Hellup, ik heb een minnaar

Ano-niem-pje

Hoi!
Hoe zie je dat dan zelf? Vind je dat ik naief ben, jij een verkeerde afslag hebt genomen, en weer op die oorspronkelijke weg terughoort? Hoe zie jij dat, hoe verzachtend kunnen omstandigheden zijn? Het blijft toch fout? Ik denk ook wel eens..goh.. is dit ik nu en word ik ooit anders... Bij mijn ouders zijn ze allebei flink vreemdgegaan... Ik kan me nu niet voorstellen dat ik OOIT vreemd zal gaan. Je eigen plezier mag toch niet zoveel pijn bij je partner veroorzaken. Dat kan niet. Dat is toch verraad.

Nee shannara

wit is wit omdat we de nederlandse taal spreken.
Jij kletst alles recht wat krom is he?

Huh shannara

"Wit wordt wit GENOEMD door mensen die dingen perse een labeltje willen geven" dan kan je toch totaal niets meer zeggen? Want een stoel is een stoel omdat men dat de label stoel heeft gegeven...Tsja...

En ik denk wel dat als een man dit zou schrijven dat hij dan vele geschokte reacties en scheve gezichten. Nu lijkt het dat een man een schoft zou zijn en een vrouw die heeft gewoon spanning nodig, dus dan gedogen we het.

Veel waarschuwingen

Ik laat de "wit is wit" discussie even voor wat ie is.

Volgens telt dit draadje toch ook vooral veel waarschuwingen om niet te lichtzinnig zomaar vreemd te gaan en is er slechts een drietal dames dat daar wat gemakkelijker mee omgaat.

Ik ben benieuwd hoe het met even anno is. Hoe kijk je nu tegen je eigen situatie aan?

N.a.v. helen

Zonder vreemdgangers te willen veroordelen (want we zijn allemaal mensen van vlees en bloed en met gevoelens die onverwacht hoog kunnen opspelen en alles verblinden, zeker wanneer het thuis wellicht allemaal wat is ingedut allemaal), dat vreemdgaan buiten medeweten van een partner die daar problemen mee zou hebben 100% egoïstisch is, dat is natuurlijk wel gewoon een kaal feit.

Maar kun je je nog herinneren?

toen je hoteldebotel verliefd was op je eigen man. Dat de wereld roze leek, dat niets er meer toe deed alleen hij, dat je alleen maar aan hem kon denken en dat alles in een ander daglicht kwam?
Gewoon simpeldomweg MEGA verliefd.
Nou als je dat overkomt terwijl je al een lange relatie hebt met eventueel kinderen.....dan praten we weer verder.
Dan is wit geen wit meer. Zo simpel is het gewoon. En nogmaals echt niet om goed te praten. Maar het is gewoon niet zo eenvoudig om te zeggen: vreemdgaan hoort niet, dat is egoistisch. Ja en?
Op wilders stemmen hoort ook niet, dat is ook verraad. Dat gebeurt ook. Want dat is in mijn simpele ogen egoistisch.
Anyway lang verhaal kort. Bij ons kwam het goed. We hadden nog geen kinderen en eigenlijk kan ik zeggen: dat we er rijker en verdiepter uit zijn gekomen. In mijn geval ging de verliefdheid niet om te kiezen tussen 2 mannen. Het was een signaal/katalysator voor vele andere zaken die vooral heel erg met mezelf te maken hadden. Ik ben toen een jaar heel egoistisch in therapie gegaan en we leefden nog lang en gelukkig. Ik ben zeer dankbaar dat ik dit heb meegemakat omdat het mijn leven verdiept en verrijkt heeft. Tja daar kies je niet voor op welke manier dat gebeurt. Er komt gewoon een bom naar beneden.
Het ergert me een klein beetje dat daden/mensen of weet ik veel veroordeeld worden zonder de achtergronden en de mensen te kennen. Het leven IS gewoon niet zwart wit. Tenminste niet bij mij. Het klinkt simpel maar eenvoudig is het niet....

