Aub kijken : uur van de wolf op vrijdag 6 maart 22.50

Objectief?

"lieve vriendin, en ze ziet ze al jaren niet meer" en "De vader, tja,.."

Wil je dat we objectief gaan kijken?

Ik ben benieuwd

Ik hoop dat ik er aan denk, a.s. vrijdag.

Sini, youtube

Op youtube zijn ze ook veelvuldig te vinden.

Heb veel filmpjes bekeken en beluisterd

Ik vind het indrukwekkend hoor, maar ook een beetje onnatuurlijk allemaal. Wat vind jij er zo van Sini? Ik keek ook eens naar de opmerkingen, en toen viel mij op dat de familypondman (ik vermoed de vader) op vrijwel alle opmerkingen reageert. Ik krijg een niet zo prettig gevoel van zijn opmerkingen...

Op you tube gekeken

Ik krijg er een raar gevoel bij. Ik heb vroeger een vriendinnetje gehad uit zo'n soort familie. De ouders probeerde via hun kinderen hun roem te halen. Het hele leven stond in de teken van de muziek. Vriendin had geen normale jeugd, ik "mocht" bevriend met haar zijn omdat ik ook in die musikale wereld zat. Vriendin had best talent, maar is zo vreselijk gepushed. Met 18 jaar is zij er helemaal mee gestopt, nooit meer de viool aangeraakt, echt zonde maar wel de resultaat van al dat gepush. Ze neemt het haar ouders zeer kwalijk dat zij geen normale jeugd heeft mogen hebben.
Trouwens, na het luisteren van die filmpjes, vraag ik me af of die kinderen wel degelijk zangles krijgen of doet de vader dat? Ze hebben best talent, maar imho beheersen ze de zang technieken niet. Maar daar kan Margje beter over oordelen. Wat mij ook opvalt is dat de opbouwende kritiek krijgen op you tube, heel goed bedoeld, maar de reacties van vader? zijn super eigenwijs.
Ik ben erg benieuwd naar de uitzending en ook het verhaal er achter.

gr. Mari

Mari

"Trouwens, na het luisteren van die filmpjes, vraag ik me af of die kinderen wel degelijk zangles krijgen of doet de vader dat? Ze hebben best talent, maar imho beheersen ze de zang technieken niet."
Ja daar krijgen ze vaak commentaar op, in de zin van 'ga toch professioneel les nemen, zo verpest je je stem'. Dat wordt strijk en zet van tafel geveegd door de vader. Zelfs Greetje Kauffeld, toch een eminence grise op zanggebied, krijgt op haar beleefde aanbeveling een veeg uit de pan.

MR

Vandaag stuk in de krant

Vanochtend las ik een artikel in onze krant (de Stentor), we blijken vlakbij dit gezin te wonen. Het artikel gaf al aan dat het een bijzondere situatie is in dit gezin, ook waarom, maar dat deze situatie gelijk ook bewonderenswaardig is.
Ik ga zeker kijken!

Gisteren

De wereld draait door gekeken en toen vroeg ik me ook direct af waar de moeder was. Ben nu wel heel benieuwd naar het verhaal er achter.

groetjes van Charlotte

Lees hier

http://www.destentor.nl/regio/zwolle/zwolle/4264679/Musiceren-en-poetsen-in-het-paradijs.ece

Heb nog niks gezien

.... maar is er niet een tijd geleden in de een of andere krant (dan wel zo'n weekendbijlage) een stuk over dit gezin verschenen? Er staat me iets van bij dat ze niet alleen muzikaal maar ook nog zeer orthodox gelovig zijn. RK, als ik me wel herinner (niet het meest voor de hand liggend in het verspreidingsgebied van de Stentor, trouwens).

Ik werd niet direct heel vrolijk van dat artikel, dat weet ik nog wel.

Groeten,

Temet

Klopt temet

Dit artikel is ook van eind december, en verwijst al naar de uitzending van van vanavond.

Groetjes, Minet

Hun eigen website

http://www.thefamilypondman.com/Home.html

Nog een artikel

http://www.destentor.nl/algemeen/cultuurstn/4612274/Strenge-vader-biedt-kinderen-Pondman-structuur.ece

Minet

Minet, jouw en mijn eerste posting kruisten elkaar als het ware. Ik heb het dus kennelijk in de Stentor gelezen, die lees ik wel eens als we bij mijn schoonouders in Kampen zijn.

Altair, dat die romatische blik van een Amsterdammer komt verbaast me eigenlijk niet zo. Past een beetje in het beeld dat nogal wat Amsterdammers (vooral de wat trendy types) hebben van de rest van Nederland als een achtergebleven gebied - het idyllische buitenleven enzo. Een Zwollenaar had hier vermoedelijk wat nuchterder tegenaan gekeken.

