Brief van ouders online over de nieuwe ontwikkelingen rond de zorg voor jeugd-- lees even mee!
Beste ouders,
Ouders Online heeft samen met een ouder een brief geschreven die we willen presenteren op de bijeenkomst van Jeugdpoort as dinsdag. Dat is een bijeenkomst van iedereen die ertoe doet als het gaat om jeugdbeleid (ministers, staatssecr. en het hele veld van jeugdzorg). Sinds kort willen ze daar ook oudersvertegenwoordigingen bij hebben.
Nu is Ouders Online formeel geen ouderbelangenorganisatie, maar aangezien die er ook vrijwel niet zijn, hebben we toch maar de handschoen opgepakt.
Let op: dit gaat over de nieuwe jeugdwet, die 2015 moet ingaan. Er wordt nu al van alles geregeld en beslist. De kranten schrijven er weinig over, maar ook voor gewone ouders gaat het enorme gevolgen hebben.
We willen jullie graag informeren. Dit is de brief die we daar gaan aanbieden. Volgende week komt hij ook op Ouders Online (www.ouders.nl), hopelijk ondertekend door zoveel mogelijk ouderclubs.
Graag jullie reactie!
Justine Pardoen (hoofdredactie Ouders Online)
-------------------------------------------
Geachte dames en heren,
Is het in het belang van ouders en hun kinderen dat er meer geld geïnvesteerd wordt in de jeugdzorg, en al of niet in preventie en vroegsignalering?
Misschien is het in het belang van ouders dat geprobeerd wordt juist met minder budget een betere inzet van de zorg na te streven, en te onderzoeken hoe je dat dan bereikt. In onze ogen kan dat namelijk wel, onder één belangrijke voorwaarde: dat wordt ingezet op een goede selectie ‘aan de poort’, dat wil zeggen met inzet van universitair geschoolde professionals. Dan kan, zo is onze overtuiging, de zorg voor jeugd toe met minder geld, terwijl de relatie met ouders verbetert.
Om een voorbeeld te noemen. In de jeugdhulpverlening zijn veel jongeren met psychiatrische problematiek. Zulke kinderen belasten de draagkracht van een gezin enorm. Bovendien gaat het vaak om psychiatrische ziekten met een erfelijke component, waardoor ouders ook psychische problemen kunnen hebben. Daar moet bij de beoordeling van de benodigde ondersteuning en zorg rekening mee worden gehouden. Deze beoordeling vraagt nogal wat van een jeugdprofessional. In de praktijk zien we het dan ook vaak fout gaan: de relatie tussen hulpverlening en ouders is in veel gevallen ronduit slecht, waardoor verkeerde beslissingen genomen worden, oneigenlijke machtstrijd gevoerd wordt, en de kinderen om wie het gaat, uiteindelijk niet voldoende geholpen worden. Wanneer een uithuisplaatsing volgt, wat door jeugdzorg vaak als enige redmiddel gezien wordt, raken kinderen én ouders zwaar getraumatiseerd.
In de praktijk blijkt dat de gemiddeld HBO-opgeleide jeugdzorgmedewerker niet over de juiste vaardigheden beschikt voor deze subtiele, en moeilijke processen van inschatten, oordelen, beslissen en begeleiden. Maar ook in andere gevallen zien we dat ouders ontevreden zijn over de bejegening, en krijgen kinderen niet wat ze nodig hebben. Het is juist zo vreselijk belangrijk dat ouders en jeugdhulpverlening kunnen samenwerken, zoveel mogelijk in harmonie, elkaar ondersteunend en aanvullend, en in alle transparantie. Maar dit lijkt haast een utopie, terwijl het toch ook een van de doelstellingen is van u, zoals u hier allemaal bij elkaar zit.
Waar gaat het dan mis?
Punt 1 (Waarheidsvinding en kwaliteit)
Op dit moment leidt de werkwijze van jeugdzorg tot veel onnodige tegenwerking van ouders. Bij pedagogische onmacht van ouders, of bij psychiatrische problematiek informeert de jeugdzorgmedewerker een multidisciplinair team onder leiding van een academisch geschoolde gedragsdeskundige, die oordeelt op basis van de bevindingen van de jeugdzorgmedewerker, nota bene, zonder de ouders of de jongere ooit gezien gesproken of onderzocht te hebben. Dat moet veranderen. Als dat namelijk niet gebeurt, verhuizen de oude fouten van het systeem gewoon mee in de transitie.
