Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
Brand schreef op 27-12-2024 om 07:31:
Hier even niet meer gereageerd hier maar het waren bewogen maanden en klote kerstdagen maar wij hebben voor de kerstdagen besloten om een eind aan te gaan maken aan ons huwelijk.
Zij verwijt mij de schuld van haar vreemd gaan, ik blijf in het cirkeltje dat een vos wel zijn haren verliest maar niet zijn streken.
Ondanks moeizame gesprekken, duidelijke afspraken en een kijk naar de wat verdere toekomst heeft het niet zo mogen zijn.
Ik denk op termijn wel de beste keuze, voor nu heel taai.
We willen nu het beste voor de kinderen.
Ondanks dit wens ik jullie allemaal wel een mooi jaarwisseling, een mooi en liefdevol 2025 en hopelijk veel herstel
Wat ontzettend erg voor jou en je kinderen Brand! Zij was dus niet in staat om verantwoordelijkheid te nemen voor haar daden want anders had ze je niet beschuldigd van haar vreemdgaan. Te bizar voor woorden trouwens. Ik had je zo erkenning gegund en je kinderen een veilig thuis. Het zijn tieners begreep ik. Bij onze tieners heeft het er flink ingehakt ook al leek het van niet en waren ze heel erg bezig met vrienden. Ik had hulp via de HA ingeschakeld voor allebei en bij afsluiten na een half jaar werd ik gecomplimenteerd door de jeughulpverlener dat ik ze had gestimuleerd te gaan naar de gesprekken. Ze konden daar hun verhaal kwijt.
Heel veel sterkte!
LifeEvent! schreef op 28-12-2024 om 14:06:
[..]
Wat ontzettend erg voor jou en je kinderen Brand! Zij was dus niet in staat om verantwoordelijkheid te nemen voor haar daden want anders had ze je niet beschuldigd van haar vreemdgaan. Te bizar voor woorden trouwens. Ik had je zo erkenning gegund en je kinderen een veilig thuis. Het zijn tieners begreep ik. Bij onze tieners heeft het er flink ingehakt ook al leek het van niet en waren ze heel erg bezig met vrienden. Ik had hulp via de HA ingeschakeld voor allebei en bij afsluiten na een half jaar werd ik gecomplimenteerd door de jeughulpverlener dat ik ze had gestimuleerd te gaan naar de gesprekken. Ze konden daar hun verhaal kwijt.
Heel veel sterkte!
Verantwoordelijkheid nemen voor haar daden? Hoe dan? Door excuses te maken en spijt te betuigen, zoals alle partners hier hebben gedaan nadat ze compleet tegen de lamp zijn gelopen? Ook al heeft ze misschien helemaal geen spijt van die periode? Want laten we eerlijk zijn, hoe vaak is die spijt niet gewoon eigenlijk een wassen neus?
Alleen Brand weet toch hoe het er aan toe ging in hun relatie en wat haar drijfveren zijn geweest haar heil elders te zoeken?
Brand schreef op 27-12-2024 om 07:31:
Hier even niet meer gereageerd hier maar het waren bewogen maanden en klote kerstdagen maar wij hebben voor de kerstdagen besloten om een eind aan te gaan maken aan ons huwelijk.
Zij verwijt mij de schuld van haar vreemd gaan, ik blijf in het cirkeltje dat een vos wel zijn haren verliest maar niet zijn streken.
Ondanks moeizame gesprekken, duidelijke afspraken en een kijk naar de wat verdere toekomst heeft het niet zo mogen zijn.
Ik denk op termijn wel de beste keuze, voor nu heel taai.
We willen nu het beste voor de kinderen.
Ondanks dit wens ik jullie allemaal wel een mooi jaarwisseling, een mooi en liefdevol 2025 en hopelijk veel herstel
Wat een moeilijke periode voor jou. Ik begrijp dat je het graag anders had gezien. Je hebt pogingen gedaan maar soms is herstel niet meer mogelijk. Dat kan alleen met inzet en motivatie van beiden. Zelf ben ik van mening dat in een goede relatie geen plek is voor een derde. Die is er alleen als daar ruimte voor is. Problemen en verleiding bespreek je met je partner. En affaires zijn absoluut geen excuus voor een slechte relatie! Ze kunnen alleen wel ontstaan als iemand emotioneel al klaar is met die relatie (en er dus die ruimte is ontstaan). Dan is het soms beter om te concluderen dat jullie te verschillend zijn. En ieder een eigen weg kunnen gaan. Tijd doet veel!
