wat vinden jullie van "uit de kast komen" onnodig of niet ?
ik ben zelf een lesbische mama van 6 prachtige dochters de 3 oudste zijn lesbi en hebben ook een vriendin . mijn middelste van 12 weet het nog niet zo goed en mijn jongste 2 van 10 (tweeling) weet het nog niet zo goed . mijn oudste 2 dochters zijn wel "uit de kast gekomen"en hebben ons in een sirieus gesprken vertelt dat ze op vrouwen vallen mijn 3de dochter praat heel veel en we hebben sinds een jaar of 7 al het idee dat ook zij zich aangetrokken voelt door vrouwen zij is nu 14 en is nog nooit officieel uit de kast gekomen maar heeft wel een vriendin maar nu mijn vraag aan jullie : vinden jullie uit de kast komen onnodig en hoop je dat jou kind gewoon doodnormaal thuiskomt met iemand van hetzelfde geslacht of wil je dat jou zoon/dochter/anders in een goed gesprek vertelt dat hij/zij/hun op het zelfde geslacht valt ?
ik ben benieuwd
Kerstin75 schreef op 25-02-2022 om 18:00:
[..]
Wat zou je dan anders willen want het is natuurlijk niet zo dat de VU zegt dat jouw kind van 2 geen jurkje en lang haar mag dan wel een broekje en kort haar mag toch? Je kunt je kind toch niet met 3 jaar al een geslachtsoperatie geven? Je zegt echt dat de VU tien jaar lang dat tegenhoudt? Ik dacht dat het tot die tijd niet nodig was om hormonen te geven of wat dan ook maar jij weet er meer van dan ik.
het gaat sowieso alleen over sociale transitie natuurlijk. Wat ik had gewild is dat de VU veel gedifferentieerder per geval naar het kind had gekeken. Als een kind op zijn tweede al zegt tot het andere geslacht te behoren, je volgt het een aantal jaren en in alle aspecten en uit alles blijkt dat ook, dan zou een sociale transitie op zijn zevende gerechtvaardigd zijn.
Natuurlijk kon de VU niet tegen houden dat je de naam veranderde of het kind een rokje of broekje aantrok maar er werd zeer grote druk op ons uitgeoefend om dat niet te doen. Dit speelt bijna twintig jaar geleden en je was onwijs afhankelijk van hun mening en oordelen want je wilde wel dat als het een en ander doorzette dat het kind wel aan de remmers en de crosshormonen op de daartoe aangewezen leeftijd.
Maar doordat men zelf bang was bij de VU (zij werden toen natuurlijk ook erg op de voet gevolgd door de overheid) en men zich baseerde op te weinig onderzoek heeft mijn kind wel een veel ongelukkiger jeugd gehad dan nodig was geweest en dan nu veel andere kinderen in dezelfde positie meemaken.
Maar heus, geen van de ouders koos 20 jaar terug voor een vroegere transitie dan de VU aanraadde want er waren gevallen bekend van dat de artsen dan dwars gingen liggen in het vervolgtraject. Heel naar
Ik denk dat ik het ook aan mijn kinderen zou overlaten wanneer en of ze het willen vertellen. Ik kan me wel de gedachte voorstellen dat je hoopt dat je kind uit de kast komt, omdat het misschien spanning bij je kind kan geven als die het geheim wil houden en anderzijds kan afhankelijk van de omgeving uit de kast komen ook spanning geven vermoed ik.
Lexus schreef op 25-02-2022 om 19:10:
[..]
het gaat sowieso alleen over sociale transitie natuurlijk. Wat ik had gewild is dat de VU veel gedifferentieerder per geval naar het kind had gekeken. Als een kind op zijn tweede al zegt tot het andere geslacht te behoren, je volgt het een aantal jaren en in alle aspecten en uit alles blijkt dat ook, dan zou een sociale transitie op zijn zevende gerechtvaardigd zijn.
Natuurlijk kon de VU niet tegen houden dat je de naam veranderde of het kind een rokje of broekje aantrok maar er werd zeer grote druk op ons uitgeoefend om dat niet te doen. Dit speelt bijna twintig jaar geleden en je was onwijs afhankelijk van hun mening en oordelen want je wilde wel dat als het een en ander doorzette dat het kind wel aan de remmers en de crosshormonen op de daartoe aangewezen leeftijd.
Maar doordat men zelf bang was bij de VU (zij werden toen natuurlijk ook erg op de voet gevolgd door de overheid) en men zich baseerde op te weinig onderzoek heeft mijn kind wel een veel ongelukkiger jeugd gehad dan nodig was geweest en dan nu veel andere kinderen in dezelfde positie meemaken.