Het zou zo geregeld moeten worden:
• Bij forse pedagogische en/of psychiatrische problematiek dient een forse inzet aan de poort te worden geleverd. Ouders en kinderen hebben er recht op dat vanaf het begin een academisch geschoolde gedragsdeskundige wordt ingezet die het voortouw neemt om zelf met de jongere en zijn ouders in gesprek te gaan en deugdelijk onderzoek te verrichten.
• Er worden géén feiten geregistreerd van ‘horen zeggen’, maar alleen uit eigen bevinding. Als een buurvrouw constateert dat een moeder een bepaalde diagnose heeft, wordt dat niet als feit genoteerd, maar is dat hooguit aanleiding voor meer onderzoek.
• Waar uitspraken van derden niet kunnen worden bevestigd, kunnen deze niet als zodanig een rol spelen in het verdere proces. Dat dat nu wel zo is, heeft ertoe geleid dat jeugdzorg veel fouten maakt, en dat ouders zich rechteloos voelen, en vaak wanhopig.
Punt 2 (Rechtspositie ouders en kinderen)
Met de transitie worden de waarborgen voor cliënten sterk verminderd. Zo verdwijnt met de transitie het recht op zorg, en we vinden dit is strijdig met artikel 24 IVRK. Het is niet zeker of jongeren die nu een vaste behandelaar of begeleider hebben, deze kunnen behouden. Ouders maken zich nu zorgen, en terecht: ze vrezen dat een passend zorg- of hulpaanbod hun kinderen onthouden kan worden onthouden, doordat bij gemeenten het geld zomaar op kan zijn, of dat zij beslissen het anders te besteden, of dat het type zorg niet is ingekocht of omdat de gemeenten geen leveringsplicht hebben.
Met de transitie kan het dus straks zo zijn dat jongeren in Rotterdam nog wel passende zorg kunnen krijgen en in Groningen niet. We vinden dit strijdig met het gelijkheidsbeginsel. Moeten ouders straks gaan procederen om de juiste hulp te krijgen voor hun kind? Krijgen we straks net zoals in het onderwijs waar nu 16.000 thuiszitters zijn waar niet echt naar omgekeken wordt, te maken met duizenden kinderen in psychische nood die niet de zorg krijgen die ze nodig hebben? Hierdoor vallen ze buiten de boot en maken ze een valse start in hun leven. Naast financiële gevolgen zou dat een enorm negatieve invloed hebben op het welbevinden van ouders en die jongeren die dan onbetamelijk lang op de juiste zorg moeten wachten. Nog afgezien van de maatschappelijke gevolgen op de lange termijn.
Kortom, onze vraag is hoe meer geld in de jeugdzorg deze problemen kan oplossen? Ouders hebben er op dit moment niet veel vertrouwen in, om eerlijk te zijn. We zien ook niet hoe meer geld investeren in het nog vroeger aanwezig zijn in alle gezinnen, de problemen gaat oplossen van een ongezonde levensstijl, toenemende obesitas, schooluitval en radicalisering, jeugdcriminaliteit en de nu op ons afkomende grote jeugdwerkeloosheid. Ouders maken zich zorgen dat er juist meer jongeren tussen wal en schip zullen belanden met de nieuwe jeugdwet en dat hun ouders niet weten waar ze terecht kunnen als er conflicten ontstaan met de gemeente over de juiste zorg. Hoe wordt de rechtsbescherming van ouders en kinderen geregeld?
