Brief van ouders online over de nieuwe ontwikkelingen rond de zorg voor jeugd-- lees even mee!
Beste ouders,
Ouders Online heeft samen met een ouder een brief geschreven die we willen presenteren op de bijeenkomst van Jeugdpoort as dinsdag. Dat is een bijeenkomst van iedereen die ertoe doet als het gaat om jeugdbeleid (ministers, staatssecr. en het hele veld van jeugdzorg). Sinds kort willen ze daar ook oudersvertegenwoordigingen bij hebben.
Nu is Ouders Online formeel geen ouderbelangenorganisatie, maar aangezien die er ook vrijwel niet zijn, hebben we toch maar de handschoen opgepakt.
Let op: dit gaat over de nieuwe jeugdwet, die 2015 moet ingaan. Er wordt nu al van alles geregeld en beslist. De kranten schrijven er weinig over, maar ook voor gewone ouders gaat het enorme gevolgen hebben.
We willen jullie graag informeren. Dit is de brief die we daar gaan aanbieden. Volgende week komt hij ook op Ouders Online (www.ouders.nl), hopelijk ondertekend door zoveel mogelijk ouderclubs.
Graag jullie reactie!
Justine Pardoen (hoofdredactie Ouders Online)
-------------------------------------------
Geachte dames en heren,
Is het in het belang van ouders en hun kinderen dat er meer geld geïnvesteerd wordt in de jeugdzorg, en al of niet in preventie en vroegsignalering?
Misschien is het in het belang van ouders dat geprobeerd wordt juist met minder budget een betere inzet van de zorg na te streven, en te onderzoeken hoe je dat dan bereikt. In onze ogen kan dat namelijk wel, onder één belangrijke voorwaarde: dat wordt ingezet op een goede selectie ‘aan de poort’, dat wil zeggen met inzet van universitair geschoolde professionals. Dan kan, zo is onze overtuiging, de zorg voor jeugd toe met minder geld, terwijl de relatie met ouders verbetert.
Om een voorbeeld te noemen. In de jeugdhulpverlening zijn veel jongeren met psychiatrische problematiek. Zulke kinderen belasten de draagkracht van een gezin enorm. Bovendien gaat het vaak om psychiatrische ziekten met een erfelijke component, waardoor ouders ook psychische problemen kunnen hebben. Daar moet bij de beoordeling van de benodigde ondersteuning en zorg rekening mee worden gehouden. Deze beoordeling vraagt nogal wat van een jeugdprofessional. In de praktijk zien we het dan ook vaak fout gaan: de relatie tussen hulpverlening en ouders is in veel gevallen ronduit slecht, waardoor verkeerde beslissingen genomen worden, oneigenlijke machtstrijd gevoerd wordt, en de kinderen om wie het gaat, uiteindelijk niet voldoende geholpen worden. Wanneer een uithuisplaatsing volgt, wat door jeugdzorg vaak als enige redmiddel gezien wordt, raken kinderen én ouders zwaar getraumatiseerd.
In de praktijk blijkt dat de gemiddeld HBO-opgeleide jeugdzorgmedewerker niet over de juiste vaardigheden beschikt voor deze subtiele, en moeilijke processen van inschatten, oordelen, beslissen en begeleiden. Maar ook in andere gevallen zien we dat ouders ontevreden zijn over de bejegening, en krijgen kinderen niet wat ze nodig hebben. Het is juist zo vreselijk belangrijk dat ouders en jeugdhulpverlening kunnen samenwerken, zoveel mogelijk in harmonie, elkaar ondersteunend en aanvullend, en in alle transparantie. Maar dit lijkt haast een utopie, terwijl het toch ook een van de doelstellingen is van u, zoals u hier allemaal bij elkaar zit.
Waar gaat het dan mis?
Punt 1 (Waarheidsvinding en kwaliteit)
Op dit moment leidt de werkwijze van jeugdzorg tot veel onnodige tegenwerking van ouders. Bij pedagogische onmacht van ouders, of bij psychiatrische problematiek informeert de jeugdzorgmedewerker een multidisciplinair team onder leiding van een academisch geschoolde gedragsdeskundige, die oordeelt op basis van de bevindingen van de jeugdzorgmedewerker, nota bene, zonder de ouders of de jongere ooit gezien gesproken of onderzocht te hebben. Dat moet veranderen. Als dat namelijk niet gebeurt, verhuizen de oude fouten van het systeem gewoon mee in de transitie.
