Amk-melding, totale paniek

Af te lopen script

Het is niet moeilijk. AnneJ heeft zelf een verleden met Jeugdzorg, wordt emotioneel en is dus een slechte raadgeefster. Dat oordeel baseer ik op een groot aantal van haar postings, ook in andere draadjes. Niet bang zijn June, angst is een slechte raadgever.
Uitgangspunt is dat het AMK inderdaad beslist of het dossier wordt gesloten of niet. Daar heeft het voorwerp van onderzoek niets over te zeggen. Het AMK heeft uitgelegd welke informatie ze nodig denken te hebben om daar een beslissing over te kunnen nemen. Dat voelt griezelig, ik herken dat gevoel. Want dan word je afhankelijk van wat derden, zoals de school, over je gaan zeggen. En deze melding is al gebaseerd op roddel (zoals dat in ons geval ook zo was). Dus ja, Koentje, het AMK wordt ingelicht op grond van 1 incident, dat komt voor. Nu heb je de volgende mogelijkheden:
-Het AMK informeert bij school, krijgt bericht dat school geen problemen ziet en sluit mogelijk op grond daarvan het dossier.
-Het AMK krijgt nergens toestemming voor. Ze durven nu het dossier niet te sluiten, want ja, ze hebben alleen informatie van moeder zelf en verder van niemand. In ons geval hebben we voorgesteld om contact op te nemen met de huisarts, maar dat wilde de medewerker niet, hij wilde per se school spreken.
Wij hebben dat als volgt opgelost: we zijn naar school gegaan hebben per direct een gesprek gevraagd met de leraar van ons kind en het schoolhoofd en hebben daar verteld wat ons overkwam. Het schoolhoofd heeft ons gezegd dat hij de medewerker zou zeggen dat er naar het oordeel van de school geen redenen zijn voor een zorgmelding. Nu wisten wij dus wat school zou gaan vertellen. Dat voelt al heel anders en je hebt dan zelf veel meer regie. Vervolgens hebben we toestemming verleend om bij school te informeren.
Je hebt wel degelijk rechten, maar daar schiet je niet zoveel mee op als je niet lastig gevallen wilt worden met gedoe. Dan is kortsluiten tussen de partijen een goed idee. Voorwaarde is natuurlijk wel dat er met school en/of andere derden te praten valt (wij hadden een goede school, nuchtere mensen met hart voor de zaak)

Precies houdt het zelf in de hand

Door zelf initiatief te nemen. Open raampje heeft daarbij een goed advies om zelf in gesprek te gaan met school.
June heb je niemand in je netwerk die je zou kunnen helpen? Soms lijkt iemand niet logisch maar omdat die je goed kent kan die toch beter je ondersteunen dan zomaar iemand van het forum....