Ik wil ook even reageren op reacties over de kinderen. Natuurlijk is het voor kinderen heel heftig. Maar bij elkaar blijven is niet altijd het beste. Veel mensen gaan daar wel van uit. Of blijven om die reden samen. Maar kinderen horen op te groeien in een stabiele en liefdevolle omgeving. Als de relatie slecht is of er gewoon niet is (broer, zus, huisgenoten etc) welk voorbeeld geeft je dan als ouder? Daarnaast bestaat ook nog eens de kans dat er nieuwe affaires ontstaan of partners zich mentaal slecht gaan voelen omdat ze niet gelukkig zijn in hun leven. Samenleven is dus alleen goed als de onderlinge relatie ook weer kan worden hersteld.
Haaika schreef op 30-12-2024 om 11:52:
[..]
Verantwoordelijkheid nemen voor haar daden? Hoe dan? Door excuses te maken en spijt te betuigen, zoals alle partners hier hebben gedaan nadat ze compleet tegen de lamp zijn gelopen? Ook al heeft ze misschien helemaal geen spijt van die periode? Want laten we eerlijk zijn, hoe vaak is die spijt niet gewoon eigenlijk een wassen neus?
Alleen Brand weet toch hoe het er aan toe ging in hun relatie en wat haar drijfveren zijn geweest haar heil elders te zoeken?
Hoe dan? Het antwoord schrijf ik er nb achter! En nee dat is geen spijt betuigen.
Spijt schaamte en schuldgevoel is trouwens ook iets heel anders als echt berouw. Dus idd vaak een wassen neus.
Jij bent er ook niet bij geweest dus hoe kom je erbij dat ze haar heil ergens anders ging zoeken? Er zijn vele oorzaken tot het aangaan van een affaire maar Second love of bv tinder opgaan is "zoeken"
Veelal is het dat je het overkomt en dan de verwerpelijke keuzes maakt om een affaire aan te gaan en in stand te houden. En dat kan ook ondanks dat je van je partner houdt. De psychologie hiervan is na al die jaren op dit forum toch wel bekend mag ik hopen!
Samen doorgaan na ontrouw is ontzettend moeilijk. Daarvoor is nodig dat de dader verantwoordelijkheid neemt voor het bedrog en niet zoals de vrouw van Brand gaat vingerwijzen. En wat betreft de kinderen, die zijn niet gebaat bij heftig ruziën de ouders idd maar aan het overige valt heel wat te doen hoor als je er beiden voor wilt gaan tenminste!
4 maanden geleden om middernacht kwam het bedrog van mijn man uit.
Wat een emotionele rollercoaster zijn de laatste maanden geweest.
Op dit moment voel ik weer even die vlijmscherpe pijn. Maar de laatste week was het eigenlijk redelijk ok.
Hij doet zijn best, knuffelt veel, kocht eindelijk eens bloemen 😅
Alleen praten wordt moeilijker, ik merk dat hij het onderwerp een beetje begint te ontwijken. Ga ik toch eens aanhalen want ik wil dat hij luistert als ik erover wil praten. Als mindert dat hij mij ook merk ik.
Voor iedereen hier alvast een fijn eindejaar gewenst!
Winnie86 schreef op 30-12-2024 om 23:58:
4 maanden geleden om middernacht kwam het bedrog van mijn man uit.
Wat een emotionele rollercoaster zijn de laatste maanden geweest.
Op dit moment voel ik weer even die vlijmscherpe pijn. Maar de laatste week was het eigenlijk redelijk ok.
Hij doet zijn best, knuffelt veel, kocht eindelijk eens bloemen 😅
Alleen praten wordt moeilijker, ik merk dat hij het onderwerp een beetje begint te ontwijken. Ga ik toch eens aanhalen want ik wil dat hij luistert als ik erover wil praten. Als mindert dat hij mij ook merk ik.
Voor iedereen hier alvast een fijn eindejaar gewenst!
