wat vinden jullie van "uit de kast komen" onnodig of niet ?
ik ben zelf een lesbische mama van 6 prachtige dochters de 3 oudste zijn lesbi en hebben ook een vriendin . mijn middelste van 12 weet het nog niet zo goed en mijn jongste 2 van 10 (tweeling) weet het nog niet zo goed . mijn oudste 2 dochters zijn wel "uit de kast gekomen"en hebben ons in een sirieus gesprken vertelt dat ze op vrouwen vallen mijn 3de dochter praat heel veel en we hebben sinds een jaar of 7 al het idee dat ook zij zich aangetrokken voelt door vrouwen zij is nu 14 en is nog nooit officieel uit de kast gekomen maar heeft wel een vriendin maar nu mijn vraag aan jullie : vinden jullie uit de kast komen onnodig en hoop je dat jou kind gewoon doodnormaal thuiskomt met iemand van hetzelfde geslacht of wil je dat jou zoon/dochter/anders in een goed gesprek vertelt dat hij/zij/hun op het zelfde geslacht valt ?
ik ben benieuwd
MMcGonagall schreef op 10-03-2021 om 16:02:Hoe denken jullie hierover? Sinds er meer aandacht is voor ‘andere’ genders, zijn er in mijn omgeving al twee personen (die vroeger als meisje door het leven gingen) uit de kast gekomen als non binary. Ik vind dat een lastig begrip, want hoe voelt dat als je geen man of vrouw bent? Als ik de informatie erover bekijk, valt me ook op dat het eigenlijk alleen ‘meisjes’ zijn die non-binary zijn. Net of er voor jongens al voldoende te kiezen was (homo, queer, travestiet).
Mijn kinderen zijn er erg makkelijk in, die accepteren zoiets gewoon als een feit en ik krijg dus wel eens verwijten dat ik niet tolerant genoeg ben, terwijl ik echt niet van kleur verschiet van een man-man of vrouw-vrouw relatie.
Als een ally van een transgender iemand heb ik hier laatst een discussie over gelezen binnen de transcommunity. Je hebt tegenwoordig TERF's : dat zijn vrouwen die antitrans zijn en beweren dat meisjes jongens willen worden omdat de maatschappij een negatieve connotatie afgeeft op het vrouwenlichaam. Het was een interessante discussie. Er waren namelijk een paar moeders van transmannen die het volgende zeiden: "ja ik herken van mijzelf genderdysforie van toen ik jong was en ineens lastiggevallen werd of op straat een soort publike bezit bleek. Ik ging te veel eten of dook de anorexia in of droeg alleen wijde kleren. Maar dat is een hele andere genderdysforie dan ik bij mijn zoon zie: hij zegt het bijvoorbeeld al sinds hij twee is, en hoewel we hem jaren alleen maar hebben geobserveerd en nog niet in het wensgeslacht lieten leven, zagen we dat jongensachtig gedrag persisteren in alles. Er zijn nu meisjes die in de puberteit ineens gaan zeggen dat ze nonbinair zijn of zelfs trans. Het zou kunnen dat ze dat zijn, maar zou het ook kunnen dat het een reactie is zoals wij die vroeger hadden op hoe de maatschappij meisjes en vrouwen ziet?"
Men kwam tot de conclusie dat het de moeite waard is integer te onderzoeken of dat het geval zou kunnen zijn: intern aangestuurde genderdysforie (er is in de moederschoot een ontwikkeling van de hersenen naar mannelijk gegaan) versus extern aangestuurde genderdysforie (een reactie op de objectivering van meisjes in de maatschappij). Tweede conclusie was dat de meisjes hoe dan ook serieus genomen moeten worden in hun gevoel.
Enfin ik geef deze discussie slechts weer als antwoord, het is niet per se mijn mening, hoewel ik wel interessant vind.
MMcGonagall schreef op 10-03-2021 om 16:02:Hoe denken jullie hierover? Sinds er meer aandacht is voor ‘andere’ genders, zijn er in mijn omgeving al twee personen (die vroeger als meisje door het leven gingen) uit de kast gekomen als non binary. Ik vind dat een lastig begrip, want hoe voelt dat als je geen man of vrouw bent? Als ik de informatie erover bekijk, valt me ook op dat het eigenlijk alleen ‘meisjes’ zijn die non-binary zijn. Net of er voor jongens al voldoende te kiezen was (homo, queer, travestiet).
