Verschrikkelijk feest van 17 jarige

Wat mij betreft, in dit geval

Was de vakantie ver weg met 3 pubers en een oma in de buurt acceptabel (als oudste dat zou zien zitten), maar was het feestje een brug te ver.

Maar dat is mijn inschatting. In mijn huis vinden alleen feestjes plaats als ik ook in de buurt ben.

Wanneer het stopt?

Als de prefrontale cortex klaar is, als de pubers echt volwassen zijn, of samen de verantwoordelijkheid aan kunnen om op elkaar te passen/letten.
Een 17 jarige de verantwoordelijkheid geven overeen 12 en 10 jarige vindt ik nog niet kunnen. Die 17 jarige kan nog behoorlijk impulsief reageren (zoenen met een vriendje van een ander) die 12 jarige begint met puberen en kan ook opeens impulsief iets mals ondernemen waar de 17 jarige dan tegen op zou moeten treden maar wellicht ziet ze er de lol ook ervan en treed ze niet op maar doet mee. (ze is tenslotte zelf nog puber)
Als dat gaat over slagroomsoezen tegen de ramen gooien heb je een hoop troep maar als ze met stoeptegels onder hun voeten gebonden in het kanaal springen heb je verdronken kinderen.

Wanneer dat stopt is bij iedereen anders, de ene 17 jarigei is de andere niet. Die van mij zijn bijna 14 en 16, waarbij de 14 jarige heel wijs en verstandig is voor zijn leeftijd over het algemeen. Maar soms ineens toch wel impulsief, ons in verwarring achterlatend als hij zonder iets te zeggen even een jas terugbrengt naar een klasgenoot in een dorp hier 10 km vandaan.

Ik weet nu nog niet waik het aandurf om alleen op vakantie te gaan.

Triva

Ik citeer je:

Oveeigens zit het in je hoofd dat ik veel op jou reageer , ik ben het ook vaak oneens met die halve tweeling en vele anderen

Die halve tweeling? Als je iemand per se aan wil halen zet dan half a twin. Dit komt zo denigrerend over. Ik ken haar overigens niet, maar het viel me wel direct op.

Krisje

Dank je. Zo hard (denigrerend) durfde ik het niet te benoemen maar dat is wel wat ik voelde. Als je iemand wil noemen (vraag is of dat hier nodig was) dan bij de echte nick en niet op deze manier.

Grappig

Dat iedereen het zoenen van dat vriendje afkeurt. Daar hebben buitenstaanders nou net niks mee te maken, aangenomen dat geen van beiden tegenspartelde. Kom op zeg, we leven niet in de middeleeuwen en ze waren ook niet getrouwd. Het zijn pubers.

verantwoordelijkheid

"Als de prefrontale cortex klaar is, als de pubers echt volwassen zijn, of samen de verantwoordelijkheid aan kunnen om op elkaar te passen/letten. Een 17 jarige de verantwoordelijkheid geven overeen 12 en 10 jarige vindt ik nog niet kunnen."

Ik snap je punt wel, maar ik heb nog nooit meegemaakt dat ouders de wind van voren krijgen omdat ze een 15-jarig oppasmeisje op hun baby of peuter laten passen. Dat vinden we heel normaal. Sterker nog: ik lees hier met regelmatig dat ouders schrijven dat hun 15-jarige dochter (soms nog wel jonge) zo'n verantwoordelijke oppas is.

En verder: het gaat hier om uit de hand gelopen feest. Dat er een 10- en 12-jarige toevallig in huis waren en dus last hadden van de nasleep, is een ongelukkige bijkomstigheid. Maar de gebeurtenis an sich staat natuurlijk volledig los van het 'oppassen'.

Tjonge

Ik geloof niet dat die halve tweeling dat een probleem vindt aangezien ik die naam al tig keer gebruikt heb. Het was niet denigrerend alleen een voorbeeld. Wat een ophef terwijl kaaskopje hier meta ging notabene.

