Corrigeren andermans kinderen
Temet vraagt zich hierboven af of je wel eens voor de vorm corrigeert, dus daar kan ik dit verhaal niet kwijt, maar het sluit er wel bij aan: corrigeer je tegen beter weten in wel eens andermans kinderen?
Wij waren in Noorwegen bij een camping aan een prachtig meer, waar van die pieren aangelegd waren van opgestapelde (grote) stenen. Man en ik zaten op de (verder uitgestorven) pier in onze vakantiestoelen van het uitzicht te genieten, boekje te lezen, te relaxen. Op een gegeven moment kwamen er twee blonde Duitse jongetjes van een jaar of 8-12 aangerend die tot onze stomme verbazing onmiddellijk zo'n grote steen (formaat kinderhoofdje) loswrikten en in het water smeten. En nog een. En nog een. En nog een. En nog een. Man en ik keken elkaar verbaasd aan: breken ze nou de pier hier onder onze voeten af? Dus we begonnen maar eens met een beetje veelbetekend te kuchen en 'niet doen' te zeggen. De jongetjes keken ons lachend aan en gingen gewoon verder. Steen na steen na steen. Dus even later gaat mijn man staan, loopt naar ze toe en zegt nogal luid: "Und jetzt: stop!". Dat heeft effect, de jongetjes rennen verschrikt weg.
"Straks komt er hier een grote Duitser met een bierbuik verhaal halen", grapt mijn man nog. En even later gaat hij weg en zit ik alleen op de pier.
En verdomd, wat komt daar aan? Een grote Duitser met een bierbuik, die vervaarlijk op mij af gestevend komt. Met priemende vinger bijt hij mij toe, met zwaar accent: "You do not own this place! You have no right to say ANYTHING to my children! You shut up, and otherwise you can go back to Holland where it is UGLY!".
Het was duidelijk dat hij geen reactie van mij verwachtte (hij draaide zich meteen weer om) dus ik riep nog maar even "Thank you very much, sir" na, maar meer kon ik er niet van maken.
Je weet dat je het niet moet doen, maar ja, je kunt je niet inhouden, dus je doet het toch, en dan zit je er dus mee. De Duitsers zaten in het huisje pal tegenover ons. Elke keer als we ze weer zagen kreeg ik weer moordneigingen (ondanks mijn 'thank you very much'), ineens vonden we er geen bal meer aan en de volgende dag zijn we (een dag eerder dan gepland) toch maar weer weggetrokken.
Maar ik zit me er nu nog steeds over te verbazen, wat een types heb je toch op de wereld.
Hebben jullie zoiets ook wel eens beleefd? Een goed verhaal levert het natuurlijk wel op.
Margje
Pukkelige hoofden?
Jee, wat klinkt dat vervelend!
Je hebt rennen en rennen
Als kinderen de supermarkt als speeltuin gaan gebruiken, dan ben ik er na twee confrontaties ook wel een beetje klaar mee hoor. Eigenlijk vind ik dat ouders hun kinderen gewoon bij zich moeten houden, dus als ze gaan rennen, toch weer even terugfluiten. Zou je het ook wel prima vinden als ze bijvoorbeeld in een kerk rondjes gaan rennen?
Ik ben zoals gezegd niet zo van het corrigeren, maar ik erger me dus wel eens. Ja en ook aan volwassenen hoor
Zo is mijn top 1 ergernis als mensen voor mij bij de kassa hun karretje niet doorrijden tot voorbij de kassa, hun kar ook niet volladen, terwijl de boodschappen gescand worden, daarna op hun dooie akkertje gaan betalen, dan de kar dan pas vol gaan laden, waardoor ik nog steeds niet verder kan lopen en mijn kar tijdens het scannen niet alvast weer in kan pakken en ik daardoor degene achter mij ook moet laten wachten. Echt... Als blikken konden doden viel zo'n klant acuut voor mijn voeten neer)
Mussie
Ja, je mag kinderen corrigeren omdat je ouder bent. Dat is toch niet zo vreemd? Het zijn kinderen en die letten nu eenmaal niet altijd op. Mijn kinderen deden dit soort dingen ook wel toen ze klein waren. Niet omdat ze stout wilden zijn maar omdat ze gewoon kleine kinderen waren en soms even hun omgeving vergaten. Dan is het toch niet zo raar als een passerende volwassene hun daar even aan herinnert? Dat hoeft ook helemaal niet onaardig. Je kan gewoon rustig even zeggen dat rennen wat gevaarlijk hier is. Ik zou oprecht blij zijn als iemand dat zou zeggen tegen mijn kinderen als ik net aan de andere kant van het schap was en het niet zou zien.
