Hellup, ik heb een minnaar
Nooit gedacht dat het mij nog een keer zou gebeuren, maar na 15 jaar ben ik hem weer tegengekomen, en het onvermijdelijk is gebeurd, ik ben vreemdgegaan!
we hebben ontzettend zitten vozen en ik geniet er zo van, alleen ik ben getrouwd en heb kids en hij ook.
We weten dat het vreselijk fout is, maar verlangen zo vreselijk naar elkaar dat we eraan willen blijven toegeven. Daarbij komt nu zoveel kijken dat ik er aardig van in de war ben, ik ben niet verliefd, heb geen huwelijksproblemen, maar wil toch die aandacht van die ander. En ik weet niet hoe het verder moet, waar gaat dit heen? En hoe en waar spreek je met elkaar af.
Ik kan me niet voorstellen dat ik de enige ben die dit overkomt, hoe gaan anderen hiermee om? Dit is niet alleen lust voor ons, maar het is ook geen liefde, gewoon een hele goede klik, of maak ik mezelf dat wijs?
Sancy
Vind je het heel erg als ik geen idee heb hoe mijn man daarop gereageerd zou hebben? Ik denk overigens dat onze relatie dat ook wel weer overleefd zou hebben.
Ik zou het wel heel moeilijk vinden als ik zoiets pas na jaren zou horen. Direct erna zou het nog opbiechten zijn van een geheim dat je niet tussen jullie in wilt laten staan. Als je het veel later pas opbiecht dan zou ik het zien als een soort verraad. Ik zou gaan twijfelen aan alles wat ik tot dan toe had meegemaakt. Niet meer weten wat nu echt is.
Ik denk dat voor Suus ook geldt: of nu vertellen of voor altijd zwijgen. Persoonlijk zou ik trouwens kiezen voor vertellen, maar dat ben ik.
Gonzo18
Jou schrijven is hier van geen toegevoegde waarde aan deze discussie, laat staan je stelling van 'ik hoop dat iedereen het hier overkomt'. Jij bent hier de moraalridder 
niet wij met z'n allen. Sorry hoor en dat je schijft ik houd mijn mond nu ?! Dat had je al veel eerder moeten doen. Jou manier van schrijven irriteert me mateloos.
Verder mag iedereen zijn of haar mening hier hebben en laat Suus in haar waarde. Die lost het zelf wel op, op haar eigen manier. Gevoelens mag je hebben en is kijken naar of schrijven met een leuke man of vrouw al vreemdgaan ? haha NEE ! Of Suus het nou moet vertellen of niet is ook haar eigen zaak. Ze deelt alleen hier met ons wat ze heeft meegemaakt en hoe anderen daar mee zouden of zijn om gegaan.
Ja inderdaad, ik ben ook vreemdgegaan en ben er alleen maar beter van geworden zo kan het dus ook !
Dubbel
Ik ben altijd erg dubbel over deze vraag. Ik weet uit eigen ervaring hoe enorm groot die spanning kan zijn. Ik weet ook uit eigen ervaring dat ik het heb kunnen weerstaan. Maar ik denk ook dat als ik zonder iets te zeggen tegen mijn man dat hotel was ingegaan, dat ik me dan misschien niet meer had kunnen inhouden. Een stuk van mij veroordeelt degenen die toch toegeven en een ander stuk van mij begrijpt hoe moeilijk het kan zijn. Nu gold dit hele verhaal voor mij vanuit een fijne, goede relatie. Ik denk dat het bij een slechte, liefdeloze of sexloze relatie heel anders zou zijn.
Vreemd eendje
Ik laat Suus in haar waarde, en als dat anders is overgekomen, mijn excuses. En natuurlijk mag je gevoelens hebben en het kan iedereen overkomen. Ik probeerde alleen maar te zeggen, maar blijkbaar erg ongelukkig, dat het niet zo eenvoudig is. En dat toen het mij overkwam ik me afvroeg of dit vreemdgaan was. Want we deelden wel een enorme intimiteit en ik vroeg me af of dat niet veel bedreigender was. En de reden dat ik dat in de discussie bracht was omdat Suus zei dat er niets was gebeurd. Terwijl ik daarmee erg heb geworsteld, en nog wel eens. Want als het andersom zou zijn zou ik die emotionele initmiteit veel bedreigender vinden. En misschien vindt die man van Suus dat ook. Dat wilde ik alleen maar aan Suus meegeven omdat ze in mijn ogen twijfelde of ze het wel of niet zou vertellen.
En ja, Suus kan heel goed voor zichzelf zorgen, daar heb ik niks van gezegd.
En het spijt me dat je je zo aangevallen voelt, dat is niet mijn bedoeling.
Vreemde eend
Sorry, het is Vreemde eend.