4 maanden is zo kort geleden en nu al er niet meer over kunnen praten , zo krijg je niet de kans denk ik om het goed te verwerken en daarnaast is hij niet degene vind ik die dat tempo zou moeten bepalen, ik snap dat je als je al jaren in hetzelfde rondje vastloopt het niet helpt maar 4 maanden is nog zo kort , je bent nu nog aan het rouwen en mag nu nog vol boosheid , verdriet zitten vind ik
Winnie86 schreef op 30-12-2024 om 23:58:
4 maanden geleden om middernacht kwam het bedrog van mijn man uit.
Wat een emotionele rollercoaster zijn de laatste maanden geweest.
Op dit moment voel ik weer even die vlijmscherpe pijn. Maar de laatste week was het eigenlijk redelijk ok.
Hij doet zijn best, knuffelt veel, kocht eindelijk eens bloemen 😅
Alleen praten wordt moeilijker, ik merk dat hij het onderwerp een beetje begint te ontwijken. Ga ik toch eens aanhalen want ik wil dat hij luistert als ik erover wil praten. Als mindert dat hij mij ook merk ik.
Voor iedereen hier alvast een fijn eindejaar gewenst!
Hey W, zijn jullie in therapie gegaan? Want er goed over praten is cruciaal voor jullie toekomst. Daar leert de therapeut jullie, ook jou, hoe erover te praten zodat het helpend is. Voor jou maar ook voor hem. De coach is objectief en probeert bijvoorbeeld jullie naar elkaar te laten luisteren. En he zijn verantwoording te nemen én hoe om te gaan met jouw zorg of angsten.
Dat jij stelt 'als ik erover wil praten moet hij luisteren' is denk ik niet helpend. Hij wordt misschien steeds in de verdediging gedrukt(?). En juist dat schuldgevoel maakt dat de vreemdgaander blokkeert in gesprekken.
Vraag is wat wil je dan vertellen?
Waar moet hij naar luisteren?
Of vraag je dingen?
En wat gebeurt er in deze gesprekken waardoor hij niet graag meer dit voert? Hem wel eens gevraagd?
LifeEvent! schreef op 30-12-2024 om 14:16:
[..]
Hoe dan? Het antwoord schrijf ik er nb achter! En nee dat is geen spijt betuigen.
Spijt schaamte en schuldgevoel is trouwens ook iets heel anders als echt berouw. Dus idd vaak een wassen neus.
Jij bent er ook niet bij geweest dus hoe kom je erbij dat ze haar heil ergens anders ging zoeken? Er zijn vele oorzaken tot het aangaan van een affaire maar Second love of bv tinder opgaan is "zoeken"
Veelal is het dat je het overkomt en dan de verwerpelijke keuzes maakt om een affaire aan te gaan en in stand te houden. En dat kan ook ondanks dat je van je partner houdt. De psychologie hiervan is na al die jaren op dit forum toch wel bekend mag ik hopen!
Samen doorgaan na ontrouw is ontzettend moeilijk. Daarvoor is nodig dat de dader verantwoordelijkheid neemt voor het bedrog en niet zoals de vrouw van Brand gaat vingerwijzen. En wat betreft de kinderen, die zijn niet gebaat bij heftig ruziën de ouders idd maar aan het overige valt heel wat te doen hoor als je er beiden voor wilt gaan tenminste!
Erkenning is ook geen spijt betuigen. Er zijn inderdaad vele redenen om een affaire aan te gaan, en daar kan de partner inderdaad debet aan zijn. Dat iemand het vervolgens aangaat in het geniep, ja dat is slap. En om nou te zeggen dat een affaire je overkomt... alles wat je mee maakt overkomt je, maar wat wil dat precies zeggen dan?
Om verder te kunnen gaan na ontrouw is vooral een open communicatie nodig, maar dat werkt 2 kanten op.
Anoniemvoornu schreef op 31-12-2024 om 09:26:
[..]
4 maanden is zo kort geleden en nu al er niet meer over kunnen praten , zo krijg je niet de kans denk ik om het goed te verwerken en daarnaast is hij niet degene vind ik die dat tempo zou moeten bepalen, ik snap dat je als je al jaren in hetzelfde rondje vastloopt het niet helpt maar 4 maanden is nog zo kort , je bent nu nog aan het rouwen en mag nu nog vol boosheid , verdriet zitten vind ik
Je hebt helemaal gelijk hoor. Hij laat me ook wel praten als ik wil maar ik merk aan zijn lichaamstaal dat hij het wat moeilijker vind dan voordien.