Het zou zo geregeld moeten worden:
• Bij forse pedagogische en/of psychiatrische problematiek dient een forse inzet aan de poort te worden geleverd. Ouders en kinderen hebben er recht op dat vanaf het begin een academisch geschoolde gedragsdeskundige wordt ingezet die het voortouw neemt om zelf met de jongere en zijn ouders in gesprek te gaan en deugdelijk onderzoek te verrichten.
• Er worden géén feiten geregistreerd van ‘horen zeggen’, maar alleen uit eigen bevinding. Als een buurvrouw constateert dat een moeder een bepaalde diagnose heeft, wordt dat niet als feit genoteerd, maar is dat hooguit aanleiding voor meer onderzoek.
• Waar uitspraken van derden niet kunnen worden bevestigd, kunnen deze niet als zodanig een rol spelen in het verdere proces. Dat dat nu wel zo is, heeft ertoe geleid dat jeugdzorg veel fouten maakt, en dat ouders zich rechteloos voelen, en vaak wanhopig.
Punt 2 (Rechtspositie ouders en kinderen)
Met de transitie worden de waarborgen voor cliënten sterk verminderd. Zo verdwijnt met de transitie het recht op zorg, en we vinden dit is strijdig met artikel 24 IVRK. Het is niet zeker of jongeren die nu een vaste behandelaar of begeleider hebben, deze kunnen behouden. Ouders maken zich nu zorgen, en terecht: ze vrezen dat een passend zorg- of hulpaanbod hun kinderen onthouden kan worden onthouden, doordat bij gemeenten het geld zomaar op kan zijn, of dat zij beslissen het anders te besteden, of dat het type zorg niet is ingekocht of omdat de gemeenten geen leveringsplicht hebben.
Met de transitie kan het dus straks zo zijn dat jongeren in Rotterdam nog wel passende zorg kunnen krijgen en in Groningen niet. We vinden dit strijdig met het gelijkheidsbeginsel. Moeten ouders straks gaan procederen om de juiste hulp te krijgen voor hun kind? Krijgen we straks net zoals in het onderwijs waar nu 16.000 thuiszitters zijn waar niet echt naar omgekeken wordt, te maken met duizenden kinderen in psychische nood die niet de zorg krijgen die ze nodig hebben? Hierdoor vallen ze buiten de boot en maken ze een valse start in hun leven. Naast financiële gevolgen zou dat een enorm negatieve invloed hebben op het welbevinden van ouders en die jongeren die dan onbetamelijk lang op de juiste zorg moeten wachten. Nog afgezien van de maatschappelijke gevolgen op de lange termijn.
Kortom, onze vraag is hoe meer geld in de jeugdzorg deze problemen kan oplossen? Ouders hebben er op dit moment niet veel vertrouwen in, om eerlijk te zijn. We zien ook niet hoe meer geld investeren in het nog vroeger aanwezig zijn in alle gezinnen, de problemen gaat oplossen van een ongezonde levensstijl, toenemende obesitas, schooluitval en radicalisering, jeugdcriminaliteit en de nu op ons afkomende grote jeugdwerkeloosheid. Ouders maken zich zorgen dat er juist meer jongeren tussen wal en schip zullen belanden met de nieuwe jeugdwet en dat hun ouders niet weten waar ze terecht kunnen als er conflicten ontstaan met de gemeente over de juiste zorg. Hoe wordt de rechtsbescherming van ouders en kinderen geregeld?
Tot slot: De voorwaarden voor succes
Het hele doel van de transitie was het geldmonster te beteugelen door de zorg dichter bij de mensen brengen en de gemeenten uitvoeringsverantwoordelijk te maken. Maar de transitie heeft alleen kans van slagen onder de volgende voorwaarden:
• als de gemeenten zich bij de hele transitie meer gaan aantrekken van het perspectief van de gebruikers, dus van de ouders en kinderen in wiens belang dit allemaal ondernomen wordt;
• als er academisch gekwalificeerde professionals (zoals orthopedagogen en psychologen) aan de poort komen, waar ouders voldoende vertrouwen in hebben;
• als al het huidige jeugdzorg personeel beter wordt opgeleid, met het doel om de eigen kracht van ouders zelf en hun kinderen te leren zien, respecteren en meer te benutten;
• als duidelijk is hoe de positie, ook de rechtspositie, van ouders en kinderen geregeld wordt, zodat zij weer vertrouwen kunnen hebben in het systeem van jeugdzorg;
• als het hele proces alleen nog gewerkt wordt met feiten die volgen uit eigen bevindingen op basis van gedegen onderzoek door wetenschappelijk geschoolde jeugdprofessionals, in plaats van op hear say uit de sociale omgeving van een cliënt.