Ik heb het meegemaakt

Ik heb dit meegemaakt, een melding bij het AMK. Enkele jaren geleden, maar ik vergeet het nooit. Ik dacht dat mijn wereld instortte! Het heeft wel een tijdje geduurd voordat ik er over heen was.
Ik had toen 3 kinderen, 3e net geboren, oudste 4 jaar net met school begonnen. Oudste had nogal wat gedragsproblemen (nu blijkt dat hij ADHD heeft), dat in combi met net met school beginnen zorgde voor nog al wat stress thuis. Hij had vaak driftaanvallen en huilde vaak. Naast ons woonde een gezin met 4 al wat oudere zonen. De moeder was op zich wel aardig maar ze zag in heel veel dingen al mishandeling. Bijvoorbeeld, het pasgeboren babietje van andere buren huilde nog al veel en ze vond dat zo zielig en vond dat het babietje verwaarloosd werd. Ook had ze me een keer verteld toen ik er net woonde van een gezin met een jong kind dat vaak huilde en dat ze bijna het AMK had gebeld, maar dat toen dat gezin verhuisde. Kortom deze vrouw zag eigenlijk spoken en concludeerde wel heel vaak dat er ergens sprake was van mishandeling. Zij had dus het AMK gebeld. Ze hoorde onze zoon vaak schreeuwen en wij hebben wel eens tegen zoion geschreeuwd.
We kregen een brief dan er 2 maatschappelijk werksters van het AMK thuis zouden komen kijken. Ze zijn geweest, wij hebben ons verhaal gedaan. Nee, we mishandelingen ons kind niet, ja we hebben wel eens tegen hem geschreeuwd, en ja we hebben ook wel eens met elkaar ruzie gehad en ja onze zoon kan erg dwars zijn.
Het AMK heeft ook contact op genomen met de huisarts (die had niks bijzonders te vertellen, want hij zag ons nooit), school (had ook niks bijzonders te vermelden, want zoon was net begonnen) en het consultatiebureau (die vertelde dat ze mij een erg zorgzame, lieve en betrokken moeder vonden). Ik geloof dat ik dat nog het ergste vond, dat het CB en school ondervraagd werden. Ik schaamde me dood! Als zoon met een blauwe plek naar school ging, hoopt ik dat er niet raar over gedacht werd!
Het AMK concludeerde dat er geen sprake was van mishandeling, maar bood wel hulp aan in de vorm van een maatschappelijk werkster. Dat heb ik geweigerd, dat vonden ze jammer, maar verder werd er niet aangedrongen. Na enkele maanden kreeg ik een brief dat het dossier werd gesloten.
Al met al liep het met een sisser af.
Ik wil je dit meegeven. Werk zeker wel mee met het onderzoek. Als je dat niet doet, denk ik dat je je verdacht maakt. Wees eerlijk, maar zwak wel dingen af. Zeg bijvoorbeeld dat het reuze meevalt je stem verheffen tegen je kinderen. Ze kunnen nl wel eens de neiging hebben om toch te denken als je zegt dat je wel eens tegen je kind hebt geschreeuwd dat het elke dag meerdere malen gebeurt.
En zet je schrap! Het is echt niet leuk als je hier doorheen moet.
Het is natuurlijk krankzinnig dat 1 telefoontje van een hysterische buurvrouw of van iemand met een valse tong kan leiden tot dit soort dingen. Maar probeer er zonder kleerscheuren uit te komen en dat doe je als je je diplomatiek opstelt en laat zien dat je niks te verbergen hebt.
Heel veel sterkte hier mee!

Koentje

Nee, ik vind het niet normaal, maar als het je overkomt, moet je wel het beste er van maken, vrees ik, en dat is meewerken.

Oja, het wrange is

Wat nog het wrange aan het hele verhaal is, is dat van de 4 zonen van buurvrouw die ons gezin bij het AMK meldde er zeker 2 slecht terecht zijn gekomen. De jongste was nog geen 13 toen hij bijna dagelijks met andere hangjongeren op het plein rondhing en blikjes bier dronk en blowde, terwijl pa en ma aan het werk waren. Hij kwam al vroeg in aanraking met HALT. Andere zoon is op zijn 15e van school gestuurd omdat hij een klasgenoot een gebroken kaak had geslagen. Hij heeft daarna school niet afgemaakt en werkt nu in een supermarkt.

Tja, balk en splinter, denk ik dan...

Melders bij het amk

Zijn vaak ook mensen die zelf door die molen zijn geweest. Dat kun je ook aanvoeren als argument als je daar je vinger op weet te leggen.
Vaak hebben ze zelf een gezinsvoogd of uit huis geplaatste kinderen.
Ik kan het niet verklaren want zelf heb ik die neiging helemaal niet nadat ik in aanvaring ben gekomen met die zorgmeldingonderzoekers. En met bureau jeugdzorg heb ik, behalve in de functie van het AMK, nooit te maken gehad overigens.

Annej

Misschien is er een verschil tussen mensen bij wie terecht of onterecht gemeld is. Dat de mensen bij wie terecht gemeld is, zelf later ook gaan melden.
Maar goed, hoe kom je aan die wijsheid dat de melders vaak mensen zijn die ook door die molen zijn geweest?