Tot slot: De voorwaarden voor succes
Het hele doel van de transitie was het geldmonster te beteugelen door de zorg dichter bij de mensen brengen en de gemeenten uitvoeringsverantwoordelijk te maken. Maar de transitie heeft alleen kans van slagen onder de volgende voorwaarden:
• als de gemeenten zich bij de hele transitie meer gaan aantrekken van het perspectief van de gebruikers, dus van de ouders en kinderen in wiens belang dit allemaal ondernomen wordt;
• als er academisch gekwalificeerde professionals (zoals orthopedagogen en psychologen) aan de poort komen, waar ouders voldoende vertrouwen in hebben;
• als al het huidige jeugdzorg personeel beter wordt opgeleid, met het doel om de eigen kracht van ouders zelf en hun kinderen te leren zien, respecteren en meer te benutten;
• als duidelijk is hoe de positie, ook de rechtspositie, van ouders en kinderen geregeld wordt, zodat zij weer vertrouwen kunnen hebben in het systeem van jeugdzorg;
• als het hele proces alleen nog gewerkt wordt met feiten die volgen uit eigen bevindingen op basis van gedegen onderzoek door wetenschappelijk geschoolde jeugdprofessionals, in plaats van op hear say uit de sociale omgeving van een cliënt.
• als ouders in de jeugdzorg recht krijgen op een second opinion;
• als er aandacht is voor de noodzakelijke samenhang en integrale aanpak binnen het gehele sociale domein, inclusief passend onderwijs;
• als ervaringsdeskundigen zoals ouders, cliënten en hun familie, een rol zullen krijgen in visitatiecommissies;
• als, kort gezegd, een transparantere, gevalideerde werkwijze wordt gecreëerd, die gecontroleerd en getoetst kan worden.
Buiten de poort
Voordat we alle verantwoording op Jeugdzorg afschuiven moeten we niet vergeten dat Jeugdzorg handelt naar datgene wat ze aangeleverd krijgt. Vooral dit allereerste voortraject zou ik zwaarder maken om alleen de serieuze gevallen door te laten:
- Alleen meldingen toestaan waarvan de naam van de melder doorgegeven mag worden aan de ouders.
- Alleen schriftelijke meldingen toestaan die ondertekend zijn door de melder. Als de melder per telefoon een melding maakt dan moet hier eerst een verslag van worden gemaakt welke aan de melder wordt overlegt om te ondertekenen.
- Alleen meldingen aannemen waarvan de zorgen aantoonbaar vooraf met de ouders zijn doorgesproken. De ouders moeten ruim de gelegenheid hebben gehad om alle onjuiste vermoedens te weerleggen.
- Vertrouwensartsen bij het amk die een melding in behandeling nemen welke niet voldoet aan de bovenstaande voorwaarden moeten per direct worden geschorst en voorgedragen worden aan het tuchtcollege.
- Wanneer er een valse melding is gedaan dan moet de melder strafrechtelijk worden vervolgt met een hoge straf, want het gaat hier om het welzijn van een kind. Jeugdzorg moet in dit geval de verplichting hebben om hier aangifte over te doen.
Emine schreef* Prima ook dat je dan de jeugdzorgdraadjes mijdt, jammer alleen dat je dan wel meent te moeten uitspreken tegen een initiatief van OOL om het voor getroffen ouders en kinderen op te nemen.*
Amen!
Het persoonlijke objectiveren
Waar halen jullie toch uit dat ik denk dat mij dat nooit zou kunnen overkomen? Het enige wat ik zeg is dat je het persoonlijke niet zonder meer kunt objectiveren. Retoriek is niet meer mijn hobby. Ik haak hierbij af en wens jullie oprecht veel succes met jullie terechte strijd voor rechtvaardigheid. Ik denk alleen niet dat dit de manier is om 'm te winnen.
Groet, Jo Hanna
Jo hanna,
Ik ben erg benieuwd naar jouw gedachten over hoe deze strijd dan wel te winnen? Dit meen ik oprecht! Klant heeft bv al een aantal goede punten belicht die tot nadenken stemde, althans, bij mij. Sites zoals bv Dark Horse heb ik mijn twijfels bij alhoewel ik veel begrip heb voor de emoties van mensen die in de netten van bjz verstrikt zijn geraakt. Maar ik krijg er een beetje het gevoel bij dat ze te dicht bij de muur staan en zodoende het huis niet meer kunnen zien.
En het is niet "jullie" mening dat je denkt dat het je nooit zal kunnen overkomen maar de mijne, gebaseerd op je reacties. Het gaat hier niet meer alleen om persoonlijke meningen maar vooral over gedeelde meningen van heel veel mensen die hetzelfde overkomen is.