Overigens als volwassene het gangpad of schap blokkeren dan vraag ik ook even of ik erbij mag. Ik snap namelijk heel goed dat als je aan het praten bent omdat je iemand tegen komt je even je omgeving vergeet. Daar ik erger ik me ook helemaal niet aan verder. Ik vraag gewoon of ik er bij mag of langs mag. Als je dat vriendelijk vraagt levert dat bij niemand ergernis of problemen op.
Als volwassenen overlast veroorzaken mag je daar ook best wat van zeggen. Maar ik vind het inderdaad anders dan bij kinderen. Ik benader kinderen inderdaad op een andere manier dan volwassenen. Bij een kind zou ik bijvoorbeeld even uitleggen wat er gevaarlijk aan is of waarom anderen er last van hebben. Dan ben je pedagogisch bezig en zo. Het hoeft ook helemaal niet op een onvriendelijke manier. Gewoon duidelijk en begripvol.
Kaaskopje
Het is ook nooit goed in de supermarkt... Een tijd terug was er hier ook een draadje waarin kassagedrag in de supermarkt langs kwam, en daar werd geschreven dat ze zich er zo aan irriteren als mensen eerst hun boodschappen gaan inpakken en pas daarna gaan betalen.
En lang leve de zelfscankassa's!
Ja maar margje
Je zegt zelf je man riep nogal luid en de kinderen schrokken daarvan. Iets waar ik dus al totaal niet tegen kan,een volwassen die een vreemd kind op zo een toon aanspreekt. Dan komt dus de vader en die spreekt nogal luid tegen jou,volwassene tegen volwassene en dat mag dan niet.Dan ben je onder de indruk en ga je zelfs een dag eerder weg.
Als je zo tegen een kind gaat roepen ,kun je zo een reactie terug verwachten toch??Wat doe je zelf als je kind onder de indruk bij je aankomt dat een vreemde man een grote mond tegen hem had??
Ik kan er echt niet tegen als volwassen een grote mond tegen kinderen hebben.
Ik heb een zoontje die zichzelf strak aan de regels houd, bang is om iets verkeert te doen. Dus ook bijna nooit tot last is van andere. Wij gingen iedere week naar de kinderboerderij, daar mocht hij met de eieren spelen. Hij legde ze altijd netjes in het nest, waar hij vond dat ze hoorde te liggen. Met toestemming van de boer natuurlijk en met de uitleg dat andere kinderen de eitjes weer mochten terug leggen. Op een gegeven moment zit ik buiten op een bankje en ik hoor een volwassene tegen mijn kind op dreigende luide toon zeggen dat hij van de eieren af moest blijven ,dat hij daar niet aan mocht komen. Het heeft weken geduurd voor hij weer naar binnen durfde bij de boerderij. Terwijl hij niets verkeerds had gedaan. Als ik dan een verhaal lees als dat van jou, vind ik het altijd nog jammer dat ik niet gereageerd heb zoals de vader van die Duitse jongetjes.
En ik ben het met je eens hoor, natuurlijk horen die jongens niet met die stenen te gooien, maar het zijn jongens en jongens gooien nu eenmaal graag met stenen in het water. De hele pier afbreken lijkt me ook iets overdreven. Maar je man had ze ook op een gewone toon uit kunnen leggen dat het niet goed was ,wat ze deden.
Die man in de kinderboerderij had ook op een gewone toon aan mijn kind kunne vragen waarom hij de eieren verplaatsten,dan had mijn kind uit kunnen leggen dat dit gewoon mocht op de boerderij.
Mussie
Ik heb al gezegd dat ik nog nooit een kind HEB gecorrigeerd maar rennen in een supermarkt vind ik gevaarlijk. Lastig doen met pasjes en inladen en in de weg staan is per definitie niet gevaarlijk. Ik sorteer alles in gevaarlijk (voor jezelf, voor anderen, voor dieren, voor materialen) en niet gevaarlijk maar lastig. Daar handel ik ook naar. Ik zag dus eens een kind op skeelers in de supermarkt. Als die maar iets verder was gegaan in de gradatie gevaarlijk had ik daar wat van gezegd want ik wist dat er veel ouderen rondliepen toen.
Pubers
Ik vraag pubers gewoon of ik er even langs mag. Nooit problemen mee, ze gaan dan altijd gewoon opzij. Waarom demonstratief staan afwachten of ze wel opzij gaan?
