Groepsvorming in brugklas
Mijn dochter (12) zit in de brugklas samen met een meisje van haar basisschool (X, 12). Mijn dochter en X zijn geen vriendinnen. Mijn dochter heeft al wat nieuwe vriendinnen gemaakt in de klas en daarbuiten en heeft het heel leuk. X heeft denk ik nog niet zo veel aansluiting en klampt zich aan mijn dochter vast. Op zich begrijpelijk, maar mijn dochter vindt het benauwend en inmiddels ook best wel irritant eerlijk gezegd. Ze zegt dat X ook geen moeite doet om anderen te leren kennen. Er zijn andere kinderen van de basisschool op deze middelbare school met wie X wel bevriend was op de basisschool, maar die zitten in een andere klas. In de pauze zou X in principe ook naar die kinderen kunnen gaan en afhankelijk van het rooster ook samen fietsen (half uurtje), maar dat doet X niet. En natuurlijk zitten er vast wel andere meisjes in de klas die beter bij X passen dan mijn dochter, maar X onderneemt in die richting eigenlijk niks. Mijn dochter heeft al vaker wat hints gegeven, maar dat wordt niet opgepakt.
Ik dacht eerst laat maar gaan, komt vanzelf wel goed zodra X haar eigen weg vindt, maar ik geloof niet dat mijn dochter dat nog trekt. De irritatie zit inmiddels vrij hoog bij mijn dochter. Tot nu toe heb ik steeds tegen mijn dochter gezegd dat ze X niet mag buitensluiten, dat X nu eenmaal moeilijker contact maakt dan zij en gezegd “hoe zou jij je voelen als je X was?” etc. Maar aan de andere kant is mijn dochter ook niet verantwoordelijk voor X en snap ik ook wel dat het irritant is als iemand met wie je niks hebt de hele tijd achter je aanloopt, terwijl jij wél je best aan het doen bent om nieuwe vriendinnen te maken. X lijkt dit allemaal zelf niet aan te voelen, dus mijn dochter wil een gesprek met X aangaan en aangeven dat ze er last van heeft hoe het nu gaat. Maar hoe kun je dat het beste aanpakken? Ze wil X ook niet kwetsen, maar dat ga je natuurlijk wel doen… Het liefst bemoei ik me er niet mee, maar mijn dochter heeft er echt last van. Ik weet niet welk advies ik mijn dochter moet geven. Wat zou ze het beste kunnen zeggen/doen?
Ze zou het eerst met haar mentor kunnen bespreken. Die kan dan een gesprekje hebben met het meisje en jouw dochter of met het meisje alleen. Of je dochter tips geven met wat te doen. Net wat de mentor denkt wat het beste is.
Hoe lang is de school al bezig? Kan nooit langer dan 2 weken zijn.
Wat als je dochter eens vraagt waarom ze in de pauze niet bij haar vriendinnen van de basisschool gaat zitten. Op basis van dat antwoord kan ze (eventueel in overleg met jou) een vervolg stap zetten in het ‘afwimpelen’ van X.
Caroline80 schreef op 01-09-2024 om 09:14:
Hoe lang is de school al bezig? Kan nooit langer dan 2 weken zijn.
Wat als je dochter eens vraagt waarom ze in de pauze niet bij haar vriendinnen van de basisschool gaat zitten. Op basis van dat antwoord kan ze (eventueel in overleg met jou) een vervolg stap zetten in het ‘afwimpelen’ van X.
Ja twee weken inderdaad.
Jou dochter heeft al wat nieuwe vriendinnen gemaakt.
Er is dus al een groepje.
En daar mag x niet bij .?
wil jou dochter dat niet ?
Of het nieuwe groepje?
