ik een meisje dat altijd een beetje gebogen loopt, het gezicht half achter haar haar (wat had een leuke coupe al een verschil kunnen maken!), met een blik in ogen vol verontschuldiging: "Sorry dat ik je uitzicht bederf." Naarmate ik ouder werd, heb ik, met veel therapie en tranen, vallen en opstaan, een beetje beter zelfbeeld gekregen, maar als ik iemand hoor giechelen of "Hé!" hoor roepen, slaat er toch altijd weer iets van die oude angst toe: "Ze moeten mij hebben."
Albana, ik ben blij dat jij blijkbaar die basis wel had! Een sterker karakter, een betere basisveiligheid thuis, een moeder die in je geloofde, een leraar die voor je opkwam, al dat soort dingen kunnen een levenslang verschil maken!

Psychologie vd koude grond

Mij viel op dat de gepeste Barbara toch nog wel een paar vriendinnen had en thuis wel goed opgevangen werd. Ik vraag me af hoe het haar zou zijn vergaan zonder die achtergrond.
Maar ik snap niet dat haar ouders niet op zoek zijn gegaan naar een andere school voor hun dochter. Wat een rotschool zeg!

Albana

* ze hadden wel 50 slachtoffers*.
( een serie verkrachter heeft ook meerdere slachtoffers)
Dat wil natuurlijk niet zeggen dat het daarom minder heftig was voor dat ene slachtoffer.

en wie weet,als de uitzending van de twee pesters uit jouw schooltijd op tv is,zitten er misschien wel 20 slachtoffers voor de buis blij te zjn,dat hun daders eindelijk toegeven dat ze fout waren en excuus maken.
uiteindelijk heeft niet iedereen er zin in om met zijn hoofd op tv te verschijnen.
Maar dat wil dus niet zeggen dat zij er geen last van hebben (gehad).

Leraren

Ik heb de uitzending niet gezien en weet dus ook niet hoe de leerkracht gereageerd heeft op deze situatie. Wat ik wel weet is dat je als leerkracht behoorlijk behendig moet zijn om een duidelijk gepest kind te "helpen". In de jaren dat ik in het middelbaar onderwijs heb gestaan, staan een aantal pubers me nog duidelijk voor de geest. Dat ging niet om incidentele pesterijen, maar kinderen die in elke klas, op iedere school weer gepest werden. Dat is wat anders dan tassen van mensen die in de prullenbak verdwijnen, (vervelende) geintjes die over iemands uiterlijk gemaakt worden, dat soort dingen gebeurt aan de lopende band in een klas en als leerkracht dien je daar op een goede manier op te reageren en de daders aan te pakken.
Over die overal en altijd gepeste leerlingen: Als leerkracht heb je de neiging zo'n kind te gaan beschermen in de klas, door opmerkingen van medeleerlingen te pareren, pesters aan te pakken in de klas en met een klas te praten over pestgedrag. Toch werkt dat heel vaak niet. Soms wordt het zelfs erger voor het gepeste kind juist omdat zo'n kind bescherming krijgt of zoekt van een leerkracht.
Een leerkracht zou altijd duidelijk moeten zijn tegen ouders over het feit dat hun kind gepest wordt en dan kunnen de ouders buiten school iets aan de weerbaarheid van het kind doen. Ouders weten namelijk heel vaak niet hoe erg hun kind gepest wordt, zeker in de echt erge gevallen, want dan houden kinderen hun mond dicht om hun ouders te beschermen.