Mijn kinderen zijn er erg makkelijk in, die accepteren zoiets gewoon als een feit en ik krijg dus wel eens verwijten dat ik niet tolerant genoeg ben, terwijl ik echt niet van kleur verschiet van een man-man of vrouw-vrouw relatie.
Hier thuis ook geregeld gesprekken over deze onderwerpen. Voor mij is dat non-binary heel herkenbaar op een bepaalde manier. Ik heb een wat androgyn uiterlijk, ben vaak voor een jongen aangezien in mijn jeugd en er is mij geregeld te verstaan gegeven dat ik niet vrouwelijk genoeg ben. Voor mij was dat etiket, zeker in mijn jeugd, echt een uitkomst geweest! Al dat gezeur over mannelijk en vrouwelijk en hoe dat eruit moet zien en welk gedrag je dan moet vertonen: daar reken je dan in één woord mee af. Nu trek ik me gewoon nergens meer wat van aan dus heb ik dat woord niet meer nodig.
Waar ik heel moeilijk over doe zijn die voornaamwoorden, hilarisch! Dochter vindt dat maar flauw, neemt dat ook voor kennisgeving aan. Maar ik mopper dan dat they en them meervoud is en dat ik daar helemaal van in de war raak. Maar goed, ik ben ook niet flauw: als iemand het echt belangrijk zou vinden, zou ik er best even mijn best voor doen om eraan te wennen.
Over dat uit de kast komen: ik begrijp de vraag ook niet zo goed. Of dat gebeurt hangt toch af van of het in het normale een gespreksonderwerp is? Ik weet bijvoorbeeld dat mijn dochter zich identificeert als bi omdat dat gewoon ter sprake is gekomen, ik weet al niet meer wanneer voor het eerst, eerst als vraag, twijfel. En later met wat meer stelligheid. Ze gaat naar jong & out (voor Corona dan) en vindt dat leuk. Ze heeft nog geen relatie gehad. We praten over LHBTQ+ onderwerpen, vind ik ook leuk. Ik zie wel waar ze uiteindelijk mee thuiskomt. Maar uit de kast komen is dus een gepasseerd station: er is geen kast. Een kind wat deze dingen niet casual met ouders bespreekt/wil bespreken, kan de behoefte voelen op enig moment een officiële aankondiging te doen. Ik vind dat iets van het kind, vind niet dat je er als ouders recht op hebt. Ik vind wel dat je je kind ernaar kan vragen, maar bij ons is het dan ook een tamelijk casual onderwerp, dus dat is verder helemaal niet beladen. Als je kind het vervelend vindt om het met je te bespreken, respecteer je dat natuurlijk. Ik vind ook dat een jongere zich nog helemaal niet hoeft vast te leggen. Je kan je op verschillende momenten aangetrokken voelen tot eigen of andere geslacht en je ziet wel of en waar het settelt. Als een kind het heel duidelijk weet, is het wat anders. Dan is dat het. Maar zo niet, dan zie je het wel. Zo belangrijk is het allemaal niet. Als er geen coming out plaatsvindt, komt er op enig moment een aankondiging: dit is mijn vriend(in). Dan is dat de coming out. Ook prima toch?
aurelia schreef op 10-03-2021 om 15:14:bedankt voor de reacties even voor de duidelijkheid mijn vraag was : wat vinden jullie van uit de kast komen en mijn vraag was niet :wat vinden jullie van mijn lesbische dochters want dat weet ik namelijk wel ik weet dat het "raar" is dat mijn 4 dochters lesbisch zijn en ik en mijn vrouw ook .en ook reacties als : laat er een jeugdzorgmedewerker is naar kijken heb ik helaas ook al vaker gehad . en ja het zou mischien zo kunnen zijn dat een "lesbische" of "gay" omgeving er voor zou zorgen dat kinderen dit later ook zijn . en wat is daar dan mis mee? voorzover ik weet is er niet een limiet aan lesische/homoseksuele/panseksuele/biseksuele/hetero mensen op de wereld .en ik ben volgens mij best wel open over seksuele geaardheid . we leren onze dochters dat ze op jongens of meisjes mogen vallen en dat het allemaal even normaal is. mijn oudste dochter moest het allemaal nog een beetje zelf uitvinden dat "uit de kast komen" zij vond het toch wel "raar" dat lesbi zijn ondanks onze vrije opvoeding wat betreft verliefdheid vind de buitenwereld het altijd wel bijzonder en ongewoon een meisje verliefd op een meisje mijn andere 3 dochters hadden het veel makkelijker zei wisten dat niet alleen hun moeders maar ook hun zussen lesbisch of hetero altijd van ze zullen houden. nu de rest van de wereld nog!!!!