De frustratie van je dochter en daardoor ook jouw gevoel kan ik begrijpen. Toch valt je opmerking dat X niet haar best zou doen bij mij een beetje verkeerd, al begrijp ik echt ook wel dat je het niet verkeerd bedoelt. Naar mijn idee doet dat meisje namelijk wel heel hard haar best om nieuwe vriendinnen te maken, maar probeert ze het blijkbaar bij de verkeerde persoon, namelijk je dochter. Ik vind het slim van X dat ze in de pauze niet haar oude vriendinnen van de basisschool opzoekt, ze moet immers ook aansluiting maken in de nieuwe klas, als ze steeds terug blijft vallen op het oude, is dat lastig.
Hoe werkt deze school? Hebben ze vaste plekken en zo ja, zitten ze dan ook bij elkaar? Of is er ruimte om in ieder geval in de lessen afstand te nemen?
Dan heb je de pauzes. Geen idee hoe dat op hun school gaat, maar wat ik me herinner en ook van mijn kinderen hoorde, zijn dat vaak groepjes bij elkaar. Je dochter zal waarschijnlijk bij een groepje uit haar nieuwe klas staan? Maar dat zijn ook nieuwe klasgenoten van X. Misschien heb ik het helemaal verkeerd, maar op basis van jouw verhaal stel ik me bij X nu een meisje voor dat wel bij dat groepje komt staan, maar vooral focus legt op je dochter en er een beetje bij hangt? Kan je dochter haar niet wat meer negeren en wat meer aandacht aan anderen geven? En met negeren bedoel ik niet op een pestende manier, maar meer zo druk in gesprek zijn met anderen, dat ze gewoon wat minder aandacht aan X kan geven en dat die ergens anders aandacht moet gaan zoeken?
Voor huiswerk/groepsopdrachten zou ik, als ik je dochter was, proberen niet met X in een groepje te komen. Klinkt flauw, maar ook op die manier zou X meer contact met anderen krijgen.
Het fietsen vind ik wel wat anders. Maar ook hier doe ik misschien weer verkeerde aannames. Je hebt het over een half uur fietsen en ik maak een beetje uit je verhaal op dat ze een groot deel van dat stuk dezelfde route hebben, bijvoorbeeld naar een dorp of wijk wat verder bij de school vandaan. Als ze allebei fietsen, dan zou ik dat nog wel even door blijven zetten. Zijn er geen andere klasgenoten die dezelfde kant op moeten, zodat ze met een groepje kunnen gaan? Of wie weet komen ze wel meer mensen tegen, dat het uiteindelijk toch regelmatig een groter groepje wordt? Meteen al allebei dat stuk alleen gaan fietsen, vind ik wat ver gaan, maarja, ook daar kunnen meningen over verschillen en het is niet dat het een goed is en het ander fout. Dus ook die keuze kan ze inderdaad maken.
Mijn oudste geeft sinds een paar jaar les op het vo en is nu mentor van een brugklas. Vanuit die kant liep zij er tegen aan dat ze 3 jongetjes in de klas had, die elkaar van de basisschool kenden en die elkaar steeds opzochten. Ze had de indruk dat het niet een echt vriendjes waren, maar het was gewoon heel vertrouwd. Voor het groepsproces heeft ze deze jongetje expres uit elkaar gehaald, zodat ze ook anderen zouden leren kennen. Zoiets zou de mentor bij je dochter uiteraard ook kunnen doen, dus inderdaad, laat je dochter met haar mentor gaan praten.
Anoniemst schreef op 01-09-2024 om 10:05:
De frustratie van je dochter en daardoor ook jouw gevoel kan ik begrijpen. Toch valt je opmerking dat X niet haar best zou doen bij mij een beetje verkeerd, al begrijp ik echt ook wel dat je het niet verkeerd bedoelt. Naar mijn idee doet dat meisje namelijk wel heel hard haar best om nieuwe vriendinnen te maken, maar probeert ze het blijkbaar bij de verkeerde persoon, namelijk je dochter. Ik vind het slim van X dat ze in de pauze niet haar oude vriendinnen van de basisschool opzoekt, ze moet immers ook aansluiting maken in de nieuwe klas, als ze steeds terug blijft vallen op het oude, is dat lastig.
