Verschrikkelijk feest van 17 jarige

Vakantie afbreken, de sfeer is toch al kapot. En je dochter heeft je nu nodig...

tuurlijk naar huis

niet alleen je oudste dochter heeft je nodig, wat denk je van die van 10 en 12?!
gr Angela

overigens

vind ik dit eigenlijk te raar voor woorden, dus ik hoop dat je dit verzint. Maar mocht dat niet zo zijn, dan vraag ik me serieus af waarom je drie kinderen zonder behoorlijk 'direct toezicht' duizenden kilometers verderop laat. Je bent dan ook niet een midweek naar Centerparcs, zeg maar.
gr Angela

uh...........

Vertel je ons nu eigenlijk dat je een 17 jarige met een 10 en 12 jarige alleen thuis hebt gelaten? terwijl er ook een feest ging worden gevierd van de oudste???

Naar huis

Natuurlijk, je wou daar toch niet blijven met/zonder man met/zonder burnout?
Ik herinner me mijn moeder, huilend en in alle staten tussen de puinhopen toen wij een uit de hand gelopen feest hadden gegeven bij ons thuis. Ze waren wel in de buurt toen. Ik hoef je niet te vertellen dat jullie ook in de buurt hadden moeten zijn, dat realiseer je jezelf ook wel. Ga onmiddellijk naar huis en troost je dochter én de jongere kinderen. Je kunt ervan uit gaan dat de ergste rotzooi is opgeruimd als je thuis komt. Wees er voor je kinderen, de rest en de materiele schade en de advocaat komt later wel.

Mijn kinderen zijn 17, 12 en 10

Angela, ik begrijp je punt maar mijn kinderen zijn heel fatsoenlijk en zelfstandig. Oudste dochter doet geen vlieg kwaad en kan heel goed voor zichzelf en het huis zorgen. Als deze 3 vreselijke meiden niet op waren komen dagen was er niets aan de hand geweest. Dit hadden wij natuurlijk niet zien aankomen.

Nou Claudine

Ook hele keurige kinderen kunnen zomaar de verkeerde tegen het lijf lopen hoor, en dan ben je blij als je in de buurt bent.

claudine

doe niet zo bizar.
dat je man te hard werkt en burn out raakt betekent nog niet dat jij mee moet gaan in plannen om duizenden kilometers ver weg gedurende het schooljaar op vakantie te gaan. er zijn betere recepten tegen een burn out. en betere omstandigheden voor kinderen.
of ze nou een feestje bouwen of niet.
gr Angela

Ieder gezin is anders

Angela, ik respecteer je opinie met betrekking tot onze keuze voor een weekje vakantie zonder de kinderen. Ik weet dat mijn kinderen erg zelfstandig zijn en mijn moeder en vriendinnen wonen in de buurt. Zij hadden in kunnen grijpen als dochter ze had gebeld, dit heeft zij niet gedaan.

Ik geloof niet dat ik verdien dat mijn hele huis wordt geruïneerd omdat ik met mijn man een weekje naar de zon ga. Het had net zo goed heel goed kunnen gaan, helaas is het anders gelopen en de oorzaak lag buiten onze macht. Die van mij, die van mijn man en die van onze kinderen.

Ook gehad

Weliswaar een gepland feestje, maar met ongenode gasten van de school van mijn dochter, plebs. Hier waren ze gaan joyriden met de Bentley (klassieker), en het leek wel of ze in het zwembad hadden gebarbecued in plaats van ernaast. Gelukkig waren we niet zo ver weg op vakantie (Ibiza), en was een vriend die ons de volgende dag terug kon vliegen. Wij hebben gelijk aangifte gedaan, en via de ouders van het tuig de schade vergoed gekregen.

precies

Vreemden hebben je huis kort en klein geslagen terwijl je kinderen daar waren en jij niet. Dat zou reden moeten zijn om naar huis te gaan. Het gaat er niet om hoe keurig en verantwoordelijk ze zijn, het gaat erom dat je nu bij ze bent want er is iets ergs gebeird.
Die burnout van je man wordt er zo ook niet beter op lijkt me.
Dus: ga nou maar gewoon naar ze toe.

En sowieso

Denk je nu nog te kunnen ontspannen daar? Nee toch... en je man vast ook niet.

Nee, terug naar huis natuurlijk. Aangifte doen, schade vergoed krijgen en dan ook je vervroegde terugreis verhalen.