Ik heb dus nog steeds die uitzending niet gezien, maar moet wel steeds aan de Von Trappjes denken. Maar die kwamen een stuk gezelliger over, met al dat gejodel en die lieve Julie Andrews

Groeten,

Temet

En ik

.... moet, na deze berichten en krantenartikelen gelezen te hebben, even denken aan een Channel 4 docu op Canvas (afgelopen dinsdag geloof ik) over Amerikaanse vaders die de kuisheid van hun dochters bewaken als een ware cerberus. Compleet met contracten en allerlei kuisheidsdenken bevorderende activiteiten. Deze vaders waren obsessief zuinig op hun kinderen en ook wel bezitterig naar hun dochters toe. Ik kreeg er de kriebels van en dat krijg ik ook een beetje bij vader Pondman. Eens zien vanavond.

Bah

dat je de andere ouder zo uit het leven van je kinderen wil weren. Echt vreselijk, ik heb het erg met de kinderen te doen.

Wat vond ik ervan

Het is een harmonieus gezin, gedreven, enthousiast, maar ondertussen ook echte pubers.
Ik vond de rol van vader nogal dubbel, aan de ene kant dwingend, aan de andere kant heel liefhebbend, zorgvuldig en consequent.
De kinderen hebben slechte herinneringen aan moeder die ineens verdween en hen achterliet. Daarnaast gaf vader heel helder aan dat ze altijd met haar verbonden zullen blijven, omdat ze een deel van haar zijn.
Alleen voelen de jongste kinderen dit blijkbaar (nog) niet zo.
Ik zag een gezin dat duidelijk anders leeft dan hun klasgenoten, maar niet minder plezier in het leven heeft.
Groetjes, Minet

Zag de moeder het vanavond ook voor het eerst?

Wat een klap in haar gezicht moet dit zijn geweest, vooral het moment dat dat kaartje werd voorgelezen!!
Verder maken de kinderen op mij niet echt een ongelukkige indruk. Maar ook niet bijzonder gelukkig, ik vind dat ze een spartaans leven hebben, zonder de gewone puberdingetjes etc. Sommigen van hun lijken dat wel te missen, jammer!
Ook vind ik vader bijzonder eigenwijs en zelfgenoegzaam, hij neemt niet eens in overweging dat iemand die er verstand van heeft wel eens gelijk kan hebben met zijn opbouwende kritiek.
tot zover eventjes, ben benieuwd naar andere reakties

En ik

Ik heb met gekromde tenen zitten kijken. De vader die ontbijt op bed krijgt. De dochters met lang haar, lange rokken. De moeder, waarover een zoon zegt: 'ze laat nooit iets van zich horen, maar stuurt wel een sms-je of we met haar op vakantie willen. Nou, ze heeft haar recht wel verspeeld. Ik hoop dat ze nu stopt met al die mailtjes en sms-jes". Vader knikt begrijpend. Wat erg!

De kinderen zijn muzikaal, maar volgens mij vooral de jongste. De rest probeert veel te hard de vader te pleasen. Een vader, die meer talent heeft dan zijn zoons, maar zeer gefrustreerd is. Oh, wat vond ik dit ert om naar te kijken. Ben benieuwd naar het verhaal en andere meningen.

Bennikki

Wat ik er nog bij wilde zeggen

Ze lijken allemaal wel veel plezier te hebben in de muziek, vooral in de weense opera stonden ze echt te stralen. Ik ben alleen bang als ze zo doorgaan minstens twee van hen zwaar genoeg krijgen van de muziek, gewoon omdat het nu oververtegenwoordigt is in hun leven.
groetjes