Hoe objectief zou jij ernaar kunnen kijken als het jouw gezin overkwam? Dan bedoel ik vooral het gevoel dat je je kinderen kwijt kunt raken en je er eigenlijk niks tegen kan beginnen en erger nog, als je het tij hebt weten te keren je geen hulp meer durft te vragen.7 Zie de link van Justine.
Bounty
"Ik ben erg benieuwd naar jouw gedachten over hoe deze strijd dan wel te winnen? Dit meen ik oprecht!"
Vast. Maar zodra iemand iets oppert dat niet 100% uitdraagt dat Jeugdzorg de duivel is en voorgoed uitgebannen moeten worden, krijgt die dit:
"Ach, ik kan een heel verhaal houden over dat het je zou sieren je ogen te openen voor je medemens in de shit,"
"Er spreekt een arrogantie en ontkenning uit, het zal mij niet gebeuren. Dezelfde soort ontkenning en arrogantie die bjz vaak genoeg bezigt waarmee deze mensen te maken hebben gehad."
"Als we als slachtoffers maar durven zeggen wat ons overkwam, krijgen we de reactie 'zoiets doet mijn kind niet'. Zijn we te vijandig of komen we 'de neus uit.' Ons slachtofferschap wordt niet erkend en de jeugdzorg gaat gesteund door het publiek gewoon door. Jeugdzorgslachtoffers staan echt aan alle kanten in de kou."
Het hele punt van dit draadje is dat die brief niet gaat over erkenning van slachtofferschap, maar over het hopelijk voorkomen van nieuwe slachtoffers. Alleen krijgt iedereen die daarover probeert mee te denken de bloedende wonden van de slachtoffers onder de neus gedrukt met Kijk dan! Kijk dan! En als je dan niet kijkt, of te kort, of met de verkeerde oogopslag, of je suggereert dat ze er een pleister voor gaan halen, dan ben je fout, harteloos en dom. Ook als iedereen al tien keer heeft gezegd dat die wonden inderdaad diep zijn, en naar, en al twintig keer heeft gezegd dat er iets moet gebeuren aan het zware verkeer waar ze op een moeilijk punt door zijn aangereden, en het soms zelfs wagen voorstellen te doen om dat punt aan te pakken.
Kijk dan! Kijk dan! We kijken. Kijk eens terug.
Houtekist
Ik vind je posting vooralsnog een tikkie ongenuanceerd en herken het niet echt terug in de discussies. Ik heb de "tegenstanders" nog nooit als dom of harteloos gezien, eerder als onervaren en vertrouwend op de autoriteit. Ik denk er even over na. Voor nu denk ik en begrijp ik dat er 2 groepen zullen blijven of misschien wel 3. Geholpen, gemangeld en neutraal door geen ervaring. De neutralen geloven in bjz als kinderbeschermers, de geholpenen ook. Feit blijft dat de gemangelden zich verenigen en een grote groep vertegenwoordigen. Vraag blijft; hoe dit het beste aan te pakken?
Sorry , verkeerd gelezen
Bij deze, Filomena Houtekiet.
*schaam*
FilomeLa Houtekiet
Johanna e.a.
Op zich snap ik je punt dat OOL niet kan claimen de Nederlandse ouders te vertegenwoordigen. Daar ben ik het mee eens. Waar ik dan alleen mee zit, is wie vertegenwoordigt ons dan wel?
Is het OK dat ouders zo weinig te vertellen hebben als het gaat om onze eigen kinderen? Heb je inhoudelijke bezwaren tegen zaken als waarheidsvinding? Vind je dat niet belangrijk?
Los van slachtoffers en mensen met goede ervaringen, de opzet zou toch gewoon degelijk moeten zijn, met de positie van ouders gewaarborgd? Wij zijn toch de meest en eerstverantwordelijken als het gaat om onze kinderen?
Wauw!
Wauw, goed gezegd!
Van goede bedoelingen en de overheid
http://boeken.vpro.nl/radio/brands-met-boeken/2013/8-februari.html
Hoogleraar Bestuurskunde Paul Frissen over de links en rechts gaande maakbaarheidsidealen in de politiek en wat dat aan overheidsnormering en dwang oplevert.