Hoe werkt deze school? Hebben ze vaste plekken en zo ja, zitten ze dan ook bij elkaar? Of is er ruimte om in ieder geval in de lessen afstand te nemen?
Dan heb je de pauzes. Geen idee hoe dat op hun school gaat, maar wat ik me herinner en ook van mijn kinderen hoorde, zijn dat vaak groepjes bij elkaar. Je dochter zal waarschijnlijk bij een groepje uit haar nieuwe klas staan? Maar dat zijn ook nieuwe klasgenoten van X. Misschien heb ik het helemaal verkeerd, maar op basis van jouw verhaal stel ik me bij X nu een meisje voor dat wel bij dat groepje komt staan, maar vooral focus legt op je dochter en er een beetje bij hangt? Kan je dochter haar niet wat meer negeren en wat meer aandacht aan anderen geven? En met negeren bedoel ik niet op een pestende manier, maar meer zo druk in gesprek zijn met anderen, dat ze gewoon wat minder aandacht aan X kan geven en dat die ergens anders aandacht moet gaan zoeken?
Voor huiswerk/groepsopdrachten zou ik, als ik je dochter was, proberen niet met X in een groepje te komen. Klinkt flauw, maar ook op die manier zou X meer contact met anderen krijgen.
Het fietsen vind ik wel wat anders. Maar ook hier doe ik misschien weer verkeerde aannames. Je hebt het over een half uur fietsen en ik maak een beetje uit je verhaal op dat ze een groot deel van dat stuk dezelfde route hebben, bijvoorbeeld naar een dorp of wijk wat verder bij de school vandaan. Als ze allebei fietsen, dan zou ik dat nog wel even door blijven zetten. Zijn er geen andere klasgenoten die dezelfde kant op moeten, zodat ze met een groepje kunnen gaan? Of wie weet komen ze wel meer mensen tegen, dat het uiteindelijk toch regelmatig een groter groepje wordt? Meteen al allebei dat stuk alleen gaan fietsen, vind ik wat ver gaan, maarja, ook daar kunnen meningen over verschillen en het is niet dat het een goed is en het ander fout. Dus ook die keuze kan ze inderdaad maken.
Mijn oudste geeft sinds een paar jaar les op het vo en is nu mentor van een brugklas. Vanuit die kant liep zij er tegen aan dat ze 3 jongetjes in de klas had, die elkaar van de basisschool kenden en die elkaar steeds opzochten. Ze had de indruk dat het niet een echt vriendjes waren, maar het was gewoon heel vertrouwd. Voor het groepsproces heeft ze deze jongetje expres uit elkaar gehaald, zodat ze ook anderen zouden leren kennen. Zoiets zou de mentor bij je dochter uiteraard ook kunnen doen, dus inderdaad, laat je dochter met haar mentor gaan praten.
Daarom ben ik ook blij dat mijn brugklas zoon bij geen enkele jongen uit zijn basisschoolklas in de klas zit en zelfs geen enkele jongen uit zijn nieuwe klas kende. Op deze manier moet hij wel nieuwe vrienden maken.
Ik zou het nog even tijd geven, het schooljaar is net twee weken bezig. Kinderen zijn nog bezig om elkaar te verkennen en groepjes te vormen.
Als je dochter het vervelend vindt, kan ze het met de mentor bespreken, maar om dat nu na twee weken al te doen vind ik wat snel.
Vriendschap kun je inderdaad niet afdwingen en bij elkaar in de klas komen als je elkaar al kent is geen garantie tot vriendschap.
Ik zou juist wel nu ingrijpen. Je bent nu relatief kort op weg, dus het meest makkelijk nog te sturen in de groepsvorming.
Betrek de mentor hier inderdaad bij en vraag (of laat je dochter vragen): hoe je X kan helpen om zelf haar groepje te vormen. Dat is voor haar leuker, en ook voor je dochter.
