Corrigeren andermans kinderen

Aanspreken door anderen

Gelukkig zijn mijn kinderen niet vaak aangesproken door anderen vanwege hun superbrave duikende gedrag om niet op te vallen.
De keer dat mijn zoon een keer aangesproken werd op school was dan ook een gevalletje onbegrip.
De basisschool was niet aanspreekbaar op begeleiding voor zoon. Ze hadden al een workshopje gedaan en wisten het beter dan ik natuurlijk.
Toen zoon terug kwam van de schoolreis vertelde een ib-er hoe goed ze een kwestie met zoon opgelost hadden, meervoud. Ik kreeg een beeld van 5 volwassenen die een kind dat takken van de bomen trok vermanend hadden toegesproken dat dat niet kon!
Desgevraagd meldde zoon dat hij niet begrepen had wat ze van hem wilden.
En pas deze week, naar aanleiding van deze draad vertelde zoon hoe het echt was.
Hij had een blaadje van een struik getrokken om te voelen hoe dat was en te bekijken hoe dat was, uit nieuwsgierigheid. Het was maar 1 leekracht geweest die hem aangesproken had en hij had niet begrepen waar het over ging. Het is toch goed om nieuwsgierig en leergierig te zijn? Pas nu begreep hij dat het om een idee gaat dat kinderen geen takken en bladeren zomaar van bomen mogen trekken omdat je ze dan beschadigd.

Kortom

Bij het 'aanspreken' van kinderen liggen de misverstanden blijkbaar voor het oprapen. Dus dat mag ook wel een toontje lager.

Ook wel eens

Ik ben ook wel eens aangesproken op iets wat mijn kind aan het doen was wat niet zo OK was. Ik ben dan ook blij dat ik het tenminste weet en dat ik nog kan ingrijpen. Dat vind ik juist wel een nette manier van ingrijpen: tegen de vader/moeder zeggen ipv direct zelf te reageren. Tenzij dat op een nogal eisende toon gebeurt natuurlijk, maar in mijn geval was het dat niet ("weet je wel wat die kleine van jou op dit moment uitspookt", met een beetje humor gebracht).

Nu met die Duitsers was daar allemaal helemaal geen tijd voor. Mijn man had al wat gezegd en klaar. Overigens waren er helemaal geen andere mensen bij, de ouders van de kinderen ook niet (het was op een camping). De ouders moeten het helemaal van de kinderen hebben gehoord, die hebben niks zelf gehoord of gezien volgens mij.

Ik verbaas me echt over de vooringenomenheid waarmee zo'n ouder dan dus inderdaad op mij afkomt. Het is al duidelijk hoe het is, hij gaat echt niks meer verifiëren of zo. Het is geen gesprek wat hij begint, maar een monoloog. Pfft.

Ik merk trouwens dat de tijden wel veranderen, bv. aan wat Nils schrijft ("In mijn ogen overschrijdt die persoon juist fatsoensnormen door mij als ouder en opvoeder niet in mijn waarde te laten.").

Nog niet zo lang geleden was men nog de mening toegedaan dat 'it takes a village to raise a child'. Nu wordt het als een overschrijding van de fatsoensnorm beschouwd als je je bemoeit met het kind van een ander. Ik weet niet wat voor kinderen beter is, opgevoed worden in een village of altijd door dezelfde 1-op-1 relatie. Ik zou geloof ik persoonlijk een buurtschapje best aangenaam vinden.

Margje

Nou

Als het gedrag is wat ik niet zie, begrijp ik het. Maar als ik er gewoon bij sta vind ik het gedrag blijkbaar prima. Dan is het nogal onbehoorlijk om mij aan te spreken.

