Soms heb ik zo'n hekel aan puberouder zijn...
M'n dochter is 15.
Een lieve meid met haar eigen stijl. Maar ook met issues. Zo valt mijn scheiding met haar papa haar zwaar, twee jaar geleden. Maar ze spreekt daar weinig over.
Tot er eens onenigheid is tussen ons. Dan komt het naar boven.
Ze mag veel, krijgt veel, ik geef haar vertrouwen en zelfstandigheid en ze mag eigen keuzes maken. Maar nu mag ze eens een keertje iets niet. Ze wil morgen op een schoolvrije dag naar de Efteling. Maar ze mag niet van mij. Het hoeft niet altijd 'ja' te zijn in mijn ogen.
Da's nu dus al de hele dag gedoe met haar. Vanop school ontvang ik voortdurend berichten om mij te pushen om toch toe te geven. Ik word er gek van. En dan komt het hoge woord eruit. "Gij gunt mij niks en door uw f***ing scheiding ben ik keiongelukkig"...
Zij kent niet alle redenen waarom wij gescheiden zijn. Ik wil haar die besparen. Maar op zo'n moment denk ik wel eens "Ik gooi het er allemaal uit". Tot nu toe heb ik me wel kunnen beheersen.
Ik vind het gewoon zo erg dat alles alleen maar goed kan gaan als ze haar zin krijgt. Als ze 10 dagen na mekaar heeft mogen doen wat ze wil, en 1 dag niet, dan is het die ene dag ambras en is al wat eraan voorafgegaan is, vergeten.
Zo erg vind ik dat.
Ik doe mijn best om het te negeren, maar ze blijft me dan pushen en uitdagen dat ik er gek van word er er ruzie ontstaat. En dan krijg ik steeds te horen dat het bij papa toch veel beter is...
Herkent iemand zich daarin? Hoe ga je daarmee om?
Granny71 schreef op 07-10-2021 om 22:12:
[..]
Ik stelde me altijd voor hoe ik me ook al weer voelde/gedroeg op die leeftijd.
Dat hielp mij ook goed om te relativeren.
Dat doe ik ook hoor. Ik gedroeg me niet tov mijn ouders zoals zij doet.
Moet je als ouder altijd een reden hebben om nee te zeggen dan? Ik sta echt versteld van deze reacties. Dochter moet toch ook leren dat je niet altijd je zin krijgt? Het zal vast geen makkelijke periode voor haar zijn maar ze weet ook dondersgoed hoe ze dat tegen haar ouders kan gebruiken. Ik vind het juist sterk van TO dat ze bij haar standpunt blijft.
Sherlock schreef op 07-10-2021 om 22:24:
Moet je als ouder altijd een reden hebben om nee te zeggen dan? Ik sta echt versteld van deze reacties. Dochter moet toch ook leren dat je niet altijd je zin krijgt? Het zal vast geen makkelijke periode voor haar zijn maar ze weet ook dondersgoed hoe ze dat tegen haar ouders kan gebruiken. Ik vind het juist sterk van TO dat ze bij haar standpunt blijft.
Maar waarom moet ze bij haar standpunt blijven dan?
En waarom zou je nee zeggen als je niet echt goede redenen hebt om nee te zeggen? Als met een goed plan dochter een leuke dag kan hebben?
Sherlock schreef op 07-10-2021 om 22:24:
Dochter moet toch ook leren dat je niet altijd je zin krijgt?
Dat doe je door met goede argumenten te komen. Niet door simpelweg nee te zeggen.
Of neem jij ook genoegen met een ongefundeerde nee van je man/familie?
Sherlock schreef op 07-10-2021 om 22:24:
Moet je als ouder altijd een reden hebben om nee te zeggen dan? Ik sta echt versteld van deze reacties. Dochter moet toch ook leren dat je niet altijd je zin krijgt? Het zal vast geen makkelijke periode voor haar zijn maar ze weet ook dondersgoed hoe ze dat tegen haar ouders kan gebruiken. Ik vind het juist sterk van TO dat ze bij haar standpunt blijft.
Dank je. Eindelijk eens iemand die mij een beetje begrijpt...