Oppassen beneden de 15

Ja, ook wij hadden een toen veertienjarige oppas toen de oudste vier was en wij samen naar het tien-minuten gesprek wilden. Het was ons buurmeisje van twee huizen verderop met haar moeder in de achterwacht. We waren nog geen half uur weg. Buurmeisje is een schat en dol op kinderen.
Pas toen dat goed voelde was het een keer omdat we beide wilden sporten cq naar naailes. Anderhalf uur op een doordeweekse avond en vijf minuten fietsen van huis. Ik ben toen wel eens gebeld, zoonlief had een nachtmerrie gehad en liet zich niet troosten, had mij nodig.
Ik zou nu met pubers die over het algemeen heel verantwoordelijk zijn nog steeds niet langer dan een paar uur weg willen zijn en niet verder dan een half uur aanrij-tijd.
Maar dat ben ik.

ook nog ter overweging.....

Is het heel raar dat een paar 17-jarigen samen een dag op pad gaat......? Naar het strand bijv, terwijl je in Utrecht woont. Of een dagje naar de Efteling?
Volgens mij heel normaal én heel gezond. Maar............ er kan van alles gebeuren. Ziek worden, een ongeluk krijgen, zakken gerond, een stel nare oproerkraaiers tegen het lijf lopen. Allemaal niet geheel ondenkbaar. En jij als ouder bent daar niet direct bij.
Dus ja, net iets anders dan wanneer de ouders aan de andere kant van de wereld vakantie vieren, maar je zal ze toch moeten loslaten en je staat niet altijd naast ze.

En Tamar

Het gaat er niet om of het heel raar of uitzonderlijk is dat een 17-jarige met het vriendje van een ander zoent. Heeft overigens niets met de middeleeuwen te maken of met wel of niet getrouwd zijn ............ we vinden dat nog steeds not-done. Waar het om gaat is dat je met zoiets een situatie creeert die een groot risico op trammelant oplevert. En dat is dus het punt op die leeftijd: dat gebeurt sneller dan wanneer je wat ouder en wijzer bent én je overziet dat vaak nog niet én het is nieuw enz enz.

Maar Bieb

Die 17-jarige aan het strand heeft niet de verantwoordelijkheid over 2 brusjes van 10 en 12. Dat vind ik (dus) heel wat anders en geen vergelijkingsmateriaal. Bovendien zitten dan de ouders ook niet op onbereikbare afstand (in tijd en/of kilometers).

Het is een pijnpunt bij mij dat ik te jong teveel verantwoordelijkheid kreeg en dat ik daar nog steeds last van heb. Daarom zou ik zoiets met mijn kinderen nooit doen. Kinderen behoren in mijn optiek nóóit de verantwoordelijkheid over hun jongere brussen te hebben. Als er iets misgaat hou je er een levenslang trauma aan over.

Verantwoordelijkheid

Ik vind het fijn om te lezen dat er ook mensen zijn die zich iets meer kunnen vinden in onze beslissing om een 17 jarige deze verantwoordelijkheid te geven.

Afstand maakt helaas in deze situatie helemaal niets uit. Als we op Ameland hadden gezeten was hetzelfde gebeurd. Of je nou op 12 uur vliegen zit of op een paar uur autorijden, je bent er niet en dat blijft hetzelfde. Zoals hier al vaker is gezegd, er zijn behoorlijk veel ouders die hun 17 jarige een feest laten geven terwijl ze zelf niet thuis zijn. Als die 17-jarige vervolgens niet aan de bel trekt en contact opneemt wanneer er wat fout gaat, dan maakt het dus helemaal niets uit hoe groot de afstand naar huis is, want je weet er helemaal niets vanaf.

Daarbij had de situatie wél voorkomen kunnen worden als mijn dochter zich aan de afspraken had gehouden. Als er maar 15 mensen waren uitgenodigd en als ze mijn moeder op tijd had gebeld had misschien een deel van de schade voorkomen kunnen worden. Het laatste neem ik haar niet al te kwalijk; ze was misschien gewoon verschrikt of durfde het niet te vertellen. Het eerste is wel jammer en stelt mij teleur.