Maar heus, geen van de ouders koos 20 jaar terug voor een vroegere transitie dan de VU aanraadde want er waren gevallen bekend van dat de artsen dan dwars gingen liggen in het vervolgtraject. Heel naar
Maar dit lijkt nu wel anders heb ik gezien in Hij is een Zij. Kinderen op hele jonge leeftijd die al volledig als het andere geslacht zich presenteerden inclusief andere naam. Dat lijkt mij voor de kindertijd ook voldoende. Je wil alleen dat je echt op tijd bent als er veranderingen optreden in het lichaam.
Uit de kast komen is volstrekt onnodig. Je bent gewoon de persoon die je altijd al bent geweest, met alle leuke en minder leuke eigenschappen, en op wie je valt en waarom, is daar zo totaal irrelevant voor. Ik snap ook werkelijk niet waarom daar zo'n "ding" van gemaakt wordt. Je wordt echt niet opeens een ander mens als je ruchtbaarheid geeft aan je seksuele geaardheid. Vind het dan ook belachelijk dat dat van homo's min of meer wordt verlangd.
Kerstin75 schreef op 25-02-2022 om 19:27:
[..]
Maar dit lijkt nu wel anders heb ik gezien in Hij is een Zij. Kinderen op hele jonge leeftijd die al volledig als het andere geslacht zich presenteerden inclusief andere naam. Dat lijkt mij voor de kindertijd ook voldoende. Je wil alleen dat je echt op tijd bent als er veranderingen optreden in het lichaam.
maar dat is dan ook van een latere datum en ouders waren toen minder afhankelijk van de vu geworden juist ook door de ouders die hen voor waren gegaan (door contact in oudergroepen) . Dus ja het is nu heel anders geworden vaak. En soms vind ik de sociale transitie ook wel wat snel gaan zelfs. kind zegt één keer iets en hup, sociale transitie
Ik zou het niet nodig vinden om uit de kast te komen, daarmee maak je het m.i. bijzonderder dan nodig. Sommige LHBTQI plussers hebben toch al de neiging om zich als 'the only gay in the village' te gedragen. Of zoals mijn kind van 12 een keer zei: "wáárom moet je dat nou officieel bekend maken, als je homo of bi bent, dat ben je toch gewoon. Ik ga toch ook niet zeggen van hé mensen opgelet, vanaf nu laat ik weten dat ik mij bewust ben dat ik blond haar heb en geen spruitjes lust. Alsof dat zo belangrijk is." Dat kind voelde zich overigens een beetje in een hoek gedreven door medepubers (de meeste ietsje ouder, 13 of 14) die persé van iedereen wilden weten 'wat' ze waren.
troelahoep schreef op 25-02-2022 om 19:55:
Ik zou het niet nodig vinden om uit de kast te komen, daarmee maak je het m.i. bijzonderder dan nodig. Sommige LHBTQI plussers hebben toch al de neiging om zich als 'the only gay in the village' te gedragen. Of zoals mijn kind van 12 een keer zei: "wáárom moet je dat nou officieel bekend maken, als je homo of bi bent, dat ben je toch gewoon. Ik ga toch ook niet zeggen van hé mensen opgelet, vanaf nu laat ik weten dat ik mij bewust ben dat ik blond haar heb en geen spruitjes lust. Alsof dat zo belangrijk is." Dat kind voelde zich overigens een beetje in een hoek gedreven door medepubers (de meeste ietsje ouder, 13 of 14) die persé van iedereen wilden weten 'wat' ze waren.
Mee eens. Toen ik "uit de kast kwam", rond 1980, was het nog wel een dingetje in de maatschappij, maar mijn ouders wisten allang hoe de vork in de steel stak en maakten er geen probleem van, en mijn grootouders evenmin, die vonden het totaal niet interessant, ik was gewoon Pejeka, hun kleinzoon, en that's it.
Maar dat is het probleem. Zo lang er mensen zijn die er niet met alle vanzelfsprekendheid mee om gaan, is er reden om er over te zwijgen en zo lang is 'uit de kast komen' deels of helemaal, nodig.
Pippeltje schreef op 25-02-2022 om 20:02:
Maar dat is het probleem. Zo lang er mensen zijn die er niet met alle vanzelfsprekendheid mee om gaan, is er reden om er over te zwijgen en zo lang is 'uit de kast komen' deels of helemaal, nodig.
Dat begrijp ik niet. Omdat er mensen zijn die er problemen mee hebben, moet je als niet-hetero expliciet je seksuele geaardheid wereldkundig maken? Ik vind het eigenlijk bijna te intiem, of een stom soort onnodige bekentenis. "Pa en ma, ik ben van de verkeerde kant." Ook als je hetero bent ga je toch niet aan je ouders vertellen dat je expliciet valt op oudere mannen/vrouwen met rood haar, grote borsten etc.? Of vertellen wanneer je geen maagd meer was?
troelahoep schreef op 25-02-2022 om 23:49:
[..]