Correctie

ergeren is te sterk uitgedrukt. Ik erger me niet zo heel snel. Ik verwonder en verbaas me er wel over.
Ik gun nl ieder zijn eigen leerschool en levenspad met lessen.
(het zal je gek in de oren klinken en hij zal het nooit aan iemand toegeven maar voor mijn man is het ook heel leerzaam geweest....sterker dan ooit nu samen)

Been there

Vaststellen dat iets 100% egoistisch is hoeft niet in te houden dat je daar een waardeoordeel aan verbindt natuurlijk. Het is eerder een reactie, denk ik, op de uitvluchten die soms worden verzonnen, waardoor vreemdgaan een soort norm of recht lijkt, en zélfs ook goed voor de partner (ook al beseft hij of zij dat zelf niet).
Dat is allemaal onzin. Iemand gaat vreemd op louter egoïstische gronden en als je daar uiteindelijk sterker uitkomt is dat mooi meegenomen, maar dat was nooit het doel. Zo van: mijn relatie kan wel een oppeppertje gebruiken, ik denk dat ik eens buiten het potje ga piesen. Dat blijkt alleen al uit het feit dat het stiekem gebeurt. De kans dat de boel uit elkaar klapt of littekens nalaat is groter dan dat het de oude relatie verstevigt.

Tuurlijk starry night

dat is altijd achteraf gelul. Zeker waar. En het is ook niet aan te bevelen, zie mijn eerdere posting. Maar ik vind het ook vreemd om er zo "spastisch" over te doen. Ik heb wel meer dingen gedaan waarvan ik zei NOOIT. In mijn omgeving gebeurt dat om de haverklap. Nogmaals het was een keiharde leerschool. En wat betreft hoe zou men reageren als het een man was?
Als de man hoteldebotel verliefd was op zijn minnares dan zou ik alle begrip hebben voor de situatie. Helaas is het toch echt meestal zo dat het pure sexdrang is. Tja daar heb ik dan weer minder begrip voor. Maar ja it s your life denk ik dan, als je maar geen ziektes overdraagt.

Hoezo

"Nou als je dat overkomt terwijl je al een lange relatie hebt met eventueel kinderen.....dan praten we weer verder."

Hoe bedoel je dit? Denk jij nu echt dat iedereen die dit overkomt, ook vreemdgaat? Alsof het een soort natuurgeweld is waar je niets tegen kunt doen? Alsof je slachtoffer bent van de situatie?

Onzin. Je kunt wel degelijk zelf wat doen. Al was het maar je mond openmaken tegenover je man in plaats van bij je minnaar-to-be. Om een of andere merkwaardige reden vinden mensen het altijd veel makkelijker om hun kleren uit te trekken bij een onbekende, dan om te praten over hun gevoelens bij hun partner. Vreemd.

Tihama

Hmm

er komt nogal wat los hier zeg kwa reacties, dat had ik niet verwacht.
ik wil nog even benadrukken dat het inderdaad niet zo zwart wit is, hoe moeilijk dat voor sommigen ook lijkt.
Ook heb ik geen slecht huwelijk, kom niets te kort, wij praten over alles en hebben een goed sexleven, en toch ga ik vreemd. Ik voel me ook geen slachtoffer van de situatie, weet heel goed waar ik mee bezig ben en waar ik mee speel, maar zo nu en dan voel ik mij wel een slechte vrouw die bewust een risico neemt en het daar soms moeilijk mee heeft, maar weet dat ze dat aan zichzelf te danken heeft.

Gee, daar heb ik over nagedacht

ik heb daar zeker ook over nagedacht, wat als hij me nu kwam vertellen dat, of als ik er achter kwam dat, maar afgezien van het feit dat dat speculeren is, is het niet zo, het zit gewoon niet in hem en dus ben ik daar niet mee bezig.
Ik denk dat ik het hem na al die jaren samenzijn zou gunnen, maar zou er niet aan moeten denken dat ons huwelijk daarmee over zou kunnen gaan. Ik zou hem dus ook vergeven, maar dat is in mijn geval misschien wat makkelijk gezegd. Ik ben ook iemand die er geen moeite mee heeft als hij porno zou kijken op zn laptop of op een sexchat zou rondhangen, als het ons maar niet in de wegstaat. Why not?
En als zijn vrouw hier zou posten, tja, wat moet ik daar nu over roepen. Geen idee, ik kan haar niet adviseren wat ze zou moeten doen als dat is wat je bedoelt?

Praten? zo veel gedaan

ik heb afgelopen zomer mijn situatie beschreven. Een man die geen interesse heeft in seks, liefkozingen. Die zijn vrouw nooit aanhaalt. Geen intimiteit meer. Mijn man heeft er geen behoefte aan. Gesprekken, huilen, niets helpt. En toen, deze zomer, ben ik vreemdgegaan. Nooit verwacht van me zelf. Ik loop nu zelfs bij de psycholoog omdat ik helemaal in de war ben. Maar: ik word nu gekoesterd, aangeraakt. Maar, wat geeft het ook een verdriet.

