Soms heb ik zo'n hekel aan puberouder zijn...
M'n dochter is 15.
Een lieve meid met haar eigen stijl. Maar ook met issues. Zo valt mijn scheiding met haar papa haar zwaar, twee jaar geleden. Maar ze spreekt daar weinig over.
Tot er eens onenigheid is tussen ons. Dan komt het naar boven.
Ze mag veel, krijgt veel, ik geef haar vertrouwen en zelfstandigheid en ze mag eigen keuzes maken. Maar nu mag ze eens een keertje iets niet. Ze wil morgen op een schoolvrije dag naar de Efteling. Maar ze mag niet van mij. Het hoeft niet altijd 'ja' te zijn in mijn ogen.
Da's nu dus al de hele dag gedoe met haar. Vanop school ontvang ik voortdurend berichten om mij te pushen om toch toe te geven. Ik word er gek van. En dan komt het hoge woord eruit. "Gij gunt mij niks en door uw f***ing scheiding ben ik keiongelukkig"...
Zij kent niet alle redenen waarom wij gescheiden zijn. Ik wil haar die besparen. Maar op zo'n moment denk ik wel eens "Ik gooi het er allemaal uit". Tot nu toe heb ik me wel kunnen beheersen.
Ik vind het gewoon zo erg dat alles alleen maar goed kan gaan als ze haar zin krijgt. Als ze 10 dagen na mekaar heeft mogen doen wat ze wil, en 1 dag niet, dan is het die ene dag ambras en is al wat eraan voorafgegaan is, vergeten.
Zo erg vind ik dat.
Ik doe mijn best om het te negeren, maar ze blijft me dan pushen en uitdagen dat ik er gek van word er er ruzie ontstaat. En dan krijg ik steeds te horen dat het bij papa toch veel beter is...
Herkent iemand zich daarin? Hoe ga je daarmee om?
Krijgt ze vaker haar zin door dit gedrag? Zo ja, dan denk ik dat ze dit inzet om haar zin te krijgen. Zo nee, dan speelt er wat anders denk ik.
Ik lees dat je uit België komt. Wellicht dat het reizen naar de Efteling daardoor wat complexer is dan vanuit Nederland? In ieder geval in jouw beleving?
Als jij niet wilt dat ze die dag naar de Efteling gaat dan heeft ze daar naar te luisteren. Je kunt wel het gesprek aan gaan om een datum te kiezen die jou beter uitkomt.
Je hoeft niet alles goed te vinden, zeker niet uit schuldgevoel door de scheiding
alhambra schreef op 07-10-2021 om 20:20:Als jij niet wilt dat ze die dag naar de Efteling gaat dan heeft ze daar naar te luisteren.
Jij hebt nog geen pubers blijkbaar.
Een goede reden geven helpt niet altijd hoor. Als een puber het in z'n/haar hoofd heeft dat het de taak van de ouders is om ergens heen gereden te worden, kan het vuurwerk zijn als blijkt dat je het als ouder niet ziet zitten. Dat is dan heel gemeen.
Aan de andere kant, als een goed uitgewerkt plan de mist in gaat, kan je wel ondersteuning geven. Mijn dochter (toen 13 jaar) had een paardenweekend van haar manege en ze had geregeld dat ze met een manegegenootje mocht meerijden en zelf een deel betaald. Een dag van tevoren laten de ouders van manegegenootje weten dat er opeens een vriendin mee mocht en er dus helaas geen plaats meer in de auto was. Aangezien wij geen auto hadden, was het dus openbaar vervoer plus taxi naar de middle of nowhere en is papa met haar meegereisd. Eant zo opeens voor een voldongen geit gesteld worden is ook niet fijn.
Biscuitje schreef op 07-10-2021 om 19:31:
[..]
Ik vind inderdaad dat je bij pubers niet meer aan kan komen met een enkel nee of het mag niet. en waarom dan niet? Gewoon omdat ik het zeg. Het is geen kleuter meer.
Als jouw dochter zelf het vervoer regelt en het zelf kan betalen waarom zou het dan niet mogen? Wil ze jou als chauffeur maar heb jij daar geen zin in of geen tijd voor dan is dat een argument om nee te zeggen. Evenals een gebrek aan geld.
Hangt ervan af, ik kan me voorstellen dat je nee zegt als je tienerdochter naar Parijs of zo wil liften.
BlueHeart schreef op 07-10-2021 om 21:13:
[..]
Hangt ervan af, ik kan me voorstellen dat je nee zegt als je tienerdochter naar Parijs of zo wil liften.
Ja natuurlijk, maar dat is ook geen goed plan. En dat valt zelfs de ergste puber best uit te leggen.
BlueHeart schreef op 07-10-2021 om 21:13:
[..]
Hangt ervan af, ik kan me voorstellen dat je nee zegt als je tienerdochter naar Parijs of zo wil liften.