Ik leer mijn kinderen hier helemaal niets over. Ze bepalen zelf maar wat ze willen zijn. En ik zal accepteren wat het wordt. Ik leer mijn kinderen alleen tollerant zijn. En dan niet alleen mbt geaardheid maar met alles. Brilletje, Rood haar, alochtoon, oud jong.
En ik ben het wel eens dat je het vreemd vindt dat bijvoorbeeld jeugdzorg hier bij gehaald wordt. Maar ik heb je de vraag gesteld wat je er zelf van vindt dat opvallend veel kinderen bij jou lesbisch zijn. Ik hang daar ongetwijfeld ook een label aan door de vraag zo te stellen. Maar ik vind dat ook opvallend. Maar weet ook genoeg van statistieken dan dit geen onwaarschijnlijkheid hoeft te zijn.
Robbie001 schreef op 11-03-2021 om 13:11:[..]
Ik leer mijn kinderen hier helemaal niets over. Ze bepalen zelf maar wat ze willen zijn. En ik zal accepteren wat het wordt. Ik leer mijn kinderen alleen tollerant zijn. En dan niet alleen mbt geaardheid maar met alles. Brilletje, Rood haar, alochtoon, oud jong.
En ik ben het wel eens dat je het vreemd vindt dat bijvoorbeeld jeugdzorg hier bij gehaald wordt. Maar ik heb je de vraag gesteld wat je er zelf van vindt dat opvallend veel kinderen bij jou lesbisch zijn. Ik hang daar ongetwijfeld ook een label aan door de vraag zo te stellen. Maar ik vind dat ook opvallend. Maar weet ook genoeg van statistieken dan dit geen onwaarschijnlijkheid hoeft te zijn.
luister die podcast eens die ik eerder postte over hoe zowel genen als omgeving een rol spelen en niet alleen bij seksualiteit, maar op veel gebieden.
TS hoeft er denk ik niet veel van te vinden, het is gewoon zo dat haar dochters dit nu zo voelen toch? Wat maakt het uit wat TS er van vindt, ik begrijp niet waarom die vraag relevant is?
Junio schreef op 11-03-2021 om 15:28:[..]
luister die podcast eens die ik eerder postte over hoe zowel genen als omgeving een rol spelen en niet alleen bij seksualiteit, maar op veel gebieden.
TS hoeft er denk ik niet veel van te vinden, het is gewoon zo dat haar dochters dit nu zo voelen toch? Wat maakt het uit wat TS er van vindt, ik begrijp niet waarom die vraag relevant is?
Ik vind de vraag wel passen bij de openingspost. De vraag wat wij vinden van 'uit de kast komen' is dan toch net zo relevant?
MeikeT schreef op 11-03-2021 om 16:56:[..]
Ik vind de vraag wel passen bij de openingspost. De vraag wat wij vinden van 'uit de kast komen' is dan toch net zo relevant?
voor mij zit er wel degelijk een verschil tussen de onderwerpen.
Hoeveel gezinsleden ook homoseksueel zijn in een gezin met homoseksuele ouders gaat over feiten. Het is gewoon zo, aan een tros van 6 bananen zijn er drie geel; feit. Ik begrijp niet wat de mening van TS toevoegt over het feit dat 3/4 van hun zes kinderen op vrouwen vallen. Als ze zegt; het is bijzonder, wat dan? Trek je daar conclusies uit? Hebben ze hun kinderen dan aangezet tot homoseksualiteit? Zijn die gele bananen eigenlijk groen, maar doen ze alsof? Wetenschappelijk onderzoek over dit onderwerp is inderdaad wel interessant, maar de mening van Ts over haar dochters?