Dat begrijp ik niet. Omdat er mensen zijn die er problemen mee hebben, moet je als niet-hetero expliciet je seksuele geaardheid wereldkundig maken? Ik vind het eigenlijk bijna te intiem, of een stom soort onnodige bekentenis. "Pa en ma, ik ben van de verkeerde kant." Ook als je hetero bent ga je toch niet aan je ouders vertellen dat je expliciet valt op oudere mannen/vrouwen met rood haar, grote borsten etc.? Of vertellen wanneer je geen maagd meer was?
Tsja Troelahoep, ik durfde het zelfs heel lang niet te vertellen aan mijn ouders. Terecht ook wel, het gaf een enorme crisis in ons gezin. Hoe dan ook, was het gewoon een enorm issue. Daar kwam ik niet onderuit.
Ik zei weer niet dat ik van de verkeerde kant was, overigens. Verkeerde? Tsja.
Pippeltje schreef op 25-02-2022 om 20:02:
Maar dat is het probleem. Zo lang er mensen zijn die er niet met alle vanzelfsprekendheid mee om gaan, is er reden om er over te zwijgen en zo lang is 'uit de kast komen' deels of helemaal, nodig.
Ik zie geen enkele reden om erover te zwijgen, ik zo ook geen enkele reden om geaardheid officieel wereldkundig te maken. Seksuele geaardheid is zó oninteressant. Waarom zou er een verplichting bestaan dat je omgeving weet of je hetero, homo, of weer wat anders bent? Ik vind iemand sympathiek vanwege de mens die hij/zij is, vanwege zijn of haar karakter, instelling, eigenschappen, inzichten, levenshouding, enz. Met wie hij/zij dan al dan niet het bed deelt, zal me een zorg zijn.
Met uitspraken als "De verkeerde kant" gebruiken, zeg je nog steeds dat er iets mis is met LHBTQI+.
Ik ben niet van de "verkeerde kant", ik ben gewoon stokstaart die toevallig op vrouwen valt.
Lexus schreef op 25-02-2022 om 19:10:
[..]
het gaat sowieso alleen over sociale transitie natuurlijk. Wat ik had gewild is dat de VU veel gedifferentieerder per geval naar het kind had gekeken. Als een kind op zijn tweede al zegt tot het andere geslacht te behoren, je volgt het een aantal jaren en in alle aspecten en uit alles blijkt dat ook, dan zou een sociale transitie op zijn zevende gerechtvaardigd zijn.
Natuurlijk kon de VU niet tegen houden dat je de naam veranderde of het kind een rokje of broekje aantrok maar er werd zeer grote druk op ons uitgeoefend om dat niet te doen. Dit speelt bijna twintig jaar geleden en je was onwijs afhankelijk van hun mening en oordelen want je wilde wel dat als het een en ander doorzette dat het kind wel aan de remmers en de crosshormonen op de daartoe aangewezen leeftijd.
Maar doordat men zelf bang was bij de VU (zij werden toen natuurlijk ook erg op de voet gevolgd door de overheid) en men zich baseerde op te weinig onderzoek heeft mijn kind wel een veel ongelukkiger jeugd gehad dan nodig was geweest en dan nu veel andere kinderen in dezelfde positie meemaken.
Maar heus, geen van de ouders koos 20 jaar terug voor een vroegere transitie dan de VU aanraadde want er waren gevallen bekend van dat de artsen dan dwars gingen liggen in het vervolgtraject. Heel naar
Hierin wil ik je tegenspreken. Een meisje uit onze straat is nu 25 en vanaf zeer jonge leeftijd niet blij met haar lichamelijke geslacht. Ze zijn al jong bij de VU terechtgekomen en vanaf groep 3 is ze als meisje door het leven gegaan. Niemand van de VU heeft de ouders tegengewerkt in die tijd en ook niet later toen de lichamelijke transitie plaatsvond. Ze is inmiddels geopereerd en wie haar voor het eerst ontmoet kan niet vermoeden dat ze als jongen werd geboren. Behalve door haar naam , die heeft ze niet veranderd.
Junio schreef op 07-03-2021 om 21:30:
Je had toch vier kinderen? Met asperger, allemaal kindmodellen en eentje was gereïncarneerd?
En nu heb je er zes en vallen ze allemaal op vrouwen?
Poeh.. ik raak wat afgeleid door al deze bijzonderheden.
Ik hoop dat mijn kinderen er nooit in gaan zitten. Inderdaad erg 1980...
Idioot om voor iets wat volstrekt normaal is een complete coming out voor te organiseren.