Emotie

Bij zo'n melding snap ik wel. Had ik ook. Je denkt nog maar aan een ding: dit moet ophouden en wel nu! Maar dat is een valkuil. Je moet achterover leunen en je beraden en een balans vinden tussen meebuigen en een streep trekken op een beleefde neutrale opgewekte manier.
Ik ging ook naar dat eerste gesprek, niet alleen, om te vertellen hoe goed het eigenlijk wel niet ging en wat ik eraan deed om te zorgen dat mijn kinderen die hulp kregen die ze nodig hadden en hoe we daar allemaal mee omgingen.
En ik gaf in het volste vertrouwen een lijstje met de gevraagde contactgegevens. Nadat ik overigens al bij de huisarts was geweest en bij de school.
Dat zou heus wel blijken dat we hier goed bezig zijn met een paar zorgenkinderen.
Totaal in shock las ik echter het eerste rapport wat de onderzoekers daarvan bij elkaar verdraaid hadden.
Mijn kinderen werden op het nippertje niet uit huis geplaatst en die dreiging bleef tot het laatste moment bestaan. Nee, met openheid kom je er niet. Ik heb ze verder dan ook niet gevoerd met het toegeven van zaken waar ik spijt van had of zo, maar dat was ook niet nodig, de dames verzonnen wel zelf wat er zoal fout zou zijn of zou kunnen zijn. Allemaal suggestieve zorgen die schreeuwden om een gezinsvoogd. Want ze willen zo graag helpen, en of ik alsjeblieft vrijwillig een gezinsvoogd zou willen accepteren. Maar de toegevoegde waarde voor mij en mijn kinderen kon niemand mij uitleggen dus die vrijwillige gezinsvoogd heb ik beleefd geweigerd. En daar ben ik nog blij om, anders had ik er nog mee gezeten.

Nu maar niet

Zie Derkelina Bul, die in het nieuws geweest is, zelf is ze haar kinderen kwijt. Ook heb ik inmiddels een netwerk en contacten waardoor die verhalen mij bereiken. En ik sta er nu natuurlijk open voor, mensen weten van mij dat ik een overlever ben van een zorgmelding, dus komen die verhalen vanzelf op mij af.

Annej

Derkelina Bul is gezinshulp, dat is iemand die je zelf in kunt huren, die werken niet bij het AMK. Beter nog, zij was niet tevreden over het AMK.

Tijgeroog

Derkelina Bul is een melder bij het AMK die zelf een geschiedenis heeft, het gaat erover dat voor die mensen de drempel om te melden blijkbaar zeer laag is.

Pot verwijt..

Als je weet dat iemand zelf een geschiedenis heeft, kun je het pot-verwijt-de-ketel argument gebruiken om een zorgmelding klein te krijgen.

Overigens

Mensen die een zorgmelding doen, doen dat vaak niet alleen bij jou. En zijn daarom vaak een bekende bij het AMK. Het kan zinvol zijn om te vragen welke buren ze nog meer aangemeld hebben? Daarom is het onverstandig om direct te reageren op een oproep van het AMK. Eerst zie je er zelf een beeld bij te krijgen.

Annej

Ik ben een melder bij het AMK, zowel vanuit mijn werk als privé. Ik ben daarmee nog geen bekende bij het AMK, want in 25 jaar heb ik 2 keer vanuit mijn werk een melding gedaan, en 1 keer privé. Ik heb in mijn leven zelf nooit te maken gehad met het AMK, als kind niet, maar ook niet nu ik zelf (inmiddels grote) kinderen heb. De drempel is voor mij laag, beter een keer teveel gebeld dan een keer te weinig is mijn motto. Ben ik nu een uitzondering op jouw regel?

Monet

Ik hoop voor je ' klanten' dat je overziet wat de gevolgen voor hen zijn en dat je eerst alles hebt kunnen doen om te voorkomen dat je meldt. Eigenlijk denk ik dat je niet beseft wat de gevolgen zijn omdat je jezelf inschat als iemand met een lage drempel voor melding. Dat snap ik wel hoor, zo zat ik er vroeger ook in, ook hulpverlener, ook weleens gemeld.

Annej

Ik besef voor 100% wat de gevolgen zijn, ik ga echter altijd uit van het kind dat de dupe is. In 2 gevallen (werk) is er de nodige hulpverlening in het gezin gekomen waardoor de mishandeling/verwaarlozing stopte en het kind een veel beter leven tegemoet kon zien, gewoon thuis, bij zijn/haar ouders.
In 1 geval (prive) is, nadat er lange tijd veel hulpverlening op het gezin is gezet, het kind gelukkig uit huis geplaatst. Het allerlaatste wat je hoopt dat gaat gebeuren, en wat met man en macht getracht is te voorkomen, maar in dit geval het beste wat het kind kon overkomen. Met het kind gaat het nu wonderbaarlijk goed, en ook de moeder is nu blij met deze oplossing.