Diverse leuke oneliners : het misverstand dat als de protocollering op orde is dat het dan goed gaat. Toezicht kan niet goedmaken wat in het primarie proces niet op orde is. Doctors van Leeuwen.
Citeert Benno Baksteen, verkeersveiligheid in de luchtvaart met de schijnbare paradox: veiligheid kan en mag nooit hoofdzaak zijn.
Mensen die veiligheid in absolute termen definieren zijn gevaarlijk. Of er stijgt geen vliegtuig meer op
of ze brengen de democratie in gevaar.
En nu?
AnneJ, en nu?
Tsjor
Tsja tsjor
Hopelijk kan ik zelf tolerant zijn voor verschillen tussen mensen en begrip hebben voor de worstelingen van ouders, mijn best doen om zelf niet bij te dragen aan stigmatisering en uitsluiting en mensen met vertrouwen tegemoet gaan. En behulpzaam zijn waar dat van mij gevraagd wordt. Hopelijk kan ik mijn deel waarmaken. En andere ouders steunen waar ik zelf gesteund ben in het heelhouden van mijn gezin door anderen, ook door ouders.
Aaargh emine
"De jeugdzorg lijkt een beetje het kindje van het publiek. Als we als slachtoffers maar durven zeggen wat ons overkwam, krijgen we de reactie \'zoiets doet mijn kind niet\'. Zijn we te vijandig of worden komen we \'de neus uit.\' Ons slachtofferschap wordt niet erkend en de jeugdzorg gaat gesteund door het publiek gewoon door."
Nee, je mag best zeggen wat je overkomen is, en ik steun Jeugdzorg niet in wangedrag. Ik geloof slachtoffers.
De manier van discussieren, waarbij alleen maar negatief gesproken wordt over Jeugdzorg, DAT komt mij de neus uit. Jouw reactie daarop is echt tekenend. Ik zeg dat de manier van discussieren mij de neus uitkomt, en dan ben ik in jouw ogen dus iemand die de Jeugdzorg steunt en slachtoffers in de kou zet. Echt die manier van discussieren slaat alles dood. Ben er klaar mee.
Doorslaan - een quote van skik
"Ik vind dat Darkhorse ten eerste hetzelfde doet als waar ze Jeugdzorg van beschuldigen: vooroordelen, aannames en overdrijving. En daarmee schiet Darkhorse in mijn ogen zijn (op zich goede) doel voorbij. Ik ben geen Jeugdzorgfan, maar ook geen Darkhorsefan."
Dit is uit mijn hart gegrepen.
En voor de duidelijkheid (dit werd in het vorige topic hierover ook al hardnekkig genegeerd): ook ik ben slachtoffer geweest van falen van Jeugdzorg, op een manier waar ik nog steeds, jaren later, de psychische gevolgen van heb. Ook ik wil dat Jeugdzorg uit de monopolypositie komt en leert luisteren naar ouders en direct betrokkenen, ik wil ook dat de voogden uit hun ivoren torentje kruipen! Ik wil ook dat er iets gebeurt met "wij doen niet aan waarheidsbevinding"!
Maar op deze manier, op de hetzerige, ophitsende Dark Horse manier, gaat het echt niet lukken.
Nu begint OOL deze toon over te nemen.
Ik vind het geweldig dat het doen en laten van Jeugdzorg niet meer voor zoete koek wordt geslikt. Maar ik vind het nu omslaan naar de andere kant.
En ja, dat zeg ik, als slachtoffer van een falende medewerker in de jeugdzorg. Omdat er ook mensen werken daar die wél hun best doen zonder plaat door de kop! Er is heel veel mis daar, maar sla niet door want dan help je niemand en word je alleen maar ongeloofwaardig.
En ik zeg dit niet als iemand die denkt dat het allemaal wel meevalt, integendeel.
Goed
Ik heb de bijdrage van Justine nog niet gelezen, maar ga er even vanuit dat deze gespeend is van het hysterisch, heilig slachtofferschap dat door de anti-jeugdzorg-kruisvaarders hier op OO tentoon wordt gespreid.