Iedereen is anders en heeft een andere mening over hoe kinderen opgevoed moeten worden. Die mening wordt grotendeels gekleurd door het gedrag van het desbetreffende kind. Mijn dochter is altijd al een verantwoordelijk type geweest. Het meisje dat uit zichzelf voorstelt om haar broertje weg te brengen naar hockey en dat ‘s avonds uit zichzelf haar broer en zus nog even komt instoppen. Het meisje dat altijd op tijd is, super cijfers haalt en altijd voor iedereen wil zorgen en overal mee wil helpen. Hetzelfde meisje dat maar al te graag helpt met koken, schoonmaken en met liefde en geduld die ene rekenopdracht voor de 15e keer uitlegt aan haar zusje. En ja, er kan weleens een inschattingsfout gemaakt worden. Dat is jammer, maar daar leer je als ouder van en als kind ook. Dochter ziet nu ook, die regels waren er niet voor niets.

Pennestreek, ik vind het vreselijk voor je dat je met die trauma’s uit je jeugd moet leven. Ik begrijp dat je dit graag bij je eigen kinderen zou willen voorkomen.

Het leeftijdsverschil tussen de brussen is te klein

Een 14 jarige een avond op een baby laten passen is heel wat ander dan een 17 jarige de verantwoordelijkheid geven voor een 12 jarige. Die baby zal geen impulsief plan bedenken met wat risico waar de oppas zich in mee laat slepen, die 12 jarige zou dat wel kunnen doen bij de 17 jarige.
Ik heb hier ook wel 16 jarigen laten oppassen op 2 slapende kleuters, die dan wel wisten dat wij weg waren en de oppas er dus was. Dan waren we wel bereikbaar en binnen 10 minuten thuis als dat nodig was. Bij andere uitstapjes waar we niet snel thuis konden zijn hadden we het anders geregeld met een volwassen oppas aan huis of de kinderen gingen logeren.

Met een goed plan mag er veel, de 16 jarige is hier pas een dag naar duinrel geweest met vriendinnen. Heeft ze eerst "huiswerk" voor gemaakt. Een A 4tje met het plan voor vervoer, de financiën en de wat doe je als..... voor de noodgevallen. Tot de laatste trein ging alles Oké, toen moest het noodplan aangesproken worden. Gelukkig was ze met leeftijgenoten, had ze niet de verantwoordelijkheid voor een jonger brusje dat misschien in paniek was geraakt toen de trein niet kon stoppen op het goede station.

maar

"Een 14 jarige een avond op een baby laten passen is heel wat ander dan een 17 jarige de verantwoordelijkheid geven voor een 12 jarige."

Vast. Maar laten we niet vergeten dat het probleem hier niet het oppassen was. Stel dat dochter alleen was thuis geweest (en de 10- en 12-jarige bij oma hadden gelogeerd) dan was er tijdens het feest precies hetzelfde gebeurd.

Dus ik snap niet waarom sommigen hier maar blijven hameren op het oppasverhaal. Het gaat niet om een uit de hand gelopen oppasverhaal, maar een uit de hand gelopen feestje.

Bijna volwassen

17 is toch al best groot. Een 17 jarige zou met achterwacht die verantwoordelijkheid aan moeten kunnen in de meeste gevallen. 17 is al bijna volwassen. Mijn ene broer was met 17 al verloofd, met 18 getrouwd en was nog net 18 toen zijn oudste zoon werd geboren. Die had op z'n 18de al zijn eigen huishouden waar hij verantwoordelijk voor was. Een andere broer ging met 18 jaar in dienst en werd al vlug daarna uitgezonden. Ik zelf ging studeren in het buitenland op die leeftijd. Mijn jongste broertje was 17 toen hij missie werk ging verrichten in het buitenland (vroege leerling). .
Mijn beeld van 17 jarigen is dat ze dus geen echte kinderen meer zijn maar bijna volwassen en dat ze ook best wel wat verantwoordelijkheid aan kunnen.

Wel verschil zeg.