Ik heb geen zin om het nu in alle drukte en met drie kinderen in huis te bespreken maar ga het volgende week zeker ter sprake brengen. En dan zal hij wellicht uit de lucht vallen omdat hij zelf niet doorheeft dat hij er wat anders tegenover staat.
Dus het komt zeker goed. Het is nu ook even zo dat ik zelf even afstand en pauze van het onderwerp neem. Niet helemaal natuurlijk maar een beetje. Door de kinderen in huis, de drukte, even geen behoefte om er constant aan te denken.
Alysa schreef op 31-12-2024 om 13:21:
[..]
Hey W, zijn jullie in therapie gegaan? Want er goed over praten is cruciaal voor jullie toekomst. Daar leert de therapeut jullie, ook jou, hoe erover te praten zodat het helpend is. Voor jou maar ook voor hem. De coach is objectief en probeert bijvoorbeeld jullie naar elkaar te laten luisteren. En he zijn verantwoording te nemen én hoe om te gaan met jouw zorg of angsten.
Dat jij stelt 'als ik erover wil praten moet hij luisteren' is denk ik niet helpend. Hij wordt misschien steeds in de verdediging gedrukt(?). En juist dat schuldgevoel maakt dat de vreemdgaander blokkeert in gesprekken.
Vraag is wat wil je dan vertellen?
Waar moet hij naar luisteren?
Of vraag je dingen?
En wat gebeurt er in deze gesprekken waardoor hij niet graag meer dit voert? Hem wel eens gevraagd?
Hey 
Ja hoor, we zijn in relatietherapie en ik apart in therapie bij een therapeute die ik al kende. Volgende week gaan we opnieuw en ik ga het daar bespreken. Hij heeft net zoals ik ASS maar ik ben heel sensitief terwijl hij niet zoveel oppikt. Ik verwacht dikwijls dat hij dingen uit enkele woorden of lichaamstaal kan halen terwijl dat zo niet is. En zij kan dat meestal vertalen.
Ik ben vooral nog steeds op zoek naar de exacte oorzaak. En die komt misschien nooit wat erg lastig is voor me.
Hey W, ik snap dat je dat wil weten. Ik vond het heel belangrijk om zijn drijfveren te achterhalen. Maar begrijpen is een ander verhaal. We zaten net weer in therapie toen bleek dat hij alweer tijdje belcontact had met Truus. Haar helpen want ze had problemen met werk en met haar man (goh echt?). Volledig tegen de nieuwe afspraken van nul contact in. Voor mij onbegrijpelijk. En het wekte veel boosheid bij mij op. Want hij wist nu echt wel hoeveel verdriet het mij deed én dat het ons herstel torpedeerde. Onbegrijpelijk. Maar hij deed het wel. De therapeut kon ook daar meteen op inzoomen. Onderzoekend.
Jouw man zal in therapie zeker zelfonderzoek moeten doen. Voor hem net zo belangrijk om te weten waarom deed hij de dingen die hij deed. Want pas bij bewustwording van de echte reason why, kan hij werken aan verandering.
Het is helaas een lang pad. En leven gaat door met werken, kinderen en dergelijke. Dat kost al veel energie. Toch raad ik je aan veel sessies therapie te blijven volgen want je staat nog maar aan begin van de rollercoaster en mogelijk herstel.
Sterkte!
Hoi allemaal,
Inmiddels een paar honderd bladzijden teruggelezen/meegelezen, en nu ik op de laatste blz ben is het denk ik een goed moment om mijn eigen verhaal te delen.
Na ruim een jaar van vermoedens, twijfels, speuren, afwachten op de melding dat man weg zou gaan, etc. zijn mijn vermoedens helaas in november bevestigd en blijkt hij inderdaad te ver te zijn gegaan met een collega. Het liep richting november al hoog op thuis omdat ik het écht niet meer vertrouwde maar ook niet wist hoe ik het moest gaan stoppen.