Hmmm

Ik heb echt mijn best gedaan om te uitzending te bekijken zonder vooraf bepaalde vooroordelen. Ik zie 5 pubers die wat vervreemd zijn van de normale wereld. Ik vermoed behoorlijk gehersenspoeld door de vader, die behoorlijk dominant overkwam. Wel met liefde, maar ook met zijn eigen plan voor op?!? En die oudste zoon, ik vind het een beetje vreemd dat een jongeman van 21 naast het thuis wonen ook nog samen met zijn vader werkt als schoonmaker? Die andere kinderen zitten op het gymnasium, waarom mag hij niet verder studeren?
Maar vooral muzikaal gezien heb ik een behoorlijke kater er aan over gehouden. Ik vond het erg moeilijk om te blijven kijken. Wat voor een opleiding heeft die vader? Hij zou operazanger zijn? Ik vermoed een "wannabee" ?? Die kinderen zijn duidelijk muzikaal, maar worden qua zang verpest door hun vader. Laat ze in vredesnaam fatsoenlijke zanglessen nemen!! Echt, het was niet aan te horen. Ik ben nu geen geschoolde zangeres, maar ben wel een beroeps muzikant en weet wel wat goed en slecht is. Er is nog veel meer te zingen behalve Verdi, laat ze eerst bij het begin beginnen. Ik vond het erg jammer dat de vader het kritiek van de impressario niet wou aannemen, een toppunt van arrogantie. Want die man verwoorde precies wat ik dacht.
Ik ben nu echt reuze benieuwd naar het verhaal van de moeder. Als gescheiden ouder weet ik dat er altijd 2 kanten aan het verhaal zitten!

Ik zie geen

ongelukkige kinderen....ik ken de situatie niet, maar begrijp uit de film dat moeder sowieso vaak afwezig was? Toernee? Wat doet moeder dan?

Verder vind ik al dat gezing en muziek maken wat overdreven, maar ik weet niet of het echt de hele dag is, zoals je uit de film zou denken....

Beetje o.t.

ik vond het leuk de school te zien waar mijn kinderen ook op zaten toen we nog in NL woonden.
Over de vader: op mij kwam hij over als iemand die eigenwijs is, maar wel alles voor z'n kinderen over heeft. Hij kapte ieg tijdens de film het plan van de ene zoon om niet meteen naar het conservatorium te gaan, niet af. Gaf wel aan er moeite mee te hebben om zo ineens over te moeten schakelen op een ander plan. Het lijken kinderen met veel talenten: hoog schoolniveau ( zelfstandig gymnasium), ballet, judo, instrument en zang. Zo op het oog toch ook pubers die niet helemaal weg van deze wereld leven: feestje, modernere muziek, schouder ophalen over pa. Heel close met elkaar maar de kinderen kwamen niet onevenwichtig ofzo op mij over. De moeder is behoorlijk buiten beeld, was blijkbaar altijd al veel weg en de (nu niet bestaande) relatie met haar is flink verstoord. Schuld zou bij moeder liggen. Toch ook goede herinneringen ( kaartjes sturen van net lezenlerende kinderen met kusjes erop)
Over de stemmen en het onderwijs in zang kan ik helemaal niets zeggen. En dat was dacht ik speciaal waar Sinilind naar vroeg.
Het roept een beetje de vraag op of het er altijd zo aantoe gaat. Schiet vader niet uit z'n slof? Puberen de kinderen niet heviger? ( tegenwerken?) Je ziet per slot alleen maar wat een filmmaker wil laten zien, het is maar een stukje van een verhaal.

Gekeken

Ik heb ook gekeken. Over de zang kan ik kort zijn: dat sloeg werkelijk helemaal nergens op, zoals die man die kinderen leert zingen. Hij is ergens in de vorige eeuw blijven hangen, laat ze notabene langspeelplaten naspelen: er is zo veel gebeurd op dat gebied, en dat onthoudt hij hen gewoon. Dit vond ik echt kwalijk, hij zou hen echt zanglessen moeten laten nemen bij hedendaagse pedagogen, want op deze manier wordt het echt nooit wat.

Verder: hij kwam op mij over als een liefhebbende maar dominante man. Het is jammer dat hij zich nooit eens afvraagt of hij het wel goed doet, maar het lijkt bij zijn karakter te passen dat hij nooit aan zichzelf twijfelt. Hij lijkt me een onmogelijke man om mee samen te leven, ik zou het nog geen dag uithouden.

Ik vond de kinderen 'gezond' overkomen, gegeven hun opvoeding. Ze worden kort gehouden, maar ze zijn niet ongelukkig, en hun onderlinge verstandhouding lijkt me prima. Maar het enige logische vervolg lijkt me wel dat ze op hun 18e hun eigen weg gaan en dan zelf hun keuzes maken. Het lijkt me zeer ongezond als ze ook als jongvolwassenen nog blijven doen wat hun vader zegt. De oudste zoon had het er duidelijk ook het moeilijkst mee, en die zie ik ook als eerste uitbreken, wat hij echt moet doen.