Mijn 13 jarige is net met 7 vrienden (ook 13) dag naar Walibi geweest. Tuurlijk bespreken we dan hoe je dat doet maar we vwrtellen haar ook dat ze dat gewoon kan. Onze 16 jarige reist uitgebreid het land door. Ik ging zelf op mijn 16e alleen op vakantie. Ik wil dat mijn kinderen op hun 18e op zichzelf zouden kunnen wonen dus ik vind dat ze jong een behoorlijke zelfstanidgheid aan moeten kunnen. Verantwoordelijkheid voor langere tijd voor jongere kinderen vind ik zelf dan nog weer anders...

Mijk

Triva

Toch nog een keer, ik citeer:

Ik geloof niet dat die halve tweeling dat een probleem vindt aangezien ik die naam al tig keer gebruikt heb. Het was niet denigrerend alleen een voorbeeld. Wat een ophef terwijl kaaskopje hier meta ging notabene.

Het is het woordje DIE.

Die Triva wil altijd....

Of.

Triva wil altijd....

Heel groot verschil. Echt.

Combinatie oppassen en feest

Tjonge, natuurlijk kan iemand van 17 wel oppassen. Doet mijn dochter ook. Maar ze gaat tijdens het oppassen geen feest geven

Uttrechtse

Ja, als ik het gevoel heb dat ik gelijk heb, is het inderdaad wel een valkuil voor mij dat ik in herhaling van om dat van alle kanten te belichten .

Als ik dit gesprek zou voeren tijdens een etentje of een verjaardag, zou het ook wel anders verlopen denk ik. Dan wik en weeg je met elkaar door het onderwerp heen.

Op zich heb je gelijk, het kan áltijd misgaan. Maar als kinderen het gevoel hebben dat ze hun gang kunnen gaan, omdat er toch niemand oplet, dan kunnen ze toch gemakkelijker brutaler met die wetenschap omgaan. Stel dat ik later de oma ben, die als achterwacht moet dienen tijdens zo'n vakantie, dan zou ik denk ik aanbieden om de kinderen óf bij mij te laten logeren, óf daar in huis te trekken, maar dat ze daar alleen zouden moeten blijven, zou ik echt niet steunen. (Ik heb dat ook bij de vraag aan mijn dochter, zie hieronder, voorgelegd en dat vond zij ook een verstandig idee.)

Kinderen van 10, 12 en 17, die gewoon naar school moeten, alles moeten doen wat erbij hoort om naar school te gaan, daar fris en fruitig te zitten e.d., dat zou voor mij niet het recept zijn voor een ontspannen vakantie aan de overkant van de oceaan. Echt niet. En ja, dat geldt voor mij.

Ik heb het net eens aan mijn oudste dochter voorgelegd. Zij is niet meteen van mening dat een week vakantie niet door de beugel kan, maar dat dochter een feest mocht geven is volgens haar 'niet logisch'.

Haha Kaaskopje

Ik heb het net aan mijn dochter voorgelegd; die is nog dichter bij deze leeftijdsklasse dan jouw dochter.
Ze antwoordde dat de jongelui gewoon normaal met de spullen van een ander moet om gaan. Iemand stelt zijn huis beschikbaar; daar ga je geen bende van maken of kijk je toe hoe het een bende wordt. Conclusie: De vrienden van het meisje hebben haar ook flink in de steek geleden. Echte vrienden helpen elkaar, ongeacht hun leeftijd.

Flanagan

Die meisjes hebben zich vreselijk misdragen, dat is wel duidelijk . Je hoeft er maar ééntje tussen te hebben zitten voor hele vervelende gevolgen. Daar weten we hier helaas ook alles van.

Flanagan

Dat bedoel ik. Er is nooit een goede reden om expres naar iemand toe te gaan om haar huis te verbouwen, en haar zelf ook nog eens aan te vallen. En haar vrienden hadden haar moeten helpen.Het enige dat je in die situatie de dochter zou kunnen aanrekenen is dat ze de relmeiden binnen heeft gelaten, maar ik kan me voorstelllen dat ze verbouwereerd was toen ze opeens voor de deur stonden.

oppassen

Een 17-jarige mag van mij heel veel. Alleen thuisblijven. Een dagje naar een pretpark met één jonger brusje (maakt me niet uit hoe oud). Op een avond op een buurkindje passen inclusief naar bed brengen.