Na het delen hiervan met een aantal familieleden, omdat ik het niet langer meer alleen aan kon, zei hij het contact te zullen stoppen. Helaas bleek 2 weken later al dat dit niet was gebeurd en dat ze nog verder zijn gegaan. De volle omvang is voor mijn gevoel niet boven tafel en ik vraag me af of dit wel gaat gebeuren, ook als ik jullie verhalen zo lees...
Controle is bijna onmogelijk nu nog, natuurlijk.
In december heeft er een gesprek plaatsgevonden met man en Truus om het definitief af te kappen. Daarna van Truus (kennis/wilde vriendinnen zijn) ook excuses ontvangen, dus de boodschap is duidelijk genoeg geweest, al blijft het voor mij de vraag of het nu echt klaar is en blijft.
We zijn in afwachting van de start van relatietherapie en man heeft inmiddels een start gemaakt bij de poh. Zelf start ik binnenkort ook bij een poh.
Wat nu vooral lastig is, is dat man het lastig vindt hierover te praten en mijn controle gevoel heel vervelend vindt. Wat ik hier ook vaker las: hij lijkt vanaf nu gewoon in 1x door te willen, terwijl het voor mij nog verre van afgesloten is. Ik denk er zelf heel veel aan, lig er wakker van of droom erover... het houdt mij nog erg bezig en hij wilt het het liefst 'vergeten' en weer gezellig met Truus en man van Truus gaan socializen met zijn vieren zoals voorheen..
Jullie ervaringen hebben mij in ieder geval al iets van (mogelijke) inzichten gegeven in zijn gedrag, al zal moeten blijken nog wat de drijfveren zijn geweest voor hem.
Hoe kregen jullie de drijfveren boven tafel, en hoe snel gebeurde dat?
Oh jee wat een rode vlaggen.
Het stopzetten van een verhouding met al een jaar oneerlijkheid en verdergaand op het vreemdgaan pad, moet je niet onderschatten.
Wat geeft hij momenteel aan als reden voor zijn flirten én te ver zijn gegaan meet deze collega?
Een stiekeme flirt of affaire niet stopzetten én nog denken dat hij gezellig met Truus én haar man kan gaan socialisten, is spek op kat binden. Je man onderschat of overschat zijn verslaving. Feit is dat afstand nemen en NUL contact de meeste kans biedt op stopzetten affaire. Zéker niet dit contact verderzetten.
Hoe denkt jouw man dat het voor jou is? Dat je gezellig proost met Truus? Dan is jouw man wel heel dom.
Mijn man deed ook een vriendin.
Het wordt nooit meer zoals ervoor. En de kans op verdergaan door je man met haar is groot. Zéker als jouw man niet goed weet wat hem dreef of drijft en ook niet snapt waar jouw controle vandaan komt (is meestal angst / je moet eerst bewijs hebben voor hij bekend). En hij niet erover kan of wil praten. Ook relevant wat Truus zegt. Maar mijn Truus deed of ze wilde kappen. En bij haar man wilde blijven. Later bleek dat leugens. Zij wilde verder met mijn man. Hij niet met haar.
Mijn belangrijkste advies:
- wees kristal duidelijk dat jij nul contact met haar wil. Nul nada niks. Is ie gek geworden.
- vraag jouw man hoe hij het verder ziet met Truus. HIJ moet de deur dichtdoen. Hij moet alles stopzetten.
- vraag hem wat jullie gaan afspreken. Eisen heeft geen zin. Je kunt dit ook in therapie doen.
- leugens vanaf nu zal jullie herstel kapot maken. Want dan veryrouw jevhem eigenlijk nooit meer (been there).
- stop met pleasen als je dat doet en onzeker zijn. Stel eigen grenzen vast.
- drijfveren vergen doorvragen. Niet te snel denken ok. Vraag ook goed door op wat maakt dat hij contact wil houden en jou dat ook vraagt, met haar en haar man?
- je hoeft je niet te verdedigen voor je controledwang. Dat heeft hij zelf gecreëerd. Maar ... het is schijnveiligheid. Als iemand wil is er ALTIJD gelegenheid. De sleutel ligt bij jouw man.
Sterkte lieverd!
Xxx
Ps: later is wellicht wel contact weer mogelijk