En natuurlijk als eerste: je kinderen bijstaan. Geen verwijten, maar gewoon er zijn voor ze. Wat een bizarre situatie, op alle fronten.

Ik kan het bijna niet geloven

Phryne

*proest*

Toch maar terug

Ik heb zojuist even gekeken maar er is een vlucht terug, morgen om 14:30. Het is hier nu iets over 7 ‘s avonds dus ik heb de avond nog om te proberen mijn man over te halen. Ik voel me zo schuldig tegenover mijn man dat ik hem deze vakantie af moet nemen maar ook tegenover mijn kinderen dat ze dit mee hebben moeten maken... Ik heb met mijn moeder afgesproken dat ze bij haar blijven tot we terug zijn. Ze nam de hele dag niet op maar ik kreeg haar net eindelijk te pakken en mijn dochter is vandaag naar school geweest. Alles leek goed te gaan. Mijn jongste zoon en dochter vragen wel naar wat er is gebeurd maar het lijkt mij persoonlijk beter om dat niet te vertellen.

Claudine

Hoeveel kinderen heb je nu precies? Dit schreef je eerst: "Mijn twee andere kinderen (10 en 12 jaar oud) waren ook thuis toen het gebeurde en ik voel me zo ontzettend slecht als ik bedenk dat hen ook iets had kunnen overkomen." Dit in je laatste reactie "Mijn jongste zoon en dochter vragen wel naar wat er is gebeurd maar het lijkt mij persoonlijk beter om dat niet te vertellen." Zij die van 10 en 12 niet de jongsten?

Vlucht geboekt. Kaaskopje: ik heb 3 kinderen.

Kaaskopje, ik heb twee dochters van 17 en 12 en een zoon van 10. Met ‘mijn jongste zoon en dochter’ bedoel ik mijn zoon en mijn jongste dochter. Zij waren thuis toen mijn oudste dochter haar feest gaf.
Ik doelde op het feit dat mijn oudste dochter het vriendje van één van de drie vandalen heeft gezoend. Mijn jongste kinderen begrijpen niet waarom iemand het huis zo overhoop heeft gehaald en ze lagen in bed toen het gebeurde. Ze vragen volgens mijn moeder voortdurend naar de motieven van de drie meiden maar ik vind ze nog te jong om het over dat soort zaken te hebben. Ik heb mijn moeder en oudste dochter dan ook nadrukkelijk gevraagd om ze niet bij dat verhaal te betrekken maar ze blijven ernaar vragen.

De vlucht naar huis is geboekt. Morgen om 14:30 gaan we weer op huis aan en dan is het 12 en een half uur geen contact. Ik kijk er niet naar uit. Het wordt me op dit moment allemaal erg veel. Ik maak me zo druk om mijn kinderen en hoewel het bijzaak lijkt in een situatie als deze, zit het ons ook dwars dat wat zo’n mooie vakantie had kunnen zijn, zo’n nachtmerrie is geworden. We hebben hier zo lang naar uitgekeken en dan moeten we toch vroegtijdig vertrekken en een klap geld uitgeven aan een nieuwe vliegticket.

Ik hoop dat ik vannacht fatsoenlijk kan slapen maar ik vrees van niet. Het is nog maar 10 uur en ik lig nu al in bed. Ik heb het gevoel dat mijn man er veel minder moeite mee heeft, hij was even bezorgd en heeft wat getelefoneerd maar hij leek het gauw weer vergeten te zijn. Nu zegt hij dat we het allemaal wel regelen als we thuiskomen en hij wil vooral graag genieten van de momenten die we hier nog hebben. Ik gun het hem zo om het even naar zijn zin te hebben maar ergens ben ik geërgerd dat hij zo reageert. Morgen zet ik mijn grootste neplach op en dartel ik in mijn badpak over het strand om hem een plezier te doen terwijl het huilen mij in werkelijkheid nader staat dan het lachen. Bij thuiskomst ga ik direct contact opnemen met een psycholoog voor mijn kinderen en misschien ook wel voor ons. Het laatste wat ik wil is dat ons huwelijk hieronder lijdt.

Badpak

Verwacht je man dat nou echt of is het iets dat jij in stand houdt? Bij wie het ook vandaan komt dat jij morgen vrolijk in je badpak moet ronddartelen en doen alsof je nog even leuk vakantie hebt: zoek dat grondig uit als jullie terug zijn want het is te bizar voor woorden.
Ik wens je oprecht veel sterkte. Fijn dat je moeder in de buurt is!

