Groepsvorming in brugklas
Mijn dochter (12) zit in de brugklas samen met een meisje van haar basisschool (X, 12). Mijn dochter en X zijn geen vriendinnen. Mijn dochter heeft al wat nieuwe vriendinnen gemaakt in de klas en daarbuiten en heeft het heel leuk. X heeft denk ik nog niet zo veel aansluiting en klampt zich aan mijn dochter vast. Op zich begrijpelijk, maar mijn dochter vindt het benauwend en inmiddels ook best wel irritant eerlijk gezegd. Ze zegt dat X ook geen moeite doet om anderen te leren kennen. Er zijn andere kinderen van de basisschool op deze middelbare school met wie X wel bevriend was op de basisschool, maar die zitten in een andere klas. In de pauze zou X in principe ook naar die kinderen kunnen gaan en afhankelijk van het rooster ook samen fietsen (half uurtje), maar dat doet X niet. En natuurlijk zitten er vast wel andere meisjes in de klas die beter bij X passen dan mijn dochter, maar X onderneemt in die richting eigenlijk niks. Mijn dochter heeft al vaker wat hints gegeven, maar dat wordt niet opgepakt.
Ik dacht eerst laat maar gaan, komt vanzelf wel goed zodra X haar eigen weg vindt, maar ik geloof niet dat mijn dochter dat nog trekt. De irritatie zit inmiddels vrij hoog bij mijn dochter. Tot nu toe heb ik steeds tegen mijn dochter gezegd dat ze X niet mag buitensluiten, dat X nu eenmaal moeilijker contact maakt dan zij en gezegd “hoe zou jij je voelen als je X was?” etc. Maar aan de andere kant is mijn dochter ook niet verantwoordelijk voor X en snap ik ook wel dat het irritant is als iemand met wie je niks hebt de hele tijd achter je aanloopt, terwijl jij wél je best aan het doen bent om nieuwe vriendinnen te maken. X lijkt dit allemaal zelf niet aan te voelen, dus mijn dochter wil een gesprek met X aangaan en aangeven dat ze er last van heeft hoe het nu gaat. Maar hoe kun je dat het beste aanpakken? Ze wil X ook niet kwetsen, maar dat ga je natuurlijk wel doen… Het liefst bemoei ik me er niet mee, maar mijn dochter heeft er echt last van. Ik weet niet welk advies ik mijn dochter moet geven. Wat zou ze het beste kunnen zeggen/doen?
Tsja, dit is moeilijk. Ik snap dat je het dochter het niet leuk vind... Maar zoals anderen schrijven, ze heeft niet het alleenrecht op/eerste keuze uit de meisjes uit de nieuwe klas. Iedereen is nieuw en moet wennen aan de nieuwe klas, sommigen meer dan anderen.
Hoe vinden de andere meisjes X? Vinden die haar wel okay, of irriteren ze zich ook aan haar (uit zichzelf of omdat dochter klaagt?).
Het schoolleven speelt zich zoals moeder Kareltje al zegt voor een enorm deel af met de klas en in de klas. Zeggen dat X dan maar naar haar oude vriendinnetjes die in andere klassen zitten moet gaan is echt niet okay, zo valt ze er helemaal buiten in de klas.
Ik zou er niet te veel in mee gaan, en je niet op een 'negatieve' manier uitlaten over X. Dit kan ook onbedoeld weer meespelen op school. En zeker dochter geen gesprek met X aan laten gaan. Ze zijn jong en zo'n gesprek kan heel makkelijk volledig ontsporen, ook al is de intentie goed.
BritgetJones007 schreef op 01-09-2024 om 14:46:
onnodig hard om dat meisje duidelijk te maken dat ze maar zelf een groepje moet gaan zoeken...
Eens. Als het nou 6 maanden was. Maar ze zijn goed en wel twee weken op gang. Onnodig wreed om nu al gelijk allerlei interventies op touw te zetten.
Ik vind de tip van LizzyLiz het beste. Laat dat meisje gewoon even gaan. Niet te veel ergeren, gewoon accepteren dat X wat meer tijd nodig heeft om aansluiting te vinden. Zeker niet negeren of kwaadspreken of buiten sluiten natuurlijk. Andersom ook niet krampachtig wel gaan uitnodigen voor van alles en nog wat. Geef het gewoon wat tijd en geef dat ook mee aan je dochter. Twee weken is echt niks.
En ik vind het juist goed dat X niet naar haar oude vriendinnen gaat, want zo valt ze straks helemaal buiten de klas.