APw schreef op 07-10-2021 om 22:31:
[..]
Dank je. Eindelijk eens iemand die mij een beetje begrijpt...
Dus je hebt liever gelijk dan vrede en rust in huis?
Bereidt je dan maar voor op nog veel meer ruzies.
Sherlock schreef op 07-10-2021 om 22:24:
Moet je als ouder altijd een reden hebben om nee te zeggen dan? Ik sta echt versteld van deze reacties. Dochter moet toch ook leren dat je niet altijd je zin krijgt? Het zal vast geen makkelijke periode voor haar zijn maar ze weet ook dondersgoed hoe ze dat tegen haar ouders kan gebruiken. Ik vind het juist sterk van TO dat ze bij haar standpunt blijft.
Waar in de volwassen maatschappij mag je iemand iets weigeren omdat ‘ik het zeg’. Als jij je baas om een vrije dag vraagt, en ze zegt nee want ik wil het niet. Komt deze manager daar dan wel mee weg, of ga je dan ook de discussie aan?
Waarom kinderen anders behandelen dan dat je zelf behandelt wil worden? Natuurlijk, als er goede redenen zijn, heb je daar een gesprek over. Maar die zijn. Er blijkbaar niet en dat voelt betreffende puber feilloos aan.
APw schreef op 07-10-2021 om 22:31:
[..]
Dank je. Eindelijk eens iemand die mij een beetje begrijpt...
Je kunt je ook afvragen waarom zoveel mensen jou niet begrijpen IPV 1 wel. Tuurlijk als je goede redenen hebt waarom het niet kan/mag, maar waarom zou je nee zeggen alleen om het nee zeggen? Je dochter is 15. Je stevent af op nog meer ruzies als je vaker zo ongefundeerd gaat reageren. Ze is geen kind meer, ze is een puber op weg naar volwassenheid en ze moet daarin begeleid worden. Nee zeggen om het nee zeggen hoort daar naar mijn mening niet bij. Probeer haar eens een beetje meer als een volwassene te behandelen. Wie weet verbaast ze je nog in positieve zin met haar gedrag dan. Probeer het eens uit, zoveel heb je niet te verliezen toch?
APw schreef op 07-10-2021 om 22:31:
[..]
Dank je. Eindelijk eens iemand die mij een beetje begrijpt...
Hmmm je vraagt hoe je met de situatie om moet gaan. Dan krijg je heel veel reacties die allemaal op hetzelfde neerkomen, namelijk dat je op het verkeerde spoor zit door zonder goede argumenten of redenen nee te zeggen. En op de enige reactie die in jouw straatje past zeg je dank je. Hoe heb je nu geleerd om beter met de ruzies met je dochter omgegaan?
Granny71 schreef op 07-10-2021 om 22:31:
[..]
Dat doe je door met goede argumenten te komen. Niet door simpelweg nee te zeggen.
Of neem jij ook genoegen met een ongefundeerde nee van je man/familie?
Ja, ik neem daar genoegen mee. Ik heb namelijk geleerd dat je respect hebt voor een ander. Je hoeft niet altijd precies te weten waarom het nee is. Dit gaat om een kind, geen vrouw met 50 jaar levenservaring.
Granny71 schreef op 07-10-2021 om 22:33:
[..]
Dus je hebt liever gelijk dan vrede en rust in huis?
Bereidt je dan maar voor op nog veel meer ruzies.
Moet je dan altijd toegeven om de vrede te bewaren. Da's ook een manier ja, maar dat werkt voor mij niet.
Trouwens, wat deze hele discussie betreft. Het gaat mij niet zozeer over het feit dat mijn dochter het niet eens is met mijn standpunt. Het gaat om de manier waarop ze daarmee omgaat die ik heel moeilijk kan accepteren.
Ook al is het antwoord neen, en ben je daar helemaal niet meer akkoord, dan kan je altijd nog respectvol blijven. Maar dat is hier vandaag helemaal niet het geval.