En wat ik bedoelde met ik houd mijn mond nu, is dat ik er nooit iets over tegen mijn man heb gezegd.
Sorry dat ik je irriteer. Lezen is niet verplicht hoor.
Ergeren?
Vreemd dat sommigen zich ergeren aan andermans mening of woordkeuze. Ik lees niets vreemds in Gonzo's verhaal en in die van Vreemd Eendje ook niet. Daar zit ik dan weer mijn schouders over op te halen. Leven en laten leven, lijkt me.
Maar anyways .... wat wordt er veel vreemdgegaan eigenlijk hè? Ik ben er ook 1 van hoor. Heb de eerste keer mijn huwelijk erdoor op de klippen zien lopen en nu - de tweede keer - sta ik op het punt te kiezen of ik wel of niet de koffer in ga duiken. De spanning is verslavend inderdaad, begeerd worden is dat nog meer. En wat doe je ermee? En welke vragen stel je je? Volgens mij kun je alleen zélf antwoord geven. Ben je bestand tegen de verleiding? Wil je het risico lopen dat je je eigen leven en dat van anderen op de kop zet? Kun je vantevoren de gevolgen eigenlijk wel overzien en invoelen wat het betekent wanneer het uitkomt? Pfoeh, dat zou ik namelijk niet over willen doen. En toch... sta ik dus ook weer op die wip.
Ik vraag me af: ben ik zo onzeker dat ik deze bevestiging nodig heb of is mijn huidige relatie (ook) niet goed?
Kortom: ik mail erover met anderen, met de man in kwestie, met een goede vriend. En kom er niet uit. Maar ga het dus niet bespreken met mijn huidige vriend! Want wat als dit overwaait? Dan heb ik slapende honden wakker gemaakt. Best egoïstische beweegredenen eigenlijk. Tja, wat moet ik met mijzelf aan, vraag ik me vaak af.
Slechte relatie?
Ik geloof daar niets van. Ik denk dat sommigen, zoals ik dus, meer behoefte hebben aan spanning dan anderen. Ik ben nog steeds heel blij dat ik er met mijn man over ben gaan praten. Daardoor hebben we kunnen kiezen voor swingen. Daar hebben we de spanning en de begeerte en het mooiste van alles is dat we daar met elkaar van kunnen genieten. Ik snap best dat dit niet voor iedereen mogelijk is. Maar als je niet gaat praten, dan loop je dus de risico's zoals jij die beschrijft, Annabel.
Bevestiging
Ja die vragen waarom ga ik er (weer) op in, er (weer) naar op zoek, waarom heb ik het nodig ook al heb ik een goede relatie, of juist niet?
Ik wist het antwoord wel op die vragen. Het had bij mij te maken met waardering, bevestiging die ik als kind nooit heb gehad. Klinkt flauw, maar daar lag voor mij de verklaring. Maar met die wetenschap verdween de behoefte geenszins.
Nadat we uit elkaar zijn gegaan bleef ik op zoek naar die bevestiging. Die kreeg ik, ook van een nieuwe liefde die me op handen droeg en waar ik smoorverliefd op was. Toch heb ik alles stuk gemaakt door verder mijn bevestigingsbehoefte te bevredigen. Tevergeefs. Ik was zo teleurgesteld in mezelf en ik dacht dat ik tot in het bejaardentehuis met mijn rollator achter de schaars geworden mannen zou aanstrompelen. Ik heb toen het besluit genomen om me te laten gaan. Niet dat ik met iedereen het bed in dook, maar flirten, mezelf totaal geliefd maken bij mannen, ik ging helemaal los.
De uitdaging van het flirten en de aandacht die ik kreeg waren gewoon verslavend.
Tot ik op een punt kwam waar ik merkte dat ik er geen nieuwe energie meer van kreeg. De bron was voor mij uitgeput. Ik werd teruggesmeten naar mijn innerlijke leegte en het feit dat ik die niet vullen kon met mannelijke aandacht. Hier was wel professionele hulp nodig.
Ik heb geen glazen bol en geen garantie dat mijn dorst nooit meer terugkeert, maar ondanks diverse geinteresseerden, heb ik momenteel geen enkele behoefte meer aan flirten. Internet-contacten boeien me niet meer en als ik uitga loer ik niet meer rond.
Ik ben blij dat ik mezelf die tijd heb gegund, ik had het klaarblijkelijk nodig. Helaas heb ik mijn exvriend vreselijk pijn gedaan. Terugkijkend had ik nooit een relatie aan moeten gaan, wetende dat ik de verleiding niet kon weerstaan.
Ik ben nu tevreden mijn mijn voortkabbelend leventje, zonder adrenaline die spannende mails of smsjes veroorzaakten.
En ik vind het prima zo.