Vandaag nog

Niet te vermijden, ik reed in de auto langs een basisschool die net uit was. Niet echt mijn hobby, want ik weet dat het daar altijd chaos is om die tijd. Stapvoets reed ik, want je weet natuurlijk maar nooit. Even om de hoek van de school, stonden wat kinderen op de stoep. Hun moeders vlakbij met elkaar in gesprek. De kinderen gooiden vrij grote takken tegen het voorbijkomende verkeer. Uit schrik gaf ik een lel op de toeter, ik ben gestopt en direct uitgestapt. Ik heb de kinderen zeer duidelijk gemaakt dat dit niet de bedoeling kon zijn. En ik heb de kletsende moeders ook vermanend toegesproken. Kletsen is leuk, maar let wel op je kinderen.
Ben benieuwd of een van de moeders zich ook in dit draadje komt melden. Ze stonden er allemaal behoorlijk beteuterd bij. Geen idee of dat was van de schrik van wat hun kinderen deden, of van mijn standje.

Maar liora

'Maar als ik er gewoon bij sta vind ik het gedrag blijkbaar prima'

Het kan toch zo zijn dat iemand anders weldegelijk overlast ervaart van jouw kind, zelfs als jij het gedrag prima vindt? Waarom zou iemand anders je kind daar dan niet op mogen wijzen?

Zoals je het nu schrijft, klinkt het alsof je zegt dat zolang jij stelen geen probleem vindt, een ander er niks van mag zeggen als jouw kind een winkel leegrooft. Dat lijkt me niet kloppen.

Knurf

Als ik er naast sta vind ik het blijkbaar prima. Dus ik snap niet waarom iemand me dan zou aanspreken. En we hebben het dan echt niet over stelen of lichamelijk geweld.

Aanspreken of corrigeren

Ik denk dat het prima is als anderen in mij afwezigheid mijn kinderen waar nodig corrigeren. De gemeenschap mag dan wat mijbetreft best helpen opvoeden.

En ik denk ook dat het prima is als anderen in mijn aanwezigheid aangeven dat ze last van mijn kinderen hebben. Dat mag direct naar het kind (ik vind het vervelend dat je zo rent) of tegen mij (ik heb er last van dat uw kind rent). We willen graag weten waar iemand lastvan heeft dan kunnen we er evt wat mee doen.

Maar...ik kan het niet waarderen als een ander in mijn bijzijn mijn kinderen gaat corrigeren (jij moet ophouden met rennen) of mij vertelt hoe ik mijn kinderen moet opvoeden (wil je je kind zeggen om te stoppen met rennen). Ik bepaal nl welke oplossing wanneer gepast is. En ik weet hoe mijn kind is. Misschien heb ik wel een reden om mijn kind (even) te laten rennen. Daar heeft een buitenstaander geen zicht op en heeft zich er dus ook niet mee te bemoeien.

Situatieschets

Ik zal even de concrete situatie schetsen. We waren op een familiefeestje. Er stonden bakjes met lekkere dingetjes voor bij de borrel. Om precies te zijn: olijven, pinda's, worteltjes, tomaatjes en komkommers.
Mijn zoontje at daarvan, hij had al honger. Het was rond half zes. Ik weet dat ik hem moeilijk kan verbieden te eten als hij honger heeft en vond het ook wel gezond. Hij at niet zoveel dat er te weinig voor de anderen was.
Mijn nichtjes stonden bij hem en zeiden dat hij moest stoppen, of dat hij niet teveel tegelijk moest pakken. Daar stond mijn vader dan weer bij en die zei tegen mij letterlijk: je moet hem verbieden eten te pakken. Nou daar was ik het dus niet mee eens!

Liora

Nou ja, zeg!

Sta ik net mijn was te vouwen (20 minuten geleden) wordt er opeens hier vlak voor ons huis vuurwerk afgestoken. Ik boos naar beneden, kinderen in bed, hebben een vakantiespelweek dus morgen vroeg op. Is het de buurjongen van 21 die vuurwerk afsteekt omdat hij een jaar naar het buitenland gaat. De hele straat liep werkelijk uit. Allemaal boze mensen. Op een gegeven moment zie ik vader van de buurjongen en spreek hem aan. Zegt hij: tja, je kunt mij aanspreken maar ik wist van niets. Een andere man sprak buurjongen ook aan waarop deze zijn excuses aanbood. Man nam er geen genoegen mee. Vervolgens werd vader boos op deze man want zijn zoon had toch sorry gezegd? Pfff, ik ben blij dat jongeman een jaar vertrekt.