Dan onderbouw je het met argumenten. En dan nog moet je maar hopen dat ze luistert.
To zegt nee omdat ze haar gezag wil doen gelden en dat werkt bij de meeste pubers niet meer.
Lady-Voldemort schreef op 07-10-2021 om 19:54:
[..]
Ik niet. Ik haalde dan mijn schouders op over zoveel dommigheid van die malle volwassenen, en ging lekker toch. Desnoods met behulp van list en bedrog
Haha. Klopt, zo loste ik het meestal ook op na slaande ruzie. Of ik sloop gewoon het huis uit.
Mijn vaders lievelingszin was 'Ik betaal, dus ik bepaal'. De gruwel. Ik werk zelf met pubers en hoop dat ik al mijn vaardigheden die ik op werk heb geleerd kan toepassen op mijn kinderen als zij die leeftijd bereiken. Ik zal het vast met momenten ook heel moeilijk vinden.
BlueHeart schreef op 07-10-2021 om 21:13:
[..]
Hangt ervan af, ik kan me voorstellen dat je nee zegt als je tienerdochter naar Parijs of zo wil liften.
Tuurlijk zeg ik dan nee, maar daar krijgt ze dan wel een heleboel goede redenen bij.
Lena55 schreef op 07-10-2021 om 21:27:
[..]
Ik werk zelf met pubers en hoop dat ik al mijn vaardigheden die ik op werk heb geleerd kan toepassen op mijn kinderen als zij die leeftijd bereiken. Ik zal het vast met momenten ook heel moeilijk vinden.
Ik ben bang dat dit juist vreselijk tegen je gebruikt gaat worden.
Zo van "mam, ik ben je cliënt niet!"
Haha wie weet. Ze moeten iets hebben om stom te vinden toch 
Ik praat met mijn kinderen natuurlijk anders dan dat ik met mijn leerlingen doe. Het is meer dat pubergedrag niet nieuw zal zijn voor mij, hopelijk werkt dat een beetje in mijn voordeel.
Dat goede plan, wat aan de basis kan liggen als je het toch toelaat, wordt meestal niet de dag op voorhand gemaakt als mama druk bezig is met vanalles he.
Intussen is het hier nog steeds ruzie en ze drijft het alsmaar verder. 😓
APw schreef op 07-10-2021 om 22:00:
Dat goede plan, wat aan de basis kan liggen als je het toch toelaat, wordt meestal niet de dag op voorhand gemaakt als mama druk bezig is met vanalles he.
Intussen is het hier nog steeds ruzie en ze drijft het alsmaar verder. 😓
Ik vermoed dat mamma altijd druk bezig is en dat de "nee" nog steeds ongefundeerd is.
Logisch dat ze er niet over ophoudt.
Lena55 schreef op 07-10-2021 om 22:00:
Haha wie weet. Ze moeten iets hebben om stom te vinden toch
Je maakt het ze wel heel makkelijk zo
APw schreef op 07-10-2021 om 22:00:
Dat goede plan, wat aan de basis kan liggen als je het toch toelaat, wordt meestal niet de dag op voorhand gemaakt als mama druk bezig is met vanalles he.
Intussen is het hier nog steeds ruzie en ze drijft het alsmaar verder. 😓
Jawel hoor. Je zoekt online de ov tijden op, kijkt hoeveel geld er op de bankrekening staat en koopt je kaartjes vooraf.
Maar ja, dan moet je wel als puber gevraagd worden naar een plan. Dat is niet wat jij doet. Jij vindt dat het niet mag en dat is fijn, dan heeft ze heel veel middelen om jou te raken. Hard ook.
Wat zou er nou gebeuren als je zegt, sorry schat. Ga maar. Als jij over een uur een kloppend plan hebt, dan mag het. Tot die tijd niet. Dan gaat ze misschien die creativiteit omzetten in iets constructiefs.
Wat zou het ergste zijn dat er dan gebeurd? De illusie dat ze met zo’n humeur huiswerk gaat maken heb je hopelijk niet. En gezelliger gaat het ook niet worden.
Oh, en voor je daarmee aankomt, je ‘verliest’ daardoor niet. Als je het zo voelt, moet je aan jezelf toegeven dat dit een machtsstrijd geworden is. Dat is niet slim, om daarin verwikkeld te raken.
Lena55 schreef op 07-10-2021 om 22:00:
Haha wie weet. Ze moeten iets hebben om stom te vinden toch
Ik praat met mijn kinderen natuurlijk anders dan dat ik met mijn leerlingen doe. Het is meer dat pubergedrag niet nieuw zal zijn voor mij, hopelijk werkt dat een beetje in mijn voordeel.
Ik stelde me altijd voor hoe ik me ook al weer voelde/gedroeg op die leeftijd.
Dat hielp mij ook goed om te relativeren.