Moederkareltje schreef op 01-09-2024 om 13:37:
ik denk dat x het moeilijk zat heeft. Om haar nog even een deur in het gezicht te knallen lijkt mij niet nodig. Zeg je dochter maar dat x ook in de huidige klas moet vissen naar vriendinnen net als zij, het is allebei hun vijver. Dus opmerkingen als haar vriendinnen van de basisschool zitten daar en daar in de klas dus in de pauze en erna ga daarheen en mee fietsen zijn niet gepast. Het schoolleven speelt zich 90 procent IN de klas met de klas plaats. Dus als jouw dochter 5 vissen eruit gevist heeft zijn het niet alleen haar vissen en kan x ook in de pauze bij die vissen zitten en jouw dochter. Misschien komt er nog wat aansluiting bij andere vissen wie weet. 2 weken is kort. Jouw dochter moet zich niet zo druk maken. Ze heeft luxeproblemen. X voelt ook wel aan dat het niet helemaal past maar kan blijkbaar even niet anders anders deed ze dat wel. Moet x in haar eentje gaan zitten zodat de onpopulariteit van x niet op dochter afstraalt ofzo. Dat doet pas echt zeer. Dus raadt een gesprek af en adviseer maar om het te laten en dat x ook in die vijver moet vissen. Geen agressie.
Dit !!!!
Ik begrijp dat jouw dochter het niet ideaal vindt, maar wil je na 2 weken nou werkelijk 'ingrijpen' omdat je dochter het vervelend vindt dat een oud klasgenoot via haar aansluiting zoekt? Als jouw dochter dit al vervelend vindt, kan je nagaan hoe vervelend X het vindt en dat wordt echt niet beter als er via een ouder en mentor nog meer druk op wordt gelegd. Laat haar gewoon bij het groepje, dochter kan, zonder X te negeren of buiten te sluiten gewoon haar ding doen binnen de groep toch. Nogmaals, het is pas 2 weken en wees gewoon blij dat jouw dochter wel aansluiting heeft gevonden en het leuk heeft, voor X (en vele anderen) is dat zo te horen een ander verhaal.
Bah, ik krijg er een heel naar gevoel van.
Jouw dochter zit in de luxe positie dat ze sociaal iets vaardiger is/ iets beter in de groep ligt.
En vervolgens wordt het andere meisje gezien en ervaren als een blok aan haar been.
Ik zou me er ook gewoon niet te veel mee bemoeien. Maar zeker ook niet meegaan in het benoemen; ze claimt me, ik vind het benauwend. Je dochter maakt er ook een groot ding van
Je neemt ook maar aan dat wat dochter zegt waar is: het meisje doet helemaal geen moeite. Dat zijn aannames die je niet moet doen en waar je ook kritisch naar moet luisteren en niet voor waar aannemen. Zij kan dat namelijk helemaal niet weten.
Oei, ik heb een beetje medelijden met X in plaats van met je dochter.. En dat zal ik ook tegen je dochter zeggen; dat ze er niks mee moet, zich niet negatief hoeft uit te laten tegen/over haar en dat X waarschijnlijk wat meer moeite heeft met contacten leggen.
Dat het fijn is dat zij nu nieuwe 'vriendinnen' (ja sorry maar wat is nou 2 weken?!) heeft en dat X dat waarschijnlijk ook wel krijgt.
Dat gaat alleen wel erg lastig worden als ze nu al het pispaaltje wordt omdat ze door een uitval van jouw dochter nog onzekerder wordt..
Nee, jouw dochter is niet verantwoordelijk voor dat meisje maar het lijkt wel alsof je bang bent dat je dochter er buiten gaat vallen door meisje X? Ze kan toch nog steeds prima nieuwe contacten leggen/dingen ondernemen?
Ik ben toch benieuwd in hoeverre X zelf makkelijk contact maakt.
Als dat op zich goed gaat (op basis van hoe dat op de basisschool ging), zou ik erop vertrouwen dat ze haar eigen groep vindt.
Heeft ze er moeite mee, dan zou ik de mentor toch inschakelen. Met de bedoeling om haar te helpen.
Ik sluit me verder aan bij anderen: ga X niet actief buitensluiten. Wees bij dat je dochter makkelijk contact maakt en maak het omgaan met X niet een te groot ding.
Het is al spannend genoeg allemaal.
Ben zelf moeder van een zoon die het op sociaal vlak ook lastig vindt. Wij hebben er heel bewust voor gekozen om hem naar een school te laten gaan waar wat meer oog is voor diversiteit en waar je jezelf kan zijn. Zonder oude bekenden van zijn basisschool. Dit zodat hij gedwongen wordt zelf vrienden te maken die beter bij hem passen en met een schone lei kan beginnen. En niet, uit angst voor het onbekende, blijft hangen aan kinderen van zijn oude school die niet bij hem passen en hem niet zo leuk vinden.
Wij hebben binnenkort wel een gesprek met de mentor om te kijken wat zij kunnen doen en hem een extra handje kunnen helpen in de groepsvorming.
Als ik verhalen hoor van vriendinnen met oudere kinderen kan school er echt wel in sturen.
Dus vandaar mijn suggestie mbt mentor inschakelen.
Stormvogel schreef op 01-09-2024 om 17:21:
Ik ben toch benieuwd in hoeverre X zelf makkelijk contact maakt.