Shnnara

maar dan geef je als voorbeelld van zo'n mening dus een feit; namelijk de kleur wit.
Vreemdgaan-doe-je-niet dat is een mening.

Een feit is nu eenmaal een algemeen gelldende wet. Dus dan is je voorbeeld wat ongelukkig om aan te geven dat mensen geen onderscheid maken tussen hun mening en een feit. Of een wet, zo je wilt.

Even anno

Ik voel me ook geen slachtoffer van de situatie, weet heel goed waar ik mee bezig ben en waar ik mee speel, maar zo nu en dan voel ik mij wel een slechte vrouw die bewust een risico neemt en het daar soms moeilijk mee heeft, maar weet dat ze dat aan zichzelf te danken heeft.

je voelt je een slechte vrouw, maar je zou je op dat moment ook een slechte moeder moeten voelen.
(ervan uitgaande dat je kinderen hebt) Je neemt ook risico's met het emotionele leven van je gezin!

Praten

"wij praten over alles "

Nee. Als je over alles praatte, dan zou je hier ook over praten.

Tihama

Verward

Wat mij betreft bevind jij je in een van de weinige situaties waarbij een partner het maar te pikken heeft dat er vreemdgegaan wordt. Een huwelijk zonder enige lichamelijkheid beschouw ik als onmenselijk en dat hoeft niemand zich te laten welgevallen.
Snap ondertussen wel dat het je hevig verward en verdrietig maakt.

Verwart

Ik haat spelfouten.

Kan nog wel

Het maakt je hevig verward...

Almonde

Ja, maar "Snap ondertussen wel dat het je hevig verward en verdrietig maakt" hoort toch heus verwart te zijn

Starry night

"Een huwelijk zonder enige lichamelijkheid beschouw ik als onmenselijk en dat hoeft niemand zich te laten welgevallen."
Pfoeiiii... dan mag ik dus ook alle boosheid en onbegrip hier van me af laten glijden. Dank voor dit begrip!

Starry night, verward en anderen.

"Een huwelijk zonder enige lichamelijkheid beschouw ik als onmenselijk en dat hoeft niemand zich te laten welgevallen". Dat was bij ons dus ook zo, net als verward heb ik ruim 12 jaar er alles aan gedaan om het bepreekbaar te maken met de hoop dat het zou veranderen. Wij hadden een gemiddelde van 1,5 keer vrijen per jaar en altijd op mijn initiatief. Gelukkig voor hem werd ik heel makkelijk zwanger en we hebben 2 fantastische kinderen gekregen.

Ik heb het al eerder aan de orde gesteld: wat bezielt deze libido-loze echtgenoten? Ze willen niet veranderen, maar willen ook niet dat we de aandacht ergens anders halen! Ik zie hetzelfde bij mijn vriendin gebeuren, die al 10 jaar geen seks had omdat manlief er geen zin in had. Nu staat haar man raar en gekwetst te kijken dat ze verliefd geworden is op een ander. Maar net als mijn -nu nog wettelijke- echtgenoot is hij ook wel blij dat er nu niet meer aan zijn "hoofd" wordt gezeurd. Hun gezinsleven gaat gewoon door, maar voor hoe lang nog?

Mijn man en ik leven gescheiden en hij heeft het echt naar zijn zin. Hij heeft zijn rust, de kinderen, zijn werk en sport. En regelmatig nog een uitje met z'n vieren zonder de dreiging van "o jee, wanneer begint ze er weer over". Het uit elkaar gaan was verschrikkelijk en nog steeds vraag ik me wel af waarom ik het dan niet waard was om tenminste te proberen er iets aan te veranderen, aan mijn (heus niet overdreven) behoefte te voldoen.

Tja, dan is het niet verwonderlijk dat als iemand je wel die aandacht geeft, je het absorbeert als een droge spons.

Fély

Voor de goede orde

Ik heb mijn niet verlaten voor een ander. Die verhouding heeft niet lang geduurd, maar wel een enorme impact gehad op ons leven. Sterker nog, het heeft letterlijk mijn leven gered. Als ik toen geen seks had gehad, was ik er te laat achtergekomen dat ik een levensbedreigende ziekte had.