Tijgeroog
Ja, maar dat doe ik ook niet. Hoe ouder ik word hoe meer vaart ik bij die kassa krijg. Ik schuif mijn kar door en zet in de kar wat ik in de kar kan zetten. Als ik moet afrekenen doe ik dat snel en nog voor er 'betaald' (of zo) in het scherm staat heb ik alweer een boodschap in mijn karretje gezet/gegooid. Vervolgens pak ik het als een razende roeland verder in mijn karretje en loop dan naar de inpaktafel, of zelfs naar een plek gewoon voorin de winkel, om het in mijn tas te doen. Ik heb zo'n boodschappenwagentje, omdat we altijd lopend boodschappen doen in onze buurt. Snel werken leer je wel als je regelmatig bij de Aldi of Lidl boodschappen doet of hebt gedaan
Maylise
Wat je over kinderen zegt, kan ik alleen maar bevestigen. Als ik al gepikeerd raak door kinderen in een winkel is die irritatie ook nooit op de kinderen gericht. Tenzij ze zonder ouders in de winkel zijn en dan echt overlast veroorzaken. Maar ook dan bedenk ik me maar dat ik ook jong geweest ben en dat er ergere dingen zijn om je over op te winden.
Hier "Ik snap namelijk heel goed dat als je aan het praten bent omdat je iemand tegen komt je even je omgeving vergeet." ben ik het niet mee eens. Ik vind het best vreemd dat je het normaal vindt om in de winkel je omgeving te vergeten en daarmee overlast te veroorzaken. Het is vervelend als kletsende mensen doen alsof het pad van hun is. Dat doe je, als weldenkend mens, op een fietspad toch ook niet? Als de ontmoeting alleen uit 'hallo, leuk je te zien', blijft, is er niks aan de hand, maar als het een echt gesprek wordt ga je aan de kant, vind ik. Het is een kleine moeite om je al kletsend zo plat mogelijk te maken. Karretje aan de kant, of even doorlopen naar een stuk winkel waar meer ruimte is.
Mussie
Ik heb precies zo'n situatie hier. Een groep pubers die net voor een druk kruispunt de stoep en een deel van het daarnaast gelegen fietspad blokkeren met hun fietsen en daarmee voor anderen een gevaarlijke verkeerssituatie creëren. Ik spreek ze daar gewoon iedere keer weer op aan en wacht dan geduldig totdat ze de weg vrijmaken waarna ik op m'n dooie gemak doorwandel met mijn hele gevolg. Arrogant kijken doet me niks, kan ik zelf ook heel goed. En het helpt misschien structureel geen fluit maar ik vind dat geen enkele reden om het niet te doen en mijn kinderen in gevaar te brengen.
Arrogante moeders!
Ouders die hun kind naar school brengen moeten langs ons huis en over een stukje straat waar je als voetganger ook moet lopen. Zodra die ouders hun kind naar school brengen, lijkt het wel of ze in een soort trans raken. Alleen hun BELANGRIJKE TAAK doet er toe. Ik fiets hier wánt mijn kind moet naar school en je past je maar aan als voetganger! Echt als kinderen het daar van moeten leren, dan snap ik helemaal hoe het zo gekomen kan zijn met die pubers van Mussie
Arrogant kijken
Volgens mij is arrogant kijken en met de ogen rollen zo'n beetje de core business van pubers. (Nou ja, met uitzondering van aaaalle pubers die Kaaskopje kent, natuurlijk). Kunnen ze nauwelijks helpen. Dat is gewoon de natuur dus dat neem ik maar niet persoonlijk.
Supermarkt (o.t.)
Ik weiger me te haasten bij de kassa, en zeg ook wel eens tegen een caissiere dat ze niet zo hoeft te gooien met mijn boodschappen. Ik ben heus niet langzaam, en begin vanaf het begin met inpakken, maar laat me niet aan de kant schuiven als degene naast me er ook ineens bij wil. Het gebeurt ook wel eens dat mensen al spullen op de band leggen terwijl ik nog bezig ben met de mijne. Dan verzoek ik ze vriendelijk om nog even te wachten, waarop ze meestal zwaar geïrriteerd kijken alsof ik ze heb uitgescholden. Mensen worden zo onbeschoft in supermarkten. Volwassen kerels die nog even een sprintje trekken als ze zien dat we gelijkertijd op een kassa aflopen. Ik heb er wel eens een gefeliciteerd met dit hoogtepunt van de dag, 'guttegut, ik heb een vrouwtje afgetroefd bij de kassa, heb ik toch mooi iets te vertellen thuis'. Hahaha
Nou vic
Ik liep in de Ikea met iets kleins en zie iemand met een afgeladen kar op de kassa aflopen. De kassa die ik ook voor ogen had. Toen heb ik mijn tempo toch even iets verhoogd. 