• als ouders in de jeugdzorg recht krijgen op een second opinion;
• als er aandacht is voor de noodzakelijke samenhang en integrale aanpak binnen het gehele sociale domein, inclusief passend onderwijs;
• als ervaringsdeskundigen zoals ouders, cliënten en hun familie, een rol zullen krijgen in visitatiecommissies;
• als, kort gezegd, een transparantere, gevalideerde werkwijze wordt gecreëerd, die gecontroleerd en getoetst kan worden.
Blom
Blom,
Wat een afschuwelijk verhaal. Helaas herkenbaar dat het zo loopt. Jammer dat de hulpverlening zo het systeem lijdend laten zijn. (er moet een diagnose zijn, want dan kun je hulp verlenen.) Misschien was je veel meer geholpen met een paar gesprekken met een goede opvoedcoach die met je mee gedacht had over concrete situaties waar je tegen aanloopt, en je tips had kunnen geven die bij jullie situatie passen.
gr Passiebloem
Hoop vervlogen
Mogelijk zijn de lichaampjes van de twee kinderen gevonden. Wat een drama.
Tsjor
Emine
ik vind jouw reactie echt smakeloos. Twee jochies zijn onder tragische omstandigheden omgekomen en het enige waar jij je druk over maakt is dat er wellicht meer 'overheidsbemoeienis' komt.
In dit geval had die omgang waarschijnlijk al tijden geleden gestopt moeten zijn, maar dan was vader waarschijnlijk als slachtoffer in de "geweldige" Darkhorsesite gekomen.
Kiki
In zo'n geval zo er standaard begeleidde omgang moeten zijn, maar ook dat is schaars en een gedoe om daar voor in aanmerking te komen.
Het is helaas de ervaring dat er in een aantal zaken kinderen overleden zijn waar het gevolg was dat er meer overheidsbemoeienis is gekomen. Daar ervaren we nog dagelijks de gevolgen van. Het is cynisch maar ik ben bang dat Emine gewoon gelijk heeft.
Terwijl zelfs meer dan 10 instanties niet kunnen voorkomen dat een ouder op een vreselijke manier de kinderen ombrengt kunnen wel alle ouders op een vreselijke manier geterroriseerd worden met wantrouwen en overheidsmaatregelen. Dat besef wil maar niet doordringen.
Ja kiki
Ik maak me er inderdaad zorgen om wat de sector met dit-zoals ik het zelf al bestempelde- tragische verhaal gaat doen en of nu ook andere kinderen en gescheiden ouders aangepakt gaan worden omdat er weer eens geblunderd is, zoals ook de zaak Savanne een ongewenst effect had. Mag ik?
En dan nog iets, het lijkt me niet dat jij je erover uit kunt spreken of ik mij al dan niet alleen hier druk over maak. Ik vind dat nogal een domme uitspraak van je. Zou hetzelfde zijn als de uitspraak: 'Twee jongens komen om en het enige wat Kiki doet is Emine aanspreken omdat ze iets zegt over de jeugdzorg.'Is net zo dom toch?
Bovendien
....uitte ik mijn zorg hierover voordat de jongens gevonden werden.
De wereld is niet maakbaar
Het grote probleem lijkt me hier dat de wereld niet maakbaar is. Mensen blijven mensen en doen soms elkaar gruwelijke dingen aan. Natuurlijk zou je alles willen voorkomen, maar het is een illusie te denken dat dit lukt.
Ja, Emine, het kan goed dat BJZ hierdoor weer de boel strakker aan gaat trekken. Maar in hoeverre komt dat omdat BJZ zelf in een kramp schiet vanwege een onhaalbare opdracht? Het staat alweer in de krant, BJZ heeft geblunderd omdat er al zolang hulpverleners bij het gezin betrokken waren die langs elkaar heenwerkten? Alsof betere hulp alles had kunnen voorkomen.
Er zijn mensen die prima kunnen bedriegen en manipuleren. Die iedereen een rad voor ogen kunnen draaien.
Er zijn ouders die hun kinderen betrekken in hun eigen conflicten.
Er zijn ouders die het verschil niet kunnen zien tussen het belang van de kinderen en hun eigen belang.