Natuurlijk is er veel mis, dat heb ik nog helemaal niemand hier zien ontkennen. Het gaat om delicate belangenafwegingen, de protocollen zijn in sommige opzichten verouderd en in andere compleet onverdedigbaar (met name dat er beslissingen worden genomen op basis van rapporten terwijl de betrokkenen nooit gezien zijn, vind ik een gotspe) en er hangt veel te veel af van de individuele kwaliteiten van de hulpverlener. Je moet maar net een goeie treffen, met andere woorden. Neemt allemaal niet weg dat ik het van harte eens ben met Kiki (heb enorm gelachen om je zeehondjes), FayW, Jo Hanna, even anno en anderen. Mij bekruipt ook al tijden het gevoel dat je op dit forum niets meer mag zeggen over Jeugdzorg - tenzij je bereid bent om elke nuance overboord te zetten en je volmondig achter een overspannen tunnelvisie te scharen die de zaak in elk geval niet verder helpt, omdat de uitdragers van die visie de indruk wekken een boterham of wat tekort te komen op hun picknick.
Anders
Ook al ben je wel fan van 'goede' jeugdzorg dan kun je nog op een kritische manier naar zaken kijken. Het zegt niet dat je alles goed vindt gaan, integendeel. Het gaat hierbij niet meer om wat goed of slecht is maar om Bas Heijne te citeren in een interview: ‘het etaleren van zelfkwelling’. Het gaat in deze discussies niet om iets te verbeteren nee, slecht om gezellig een 'negatieve saamhorigheid' te kweken.
Hoewel de punten in de brief worden gemaakt, staat er veel overbodigs in (het hele intro kan weg want dit is sterk gekleurde info). Er lijkt hier om met eigen terminologie te spreken niet direct waarheidsbevinding te worden gedaan omdat dit niet lijkt gebaseerd op feiten die mede volgen uit eigen bevindingen op basis van gedegen onderzoek. Geen goede basis om een brief op te schrijven.
En mea en margriet....
...hoe zou er dan wel verbetering door kunnen worden gevoerd?
Margriet
Het gaat juist om de gedeelde ervaring van ouders in de intro. Dat is een ervaringsfeit. Het is niet handig om die te ontkennen. Daarmee blijf je ouders buiten spel zetten. Hun ervaringen, repressie in plaats van hulp en gebrek aan waarheidsvinding, subjectieve ondeskundige beoordelingen voor zware maatregelen, zijn niet waar.
En dat is juist de reden van het ongenoegen bij ouders.
10% tsjor
http://books.google.nl/books?id=GQEdA-VFSIgC&pg=PA36&lpg=PA36&dq=world+health+organisation+contrary+to+popular+believe+children&source=bl&ots=d-VFSH9drz&sig=E1ddU-9kaPCmmv28sgks5UV-qGk&hl=en&sa=X&ei=VKhtUcP9D4nZOtuTgWg&ved=0CDMQ6AEwAA#v=onepage&q=world%20health%20organisation%20contrary%20to%20popular%20believe%20children&f=false
"Contrary to popular believe. mental and behavioural disorders are common during childhoord and adolescence..... According to the report, one in ten young people suffer from mental illness severe enough to cause some level of impairment, yet fewer then one in five receive the needed treatment."
Ik sluit me aan bij kiki en jeltje en tijgeroog
Bij deze.
Mooi verwoord.
"Kijk dan! Kijk dan! We kijken. Kijk eens terug. "
Mooi verwoord. Het is mij ook al zovaak overkomen.
Hoevaak je ook zegt dat je de fouten van Jeugdzorg erkent en zegt dat er heus verbeterpunten zijn, er wordt niet geluisterd en je wordt idd voor dom en harteloos uit gemaakt.
Emine
Wil je dat echt maar dan ook echt, horen? Of gebruik je dat als munitie om verder te blijven schieten (in een groot diep gat)...
Annej
Wat doe je nou? Je verdubbelt de 'problematische groep' (niet 5%, maar 10%), waarvan de helft dan ook nog niet de goede behandeling krijgt, dus die zullen dan toch nog opgespoord moeten worden.
Waarom doe je dat?
Tsjor
Emine
Waarom stel je die vraag aan Mea en Margriet? Ik vind het niet nu juist de plek om die aan andere ouders te stellen.