Berber
In zo'n geval, ik met een hele kar en iemand anders met een pak melk, laat ik diegene meestal even voorgaan. Rennen voor je beurt vind ik niet zo netjes, en dan kan het dus voorkomen dat ik je feliciteer met de overwinning 
O maar
Ik heb niet gerend hoor, ik ren nooit. Word ik moe van.
Nou
Ik kan het niet helpen, probeer me in al die situaties in te leven, maar vind het gezeur. Ik irriteer me regelmatig kapot, vooral over al die mensen die niet kunnen rijden (dat denk ik dan he, want natuurlijk vind ik mezelf ook vrschrikkelijk belangrijk), maar ik en mijn gevoeligheden hoeven de vrijheid van anderen toch niet in de weg te staan? Ik hoop echt voor een aantal van jullie dat een ontmoeting met mijn kinderen jullie bespaard blijft: ze rennen meestal (levensgevaarlijk, vooral in een supermarkt??? Als ik dat gevaarlijk moet vinden, slaap ik niet meer. Het mag van mij niet hoor en ik vind het irritant, maar durven jullie nog wel auto te rijden?), er komt meestal geluid uit en hun ontaarde moeder houdt ze niet aan een riempje. In mijn afwezigheid mag je ze op hun gedrag aanspreken natuurlijk, graag zelfs. Maar uiteindelijk zijn man en ik verantwoordelijk en bepalen wij de grenzen. Dat er werkelijk mensen op de wereld rondlopen die geen stoepkrijt op de (openbare!) stoep dulden, daar pas ik de opvoeding niet op aan hoor. Je moet rekening houden met elkaar, dat geven we mee. Maar dat betekent niet dat de meest lichtgeraakte persoon bepaalt wat kinderen wel of niet mogen, dan kunnen we ze met een muilkorfje op de bank neerzetten.
Berber
Ik weet niet waarom ik de kat krijg. Ik zet zoveel mogelijk smileys neer om aan te geven dat je het luchtig bedoeld is. Maar mijn kennis van pubers is redelijk op peil hoor. Ik heb er twee gehad, met hun vrienden daar gratis bij. Pubers vinden onze woonomgeving een fijne plek om te chillen, vrienden en kennissen hebben kinderen in de puberleeftijd gehad. Het is voor mij dus geen onbekend terrein. Bovendien noemde ik het woord 'arrogant' in combinatie met moeders, naar aanleiding van de reactie van Mussie om in te kunnen haken naar hoe ouders zich soms gedragen in het verkeer.
Vic
Het komt héél af en toe voor dat ik echt niet in de gaten heb dat een ander nog niet klaar is met het volladen van de band en dan weet ik ook niet hoe snel ik mijn boeltje weer terug moet leggen Maar laatst had ik ook iemand achter me die zo opdringerig was. Ik gaf aan dat ik nog niet klaar was, maar ze ging gewoon door, ze liep tegen me aan, daarna gebeurde er nog iets, waardoor ik me echt af begon te vragen of die mevrouw misschien een probleem had. Ze was zo op zichzelf gericht, dat ze niet hoorde, voelde of zag dat ze aan het dringen en onbeleefd doen was. Ik doe niet snel lelijk over iemand, maar man en ik keken elkaar verbijsterd aan en vonden het maar een raar mens.
Maar berber (ikea)
Als je maar met een artikel bij de kassa komt en ik sta toevallig voor je, dan laat ik je met alle liefde voorgaan. Óf ik bied het zelf al aan, óf ik laat je gaan als je daarom vraagt. Juist als je een drafje inzet en gewoon voorgaat, ben je mijn begrip kwijt.
Ik lees dat je nooit rent. Hoe doe je dat dan?
Nils
Van dat stoepkrijt snap ik ook echt niets. Maar ja, ik ben dan ook opgegroeid met het idee dat stoepkrijten leuk is. Ik woonde vroeger in Buitenveldert en was met een heleboel kinderen bij de opening van het Gelderlandplein. (Ja, dat is láng geleden) Dat gebeurde met stoepkrijttekeningen. En daar moesten veel winkelende mensen overheen lopen. Dan kan ik er later niet meer over zeuren toch?