Toon

Of ik het oke vind dat iemand anders mijn kinderen corrigeert is geheel afhankelijk van de toon die daarbij gebruikt wordt. Een buurvrouw die het stoepkrijt van mijn kleuters een metertje verderop smeet met de woorden "Ga maar lekker bij je eigen voor de deur krijten!" heb ik vriendelijk verzocht om het corrigeren voortaan maar even via mij te doen.

Zelf heb ik niet zo'n moeite met het corrigeren van andere kinderen maar ik probeer wel vriendelijk te blijven en als de ouders in de buurt zijn bemoei ik me er een stuk minder snel mee.

Aanspreken

Ik spreek een ander kind wel aan als zijn gedrag op dat moment zeer hinderlijk is voor mij of een van mijn kinderen, ook als de ouder er bij is. Ik vind het andersom geen probleem als mensen mijn kinderen aanspreken op vervelend gedrag.

In het geval van het vuurwerk van Tango zou ik niks gezegd hebben, kinderen zijn toch al wakker en buurjongen doet het niet dagelijks. We hebben een buurman met een zeer lawaaiige motor met knalgeluiden, ik vind het wel vervelend als hij gaat rijden als de kinderen net in bed liggen, maar dat is mijn probleem. Gelukkig gebeurt het niet zo vaak.

Tango

Dat vind ik wel een beetje zeuren. OK, het is illegaal, maar die jongen gaat een jaar weg dus dan mag je wel een feestje bouwen. Ook niet zo gek dat zijn vader zich er niet mee wil bemoeien, kind is 21 dus dan ben je er wel klaar mee.

Waar ik mij vroeger aan stoorde

Ik stoorde mij vroeger aan winkelmeisjes/vrouwen die eerst elk winkelbezoek mijn kinderen een stuk worst, lolly of koekje aanboden, om dan kattig "kinderen die vragen worden overgeslagen" te zeggen als kind er zelf om vroeg. En dan mij bozig/nuffig aankijken.
Verder heb ik ook weleens kinderen in de buurt aardig gevraagd of ze hun afval in de prullebak wilden gooien. Daar waren de ouders dan niet bij en het werkte wel. Kinderen die de boel slopen zoals in het voorbeeld van Margje zou ik ook vragen om daarmee te stoppen.

Nou

Als ik me niet stoor aan mijn kinderen betekend dat natuurlijk niet dat ze niet storend bezig zijn. Het kan inderdaad best zijn dat ik geen last heb van hun geren of lawaai maar dat houdt niet in dat een ander er ook geen last van heeft. Ik vind het dus prima als iemand mij of mijn kind aanspreekt als ze last van het kind hebben. Ik wil niet als maatstaf nemen waar ik wel of geen last van heb. Ik ervaar bijvoorbeeld sigarettenrook niet als overlast. Ik rook zelf niet maar ik heb er geen last van als mensen in mijn buurt roken. Er zijn heel veel mensen die daar anders over denken en sigarettenrook wel als storend ervaren. Daar zou ik uit mezelf misschien geen rekening mee houden omdat ik er geen last van heb maar als iemand anders me er op wijst dat ze er wel last van hebben dan kan ik daar wel rekening mee houden. Nu is sigarettenrook misschien niet het juiste voorbeeld omdat dit notoir is op gebied van overlast maar zo zijn er vast ook andere dingen. Ik hou er dan geen rekening mee omdat ik het zelf niet als overlast ervaar en niet omdat ik geen rekening wil houden met anderen.

Overigens op feestjes en dergelijke heb ik ook niet altijd door wat mijn kinderen doen en ik heb ook niet altijd in de gaten of wat ze doen overlast veroorzaakt voor anderen. Het klinkt misschien ongeïnteresseerd maar als ze eenmaal de peuter leeftijd te boven zijn dan laat ik ze op dat soort gelegenheden toch vaak wat los en dan zit ik er niet de hele tijd bovenop. Ik voer een gesprek met anderen dus ik let gewoon niet de hele tijd op. De kinderen staan ook niet de hele tijd pal naast mij. Ik zou het echt vervelend vinden als mijn kinderen overlast veroorzaken maar niemand durft hun of mij daar op te wijzen.

