Corrigeren andermans kinderen
Temet vraagt zich hierboven af of je wel eens voor de vorm corrigeert, dus daar kan ik dit verhaal niet kwijt, maar het sluit er wel bij aan: corrigeer je tegen beter weten in wel eens andermans kinderen?
Wij waren in Noorwegen bij een camping aan een prachtig meer, waar van die pieren aangelegd waren van opgestapelde (grote) stenen. Man en ik zaten op de (verder uitgestorven) pier in onze vakantiestoelen van het uitzicht te genieten, boekje te lezen, te relaxen. Op een gegeven moment kwamen er twee blonde Duitse jongetjes van een jaar of 8-12 aangerend die tot onze stomme verbazing onmiddellijk zo'n grote steen (formaat kinderhoofdje) loswrikten en in het water smeten. En nog een. En nog een. En nog een. En nog een. Man en ik keken elkaar verbaasd aan: breken ze nou de pier hier onder onze voeten af? Dus we begonnen maar eens met een beetje veelbetekend te kuchen en 'niet doen' te zeggen. De jongetjes keken ons lachend aan en gingen gewoon verder. Steen na steen na steen. Dus even later gaat mijn man staan, loopt naar ze toe en zegt nogal luid: "Und jetzt: stop!". Dat heeft effect, de jongetjes rennen verschrikt weg.
"Straks komt er hier een grote Duitser met een bierbuik verhaal halen", grapt mijn man nog. En even later gaat hij weg en zit ik alleen op de pier.
En verdomd, wat komt daar aan? Een grote Duitser met een bierbuik, die vervaarlijk op mij af gestevend komt. Met priemende vinger bijt hij mij toe, met zwaar accent: "You do not own this place! You have no right to say ANYTHING to my children! You shut up, and otherwise you can go back to Holland where it is UGLY!".
Het was duidelijk dat hij geen reactie van mij verwachtte (hij draaide zich meteen weer om) dus ik riep nog maar even "Thank you very much, sir" na, maar meer kon ik er niet van maken.
Je weet dat je het niet moet doen, maar ja, je kunt je niet inhouden, dus je doet het toch, en dan zit je er dus mee. De Duitsers zaten in het huisje pal tegenover ons. Elke keer als we ze weer zagen kreeg ik weer moordneigingen (ondanks mijn 'thank you very much'), ineens vonden we er geen bal meer aan en de volgende dag zijn we (een dag eerder dan gepland) toch maar weer weggetrokken.
Maar ik zit me er nu nog steeds over te verbazen, wat een types heb je toch op de wereld.
Hebben jullie zoiets ook wel eens beleefd? Een goed verhaal levert het natuurlijk wel op.
Margje
Huismus
Ik vind het heel rot dat het zo is gelopen & dat jullie vakantie hierdoor ook minder goed is verlopen. Een groep schreeuwende mensen buiten de deur is heel bedreigend. In dit geval nog meer omdat er kwetsbare mensen in het huis zitten. Ik vind ook echt dat de eigenaar hier iets aan moet doen. Bijvoorbeeld in eerste instantie naar de ouders van die jongeren gaan. En als dat niet helpt naar de politie. Deze jongeren veroorzaken overlast, ze komen op privé terrein en doen nog meer dingen die echt ontoelaatbaar zijn en deels ook gewoon wettelijk verboden zijn. De eigenaar moet dit veel serieuzer oppakken en die jongeren moeten goed aangepakt worden. Zeker als dit systematisch voorkomt lijkt me de politie inschakelen een heel redelijke stap.
Terecht gecorrigeerd
Die van mij is wel eens terecht gecorrigeerd hoor door anderen. Hij zal een jaar of 10 zijn geweest. En ik hoorde de buurvrouw boos tegen hem en een vriendje praten, dus ik ging kijken. Hadden ze op de straat allemaal vieze woorden zitten kalken met stoepkrijt, maar daarnaast ook nog eens op de oprit. Ze hebben van mijn nog eens extra op hun donder gekregen en heb ze een emmer en bezem gegeven. Daarna vriendje naar huis gestuurd en de vader gebeld dat kind naar huis kwam en waarom. Daarna ontdekte ik overigens dat ze de oprit van de overburen ook nog eens onderhanden hadden genomen, dus dat mocht zoon alleen schoonmaken.
Ik zeg soms wel eens wat tegen de buurpubers/jongvolwassenen die in het speeltuintje naast ons huis zitten te blowen. Ik vind het niet echt erg omdat ze rustig zijn en ik weet wie het zijn. Maar soms is het zo erg dat wij in huis ook gratis en voor niks stoned worden. Dan zeg ik: "joh kan het wat minder?" En dan zeggen ze: "hebben jullie er last van?" En dan zeg ik: "ja, want mijn zoon ligt nu ook knetterstoned in zijn bed". En dan moeten ze lachen en stoppen ze ermee. Of toen een keer een paar pubers een fikkie stookten in diezelfde speeltuin, manman wat een stank in huis. Toen heb ik ook gevraagd of ze dat uit wilden maken omdat mijn hele huis stonk. Dat deden ze gelijk, met excuus, want ze hadden er niet aan gedacht dat het zo zou stinken. Toen ze het niet uit kregen heb ik ze nog even de tuinslang aan gereikt. C'est la ton qui fait la musique. Als iemand gelijk heel aggressief op je af komt ervanuit gaande dat jij of je kind iets met opzet doet en uitsluitend met de intentie om anderen te pesten, dan zit ik ook gelijk op de kast. Meestal is een foutje gewoon onnadenkendheid of een ongelukje, zeker bij kinderen.
leuke topic!
en goed dat er hier ook mensen zijn die andere kinderen aanspreken op hun gedrag. Ik heb wel eens het gevoel dat wij de enige zijn die dat doen, dat andere mensen daar bang voor zijn uit angst niet aardig gevonden te worden ofzo.
Hier ook wel rare reacties gehad hoor. Mijn man had eens een keer een buurjongen van 14 weggejaagd van het plein hiervoor, omdat die jongen alleen maar ontzettend zat te klieren en met sneeuwballen aan het gooien was naar een groep die lekker aan het bouwen was met sneeuw. We hadden het een tijdje aangezien en manlief (of manboos
had toen iets gebromd van 'flikker nu maar op, ik wil je niet meer zien!' toen jongen na meerdere klachten nog steeds niet ophield. Kwam zijn moeder toch verhaal halen, want haar zoon zat overstuur thuis omdat hij niet mocht meespelen! En die meisjes van 10, dat konden toch echte krengen wezen hoor, dus haar zoon was echt niet de enige die zat te klieren maar hij kreeg van alles altijd de schuld. Tja.
Of laatst nog. (andere) buurjongens van 13-14 hadden griezelverhalen lopen vertellen aan kleine kinderen, waaronder de mijne. (het was echt niet grappig, was wel van het niveau childsplay en dat tegen 4-6jarigen) Ik was best wel boos en had dat wel even laten merken bij die jongens. De buurvrouw (moeder van de jongens) was best wel onder de indruk en dacht vervolgens dat ik niet meer op speaking terms met haar en de jongens was. Wat een onzin... je mag toch wel boos worden op andermans kinderen als die iets ongelooflijk stoms doen? Betekent nog niet gelijk dat je ze nooit meer wilt zien ofzo.