Bij de vraag over het uit de kast komen, gaat het over emoties en meningen. Misschien hoop je door jouw opvoeding te bereiken dat je kind er thuis open over durft te praten (zoals ook bij een heteroseksuele relatie) en dus niet uit de kast hoeft te komen. Dit doe je omdat jij denkt dat dit het beste is voor je kinderen. Maar misschien zijn er wel ouders die het uit-de-kast komen niet zien als iets negatiefs voor hun kind. Dat is interessant om gedachten over te wisselen, want dat beïnvloedt je mening, gevoel en je opvoeding wellicht.
Junio schreef op 11-03-2021 om 21:02:[..]
voor mij zit er wel degelijk een verschil tussen de onderwerpen.
Hoeveel gezinsleden ook homoseksueel zijn in een gezin met homoseksuele ouders gaat over feiten. Het is gewoon zo, aan een tros van 6 bananen zijn er drie geel; feit. Ik begrijp niet wat de mening van TS toevoegt over het feit dat 3/4 van hun zes kinderen op vrouwen vallen. Als ze zegt; het is bijzonder, wat dan? Trek je daar conclusies uit? Hebben ze hun kinderen dan aangezet tot homoseksualiteit? Zijn die gele bananen eigenlijk groen, maar doen ze alsof? Wetenschappelijk onderzoek over dit onderwerp is inderdaad wel interessant, maar de mening van Ts over haar dochters?
Bij de vraag over het uit de kast komen, gaat het over emoties en meningen. Misschien hoop je door jouw opvoeding te bereiken dat je kind er thuis open over durft te praten (zoals ook bij een heteroseksuele relatie) en dus niet uit de kast hoeft te komen. Dit doe je omdat jij denkt dat dit het beste is voor je kinderen. Maar misschien zijn er wel ouders die het uit-de-kast komen niet zien als iets negatiefs voor hun kind. Dat is interessant om gedachten over te wisselen, want dat beïnvloedt je mening, gevoel en je opvoeding wellicht.
Zo Junio,
Het is duidelijk dat we in jou ogen maar domme mensen zijn en rare meningen hebben. Zeer kwalijk dat we die hebben. Ik zal vanavond voor straf met blote voeten naar bed gaan en morgen beter luisteren.
En je aanname dat ik die pod-cast niet geluisterd zal hebben zal ook wel op waarheid rusten voor jou.
En de wijze waarop jij een een discussie wil voeren is ronduit passief-agressief gedrag. Daar doe ik niet aan mee.
Bovendien ben ik bgewend. als ik een gesprek met iemand voer en diegene een vraag stel, dat niet iemand anders een antwoord voor haar geeft. Dat is onbeleefd gedrag.
Robbie001 schreef op 11-03-2021 om 21:33:[..]
Zo Junio,
Het is duidelijk dat we in jou ogen maar domme mensen zijn en rare meningen hebben. Zeer kwalijk dat we die hebben. Ik zal vanavond voor straf met blote voeten naar bed gaan en morgen beter luisteren.
En je aanname dat ik die pod-cast niet geluisterd zal hebben zal ook wel op waarheid rusten voor jou.
En de wijze waarop jij een een discussie wil voeren is ronduit passief-agressief gedrag. Daar doe ik niet aan mee.
Bovendien ben ik bgewend. als ik een gesprek met iemand voer en diegene een vraag stel, dat niet iemand anders een antwoord voor haar geeft. Dat is onbeleefd gedrag
Robbie lees de post met een andere intonatie, niet aanvallend. Misschien komt t dan anders op je over. Ik bedoelde serieus dat t gewoon een interessante podcast is die het onderwerp bespreekt waar jouw post over gaat. Leuk om te luisteren.
De vraag over wat TS er van vindt, was al gesteld, ze heeft al geantwoord. Jij stelt hem weer en ik hoop dat de discussie een andere kant op gaat. Voor mij klonken die vragen namelijk meer als een aanval op TS (misschien heb ik ook verkeerde intonatie aangezet?). Daarnaast gaf TS ook al aan dat ze een andere vraag stelde.