O dear
Helemaal de smileys vergeten, hoe dom.
En nee, ik ren niet om eerder bij de kassa te zijn, het idee. Ik berekende mijn kansen en versnelde mijn tempo iets. Een fractie. Maar hee, daar stond gewoon een smiley bij, hoor.
De pubers van mussie
Kaaskopje, je had toch wel door dat het de woorden van de buurman waren die ik gebruikte hè? Zag dat ik het er niet bijgeschreven had, maar zo omschrijft hij ze dus. Heel onaardig. Terwijl mijn buurman een beste man is hoor, dat moet je van me aannemen. Maar zijn ergernis neemt steeds grotere vormen aan en hij heeft natuurlijk alleen zichzelf ermee. Ik heb hem ook uitgelegd dat pubers altijd met hun ogen rollen en graag stoer doen en weet ik het. Maar het dringt niet door,
De reden dat ik afwacht tot ze opzij gaan ( ik wacht trouwens niet demonstratief af, wat iemand zei. Was dat tegen mij bedoeld?), is dat ik er gewoon om moet lachen. Zoals ze daar staan met hun brommertjes en fietsen en zichzelf heel wat vinden, ach ja, ik ben zelf ook ooit zo geweest en mijn 14 jarige is ook zo. Gaat wel weer over. En ze elke keer aanspreken is me teveel moeite want ik zit in de auto dus dan zou ik uit moeten stappen. Elke ochtend weer zoals buurman dus doet.
Ik zie gewoon wel een link met de rennende kinderen. Ik vind het echt een beetje overdreven hoe gevaarlijk dat zou zijn. En ik denk als je je daaraan gaat ergeren, dan wordt dat steeds erger. En voor je het weet, ben je een mopperkont. Het is toch ook wel leuk, die levenslustige kinderen te zien rennen? Maar goed, ik woon in een vinexwijk met nauwelijks oudere mensen in de supermarkt dus misschien onderschat ik het gevaar. In mijn supermarkt barst het van de rennende kinderen en er is er werkelijk nog nooit eentje tegen me aan gebotst.
Rennende kinderen
Ik heb in een supermarkt rennende kinderen, die lopen tenminste door.. Als hier veel ouderen aan het winkelen zijn, schiet het echt niet op. Vooral de theekransjes in het gangpad zijn nogal ergerlijk, vooral met twee scootmobielen.
Kaaskopje
Ik let vaak niet zo goed op mijn omgeving heb ik gemerkt. Ik kan helemaal opgaan in een gesprek of in mijn eigen gedachten. Heel onbewust kan ik dus best overlast veroorzaken door een gangpad te blokkeren of zo. Ik hoop dus dat mensen me aan willen spreken en niet geïrriteerd blijven wachten want dan kan het lang duren. Ik merk dingen soms gewoon echt niet. Daarom heb ik ook wel begrip voor kletsende mensen die de weg blokkeren. Ik heb alleen geen zin om er op te wachten dus ik vraag dan gewoon of ik er bij mag.
Overigens
Ik kom eigenlijk nooit rennende kinderen tegen in een supermarkt. Sowieso vind ik de overlast in een supermarkt wel meevallen eigenlijk. Bijna altijd verloopt alles vlot en rustig en ik erger me eigenlijk bijna nooit aan anderen in de supermarkt terwijl ik ongetwijfeld niet de meest verdraagzame persoon ben.
Klopt hoor
gemiddeld genomen valt het inderdaad best mee.
En soms gaat het corrigeren wat minder vriendelijk
Gisteren was ik bij een show in een pretpark. Het was de 2e voorstelling die dag en er was een jongen van een jaar of 10 die door de show heen schreeuwde, en dan ook spoilers (hij was blijkbaar ook bij de eerste show geweest). Er was geen corrigerende ouder bij, hij was geloof ik met schoolreisje en er stonden ook geen volwassenen in de buurt die hem vroegen zijn mond te houden.
Ik zat op de tribune een aantal rijen lager en kon hem dus ook niet echt toespreken. Na een tijdje was ik het zo zat, dat ik hem niet echt vriendelijk aankeek met mijn vinger geirriteerd voor mijn lippen. Dat kwam nog niet echt aan en toe zei ik: Hou je bek eens even. Ja echt, ik heb het woord bek gebruikt, dat kwam er zo opeens uit.
In ieder geval kwam het aan en was hij daarna stil en kon iedereen van de show genieten. Misschien genoot het jongetje iets minder, maar dat spijt me dan niet.