Even terug naar die nieuwe jeugdwet: wat zouden we willen kunnen verwachten van de gemeentes?
tsjor
Tsjor
Het is een constatering van de WHO, niet van mij. Het gaat natuurlijk niet om opsporing, het gaat om deskundigheid en hulp. Bewustzijn en vergroten van de kennis daarover bij ouders, kinderen en omstanders.
Mijn kinderen hoefden niet opgespoord. Ik wist gewoon niet wat het was en niemand die ik het vroeg had ook maar enig idee, dat zou beter moeten kunnen. En daar werken natuurlijk ook de ouderorganisaties aan als Balans en NVA.
Andere cijfers
Kiki, er zijn ook andere cijfers, bijvoorbeeld van het SWOV: 'Er vallen in Nederland jaarlijks ongeveer 35 verkeersdoden onder kinderen van 0-14 jaar.'
De kinderen van 14-18 kan ik uit dit document niet achterhalen, want dat gaat samen op de grote hoop van 15+'.
http://www.swov.nl/rapport/Factsheets/NL/Factsheet_Kinderen.pdf
En als de gemeentes nu meer verantwoordelijk worden voor kinderen, dan hoop ik dat ze ook dit soort dingen bekijken en de verkeersveiligheid voor kinderen vergroten, zodat kinderen ook in dit soort aspecten meer veiligheid krijgen.
Nogmaals, ik ben vóór een bestuurlijke scheiding tussen vrijwillige hulpverlening en gedwongen hulpverlening, zodat niet alles door elkaar gaat lopen, en de zwaarste steen (die van de jeugdbescherming) niet alles plat drukt.
Ik droom van een gemeente, waar bibliotheken, sportclubs, theater en muziekschool, al die dingen die subsidie nodig hebben om te bestaan, waar die ook kinderopvang mogen doen, zodat kinderen na school niet van hot naar her hoeven te worden gereden (want anders, zie boven), maar bij de voetbalclub zowel kunnen uitrusten als kunnen trainen als hun huiswerk kunnen maken, of vioolles krijgen en in een ensemble kunnen spelen, of toneel mogen spelen of boeken mogen lezen, en dan ook nog eens toegankelijk voor elk kind, zodat je niet het verschil zit of een kind daar is omdat de ouders werken, of omdat het thuis te zwaar is, of dat de gemeente de plaats subsidieert omdat de ouders geen geld hebben.
Ik droom van een gemeente waar je vrij en anoniem veilig vragen kunt stellen en kunt vertellen dat het even beroerd gaat thuis, waar iemand (op hbo-niveau) advies kan geven, waar je zelf verder mee kunt. Ik droom van een soort huisarts (univeristair geschoold) die eerst aanspreekpunt is, waar alle verdere onderzoeken bij samen komen, als het echt veel moeilijker is, waar vandaan scholen, sportclubs etc. kunnen worden aangestuurd.
Nou ja, zo heb ik nog wat dromen.
Tsjor
Er begint van alles door elkaar te lopen
Justine heeft hier een brief gepresenteerd. Die brief is een antwoord op de vraag wat er wenselijk is voor de toekomst bij de transitie. Als daar dan in gevraagd wordt om betere jeugdzorg, komt Margriet direct furieus met de beschuldiging dat Justine zich wel zal baseren op verontwaardigde draadjes hier. Margriet vraagt niet waar Justine zich op baseert, nee ze legt er alvast een constatering in. En vanaf daar ontspoort zo'n draad dan weer een beetje.
Even voor de goede orde: zeggen dat bureau jeugdzorg nu tekort schiet, wil niet zeggen dat je vindt dat mishandeling moet kunnen. Vragen om doodgewone grondrechten voor ouders, staat niet gelijk aan jeugdzorg bashen. Vragen aan de beslissers om mensen in persoon te zien, in alle andere takken van zorg heel normaal, is geen onbeschofte beschuldiging.
Wat ik ook niet begrijp, is dat er zo weinig waardering en respect is voor de rechtsstaat hier. Ik heb erbij gestaan: de kinderrechter doet een uitspraak, de HBO-gezinsvoogd zegt: ja, maar die hoeven wij niet uit te voeren. En de rechter kan het dak op, het wordt inderdaad niet uitgevoerd. Dat is in zulke gevallen geen foutje en een kwestie van fouten komen overal voor. Het is echt een ernstige weeffout in het systeem.