Nogmaals niet agressief en evenmin passief-agressief bedoeld.
En nu hou ik er over op! Terug naar de hamvraag..
Als je kind uit de kast wilt komen dan komen ze daar echt wel zelf mee op het moment dat ze daar zelf klaar voor zijn. ik heb mijn biseksualiteit altijd verborgen proberen te houden voor mijn moeder, dit omdat ik zelf worstelde met de afwijzing van haar en anderen omdat er toch een soort taboe op rust dat je anders bent dan anderen en niet geaccepteerd zult worden om je geaardheid . op mijn 21e uiteindelijk toch uit de kast durven te komen tegen mijn moeder, dat kwam wel rauw op haar dak want ze had echt totaal geen vermoeden ervan. wel werd het meteen geaccepteerd gelukkig, heel fijn over kunnen praten wat een last van me schouders was
Het is in mijn ogen volstrekt irrelevant of ik het nodig of onnodig vind, dat is aan degene die ervoor kiest wel of niet uit de kast te komen.
Ik hoop dat het voor mijn kinderen geen big deal zou zijn om mij iets te vertellen over hun identiteit, geaardheid, relaties, of wat dan ook. Maar ze bepalen het nog altijd zelf.
blauwevrouw schreef op 25-02-2022 om 13:29:
Het is in mijn ogen volstrekt irrelevant of ik het nodig of onnodig vind, dat is aan degene die ervoor kiest wel of niet uit de kast te komen.
Ik hoop dat het voor mijn kinderen geen big deal zou zijn om mij iets te vertellen over hun identiteit, geaardheid, relaties, of wat dan ook. Maar ze bepalen het nog altijd zelf.
Nou als je kind trans is, zul je toch moeten overleggen over het moment van sociale transitie.
Maar dat hoeft toch niet met een officieel moment om ‘uit de kast te komen’? Als het kind er al vanaf jongs af aan open over is, dan is dat een geleidelijk proces. En dan is het bij de omgeving ook wel bekend. Dan is het niet nodig om uit de kast te komen, dan heb je er nooit in gezeten of je bent er allang uit.
Engeltje schreef op 25-02-2022 om 15:17:
Maar dat hoeft toch niet met een officieel moment om ‘uit de kast te komen’? Als het kind er al vanaf jongs af aan open over is, dan is dat een geleidelijk proces. En dan is het bij de omgeving ook wel bekend. Dan is het niet nodig om uit de kast te komen, dan heb je er nooit in gezeten of je bent er allang uit.
nou in onze tijd (kind is al volwassen) was hij bij ons thuis al uit de kast vanaf zijn tweede. Alleen het transteam van de VU vond dat hij niet eerder in transitie mocht gaan dan in zijn puberteit. Dat raden ze trouwens nog aan, waar ik erg mijn bedenkingen bij heb trouwens. Maar goed dan zit je dus met een kind dat van de VU tien jaar lang niet in het wensgeslacht mag leven dus dan moet je het wel degelijk over het moment van coming out en transitie gaan hebben.
Lexus schreef op 25-02-2022 om 16:38:
[..]
nou in onze tijd (kind is al volwassen) was hij bij ons thuis al uit de kast vanaf zijn tweede. Alleen het transteam van de VU vond dat hij niet eerder in transitie mocht gaan dan in zijn puberteit. Dat raden ze trouwens nog aan, waar ik erg mijn bedenkingen bij heb trouwens. Maar goed dan zit je dus met een kind dat van de VU tien jaar lang niet in het wensgeslacht mag leven dus dan moet je het wel degelijk over het moment van coming out en transitie gaan hebben.
Wat zou je dan anders willen want het is natuurlijk niet zo dat de VU zegt dat jouw kind van 2 geen jurkje en lang haar mag dan wel een broekje en kort haar mag toch? Je kunt je kind toch niet met 3 jaar al een geslachtsoperatie geven? Je zegt echt dat de VU tien jaar lang dat tegenhoudt? Ik dacht dat het tot die tijd niet nodig was om hormonen te geven of wat dan ook maar jij weet er meer van dan ik.