Ik zou het zeker niet op zijn beloop laten.
Neem verder niet te snel aan dat X zelf geen pogingen doet om contact te maken. Misschien vind ze het heel eng, en dan is in haar ogen de beste optie om 'er maar bij te hangen'.
En wellicht ken je de ouders van X en kan je contact met ze opnemen. Leg dan de situatie uit en vraag of jij nog iets kan doen om ervoor te zorgen dat X haar eigen groepje krijgt. Misschien zien ze het zelf ook en zijn er er al mee aan de slag.
Twee weken school is natuurlijk ook nog niet so lang, er kan nog veel gebeuren. En meisjes zijn hierin misschien ook weer anders dan jongens.
Ik vind, je dochter moet niet tegen haar zin met dat meisje dingen doen, maar haar ook niet bewust buiten sluiten of anderen "opstoken" om niet met haar om te gaan of steeds erop wijzen dat ze weer contact zoekt.
Ik weet niet, hoe de verhoudingen op de basisschool waren? Is het misschien een meisje dat "minder geliefd" is bij anderen? En hoe zit het nu in de brugklas, hoe is de klassensamenstelling.
Mijn zoon kwam vorig jaar met 2 andere jongens uit zijn basisschoolklas in dezelfde brugklas, er waren veel meer meisjes in deze klas en veel van de andere jongens zatten bij de concurrerende voetbalclub en zelfs nog samen in één team. Als ouder kun je weinig aan doen, ze moeten het zelfs oplossen en dat is ook een leerproces. Er waren in de brugklas ook best veel groepsopdrachten, waarvoor ze een cijfer kregen, dan heeft de keuze van de partners soms ook direct effect op het resultaat.
Als klas waren ze volgens mij niet zo hecht als de klas in de basisschool. De meisjes moeten niet zo veel van de "kinderachtige" jongens hebben op die leeftijd. Ze hebben elkaar soms nog niet eens op de hoogte gesteld van veranderingen in het rooster volgens mij. En in het begin van het schooljaar was ook wat gedoe vanwege haantjesgedrag in de sportklas.
Dit schooljaar begint het groepsproces weer opnieuw, alleen ze wisten tot aan de eerste schooldag niet met wie ze in de klas kwamen. In de brugklas hadden ze voor de zomer al kennis gemaakt met elkaar en de mentor. Nu is èèn jongen uit de brugklas mee ( en 6 of 7 meisjes) en èèn jongen uit zijn nieuwe voetbalteam. Zowel in de brugklas als dit jaar hebben ze drie introductiedagen gehad om elkaar te leren kennen.
Inmiddels kennt hij heel veel jongens via de sportclub, basisschool of middelbare, maar de omgang is ook vrij oppervlakkig, denk ik. Ze willen toch voornamelijk cool gevonden worden door leeftijdsgenoten.
Jongens ontmoeten zich nog ongedwongen op het voetbalplein, maar ik heb geen idee wat meisjes van die leeftijd doen. Die zie ik nooit meer samen buiten, misschien moeten die echt met elkaar afspreken om samen iets te doen?
Je dochter kan haar grenzen aangeven, ze is ook niet verantwoordelijk voor het "levensgeluk" van dat meisje, maar ik vind dat ze ook niet bewust dat andere meisje moet tegenwerken door misschien slecht over haar te praten of steeds te benoemen dat ze weer contact zoekt.
Stormvogel schreef op 01-09-2024 om 11:43:
Ik zou juist wel nu ingrijpen. Je bent nu relatief kort op weg, dus het meest makkelijk nog te sturen in de groepsvorming.
Betrek de mentor hier inderdaad bij en vraag (of laat je dochter vragen): hoe je X kan helpen om zelf haar groepje te vormen. Dat is voor haar leuker, en ook voor je dochter.
Ik zou het zeker niet op zijn beloop laten.