Wat ik niet snap (ot)

(ot omdat het onderwerp niks met deze draad te maken heeft
Wat ik niet snap is het feit dat een libidoloze partner verwacht dat de ander er eenzelfde levensstijl op na gaat houden. "Tot de dood ons scheidt".
Ik geloof zonder meer dat er mensen zijn die een hekel aan sex hebben of er niks aan vinden en ik wil niet voor een ander gaan bepalen of dat acceptabel is of niet. Als het zo is, dan is het zo.
Maar als je zoiets essentieels uit je huwelijk weghaalt, dan beschouw ik het als een recht dat dat dan wel elders gevonden mag worden. Anders wordt een huwelijk een soort levenslange gevangenis. Doordat de een niet van sex houdt, is de ander ook verplicht nooit meer sex te hebben? Nee, het gaat mijn verstand werkelijk te boven hoe je dat van iemand kunt verwachten.
Het gekke is, dat vrijlaten waarschijnlijk veel zou oplossen, omdat er dan niet meer aan hun hoofden gezeurd zou worden. En liefdeloos hoeft zo'n huwelijk allerminst te zijn! Liefde zit ook in andere dingen, buiten sex.

Vind ik niet zo ot hoor

Dat is nou juist het paradoxale aan mijn verhaal en dat van verward en mijn vriendin. Man heeft geen zin meer in seks, waarom dan ook, houdt wel van zijn vrouw, maar "eist" dat zij dan maar op een houtje bijt. Waar is dan het wederzijds respect en de bereidheid om aan elkaars behoefte te voldoen. Mijn man vond ons huwelijk zeker liefdevol, riep altijd dat seks niet alles is en dat hij me zeer respecteerde. Op een gegeven moment voelde ik me zelfs een ondankbaar en oversekst schepsel. Ik had toch een liefhebbende en zorgzame man die bovendien een fantastische vader voor onze kinderen is. En er zijn legio vrouwen die daar vrede mee zouden hebben.

Het was niet de daad zelf die ik miste, maar de wetenschap dat ik werd begeerd door mijn eigen man

Libido en hormonen

Is een gebrek aan libido niet gewoon een hormoonstoornis? Moeten die mannen niet naar de huisarts voor een testosteronbehandeling of zo?

Ik vind dat een zo extreem verschil in sexverlangen in een relatie (de een wel de ander niks) een groot probleem is waar (ook) een medische oplossing voor moet worden onderzocht.

Gisteren las ik nog dat Viagra bij de helft van de mannen niet werkt omdat er eigenlijk sprake is van een testosterongebrek:

http://www.nu.nl/gezondheid/2344088/viagra-geldverspilling-.html

Fély

"Op een gegeven moment voelde ik me zelfs een ondankbaar en oversekst schepsel" en "Het was niet de daad zelf die ik miste, maar de wetenschap dat ik niet werd begeerd door mijn eigen man"
Dat is in de kern waarom ik er zelfs boos over kan worden. Het reikt veel en veel verder dan 'alleen maar geen sex hebben'. Het doet iets me je als mens. Als dat ontkend wordt door de ander, dan heeft dat niets meer te maken met een gebrek aan libido, maar met een gebrek aan inlevingsvermogen en zelfs respect. Wat dus aan de andere kant gek genoeg wel van jou verwacht wordt.

Herkenning!

Wat een herkenning. Ik heb een relatie van meer dan 20 jaar met mijn man en de laatste drie jaar is er ook geen intimiteit, sex, aanrakingen etc. Hij heeft er geen behoefte meer aan, krijgt geen erecties meer. Ik vind het ook heel raar, maar ik heb dus wel behoefte aan aanrakingen. Kijk ook regelmatig rond naar een minnaar, maar dat is niet zo eenvoudig.
Mijn man wil ook het liefst met rust gelaten worden, z'n natje, droogje en z'n sportavonden en klust wat in huis. Ik zelf vind dit geen relatie en zit er ook erg mee. Ben ook in gesprek met therapeut hiervoor. Met hem is natuurlijk niets aan de hand, zegt hij.
Ik vind ook dat je best met een ander naar bed kan, Waarom niet? Bovendien is het ook geen vreemd gaan. Je gaat vreemd als je ook nog met je man naar bed gaat en dat is er dus niet meer bij!

Starry night

Ik zou de optie dat het een 'chemische' storing is toch openhouden. Ik ben het met je eens dat het lijkt op lichamelijke en emotionele verwaarlozing maar dat kan ook een fysieke oorzaak hebben.

Ik kan me erg goed voorstellen dat je in zo'n situatie buiten de deur gaat kijken.