Maar een schoolweek lang zorgen dat je 10- en een 12-jarige brusjes op tijd naar bed gaan, zorgen dat ze hun vieze borden in de vaatwasser doen, en onderlinge conflicten tussen die twee oplossen? Het kan fysiek allemaal best goed gaan, maar ik denk dat je daarmee de broer-zus-relaties in het gezin onherstelbaar beschadigt. Niemand moet in een ouderrol geplaatst worden over een broertje/zusje, ongeacht het leeftijdsverschil.

Zo'n 10-jarige zou zonder pardon uit logeren moeten. Die 12-jarige zou met een verdomd goede reden moeten komen om niet te hoeven logeren, en dan nog zou ik de 17-jarige in het geheim vragen wat die ervan vindt.

Dat er bij feestjes in de avond met alcohol met 15 genodigden uit de buurt, dat daar via-via meer mensen op af komen en dat ze eigen drank meebrengen en dat je daar als gastheer geen controle over hebt, dat lijkt me te verwachten. Van een tiener kun je verwachten dat ze pas hulp inroepen op het moment dat het faliekant misgaat, en dat ze tot het zo ver komt er alles aan doen om niemand (vooral zichzelf niet) te verklikken en om geen enkele gast boos te maken (droogzetten, de deur wijzen, etc.). Daarom moeten er dus volwassenen in de buurt blijven.

Syboor

Ik voel nu toch wel opluchtihg. Ik ben dus niet raar met mijn mening hierover.

Dat een oudere broer of zus nooit voor een paar dagen op de jongere zou mogen passen, vind ik wel wat te stellig. Mijn zus heeft ook een keer op mij 'gepast' toen ik puber was en zij inmiddels volwassen. Dat heeft geen blijvende invloed gehad. Ik zag haar sowieso al als een oudere zus, die in een andere fase zat dan ik. Dat is zo gebleven. De middelste zus heeft dat ook min of meer met de oudste, terwijl zij als kind en puber meer als 'vriendinnetjes' met elkaar optrokken dan met mij.

Shit happens

Het is verleidelijk om achteraf allerlei dingen te bedenken die niet handig zijn aangepakt, maar zoals Claudine zelf al zegt: het is een inschattingsfout geweest.

Eerlijk gezegd kan ik me jouw situatie erg goed voorstellen Claudine: mijn kinderen hebben hetzelfde leeftijdsverschil als die van jou. Gevolg is dat de oudste al van jongs af aan "groot" is geweest en wij haar toch denk ik veel verantwoordelijkheden hebben gegeven over de kleintjes. Het is moeilijk uit te leggen hoe dit precies gaat: een combinatie van leeftijdsverschil en karakter denk ik waardoor dit soort dingen erin sluipen.

Een vakantie op een forse reisafstand en de beslissing je dochter een feest te laten geven komen niet uit de lucht vallen maar zijn (neem ik aan) het gevolg van dit patroon. Hoewel wij het nooit gedaan hebben, kan ik me voorstellen dat wij dochter met een gerust hart (en de afspraken zoals Claudine die maakte) achter zouden laten.

Kortom: ik begrijp je wel. Dat het mis is gegaan is volgens mij gewoon domme pech. Hopelijk valt de schade een beetje mee.
Laat je nog weten hoe het gesprek met school is afgelopen?

Rutiel

ik snap heus hoe dat groeit, zo ging het bij mij thuis ook. Maar een ouder, rustig, verantwoordelijk kind hoeft niet per se blij te zijn met die verantwoordelijkheid of die echt aan te kunnen. Er is gelukkig nooit iets echt mis gegaan bij ons, wel bijna, diverse malen. En het heeft heel lange tijd de band met mijn brussen verstoord. Want ik was meer een soort derde ouder dan een grote zus. Zoals gezegd, ik heb er nog last van.
Ik vind dan ook dat je als ouder je oudste kind niet in zo'n positie moet brengen. Hoe gemakkelijk dat vaak ook zou zijn. Ik ben waarschijnlijk weer doorgeschoten, en heb mijn oudste echt nooit verantwoordelijk gemaakt voor het welzijn van jongste. Om die reden gingen ze zelfs niet samen naar school. Er zal maar wat gebeuren met jongste. Nog los van de problemen die het verantwoordelijke kind daar zelf mentaal door krijgt, lijkt het me ook rampzalig voor de band die je zelf dan met zo'n kind hebt dat verantwoordelijk was en waarbij het fout ging. Daar heb je dan jezelf ook nog eens dubbel mee.