Overigens

Het is natuurlijk wel prettig als mensen het rustig brengen. Bijvoorbeeld met dat stoepkrijt. Ik snap dat je misschien geen stoepkrijt voor je deur wil maar dan kan je gewoon rustig zeggen of ze even elders willen gaan kleuren. Stoepkrijt wegsmijten of gelijk gaan schreeuwen is niet erg netjes en ook weinig pedagogisch.
Als ze zich echt misdragen is een donderpreek natuurlijk ook niet erg. Mijn jongste zoon was bijvoorbeeld een keer stenen in een put aan het gooien. Een vrouw zag dit en heeft hem stevig toegesproken. Dat was ook terecht want het was gewoon stout gedrag.

It takes a village...

Bij die uitspraak denk ik als eerste dat anderen in de gemeenschap ook ruimte hebben voor kinderen en ze helpen de wereld te leren kennen en tolerant zijn voor de exploratie, energie en enthousiasme van kinderen en geinteresseerd zijn in kinderen. Dan denk ik niet als eerste dat de village er is om mijn kinderen te 'corrigeren'.

Snap ik, liora, maar toch

'Als ik er naast sta vind ik het blijkbaar prima. Dus ik snap niet waarom iemand me dan zou aanspreken. En we hebben het dan echt niet over stelen of lichamelijk geweld.'

Ik bedoelde ook niet dat jij persoonlijk stelen zou goedkeuren. Maar voor mij is wel de vraag waar de grens ligt. Want wat doe je als een andere ouder stelen (of slaan en schoppen) acceptabel vindt. Ik vind dat niet acceptabel, en zou dus toch echt ingrijpen als ik zie dat een kind met opzet geschopt wordt door een ander kind. Ook als de ouder er gewoon bijstaat en niks zegt.

Nils en margje

Margje: Ik verbaas me echt over de vooringenomenheid waarmee zo'n ouder dan dus inderdaad op mij afkomt. ===
Nils: Wat wil je die kinderen anders meegeven? Dat pa en ma van anderen een lesje opvoeden nodig hebben?
Ik verbaas me er ook over dat ouders meteen op hoge poten verhaal komen halen na een bepaald incident. "jij hebt niets over mijn kind te zeggen." Natuurlijk kun je vinden dat degene die je kind heeft toegesproken dat niet had moeten doen, maar wat is er mis mee om daar normaal over te praten? Ik zie dat ook echt als probleem waar 'we' in meer situaties tegenaan lopen. Waarom zou je een andere ouder de huid volschelden als die ouder last van je kind heeft? Waarom zou je een onderwijzer bedreigen omdat die je kind terechtgewezen heeft? Waarom zou je een ambulancemedewerker mishandelen omdat de gang van zaken je niet aanstaat?
Wij hadden vorig jaar alle reden om de telefoniste van de huisartsenpost over de balie te trekken (waarom denk je dat er glas voor zit? Die dreiging is er blijkbaar echt.). Natuurlijk hebben we dat niet gedaan en het is later in een goed gesprek allemaal nog goedgekomen.
Nils: jij zegt "wat wil je die kinderen meegeven?" en daar heb je een punt mee, net als er een punt is in het omgekeerde geval. Wat geef je je kind mee als je reactie naar die ander zo agressief is? Ik zou dan ook niet snel ingrijpen als een ouder erbij is, maar ik heb er wel begrip voor als het eens gebeurt. Je eigen kind mag dan je prinsje of prinsesje zijn, maar ook die moeten rekening houden met anderen. Ook als je de óuder aanspreekt en niet het kind, kun je vinden dat je de ouder ondermijnt, maar het kan soms echt nodig zijn.

Als ik ernaast sta

Ik denk dat ik wel redelijk kan inschatten wat irritant gedrag is voor anderen (zoals dingen slopen of heel veel herrie maken). Klimmen op een hekje of fietsenrek valt daar voor mij niet onder, en toch zijn er mensen die menen te moeten corrigeren als mijn dochter daarop klimt. En inderdaad, ook eten pakken op een feestje mag gewoon van mij. Ze vragen het wel altijd eerst aan mij (ook de 14-jarige maar daarna pakken ze gewoon als ze iets willen.