Verder was duidelijk dat de kinderen een aversie tegen hun moeder hebben. En aangezien het nog maar anderhalf jaar geleden is dat ze weggegaan is (of heb ik dat verkeerd begrepen?) lijkt me niet dat de vader hen daarin veel beinvloed heeft. Dat is echt hun mening. De moeder is tekort geschoten, zo lijkt het. Ze was te veel weg en ze heeft de verkeerde eisen gesteld bij de scheiding, is de boodschap. Kijk, als ik die vader was zou ik zorgen dat de moeder een rol blijft houden in het leven van de kinderen, en deze vader is daar niet toe genegen, maar ik vond wel dat het erg vanuit de kinderen zelf komen. Het kwam op mij niet over dat die vader hen daarin voorgekauwd heeft wat ze moesten denken.

De kinderen hebben gewoon een karakter wat zich leent voor zo'n opvoeding. Ik denk niet dat ze het anders zouden willen. Heel veel kinderen zouden dit nooit accepteren, maar deze kinderen wel. Ik geloof wel dat het in die kinderen zelf zit, niet alleen in de vader. Maar nogmaals: wel vanuit de gedachte dat het niet langer doorgaat dan tot hun 18e. En daar kon het nog wel eens mis gaan.

Maar over die abonimabele zang kom ik haast niet heen. Wat erg, zoals hij ze laat zingen. Het staat totaal haaks op hoe je tegenwoordig op het conservatorium leert zingen. Hij laat ze een kunstmatig vibrato zingen, van dictie is geen sprake, ze zingen opgezwollen zoals ouderwetse operazangers uit de jaren dertig, veertig deden, het slaat echt helemaal nergens op en zeker niet bij zulke jonge kinderen. Ik kan me hier erg over opwinden, het is haast schandalig! Ik zat tegen mijn man dit allemaal uit te briesen en op dat moment kwam goddank die Oostenrijker, die precies zei wat ik dacht.

Voor het overige vond ik ze ook niet overlopen van musicaliteit, behalve het jongste meisje. Maar ze zijn heel ijverig, ze spelen veel samen, en dat is natuurlijk een hele belangrijk component van ensemble-spelen.

Margje

Losse punten

- de vader kwam over als een vrij pendante arogante man. Ik kon daardoor niet echt objectief naar hem kijken want het is precies het type wat mij irriteert. Ik vond hem eigenwijs en overheersend. Toch denk ik dat hij wel een liefhebbende vader is en hij zo kwam hij ook wel over. Alleen wel het soort man met wie ik binnen een uur al ruzie zou hebben

- De kinderen kwamen lief, talentvol en gelukkig over. Vader mag trouwens blij zijn dat hij niet zulke dochters heeft als mijn oudste twee. Dan kwam dat ontbijt op bed er echt niet

-Muziek heb ik weinig verstand van maar logica alleen zegt mij al dat het voor niemand met welk talent dan ook verstandig is om maar van één iemand les te krijgen. Juist als je talent verder wilt ontwikkelen is het belangrijk om te zoeken naar methoden die je talent verder helpen. Om andere methodes te proberen en open te staan voor nieuwe ontwikkelingen Vader is helaas te eigenwijs op dat gebied en denkt dat alleen zijn methode de juiste is.

-Jongste meisje leek me inderdaad de meest talentvolle van het stel.

-Vader wil graag zelf ook weer meer zingen maar rookt wel?

-Wat me zeer tegenstond was trouwens hoe die grote jongen van 18 of 20 (ik weet niet welke van de twee) die shetland pony (waar hij sowieso al veels te groot voor was) afragde. Volgens vader moet alles zo goed mogelijk gebeuren maar pony rijden en omgang valt daar blijkbaar niet onder.

-Over moeder kon ik weinig zeggen want ze kwam weinig voor in de documentaire. Ik vind het flauw van de regisseur om haar niet haar zegje te laten doen terwijl ze wel (dmv gesprekjes en ansichtkaart) indirect in de documentaire voortkwam. Wat vader zei over moeder en dat de kinderen voor altijd deel van haar uitmaakten vond ik wel mooi. Verder weet ik niks van de achtergrond dus kan er weinig over zeggen.

Maylise

Mijn mening

Ook ik heb gekeken gisteravond. De vader kwam op mij over als een zelfingenomen man, die van mening was dat hij goed bezig was. In de film een liefhebbende en geduldige vader, hoewel hij er zich terdege van bewust moet zijn geweest dat de camera's draaiden. Het verbaasde me wel dat hij rookte en zijn kinderen liet "meegenieten" ipv buiten een sigaret opsteken.

Het gezin kwam in eerste instantie op mij over als een streng gereformeerd gezin: lange haren, de meisjes met rokken, geen make-up... Later bleek dat ze katholiek waren. De kinderen maakten op mij geen ongelukkige indruk en leken goed met hun vader te kunnen opschieten.