Claudine

"Ze vragen volgens mijn moeder voortdurend naar de motieven van de drie meiden maar ik vind ze nog te jong om het over dat soort zaken te hebben."

Maar niet te jong om ook maar te overwegen om _niet_ naar huis te gaan wanneer het daar zo uit de hand is gelopen? Ik kan er met mijn pet niet bij, het hele verhaal niet trouwens.
Ook een vreemde boodschap naar je man: moet hij opknappen van een vrouw die toneelspeelt?

Te jong?

Je vindt je twee kinderen van 10 en 12 te jong om uit te leggen dat hun oudste zus gezoend heeft met het vriendje van een ander, maar je vindt ze oud genoeg om alleen thuis te blijven?

Wist school dat jouw kinderen met hun nog niet bepaald volwassen zus thuis waren?

Twee zielen

een gedachte...

Het hele verhaal is zo ongeloofwaardig.

Schade

Als de jongste twee niks door hebben dan valt het misschien wel mee met de schade.

Gebroken glazen en borden zijn zo weer opgeruimd.

Verder hebben jullie kinderen aangetoond nog te jong te zijn om alleen thuis te blijven.

Als je dochter al niet weet hoe ze drie lastige meiden tijdens een feestje met al haar vrienden eruit moet zetten, wat had ze dan gedaan als er echt iets ergs gebeurd was? (met haar vrienden hadden ze die meiden toch zo eruit kunnen zetten).

Ik wil dit verhaal nog best geloven. Het gaat vast om België. In de zomer las ik een artikel dat het heel normaal is voor Belgen om als ouders een luxe all inclusive vakantie te boeken terwijl de kinderen op kamp zijn of thuis blijven.

nachtmerrie

Jemig, ik heb vooral medelijden met de 17-jarige dochter.
"zit het ons ook dwars dat wat zo’n mooie vakantie had kunnen zijn, zo’n nachtmerrie is geworden. We hebben hier zo lang naar uitgekeken en dan moeten we toch vroegtijdig vertrekken en een klap geld uitgeven aan een nieuwe vliegticket."

Ik heb zomaar het idee dat dochter nog wel nodige verwijten over gaat krijgen. Ik hoop dat je blijft bedenken dat het hele idee van ouders fijn op vakantie en drie kinderen alleen thuis ook niet optimaal is.
(overigens neem ik aan dat je dochter inmiddels het huis wel heeft opgeruimd, zodat de ravage inmiddel wel verdwenen is)

ach

"Morgen zet ik mijn grootste neplach op en dartel ik in mijn badpak over het strand om hem een plezier te doen terwijl het huilen mij in werkelijkheid nader staat dan het lachen".

Als je om 14.30 uur vliegt, moet je denk ik al om 11.30 uur op het vliegveld zijn. Valt er voor die tijd toch niet veel meer te dartelen.

Serieus?

Je gaat duizenden kilometers van huis en laat een 17 jarige dochter met een 10 en 12 jarige alleen thuis en ze mag dan ook nog een feestje geven met jullie medeweten?

Een scenario dat al voor de start gedoemd is te mislukken! Pubers die langskomen om het feestje te verpesten is misschien niet te voorzien maar ik zou het risico niet willen lopen.

Als mijn kinderen alleen thuisblijven voor langere tijd (hier een hele dag van 's morgens tot ver na puber bedtijd), is het protocol: geen vrienden over de vloer dan zijn ze dus op elkaar aangewezen en dat gaat prima.

Heb ik advies? Niet echt. Je hebt een wijze les geleerd denk ik. Je dochter is nog niet aan die verantwoordelijkheid toe is nu wel gebleken. Ik lees dat je moeder weet wat er gebeurd is, had je die niet kunnen vragen of ze bij jullie in huis kwam als jullie weg waren? Die had tijdens dat feestje in kunnen grijpen of desnoods de politie bellen als ze het zelf niet kon oplossen.

Altijd achteraf

Het is natuurlijk altijd achteraf dat je weet wat je beter had kunnen doen.

Op zich is het natuurlijk goed bedacht dat oma in de buurt altijd gebeld kan worden. Maar dan moeten ze het natuurlijk ook wel doen.