Ik blijf dus melden zodra ik daartoe noodzaak zie. En dat altijd met in mijn achterhoofd: waarmee kan ik dit kind helpen in deze situatie.

Monet

Volhouden Monet. De werkelijkheid is voor jou blijkbaar erg duidelijk en je hebt een goed ontwikkeld inlevingsvermogen. 100%?

Ik sta voor 100% achter de dingen die ik op dit vlak doe. Je moet er toch niet aan denken dat een kind gigantisch in de knel blijft zitten omdat niemand actie onderneemt?

Jups annej

Zelden een realistischer, nuchterder mens meegemaakt dan Monet.

Hier

Ik sta voor 100% achter de dingen die ik op dit vlak doe. Je moet er toch niet aan denken dat een kind gigantisch in de knel blijft zitten omdat niemand actie onderneemt? .....
Dat zal iedereen met je eens zijn Monet alleen twijfel ik wel aan je analyse. Jij ziet blijkbaar direct of een kind mishandeld wordt. Nou dat vind ik knap. En je weet ook direct door wie ze dan mishandeld wordt en je staat ervoor dat je er wat aan doet?
Zo een hadden wij er ook. Gaf dochter haar mobiele nummer zodat ze een uitweg had uit de situatie waarin ze misbruikt en mishandeld werd. Geen idee dat dochter echt niet belt met nieuwe mensen. Als je dat wilt moet je dat haar aanleren en voordoen en precies uitleggen in welke omstandigheden en op welk tijdstip je dan belt.

Dat kind een vorm van autisme heeft, veel te hoog aangeslagen werd op school en elders met dat knappe koppie, en dat daardoor de stress uit haar oren kwam en de angst voor mensen zich wortelde in haar systeem. Maar vooral dat ik haar laatste veiligheid in de wereld was. Overigens dat dan weer wel en om die reden werd kind toch maar niet uit huis geplaatst.

Mensen die zelf bepalen of een kind mishandeld wordt en die dat verpakken in termen zoals Monet mijdt ik. Die begrijpen niet een kind zijn ouders nodig heeft en dat je een kind helpt als je haar ouders helpt.

Altijd weer hetzelfde verhaal. Omdat er dramatische gevallen zijn die goed aflopen met hulp, moet iedereen eraan geloven, koste wat het kost. Nooit van iatrogene schade van hulp gehoord.

Kind

Ik zal het aan mijn kinderen vragen of ze denken dat het beter was geweest als ze uit huis geplaatst waren.

Borderline

Er is blijkbaar ' hulp' in het gezin geweest. Heeft ook niet erg geholpen en rechtzaken al helemaal niet.

Schrijnend

Dat er schrijnende gevallen zijn rechtvaardigt blijkbaar dat iemand als June die haar zaakjes weer op orde weet te krijgen desondanks een hartverzakking mag krijgen van de ' hulp'.
Want zo heb ik het ook ervaren. Je haalt het uit je tenen om de zaak voor iedereen op de regel te houden en te krijgen en dan schopt er iemand de stoel onder je vandaan. En bedankt.

Schrijnend

dat je nog steeds een slachtoffer bent, AnneJ.

Annej

Wat jammer dat je alleen leest wat je wilt lezen en daarmee alles wat iemand schrijft, ongeacht wie, uit zijn verband rukt. Ik steek er verder geen energie meer in.

Sancy

Overlever. En ja, ik maak hier de gevolgen nog dagelijks mee. Zou wel eens willen weten hoe je daar vanaf komt.

Annej

Misschien eens hulp gaan vragen?

Hulp

Goeie grap Terpi.

Annej

Ik heb jou door andere draadjes in vooral zorgenkinderen echt hoog zitten. Je weet daar heel duidelijk te verwoorden hoe om te gaan met allerlei problemen van je kinderen. Je hebt je er heel erg in verdiept en bent echt deskundig geworden.

Ik vind het jammer voor je dat je dezelfde zorgzaamheid die je voor je kinderen hebt, niet ook voor jezelf hebt. Want als ik in dit draadje jouw reacties lees denk ik wel degelijk dat je hulp zou kunnen gebruiken bij het verwerken van deze voor jou traumatische gebeurtenis. En die hulp hoeft/zal dan niet van jeugdzorg komen natuurlijk. Denk er eens over na, het was echt geen gekke suggestie.

Snuggle's