Juist vic

Ik bepaal wat mijn kinderen mogen eten! Ook op een feestje. En voor de aanspreker geldt echt: heb jij er persoonlijk last van of vind je gewoon dat 'kinderen dat niet horen te doen'.

Via mij

Als ik er naast sta hoeven anderen mijn kinderen niet te corrigeren, maar ze hebben natuurlijk de vrijheid om mij erop aan te spreken dat mijn kinderen iets doen. Zou ik ook wel even van staan te kijken, en ik vermoed dat ik er niets mee zou doen (want ik heb natuurlijk allang bedacht wat ik van een bepaald gedrag vind). Mijn vader heeft daar wel een handje van. Hij vindt mijn puber soort van onopgevoed omdat ze op zijn best een hand geeft bij binnenkomst en 'dag' zegt bij vertrek, en verder naar haar kamer vertrekt of op een schermpje kijkt. Van mij mag ze, en ik ga zo'n kind er niet aan de haren bij slepen.

Stoepkrijt

Nou wij hebben een keer gehad dat jongste en een buurmeisje met stoepkrijt op de openbare weg een of andere 'route' hadden getekent. Je kent dat wel...ga hier rechtsaf-grote pijl en draai-om etc etc. Als je de route volgde kwam je uit bij de speeltuin (einde van onze straat) en kinderboerderij (1 straat verder).
De route kinderboerderij werd onderbroken door een jongedame die daar sinds kort samenwoonde met een man. Beiden jong dus, die op hoge toon had geeisd dat ze die 'troep' van 'haar straat' veegden. Wij de ouders wisten van niks...jaha dat ze aan het stoepkrijten waren. Opeens komt jongste thuis en rommelde in de garage. Als ik ga kijken staat ze met de emmer en een bezem te trekken. Idem dito buurmeisje. Wel enigzins ontdaan want de mevrouw had 'heel boos'gedaan. En ze moesten dus van de mevrouw de straat schoonmaken. Jongste laten begaan en later met buurvrouw gaan kijken. De mevrouw had ze sop in de emmmer gedaan en nu waren ze dus de straat aan het vegen met water. Beiden voerden overigens nog overleg hoe ze nu de stoepkrijt-route moesten laten lopen. Ik geloof dat dat bij hun op dat moment prioriteit nummer 1 was maar afijn...
De jongedame stond erbij en keek ernaar, demonstratief met de armen in de zij. Buurvrouw en ik toch maar eens gevraagd of dat nodig was geweest...."Ja" zei de mevrouw want ik kijk erop en heb geen zin in die strepen op de straat...."die bederven mijn uitzicht."
Wij hebben nog een verhaal gehouden dat het dan toch écht niet handig was dat ze in deze zeer kinderrijke buurt was komen wonen enzo en dat bij de eerste regenbui het weer weg zou zijn en het stoepkrijten voor haar deur w.s. ook nog wel vaker zou gebeuren. Volgens mw was dat een kwestie van opvoeden en moest je kinderen gewoon even leren dat ze alleen voor hun eigen deur mogen stoepkrijten.
We hebben het maar zo gelaten en de kinderen gezegd om dat stuk straat niet meer te bekrijten en er ook maar niet meer te spelen. Dat was niet zo moeilijk...wij wonen nog een stuk verder en er is ruimte zat.
Maar later hebben we wel veel gemopper gehoord van ouders die daar dichterbij wonen. Over de zeer lage tolerantiegrens van deze mensen m.b.t. kinderen en spelen.
Afijn we zijn nu 10 jaar verder...jongste stoepkrijt al lang niet meer. En de jongedame en haar man hebben zelf kinderen...en raad eens wie er voor de meeste overlast zorgen in deze buurt????
Juist....Ze schreeuwen enorm in de speeltuin. Zijn meestal ook de aanstichters van meppartijen en gooien ook erg graag met zand. Het is zelfs al zover dat jonge kinderen het hazepad kiezen zodra die 2 eraan komen.
Ik hoop dat al die ouders elke keer gaan klagen bij ze.
Kwestie van opvoeden hé?
groeten albana

Vic

Het blijft fijn al die parallellen. Mijn 10-jarige wordt kwa groeten precies zo'n 14-jarige!