Als dat op zich goed gaat (op basis van hoe dat op de basisschool ging), zou ik erop vertrouwen dat ze haar eigen groep vindt.
Heeft ze er moeite mee, dan zou ik de mentor toch inschakelen. Met de bedoeling om haar te helpen.
Maar hoe kom je daarachter als buitenstaander?
TO, het gedrag van je dochter riekt naar arrogantie. Het kan best zijn dat ze X niet zo leuk vindt, geen vriendinnen met haar wil worden, etc. Maar het is wel gewoon haar klasgenootje. Tuurlijk kan ze buiten school afspreken met wie ze wil, met wie ze echt een klik heeft, maar zou je dochter adviseren om op school en dus ook in de pauzes X er gewoon bij te laten en bij gesprekken te betrekken. X hoort er ook gewoon bij.
School is net twee weken bezig. Het kan echt wel een tijdje duren voordat iedereen zijn groepje gevonden heeft en een plekje heeft in de klas. Je dochter kan natuurlijk tegen dit meisje zeggen dat ze er niet meer bij mag zitten, maar er is geen enkele manier om dat te doen zonder dat je dochter de “villain” in het verhaal is. Zelfs als ze het subtiel doet en het meisje niet doorheeft dat je dochter eigenlijk aan het buitensluiten en manipuleren is.
Als het na een paar maanden nog zo is, en het contact claimend en dwingend wordt, wordt het een ander verhaal.
Als ouder zou ik mijn dochter zeggen om even af te wachten. En als ze het gesprek nu al wil aangaan, dat ik het dan onaardig van haar vind. We zijn allemaal weleens onaardig natuurlijk, maar ik zou daar als ouder niet omheen draaien.
Fiorah schreef op 01-09-2024 om 17:24:
[..]
Maar hoe kom je daarachter als buitenstaander?
Dat is een goed punt, dat weet je niet altijd.
Geef X even de tijd en sluit haar niet actief buiten in elk geval.
Zoiets lost zich gewoonlijk vanzelf op. Op een gegeven moment merkt ze het. Gevallen waarbij dit in moord en doodslag ontaardt komen in de krant of in een aflevering van Crime & Investigation. En dan heeft tenminste één van het drietal een persoonlijkheidsafwijking. Soms wil iemand niet horen dat ze boventallig is geworden. Toch zit er niets anders op. Ik zou direct en toch vriendelijk zeggen dat ze liever met z'n tweeën gaan. Dat ze zich wat bezwaard voelen maar dat ze misschien beter met een ander iets kan gaan doen. Zonder toe te geven, want elke keer als ze toegeven denkt zij dat het niet zo'n vaart loopt.
Als moeder zou ik de dochter proberen te laten benoemen waarom ze het kind zo kleverig vindt en waarom ze weg moet. Dat kan lucht geven aan de kwestie. Op zich maakt het strikt genomen niet uit of iemand mee wil lopen. Ze loopt op haar eigen benen. Het gaat erom waarom ze dit zo hinderlijk vindt. Ik zou dus het waarom proberen te achterhalen. Niet dat dit veel uitmaakt voor het andere kind, maar zo kan ze zich uiten. En heeft deze kwestie nut gehad.
rionyriony schreef op 01-09-2024 om 18:33:
Zoiets lost zich gewoonlijk vanzelf op. Op een gegeven moment merkt ze het. Gevallen waarbij dit in moord en doodslag ontaardt komen in de krant of in een aflevering van Crime & Investigation. En dan heeft tenminste één van het drietal een persoonlijkheidsafwijking. Soms wil iemand niet horen dat ze boventallig is geworden. Toch zit er niets anders op. Ik zou direct en toch vriendelijk zeggen dat ze liever met z'n tweeën gaan. Dat ze zich wat bezwaard voelen maar dat ze misschien beter met een ander iets kan gaan doen. Zonder toe te geven, want elke keer als ze toegeven denkt zij dat het niet zo'n vaart loopt.
Ja en je kind leren om zich als een diva te gedragen, gaat er even iets niet helemaal naar wens moet dat meteen opgelost worden want oeioei na 2 weken krijg je daar toch last van hoor, dus volgens jou is het het beste om maar meteen je ware gemene aard te te tonen want stel je toch eens voor dat je hiermee moet dealen? Ik zou me diep schamen als m'n zoon hier mee aan zou komen, na twee hele weken heb ik er zoveel last van dat Piet nog steeds achter me aan loopt en nu na 14 dagen ga ik hem toch echt even terecht wijzen hoor, hij moet maar bij anderen gaan zitten want ik blijf bij de dynamiek van de basisschool en toen waren we ook niet bevriend dus ik mag hem nu gewoon als een botte boer benaderen en behandelen. Dit leest meer alsof dochter niet echt aardig is en het meisje wil buitensluiten om er zelf beter van te worden. En TO zoekt naar oplossingen voor haar dochters arrogante pov.