Ook als de hulpverlening wel goed georganiseerd is zullen dit soort dingen gebeuren. En da's het probleem, daar willen we ons als maatschappij niet bij neerleggen. We zoeken een zondenbok, omdat dit voorkomen had moeten worden. Dat dit niet te voorkomen was, daar willen we met zijn allen niet aan. Iemand had dit moeten zien, moeten herkennen, had vader tegen moet houden, want er moeten signalen geweest zijn.
Natuurlijk zijn er achteraf signalen geweest, en dat zijn dezelfde signalen die mensen geven die nooit in hun hoofd zouden halen om hun kinderen maar een haar op hun hoofd te krenken.
Maar goed, zolang wij als maatschappij niet kunnen accepteren dat gruwelijke dingen die gebeuren met kinderen bij het leven horen, zullen er vingers wijzen naar verantwoordelijke organisaties die op hun beurt in een kramp gaan schieten omdat ze ook wel weten dat volmaaktheid niet haalbaar is, maar ze die toch moeten leveren.
Het is voor ouders dus absoluut noodzakelijk je te realiseren dat er geen hulp mogelijk is bij echtscheiding en bij huiselijk geweld. Het is voor hulporganisaties leugenachtig om te doen alsof die hulp er wel is en er dan een eigen plaatje overheen te leggen waardoor ouders en kinderen er een probleem bij krijgen.
Dat is natuurlijk zwart wit. Ik had een hele goede counselor bij de vrouwenhulpverlening die me hielp keuzes te maken, zonder dat er 'ingegrepen' werd.
Verkeerde instantie
Vader was ontzettend de weg kwijt, dat kan niet anders. Die had dus hulp moeten hebben van een uitstekende psychiater. Als iemand een gevaar voor anderen lijkt, kan dat ook gedwongen. Daar was natuurlijk ook de veiligheid van de kinderen het meest mee gediend geweest, als je de vader adequate hulp biedt. Een pedagoog of psycholoog op afstand die zich door derden laat inlichten en dan regelingen bedenkt voor de kinderen, volstaat natuurlijk niet.
Dat is de tragiek. GGZ zaken laten beslissen door mensen wier taak en competentie dat niet is. En ja Gerry, risico dat dingen mis gaan, is er altijd. Maar dat risico is wat kleiner als niet het verkeerde circuit zaken op zich neemt. En het is noodzakelijk dat we de risicos zo klein mogelijk maken.
Helaas
Post ik twee keer hetzelfde bericht in twee verschillende draadjes. Soms Is het niet kies om je eigen situatie naast die van deze gruwelijke gebeurtenis te willen leggen en vergelijkingen te willen trekken. En nog erger te willen verklaren, te beschuldigen etc etc Dames dit lijkt me zo een moment... STOP!
Margriet jammer voor je
De inspectie jeugdzorg zal hier ongetwijfeld een onderzoek gaan doen. De uitkomsten zullen openbaar zijn. Ook in dit geval zal nog verder over het optreden van BJZ worden gepubliceerd. Het is een openbaar belang en een openbare kwestie hoe de (gedwongen) (jeugd)hulpverlening functioneert. Dat betekent dat er in het openbaar over zal worden gepraat. Of jij dat nu kies vindt of niet.
Want openbaar maken van fouten kan de veiligheid van kinderen dienen. En de veiligheid van kinderen gaat voor.
Klant
Een inspectie onderzoek of eigen ervaringen gebruiken om deze zaak te willen verklaren/te veroordelen, te beschuldigen. Volgens mij was ik vrij helder dat laatste vind ik onkies.
Ik mis in je rijtje de huisarts, de volwassen GGZ ...
Margriet
Wat dacht je, 'laat ik de HO-STOP-boodschap eens in praktijk brengen'?
Dat vind ik nou ongepast. Je weet dat de HO-STOP-boodschap bedoeld is om iemand tot rust te laten komen (bv als die helemaal niet door het lint gaat), maar niet om een discussie te smoren?
Sorry, kheb ook school gehad.....
En wat ik nog vergat margriet
Het is aan forumbeheer om discussies die te 'onkies' worden stop te zetten. Forumbeheer ziet kennelijk nog geen reden voor drang of dwang. Jouw rol is die van bezoeker. Je kunt forumbeheer wel verzoeken om de door jou gepast geachte stilte. Daarvoor gebruik je de envelop knop op dit forum