Liora

Met je voorbeeld van het eten heb je groot gelijk hoor. Ik weet nog dat ik op verjaardagen bij mijn vriendin was. De jongste is wat moeilijker op te voeden dan de rest, dus heeft wat meer correctie nodig gehad als kleintje, maar dat gebeurde dan ook door íedereen in de huiskamer. "nee, je hebt genoeg gehad, klaar!" "Nee, niet nog meer pakken!" Gek werd ik ervan. Waar bemoeit iedereen zich mee, dacht ik dan. Vriendin en haar man vonden het blijkbaar prima. Ik zou er bij herhaling iets van gezegd hebben tegen moeders, tantes, ooms.

Groeten

Oh dat is hier ook lang een wat lastig punt geweest. Visite zoenen is al niks, maar sociaal doen staat ook niet bovenaan de prioriteitenlijst. Afhankelijk van wie er is, dat dan weer wel. Na het verplichte 'je moet er wel even bijztten' gaan ze dan weer hun gang. Weggaan of naar de computer of op de telefoon. Mijn schoonmoeder ziet ze dan bijvoorbeeld bezig met hun telefoon en kan niet nalaten om uitgebreid te uiten dat ze er niets van snapt wat dáár nu aan is. Echt contact is toch veel leuker?? Met een misprijzende neerwaartse onderlip onderstreept. Schoonmoeder beseft (gelukkig) niet dat ze zich dan vooral voor haar afsluiten. Echt contact met oma is namelijk niet altijd leuk voor een puber of net geen puber meer.

Huh tango

Mijn dochter ging ook voor een half jaar weg, die hebben we ook uitgeknald met een paar vuurpijlen. De achterburen klagen om elke zucht terwijl zij kleine kinderen hebben en veel meer herrie maken dan die paar vuurpijlen en dat dagelijks.
Als de jongen sorry zegt, waarom nam je man er dan geen genoegen mee, wat wilde hij nog meer? En waarom is het dan fijn dat die jongen een jaar vertrekt?
Ik heb meer last van de jongere kinderen uit de buurt dan van die pubers die hier rondhangen moet ik eerlijk bekennen. Dat gegil in de tuin in de badjes is best hard en belletje trekken is niet altijd leuk, ruzie makende, rennende kinderen kunnen best storend zijn. Maar jee, ik zou daar nooit voor naar buiten gaan, ouders aanspreken, geen genoegen nemen met een sorry en dan blij zijn dat ie weggaat. Ik begrijp dat namelijk best, ik heb zelf ook jonge kinderen gehad.
Iets kapot maken, dieren zieken, anderen pesten, dan grijp ik in, ook als de ouder erbij staat en niets zegt of doet.

Reactie

Het was mijn man niet hoor, die geen genoegen nam met de sorry van buurjongen. Was een andere man uit de straat die een hond had die zich natuurlijk rot geschrokken was.
Verder geven deze jongens al jaren overlast met vuurwerk. Lang voor oud en nieuw beginnen ze al illegaal vuurwerk af te steken, vuilnisbakken uit te branden etc. En vader zegt altijd dat zij dit niet doen.
Dat ik het fijn vind dat hij vertrekt zei ik overigens meer omdat ik nog boos was. Verder, buiten het vuurwerk om hebben we niet veel last van die jongen hoor.
Dit was gewoon erg vervelend. Kinderen lagen net in bed (en niet alleen die van ons maar in heel de straat) en het was echt een enorme herrie. Toevallig sprak ik onze andere buurman vandaag nog en die was er ook niet blij mee geweest, heeft ook 3 kleine kinderen. Hij was echter niet naar buiten gekomen omdat hij zag dat er al genoeg mensen klaagden.
Overigens wist ik niet dat het een 'gewoonte' was om op deze manier afscheid te nemen als je kind langere tijd weg gaat. Maar goed, ik heb ook nog geen kinderen in die leeftijd.

Maar....

Hoe lang duurde dat vuurwerk dan?? Want voor een paar minuten vuurwerk snap ik niet dat de hele straat boos uitloopt.....