Hoewel de vader geen slechte dingen over de moeder heeft gezegd, leek het alsof de kinderen wel beinvloed waren. Ik vraag me af wat de beweegreden van de moeder is geweest om het gezin te verlaten, maar kan me voorstellen dat ze niet achter de Spartaanse opvoedmethoden van de vader stond. Verder lijkt het me niet makkelijk om met zo'n man te leven.

Over de zangkwaliteiten van de kinderen heb ik geen mening, ik ben geen expert. Wel denk ik dat de vader er goed aan doet het advies van de Weense impresario ter harte te nemen in plaats van doorgaan waar hij mee bezig is en zodoende meer (stemmen) kapot te maken dan hem lief is.

Gezien

En wel 'objectief' want ik had dit draadje nog niet gezien.
Ik heb geen verstand van zingen, maar de strijd is een klassiek pedagogische: is dit pushen of stimuleren? Is dit goed of slecht voor kinderen? En ook: Is talent op die manier maakbaar? Zie ook de Polgar familie (schakers).
Vader heeft een punt en dat werd feitelijk onderschreven door de man in Wenen: Als spierontwikkeling de basis is voor zang op een bepaald niveau, dan is jong trainen helemaal niet slecht (merk op, we hebben het niet over krachttraining. Vergelijk het eerder met voetballen of ballet, techniek die door spierbeheersing wordt ondersteund).
Veel waarschijnlijker is het dat de rollen verdeeld worden naar hiërarchie, ancienniteit, waardoor het inderdaad zo is dat bepaalde stukken pas vanaf een jaar of 40 gezongen worden. Niet omdat het niet eerder kan, maar omdat het 'broekies' niet gegund wordt.
En daar heeft vader ongelijk. Als het waar is dat dit soort hiërarchie geldt, dan maakt niet uit hoe die wordt gerationaliseerd en of dat waarheid is of kul. Het is dan gewoon zo en dat zal de kinderen _geen_ plaats geven aan de wereldtop binnen 7 jaar. Ze zijn te jong, niet om hun leeftijd, maar om hun plaats in de pikorde. Er is niet zoveel plaats op het concertpodium en een plaats verwerven doe je niet met een meetbare prestatie. Het is geen schaken waarbij je ondanks alle skepsis een meestertitel kunt veroveren door veel te winnen.
Vooralsnog lijken de kinderen het erg eens met vader, lijkt er ook ruimte voor discussie en lijken ze een positief gevoel van samendoen te hebben. Het pakt heeft ook rigide kanten:"wie niet voor ons is, is tegen ons". Dat blijkt wel uit de opvatting over moeder (zij is weggegaan, eigen schuld, dikke bult). Dit is volgens mij ook vermengd met het feit dat ze gewoon te druk bezig zijn met hun eigen bestaan om daarnaast ook nog iets met een moeder op afstand te hebben.
Heel begrijpelijk, maar ook bedreigend voor de indivuen uit het gezin. Ze weten stuk voor stuk wat hen te wachten staat als ze het spel niet meer mee willen spelen. Dat lijkt toch op verbanning.
Een beetje kromme tenen hier dus; over zoon van 21 (werkt die, neukt hij wel genoeg?), de seksuele moraal van vader (alleen de ware liefde), zijn opvatting over internet (is dat toch niet een verkapt verzet tegen invloed van buiten?), de jongste uit het gezin (toch een beetje een assepoester in haar rol als begeleider).
Maar goed, dat komt in meer gezinnen voor. Wat het moeilijk maakt in dit gezin is het meetbare resultaat: staan ze wel of niet over 7 jaar aan de top? Zo nee (en dat vrees ik) dan zou dat wel eens een enorme domper kunnen zijn, ook op de onderlinge relatie en het zelfbeeld.
Wat dat betreft: tot je 40e de hoop kunnen hebben dat je altijd nog dat grote podium met die grote rol kunt bereiken, heeft toch wat. Dat voor je 30e bereikt moeten hebben alleen maar om te bewijzen dat dat technisch kan, laat weinig hoop over als dat toch niet lukt.
Groet,
Miriam Lavell

Niet het hele programma gezien maar

Ik heb het stukje gezien waar ze voorzingen voor de Weense man. Heb er niet zoveel verstand van, maar ik vond dat vooral die jongen zo 'brallend' zong, er was geen woord van te verstaan. Moeizaam klonk het en ik vond het ook niet zo mooi.

De blik in de ogen van de vader bij het commentaar van de impresario vond ik om bang van te worden...

Ik ga de rest van het programma nog bekijken op uitzending gemist, ben toch wel nieuwsgierig geworden.

Niny