Neem verder niet te snel aan dat X zelf geen pogingen doet om contact te maken. Misschien vind ze het heel eng, en dan is in haar ogen de beste optie om 'er maar bij te hangen'.
En wellicht ken je de ouders van X en kan je contact met ze opnemen. Leg dan de situatie uit en vraag of jij nog iets kan doen om ervoor te zorgen dat X haar eigen groepje krijgt. Misschien zien ze het zelf ook en zijn er er al mee aan de slag.
School is net 2 weken bezig dus X zal heus wel haar eigen groepje vinden, dat die dochter zich hier zo over opwind zegt meer over het karakter van dochter dan over X.
Je dochter heeft vrienden gemaakt en heeft het heel leuk. Gelukkig! Dan zou ik adviseren aan dochter om dat andere meisje gewoon een beetje te laten gaan. Niet teveel aan ergeren en zeker niet buitensluiten of slecht over haar praten met vriendinnen. Het verwatert ergens dit schooljaar vast wel, vooral als het andere meisje wellicht over een tijdje aansluiting gaat vinden bij een ander klasgenootje.
Lizzyliz schreef op 01-09-2024 om 12:50:
Je dochter heeft vrienden gemaakt en heeft het heel leuk. Gelukkig! Dan zou ik adviseren aan dochter om dat andere meisje gewoon een beetje te laten gaan. Niet teveel aan ergeren en zeker niet buitensluiten of slecht over haar praten met vriendinnen. Het verwatert ergens dit schooljaar vast wel, vooral als het andere meisje wellicht over een tijdje aansluiting gaat vinden bij een ander klasgenootje.
Nou dit dus! Die school is 2 weken aan de slag, in de praktijk is dat dus een week echt les en voor de rest wat kennismakings uurtjes. Laat dat meisje gewoon even gaan zeg.
ik denk dat x het moeilijk zat heeft. Om haar nog even een deur in het gezicht te knallen lijkt mij niet nodig. Zeg je dochter maar dat x ook in de huidige klas moet vissen naar vriendinnen net als zij, het is allebei hun vijver. Dus opmerkingen als haar vriendinnen van de basisschool zitten daar en daar in de klas dus in de pauze en erna ga daarheen en mee fietsen zijn niet gepast. Het schoolleven speelt zich 90 procent IN de klas met de klas plaats. Dus als jouw dochter 5 vissen eruit gevist heeft zijn het niet alleen haar vissen en kan x ook in de pauze bij die vissen zitten en jouw dochter. Misschien komt er nog wat aansluiting bij andere vissen wie weet. 2 weken is kort. Jouw dochter moet zich niet zo druk maken. Ze heeft luxeproblemen. X voelt ook wel aan dat het niet helemaal past maar kan blijkbaar even niet anders anders deed ze dat wel. Moet x in haar eentje gaan zitten zodat de onpopulariteit van x niet op dochter afstraalt ofzo. Dat doet pas echt zeer. Dus raadt een gesprek af en adviseer maar om het te laten en dat x ook in die vijver moet vissen. Geen agressie.
Poe, en dan komt mijn dochter dus thuis met het verhaal dat iedereen al groepjes heeft gevormd en dat ze geen idee heeft hoe ze moet aansluiten.
Sociaal heeft ze er vaker wat moeite mee en dat weet ze ook van zichzelf.
Ze kijkt de kat een beetje uit de boom, probeert toch aan te sluiten en hoopt dat het steeds beter gaat.
Ga je dan heus met zo'n meisje het gesprek aan dat je haar er niet bij wilt hebben???
Mijn dochter heeft alleen een jongen van de basisschool in haar klas, dus alles is nieuw en dat is best wel spannend als je niet zo sociaal vaardig bent.
Laat het gaan, dat meisje heeft vast meer tijd nodig en voelt zich vast al ongelukkig genoeg.
onnodig hard om dat meisje duidelijk te maken dat ze maar zelf een groepje moet gaan zoeken...