Overigens hoop ik dat jij het hierover met je oudste kunt hebben. Dat kan ik niet met mijn moeder en dat maakt het nog eens extra pijnlijk.

kaaskopje

Ik heb zelf een zeventienjarige dochter, en een veertien jarige zoon. Ik heb echt het verhaal van Claudine met verbazing gelezen. Ik vind het een behoorlijke verantwoordelijkheid voor een zeventienjarige om een hele week voor 2 kinderen van 1- en 12 te zorgen.

Daarnaast hoor ik niet anders van mijn dochter dat veel leeftijdsgenoten behoorlijk veel alcohol kunnen drinken. Dus een feestje geven terwijl ouders niet thuis zijn vraagt om dit soort misstanden. Ja je mag verwachten dat jongeren zich gedragen, anderzijds met alcohol in het spel is dat blijkbaar lastig....

Het meest ingewikkelde lijkt me nog dat Claudine haar man moet overtuigen dat eerder naar huis gaan echt noodzakelijk is. En dat hij dan nog moppert ook. Voor mij zouden mijn kinderen echt wel nummer 1 zijn op een dergelijk moment. Ondanks dat de zeventien jarige misschien geen goede keuze gemaakt heeft. Het lijkt me een behoorlijk heftige situatie waar het fijn is als je ouders zo snel mogelijk weer thuis zijn. Ik zou het toch fijn vinden als mijn man dat ook begrijpt. Het zijn toch ook zijn kinderen?
Dus kaaskopje, ik kan je volledig volgen....

Hetzelfde

Ik heb ook een 17-jarige dochter, schreef ik hier al eerder. En een 14-jarige zoon. Dochter mocht de afgelopen 2 jaar een week alleen blijven toen wij met zoon, in Nederland, op vakantie waren. Het eerste jaar zelfs maar op 3 kwartier rijden afstand.
Dat ging prima. Het eerste jaar overigens beter dan het tweede, want afgelopen zomer werkte ze veel te veel dus had ze geen tijd om op te ruimen (wat ik wel gevraagd had) dus kwamen we terug in een behoorlijk rommelig huis. Vond ik niet leuk en heb ik ook duidelijk tegen haar gezegd.
Verder had ze alleen de zorg over de kat en die gaf ze braaf elke dag eten.
Inmiddels denk ik dat zoon en dochter ook wel samen een week thuis kunnen blijven. In een vakantie. In een schoolweek denk ik niet. Dochter heeft al moeite om zelf op tijd te komen. Zoon heeft hierin echt nog sturing nodig. Dat zou dus niets worden. Maar dat ligt hier ook echt aan de combinatie van hen beiden.

Dochter mocht overigens ook geen feest geven in de week dat we weg waren. Ze mocht wel wat vrienden uitnodigen, wat ook zeker gebeurde. 1 keer waren er zelfs een stuk of 3 blijven slapen. 1 in ons bed, 2 in haar tweepersoonsbed en zelf lag ze in zoons bed. Moest ik nog wel om lachen eigenlijk. Maar dit was wel het maximum vond ik. Heb ik ook gezegd en daarnaast dat ik het niet echt fris vond om in een bed te liggen waar een vriend van haar in had gelegen. Dat snapte ze ook wel.
Pubers hebben, ook als ze 17 zijn, nog een hoop te leren. Ben het in ons geval ook niet eens met wat een voorganger schreef, dat 17-jarigen bijna volwassen zijn. Ik zou het af en toe graag willen.

Claudine

Je schuift de schuld alleen maar af op je dochter. Volgens jou heeft je dochter niet naar oma gebeld waardoor er meer ellende kwam. Sorry maar je kan haar niks verwijten . (Ga niet met zn allen op deze comment een *discussie* beginnen, is mijn mening en hoe ik de situatie zie)