Ik ben een alleenstaande moeder. Heb pas een gevecht tegen kanker achter de rug. Dat heeft financieel een hele grote impact. Toch doe ik mijn best om mijn kinderen leuke dingen te gunnen, maar ik moet echt ook met de grenzen rekening houden. Deze zomer zijn we een weekje naar de ARdennen op vakantie geweest in een mooi huisje, en een citytrip in eigen land met mijn dochter, haar vriendin en haar mama. Om dat te kunnen doen, moet ik andere dingen laten.
Als je dan te horen krijgt 'jij doet nooit iets met ons', of 'ik mag hier nooit iets', dan doet dat gewoon pijn.
Ze krijgt echt veel vrijheid. Maar nu eens even niet, en het drama dat daardoor ontstaat vind ik verschrikkelijk.
Maar je hebt toch een reden om iets te verbieden? Je doet dat toch niet zonder enige reden? Volgens mij heb je daar wel je redenen voor? Namelijk: ik wil niet rijden (prima reden) en ik vind het maar niks dat jij alleen zo’n reis gaat ondernemen (tenzij kind aantoonbaar in zeven sloten tegelijk loopt geen sterk argument).
TO, jouw dochter blijft waarschijnlijk bij jou zeuren omdat jij haar probeert te overtuigen dat jij gelijk hebt dat ze niet moet gaan. Als jij je handen ervan af had getrokken en het aan haar had gelaten om een plan te bedenken was ze waarschijnlijk allang afgehaakt. Jij vindt dat ze moet begrijpen waarom je haar niet wil/hoeft te brengen. Dat hoeft ze niet te begrijpen. Ze hoeft alleen maar te begrijpen dat je het gewoon niet doet, omdat je het niet wil. Daar heb je geen andere reden voor nodig. Omdat het over jou gaat. En zij niet gaat over waar jij je waardevolle tijd aan besteedt. Net zoals jij nog maar in beperkte mate over haar gaat. Laat haar zelf bepalen of ze er een lange OV-reis voor over heeft om bij de Efteling te komen. Als jij de discussie niet meer voert, je eraan onttrekt, is er voor haar niet veel meer te doen dan een reis te plannen of mokkend op haar kamer te gaan zitten. Allebei geen probleem.
Sherlock schreef op 07-10-2021 om 22:45:
[..]
Ja, ik neem daar genoegen mee. Ik heb namelijk geleerd dat je respect hebt voor een ander. Je hoeft niet altijd precies te weten waarom het nee is. Dit gaat om een kind, geen vrouw met 50 jaar levenservaring.
Het hangt van het verzoek af, lijkt me. Als ik mijn baas om verlof vraag, kan hij maar beter een goede reden hebben om het af te wijzen. Vraag ik mijn zus om te helpen verhuizen, is nee een prima antwoord.
Sherlock schreef op 07-10-2021 om 22:45:
[..]
Ja, ik neem daar genoegen mee. Ik heb namelijk geleerd dat je respect hebt voor een ander. Je hoeft niet altijd precies te weten waarom het nee is. Dit gaat om een kind, geen vrouw met 50 jaar levenservaring.
Dus je man zegt nee als je een middagje met vriendinnen weg wil en jij accepteert dat zomaar? Dan zou ik als ik jou was maar eens op de kalender kijken. Het is 2021 en niet 1950!
En nee, het gaat niet om een kind maar om een puber op weg naar volwassenheid.
Sherlock schreef op 07-10-2021 om 22:45:
[..]
Ja, ik neem daar genoegen mee. Ik heb namelijk geleerd dat je respect hebt voor een ander. Je hoeft niet altijd precies te weten waarom het nee is. Dit gaat om een kind, geen vrouw met 50 jaar levenservaring.
Tsja. Ik heb geleerd dat een vraag met nee omdat ik het zeg beantwoorden, niets te maken heeft met respect. Wel met macht. Als dat is wat je in een opvoeding wil. Respect is dat je luister naar wat die ander wil, meedenkt of het kan, en als je goede redenen hebt dat verteld. Zeker als het heel belangrijk is.
Zoals ik het ook vrij respectloos vind als mijn manager zomaar nee zegt op mijn vraag naar een vrije dag.