Waarom mag dat nou toch niet worden gezegd? Waarom beweeg je je dan volgens een aantal hier, gelijk op het niveau van Dark Horse?
Door elkaar
Wat vooral door elkaar loopt is dat de reacties en voorbeelden met name uit ervaringen met de gedwongen hulpverlening komen, terwijl de gemeentes starten met de vrijwillige hulpverlening, hulpverlening aan kinderen met een beperking, de psychiatrische hulpverlening die nu nog deels in de AWBZ zit (een ander deel verhuist naar de zorgverzekeraars, als ik het goed heb, maar eerlijk gezegd kan ik ook niet alles volgen).
In de brief is het voorbeeld van kinderen met een psychiatrische problematiek een helder voorbeeld: kan een kind nog wel op zorg rekenen, of wordt dat per kind per gemeente maar afhangen van hoe de politieke constellatie van dat moment is. Er komt een voorzieningenplicht, maar geen recht op zorg.
Het stuk over waarheidsvinding is weer typisch een probleem van de gedwongen hulpverlening. Jouw voorbeeld van de rechter ook.
Op termijn zou die gedwongen hulpverlening ook naar de gemeentes moeten gaan, maar dat is nog gefaseerd en wat mij betreft zou dat niet door mogen gaan. Ik zou liever zien dat het voor de gemeente budgettair gezien een financieel nadeel wordt als kinderen worden doorverwezen naar AMK/raad. In situaties waarin het echt nodig is zal iedereen dat financiële nadeel voor lief nemen. Maar een duidelijke caesuur met financieel nadeel voor de gemeente werpt in elk geval een drempel op voor een al te gemakkelijke overgang van vrijwillige naar gedwongen hulpverlening.
Anders bestaat het risico da we vervallen van recht op zorg naar afdwingbare plicht tot consumeren van bepaalde zorg die we niet eens willen.
Daar staat tegenover dat er wel een geweldige zorgconsumptie is ontstaan rondom kinderen, door van alles en nog wat aangedreven, o.a. door onderwijs, dat moet aantonen waarom een kind niet op een bepaald niveau mee kan komen. Maar ook door de PGB-budgetten voor zorg waar mensen 'recht' op hebben. De explosie aan kosten binnen de AWBZ worden meer bepaald door de zorg aan kinderen dan door de ouderen.
Dus inderdaad, wat Justine al zegt: ouders willen niet méér geld. De provincies hebben de afgelopen jaren een mega-inspanning geleverd en heel veel geld, steeds meer geld geïnvesteerd in jeugdzorg en uiteindelijk is het kwalitatief niet goed genoeg, is de honger nog niet verzadigd en worden kinderen niet beter geholpen. Dan maar eens kijken war er met minder kan, want meer-meer-meer heeft niet gewerkt. Alhoewel ik tegelijk moet zeggen dat ik groot respect heb voor de gemeentes die alle budgettaire problemen van de overheid waar het de mensen zelf raakt over hun hegje gegooid krijgen en met een fikse korting maar moeten zien hoe ze het doen.
Tsjor
Tsjor
Oudervertegenwoordiging is ook onmogelijk, maar toch
Het is natuurlijk ook onmogelijk om alle ouders te vertegenwoordigen, of zelfs maar alle OO ouders. Om dat dit een enorm heterogene groep is. Ouderbelangenorganisaties die zich op een specifieke groep richten, zoals Balans, kunnen dat wel, daar is in elk geval een gemeenschappelijk belang. Desondanks lijkt het me een goede zaak dat er uberhaupt een keer een ouderorganisatie of ouderplatform meepraat over jeugdzorg. Juist door dat gebrek aan vertegenwoordiging zijn ouders er tot nog toe misschien wel buiten gebleven. En dan heb ik persoonlijk liever Justine dan dat Darkhorse. Ik heb er wel vertrouwen in dat zij het wat gematigder en redelijker zal verwoorden dan die organisatie en tegelijk toch duidelijk zal maken dat er ook tegengeluiden opklinken vanuit enkele groepen ouders. Zonder die hetzerige, veroordelende toon die (ook ik vind dat) inderdaad hier van sommigen afkomt.