Het lost zich vast wel weer op. Leuk is anders maar het gaat voorbij en ook dochter heeft hopelijk wijze lessen geleerd.

claudine,

sterkte, het is niet dat ik me niet kan voorstellen dat je niet meer durft te vertrouwen op je gevoel als je tussen dergelijke uitersten zit. Het probleem is dat je uitgaat van je kinderen zoals je die kent en kunt inschatten op basis van dagelijkse info, niet van situaties die zich voor kúnnen doen. draai het voortaan om. jij bent de verantwoordelijke persoon, en laat je gevoel en je verstand voortaan eerder spreken. natuurlijk is dit een gezamenlijke beslissing met je man geweest maar ik zou nooit m'n gevoel en gezond verstand zo laten uitschakelen door een man die te hard werkt en het normaal vindt om drie kinderen alleen te laten. allerlei alternatieven waren mogelijk en helaas was je én ver weg én er zijn dingen gebeurd waar hij in ieder geval geen besef van had.
gr Angela

Ken je dit boek?

https://www.bol.com/nl/p/partycrash/9200000091916906/

Gaat over een vergelijkbare situatie.
En nee, je dochter is niet onschuldig. Ze is 17, heeft gekozen voor een feest met haar jongere zusjes in huis en haar ouders ver weg, en koos ervoor om te zoenen met andermans vriendje. Geen enkel excuus om dan maar het huis te laten verbouwen maar... Ook geen reden om te doen alsof je dochter volkomen onschuldig is.

Voor nu: natuurlijk ga je naar huis. Niet om de puinhoop op te ruimen, want ik neem aan dat de oudste dat zelf doet, maar om je twee jongste te steunen en op te vangen. Niet leuk, zeker niet. En vervelend en jammer, maar wel het beste wat je kunt doen.

En je man zijn dreigende burnout? Ik zal wel een botte ervaringsexpert zijn, maar een burnout los je niet op met een weekje vakantie op 12 uur vliegen. Los van twee keer jetlag, is de enige oplossing voor een burnout, er in je dagelijks leven voor te zorgen dat er rust en ruimte is. Dus als hij zo veel last heeft van te veel werken, moet hij zorgen dat hij minder werkt, meer delegeert en/of hulp zoekt bij het verwerken van de stress die bij zijn baan hoort. Beter dat hij dan de tijd die hij eerder thuis is, besteed aan het zoeken van hulp of ondersteuning. Dan is de vakantie ook voor hem nuttig geweest.

Gelijktijdig: tot de tijd dat het vliegtuig vertrekt kun je niets. Je bent er niet. Je moeder is er, die kan je dochter helpen met kijken en doen wat er nodig is. Nagelbijtend op je hotelkamer zitten gaat haar niet helpen, dus is je opmerking van je man dat je beter nog even de zon kunt pakken niet zo gek.

En sterkte. Het is niet leuk, en een wijze les voor alle partijen. Uit ervaring (ik heb helaas vergelijkbare verhalen in mijn omgeving gehoord en ben zelf ook een keer thuisgekomen terwijl er een puber in mijn bed had gekotst) weet ik dat er een dag komt waarop je er rustig op kunt terugkijken. In ons geval zelfs met grapjes, al zal dat bij jullie wellicht wat langer duren.

goed

dat jullie teruggaan. Jullie kinderen zullen zich hierdoor zeker gesteund voelen. Kinderen moeten weten dat hun ouders altijd alles uit hun handen zullen laten vallen voor ze wanneer dat nodig is, wat de oorzaak ook is. Arme dochter, geslagen op haar eigen feestje, maar fijn dat je er straks weer bent.

wat is er nou echt gebeurd?

Je schrijft over wat er is gebeurd: borden en glazen kapot, drank in het zwembad gegooid en de dames gingen met elkaar op de vuist.

En je schrijft dat het een nachtmerrie is, dat je vreest voor je huwelijk en dat je met spoed een psycholoog moet inschakelen voor de kinderen.

Ik kan die dingen niet zo goed aan elkaar koppelen. Of is er veel meer gebeurd dan je hebt beschreven? Ja, het is duidelijk dat het feestje uit de hand is gelopen. Maar als het 'alleen maar' gaat om wat kapot servieswerk, drank in het zwembad en een klap van een vriendin... dramatiseer je het dan niet te veel? Maak je het dan niet onnodig groot?

Natuurlijk is het vervelend. Heel erg vervelend zelfs, daar zal iedereen het over eens zijn.

Maar, op basis van wat je hier schrijft, valt het ook wel mee.